H e t V o o r t i j d i g T e s t a m e n t
Laat ons Proberen ’t Leven ‘t Overleven
Columns, Essays, Gedichten, Kortverhalen,
Alternatieven, Monologen, Dagboeken…
EN… als een dag ’t ophoudt, de zorg voor en het genieten van de wereld, veel innerlijke verrijking gewenst met alles wat ik menselijk en spiritueel achter liet en veel plezier met het stoffelijke ook trouwens
Deel Geloven is een zoektocht 7
Deel Herinneringen en zo 65
Deel Kortverhalen 135
Deel Gedichten - Citaten 193-215-220-242
Deel Filosofisch Verzet 270
Deel Filosofische Achtergronden 418
Gedichten, traktaten, vertelsels 483
Deel Ach ja de Liefde 531
Kort overzicht geschiedenis Filosofie 517
Deel Theatermonologen (zie filosofische achtergronden)
Deel English (tussen door of op aanvraag)
http://talespoemsessays.blogspot.be en andere
Deel Foto’s Thea zie Facebook Fotofilosofie 501
Teksten blogs ook via https://www.filosofischverzet.be en
https://deblogfilosoof.blogspot.be
Zo'n tien, twaalf jaar geleden schreef ik de
volgende zinnen :
"Er zal vrede komen in het hart van diegene(n)
met een eerlijke ziel. Behoedt de wereld van
vernietiging en leidt de mensen naar betere
levens. Vergeet nooit dat de wereld
onverdeelbaar is. Er is maar één leven en één
wereld, neem verantwoording en leef zo intens
mogelijk. Wees licht om te kunnen gidsen.
Ga naar de mensen toe en spreek over
toekomstige vreugden. Jouw plaats zal zijn
waar jij je vrij zult voelen. Leg hun het verschil
tussen de materiële wereld en de spirituele
materie uit. De waarheid is eenvoudig.
Ze verbergt zich in het verleden, leeft in het
heden en heeft de toekomst nodig.
Waarom vindt men zo weinig vreugde tussen
veel mensen ? Mensen verwonderen zich niet
genoeg over wie ze eigenlijk zijn en over wat
het leven dat ze leiden eigenlijk betekent.
Ze zouden meer filosoof dan materialist moeten
zijn, ze zouden zich de vraag moeten stellen
3waarom ze in een wereld van rijkdom en
armoede, oorlog en vrede, stress op het werk en
werkeloosheid leven. Maar er zijn andere
redenen voor het gebrek aan vreugde...redenen
waarover men nog niet kan schrijven en
redenen waarover niemand kan schrijven.”
Deel A. Geloven, een zoektocht 7
1.Zij, de miereneters, wij de mieren
2.De Werklozenkrijg
3.Allerzielen en Euro-shima
4.Kiezen voor Mensela
5.Hoe tem je stieren?
6..Karel Kompel 's 'referendumroman
7.Kerk, Kapitaal en Corruptie
8.Eeuwige ontwikkelingen
9.Ik wens U allen
10.Eeuwige ontwikkelingen
11. Moment verbonden observaties
12.ver dingen die verdriet niet minderen
13.Aan moment verbonden observaties
14.Angst om dood te gaan en lief te hebben
15.Boekbespreking pillenpsychologie
16.We zijn hier om mekaar te troosten
17.Al dertig jaar schrijf ik
18.Het geloof, moderne versie I
Middeltjes om iets te onthouden
Ik dacht in deze week even En toen en toen en toen
Vandaag genoeg om te beginnen zeker ?
Innerlijke dialogen.
Axioma's ' Het geloof, moderne versie
19.'GOD', dat zijn de anderen...plus 'troost...'
20.Verborgen stukjes puzzel Waarnemen
WOI en WOII-bompa’s bompa
Jijzelf bent alleen diegene die…
21.Het leven is een eindeloze test
22.Het geloof, moderne versie zet zich door
23.Liefdesaxioma
24.vader 25.Een dag zit altijd zo vol met allerlei
Tijd voor een lading theoretische praktijk
Nu proefbuis : waar verleden toekomst baart
Ieders verhaal trekt lijnen door het onze
De echte details, geheimen voor eenieder
26.Denk nooit dat je sterker bent dan tranen
27.Droomopbouw 28.Bezoek aan het begijnhof
Kloosters, tuinen en Augustus-onthullingen
Tora, Bijbel, Koran...dezelfde profeten
Dromen tikkel meer dan andere Dromen
Een andere plaats, dezelfde voortzetting
Met z'n allen één uit mekaar vallend wezen
De passende partner ? de van af 2006-citaten
2
Overwegingen Theo-logisch gissen
Nog wat bijzondere energie
Bijzondere ervaring -scenario
29.The way our mind works in a spiritual way
Dagboek poetry 2007 . Er is.
30. Zoeken naar mogelijkheden. Kerstborrelbabbel
Kunst kan niet anders
31.De 'rode draden' 32. Notaboek -De wijsheid in pacht
33.Abeltje 34.De duizendjarige eik
35. Iedere dag eindeloze energie voelen
36.Verveling 37. Ze noemen me soms een dromer
38."Wat deed jij op oudejaarsavond"...?
39.Wie dagelijks schrijft
40.In 47 jaar getrouwd zijn
41.Voyage to the sources of our mind
42.The bridge over the old history collapses
43.Al spreek je vele talen. Schets Leiddraden mensenziel
44.Erkennen
Deel Andere Herinneringen 65
1. ontstaansgeschiedenis 'het voortijdig testament'
2.Op weg naar innerlijke rust
3. FILOSOFISCHE terugblik
4. de manier waarop zingeving werkt
5. Nieuwe manier van verkiezingen
6. the 12 commandments
7. 'het voortijdig testament
8. Alles begon met een grote knal
9.Wereldgenoot
10. Je roerde alles tot diep in de kern
11. dichter bij de geest
12. Iedere tekst is een ander kind
13. voortijdig testament
14. Die van de pomp, de baron en de beervaten
15. zoveelste voorwoord
16. De ontmoeting van twee toekomstige ouders
17. Een school anno ongeveer 1973
18. Ach, wat een ellende die oorlogen.
19. Zin
20. Er zijn geen foto's van.
21.De ronde karamel
22.De wijsheid in pacht, zonder erover hebben nagedacht
23.Het houten-bakken paradijs
24. De inplanting van melancholische illusies
25.Het observeerspel
26. De nieuwe baronnen
27. Aan iedereen
28. GEACHTE MEDEMAATSCHAPPIJER
‘Kiezen voor Mensela’ theatermonoloog
29. Plaats voor een zin van U
30. Een telecommunicatiefirma te lande
31 ‘inlichtingen'- anekdoten
32 Veertien en in een zetel, mijmerend
33 troosters en troosteressen der bedrukten
34. 30/01/2101Ruth
35. gedichten : zie verder
36. De duidelijkheid der dood. DDDD.
37 Het houten ruimteschip in het woud
38. Hij had een beetje krullokken van zijn eigen
39 Simpel als een stilstaand beeld in een emmer water
40 De tekenen overleven hen.
41 Leren beseffen wat de geest is
42 Naar de kern van het wezenlijke
43 Zegen het nieuwe jaar ook zelf.
44.Liefhebben, in platonische zin
45. Aan onze Depressieve medemensen
46. God zij dank, ‘god’, dat zijn de anderen
47. Morgen kan ze er niet meer zijn
48 .Het verdriet om zijn broer
50. Spreken met ouderen
49. Je ziel zit ook bij wie je ze gaf, geeft ,zult geven
51. Celibaat en andere praat
52. They said he would send us the holy spirit
53 raadpleeg mijn overzichten van filosofie en geschiedenis
54. Ach ja , de liefde : onuitgegeven roman
54. Gotlev en het leven
55. lees ook mijn Kortverhalen
56. Vliegen zonder vleugels
57. Genetische wijsheid
58. Telepathie
59. Weer tussen het vorige schrijven en dat van nu
60. Dennenwezens in de sneeuw
61. Symbolische fantasieën
62. Kreta 2012
63. Paranormaal romanidee
64. nieuwe dag, dinsdag de 1Ode januari al
65. philosophical resistance (PR)
66. filosofisch verzet citaten +to all those…
67 Startdocument 1-44
68.New set of statements or axioma’s-higher level
69. beminde gelovigen, anno 2008
70.liefdesrecept
71.Het grappige aan onze evolutie
72 Lees mijn honderden Filosofisch Verzet Columns over
binnen-en buitenlandse actualiteit tussen 2006 en 2010 en
later via gastauteurs en commentaar op facebook
73. bis Eindelijk er achter gekomen !
74. Lees mijn filosofische essays
75. Neem contact via philosophicalresistance&gmail.com
76. Organiseer uw eigen filosofisch verzetsvorm
77. Schoolse herinneringen
78. mijn buitenlandse gasten Chinezen, Koerden,
Algerijnen, …
79. Citaten, vertellingen, humor en andere ernstige dingen
80. Zuidoost Spanje, Andalusië Sierra Nevada 2013
81. http://talespoemsessays.blogspot.be/
82. On the border of impressionism
83 A family called Humanity
84. LESSONS FROM HISTORY
85.Losing Loves
9 juni 2011
86. Quotes to meditate on
87.dinsdag 7 juni 2011 Letter to a father
88 a Have a taste of spirituality.
88b The energy of consciousness plays a telepathic game
88 C .Poems 88 D. Between soul and spirit a
88 E. Between soul and spirit b
88 E1.Boodschap van de planeet Krito
88 F. Daily Waves in modern inkt
88 G. Notities over Liefde
Deel Kortverhalen 135
Tussen Allerzielen En Euroshima 136
Geachte Mede Maatschappijer 151
De Blogfilosofen 157
BLOGKUNSTENAAR. BLOGNOVELLEN 172
Karel Kompel’s referendumpamfletten 179
Er was dus toch leven na de dood 186
There was life after dead: see English edition
Deel Gedichten 193
a) Menselijke emoties in hun tocht naar gevoelens en
inner communicatie- 196
het houten ruimteschip in het woud van haast glazen
bomen
stenen mannelijk, schelpen vrouwelijk
zicht van in de duinen
de anijs in m’n raki
zo schoon, zo wreed, zo onmogelijk
de volle-maan-dagen
weet iemand wanneer het stopt ?
ontwaken in een zetel
het labyrint genoemd 'leidraad'
was ik dan toch mis ?
waarom sterven sommige mannen op middelbare leeftijd ?
puntjes op de i
april op een oude bank
de kersenboom
de laatste veroveringspoging
octoschets
anoniem afscheid
dolend
te veel ikken
op reis
het gezicht
het ergerlijke
mensen, wensen, wonen
verzoening en geweten
de twaalf geboden
4
u bent van geen tel
uitgeschreven
gelukkige verjaardag, vriendin-in
verlangen naar eerlijkheid
voedsel voor de geest
zodanig zot schepselke
lessen van aan de Lesse
pa's nieuwe-eeuw-boodschap
inzicht in dit zijn
tussen ogen en benen1
subtiele geheimen des levens
voor pa René
iets blonk als gouden glas in het gras
de taal van het dichten
bang om de eindigheid
in een gedicht kan je alles kwijt
op de koffie
doe niet mottig
got this jiny, jiny, jiny-grid good feeling
Indonesian night
openingssymfonie 2x4 week
paarden- hoef- jes niet te koud of te heet
analyse / veelzijdig en toch zo gezellig rond
b) De wereld van de arbeid 205
telecommunicatie
het welke is jouw nummer ?
de echte kunstenaars
intro octo-politico
questions for workers, dear comrades
gelijktijdig
't gaat soms te ver
al jullie gemarchendeer met pillen
email reclame
het waanzin
niet ons lot
madness
het sterven van de rupsen
voting
song for the worker
text for the worker
niks meer te koop
opa indiaan
lessons from history
kameraad Arabier
meer arbeidenden in actie
ontmoeting met het Lommels Friedhof
intermezzo
you call yourself a president ?
while it is so silent here...
disarmement
to the new generation
Middle East madness
toerisme in het beloofde land
Detroit's protest against the invasion
wordt het al een beetje duidelijker ?
besef
een strookje land onderaan een Oosters continent
Max Havelaar
politiek via filosofische invalshoek
Kanä schuilkelder
Labour Party versie sociale democraten GB 2006
uit jezelf leren werken
linkse hergroepering ?
zoutontziltingsfabrieken
fictieve vogel
de politiek van den ouwe tijden
Congo
burgeroorlog in Mesopotamië
terreur maniakken
inzet van ons voor hen
mind control
terwijl we onze families verzorgen
neonazischurft
uitgeteld
de stem-voor-mij-rage
toch minder oorlog op komst ?
gij die oproept tot geweld
zacht tegen hard
onvervulde wensen
rechtse overlopers, ...sociaal zijn is altijd beter
Belgenlandje
gemeentehuiskoorts
0110_2006 waves
donkere fruitplukkers
Christophe l. hulp op kleine schaal
c)Filosofische gedichten, overdenkingen,citaten
215-220-242
dankbaar blijven
geroosterde boterhammen
ode aan een punt
na de dood
hoopje ellende
doorgeven
definities van dichten uit geest en tuinieren op grond
de essentie
dichterseucharistie, zeg maar gewoon 'dichtersmis'
innervoice
everybody has a name
innerlijke overdenkingen
Peace will come in the heart of the one with the honest
soul.
evolutie van het bewustzijn.
fietstocht naar de notenberg
aan iedereen die...
spiritualiteit is ...
philosophy
beschouwende citaten
voortijdig testament
Simpel als een stilstaand beeld in een emmer water
(d)English poems & new quotes(in between Dutch
Poems) 226
intro-octo politico
questions for workers, dear comrades 80
madness
voting
song for the worker
text for the worker
you call yourself a president ?
while it is so silent here...
disarmament
to the new generation
Middle East Madness
everybody has a name
philosophy
peace will come in the heart of the one with honnest soul
innervoice
Energetic quotes to meditate upon
e)mensen aller landen 231
gedicht voor A en A x50
alles, ook een café, moet opbrengen
competitie onder mannen
Paula's eetchalet
man met varkenshartklep
de inmiddels oude koster
van 1700 staat ze in het oosten, om 0700 in 't westen
5
f)Dieren natuurlijk 232
de vliegende spin
de dromende kikker
de hommelende bijen
de bosduiven
kakelen
het eendeoog
de Stimp :hij was-is een groot Kat
kattengedicht in winter
adieu Porto, getemde oerhond
g) In memoriam 233
afscheid van een wijs en goed man
allerlei innige deelneming kaartjes
de doden
h) Dagboekpoëzie vanaf 2007 237
dit is ons Leven 110
Roodborstje noem je
zo tussen mensen van niet alle dagen 111
eindelijk likt de zon me weer
Zinnen Zetten.
Fijnzinnig wezen
Het ligt tussen de dennenbomen
vader fysica en moeder chemie
vlieg redt vlieg
gastdichteres
stadsmusje
Liefdes verliezen en zielen die heengaan
De huidnood
57 jaar, een tussenstopje
Dan een gedicht : getiteld 17de verjaardaggedicht
88 jarige moeder, oma
Merelsnaren
Opstaan
Citaten
Remedie ter voorkoming verstoorde harten//zonneschijn 1
Toemaatje130
Eindelijk er acht-er gekomen ! na de dood
ode aan een punt
voortijdig testament God zij dank, ‘god’, zijn de anderen
Het verdriet om zijn broer J e ziel zit ook bij wie je ze…
Nood aan vrouw Over de maat. Overmaat
The heat is gone New couple
Left my wood one day Back in my wood
De oude god Gedicht voor de allumetten
Poëzietieve vertelsels Welk verhaal blijft te vertellen ?
ze’s nog geen zestig
Er was eens een kip Kleinnootjes
De hellen van onmensdom Vandaag kwam er weer een
beetje meer van jou Schoenen
Routine Reis Wezens Nieuwsankers Windstil
Windspel -Letterkes maken- Ga zitten, vertel me je verhaal
Internationale gasten uit hele wereld
zijn beruchtste vers Flip konijn Reiger in Regen
Europe united in Minerals
Dit is ons Leven
In order to
New pages
Té dicht voor een dichter
Roodborstje noem je
zo tussen mensen van niet alle dagen
De stilte die om antwoorden vraagt
De stilte die antwoorden geeft
Genetische genegenheid
levende stenen
Vermijd slapeloze nachten
vierkant in de lucht
kijk toch eens hoe je doet
Zanguur of klaagmuur intens gedicht161
Té dicht voor een dichter
In order to :
top van het opstoken Losing loves
ZEN, Zinnen Zetten
i)erotische poëzie 259
Erotisch Ballet in acht gedichten
Zalige voldoening
Koppelliefhebbers
Groen werd het water
Missen en de vrouwelijke eros
V-heuvel
Woorden, minnen en zinnen
Vaste banen om ons heen
erotisch ballet
erotische poëzie deel II
een essentiële Mis.
Piemku
Wandelen bij avond
Ero Roezen
Ero Angel Vibes
Friese paarden en Volle maan
Speels tussendoortje
L’amour sur l’herbe au bord du pont
Caresses érotiques
6
Eindelijk schijnt de zon weer op m’n gat
Moge steeds opnieuw worden
Gewoon gezwind haar zelve
Wij houden van ons
een 300tal gedichten zonder de honderden citaten
nieuwste gedichten 261
Bedankt voor de Aandacht en de Muze !
Deel Filosofisch Verzet 270
Inhoudstafel titels zie essay 56 van :
Deel filosofische
achtergronden
Inleiding : Ach Mens !
1. De filosofie staat weer eens voor een revolutie
2. FILOSOFIE , GESCHIEDENIS EN KUNST ALS VOEDSEL
VOOR DE GEEST
3.filosofisch V O O R S P E L : de geest, één met de stof
4. De hoofdreden waarom wij bestaan
5.het leven is een eindeloze test (theatermonoloog –historie
van filosofie) ZIE HOGER deel1
6. de zin van m'n levenskrachten
7.Wie we waren
8.NU
9.HET POSITIEVE DAT HET NEGATIEVE NIET VOEDEN
MAG
10.Het oorspronkelijke in ons
11.Waarom nog schrijven ?
12. het heden is de proefbuis waarin het verleden de
toekomst baart
13.LEREN DOOR UITWISSELING
14.vijftig geworden
15.de snelheid van licht en de micro-en macrokosmos
16.het bewijs van het eeuwige leven 17 "in den
beginne was er het woord" én de wetenschap
18.het bestaan 19.de symboliek
die in gebeurtenissen, woorden en beelden zit
20.Woorden als tekens van een teken 21.handleiding tot het
begrijpen van de werkelijkheid
22.over verschillen tussen godsdiensten 23.evolutie in het
bewustzijn 24.Ach mens ! zie einde vorig deel
Filosofisch Verzet 25.
t' is ni makkelijk van hier nu messias te zijn
26.hier staan we dan, eeuwig oud, voor altijd jong
(cabaretvorm) 27.Ook jij en
zelfs een kleine gemeenschap kunt de wereld verbeteren
28.vanwaar we komen 29.doodongewoon -geen
fictie
30 Zie ook Er was dus toch leven na de dood (fictie
31. roman voor de rode man
32.Geen slaven van negatieve emoties blijven
33.innerlight 1. Degrees of consciousness, 'emotional
evolution' and other conceptions
34.innerlight 2. everything as an evolution of energy
35.camerades, frères et soeurs Arabes comrades, Arab
brothers and sisters :
zie filosofisch verzet, hier BOVEN en 36
http://philosophicalresistance4.skynetblogs.be sociaal
politieke alternatieven en analyses
37.the way life operates 38.special kinds of
observations 39.how
even you and a small community can save the world
40.What we really are and where we came from.
41.We are also family, friends and lovers 42.there
was life after dead 43.innercommunication Zie
http://zoveelsteromanidee.skynetblogs.be 44.Hello
Humanity 45. Même toi et une
petite communauté peut sauvegarder le monde
46. http://fotofilosofie.skynetblogs.be (met behulp fotografe
T.) 47.het lijkt soms of het
verboden is van verliefd te worden
Zie http://achjadeliefde.skynetblogs.be Als ook voor
48.Tijd, relativiteit en liefde
49. voor Nihilisten
50. Filosofisch Nawoord
51.Licht op ons leven
52 Het échte zijn
53. Tracht naar objectieve kennis. Ach mens !
54 Afscheid van het zoeken
55. Epiloog, filosofie in de praktijk
56. Inhoudstabel
57 geschiedenis filosofie via verhaal
-het leven is een eindeloze test58.filosofie nieuwe reeks 477
59 de manier waarop zingeving werkt
60 Als mijn vader niet placht te zeggen, misschien
onderbewust wist
61 Op weg naar innerlijke rust
62 Jouw Hoger Bewuste in verhouding tot je zelf en de
wereld
63 how to create a Collective Conscious Union movement
64 Het geheim van de piramide van de ziel
65 Het ‘Central Control Unit’ in … U ?
66 Alles is eenheid met eeuwigheid
67 Kleine vertelsels-gedichten, filosofische
traktaten en zo meer
68 De mens achter de druggebruiker
69 We zouden naar Bokrijk gaan
70 Toekomst van de uitvaart
71 Korte Overdenkingen.
72 CITATEN O.C100 Beste,
73 de twaalf geboden
74 Wandelend in een bos
Filosofische traktaten, psychologische schetsen,
gedichten…
75 Kruis aan wand
76 Illusies loslaten, vaak een heel lang proces
77 Machtig gevoel op momenten dat alles achter je
waarachtig zin had
78 Het leven gaat nooit dood
79 Brief aan de toen 59 jarige vader van toen –van voor 1983
7
80 Blijven Bedenkingen Bouwen verhoogt weerbaarheid
81 Dagboekreeks eind 2017-2018
82 de zeven G’s
83. 108 JAAR !
84 Levens en symboliek
85 Woord zoekt beeld (foto’s T.S. 2015-2017; teksten
’filosofisch verzet’, blogfilosoof
86 Het veranderende uur
87 Mag ik eens een paar uur uw kerk lenen padre ?
88 Droomtoestanden
89 Het leven en wie het is Vindt sterkte in de vreugde in
U zelf.
90 Laat ons het leven proberen te overleven
91 Het Nieuwe Schrijven
92 Elke dag weer een dag na een andere
93 Zag je foto
94 Kijk eens naar de hemel met al zijn …
95 Epilogen als verjaardagsgeschenk
96 gelukwensen, laat het écht jaar van verandering zijn
97 Beste papier, hier nog wat woorden
98 ZA15OKTO2016 99 Zusjes, maar niet maar zo
100 Beste,Mijn werk bestaat uit …
101Theatermonoloog intermezzo
102 de blog per titels
103 2de overzicht geschiedenis filosofie 510
104 meditatiezinnen
105 Afscheid van personen, mensen, opvattingen
106 De ziel als samengestelde compositie
107 Aan de werkende mens gericht
108 Verdiensten
109 Mededeling in verband met Congres 2020 516
110 Filosofisch Verzet nieuwe start 517
111 111 het Octaaf van de politiek en de filosofie
112’t Pilotenbrilletje
113DAGnotenBOEK
114Ook de Kerk evolueert 521
115 Weer uit één of ander notaschrift periode 2018-2020116
116 Zie ‘de Geest’ eens anders 525
117 Tere Bloem 118 Qi
119 Deel Ach ja, de Liefde 527
120 Aan de werkende mens
Deel Geloven is een zoektocht
2084. Ruth begon te bladeren in een stapeltje geschriften
die ze nog niet gelezen had. Ze ontdekte dat opa Octaaf
het idee opgevat had van een 'referendumroman' te
schrijven. Een roman waarin hij uitlegde hoe hij
aanvankelijk door het schrijven van sociaal bewogen werken
zijn medemensen had willen attent maken op al die
armoede en oorlog in de wereld. Die roman werd op 't einde
gevolgd door een compleet internationaal
verkiezingsprogramma waarvoor of waartegen zijn lezers
zouden kunnen stemmen. Hij drong er bij zijn lezers ook op
aan dat ze hun traditionele vertegenwoordigers massaal
zouden schrijven of mailen om de voorstellen voor
'internationale projectverkiezingen' in de praktijk in te
voeren Ruth werkte zich doorheen het overzicht van zijn
literaire pogingen om de wereld te verbeteren
1. Zij, de miereneters, wij de mieren Een fabel rond
de wereldpolitiek.
Hun hoofdwet was : denk niet na over het feit waarom je
zoveel stresserende productieve arbeid moet leveren terwijl
op een heel groot deel van de niet werkende Mieren, jacht
word gemaakt om ze te kunnen betrappen op werk. Het was
een soort economisch mekaar opgebruiken. Gelukkig
waren er nog Mieren die zich minder vlug bewogen en die
niet zo blindelings gehoorzaamden aan de Mierenwetten.
Het merendeel van de mieren liet zich vangen aan de striktpro-Mierenetersmedia en zolang de Miereneters ergens nog
wat suikergeld voor ze hadden, haasten ze zich naar hun
werkplaatsen. Waar dan ook ergens anders mieren
creveerden of voor minder suikergeld moesten werken...een
geslaagde poging om de Miereneters van de
commandoposten te krijgen, kwam er niet; ondanks vele
goed bedoelde pogingen in die richting. Een andere wet was
dat je je ook niet moest afvragen waarom er zo’n groot
verschil bleef bestaan in de verloning en behandeling van de
verschillende soorten kantoor- of fabrieksmieren. Een Mier
uit Afrika bijvoorbeeld , plukte in ‘het zwart’ appelsienen
voor de helft van ’t geld.
De meeste, militair best uitgeruste groepen Miereneters
hadden hun tegenstellingen tijdelijk aan de kant geschoven
en zich verenigd in een soort van wereldwijde brandweer
die eerst alle pyromanen die graag met vuur speelden, van
vuurstokjes voorzag : pyromanen zoals daar waren :
extreme nationalisten, fanatieke religieuzen; die nog altijd
niets van de menselijke inhoud van het woord ‘religie’
begrepen hadden; de maffia, …of bevriende regeringen en
8
hun legers. Van zodra dan iedereen voldoende opgehitst
was en de eerste branden een feit ;landden dan altijd de
onderhandelaars van de Mierenetersbrandweer om de
branden te blussen…’lees’, aan te wakkeren, of in een hun
genegen regeringsvorm te gieten. Uiteindelijk kwamen de
brandweerploegen overal zogezegd ‘humanitair’ tussen om
overal ter wereld hun militaire basissen te kunnen
vestigen…zeker voor ’t geval dat er nog meer brand zou te
verwachten zijn. Want er waren toen zo’n soort
imperialistische brandweeroefeningen tussen de
verschillende soorten verenigingen van internationale
Mierenetersbendes aan de gang. In die tijd werden de
Mierenetersbendes ingedeeld al naargelang de plaats van
afkomst van hun sponsors. Zo waren er de
petroleummiereneters uit de halfdorre zandvlakten die vaak
op de fanatiekste hunner Midden-Oosten- geloofsgenoten
gokten bij het besteden van hun overvloedige winsten…en
nog andere op hun beurt verdeelde groepen en bendes die
ook de Miereneters van hun vroegere kolonies van
vuurstokken voorzagen om hun plaatselijke Mieren
armoedig en onderdanig te houden en hun voor rekening
van de rijkste der oorspronkelijk koloniserende
Miereneterslanden blijven uit te buiten. Nooit mocht er
worden gezegd of geschreven dat het allemaal om
grondstoffen en economische en bijgevolg politieke
machtsspelletjes ging…nee…er waren overal wel ergens
branden die moesten worden geblust…overal moest
‘humanitair’ geholpen worden…wie dat tegensprak was een
Mier onwaardig.
Ook al werd de toestand in de brandende bijkantoren van
de Miereneters zo uitzichtloos dat de plaatselijke Mieren
totaal aan de maffia waren overgeleverd…de grote
Miereneters kon je geen verwijten maken.
Trouwens, ze werkten toch ook maar voor de anonieme
kartels van de grote Mierenhouders die via de
Mierenmanagers het leven van miljoenen Mieren in goede,
want winstgevende banen hielden. Steeds bezorgd om
markten en groei leidden de Mierenstaten hun legers
vechters, werkers en werklozen in de richting van het
meeste opbrengst van het geld : in de richting van onder
andere wapenproductie, crisis, groei en oorlog. Grootvader
Octaaf werd een tiental jaar na de tweede wereldoorlog
geboren. Ruth snuffelde verder in de teksten die hij had
nagelaten. De stukken die over ’t ontstaan van ’t leven
gingen, over hoe het stoffelijke leven biologisch ‘werd’; dan
artikels en pamfletten en poëzie die met geschiedenis en
sociaal-politieke strijd te maken hadden... en tenslotte
studies en literatuur rond al die energieën die met de
innerlijke en intermenselijke kant van het ‘zijn’ te maken
hebben. Het stond voor een deel op zijn homepage,
waarvan Ruth het adres op zijn grafschriftgedenkplaat had
gezet. : https://www.filofischverzet.skynet.be
Octo's grootvader Franciscus langs vaders kant, werd eind
achttienhonderd -in- de -negentig geboren en was een
jongeman toen de eerste wereldoorlog uitbrak. Zijn zoon
Bonifaas was ook zo'n zeventien toen de tweede
wereldoorlog ook België teisterde. Toen Octaaf ‘s zonen
zeventien werden zat de mensheid volop in een periode van
vermenigvuldiging van politieke conflicten , oorlogen :
Joegoslavië, Irak, een aantal deelgebieden van de
voormalige Sovjetunie, het Midden-Oosten, Rwanda, Kongo
en andere grote gebieden in Afrika. Ook in grote delen van
Zuid-Amerika waren er conflicten en als je de
onderontwikkeling en honger en armoede meetelt was er
ook in grote delen van Azië zoals het Indisch continent,
Indonesië en de Filipijnen, 'oorlog'. Ook in het welvarender
stuk van de wereld, was er een soort oorlog bezig, enerzijds
stresserende werktoestanden en anderzijds miljoenen
werklozen met een pover inkomen.
2.De Werklozenkrijg. Dit verhaal ging over de lotgevallen
van een gezin (de familie Vandewereld) waarin de
verschillende sociale standpunten en stellingnamen van de
gezinsleden via persoonlijke gebeurtenissen of verkiezingen
of stakingen geschetst worden.
"Terwijl het aantal gediplomeerde thuisblijvers toeneemt,
zijn er nog altijd weinig symptomen van een daadwerkelijke
lotsverbondenheid tussen de verschillende groepen
werkvolk. Velen aanvaarden de haast instinctmatig
aangevoelde nepnoodzaak om het gesofistikeerde verdeelen heersspel draaiende te houden. Alsof het benadelen van
anderen aan de eigen, vaak denkbeeldige voordelen
ondergeschikt moest blijven". "Een tweehonderd werkloze
bijen stonden in de rij voor het doplokaal. Teneinde de
toelating om geen honing mogen binnen te halen, te
verkrijgen, diende een dienaar van de 'staatskoningin' een
stempeltje in het raster zonder honing te smeren. Wat een
verkwisting van talent !
3.Tussen Allerzielen en Euroshima
Een sciencefiction verhaal over het een planeet waar men de
aardse problemen overwonnen heeft. "Wij hebben het
vermoeden dat aardbewoners jullie breinen niet voldoende
benutten. Jullie gaan geen communicatie met het
collectieve onderbewustzijn aan. Jullie leven in de schaduw
van de eindigheid. Alles waarvan jij denkt dat je het
vergeten bent, zit nog ergens in je brein opgeslagen. Jullie
doen weinig beroep op jullie collectieve geheugen, jullie
geschiedenis. Inzicht is onze grootste waarde. Dat is niet
altijd zo geweest, wij hebben hier ook enorm veel onrecht
en dwaze toestanden doorleefd. Wij hebben onze
'klassenstrijd' reeds lang overwonnen. We wensen je een
verhelderend verblijf op Krito toe." "Hij schreef eerder uit
noodzaak om de rondom hem heersende afvlakking en
berusting tegen te gaan." "De brave, over rechtvaardige
grootvader beschouwde de catechismusvragen als
filosofisch en moreel hoogtepunt aller tijden. Toch wist hij
dat er veel meer achter 't leven stak." "Het werd ons sinds
generaties lang, de eeuwen door ingepompt dat we ons niet
teveel, rechtstreeks met de eigen levenssituatie verbonden
vragen mochten stellen. 'Naar boven staren' was de haast
romantische, goddelijke boodschap". "Finaal kom je tot het
begrip dat je bepaalde wenselijke toestanden nooit zonder
'verlangen naar' én vaste afspraken én organisatie tot stand
zult zien komen".
"De waarheden die onder glitter, armoe en gedrag
verborgen gaan. Personen en instellingen die zich in een
kunststoffen onfeilbaarheid wikkelen...die voeling met het
oorspronkelijke, op de natuur gerichte stammenverband
helpen verduisteren". "Vader 's moeder. Zeventien en aan 't
eind van wereldoorlog twee, op 't platteland gewond door
een granaatscherf die zich in haar zachte, bovenste dijvlees
joeg. Een bloedend verwond meisje in paniek. Nooit
9
opgenomen Vietnam beelden in Vlaanderen. Of niet
emotioneel uitgedrukt : een gevolg van waanzinnige
imperialistische belangenbotsingen, gedirigeerd door Staat
en Kapitaal en al hun aanhangsels waar wij tot in het naïeve
blijven in geloven omdat het geheel niet begrepen wordt of
de alternatieven niet helder en praktisch genoeg zijn". "De
tijd dat m'n overgrootvader z'n beesten met van bij de
kloosters opgehaald, rijkelijk afval vetmestte. De oude,
lemen bakhoven, de centraal gelegen mestvaalt, de kleine
pulpkuil, de grote aardappelkookpot, de Hagelandse hagen,
de kasseiwegen, de Brabantse trekpaarden... binnen een
tijdspanne van tien jaar...folklore. Er schoten grotere en
grotere vleesfabrieken uit de grond en dertig jaar later kon
je het aantal boeren in het dorp op één hand tellen...terwijl
de honger in de wereld groeide...werden diegene met
welvaart in slaap gewiegd". "Zonder een gepaste, op het
overkoepelende ingestelde mentaliteit, kan je niet tot een
rechtvaardige en bekwame sociale organisatie komen. Ook
niet als je toegeeft op de theorieën die je uit de praktijk
geput hebt. Dan domineren de groepen die ten dienste van
het grootkapitaal staan. Als in een lichaam de groepen
(organen) het geheel domineren, krijg je kanker". "Een
afvlakkingsproces doorboorde het denken. De Kritiskers
waren veelal die individuen die daar het hevigst weerstand
tegen opbouwden". "Een paar generaties later, waren de
nieuwe baronnen de machtige partijpotentaten. Voor het
bekomen van tijdelijke of vaste jobs of om uit het sociale
doolhof wegwijs te geraken, werd een steeds groter deel van
de maatschappij van hen afhankelijk. De belangrijkste
politieke daad die de nieuwe lijfeigenen stelden, was het
kleurloos blijven. Dit zolang mogelijk volhouden, had het
voordeel dat je naargelang de politieke omstandigheden, op
om het even welk politiek paard wedden kon. Nog anderen,
de 'schatplichtigen' probeerden door allerlei leuke
activiteiten te bewijzen dat de 'massapartijen' wel degelijk
geen lege schelpen waren. Weinig was veranderd. Vroeger
had je een paar belangrijke mensen of alleen de pastoor
nodig als je naar werk zocht. Net zoals men vroeger de
macht van een 'geestelijke' niet in vraag stelde, zo durfden
de latere generaties dus ook nauwelijks aan de politieke
macht van de op arrivisme berekende
'systeemintellectuelen' tornen. Het breken met die manier
van denken zou eerst door een niet te stuiten economische
wereldcrisis in een stroomversnelling komen. De
zwarthemden van vroeger droegen ondertussen
maatpakken en mobiliseerden antifascisten omdat de
burgerlijke democratie weer moest worden gered. Weinigen
zagen nog in waar het werkelijk om ging"... . "Zij, waarvoor
alle ellende in de wereld, geen reden was om hun
onbezorgd bestaan door gewetensvragen te laten
vertroebelen. Zij die, dankzij de klassieke structuren hun rol
in het drama van de wereldgeschiedenis niet kenden. Zij die
vluchten en tot allerlei goden baden, doch niets
ondernamen of niets ondernemen konden...stonden erbij en
keken ernaar.
Als onze wereld vergaat omdat men 'vergat'...is er geen
eeuwigheid meer weggelegd voor onze kinderen".
"Vast stond, dat er op het initiatief tot beginnen spreken,
precies een hypotheek rustte". "Er waren er die alle dagen in
dezelfde details verloren liepen. Er waren er die zochten. Er
waren er die niet meer zochten".
"OK, alles draaide rond functioneel zijn. Maar zich teveel
afvragen waarom, voor wie en wat en men eigenlijk
functioneel zat te zijn, was duidelijk geen gesprek meer
waard". "De ontmanteling van de politieke rookmachine". ...
"Waarom zou hij ook niet gewoon meedoen met de strijd
om het meeste plaats onder de zon"? ..."Door
tegenstellingen aan de oppervlakte te krijgen kon je nog iets
bijleren". "Een toekomst die onopvallend een onderdeel van
het verleden en het heden leek te zijn". "Ongebreideld
individualisme en onoordeelkundig oordelen, leken Alfred
soms zo onlosmakelijk met mekaar verbonden, dat je die
maskers niet kon afrukken zonder als een ambetanterik
beschouwd te worden. Ook dat moest hij leren verdragen,
alhoewel hij van nature geen 'wringer' was". "Kiezen voor
Mensela" ...was opa's eerste theaterdialoog.
"Geachte Medemaatschappijer, een 200-tal sociale
organisaties uit onze streek en ander kontreien kregen deze
uitnodiging voor de eerste voorstelling van 'Kiezen voor
Mensela'. De elf theatermonologen van 'Mensela' (=de aarde
als gemeenschappelijke woning) zijn filosofisch en sociaal
bewogen en zeer ruim van inhoud. Ze worden telkens door
een ander personage gebracht. Ze gaan over de oneigenlijke
onmacht van het individu ten overstaan van oorlog, honger,
armoede, vervuiling en een 'crisis' die er geen hoeft te
zijn...en andere soorten onderontwikkeling. Ook over het
doorbreken van de onmacht om als groep aan dat alles niets
fundamenteels kunnen te veranderen. De eerste
voorstelling zal ter ere van alle oorlogsslachtoffers in
Meensel-Kiezegem, opgevoerd worden. Hoe komt het dat er
heden ten dage nog meer gemeenten bestaan die onder de
oorlog te lijden hebben dan nu ? Weinigen staan er bij
stil...kameraden, broeders en zusters en alle andere
mogelijke bondgenoten". "Als je op zoek gaat naar de
werkelijkheid, tracht dan binnen de werkelijkheid te
blijven. 'Inzicht verkrijgen in', is de belangrijkste
voorwaarde om vanuit jezelf aan een samenleving op
ontwikkelder niveau kunnen mee te werken. Een
samenleving die zich organisatorisch aanpast aan de noden
van de gehele wereldbevolking". "Biologisch zijn wij hetgeen
anderen ononderbroken lichamelijk doorgaven. Vermits de
geest zich uit de materie ontwikkeld heeft en die materie
ook geest is, zijn die anderen in een welbepaalde, stoffelijke
betekenis...nooit gestorven. We kunnen alleen maar
vaststellen dat 'zijn' 'zijn' is. De geschiedenis wordt bepaald
door de omstandigheden waarin men leeft en de
stimulansen van zij die erover nadenken.
De groei van het individuele welzijn hangt af van de
uitbreiding en de verfijning van het collectieve". "Er was, er
is, er zou genoeg kunnen zijn. Economisch sterken wilden,
willen, zullen altijd meer willen. Wie leidt de strijd om 't
bezit van geld en werk, van voedsel en oorlogstuigen? De
zwaksten niet. De bezittende dringen zich nu nog op, de
afhankelijken organiseren is moeilijker. Zelfs de minst
beklagenswaardige onder hen die het uiterlijk goed hebben,
zijn slachtoffer van de strijd om de sterkste winstsystemen.
Hebzucht en doodsbesef baarden al te lang doodslag binnen
de eigen soort". "Noem mij hier terstond duizend redenen
om in de medemens ontgoocheld te raken...als je ze vanuit
objectieve invalshoeken ontleed en op positieve
ontwikkelingen richt, blijf je niet mopperen. We hebben
erediensten en vedettecultussen tot in de politiek toe. Bijna
geen politieke vergaderingen waar het voornaamste
besproken en gestemd wordt. Miljarden zijn tegen oorlogen
10
en toch gaan ze door. Welke partijtop vraagt zijn leden zich
voor of tegen een oorlog uit te spreken ?... Samengekomen,
onmondig...hopend op het aards of hemels gouden
kalf...zien we de ezel in onszelf niet"..."Het asociale werkt
nefast. De twijfel straft zichzelf totdat je alles hebt uitgezift
en het voornaamste, de leidraad overhoud. Het geloof in de
macht van de rede, de rechtvaardigheid en de
verantwoordelijkheid."..."Er is een behoefte en men
produceert niet. De grenzen van de adel waren te eng voor
de burgerij. De adel 'had to go'. Het is tijd dat de burgerij
ook ophoepelt indien ze de wereldproblemen alleen maar
doet verergeren. Mogelijkheden onder een systeem van en
voor werkenden...zijn veel boeiender en veiliger".
4. Hoe tem je stieren ? Over de lotgevallen van een
vakbondsmilitant en een leraar zedenleer ...en Achilles, de
voetloze wereldoorlog 1-veteraan...en Fille die door Brussel
wandelt en er de bedelaars helpt.
"Niemand gaf leiding aan het feit dat mensen geen greep op
hun leven hadden. Hadden partijen en vakbonden een
passend strategisch antwoord, een wereldproject dat aan de
capaciteiten en zwakheden van tientallen factoren
beantwoordde" ? "De koppeling van inzicht hebben in en
uitzicht hebben op...noemt men een
programma...onontbeerlijk gewoon". "Na je diploma moest
je nog steeds examens met duizenden deelnemers
doorlopen" "De herinnering aan de vlotte manier waarop ze
in hun jeugd contact maakten, was in de hoofden van
volwassenen 'aangepast' uitgewist". "Ze hadden van
marktmannen die Leuven en Diest te paard aandeden wel
horen zeggen dat sommige socialisten daar tegen de oorlog
waren...maar wat konden die mannen daar nu tegen
beginnen ? Op dienstweigering stond de dood met de kogel.
Het gros van de verkeerde voormannen der Duitse roden
had de oorlogskredieten voor de eerste wereldoorlog
goedgekeurd. Als het proletariaat de oorlog van de burgerij
niet vechten wil heb je een veralgemeende machtsovername
en fabrieksbezettingen nodig. Als je patatten wil oogsten,
moet je een patattenveld hebben. Heel velden schoon
patatten zou Schille, de voetloze soldaat daar onder water
zien lopen tijdens de oorlog aan de Ijzer vlakte. Om te
wenen...rotte patatten en creveren van de honger. Hij bleef
aan 't werk na de oorlog en versleet alle jaren drie paar
eiken invalidekrukken...terwijl hij als ouderling toezag hoe
het Duits werkvolk zich in de jaren dertig en in de tweede
wereldoorlog weer beetnemen liet...". "Tussen de
neonlichten zat Fatima en haar kleine, in doeken
gewikkelde baby, te assimileren zonder geld". "Als ge niet
gaat ophouden met je tegen de sluiting van jullie callcenter
te verzetten, zal ik je uit deze zaal en uit ONS
vakbondsgebouw laten zetten. Hoe is het mogelijk." ?
5.Inspiratiemap
Ruth vond een map met een aantal artikels en notities en
begon erin te bladeren. 'Inspiratiemap' stond op er op de
farde. Haar grootvader had het er precies 'in het wilde weg'
met een stift op neer geschilderd.
Uit 'Inspiratiemap' "'Adolf H.', valse zak uit de dertiger
jaren, interpreteerde Nietzche op zijn manier tussen de
loopgrachten van de eerst Wereldbrand. Hij hield er iets
aan over. Het kereltje besloot dat alleen bepaalde bleken
nog recht op ruimte hadden. Je kan die ruimten op de
soldatenkerkhoven gaan overturen. Wij werden opgevoed
in de overtuiging dat al die barbaarse offeranden (ter
bestendiging van de macht van de burgerij) afgelopen
gingen zijn. Nog nooit heeft de wapenmarkt betere
vooruitzichten gehad".
"De angst voor stilte, spreken en doordenken, overwonnen
door de media-hoempapa in de landen van de welvarende
en verpauperde 'democraten'. Grootgrondbezit,
fabriekopkoperij, directeurs van bergen papier, politieke
lieden : bezit, desinformatie, desorganisatie, blijft norm.
Speculatie enorm. Wij mogen kiezen uit de democratie
richting Kroatië begin jaren negentig. Wanneer schrijven we
zelf onze programma's voor uitroeiing van armoede, oorlog
en onwetendheid ? ".
"Er is niets meer dan er is, maar alles veranderd
voortdurend van uiterlijk, zielen van rijpheid, de
maatschappij van toestanden, het kind in grootvader,
grootvader in... . Help, ik ben een dichter...ik sta dichter".
"De oude, gerimpelde man stapt naar de lottovrouw tussen
de pulpse en wulpse lectuur. Altijd sparen en werken, nooit
de grote poen. Hij kijkt in de ogen van de jonge vrouw
achter de toog en straks alleen maar naar haar borsten en
de rest in zijn pornoblad...als een pendel die naar water
zoekt". "Zolang de natuur verder leeft, eeuwig dus, zullen
wij er ook zijn...onder dezelfde en andere vormen
misschien.
We weten dat allemaal maar soms, zoals nu vandaag met
jou in het hoge gras en de rest".
"Herinneringen moeten soms oud worden voor je ze
nuchter beschrijven kan". "Alle mensen zijn
buitenlanders". "Vroeger verklaarde de conservatieven
onder de pastoors ook het waarom van alle sociale ellende,
nu doet de klassieke rechtse politiek dat in plaats van de
mensen en maakt ze wijs dat ze tot 65 moeten werken en
dat ze nooit concurrentieel genoeg zijn".
"Zogezegd religieuze of aan eicellen en sperma verbonden
partijen gaan schijngevechten aan met liberale of
sociaaldemocratische partijen, teneinde complete
verwarring achter te laten. Kunnen wij echt geen objectiever
samenlevingsvormen organiseren ?
De oude politiek vermomt zich als 'nationale belangen',
terwijl het begrip 'natie' meer en meer oorlogen baart".
"Vroeger hadden ze weinig en werkten hard. Nu hebben ze
veel en werken nog altijd hard".
"Een stenen beeld van een aap met de arm ten hemel
geheven, stond in een straat ergens tussen Israëlische en
Palestijnse barricaden. Een veelzeggend beeld voor heel de
mensheid. Ontelbare werklozen, al of niet opgehitst door
zogezegde 'godsdienstige' groeperingen blijven de uitleg
over 'een eigen staat' slikken; net zoals aan de overzijde de
haat met iedere dode of gekwetste groeit; groeit hun
afglijden in waanoplossingen. De symboliek van de aap,
verklaart alles. Nog steeds is de mens grotendeels gebonden
aan machtssystemen die miljarden dollars verprutsen en
begrijpt hij weinig van z'n geschiedenis of filosofische
rijkdom allerhande. Sinds Vietnam en vroeger staan wij al
die vormen van waanzin toe en verzetten ons niet tegen een
nog alle dagen absurder hoeveelheid op onze
beeldschermen vergoten bloed. Het geld blijft de wereld op
11
een strakkere manier dan ooit regeren. We hebben in
meerderheid onze ziel aan het geld verkocht...want we
werken ons te pletter en aanvaarden de dictatuur van de
speculatie die de productie beheerst. Hebben wij nu echt
dwang en geld en loonarbeid nodig om deze maatschappij
draaiende te houden" ?
"Hoezo...gevaar voor 'fascisme'...er is nog nooit zoveel
fascisme geweest". "Het valt niet mee om in 't Westen voor
de werkmens op te komen. Zijn politiek bewustzijn wordt
door de werkomstandigheden en de dreiging met ontslag en
zo meer...vernauwd gehouden...terwijl de media het spel
over 't algemeen meespelen...iedereen zit gevangen in
regeltjes en heeft bazen…weet je wel. In het geval van
kranten en TV is dat erg. Hoe welvarend en welzijnd, hoe
verburgerlijkt, zijn wij en wat doen we eraan ? Je bent
werkloos en hebt tijd om je af te vragen waarom je geen
werk hebt ? Je werkt al teveel en moet alle maanden meer
produceren ? Je vindt dat het onderwijs je de wereld niet
voldoende verklaart heeft ? Je ziet de zin van het werk dat je
doet niet zitten ? Je relaties zijn niet gebaat met al die
sociale omstandigheden ? Zoek dan contact met anderen
om eens uit te vissen hoe dat allemaal komt en hoe dat
duren blijft : philosophicalresistance@gmail.com
"Ontwaakt, gehypnotiseerden der aarde ! De werkers
werken en geven uit en betalen ondertussen via hun Staat
voor mijnen die overal ter wereld doden en verminken.
Sommige mijnen worden zelfs zo 'intelligent' ontworpen
dat ze voor het ontploffen tot buikhoogte of bij kinderen tot
gezichtshoogte, omhoog springen, alvorens ze hun
criminele, maar door onze wapenproducenten en regimes
gesteunde 'opdrachten' kunnen uitvoeren. Aangezien
mijnen moeten ontmijnd worden, ontwierpen de door winst
en niet door logica en menselijkheid gedreven
aandeelhoudersvergaderingen en de door hun bezoldigde
denktanken van de woekergeldeconomie een markt aan
absurd-vernuftige, kleine, zowel als grote, tankachtige
machines om de wereld weer eens te ontmijnen, terwijl er
op veel plaatsen weer andere oorlogen in mekaar
geknutseld worden. Vermits ook het ontmijnen geld kost en
de staat meer en meer geld tekortkomt zetten
liefdadigheidsorganisaties steuncampagnes op om de
werkers en de aandeelhouders van een inkomen te blijven
voorzien. Het absurde systeem hierachter, wordt niet
afgeschaft. Het kanonnenvlees en de woekergeldeconomie
blijven bestaan. 'Een rijstveld ontmijnen kost vijftig cent per
vierkante meter'...zo kunnen we nog jaren doorgaan. De
gruwelen die de planeet ontsieren blijven voortduren en
riskeren toe te nemen. Een bomaanslag op een kerkhof of
kinderarbeid en een miljoen mensen met de dood
bedreigd...het kan allemaal in één journaal. En wij maar
braaf witte-marsen in België" ! "De mensheid verbindt zijn
lot nog altijd met de waarde van het geld." "Het
imperialisme wil geen systeem instaleren met wereldwijd
gunstige arbeidsvoorwaarden...en de aan die logica
verbonden burgerlijke partijen ook niet...ze durven zelfs de
grote ondernemingen niet 'onverkoopbaar' te maken en
kunnen geen sluitingen verhinderen...omdat ze een positie
binnen het Staatsapparaat of het Super Management te
verdedigen hebben ? Indien we ervan uitgaan dat het
grootkapitaal crisis en oorlog zal blijven produceren, heeft
het geen zin om nog alleen maar looneisen en
arbeidsduurvermindering naar voor te schuiven...we
moeten minstens wereldwijd gelijke lonen eisen...en
daarrond desnoods een televoting organiseren".
"Het is ronduit absurd, al die Supermanagers die in naam
van de heilige Competitie de concurrerende bedrijven tot de
vijand uitroepen...en hun 'onderdanen' tot de strijd...ja zelfs
letterlijk tot de 'economische oorlog' oproepen. De
partijapparaten democratie mag dan nadien de
stuiptrekkingen van het kapitalisme na een zoveelste
herstructurering gaan oplappen. De personeel
adviesbureaus zoeken dan uit de verslagen generaals en
soldaten de beste krachten om terug de oorlog in te sturen".
"Hoe gaan we die oorlogen niet stopzetten ?
Als we de vakbondsbonzen volgen gaan we sector per sector
of bedrijf per bedrijf af en toe eens staken...en alles blijft bij
het oude.
Alternatieven dringen zich op. Wie zal er de werkers in heel
deze tragikomedie verdedigen ? De
vakbondstussenkomsten beperken zich tot een aantal over
administratieve eisen die met de kern van de zaak niet veel
te maken heeft. De kern van de zaak : het weigeren van
uitbuiting en armoede en oorlog hier en elders in de
wereld". "Een hele reeks tests wachten de werkmens,
alhoewel hij en zij reeds zoveel hebben doorstaan en
alhoewel een relatieve welvaart hem en haar op een steeds
kleiner deel van deze aarde, tijdelijk 'toegestaan' lijken te
zijn. Hoe gaan we reageren op de verdere verrechtsing van
de maatschappij, zeker nu alle openbaar bezit verpatst
wordt en de ontmenselijking van de arbeid ons als een
doodgewoon iets opgedrongen wordt. Er komt een dag dat
bepaalde machtsverhoudingen in vraag zullen moeten
worden gesteld. Zo niet gaan allerhande basisgroepen nog
decennia lang ijveren voor hulp aan slachtoffers van mijnen
of om ergens een politieke gevangene uit de cel te krijgen of
doodseskaders of werkeloosheid of vervuiling te stoppen...of
de schuldenlast van de armere landen te
schrappen...enz...zonder dat er veel verandert. Te midden
van een zich uitbreidende oorlogschaos die een teken van
een decadent kapitalisme lijkt te zijn, of je het nu
Staatskapitalisme of wat dan ook noemt, het is wereldwijd
een systeem in crisis, een systeem gebaseerd op loonarbeid ,
handel en speculatie...een systeem dat zich bedient van een
burgerlijke partij democratie die schermt met
humanistische waarden terwijl de helft van de wereld
wegzinkt in oorlog en armoede. Het fascisme lanceert zich
de dag van vandaag opnieuw en is weer geen oplossing voor
de moeilijkheden waarin het systeem is verzeilt...het wordt
alleen gebruikt als dreigmiddel door andere, minder rechtse
partijen die zich minder openlijk anti sociaal en voordoen.
Wat zitten ze toch allemaal gezellig in het salon wat te
keuvelen terwijl de kogels om de oren van zovelen vliegen.
Alsof de werkmens nog niet genoeg verdeelt is, laat hij zich
nog maar eens op de werkvloer verdelen tussen elkaar en de
ploegbaas of werknemer met een voordeliger contract voor
hetzelfde geld...of in kwaliteitscirkels, bedoeld om het werk
zelf meer en meer uit te schakelen...om het eens tegelijk
sarcastisch en humoristisch te zeggen. Verder zijn er dan
nog al die andere geestelijke en fysieke en gezondheids-en
relatieproblemen waarnaar zoveel energie gaat...zodat er na
de pletwals van pers- en consumptiemaatschappij geen
ruimte meer voor analyse overblijft. Gelukkig zijn we op de
werkvloer nog niet racistisch geworden. "Tisten aller
landen verenig jullie, zou... oh 'Marx bidt voor ons' zeggen
12
als hij ons bezig ziet. De enen hebben teveel vertrouwen in
organiseren zonder hiërarchie. Anderen verwachten dan
weer alles van de leiding van een beweging alleen. Nog
anderen denken dat ze hun kar uitsluitend aan de
burgerlijke of de radenistische democratie moeten
hangen...zo hebben de Britten de oorlog in Irak ook niet
kunnen voorkomen. Er moet een geweldloze manier zijn
om al die aan onze maagzweren nijpende wereldproblemen
aan te pakken.
"Het gevoel van zich één en solidair te voelen met z'n
klasse, zoals een boer zich met de natuur verbonden weten
kan...is dringend aan een herleving toe. Zelfs voor de
'kansarmen' is door fortuinlijker klassegenoten weinig
positiefs kunnen bekomen worden...al wordt er al wel eens
iets voor de deftigheid georganiseerd. Als iedereen eens op
de werkvloer zou komen en zeggen zou "dat dat toch niet
bedoeling kan zijn dat wij hier zo ons kas moeten afdraaien
en dat er zoveel aan den dop staan"...en dan eens allemaal
tegelijk zorgden dat ze zelf volk konden bij aannemen".
"Nog niet in de krant gelezen : Alle eerst ministers ter
wereld kwamen samen in één zaal en kozen een voorzitter
voor de eerste wereldvergadering aller landen. Na de
stemming begaf deze uitvoerende wereldmacht zich aan de
arbeid. Eerste punt op de vergadering : hoe tot één niet speculatieve wereldmunt overgaan ? Bij hun thuiskomst
zullen alle eerste ministers hun ministers voor financiën
opdragen van allen naar de startvergadering voor een
nieuwe, op administratieve basis gebruikte wereldmunt te
gaan. Alle ministers voor financiën en alle directeurs van de
nationale banken zullen op die vergadering tevens
vergezeld zijn van de ministers van economische zaken die
de maandelijks te bepalen wedde voor elke wereldburger
zullen vastleggen, rekening houdend met het feit dat zo'n
wedde voldoende moet zijn om iedereen via een
automatisch van het loon af te houden
abonnementensysteem toegang te verschaffen tot alle
vervoer- en telecommunicatie infrastructuur en voldoend
ook om de overige, ecologisch verantwoorde levenskosten
te kunnen betalen. Als leidraad om dit nieuwe geld in een
numerieke waarde uit te drukken wordt de gemiddelde
wedde van de middenklasse uit het meest welvarende land
genomen. De ministers van economische zaken zullen ook
een controlesysteem uitwerken dat toeziet op de regel dat
voor éénzelfde product, éénzelfde prijs betaalt wordt; via
een systeem van de wereldwijd gestandaardiseerde wedden.
Alle ministers van Binnenlandse Zaken zullen de nodige
maatregelen uitwerken opdat de wedden via de staten en de
banken aan de wereldbevolking uitbetaald worden. De
ministers van tewerkstelling zullen alle werklozen
tewerkstellen in die sektoren waar zo'n tewerkstelling het
meest het algemeen belang dient. Aangezien het argument
'concurrentie' wegvalt is zulks financieel geen probleem,
temeer omdat de kostprijs van een product gewoon
aangepast wordt aan het aantal werknemers dat een
bepaalde sector komt vervoegen.
De tewerkstellings-ministers zullen ook via de directe
verantwoordelijken in de bedrijven en instellingen kunnen
reageren tegen mensen die zich niet aan een billijke
verdeling van het werk kunnen aanpassen. De ministers van
sociale zaken, onderwijs en andere 'gratis-diensten' zullen
de kostprijs van hun sector door verrekenen onder de vorm
van een percentage van de kostprijs van elk product
(hetgeen nog bijkomende belastingen overbodig maakt).
De ministers van buitenlandse zaken zullen samen met de
ministers van Landsverdediging wereldwijd de ombouw van
alle legers begeleiden : op termijn zullen ze enkel nog voor
taken van algemeen nut ingezet worden : versterken dijken,
bestrijding natuurrampen, aanleg bossen en
kinderboerderijen enz.. . De ministers van milieu en
volksgezondheid zullen op termijn niet-schadelijke
energiebronnen algemeen goed maken. De ministers van
justitie zullen wereldwijd de wetgeving aanpassen aan het
volledige programma voor een gemeenschappelijk
wereldbeleid. dat op aanvraag verkrijgbaar is en dat ter
goedkeuring wordt voorgelegd. Via een wereldwijd
referendum zal dit programma ten gunste van iedereen
goedgekeurd moeten worden, waarna de eerste
internationale verkiezingen kunnen worden georganiseerd.
Deze verkiezingen zullen zodanig worden opgevat dat de te
verkiezen politieke verantwoordelijken zich niet langer per
partij, maar op 'projectlijsten' (wonen, werken,
telecommunicatie, financiën,...)aan de kiezer voorstellen.
Zodoende zal men voor het eerst echt van een uitvoerende
macht kunnen spreken. De nieuwe, internationale
verkiezingen zullen alleen op gemeentelijk, provinciaal,
landelijk en continentaal vlak worden georganiseerd, zodat
door afvaardiging uiteindelijk de 'wereldregering' kan
worden samengesteld. Einde persmededeling van het
agentschap Keuters".
"De bewuste keuze. Ik wil me best inzetten voor een betere
wereld, zonder armoede, oorlog, werkloosheid en
allerhande vervuiling. Als die wereld dan maar niet wordt
zoals het rijke gedeelte van de wereld nu. Afgejakker op het
werk, teveel gebrek aan interesse voor de rest van de
wereld. Plat imbeciel vermaak, sensatie voor alles.
Carrièrebeesten, shows over hoe men mensen elimineert,
zodat jij overblijft en met de poen gaat lopen...een
bestudering van de menselijke psychologie om er geld mee
te verdienen...hoera, hoera...wat amuseren we ons binnen
het kader van het geldimperialisme. Valse spanning
opbouwen om nog meer reclame in
onze hoofden te jagen. Quizen met belangrijke leiders die
als bonbon-bons worden verkocht...en in feite alleen de
dienstdoende bedienden van het uitzuigerapparaat zijn. Ik
wil dan ook geen wereld waar, als er over politiek gepraat
wordt, waar men dan goochelt met halve waarheden en
bedrog, het beschermen van machtsposities indachtig. Ik
wil dan ook geen wereld waar men het rijke filosofische
erfgoed achter woorden zoals religie, god, natie, socialisme
enz... misbruikt.
Maar een wereld waar je uiteindelijk niks moet kopen, waar
je niet moet werken voor loon of winst. Waar je gewoon
mag 'zijn'. 'Zijn' is er altijd geweest...maar nier zoals dat er
nu soms uitziet of aanvoelt. We hebben ten slotte niet voor
niks al zoveel geschiedenis overleefd.
Laat ons het werk van de geschiedenis op een ethische
manier afmaken...voor de geschiedenis ons afmaakt.
6.Karel Kompel 's revolutie, 'referendumroman' '...is
een werkstuk vol praktische ervaringen uit grootvaders
verleden' "In het dorp waar ik opgroeide, stonden twee
soorten palen langs de openbare weg. Zwarte, doordrenkte
sparren voor de nog bovengrondse
telefoonlijnen...beklommen door indrukwekkende mannen
met ijzers en kettingen getooid. Betonnen palen met
13
voetgaten voor elektriekers, droegen de stroom. Voor de
zoveelste keer dwingt het nut van 't algemeen me tot
schrijven. Ergens op een kruispunt van m'n denklijnen
ontstaat weer een symbolische vergelijking die ik niet
verliezen wil. Die palen hebben in feite de richting van m'n
leven be-'paald'. De telefoonpalen, omdat ik me opwerp als
verdediger van de meest efficiënte, naar het
gemeenschappelijk nut gerichte aanpak van de telematicauitdagingen.
De elektriciteit palen, omdat ik als politiek geïnspireerd
gewezen vakbondsmilitant vaak op plaktocht geweest ben
en ik ook op dat domein tot een reeks besluiten gekomen
ben. Ik heb mijn idealisme en gedrevenheid door
tegenslagen en leerzame ervaringen en tegenkantingen in
bruikbare denkmodellen en alternatieven vertaald.
Voortdoen zoals Atlas, die bijna onder het gewicht van de
wereld bezweek, kon ik niet. Je moet dat allemaal van je
afwerpen en je in de praktijk gooien. Over sociale
problemen lezen , dingen inzien en begrijpen...was niet
genoeg. Trouwens, hoe meer je las, des te meer
gespecialiseerder bronnen je nodig had...en die bronnen
bleken het niet altijd eens te zijn. Ik heb de groepen die
deze bronnen vertegenwoordigen proberen doen inzien dat
ze best aan een gemeenschappelijk alternatief zouden
werken...en heb er op den duur zelf één ontworpen...en me
daar bovenop in de filosofie verdiept, omdat die ook al
aangegrepen wordt om de mensen 'op hun plaats' te
houden.
Ook de psychologie heb ik bestudeerd om er aan uit te
kunnen waarom negatieve emoties de mens ook vaak
verhindert om zijn sociaal geweten te volgen. Ik probeerde
dat alles door schrijven te vertalen, wel wetend dat in een
onze cultuur, diegenen die daar mee bezig zijn, vaak
prekerig overkomen. Indien ik de bergen theorie die ik
beklommen heb moest willen overbrengen, dan had ik daar
velerlei maanden voor nodig voordat ik aan de praktijk
beginnen kunnen zou. Indien ik de evolutie in denken en
ageren in mezelf moest schetsen, zou ik een stuk van m'n
leven moeten beschrijven...maar dat is misschien niet
nodig. U kent waarschijnlijk ook wel een paar mensen die
zich in Uw bedrijf tegen tal van dingen verzetten, en die dat
verzet proberen organiseren...en uitkomen op het feit dat
diegene die het bedrijf bezit altijd het laatste woord heeft en
daarbij nog vaak geholpen wordt door het vakbonds-en
staatsapparaat. Jarenlang al, probeer ik mensen uit te leggen
wat 'nationalisme', fascisme', 'burgerij' 'democratie',...is. Het
heeft jaren geduurd voor ik ten volle begreep dat toekomst
gerichte veranderingen noodzakelijkerwijze niet via de
klassieke politieke denkbeelden kunnen tot stand
komen...door in het klassieke en niet-klassieke politieke
milieu te werken, kom je tot dergelijke besluiten die ik met
tal van teksten aan mensen en groepen probeerde duidelijk
te maken. "
Er moet NU iets veranderen in onze betrokkenheid tot de
vraagstukken die ons heden ten dage confronteren. Anders
zullen we het blijven vanzelfsprekend vinden dat tegen
2000... nog altijd miljarden in armoede zullen leven.
Waarom verliezen mensen hun vertrouwen in 'politiek' ?
Omdat alles van bovenaf op een mist verspreidende manier
uitgelegd wordt...voortdurend leert men ons dat bepaalde
problemen onoverkomelijk zouden zijn...in plaats van de
zaken op te lossen. Meer en meer produceren met minder
mensen en steeds meer armoede...zal onvermijdelijk leiden
naar het in vraag stellen van het systeem waarin wij draaien.
Er moet iets in de plaats komen. Surf dus naar de
https://www.filosofischverzet.be en breng je stem uit voor
of tegen het voorgestelde programma van de
CONSCIENCE- commitees . (Committee for New
Simultaneous International Elections, Necessary to Create
more Equality). Met het resultaat van dit referendum zullen
we onze regeerders confronteren en hen door middel van
alle mogelijke geweldloze manieren dwingen van
initiatieven te nemen die een organisatie van wereldwijde
verkiezingen op basis van projecten in plaats van 'partijen' ,
mogelijk maakt. De politiek en de bedrijfswereld
'herstructureren' ons al jaren, het wordt tijd dat wij de
politiek gaan herstructureren. Als ze met onze eisen geen
rekening houden zullen onze mensen die op de tv-zenders
werken eens tegen de orders van hun management in een
televoting voor of tegen gelijke lonen in West en OostEuropa organiseren bijvoorbeeld. Anders globalisten, grijp
deze kans !
7.Kerk, Kapitaal en Corruptie soms een blok aan ons
been ? Waarom het collectivisme nog steeds
ondergewaardeerd wordt. In Kerken vindt je mensen die
voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van een
hïerarchie die de meest pessimistische idealen in de mensen
hun geest pompt. Om te beginnen zeggen zij dat wij geen
band met de materie, de natuur hebben. Dat het geestelijke
'apart' en 'zwevend', vormloos bestaat. Kerken gedragen
zich als 'kerkers'. Ze willen de mens van zijn intuïtieve
manieren van denken afhouden en misbruiken daardoor de
rijkdom die in sommige Bijbelse teksten ligt...ter
verdediging van andere rijkdom. Omdat men niet onder
ogen kon zien dat het leven door de kennis en de lust om
zich samen te voegen ontstond, gebruikte men het verhaal
van Adam en Eva als didactisch materiaal. Omdat
seksualiteit taboe was en omdat de totstandkoming van
nieuw leven als alleen een mechanisch proces gezien werd,
moest zo nodig ook de 'maagd' Maria uitgevonden worden.
Verder maakten men de mensen wijs dat ze voor hun
geestelijke zorgen alleen bij de eredienstenleiders terecht
konden ...of ieder bij z'n engel...weer zo’n geslachtsloos
iemand...dat niemand kon definiëren. De Kerken
onderdrukten de mensen. De mannen onderdrukten de
vrouwen...en de kinderen werden opgevoed in angst. Men
leerde ons niet hoe je in mekaar en in jezelf kracht vinden
kon...en gaf dat generatie op generatie door. Angst voor de
dood, angst voor de eindigheid van het leven, angst omdat
het hemels alternatief even fabelachtig als het maagddom
leek. Een filosofie die op dit moment van de
menselijke kennis eindigheid en hemelse, niet-materiële
'steriliteit' predikt, is gedoemd om te verdwijnen. "
Oneindig goed, oneindig wijs, oneindig...was God",
onderwees men. 'God' kon ook niemand definiëren.
Je zou in de 20ste eeuw voor minder je geloof verliezen. De
Kerktheologen verloren alle oog voor de samenhang met de
andere disciplines van de kennis : economie, sociologie,
fysica, chemie, biologie psychologie en 'fysische, chemische
en etherische vormen van energetisch bewustzijn. Intuïtief
weet iedereen dat alles een grote eenheid vormt, en de
andere 9 geboden ...dat verstaat ook iedereen. Alhoewel het
geestelijk aspect van het ' zijn' heiligen dag houden ('de dag
14
des heren heiligen') meer met kennis en vaardiger
communiceren te maken zou moeten hebben ; dan met
erediensten die aftandse manieren om aan bewustwording
te doen geworden zijn. Het doemdenken, het denken in
termen van straf en beloning , heeft de menselijke geest
gekoloniseerd. Verdienen deze methoden als
productiestimuli enige bestaansreden, als geestelijke
groeimiddelen kan je er weinig mee aanvangen. Bewustzijn,
onderbewustzijn en onbewuste en
bovenbewuste...herbergen dergelijke mogelijkheden tot
exploitatie en bewustzijnsverrijking van jezelf en je
medemensen...en toch wordt de beschouwing en de kennis
van die dingen verwaarloosd. Dromen en gedachten,
verlangens...allemaal zijn zij taboe in de wereld van de
orthodoxe denkers. Alleen rekenkundige uitingen zijn
toegelaten. De schoonheid van de samenloop van
omstandigheden telt niet mee
in het oordeel dat men Kerks vakkundig over iemand velt.
Het Kerks bewustwordingsproces is nog altijd een rechte
lijn van de papschool naar de paphemel na de dood, ver weg
van de hemelse tijdloosheid die in het midden van de antimateriehemel tussen de anti materie van materie en eterie
te vinden is. Al wat van het klassieke, geïsoleerde
paphemelmodel op zich, afweek, dat waren (en' zijn' in
kerkse ogen) de slechte voorbeelden...nooit beschouwd als
de echte weg naar de geestelijke pap. De God waar men ons
deed in geloven was een vormeloze God, een god die niets
kon misdoen, een god die zelf geen groeiproces achter de
rug had, een god die alles op onze 'zondigheid' stak ,een
god die met onmondigheid en klassenstructuren geen
rekening hield...dat is niet de god van het leven ...het leven
vertrekt uit het kleine en groeit...en sterft af...en vertrekt als
een rijpere energie naar de antimaterie ...van waar die
energie naar 'beneden' hunkert, zoals wij naar 'boven', 1
lichaam, het beneden lichaam en het bovenlichaam
zijn er de symbolen van...het hart het midden, het
achtvormige bloedsomloop het transportmiddel, de angsten
uit de materie...voor diegenen die nog angst nodig hebben
om te groeien, de vreugden, voor diegenen die vanuit hun
hart al vanboven door de eterie breken kunnen,
het zien, horen en spreken voorbij. Dat is de ware betekenis
van het woord hoop.
Als je de waardevolle onder de spirituele teksten opnieuw
leest,
zal je ze nu beter verstaan...of mankeert het je nog aan
levenspraktijk om het ware hiervan in te zien . de
groene draden ,OVER GEESTRIJKE ENERGIEËN In deze
geschriften ontdekt de auteur samen met een aantal
mensen dat de klassieke opvattingen over 'eeuwigheid', en
dood gaan en geboren worden aan herziening toe zijn. Eerst
geloven ze bepaalde baanbrekende literatuur rond allerlei
bewustzijnsenergie niet. Maar wanneer ze ontspannen over
hun eigen levens gaan beginnen nadenken en hun eigen
manier van waarnemen beginnen te analyseren, merken ze
dat hun leven ineens veel 'rijker' aan waarnemingen en
ervaringen wordt. Ook hun manier van waarnemen
verandert. Hoe meer ze zichzelf transformeren en meer
openlijk zichzelf worden, des te meer breken de mensen
rondom hun hen af...of breken zelf op een of andere manier
'open'. Sommigen ontdekken dat liefde in feite ook een
zoektocht naar het uitstijgen boven negatieve emoties is.
Anderen beginnen maar al te goed te beseffen dat gelukkig
worden wel eens genetisch bepaald zou kunnen zijn...en dat
kinderen altijd weer moeten afrekenen met de eigen
onverwerkte emoties van henzelf en de ouders en de
geestelijk onvervulde betrachtingen van hun voorouders.
Nog anderen beginnen te snappen dat hun 'ziek' zijn wel
eens aan hun denken of hun relaties gekoppeld zou kunnen
zijn en dat hun lichaam hen dwingt van hun geest te zoeken
en volledig zichzelf te leren zijn...hun denken en voelen tot
hun intuïtieve 'derde oog', hun geest te brengen. Wat denk
jij er zelf van ? Wie ben jij eigenlijk ? Beheers jij al de kunst
van je dromen te kunnen verklaren, of denk je dat je niet
'droomt', en hoe komt dat dan ? Versta je de kunst om het
wezenlijke achter beelden of gedachten die je binnenkrijgt
te snappen ? Zeg je wel wat je wil zeggen, of vindt je dat je
soms teveel zegt, of zou je het soms niet kalmer en anders
willen formuleren ? Voel jij dan de essentie en de gevolgen
van woorden, zinnen en dialogen soms al aan ? Voel je soms
ook dat je bewustzijn je subtiel dwingen wil om het te
verrijken ? Heb je in je lijf al eens zo'n zalig brandend, warm
gevoel van gelukzaligheid 'getast' ? Heb je al eens een soort
magnetisme door je lijf voelen gaan ? Alsof alle cellen weten
dat ze je bewustzijn dragen en uitstralen. Heb jij al iemand
of 'iets' als 'iets' na een verASing magnetisch door je lijf
voelen trekken om er vanboven als een versneld
wegflitsende, lichtende piramidevorm uit te gaan ? Wist je
dat wij eigenlijk zeer gevoelige elektromagnetische
antennes zijn en ons door overbezorgd of jaloers... te zijn...
energie laten aftappen ? Weet je hoe je op zeven met de
lichaamszones verbonden levensvlakken een soort
'onverschillig evenwicht' hanteren kan ,waardoor je veel
beter waarneemt ? Ken jij soms ook iemand waarbij je heel
uitzonderlijk merkt dat er precies een soort energie boven
zijn (of haar) kruin hangt ? Of merk jij ook dat mensen
soms meer 'uit hun ogen stralen' dan anders ? Op welke
manier heeft dat dan met onze chakra’s en aura's te maken
en hoe houden we hen (ons) gezond en welke
essentiële rol speelt de liefde, de levensbeschouwing en het
sociale hierin ? Heb je al eens iemand zo bezielend
liefgehad dat je zijn (haar) veranderingen van aura duidelijk
merken kunt ? Weet je hoe het komt dat je niet met
iedereen evengoed dialogeren kunt ? Weet je eigenlijk wel
in welke verhouding jouw geluk van dat van anderen
afhankelijk is ? Heeft de gevestigde medische industrie
schrik voor alternatieve geneeswijzen ? Zou het niet kunnen
dat wanneer mensen in mekaars nabijheid komen dat ze
dan op een elektromagnetische manier al informatie
doorgegeven hebben voor ze met praten beginnen ? Op
welke manier kunnen wij mekaars energie zuiveren en
welke gevolgen heeft dit voor de klassieke geneeskunde die
nog aarzelt te geloven dat een gemis aan
levensbeschouwelijk denken en niet omgepoolde negatieve
gemoedstoestanden de eigenlijke kiem van veel symptomen
zijn ? Sommigen beweren dat vooral de waarheid omtrent
'iemands leven te midden van zijn omgeving' geneest...aan
wat denk jij bij het horen van deze vraag ? Anderen peilen
nog verder en proberen het verband met de
eeuwigheidsduur van het atomaire na te gaan. Als onze
geest zich 'materieel' op de antimaterie van elektronen,
protonen en neutronen bevindt, dan is onze geest wellicht
ook onsterfelijk en ook gedreven door de wetten van
voortdurende ontwikkeling en verandering :'alles verandert,
niets gaat verloren' . Vervalt je lichaam uiteindelijk in niet
15
afbreekbare elektronen die nog iets van jouw vibraties
bevatten en die een heel nieuw evolutieavontuur aanvatten,
(ja, logisch) en neemt het geestelijke een andere vorm aan
na het fysische overlijden,(ja, kleuren en vormen al
gezien)...kan het al of niet reïncarneren ? Wat is er van aan
? Waarschijnlijk zijn al je vorige levens genetisch
gesublimeerd in dit leven en is teruggaan (onder de vorm
van beelden) in het verleden onmogelijk. Je kan er
natuurlijk wel grappige dingen rond verzinnen. Wat er met
de in jouw NU aanwezige bewuste energie gebeurt is van
belang. Eens je de controle over je energiestromen
verworven hebt, kan je onder andere via zeven verschillende
bewuste manieren van elektrisch 'onverschillig evenwicht' je
manier van waarnemen en bewustzijn verrijken. Deze 7
bewustheidstoestanden komen overeen met 7 zones in je
lichaam. De mens heeft geen 'tempels', maar zichzelf en zijn
omgeving nodig. Hij moet leren begrijpen in welk een
immense totaliteit die omgeving ingekaderd is. Je kan
beter en beter leren voelen welk 'materiaal' er in iemands
aura zit. Het aanleren van het beleven en aanvoelen van het
NU-moment is de beste manier om het eigen aura te
sterken. De kunst om zich 'jong' te houden betekent zich te
kunnen vrijwaren van energieën die met oude, niet meer
passende, overbodige, ongelouterde delen geladen zijn, of
de kunst om deze onder meer door middel van energieën
als observeren, beelden, gedachten en liefde gezuiverd terug
buiten te laten gaan. Nogmaals, daartoe moet men op zeven
verschillende terreinen leren wat er met een energetisch
'onverschillig evenwicht' bedoeld wordt.
8.EEUWIGE ONTWIKKELINGEN
Het AANVOELEN EN BEHEERSEN VAN ENERGIEËN
Het ERVEN VAN DE BEKWAAMHEID TOT GELUKKIG
ZIJN
Het WEZENLIJKE ACHTER BEELDEN EN WOORDEN
Het DROMEN ALS speciale UITING VAN DE
ZIENSKRACHT VAN DE GEEST
Het BEZINNEN EN BESPREKEN VAN KULTUUR DIE ZELF
CREATIEF MAAKT
Het BELEVEN VAN DE LIEFDE OM NEGATIEVE EMOTIES
TE BANNEN
Het COLLECTIEF ALTERNATIEF of de richting van de
geschiedenis
Het handelen of niet-handelen vanuit het onverschillig
evenwicht,
is de nieuwe kunst.
Graag leven is de grootste kunst, maar .....systemen en
mensen maken
het mekaar moeilijk . Onze kinderen verwachten van ons
dat wij het allemaal weten...maar de ouders van onze
generatie zaten ook al met die uitdaging.
Geloof of wanhoop, Liefde of haat, Werk of vernietiging.
9.Ik wens U allen
Bovenmenselijke krachten toe. Het enige wat je daarvoor
moet doen, is ze vragen.
Van binnenuit naar buiten toe...en er wat ook...in blijven
geloven. Die krachten bestaan. Ze draaien rondom ieder
atoom, en zijn even onvergankelijk en eeuwig als hun
dragers, de elektronen dat zijn.
Net zoals in de natuur en in de mens zijn ze het water, de
wind en het vuur van het leven. Ik geloof niet in dood.
Alleen in het leven...dat een energievorm is die altijd in
andere vormen overgaat. Sommigen blijven maar kort en
vertrekken naar oorden rondom ons, waar kleine slapende
babies in hun zalige dromen korter-bij-zijn, dan
volwassenen die vaak de voeling met de intuïtie van dat ook
-stoffelijke-bovenmenselijke verloren hebben. Hun energie
gaat niet verloren, want die energie, die liefde onder al zijn
bewustheidsvormen is, wil altijd uit liefde om anderen terug
komen. Maar op dit moment moet je die liefde die jullie
verloren,
proberen loslaten, want ze wil zich hoe dan ook
verderzetten. Indien iedereen zozeer om mekaar zou geven
, dan een moeder die haar nog niet geboren baby koestert;
dan zou interesse en verandering pas tot het geboren
worden van ieders eigenlijke wezen kunnen leiden. Oh
krachten van een andere dimensie, vanuit deze anders
stoffelijke wereld, vindt ik m'n middelpunt niet meer, van
waaruit de werelden 1 worden, . Alhoewel ik hier naar niets
grijp, wordt ik naar beneden getrokken...door een teveel dat
ik weer op m'n schouders nam...ik , die de fout van atlas
meende te hebben doorzien. Nog steeds wil ik strijden
tegen onwetendheid,
tegen allerlei soorten taboes in politiek, liefde en
filosofie...maar ik ben moe vandaag...ik kan geen zinnig web
meer weven...want ik ben zelf weer te zeer met andere
levens verweefd geraakt. Ik ben m'n rode, groene en blauwe
draden even kwijt, en alleen als ik dat voor mezelf toegeef
en er voorlopig in berust, kan ik hier uitraken. Ik weet het,
misschien hef ik in plaats van velen, en krijgt iemand niet
meer dan hij aankan...maar ik hunker naar die materie van
heel fijne kwaliteit die iemand in z'n middelpunt voelen
kan.
10.Messages from a callcenter Een meisje zit gehurkt
tegen de cafégevel van het kleine tussenstraatje, haar
fototoestel in aanslag, gemikt op de uit het fietsenrek
gevallen fiets voor het postgebouw. Ze is heel gypsy gekleed,
zo met een veelkleurig soort tulband rond haar hoofdje
gedraaid. Ze ziet me wachten om haar shot niet te
bederven, maar doet teken dat ik rustig doorwandelen kan.
Ik hou even halt, want binnen vijftien minuten moet ik
beginnen werken. Ik vertel haar van het enthousiasme op de
Gentse betoging tegen het Europese deel van de
imperialistische oorlogsmachine en van de knappe beelden
daarvan die ik via Indymedia, Internationaal Verzet en
anderen reeds binnenkreeg; en het korte filmpje dat ikzelf
van die manifestatie schoot. Ze wist ook dat een dichte
betoging van bijna vijf kilometer 3x meer dan de 8OOO in
de gevestigde media genoemde mensen omvatte. We praten
nog een beetje over een paar kunstfoto's die we hadden
gemaakt en ze wenste me veel nieuwe inspiratie.
Ik pikkelde verder door naar 't werk. Vanachter m'n bureau
las ik een nota over de 150.000 telefoonnummers per dag
die onze dienst op nationaal gebied gaf.
Ik zette me aan 't rekenen en werd me weer bewust van het
feit dat men de mensen op die dienst makkelijk tot
tweemaal meer kon betalen voor de vaak meer dan 700
oproepen per dag die ze per man te verwerken hadden.
16
Bovendien becijferde ik dat mits een administratieve
herstructurering meer mensen voor het geven van
inlichtingen zelf zouden kunnen worden ingeschakeld...en
zodoende de huidige werkdruk zou kunnen worden
gehalveerd. Een operatie die na de volledige privatisering
van ons nog semioverheidsbedrijf ook zal worden
doorgevoerd, maar met dien verstande dat de te 'duur
geworden statutairen' er wel zullen uitvliegen...of ze nu
administratief werk doen of operator zijn. Onder een
compleet privéregime zal men met een maximum
uitgebuite kleine groep contractuele operatoren en een
klein administratief kader verder werken. Voorlopig werkt
men verder met een kleine groep operatoren (een kleine
400 tegenover een grotere groep louter administratieven en
probeert men het de eigenlijke opbrengers van meerwaarde
het zo onhoudbaar mogelijk te maken...misschien omdat ze
binnenkort van miserie de veelsoortige afvloeiingsplannen
toch zouden aanvaarden ? Ik kan me moeilijk voorstellen
dat het managment zich menselijkerwijze goed voelt in dit
soort opdrachten...maar ook zij weten dat het zwaard van
de afvloeiingen ook boven hun hoofden hangt, en daarom
putten ze zich zo uit om hun vooropgestelde cijfers te
halen. Ook managers zijn concurrenten van mekaar. Ze
roepen mensen die luttele minuten te weinig ingelogd zijn
op het matje (ja zelfs diegenen die teveel ingelogd zijn
passeren de revue, want ook dat schaadt de inlogcijfers. Ze
maken statistieken en vergelijken het percentage toilettijd
van de verschillende callcenters in toch oh zo knap
ontworpen grafieken. Heimelijk hopen ze dat er een
concurrentie ronde het minste 'pistijd' ontstaat tussen de
verschillende werkzetels. Kwestie van achteraf op één van
hun vergaderingen te kunnen gaan dwepen met de 0,9
percent van die zetel waarvoor zij of hij verantwoordelijk is.
Ik wil geen groepen werkers tegen mekaar opzetten, maar
waarschijnlijk praten sommigen in de hoge regionen over
diegenen van beneden als over een soort kleuters die ze
moeten indoctrineren...terwijl de meerderheid van de
operatoren-snelheidsduivels niets meer willen dan mensen
op een sociale manier aan een telefoonnummer te helpen.
Maar de tijd dat men al eens een kwinkslag in een gesprek
kon lassen is al lang voorbij. Telkens ik de uitroep "it's time
for a revolution " ergens opvang denk ik bij mezelf :
'wanneer gaan we cijfers die met geld te maken hebben
gewoon administratief in plaats van speculatief kunnen
gaan gebruiken' ? Gelukkig zijn er al stakingen geweest in
callcenters in Italië en Berlijn en ...het werkvolk houden
zelfs de LISTIGSTE imperial i s t e n niet klein. “Moet wel
oppassen dat ik niet buiten vlieg op ’t werk, denken er nog
te velen noodgedwongen”. Wat moet gebeuren gebeurt.
Zoals een ster eens door onhoudbare druk ontploft, zo is
ook het leven voor een groot stuk gebonden aan de
mogelijkheden die het biedt. Die mogelijkheden zijn dan
weer verbonden aan zoveel toestanden en levens van andere
mensen dat er in tijd en ruimte altijd maar één ding tegelijk
mogelijk is, namelijk datgene wat op een bepaalde dag of
een bepaald moment gebeurt.
“Wat zijn dit hier …dagboeknotities ? , vroeg Ruth zich af.
Op 01 augustus 2001 zal ik 16778 dagen geleefd hebben
16778 01/08/2001 de ontslagdag van -Iemand-, sympathiek
en rebels, hij ging van ons heen, voor de topadministratie
van het 'geldzijn' een blok aan het been. Al azen nu een
paar op promotiekansen, de meesten zagen hem graag op
zijn manier door de bureau dansen, al lag hij met enkelen
overhoop, voor hem is vertrekken misschien ook een soort
doop. Ondertussen gebeuren een aantal dingen versneld in
het leven van X en anderen maar of je je genetische code
van bestemming kan veranderen ? We blijven voor mekaar
die rol spelen die het evaluatiespel van onze bezielde genen
met ons delen, van managers met geen oog voor het
verborgen schoon der te observeren dingen; tot al diegenen
die mekaar proberen ringen.
We kuisen onze huizen en beginnen steeds opnieuw met
het krijgen onder de knie...van al die levenstukken die
mekaars wezen en ontplooiing versterken, wat we daarvoor
ook moeten doen, gaan werken of ons afzonderen of
familiaal dialogeren, wat we leren moeten zullen we
leren...dat zal niet mankeren.
Van het doorgronden van allerlei persoonlijke
achtergronden, raak je meer met de collectiviteit van
eenieders leven verbonden. Vanuit de 'tears' over de
ethische schoonheid van het leven als drama en blijspel,
leer je snel vanuit onverschillig evenwicht genieten. Zo is
een oude moerbeiboom die alle jaren machtig veel
celstructuur achtige vruchten produceert iets wat de
volgende vergelijking schept : die van de half verlamde oude
man, nooit veel stilgezeten, altijd enorm gewerkt, nu wijze
woorden sprekend tot diegenen overwerkt. Of het gevoelen
na het aanschouwen van een volle maan op een kruispunt
in je leven, je gegeven als symbolische parabel over je volle
sterkte, als je wordt 'capabel'. Iemand opende een Cubaans
café 'Ernesto' en X wenste hem moed, niet met het woordje
'succes', maar met de woordjes veel 'Plezier' ermee...want
niet altijd zit het de moderne goudzoekers zo maar mee. In
de hiërarchie der wetmatigheden zit de emotionele
versterking nog altijd te primeren op het gestresseerde of
ander soortig onmenselijke sociale leven van velen. Het
leren praten brengt niets dan baten. Welke ook de pijnlijke
achtergronden, communicatie en beslist en op zijn eigen
tijd handelen heelt alle wonden. Zo krijgt men iedereen on
his ‘road’, wellicht nog tot ver na ‘ones’ dood. Dag 16779 02
08 20001
Midden Oostenkinderen Dag 16779 02 08 20001
Van ' s morgens pissen tegen de pruimenboom in de tuin,
krijg je gegarandeerd een goede luim. Van al die goeie lucht,
verjaag je meteen alle eventueel nachtelijk gezucht. De
beelden van geterroriseerde Midden Oosten kinderen
verdwijnen op rekening van Sharon, Arafat, Hamas en de
hunnen, die van mij de pot op kunnen. Wat zijn ze u gebaat
met een zelfstandige Staat erbij, nu de wereld zich
verenigen gaat ? Al de daardoor veroorzaakte ellende van al
de geldheersers en hun benden, moeten we voorgoed naar 't
groot vuil zenden. Geprevel van beurswaarden en
veilingtoestanden vervangt de echte waarde van goederen
en ideeën, laat zakken en dwalen en doet ons werkenden in
stresstoestanden verdwalen. Vroeg ik bij de conference-call
een minuut stilte voor iemands ontslag, daarna droomde al
een collega dat hem aan het strand van Bredene lag. Ik pulk
wat neusstofslijm uit m'n neus en rol het tot een rots
samen, keil het in de kartonnen papierwand en hoor het
dreunen tegen 't karton...m' n neus is een paar ton lichter
en de lucht komt in dikke drommen dichter en dichter
binnen en buiten, er is weer ruimte in m'n kanalen en ik
17
adem weer lucht met volle zalen...lang leve de Walen en
andere nationaliteiten...'t chauvinisme van 't eigen volk doet
ons... bleiten.
11.Moment verbonden Observaties
16780 ZODANIG ZOT ZCHEPSELKE
ZODANIG ZONNIG ZOMERS ZOENDE ZIJ ZIJDELINGGS
M'N ZIJ.
ZODANIG ZIMPEL ZOOG ZE ZOMAAR ZOMER BOVEN
IN HIJ.
ZULKSE ZALIGE ZEGENINGEN ZITTEN ZEKER HEEL ZIEP
IN HAAR.
ZONDER ZORGEN ZEGEVIERT DE ZEVENDE ZEMEL IN
ELK GEBAAR.
HOOG BOVEN ELK TE ZWAAR ZWOEL VERLANGEN
NAAR,
WENKEN AL DIE DINGEN VAN ROND JE EIGEN
EVENAAR.
VER BOVEN HET OVEREMOTIONEEL BESTAAN
TROONT AL HETGEEN JE EENS OP JE BEST HEBT
GEDAAN.
ROND DE DONKERSTE VAN ONS AURA 's CIRKELEN IN
WIJZERE KRINGEN
AL DIE WOORDEN DIE JE BINNESTE WEER LATEN
ZINGEN.
TEGEN ELKE CEL VAN ONZE HUID ,
BOTST ZOWEL NOORD, OOST, WEST als ZUID.
ZO KOMT IEDER ALLES EN IEDEREEN IN HET LEVEN
TEGEN,
ZO LIGGEN ALLE KAARTEN ANDERS GAAN WE TOCH
IEDER EIGEN WEGEN
ZO ONTDEKKEN EN ONTGINNEN WE ALLEMAAL
DIVERSE DINGEN
ZO ZIJN WE ALLEN TOCH OOK NIET DEZELFDE
VANBINNEN.
ZE WEET DAT ZE WEER VERJAART EN HAAR
JONGOGEN BEWAART
ZE WEET VAN EEN KAMERAAD DAT ZULK EEN ETHIEK
NIET VERGAAT
ZE VOELT DAT ZE BESTAAT EN SPEURT NAAR DE
TWIJFEL IN M'N GELAAT
IK HOOP DAT HET HAAR TOT VOLGENDE FEESTDAG
WEER GOED GAAT
12 Over dingen die 't verdriet niet verminderen.
We lagen lekker naast mekaar als kleine gezworen
kameraden en wie van ons zou er iets willen doen dat onze
huidige emotionele dingen zou schaden. Want zonder
spontaniteit verdwijnen in al te dichte aardse biologie lag
me nu niet. M'n door m'n isolatie gecreëerde ruimte zou
zich achteraf heel intuïtief vermoedelijk tegen mij keren ,
want het spelen zonder kleren zou zeker een aantal
instincten doen vibreren...en door het hersmeden en
hersmeden van de bio intieme band raken we tegenwoordig
niet meer vanzelf in die andere intimiteit aan land. Kon ik
haar nu maar overtuigen dat ook zonder likken, zuigen en
kussen alle zware emoties zich zoetjes laten blussen. Al
keek ze dikwijls verwonderd hoe ze met tientallen
mondelinge, inmiddels vergeten verzen blij werd
overdonderd, deze verzen kwamen voor het fijne sneetje dat
ik heb bewonderd. Had ik me door andere aura's van
beneden laten inpalmen, had ik nu zeer zeker niet dat hele
trage hersengolven kalme, maar zou m'n geest zich via 't
lichamelijke hebben laten verbinden als de aarde aan de
linde. Gelukkig zijn we gewoon dikke vrienden die niet veel
meer hoeven leren en weten hoe alles kan verkeren als
emoties ons dreigen te deren. Tot slot van dit gedicht eet ik
nu, niet van haar perzik, maar van eentje die ze meebracht
uit de winkel; en al vindt ze me misschien een kinkel die
niet vrijen wou, ze weet hoe veel ik van haar hou.
DAG 16781 Hoofdschmerz verjagen. Man hat zo van die
dagen dat men niet de kracht heeft om wat dan ook voor
nobels na te jagen. Iets onbestemd trekt dan je circuits naar
beneden, net of je geest van al het lekkers in het bloed is
afgesneden. Hoe je het dan ook draait of keert 't lijkt of je
innerlijke fijne communicatie niet meer weerkeert. Wat
mist men op zo'n uitgedroogde momenten dan : de
uitwisseling van eros of een te weinig aan cholesterol, of
wordt je dan zo dof in je bol omdat er ergens een maat is vol
? Ik hoef het niet echt te weten waarom vandaag en houdt
me in voor ik me iets afvraag, want ben ik niet fit naar ljf en
leden, raak ik toch te moeilijk bij het waarom van het
heden. Ook heb ik nog een aantal dingen ineen te
knutselen, zo'n pleziertjes laat ik me zelfs door
vermoeidheid niet ontfutselen. Af en toe wat rusten en
niet dromen over waarmee men nog zowel kan puzzelen.
De goede lucht in en misschien de fiets op.
DAG 16781 De vlieg op m’n ’n laptop.
Ze heeft er geen benul van, maar ze loopt op de abstracte
samenvatting van het leven...wat men al dan niet met die
tekens kan doen...zij herkent vooral 't gezoem.
Wil ik mailen ...wat kan haar dat schelen, zij wil alleen wat
rondhangen en zich niet door spinnen laten vangen. Wil ik
m’n box leegmaken...daar kan zij zeker geen nest voor haar
larven van maken.
13. aan het moment verbonden observaties Definities,
beschouwende gedachten, storietjes(2004-2007)
-ochtendanalyse : de zelfvernietigingsdrang van sommige
mensen, doordat ze hun geest en lichaam niet volgen, sleept
anderen voor een stuk of totaal met zich mee...in het laatste
geval is het ook vernietiging op afstand...elke dag van niet
liefde beleving ondermijnt en takelt dan af...soms kan het
zijn in 't leven dat je geen beloning verdient of neemt...dan
wordt het leven inderdaad meer straf
-iemand echt graag zien is lijkt op termijn wel een straf als
je mekaar isoleert
-hoe noem jij ? Het is al laat...het wordt de laatste maanden
alsmaar later. 't Is al laat dus en 'k weet niet meer je naam,
hoe je heet...hoe je noemde. Was het nimf of tang of hemels
gezang...of liefste of zwaarmoedigheid. Vroeger heette je
gewoon, niet zomaar één uit een reeks. Stuurde je warrige
handelen al je namen in m'n hoofd wandelen ?
't Is al laat en 'k weet niet meer jou naam. Onkreukbaar
?Ofwel vanwege de jeugd en de volgehouden aard.
Ofwel vanwege al teveel barmhartig en dan de peer. Het
heden, gedetermineerd door het verleden, afgesneden van
elke mogelijke andere...indien ik me kan bewegen om
opnieuw achter een wonder te zoeken...ben jij de eerste die
het weten zal...extra spanning kan je missen in verval. Het
18
wordt binnenkort weer voor de 12de maal lente. Ik, m'n
hond en alles daarrond op wandel...de kernmotivatie 's
morgens en 's avonds...waar zit die weer ?
-dwang : Dwang is geen Chinees. Dwang is vrees. Vlees met
teveel lood in 't bloed en schoenen. Dwang is boeten.
Dwang is wroeten.
-zich niet laten doen : Je hebt dus dit en dat en nog etwat.
Het doet zus en zo en je krijgt je kop niet stil. Maar je pakt
die en die en dan die andere pil. Gekruid met wat getril,
kinesiste, spiritiste? en allerlei vitamienen...wanneer ga je
eindelijk eens bemiennen, wanneer nog een vrijen om te
bevrijen ? Misschien bestaat voor alles dan toch een te laat.
-wat mij rest : het blad vrijt met de bik. Ik heb in het alleen
zijn weer een blad met niks gevonden. Wat vrijen met de
kop van de stift zodat de vloeistof het vrouwelijke zachte
papier doordrenkt.
-dagen
geniet van elke dag...ge krijgt er genoeg...maar doe ze niet
naar de vaantjes...zoek niet alleen naar de verschillen en de
moeilijkheden, maar ook naar de gelijkenis
-scherp : Ik moet m'n eigen scherp en helder kunnen
zien...weten wie ik ben...waar ik voor sta...welke rol ik voor
wie spelen wil…of moet. De spiegel binnen en de spiegels
van alle anderen...voortdurend proper houden...op tijd het
vette weer laten blinken.
-de energie van landschappen
van een paysage wordt je sage, laat alles rond je in je
dringen en voel ineens de ruimte vanbinnen, zuig je longen
vol goeie lucht en wandel zonder zucht van het ene
perspectief naar het andere...je zal zien...alles in je zal
veranderen
-de bibliotheek in m'n hoofd : Bevat alles wat ik ooit heb
geloofd, het leven zij geloofd, zit alles redelijk op orde
daarbinnen.
M'n kritische zin ruimt op tijd op. M'n fantasie is de olie.
Mijnheer Ratio die domineert leeft er samen met mevrouw
Logica. M'n gevoelens ontdoe ik op tijd van negatieve
emoties.
Binnen. De spiegel van buiten. Allemaal angst om dood te
gaan en lief te hebben
Het bos aan de vijver wacht weer op mij. Gisteren
'wandelden', niet-'marcheerden' naar verluid 80.000
mensen door Brussel om hun ongenoegen tegen een brutale
(zijn er andere?) moord kenbaar te maken. Goed dat ze
wandelden tegen zo'n 'zinloos' geweld...is er soms 'zinnig'
geweld ook ? Voor mijn part mochten er politieke slogans
meegedragen worden, maar dan alleen in de zin van
'verbied het belachelijk geweld in tv- feuilletons, films en
computerspelletjes' en zeker geen nationalistische of
racistische praat. 'Computerspelletjes' noemen ze ook die
'onschuldige' brood en spelen waar de jeugd al van vroeg
geleerd wordt om te messteken en
schieten...verkleinwoordjes gebruiken, dan is het zo erg
niet. Moordjes.
Ik ben niet mee in de mars opgestapt, mijn dag zag er
anders uit. Sinds mijn en onze vader vorig jaar vóór Pasen
stierf, ben ik bijna één op twee zondagen naar de mis
geweest omdat er een door iemand betaalde mis voor hem
of een kennis was. Een alternatief om iemand gezamenlijk
te herdenken is er nog niet, vandaar dat ik tegen m'n natuur
in een beetje met de heersende geplogenheden meedoe.
Beter is natuurlijk iemand individueel of in kleine groep te
herdenken. De mis.
Het werd een gewoonte...vermits mensen de dag van
vandaag zelfs in een dorp, zo weinig voeling hebben met
mekaar, was het zelfs aangenaam zo eens in stilte tussen
muren als hoge structuren met mekaar aanwezig zijn, af en
toe toch een zinnige lezing of preek...aan de uitgang wat
met mensen babbelen na de mis. Nu was het weer Pasen
geweest vorige week en voor de verandering was ik toen
naar de basiliek van Koekelberg geweest...prachtige
architectuur en wijds panorama vanboven. Er liep een
zwart nonneke rond met één van de meest prachtige
glimlachen die ik ooit gezien heb. Ze hinkte een
beetje...misschien verborg ze een dikke voet onder haar witblauwe pij...of misschien was haar één been korter.
14.Angst om dood
Gisteren dus, nieuwe zondagmorgen, de eerste na Pasen
2006. Het ontwaken...geen zin
om naar de dorpsmis te gaan. Verdorie, waarom altijd die
klemtoon op Jezus als bovennatuurlijke zoon van God en
niet gewoon als mens en dan die brave vrouw Maria als
toonbeeld van maagdelijk laten geboren worden...dat dat
allemaal zo letterlijk opgenomen moet worden. Ik zou naar
een evangelische dienst van de protestanten in 't stad
kunnen gaan, maar ja, daar is het ook al 'ons Here van hier
en van daar misschien'...zou ik daar bijvoorbeeld als
kerkbezoeker zelf eens iets poëtisch dat ik in de bijbel vond,
van Sirach bijvoorbeeld, mogen voorlezen of het hebben
over een commentaar op het Evangelie van Thomas door
Barend van der Meer ? Ik was echt in zo'n stemming waarin
je voor je eigen goesting en overtuiging wil opkomen. Toch
besloot ik eerst nog van in een naburig dorp naar de mis te
gaan. De ruimte en stilte als je binnenkomt, vind ik altijd
geweldig. Er zaten alleen oudere mensen in de kerk, een
twintigtal, een vijftal oude mannen stonden buiten wat te
praten. Ik had de sfeer opgesnoven en verkoos mijn eigen
thuis in het chalet aan het bos aan de vijver. Ik ben zo'n
mens die als de zon schijnt precies een zonnepaneel wordt
dat het licht in energie omzet...ook dat vindt ik religieus...zo
te zitten aan de waterkant en te filosoferen over al die
mensen die in de mis zitten...of over een eekhoorn die door
de bebloemde kersenboom vliegt. Ik had gisteren al
besloten om niet naar de mars tegen zinloos geweld te gaan,
toch knipte ik een foto van een knappe Ethiopische
ingenieur uit die in Duitsland door neo nazis in de coma
geklopt was...en ik hing de foto aan de muur van m'n huis
met zicht op bos. Misschien is religie ook wel gissen of dat
zoiets op afstand ook helpen kan ?
Ah ja, nu weet ik weer waarom ik besloot van niet naar
Brussel te gaan...ik moest met ons moeder naar een oude,
demente dame in een rusthuis en we zouden ook nog een
tante meenemen. Ik liet dit dus aan een kameraad die wel
naar de mars ging per mail weten en bezon mij over waar de
rest van de dag weer allemaal goed ging voor zijn. In het
aannemen van de meest niet sensationele dingen ligt vaak
achteraf de waarheid en het inzicht dat je zocht, verborgen.
Dementie, wat was 'dementie' eigenlijk ? De ene helft van
m'n grootouders waren de laatste paar jaar van hun leven,
'dement' geweest...de gruwel van de twintigste eeuw, waarin
ze twee oorlogen meemaakten, de zorg om de kinderen, het
overleven...of wordt je nog om andere redenen dement...en
als er leven na de dood is...hoe kom je daar dan aan ?
19
Volgens een kameraad bewaren die demente mensen het
kernstukje in henzelf...misschien is dat kernstukje reeds
eventjes wandelen...wie zal het zeggen ? We vroegen de
weg aan wat groene mensen en een zondags nonneke en
vonden het rusthuis. De namen van de bewoners hingen in
lijsten naast mekaar...per vleugel van het gebouw
gerangschikt onder een poëtische naam. Zaten de
homebewoners in functie van hun verschillende
geestesvermogens afgescheiden van mekaar en was zoiets
wel bevorderlijk. Sommige fittere konden de meer in
zichzelf opgeslotene misschien wel helpen hun isolement
een beetje te doorbreken.
Om te beletten dat een al te fysiek bekwame dementerende
bejaarde zou kunnen ontsnappen waren de deuren met
controlesystemen voorzien. We vonden de dame in kwestie,
een nicht
van m'n vader. De uitstraling harer 'zijn' was wel een stukje
van de lijn van m'n vader en de vader van zijn nicht in
kwestie. Sommige trajecten in schedellijn en huidlook ook.
Haar woorden verbonden met het dialect van het landschap
en dan specifiek dat van de streek rond Kapellen,
Molenbeek, Waanrode en ook een stukje meer naar Linter
op. Ik was blij bij één van de laatste getuigen hiervan te
kunnen zijn. Eigenlijk worden we eens allemaal bijna een
laatste stukje getuigenis van een bepaalde periode in het
leven van een bepaalde streek en z'n mensen. De dame had
dan wel deels een kalme uitstraling, toch was ze wat
zenuwachtig ook...lijk als gedreven om ergens te geraken
waar ze nog niet was...een bang vasthouden van het leven
ook. Ze is 86 en weduwe toch al enkele jaren. Raak je door
een stuk eenzaamheid en vertwijfeling over wat er na je
leven volgt ook niet een stukje dement ? Haar dochter had
het geweldige idee om het rusthuiskamertje met de toch
enigszins professioneel verdoezelde niet-buitenlucht geur
voor het terras met de eerste echte warme lentezon te
ruilen. Ik gaf haar moeder een arm en we wandelden ernaar
toe. Ze was er niet graag, zei ze. Eerst bij mijn vertrek zou ik
begrijpen waarom. Waarom gaan mensen mekaar bezoeken
? Soms zijn ze zo onwennig met mekaar als ze daar dan zo
bij elkaar zitten. Dan doet iedereen op zijn eigen manier
pogingen om het ijs te breken. De ene haalt een tafeltje en
stoelen en wat drank uit de cafétaria, de andere polst naar
de gezondheidstoestand waarop er dan al of niet geklaagd
wordt...een derde stelt voortdurend vragen aan de dame.
Een vierde durft ook al eens zwanzen en haar aanraken.
Soms herinnert ze zich veel en diep en lacht heel bewust.
Soms voelt ze zich moe en gaan haar ogen even dicht of
zegt ze dat ze het koud heeft of dat er regendruppels
vallen...alhoewel er geen wolkje aan de lucht is." Heb je kou
gehad in de winter" ? "Heb je hier ook geburen"? "Wat zie je
graag op TV", "Is hier goed eten" ? Ze antwoordde er kort en
soms weinig vinnig maar beslist op. Het diepste antwoord
kwam er toe ze vernam dat Julia dood was...daar stond ze
echt bij stil door bijna driemaal ongelovig "Is Julia dood" te
vragen. Ze had haar gekend...nooit geweten dat ook zij
dement geworden was waarschijnlijk. Dan moet je
natuurlijk vragen of ze met Julia vroeger naar de kermis
geweest was en zo. Moet ze lang over nadenken en toch zie
je in haar "ja" dat ze er nog iets van weet, dat ze voeling met
Julia heeft...al twijfelt het cynisch beestje in een mens wel
eens even of niet iedereen geleerd is van te vragen of "Julia
dood is" van zodra iemand zegt dat ze dood is. Nee, m'n
intuïtie zegt dat ze er voeling mee had. Raar voeling hebben
met bepaalde mensen. 'Herinner me zoals ik
was...ben...wordt', zou de laatste boodschap van eenieder
voor eenieder moeten zijn. Maar ja, over al die diepe dingen
kunnen wij mensen niet zomaar praten...we hebben schrik
dat er dan met ons gelachen wordt. Zoals ons ma nog
gisteren zei toen ik suggereerde van eens een mis voor de
volgende generatie of niet-spiritueel geïnteresseerde
mensen te doen..."jaja en dan de mensen die met jouw gaan
lachen zeker". In 't dialect klinkt dat natuurlijk in een
andere kleur. Tussen de persoonlijke vragen en antwoorden
door, de uitwisselingen over hoe het met de gekende
mensen is en wat ze doen kwamen ook nog de gewijzigde
zeden aan bod enzoverder. Het 'verkeren' dat vroeger met
zedig handje vasthouden begon en zo. Eigenlijk wou de
dame met regelmatige tussenpozen 'naar huis'...ze dacht dat
ze niet 'thuis' was...ah ja, ze had weer gelijk als demente
eigenlijk want in haar oude eigenlijke huisje woonde ze niet
meer. Nog een reden waarom sommige mensen niet
dement worden...ze zitten altijd maar met zeer aardse
zaken bezig misschien en kunnen alleen hun verstand en
minder hun gevoel gebruiken ? Nog een derde categorie
wordt niet dement maar eindigt enigszins verdwaasd,
afwezig. Toen ik de dame naar de etenstijd begeleidde en
door de hele groep heen wandelde...overviel me hun angst
en afwezigheid...het gebrek aan lach...een paar uur eerder
nog gecompenseerd door de vrouw die orgel speelde of de
bangelijk enthousiaste dame achter de toog. Ach, goed dat
we niet perfect zijn...en mekaar aanvullen. De een heeft
bijna geen geheugen meer maar geen pijnlijke voeten, de
ander juist omgekeerd. De een kust graag, de ander geeft
dat niet zo toe. Inmiddels, op deze regenachtige morgen na
gisteren, in dit bos met lentegeuren erdoor ontwaakt, hangt
de foto van de Ethiopische Europeaan in de boom wiens
kelken maar een kleine week bloeien, z'n gezicht naar de
vijver gekeerd nu...maar omdat het krantenpapier nu nat is
zie ik vanbinnen vanachter deze ook door evolutie van de
natuur geschapen laptop van en voor mij, zijn stralend
gezicht en reggaehaar...nog net al zappend vernomen
gisteren op de Duitse tv, dat het beter met hem gaat...méér
bestaat ?! Zeker...al zit ik er liefst voor zo weinig mogelijk
tussen...vooral in periodes dat er alleen donkere tekens des
levens zijn. Er viel een grote Aziatische kersenbloemkelk af
toen ik vanmorgen de natte foto in de boom
hing...loodrecht met puntje raakte ze de grond...'weer
willen aarden' zou dat moeilijk zijn vanuit een coma ?
Hopelijk lukt het. Hier brandt alvast boven de kelk in water,
een kaarsje...het idee is vast besmettelijk, want ik zit hier
niet zo ver van het bedevaartsoord Scherpenheuvel.
De kelk in 't water binnen houdt z'n schoonheid langer dan
die daarbuiten aan de boom denk ik. Welk een symboliek
hieraan weer te verbinden ? Kortdurende schoonheid duurt
het langst afgescheiden van de stam ? Zoals men
bijvoorbeeld ook niet de hele tijd met z'n neus op z'n
familie moet zitten om 'stralend' te kunnen blijven...soms
wat afstand nemen van de grootste uitdaging.
15.boekbesprekingMM
IN ESSENTIE GAAT HET HIER OOK OM FILOSOFIE...wat
was er eerst, de kip of het ei, de materie of het idee.
MM heeft, indien hij met zijn medicatie-voorschriften meer
dan de aangehaalde successen bereikt, zeker de verdienste
20
van alle chemische, hormonale... hoofdrolspelers en hun
functies in verhouding tot bepaalde tekorten of te velen te
schetsen. In het geval van fybromyalgie neurotransmitters
die in aantal toenemen(waardoor pijnsignalen van verdere
gebieden
worden versterkt) Daar er veel soorten neurotransmitters
en pijnreceptoren zijn moeten patiënten veel combinaties
medicijnen uitproberen soms) Slaapgebrek één van de
onderliggende factoren...hoe komt het dat men slecht slaapt
? Bij depressie geen daling van drie aminozuren die energie
aan de spieren geven, bij fybromyalgie wel. Hij wijst vooral
infecties en zo (zelfs banale keelinfecties) en zo aan als
opstarters van depressie, cvs, fybromyalgie(in mindere
mate),...enz. Ook een over activering van het
immuunsysteem.(psychisch vertaald :zo radeloos dat men
teveel troepen(afweercellen) mobiliseert. Inhoud van
tandvullingen, ongevallen (whiplash voor fybro.)enz zouden
ook oorzaak kunnen zijn van tekorten of tevelen. Ook
'triggerfactoren' (rouwproces, overlijden, stress,
relatieproblemen...) kunnen een ondermijning van het
immuunsysteem in gang zetten en het stoffen-evenwicht
verstoren. (Dus MM, moet je Freud niet te vlug
afschrijven...in je voorbeelden geef je ook aan dat mensen
tot gunstige beslissingen komen die deze stressfactoren
uitschakelen eens hun evenwicht hersteld) Maar MM niet
en niemand niet kan bewijzen dat alle stoffelijke
verschuivingen in het lichaam geen uitstaans hebben met
de psychologe van de mens...die in grote
mate mee die verschuivingen bepaald. Soms schrijft hij in 't
begin ook de dingen voor die psychiaters voorschrijven. Ik
voor m’n eigen ben intuïtief tegen kunstmatige
medicamenten zolang je geen felle pijn hebt en geloof dat
leren weten wat men wil en waar men van komt en wat men
maar aankan en waar je plaats en taak ligt sterkere
hulpmiddelen zijn. Ik kan niet voor anderen oordelen of
omega3 enzoverder hen meer kan helpen dan de kracht die
ze in hun eigen en anderen vinden. Welke mensen in onze
omgeving veroorzaken stress voor ons, voor welke mensen
veroorzaken wij stress...? Dat soort stress is voor een groot
deel door geven en nemen op te lossen. Indien niet is
samenwonen moeilijk en stresserend. Maar : Is niet het
opgefokte haasten en consumeren en produceren de
belangrijkste stressverwekker ? Het op de lange baan
schuiven van beslissingen die goed voor iemand zouden
kunnen zijn is ook niet gezond, evenmin als mekaar in een
onevenwichtige emotionele toestand aandoen door tees of 't
geen. Bloed- en urine-ontledingen wijzen op veel en testen
weten welke producten welke wijzigingen met zich
meebrengen...en dan zal je je beter voelen...iemand die
depressief is raad ik zelfs aan hierin te geloven...geloven in
iets op zich helpt iemand al vooruit...zeker als je niet meer
weet wat te geloven of te doen als de klachten blijven. Het is
natuurlijk mogelijk dat de volgorde is 1.virusinfektie bijvb.
2.verzwakking immuunsysteem door overreaktie3.depressie
...indien het virus blijft sluimeren. Raar is dat het
immuunsysteem ook zo overdreven kan worden
gestimuleerd dat het voor het lichaam schadelijke stoffen
gaat aanmaken (is dat psychisch geen proces van
overdreven angst dat dit proces in gang zet ?) Raar is ook
dat depressief zij in die mate gezond zou zijn omdat het
lichaam de rust vindt om zijn stoffelijke on evenwichten
recht te zetten. Raar is dat Cytokines moleculen (bij
stijging door ontstekingen én een over reactie van het
immuunsysteem)depressies veroorzaken. Is dit in
mensentaal uitgedrukt niet hetzelfde als dat je kalm moet
blijven en niet overreageren...(onder stressfactoren en
anderen). Stoppen met werken, minder werken, ander
werk, andere HET IS spijtig DAT EEN PROF IN DE
PSYCHIATRIE CARL JUNG BELACHELIJK MAAKT OP
PAGINA 25. De droomwereld bevat soms belangrijke
elementen die niet iedereen voor een ander interpreteren
kan. Hij denkt dat alleen zijn biologische psychiatrie
zaligmakend is...maar het is de ziel die voor een groot deel
de stoffen in ons lichaam dirigeert (ook externe factoren als
het werkritme enz...) Vóór zijn geweldige moleculen en
stoffen delen de genen, de ziel en de omgeving volgens mij
de lakens uit. Ok, daling serotinen, stijging cytokines, over
activering immuunsysteem...depressie...wat mij interesseert
zijn de menselijke-psychische factoren die eraan
voorafgaan...als die tegelijk verbeteren met het innemen
van de voeding supplementen kan hij niet bewijzen dat hij
mensen geneest...het zou kunnen ingeval van depressie als
eindresultaat van ontstekingen en tekorten en te velen dat
zijn producten wel helpen...maar wie gaat dat aantonen
welke depressie nu juist bij een bepaald iemand het gevolg
was van die en die bepaalde ontsteking...niet te vroeg
victorie kraaien MM.
Omega3 remt ontstekingen af Omega 6 bevordert ze omdat
ze de activering van het immuunsysteem aanwakkert,
indien teveel Omega zes : over activatie immuun systeem
en teveel cytokines, te weinig serotines... .Zou evenwichtig
en intuïtief eten niet beter zijn dan deze ingewikkelde
constructie (zeker als het hier niet om virus infecties
gaat...kan ik niet over oordelen). Leve de vis, hoe meer vis
hoe minder depressies(visolie-omega 3) Dus dat zit niet
alleen in pillen. Zijn er ook mensen die dat MM en
branchegenoten in Duitsland niet kunnen helpen hebben.
Staan niet in de boek.
16.We zijn hier om mekaar te troosten omdat we niet
altijd weten dat we eeuwig zijn.
Troosten kunnen we op velerlei manieren doen. Het
voorzien in ons levensonderhoud, het leren van talen, het
liefhebben van allerlei, van onszelf tot de ander, tot en met
de vele kunstvormen. Troost me omdat ik voor de moment
wel inspiratie heb, maar ze niet kan uitdrukken. Het lijkt
wel of de literatuur en paranormale vergelijkingen die in
m'n hoofd tot stand komen aan de hand van wat ik beleef
en denk daar alleen maar voor een reeds gestorven,
genetisch nog levend, vertakt 'lezerspubliek' tot stand
komen. Heden en verleden blijven prachtige constructies
opleveren, zelfs gecombineerd met de toekomst...er zit
natuurlijk ook drama en pijn en onmacht om wat er aan
barbaars in de wereld gebeurd tussen, maar daar moet je
dan telkens weer proberen van af te geraken door je inzicht
in de realiteit van het geheel der dingen op tijd voor ogen te
blijven houden. Niet iedereen is even politiek met onrecht
bezig bijvoorbeeld, daarom zijn onze politiekers maar het
resultaat van onze omstandigheden en onze wil, niet van
ons idealisme. Troost me die dagen van donker en
nattigheid en koude, zonder dat de zon eens piepen komt
en het ergens in m'n lijf soms stram aanvoelt. Troost me,
muziek, als ik de door m'n maagzweren teweeg gebrachte
21
vermoeidheid weg rust. Troost me vrouw, met het reizen
naar en beleven van de seks. Troost me liefde.
In de week zag ik een documentaire over de eerste cellen
die zich alleen aangetrokken voelden tot cellen met een
andere inhoud dan de hunne. De bedoeling van het leven
lijkt te zijn van door contradictie tot nieuwe eenheden te
komen die niet alleen een optelsom van de vorige twee zijn,
maar ook een nieuw gegeven of nieuwe gegevens in zich
besloten houden...wat tot nieuwe aantrekkingskracht en
nieuwe tegenstellingen leidt, waardoor de oude
uitgezuiverd worden en de toekomstige zich aan de
wijzigende omstandigheden kunnen aanpassen. De
scenarioschrijvers van het leven, de geaardheid van de
elementen, het 'goede', of noem het zoals je wil, houdt van
een beetje spanning allerhande.
Ik heb eens een muziekleraar gehad, die zijn lessen nogal
meetkundig, houterig, bracht.
Een paar weken terug, kreeg ik een beeld van hem binnen,
en de boodschap dat muziek een soort wiskunde was. Zelfs
het meest esthetische is kind van dezelfde
grondverhoudingen dacht ik dat het betekende.
Er is niks dat zonder vorm kan bestaan, al wat kleiner of
gelijk aan nul is, het zinloze,...ontploft toch vroeg of laat...of
het nu om maatschappelijke systemen of menselijke relaties
of rotsen gaat.
't Leven gaat voort. Een grootmoeder hoopt stilletjes op een
ongecompliceerd leven voor haar kleinkinderen en
kinderen. Houden van, trouwen, kindjes. Geen
alleenstaande moeders en zo. Wat indien er in haar
familiesituatie toch een situatie moest ontstaan waar haar
kleinkind alleenstaande moeder is ?
Sociale weetjes. De ene betaalt z'n vakbond niet meer, niet
zozeer wegens de collaboratie van de vakbondsleidingen
met het kapitalisme en z'n ingewikkelde juridische wetten
om iedereen verdeelt te houden, maar vanuit een 'waarom
is dat allemaal nodig'-houding. Hij mist dan al eens een
maand werkloosheidsgeld.
De andere maakt gebruik van de praktische voordelen die
een aansluiting kan bieden. Indien beiden een
geschiedkundig bewustzijn hadden, eisten ze het recht op
een inkomen. Zoals men dagelijks in armoedige
omstandigheden zonder sociale vangnetten in het armste
deel van de wereld probeert te overleven, zo blijven we hier
ook maar doorwerken zonder ons over de eenheid van alles
te bekommeren. We bekommeren ons misschien soms,
maar de initiatieven om de kaders van het oude denken te
doorbreken, hebben nog onvoldoende navolging.
Tadzjikistan-documentaire. Mensen gezien die geleken op
tante Bertha en Everard-zaliger (grootoom en groottante).
We komen van ver. Hun kleindochter heeft trekken van één
van de kinderen die in Ossetië (Beslan )vermoord
werden...en waarvan een foto aan één van m'n muren hangt.
Om achter een bepaalde waarheid te komen over iets of
iemand waar je mee bezig bent krijg je soms een beeld van
iemand binnen of weet je intuïtief naar wie je toe moet of
droom je of redeneer je met al die dingen, zonder vooraf te
weten waarom je dat doet. Alles lijkt altijd door een andere
gebeurtenis te worden aangekondigd...je snapt het eerst
achteraf. Op termijn wordt alles duidelijker. Buiten
praktische dingen kon ik niet goed met m'n vader
communiceren. In mezelf wist ik dat wanneer ik ooit
kinderen zou hebben, dat dat dan wel het geval zou zijn.
Alhoewel je dan niet verwacht dat daar scheidingen en van
alles nog aan te pas gaan komen, besef ik wel dat ik die
gedachte, of dat gevoel van destijds wél uitgekomen
is...voor een deel althans, het kan nog altijd veel beter, maar
iedereen moet eerst zijn ervaringen opdoen...en van zijn
illusies afraken...alhoewel die illusies soms zijn nodig
geweest en er altijd gesofisticeerder op je afkomen. Het
belang van dat sommige dingen tussen sommige mensen
moeten blijven en soms ook niet...het waarom van het niet
kunnen zwijgen...ben ik aan het achterhalen.
Zoals een schrijver geniet van te schrijven of afziet van te
schrijven en de lezers daarvan kunnen genieten, zo genieten
diegenen die dood zijn ook bij het meebeleven der
gelijkgestemden hunner levens, leren nog bij door ons
geprobeer misschien. Zij en wij één.
Ik geef de signalen van de noodlijdenden en gelukkigen aan
hun door…of…??? Geloven is een zoektocht.
De liefde en de biljart, wie duwt wie naar wie ?
Gisteren zag ik de eerste keer de maan (de halve) door m'n
sterekijker, de toppen aan de bovenhoek, keken me
verleidelijk aan...het universum bestaat...er werd nog iets
meer echt geboren tussen ons...is zijn geld en getaffel
(geknoei) toch waard geweest. Ontwaken, de ontwaakfase
is elke dag weer vergelijkbaar met een geboorte...op een rij
zetten wat de betekenis van je dromen was en wat je
vandaag te doen staat.
Zag in beeld tijdens ontwaakfase geest van Indiaan uit
Nevada 1840 Nowan Warior of zoiets. Ook het beeld van
een vrouw uit 1929... vergezellen ze me vandaag ? Wij zijn
zielen, zij al geesten...zolang de genetica ons voortzet zal
dat zo zijn...tot alles weer geest zal zijn. ??? In de droom
was de dochter van m'n jongste oom een Indiaanse, of
beter gesteld, vergezeld van een Indiaanse. M'n oudste oom
wou eindelijk m'n werk lezen. Heerlijke namiddag vaderzoon in bos. In de mate van mijn mogelijke hem af en toe
geholpen.
17.AL DERTIG JAAR
SCHRIJF IK IN M'N VRIJE TIJD OVER ALLES WAT MET
OORLOG/ ARMOEDE/ WERKELOOSHEID
/WERKSTRESS/ RELATIES OF DE ZIN VAN HET LEVEN
IN ZIJN BREEDSTE BETEKENIS TE MAKEN HEEFT. IK
GOOT DAT ALLES IN EEN VORM :
POEZIE/ESSAYS/THEATERMONOLOGEN/KORTVERHAL
EN/PAMFLETTEN/CITATEN enz
IK OBSERVEERDE DE GESCHIEDENIS VAN DE
MENSHEID VANUIT EEN FILOSOFISCHE
INGESTELDHEID EN MAAKTE ER LITERATUUR VAN.
VERMITS IK TOTNOGTOE NIET VIA BOEKVORM
PUBLICEERDE MAAR ZO'N 500 pagina's van mijn werk OP
HET INTERNET GEZET HEB, KWAM IK ONDER ANDERE
OP DIE MANIER SOMS IN KONTAKT MET GROEPEN EN
INDIVIDUEN DIE OOK IN DERGELIJKE DINGEN
GEINTRESSEERD ZIJN. NU IK GESTOPT BEN MET
SCHRIJVEN? REGEL IK SOMS ONTMOETINGEN TUSSEN
MENSEN OF NODIG IK HEN UIT OM _IN _EEN MIDDEN
DE NATUUR GELEGEN LOKATIE delen van MIJN WERK
TE KOMEN LEZEN OF MIJN UITGEBREIDE
DOCUMENTATIE ALLERHANDE TE KOMEN
RAADPLEGEN, wat al eens tot vraag en antwoord en
discussie leidt. WE hebben het gewoonlijk opzettelijk
22
minder over de gevolgen van allerlei toestanden waarover
de media berichten, MAAR MEER over oorzaken en
mogelijke alternatieven (zoals de promotie van een
internationaal syteem van verkiezingen in twee ronden,
eerst de goedkeuring van een de basisnoden van de
wereldbevolking aangepast programma, daarna de
verkiezing van de verantwoordelijken, rechtstreeks op
projectlijsten ipv partijlijsten te kiezen of over het
afdwingen van gelijke lonen voor hetzelfde werk in heel de
wereld) OP DIE MANIER PROBEER IK VIA DE FILOSOFIE
EN DE KUNST ANTWOORDEN AAN TE REIKEN AAN
DIEGENEN VOOR WIE IN DE POLITIEK of zelfs in de
RELIGIE ONVOLDOENDE ANTWOORDEN
VINDEN.DOOR OP DIE MANIER TE WERKEN KWAM IK
ERACHTER DAT DE MENSEN DIE IK ONTMOETTE VAAK
ZELF MET EEN OF ANDERE KUNSTUITING BEZIG
WAREN. IK BEN DAN OOK CONTENT DAT IK HEN KAN
AANMOEDIGEN OF HEN EEN SOORT NIETCOMMERCIEEL PODIUM voor vrienden onder mekar KAN
AANBIEDEN. Onze contact email kan je vinden via de
homepage van https://www.filosofischverzet.be die vinden
dat wat er nu met de wereld gebeurt niet meer kan kunnen
ook voor een afspraak via mail terecht. Voedsel voor de
Geest verstrekken is de dag van vandaag meer dan nodig
zou ik zeggen. Niet alleen door uitleg geven en kunst als je
dat niks zegt maar ook door het vertonen van
documentaires over natuur en mens overal ter wereld,
zorgvuldig geselecteerd te midden van veel nonsens.
en toen en toen en toen...was de dag van gisteren weer
geschiedenis En toen...na het lezen van de woensdageditie
van de Morgen...besloot hij zelf nog eens iets te schrijven.
Over de krant die hij meer dan twintig jaar geleden via een
Hagelandse benefiet nog mee hielp te overleven ? Over de
andere, meer linkse pers ? Over bepaalde nummers van
Willem Vermandere ? Over de kopers van een oud huis
gisterenavond ? Over de ultieme geheimen van het
liefdesleven in tachtig percent van zijn verschijningsvormen
(was niet 1op vijf niet-hetero) ? Over mogelijk leven tijdens
en na het leven ? Over de zin van het leven ? Over het
recept waarop familie -en vriendschapsbanden gebaseerd
zijn ? Over brandende Franse auto's ? (20percent
werklozen, hoeveel percent oma's en opa's zijn dat ?)Ach er
werd en wordt al zoveel over geschreven. Had hij daar al
niet honderden filosofische en andere bladzijden in alle
literaire stijlen op zijn wereld verbeterende internetthuispagina's over staan ? Had hij al niet honderd zaken
uitgeprobeerd om 's mensen interesse en geweten op te
wekken ?
-Hij wandelde door een straat die in Tienen op de
Koeimarkt uitgeeft. Die markt verwarde hij altijd met naam
met de Hennenmarkt...als die daar al bestond. Hij heeft mij
pijn gedaan", zei een peuter tegen de kleuterleidster over
een jongen als had hij haar een levensles gegeven ? Wie
weet welk een decennialange herinnering ontstond er in het
hoofd van die enkele jonge mensjes wiens jeugdige geestjes
van duizenden eeuwen oud, toch al zoveel anders op te
slagen hadden
Er was daar op die markt op de hoek van de straat een café
met vele heiligenbeelden voor het raam. Het was negen
november in het vijfde jaar van na 2000. De winter leek een
stuk van de uitzonderlijk mooie herfst te hebben opgekocht
om zich een entree aan te meten. De jonge cafébaas had
enkele maten opgevorderd om de terrasstoelen naar een
overwinteringsoord te voeren.
De occasionele werkgasten moesten natuurlijk vóór- en
nadat ze boegeerden hun drank hebben gehad. De vriendin
van de cafébaas, een toonbeeld van alle deugden, verenigd
in een eenvoudige en vriendelijke uitstraling, modereerde
de gesprekken. Af en toe klonk er een met overdreven
mannelijke hormonen gekruide, gezamenlijke lachaanval
die de geoefende observeerder van dit alles even uit zijn
onverschillig evenwicht bracht. In een andere hoek van het
café zat een dertiger een lijvig boek te lezen. "De
waanzinnige twintigste eeuw". Het bleek een schilderrestaurateur te zijn die momenteel een kerk in Meerbeek of
zo, bij Ninove in ieder geval aan 't restaureren was. Iemand
is natuurlijk veel veel meer dan wat hij om den brode
doet...en vóór ik naar hem toe ging om over het boek te
praten...waren er al een aantal afwegingen op mijn
weegschaaltje gepasseerd. Het extraverte ik van de schrijver
won het van zijn 'onverschillig evenwicht'- kant...ook omdat
de sfeer rond de tafel naast hem er één van complete platte
verlamming was. Een hoogbejaarde man, zat er eerst aan
tafel met een ouderdom collega en toen was er daarna een
nog niet-uitgebluste blanke vrouw van een generatie lager
mee aan hun tafel komen aanzitten. De aurahemel boven
haar mediterrane-afkomst bruine balkon verried dat
alhoewel de tijd van droogte rond het gebied van Venus was
aangebroken...er zeker nog veel elektriciteit uit de
geconcentreerde zenuwcellen daar hoog boven, moest te
verwekken zijn. De hoogbejaarde man had daar duidelijk
geen boodschap aan...vond hij haar misschien een
'gevaarlijke' vrouw ? Zo keek hij alleszins...zeker nadat zijn
buur uit het decor verdween, het decor dat ook dit café,
deze plaats op aarde, vandaag weer werd. Een tweede vrouw
van nog een generatie jonger, kwam aan tafel zitten...ergens
deed ze de schrijver aan een Turkse buurvrouw van zijn
jaren in de stad denken. Deze vrouw echter, had niet het
malse van zijn buurvrouw destijds...of werd dit malse niet
ook tegengehouden door de stroeve houding van de
bejaarde man ? Bijna geen woord werd er gewisseld. Was er
een geldprobleem of een emotioneel conflict tussen de
vrouwen ? Uiteindelijk stond de bejaarde man op en
warempel...hij kon ook goedgemutst praten...in het
buitengaan, tegen een paar bejaarde mannelijke kennissen
van hem... zijn boodschap, na enkele clichés over het weer
en 't leven : 'optimistisch blijven'. Hoe het met de
achterblijvende vrouwen afliep ontging de schrijver, omdat
hij ondertussen aan de tafel van de lezer-schilder gaan
zitten was. Eindelijk nog eens iemand die zich op een
hogere frequentie van het leven bewust was. Zo'n kans tot
een meerwaarde-babbel was altijd een geschenk van wie
weet waar. De schrijver had ook niét naar zijn tafel toe
kunnen gaan, bijvb.om niet te storen, maar de man leek
toch uitgelezen. De schrijver had direct in de gaten dat deze
mens een kunstenaar was. Soms heeft iemand genoeg aan
zijn eigen binnenpretjes...soms wil er een rechtstreekse
ontmoeting plaats vinden. De schrijver 's laatste
binnenpretje kon tellen. Gisteren had hij naar een cd van
Vermandere geluisterd, één nummer daarop ging over een
pater bij de Tobasco-indianen in Canada...welnu, de kerel
die in 't kortste zichtveld van hem zat, had een slip met het
woord 'tobasco' aan...zoals z'n afgezakte jeans vertelde. Alzo
ging het alle dagen maar door in het hoofd van de schrijver
23
die schreef terwijl hij niet schreef en als ie schreef meestal
enkel en alleen de grote lijnen van zijn gedachtenbomen
kon schetsen alhoewel hij in zijn geest tot de diepste nerven
van de bladeren van het wezenlijke rondom hem
doordrong. De sprong terug naar de wortels van z'n
gedachten en de wezens en gebeurtenissen die hem
omringden, leidde hem altijd te ver terug in het verleden
van al die verschillende feiten en hun personages. Eigenlijk
moest hij het verleden als één met het heden kunnen
zien...en de toekomst als uitdaging van een nooit voltooid
actueel verleden. Welke karaktereigenschappen in een
bepaald personage hadden nog een toekomst...welke
eigenschappen zouden een gevecht met eigenschappen van
anderen moeten aangaan om daar ergens positiever uit te
komen ? Welke toekomst had deze op geld gebaseerde
samenleving nog ? Waarom liepen mensen met dikke lagen
vernis op hun huid geplakt rond ? Waren de politiekers die
de wereld regeerden het gevolg van hun onderdanen hun
visie op het leven, gekoppeld aan het negatieve deel in hen ?
Is het daarom dat men geld nog niet afschaffen kan ? Het
verleden, nooit helemaal voorbij.
Via het gesprek met de schilder kwamen er antwoorden uit
beider perspectief. Al was de schilder minder optimistisch
over de toekomst van de mensheid, het licht in z'n ogen of
welk een energie dan ook, deed me denken aan de lichtinval
van een schilderij van Pieter Vermeer aan een raam met een
dienstmeisje.
Dezelfde dag nog, kwam de schrijver op een andere plaats
iemand uit z'n verleden tegen. Iemand die hij ooit eens het
boekje 'Lenin voor beginners' gegeven had. De man had een
heel verhaal klaar. Dat de schrijver content moest zijn dat
hij op het bedrijf waar ze vroeger samen werkten op één van
de gangbare manieren buiten gestructureerd werd...want
dat de sfeer binnen het bedrijf nog verder in de richting van
de robotisering van de werknemers evolueerde. Ze hadden
het over de tijd van toen, toen de schrijver via de solidariteit
van zijn collega's, de vakbonden en bedrijfshiërarchie
gedwongen had van meer mensen aan te nemen. Dat was al
jaren geleden...net vandaag staakte het bedrijf waar hij
vroeger werkte tegen het verplicht thuis zetten van mensen.
Sommige mensen werden de dag van vandaag haast gek of
depressief bij die gedachte...niet alleen omdat ze er
financieel en materieel slecht voorstonden, maar omdat ze
niet de hele tijd bij hun partner wilden zijn, de gedachte
alleen al...of omdat ze geen sociaal leven meer zouden
hebben...net of er op de meeste bedrijven nog echt aan
sociaal leven kan gedaan worden...de dag van vandaag. De
schrik voor verveling hield een aantal mensen in de tred van
het overproductie denken. Die mensen moesten dringend
leren lezen en zelfstandig denken, dacht de schrijver. En
toen, de morgen na een nieuwe dag, nadat de
boodschappen van de vorige dag 's morgens bij de
ochtendbeschouwing nog duidelijker geworden waren,
zette de schrijver zich weer achter zijn tweedehandsbureau.
-Het was gisterenavond Sint Maarten-vuur verbranding in
de gemeente geweest, niet dat hij daar was, het tv-debat
over het vuur in Frankrijk 's straten leek hem belangrijker.
Het vuur in Frankrijk heeft niets te maken met het 'oude' te
verbranden, zoals we ook in onze hoofden op tijd eens
moeten doen. Het zal rechts eerder versterken, waardoor
we weer met z'n allen een aantal stappen terugzetten en het
risico op een bondgenootschap met de us-dollarstaat in dit
of dat putch avontuur weer groter wordt. Hopelijk belanden
we niet ooit in een toestand waarbij, vergeleken met het
stenen tijdperk de situatie toen nog paradijselijk was. Men
zegt wel dat we onszelf terug naar het stenen tijdperk
kunnen bombarderen...maar in dit geval, we zien het
trouwens al op veel plaatsen in de wereld...verkiezen we
toch maar best het echte stenen tijdperk indien we konden
kiezen. Ook intellectueel lijkt men een sprong terug in de
geschiedenis te willen maken, daar waar men de
evolutieleer in vraag stelt voor de zogenaamde theorie van
het intelligent ontwerp...alsof de evolutietheorie geen
intelligent ontwerp zou zijn.
Het is niet zozeer dat bepaalde mensen geen fantasie
genoeg zouden hebben om zich de ontwikkeling van een cel
naar een organisme en een lichaam in te beelden...nee, er
zit weer een complot tegen het linkse denken achter...we
moeten weer nog meer in de pas van het grote geld gaan
marcheren. Is er niet een revolutie mogelijk in de zin
van...op tv niet meer naar onzin kijken, trager gaan werken
en bewust minder kopen...meer sociaal en politiek
bewustzijn opdoen...totdat de machthebbers ons
programma voor werk voor iedereen en inzet van het
verenigd wereldleger alleen bij natuurrampen of
armoedebestrijding aanvaard ?
Zo niet moeten we maar zelf internationale verkiezingen
organiseren, eerst voor de goedkeuring van ons eigen
programma, daarna verkiezingen per projectlijsten in plaats
van partijlijsten... . 'Wat schrijf je nu weer', dacht de
schrijver...'ik dacht dat je van het wereld verbeteren
bekomen was', zei hij zonder woorden tegen zijn eigen.
Teveel mensen zitten gevangen in hun emotionele
problemen, dat weet je toch. Sommigen lijken wel op van
die Indische mythische figuren die hier zogezegd op aarde
gekomen zijn om een leven lang 'mede te lijden' met het
verdriet van persoon x of y...zonder dat die persoon zelf het
belachelijke van zijn emotioneel verdriet of negatieve
emotie inziet. Als dat allemaal belangeloos is, wel, proficiat,
chapeau (hoed). Maar hoe zit het met de uiteindelijke zin,
vertaald die zich gewoon via de levens van hen die om
bepaalde redenen genetisch gelinkt zijn met mekaar of
nemen sommige mensen het beste van zichzelf of alleen het
beste va
hopeloos lijdende medemensen met zich naar een
geesteswereld na de dood en gebeurt de opbouw daarvan al
niet tijdens dit leven zelf ? Komt iedereen die hier beneden
moet rondlopen niet tot stand door zo'n met de dagelijkse
wereld verbonden symmetrische processen in de
geesteswereld ? Je kan die dingen alleen op heel heldere
kruispunten van details en hoofdzaken van voorvallen
begrijpen, waarna ze weer vervliegen maar 's anderendaags
toch weer een vervolg aan het geheel 'breien'...zoals we al
van in de 'brij' en lang daarvoor, begrepen. Daar ging hij
weer...hij was het ontstaan tussen niet NUL willen worden
en ontploffen en als straling het eerste atoom ontwerpen en
dan de eerste cel en zo weer aan 't beschrijven. Alle dagen
gebeurden er dingen waardoor je alles veel scherper en
langs alle kanten bekeken leerde zien. Soms meende hij
zelfs bepaalde vormen van ongekende energie te
ontdekken. Als hij bijvoorbeeld het bewust niet had over de
opleiding tot bakker van een persoon...begon één van zijn
twee gespreksgenoten plots wel over een bepaalde bakker
die met verlof was. Hij zou nog maar eens zijn collectief en
24
individueel verleden op een rijtje zetten en herbekijken. In
een poging de mensheid, waaronder hemzelf, nog meer bij
te brengen over zichzelf en de zin van zijn bestaan, zal ik
proberen, dacht hij, een diepere benadering van het
psychologische leven de dag van vandaag in kaart te
brengen. Ik ga proberen hetgeen ik reeds met mijn
homepage https://deblogfilosoof.blogspot.be (zie
filosofische essays) begon, verder uit te werken. Zoals alle
grote vernieuwers verstaan in 't begin weinigen waar je mee
bezig bent. Aan mij om te blijven bewijzen dat er meer
achter het leven zit dan we vermoeden.
Ditmaal ga ik niet vertrekken met eerst een filosofische
uitleg over het go(e)dheidsbeginsel en het ontstaan van het
leven, de atomen en de moleculen, de eerste cellen en de
'intuïtie' van de eerste afgestorven cellen die de zich nieuw
uit de natuur vormende cellen, leerden van zich te delen en
alzo de seks deden ontstaan.
Die uitleg was bedoeld voor al diegenen die op een
fanatieke manier een uitleg over het leven alleenlijk in de
godsdiensten blijven zoeken. Godsdiensten zijn een poging
om enerzijds, een deel waardevolle uitgangspunten in een
vorm te gieten en anderzijds om de twijfelende en zoekende
mens te misleiden en te overheersen. Diegenen die zich
laten overheersen, vragen er trouwens gewoon om, op alle
gebieden van het leven. Het overheerst worden, is een stap
in de groei; of het nu om de werkende mens of de
emotioneel gebonden mens gaat. Omdat niet iedereen in
zijn ontwikkeling even ver staat, zijn het ook diegenen die
die overheersing niet meer nodig hebben die toch ook nog
overheerst worden door de anderen. Vandaar dat het
moeilijk is om zowel werkloosheid, uitbuiting, armoede,
oorlog...als individuele emotionele problemen tussen
mensen op te lossen. Alles is zo door het verleden bepaald
dat de toekomst soms al lijkt vast te liggen. De holbewoners
moesten wel landbouwgemeenschappen beginnen om te
overleven. De eerste stammen konden er niet buiten van
zich in grotere structuren te verenigen en later de adel en
de clerus als hun leiding te nemen, ze waren niet rijp voor
een alternatief; ondanks de vele pogingen in die richting. De
burgerij; een woord voor die klasse die door de zich
ontwikkelende industrie aan het feodale probeerde te
ontsnappen, en daarvoor een nieuwe klasse van moderne
slaven ontwikkelde...niet de slaven van de adel (pachters,
lijfeigenen..); maar de loontrekkers. Op hun beurt ging dat
proletariaat zich 68 organiseren om zoveel mogelijk
voordelen af te dwingen...maar hun vertegenwoordigers,
partijen en vakbonden waren al zo nauw met de superstam
'Staat' verweven dat de macht in de handen van die Staat en
de economische machten die die Staat beheersten en
beheersen ...bleef...en blijft. Nog altijd is een deel van dat
proletariaat zo zot om zich in Irak gaan laten op te blazen.
De volgende stap in de geschiedenis van de mensheid zal er
één zijn van gewoon produceren en verdelen in functie van
de noden en gewoon administratief in plaats van speculatief
met geld omgaan. Ook de burgerlijke manier van
verkiezingen organiseren is aan vervanging toe. Omdat we
de moed niet hebben om daarmee bezig te zijn, kan dat nog
wel tot 2040 duren. (zie' Rode Kermis')
Ook op het persoonlijke vlak ligt de toekomst voor een deel
vast. Vanuit een bepaald punt in hun ontwikkeling
ontmoeten mensen mensen tot wie ze zich meer of minder
aangetrokken voelen; hetzij lichamelijk, hetzij emotioneel,
hetzij intellectueel of kunstminnend. De soorten energie die
mensen bezitten bepaald hun aantrekkingskracht zowel tot
dezelfde als andere dan hun soort energie. Naargelang het
verleden en het levensverloop kan men zich zowel tot
gelijke als verschillende soorten menselijke energie
aangetrokken voelen. Zelfs de meest oerlijke energie, de
seksuele energie, is verschillend naar gelang het soort mens
dat je vertegenwoordigt. Terwijl men die periodes vroeger
streng door huwelijken inbond; kwam er de laatste
decennia meer een verschuiving naar lossere verhoudingen
op gang. Die lossere verhoudingen zouden geen probleem
mogen zijn, ware daar niet de sterke emotionele reacties
van derden op het feit dat twee of meer mensen het goed
met mekaar kunnen vinden. Het zijn niet alleen de
hormonen die dit spel dirigeren. Er is meer aan de hand. De
verhaallijn van de voorouders trekt zich door in de volgende
generaties, en wel dusdanig dat er steeds een soort
tegenstelling 'in het leven geroepen' wordt, die al van voor
de geboorte van iemand in de twee ouderlichamen tot stand
komt. Het punt van de verwekking van de eersteling is
nooit hetzelfde als dat van de volgende spruiten. Waarom
verschillen we van onze ouders en willen we de dingen
anders aanpakken...? Omdat we een nieuwe kombinatie zijn
van twee vroegere zelfstandige lichamen die op hun beurt
weer. We zijn eigenlijk als mensen-en dierenrijk één
verbonden geheel dat zich tot in het oneindige verleden
doortrekt...en het 'Nu' is slechts een bushalte naar de
toekomst toe. Vermits die toekomst ook al voor een stuk
vastligt; telt elke dag weer het NU mee; als een verbinding
tussen verleden en toekomst. Hoe beter je dit snapt, hoe
meer je de toekomst aanvoelen kan. vandaag zal al wel
genoeg zijn om mee te beginnen zeker ?
innervoice-registratie :welke instrumenten reikt de geest
ons aan om onze innerlijke stem te verstaan ? wat vraagt die
stem niet allemaal van mij, soms echt om verward van te
worden :
Ik besluit m'n gedachten, beelden, gevoelens, verbanden
duidelijker te noteren en er dagelijks verslag van te doen,
om de wetmatigheid ervan proberen te achterhalen. Ook
van maar één bestand voor alle schrijven te gebruiken. Ga
proberen langzamer te leven en niet vooruit te lopen op de
dingen, zoals of ik nog wel bekwaam ben om te gaan
werken of wat te doen met alle plannen die ik nog heb. Ik
ga een onderscheid maken tussen de praktische dingen die
een mens dagelijks moet doen en de grotere plannen zoals :
-project A: weer gaan samenleven met een vrouw in
kombinatie met de platonisch geworden vriendschappen
met vrouwen en de enkele, voornamelijk mannelijke
kunstenaarsvrienden die ik heb. Moet ik echt zoveel alleen
zijn om te kunnen schrijven en vorsen ? Moet het ook
iemand zijn die wie weet ooit trekkend wil reizen ? Als
internet multimediareporter ?
-wat met het project B. 'levensentoesiasme' via kunst en
filosofie, ...lanceer ik hier een telefoonlijn voor?
Dichtavonden ? Humor, cabaretvorm ?
-wat met project C.'
Een internationale beweging voor inhoudelijke
programmaverkiezingen' ?
Moet ik al de rest laten vallen en me daarop toespitsen ? Of
volg ik m'n kontakten en de media op en probeer ik hier en
daar wat van m'n ervaring door te geven ?
-wat met project D, dit 'dagboek' eigenlijk, m'n onderzoek
25
naar de BE (bijzondere energieën)?, gewoon in m'n geest
opvolgen zonder noteren; uitleg hoeft niet, men verklaart je
toch maar gek...of blijven noteren en uitleggen. Gedichten
in die zin schrijven, is ook een oplossing...zoals voor ieder
project natuurlijk.
-project E. een roman beginnen, al kan ik dit leven ook als
een roman beschouwen
-project F. gewoon filosoferen en mediteren ... zonder veel
te schrijven.
In kombinatie met m'n klassieke om-den-brode-werk of
niet...zal moeten blijken. Waar ik niet op m'n plaats ben, zal
ik wel gek worden en moeten vertrekken.
-project G.getting vocal : In Real Art Rillaar lezingen geven
en media watchen en uitleggen wat er met de wereld aan de
hand is. De verrechtsing aanpakken door met mobilhome
op pleintjes info te geven ?, in kombinatie met een paar
kamers te verhuren
-project J.. de ideale combinatie (van de vorige, een deel op
reis, een deel thuis en in lezing-cabaretvorm de vorige 7
uitdragen, observeren, 'doorgeven', handelen...en vooral :
innervoice registratie, geschreven of niet.
Innerlijke dialogen.
Soms kan er in de liefde iets met iemand niet doorgaan
omdat andere mensen en activiteiten op je dagprogramma
staan, zelfs zonder dat je dat zelf op voorhand weet. Soms
heb je beiden geen zin om naar het op een andere plaats
gelegen liefdesnest te gaan omdat er iemand van de
kinderen juist die avond, zonder dat we het weten, onze
aanwezigheid nodig heeft.
Het moment waarop je vindt dat niets meer je kan ergeren,
hou je dan maar vast voor wat er op je afkomt en geniet er
eerst maar van. Zonder schuldgevoel is veel mogelijk in
liefde beleving, maar buiten het paar valt het praktisch te
moeilijk uit voor iedereen goed te doen en geen negatieve
emoties op te wekken...we stammen zoals gezegd misschien
af van die tweeslachtige vissen die mekaars zaad lozer
afbijten om zelf de eieren van de andere kunnen te
bevruchten.
Door anderen constant iets willen laten in te zien, ben ik
zelf wijzer geworden.
de evolutie van de wijsheid : natuurlijke
levensbeschouwing/ religieuze levensbeschouwing/
filosofische lb/ energetische lb. Net zoals de volgorde
bewustzijn-/fysica/chemie/biologie/bewustzijn +
Of de volgende : straling, materie en eterie en hun gast :
esoterie
Of deze : Instincten, Emoties, Gevoelens, Verstand, Intuïtie,
Liefde, Energetisch Innerlijke Rust
Hoe meer je iets probeert echt te doen , des te verder
verwijder je je er soms van, als het niet echt de bedoeling is
dat je het doet. Hoe meer bladeren er nog op een boom
staan voor de eerste zware storm, hoe meer kans dat hij
omvalt, omdat hij meer wind vangt, al is z'n bladeren lang
kunnen houden, ook een bewijs van kracht en zal het dus
nog wel meevallen. De materie heeft zich tot ons geschapen
om als fijnste instrumenten te getuigen van de geest die
langzaam in haar en uit haar straling is gegroeid en er weer
naartoe keren zal. Dit proces van bewustzijn is nu op een
hoogtepunt gekomen . De veelzijdigheid aan interesse,
maakt soms periodes van lezen, docu's, films nodig; ook
omdat het gebrek aan vooruitgang van
anderen op de gebieden waar ik mee bezig ben toch tot
perioden van óók entertainment leidt, noopt, dwingt.
Sterven is weten wanneer je geen hout meer bij op het vuur
moet gooien, omdat je weet dat de nacht begint en je de
slaap in gaat onder de warme deken van de barmhartigheid,
warmachtigheid.
Bij het uitdoven van de vuurkrikken dacht ik aan alle
continenten, mensen, dieren, doden, levenden en
toekomstige, zielen en geesten en zond m'n goede energie
naar hen uit. De zin van het leven is het beleven van de zin
van het leven. Geschreven naar aanleiding van een ervaring
op de Pico de Nieves. (eiland Las Palmas) Nieves betekent
in mijn dialect : nieuw en nergens(in 't Spaans 'sneeuw',
wit). De evolutie van het onhoudbare naar het leefbare
persoonlijk en sociaal.
Ik heb een soort alfabet voor de soms abstracte, soms
concrete symboliek waarmee de geest werkt, nodig, In
functie van inzichten die door gebeurtenissen en
waarnemingen allerhande, niet altijd in rechte lijn groeien,
perfectioneer je alle dagen je visie op de werkelijkheid. Zal
ik nog eens even een filosofische theorie- tekst schrijven ?
Nee, voor ik daaraan begin, moet ik nog een aantal dingen
op een rijtje zetten, de oer zin en de beweging van de zin
van het leven door kunst en alleenlijk waarneming
vertalen...en dan kunnen we proberen korter bij de heel
gewone dingen, maar mysteries van onze geest proberen te
geraken...en zo raken we dan weer korter bij de theorie.
Wondere scheppingskracht.
Enkele uren na het schrijven van een gedicht over onze
gestorven kater, dacht ik er ineens aan dat ik nog een
duivennest moest repareren. Terwijl ik dit deed, ontdekte ik
dat er onder een kartonnen doos waar een gat in was
gemaakt een kattekop kwam kijken. Het was een kat met
zes jongen van allerlei kleuren. Had ik me niet zo ingeleefd
in dit gedicht, had ik ze waarschijnlijk niet ontdekt, of ligt
alles toch op voorhand vast ?
Ik ben vandaag ziek thuisgebleven, omdat ik met een paar
ontstekingen zit en het werkritme niet meer aankan. Mijn
gemiddelde per stuk werk, per inlichting, moet van 36,5
seconden naar 31 seconden voor een
nationaaltelefoonnummer en voor een internationaal van
89,5 seconden naar 6O, terwijl men op m'n kwaliteit niets
aan te merken heeft. Beter kan ik niet, zelfs als ik nergens
last van heb dan van de verwarring die m'n fysieke klachten
soms meebrengen...of is het andersom ? Of zijn beiden waar
? Dwaze kapitalismeplaneet. Omdat wij bijvoorbeeld 600 in
plaats van 500 inlichtingen per dag moeten geven...zijn wij
en soms ook de klant de dupe. Het komt er op neer dat als
de klant niet direct de nodige informatie 'binnenvalt' dat we
hem dan 'beleefd' afwimpelen en hem niet teveel
bijkomende vragen mogen stellen. Binnenkort worden wij
dan ook nog eens in de helft van de gevallen volledig door
een stemcomputer vervangen...waarbij de klant nog minder
waar voor zijn geld zal krijgen. Ook mag je van een tiental
buitenlandse telecombedrijven geen nummers meer
opvragen, zogezegd omdat die landen moeilijk te bereiken
zijn...maar waarom schrijft men hen niet aan met de vraag
hoe we hun nummers dan wel kunnen verkrijgen...desnoods
via de internationale unie van telecommunicatie. Het duurt
te lang en kost te veel geld is altijd het klassieke bezwaar
van het kapitalisme, naast dat van 'onze
concurrentiepositie'.
26
Nog dezelfde avond sms-bericht 'bangelijk schoon' over het
gedicht voor 'Stimp' gehad.
Tijdens avondwandeling paar bloesems geplukt om huis te
belentenen; wat ik één keer zeker per jaar doe.
Vreemd was ook de volgende namiddag-anekdote : de
sympa-dochter van de oude cafébaas en de zonnebril die ik
op weg naar het fritkot vond. Ik legde hem op haar
brievenbus en wist dat ik ze ging tegenkomen als ik terug
zou komen. 'Haar tegengekomen', wat in een heel jaar niet
gebeurd, dus nu wel.
Wi slecht geslapen door docudrama... of heb ik 'doorgegolfd
hoe fijn het zou zijn samen te reizen na het zien van een
reportage over de Cookeilanden, ik heb die idee noch thans
direct los gelaten. Miss Awie wil komen rusten en de
platonische Miss Brasil-Helenita van op de trein wil
waarschijnlijk bellen om te komen wandelen. Wat voor
volgende week zal zijn. Later is dit allemaal niet of later
doorgegaan. Allemaal illusies, gebruikt om me te laten
overleven in deze voor gevoelige mensen harde,
onvruchtbare en dan toch vruchtbare wereld. Wat ben ik
blij dat ik me voor de moment platonisch opstel. Als er iets
tussen twee mensen uit is, mag diegene die losgelaten heeft,
niet te hevig naar d' andere verlangen of de andere heeft
een slapeloze nacht...zo dacht ik vandaag na rondvraag.
Uiteindelijk alleen bezoek van een sportieve roeier gehad,
hij gaat misschien iets bijstuderen. Twee geweldige
verhalen gehoord na de witloof bij Paula in de chalet aan de
busstatie. Over een wijfje-Mechelse scheper die in den tijd
alle katten die op de boerderij kwamen doodbeet...tot er
ergens een kattin gejongd had die bij de bevalling gestorven
was; toen haalde zij de jongen naar haar nest en vermits de
hond schijnzwanger was, heeft zij ze gezoogd en allemaal
grootgebracht. Haar eigen jongen die ze samen met een
Duitse scheper had waren vroeger aan mensen in de Walen
gegeven, maar die hebben de jonge honden ook moeten
afmaken omdat ze van jongs af aan al beten, hier én ginder
dus. Ik vraag me af of dat niet in de tijd was dat Paula haar
man nog vijf varkens per dag overal ging slachten...je kan
hier veel energetische en symbolische dingen achter zien.
Marokkaan die zich geen Marokkaan zoals z'n vader voelt
ontmoet...(voorspelling rond later deel ‘ astra nova’ van een
liefdesroman die ik schrijven zou ?) Ook zij hebben soms
echtelijke problemen . Ook koppel sukkelende mensen die
mekaar recht houden. Morgen regen. Een paar weken terug
door bloemenboomgaarden gewandeld met wens om met
ega die zou willen inwonen, samen door de velden te
wandelen...een projectie gebruikt om mij thuis aan 't
schrijven te krijgen ?
zo18/04/04
Toog anekdote : Ik ben net aan m'n tweede vruchtenkorf
bezig en een man van ongeveer 50 met een rond
werkmanpetje, een weinig krullend haar dat eronder door
komt vanachter, brede handen; zet zich naast me; precies
een beetje stijfachtig. De cafébazin weet dat ze een pintje
moet tappen. Het is stil tussen ons. Gewoonlijk spreek ik al
eens een tooggebuur aan...de rare keren dat men mij in een
café ziet. Maar hij begint met te vragen of ik een Harley
Davidson heb. Een kennis van me wel. Met zo'n priemende
halfgesloten ogen en niet geremd in spreken omdat hij al
van een andere café kwam, zegt hij dat tegen me dat hij
denkt dat ik een artiest ben, nen denker, ene die meer weet
dan hij, maar hij kan herkennen wat mensen doen omdat
hij dat aan de huid kan zien. Zij huid is wel merkwaardig
gaaf, in tegenstelling tot z'n handen, ik vermoedt dat hij
metser is, en dat is hij ook, hij zet wel 2OOO façadestenen
per dag , als hij geen deur of venster tegenkomt, en als ge
gaat metsen dan moet ge metsen en ge kunt niet anders,
want dat zit in 't bloed. Wee ook diegene die hem komt
vertellen dat hij niet metsen kan. Ik zeg hem dat ik eens een
gedicht geschreven heb in de zin van 'wandel door de
dorpen en steden en kijk rond, alles wat ge ziet is kunst
door werkmanhanden tot stand gekomen'. Hij geeft me
gelijk, 'een architect zonder metser' is niks, zegt hij.
In de krant heeft iemand het over vermoeidheid als drug.
De metser herhaalt teveel dat iedereen 2000 stenen per dag
kan metsen, net zoals de roeier van gisteren weer iets zou
willen gaan studeren in plaats van altijd hetzelfde bandwerk
te doen. Maar ja jongens, de staat en das capital stelt zijn
grenzen.
DROOM. Ik droomde dus van twee gouden Promedia
gidsen en één nieuwe gids...misschien sinds ik anekdoten
over mensen schrijf bedoelde de droom dat mensen méér
dan namen in een telefoonboek zijn en ik een nieuw
telefoonboek aan 't schrijven ben. Het telefoonboek van de
aarde in de hemel.
Dan droomde ik nog dat ik uit een gebouw moest raken en
ik vroeg de weg aan een vrouw, maar zei het woord
'madame' op een boerse toon, en herpakte me met
'mevrouw'...eens uit het gebouw legde ik in het park de
symboliek van beeldhouwwerken aan kinderen uit, de
beeldhouwwerken stelden aldus hun eigen voor.
In mijn wakker worden nam het idee in mij vorm aan dat
het met iedereen in m'n omgeving 'goed ging' en ik eigenlijk
geen zorgen hoefde te maken.
Chinees eten gaan halen . Met andere klanten gepraat. Eerst
die oudere Rillaarse dame die er zelf Chinees uitzag. Dan de
moeder met de twee kinderen en de man alleen en man met
zoon. De woorden waarmee ik hen tot een dialoog
uitnodigde, kan ik me niet herinneren, ze zijn als humor.
Drie soorten soep laten proeven aan grootvader en
kleinzoon. Voor het eerst vragen gehad over mijn scheiding,
mijn antwoorden gingen veel verder dan het simplisme van
hun moeder. Mijn besluit : iedereen verdringt een aantal
zaken om verder te kunnen, en de stand van zaken van
relaties is niet gebaat om teveel in het verleden te blijven
pluizen, eens dat dat je duidelijk is. De derde generatie
moet wel weten dat een aantal onverwerkte dingen uit het
verleden van vorige generaties zich ook voor hun kunnen
aandienen...in die zin zijn die vorige generaties niet dood.
De kinderen die niet losraken van het negatieve deel van
hun ouders, kunnen ook kinderen hebben die dat ook niet
gaan kunnen, of juist wel kinderen hebben die dat wel
kunnen. Met mensen is het soms zoals met
vliegtuigen...plak wat tape op het radaroog dat de snelheid
en de hoogte aan de boordapparatuur doorgeeft en de
piloot, de mens dus zal verkeerde gegevens doorkrijgen en
crashen. Eenieder moet zien dat de ander zijn manier van
observeren niet belemmerd. Sommige dingen in het
onderwijs en sommige media-momenten en monumenten
doen dat soms al genoeg. MA19/04/04 Vandaag een auto
gezien, met de sticker Save Our Souls, SOS, iets dat
betekent dat ingeval van ongeval een priester er moet bij
geroepen worden om de ziel te redden. Doet me denken
aan de hindoe-filosofie dat de laatste uren in je leven
27
belangrijk zouden zijn, bepalend voor wat komen zou. Mijn
eerste gedacht daarvan is, 'als het dan nog moet gebeuren';
en mij eerste gedacht is er niet veel naast. DI 20/04/O4
Tegengekomen, de dorpspolitiekers die CDV naar de
toekomst toe van uitzenden troepen gaat behoeden.
Teksten vertalen naar 't Engels, soms verbeter je de teksten
dan en moet je blijven vertalen. Vissen uit laagvijvertje
geschept , twee donkerode en één ander goudvis
geselecteerd voor Rillaar en er evenveel laten zitten. De
zusjes vd buur hebben ze willen te water laten, en graag
eieren dat ze rapen, een plezier om te zien WO21/04/04
Deze houdt zich deze week tussen het moe zijn door bezig
met kleine klusjes buiten en binnen. Sommigen komen op
hun weg mensen tegen met een verleden waardoor mensen
soms echt verminkt raken als ze niet sterk kunnen blijven,
incest, 'overspel', driehoeksverhouding met kind van
iemand anders... noem maar op. Zij weten, zij dragen, zij
zwijgen...omdat anderen niet zouden moeten dragen.
Zij boeten onterecht, gewoon omdat zij familie of andere
relatie zijn . Laat het verleden dan snel het verleden zijn.
Deze wereld wordt niet alleen verziekt door de geldzucht
maar ook door de half dierlijke prutsers dat aan hun
kinderen of aan jongens of meisjes van zoveel jaar jonger
zitten. Soms trekken hun prooien met ongeveer dezelfde
achtergrond mekaar aan en hebben ze door de
moeilijkheden en omstandigheden heen iets op te
bouwen...of zijn bepaalde wegen nu eenmaal
ondoorgrondelijk.
Dus vandaar ...zijn behoedzaamheid misschien...hoe groter
de liefde, hoe dieper het dal. OK, 't moet soms zo zijn en
oprakelen heeft geen zin. De echte zin is dat iedereen er
achteraf wijzer uitkomt en dat de volgende generatie in de
psychische omgang niet te goed wil zijn, meer rationeel, ja
zelfs meer egoïstisch durft te zijn.
Wat echt ondragelijk soms is, is het journaal. In het
kattengedicht dat hij voor iemand aan telefoon voorlas, zit
het woord 'mensenjournaal'. Toen hij het uitsprak, brak er
iets in hem...en moest even ophouden. Waarschijnlijk ligt
zijn taak in de politiek, want vooral dat maakt hem ziek.
Misschien moet hij nog een stuk politiek, cultureel en
emotioneel isolement door...voor hij het volgend stuk van
de weg vindt. Je denkt waarschijnlijk, 'klassiek probleem,
nog niet los van, kan z'n eigen niet vinden'...we zijn mensen
en slagen daar maar met perioden in, definitief overwinnen,
dat weet hij nog zo niet. Hij daagt het lot niet meer
uit...hem zal je niet veel meer horen zeggen : dat niet of dit
niet. Misschien denkt men, 'ach hij verschuilt zich voor de
emotionele problemen achter z'n werk'. Hij denkt het
omgekeerde: omdat hij echt helemaal met politiek en zo
zou kunnen bezig zijn...moet hij het zo te verduren krijgen
dat hij het emotionele, de esoterie, het dichten,...helemaal
laat schieten.
De mens O is een rebel, een kind dat de volwassenen
appelleert van niet zomaar 'geleefd' te willen worden.
Overal waar hij komt en waar een vreemde stilte hing, als
tussen levenslang veroordeelden voor iets dat ze zelf niet
weten , breekt hij de stilte en laat iedereen loskomen, ook
mailsgewijs. O laat zowel mondhoeken uit grimmige of
teruggetrokken posities loskomen als dat hij de mensen op
een subtiele manier met hun bestaan of niet-bestaan
confronteert. Hij wil afstand omdat hij zich niet meer in de
pijn van anderen inleven wil en hij wil niet dat anderen zich
omgekeerd inleven in alle mogelijke vormen van zingeving
waar hij mee bezig is. Hij kent voor de moment vier
vrouwen waarmee hij vriendschappelijk mee omgaat, één
mediterrane(de dichteres), één Afrikaanse Aziate, één rode
uitgebuite Indiaanse (die dreigt te ver'blanken'in
commerciële zin) maar gelukkig knappe tekeningen blijven
maakt. Als hij zou willen, hij zou ze allen kunnen verleiden,
of herverleiden, maar dat doet hij bewust niet. Hij ziet ze
nog heel zelden, zal zelf niet als eerste contact opnemen,
hetzij hij iets over d' een of d' andere droom wil weten. De,
vierde vrouw en nu bedoelt hij jou, komt uit het noorden,
van boven zijn hoofd, kwam op een één april (humor,
hoogste trap van intelligentie)in z'n leven binnenvallen. Ze
analyseert heel helder, haar stromen komen veel meer
overwegend van boven en van het midden. Hij heeft niks
tegen stromen van beneden, maar 'overwegend' van
beneden da's op termijn geen zegen. Om het plaatje
compleet te maken, hangt er op z'n kamer nog een foto van
de Aziatische die voor non studeerde : "I'll go to China
tomorrow, hope to see you one day in China" een kaartje uit
1995 . Zo is zijn wereldkaartbeeld dah-gesteld...hij heeft het
niet gepland, het is hem 'overkomen'. Zoete dromen. NB.
Alleen als er iemand mij een tijd nodig heeft is mijn eerste
indruk van iemand niet echt diegene die het meeste met de
realiteit overeenkomt. Vandaar dat ik me laat
foppen...zowel door de Noordelijke kalmte alsook door de
Zuidelijke, op hol kunnen slagende passie...soms wordt het
Noorden even passioneel als het zuiden en kan het zuiden
even beredeneerd zijn als het noorden...met man en vrouw
idem dito...man en vrouw, tegelijk noorden en zuiden en
mengeling. M'n laatste inlichting, die volksmens die me
bedankte en zei dat ik het rap gevonden had, is het een
aanwijzing dat het mijn laatste inlichting was...of een
spiegelprojectie van m'n evaluatierapport waar ik zogezegd
te traag werk ?
DO22/04/04 Wandeling gisteravond deed me goed, naar
Kapellen en terug via tramspoor.
Teveel dingen om een verslag of bijzonderheden van te
schrijven
Ga er mee stoppen. Eens zien of ik m'n historische roman
kan voortschrijven.
ZA24/04/04 de niet voorkombare fouten van het
Trotskisme en Stalinisme en zo meer
Z025/04/04 revolutie Portugal, toch knap in één dag,
maar... ma26/04/04 goed geslapen, niet getwijfeld over al of
niet verlengen, ben gewoon niet bekwaam om weer te klasziek te werken Na theatermonoloog paar uur aan gewerkt
weer vreselijk moe. Wat rusten, wat richting zoeken. Enorm
veel dikkopjes in water naast boot zien zwemmen, zat juist
midden de spermatozoïden.
WOE28/04/04 tot nu toe altijd gedacht dat een stuk van de
wereld gek was en hij niet...dit is een wereld waar de
zachtaardigen, de rebellen en kunstminnende naar
rechtvaardigheid strevenden het moeten afleggen tegen zij
die alleen de rede en het eigenbelang volgen...vanuit welke
hoek dat eigenbelang ook komt. Radionieuws : 36O mensen
staken bij Tupperware tegen afschaffing plaspauze in
Aalst...is hem bij zijn laatste poging niet gelukt...omdat hij
op 't eind wel wist in welke bereidheidsstaat z'n collega's
waren.
1/07/04-31/07/04AXIOMA'schouwtoneel' : via de elementen
zijn diegenen met een andere stoffelijke dimensie één met
28
hun gelijkgezinden of tegenpolen/ze krijgen een
schouwspel aangeboden, misschien 'zien ze het wel mee',
een schouwspel dat wij opvoeren...al wat voor hen
verborgen bleef en wat zij nog moesten leren wordt nu voor
hen ook duidelijk in dingen die ons overkomen...realiseren
we die toekomst bij leven dan ziet onze aardse toekomst er
ook beter uit. Waar of niet waar ? Wie zal 't zeggen.
Een voorbeeld. Voor de dood van haar moeder stond een
bepaalde vrouw haar eens zo passionele verhouding op een
nulpunt. Na de dood van haar moeder begon de hele cyclus
van haar verhouding opnieuw : vriendschap, literaire
interesse, uitstapjes, reizen, passie...en terug naar af omwille
van andere lessen te leren in dit leven...in enkele weken tijd.
DE OVERLEDEN MOEDER HAD NOOIT VAN DIE
RELATIE GEWETEN.
voor wat nu juist op welke dag gebeurde, zie mijn
dagboekschriften die ik vanaf 2007 leesbaarder ga proberen
bijhouden. Achter het gebeurde, gedachte, gevoelde,
waargenomene zit altijd veel meer dan het op z'n eigen
zegt, de kunst is van niet vermoeid te worden van je inner
communicatie
AXIOMA 'vierlijnen' : 1.de aarde is een theater voor het
geestenrijk (de ziel is diegene die NU is, de geest diegene
die was en samen zijn ze wat wordt).
2.Er is een wisselwerking tussen de zielen onderling en 3.de
inner communicatie van de ziel zelf (die communicatie valt
uiteen in praktische en intuïtieve dingen) 4. het
inhoudsloze kan geen stand houden, of het nu een struik is
die niet genoeg licht krijgt of iemand wiens rol op aarde als
ziel is uitgespeeld. Ook een ziel kan net als een struik niet
genoeg 'licht' meer krijgen en overschaduwd worden...soms
zoekt hij of zij het zelf...tegenstrijdig genoeg om zijn eigen
groei mogelijk te maken. Wat je jezelf als opdracht geeft
gebeurt.
AXIOMA 'voorbestemming' Alles ligt op voorhand vast, als
je zelf 'vast' zit...dan kan je niet sturen en ingrijpen. Dit
speelt allemaal mee bij 'psychoanalyse'.
AXIOMA 'ouwe dag' soms worden mensen heel oud omdat
ze hier voor enkelen nog een rol te spelen hebben, soms
omdat ze nog niet klaar zijn om het theater van de anderslevenden mee te beleven
AXIOMA 'uitvindingen' elke nieuwe bijna-uitvindingen
wordt door intuïtie na het leven van de would-be-uitvinders
aan anderen doorgegeven
De julidagen daarop. De ontdekking van een soort gelaten
rust in m'n eigen. Was het alleen die zalige warmte ?
Ik was dus thuis in mei en juni en nu ook juli. Bijna
bezweken onder het gewicht van m'n persoonlijke en de
wereld. Opgetornd tegen de praktische overlevingsvereisten
van deze wereld. 360 maanden bijna ononderbroken als
volwassene gewerkt en nog een zeker maanden als kind en
dan nog de school niet meegerekend. Opgetornd tegen de
controle op de zieken en het donkere in die politieke wereld
van ons. Langzaam weer sterker worden, durven...moeten
rusten in de dag. M'n filosofische opdracht hervat. Heb ik
dan uiteindelijk geleerd de zware emoties van anderen te
counteren ? Moet ik dit niet leren ? Kan ik ze niet gewoon
vermijden door zelf emotioneel gelukkig te zijn ?
Ik werk aan vertalingen van m'n veelzijdig werk (niet teveel
ineens) om naar groepen en individuen die bezig zijn met
wat ik bezig ben door te sturen...of ben ik niet de eerste die
daar zo allesomvattend en diepgaand mee bezig is ? De
response is bedroefend, maar dat zal na de publicatie van
m'n advertentie begin september, misschien beter
zijn...(noppes zal achteraf in september blijken, zelfs na een
radio interview van tien minuten op de Vlaamse radio. Maar
nu zijn we nog begin augustus. Augustus begon met het
verhaal van iemands vader die voor de oorlog in Duitsland
aan de spoorwegen gewerkt had en die op de plaatselijke
tramlijn tegengehouden werd als machinist door een drietal
Duitse soldaten, waarvan één hem herkende als vroegere
werkmakker. Hij mocht doorrijden. Internationale
solidariteit.
vrije liefde' Wat is de bedoeling: van zij die jaloers zijn het
eten van de verboden vrucht en het zwaar-emotionele af te
leren ? Lokken ze daardoor hun eigen miserie uit ? Kan een
vrouw die de man waarop ze verliefd is en die voor haar
kiezen wil...wel nog emotioneel gelukkig worden als ze hem
niet volgt of 'bedriegt' ? ' Vrije liefde' kan die ook wel een
duurzaam lichamelijk verlengstuk hebben ? Of kan dit niet
omdat het waarom van bepaalde symbolische
tegenstellingen tussen de aantrekkingskracht tussen wezens
van mensen dan duidelijk worden ? Als een man zijn vrouw
verstoot, kan ze dan naar een andere man als de zielsreden
voor haar verstoting bij haar ligt , zal ze dan nog
gemakkelijk meer gelukkig worden ? Is een zielsreden niet
een iets dat niet zozeer met de praktische maar symbolische
psychologische dingen in het leven te maken heeft ? Ik weet
het 'niet graag eten meer maken voor iemand' is ook al
symbolisch. In gelukkig worden speelt de genetica ook een
rol ...zelfs voor de opvoeding in huis en school begint. Als je
licht en sterk genoeg bent spring je wel over de
hindernissen der genetica denk ik. In hoeverre leven wij via
de tegenstellingen in onze genetische erfenissen verder ? De
positieve emoties moeten het op de negatieve emoties halen
en die kunnen van alle kanten komen.
De scheppende kracht der natuur...hét theatergenie.
Zoals een boom zijn sap omhoogtrekt, trek ik de gedachten
naar boven en beneden,
omdat de wereld kan verder bestaan. De echte details ...
geheimen voor eenieder...in 't beste geval even vasthouden
en dan weer weg.
Onze gemeente haalt vijf sterren : een wereldkaart op
blauwe plastic op een voetbalveld met een vierduizend man.
Een reproductie van een 15-tal gekende wereldbouwwerken.
1OO klaargemaakte gerechten uit heel de wereld. 100
cadeaus vanuit heel de wereld naar ons gestuurd. 100
typische klederdrachten. De opening en sluiting van de
Olympische Spelen in Griekenland, was ook heel mooi.
Terwijl het geweld in de wereld voortduurt, hoop ik op de
eerste Olympische Spelen zonder dat er ergens nog honger
of ellende of oorlog is. Er is zelfs een uitzending over het
schilderij 'déjeuner sur l'herbe' , waar ik in 't school een stuk
over schreef...
het zal één van die levensbepalende herinneringen zijn. De
avond van het vuurwerk in Aarschot was ook heel
ok...zonder het te hebben gezien veel energie gekregen.
Er is maar één ding dat niet bestaat en het is krachtiger dan
alles : tijd..
meisje in kiosk, meisje van een jaar of zeven
leuk rokje, bloesje, krantenkiosk
knietjes tot aan het domme wereldnieuws
starend naar de grote mensen daarboven
blote mannen , maar vooral veel vrouwen op die foto’s
29
blikken die ze niet begrijpt,
stout uitgeworpen tongen, ogen die stout kijken en die ze
niet begrijpt
ze zal het haar mamma vragen
en horen dat die alleen maar kijken om geld...
niet lief kunnen zijn
Op 't internet een site van een Japanse
die aan het wereldgeweld en ook persoonlijke dingen lijkt
ten onder te gaan, maar zich weer hersteld.
In september vooral m'n dromen kort genoteerd...daarover
niks, zou dit schrijven veel te ver leiden. Welke bijblijven :
de waterput die ineens rond mijn pomp stond :mijn eigen
overtuigingen blijven volgen.
18.het geloof, moderne versie
Ochtendwandeling op het oktoberplatteland. Zacht weer
met een wind die naar de zee ruikt, alhoewel 150 maal
duizend meter verwijderd. Ik kom Euafi, een meisje van
achttien tegen. Beetje Berbers, beetje Vlaams, haar
overgrootvader was nog onderwijzer en
gelegenheidsschrijver en spreker op feesten, terwijl mijn
grootvader er dan zong of liet dansen. Vannacht is ze naar
het concert van de jongerengroepjes geweest.
Metal, Punk, Hardcore...maar spijtig genoeg niets tussen
Beethoven en alles sindsdien. Rauwe, moeilijk verstaanbare
kreten, 'why must we die', liefdespijn in de standaardtaal,
maar geen contestatie...soms een dansen dat aan
videospelletjes met geweld doet denken. Ook haar ding
niet...maar ook de nieuwe generatie moet leren het
onderscheid tussen massaconsumptie en kunst te maken. Ik
vertel haar dat sommige groepen uit de arme dorpen van
het zuiden misschien voor een vernieuwende inbreng
kunnen zorgen...en waar ze hun optredens via het internet
kan vinden. Je moet ze gaan zien...niet alleen downloaden.
"Oh ja", zegt ze..."mama en ik hebben op jouw site proberen
geraken, maar het lukte niet". "Dan zal ik mijn
programmeur er bij ons thuis er eens moeten laten naar
kijken", zeg ik...niets vermoedend van de latere astra novafenomenen. Terwijl ik dan alleen langs de leeggeplukte
fruitboomgaarden wandel en voel dat land en zee één zijn,
maar het ene gewoon zonder zeewater, bedenk ik dat ik
Euafi misschien een kopie van m'n filosofisch werk en
gedichten en zo kan geven...of m'n teksten die een inzicht
in geschiedenis proberen geven...dat heeft de jeugd; en niet
alleen de jeugd; dringend nodig. Soms hangt er
uitzonderlijk nog een aan de boom rijp geworden peer van
de ene of andere zeldzame soort, verleidelijk te zijn. Van in
het veld heb je een mooi zicht op het dorp met al z'n huizen
en levensverhalen. Alle verhalen gaan heel lang terug, toch
is het alleen het NU dat je voor ogen moet houden...als je
het niet te moeilijk maken wil.
Er is de economische toestand van de mensen en de
zielstoestand van de mensen. Indien ze een gegarandeerd
inkomen hadden, zouden ze dan niet geruster zielen zijn
...of hebben ze die uitdaging 'om er te komen' nodig ?
De kleine boeren van na de vijftiger jaren en nog een paar
decennia later zijn bijna verdwenen. Voor akker en veeteelt
schieten er nog een paar over. Op nog enkele grote
fruitboeren en enkele kleinere na zijn de meeste tot het
leger loon- of vervangingsinkomens gaan behoren...als je
sommige vrije beroepen buiten beschouwing laat. Iedere
dag speelt het klimaat een klein stukje van een seizoen met
de wind, de zon en de regen. Eng is het pas als de nattigheid
langer dan enkele dagen voortduurt. Niemand slaapt er nog
onder de blote zolderpannen zoals m'n grootouders in de
tijd. De Europeanen vechten niet meer onder mekaar en de
wegen zitten vaak vol auto's. De kerktoren domineert het
dorpsbeeld en lokt alleen bij begrafenissen nog vrij veel
volk. Er zijn nog wel huwelijken maar zeker zoveel relaties
vallen na enkele jaren uiteen. Het is een voorrecht mensen
te kennen binnen een dorpsgemeenschap. Te zien hoe ze
toch er proberen er het beste van te maken.
We zijn hier om mekaar te troosten, omdat we niet altijd
weten dat we eeuwig zijn.
Troosten kunnen we op velerlei manieren doen. Het
voorzien in ons levensonderhoud, het leren van talen, het
liefhebben van allerlei, van onszelf tot de ander, tot en met
de vele kunstvormen. Troost me omdat ik voor de moment
wel inspiratie heb, maar ze niet kan uitdrukken. Het lijkt
wel of de literatuur en paranormale vergelijkingen die in
m'n hoofd tot stand komen aan de hand van wat ik beleef
en denk daar alleen maar voor een reeds gestorven
'lezerspubliek' tot stand komen. Heden en verleden blijven
prachtige constructies opleveren, zelfs gecombineerd met
de toekomst...er zit natuurlijk ook drama en pijn en
onmacht om wat er aan barbaars in de wereld gebeurd
tussen, maar daar moet je dan telkens weer proberen van af
te geraken door je inzicht in de realiteit van het geheel der
dingen op tijd voor ogen te blijven houden. Niet iedereen is
even politiek met onrecht bezig bijvoorbeeld, daarom zijn
onze politiekers maar het resultaat van onze
omstandigheden en onze wil, niet van ons idealisme.
Troost me die dagen van donker en nattigheid en koude,
zonder dat de zon eens piepen komt en het ergens in m'n
lijf soms stram aanvoelt. Troost me, muziek, als ik de door
m'n maagzweren teweeg gebrachte vermoeidheid weg rust.
Troost me vrouw, met het reizen naar en beleven van de
seks. Troost me liefde.
19.‘GOD', dat zijn de anderen...
jijzelf bent alleen diegene die je 'zijn' soms helemaal zelf
bepaalt
24FEB.2005 Donderdagochtend. Tot nog toe ging ik om het
gegeven 'God', te duiden, uit van de door m'n eigen
geformuleerde vraag of er ' een stof bestaat die de hele
evolutie niet heeft nodig gehad om te komen tot het soort
bewustzijn dat wij hebben ?'. Het niet met klassieke
middelen bewijsbare antwoord hierop is misschien nee.
Gevolg is dat er vele 'stukjes' van 'God', van 'bewustzijn' in
alles wat leeft en waar het vandaan komt, zitten. Ik vroeg
het aan mezelf vóór ik slapen ging. Laat me nu eens dromen
van wie diegene is tegen wie je soms als kind meent te
moeten praten. Het kind-zijn, de tijd dat men je bestookt
met romantische foto's en beelden van oude wijze mannen
met lange baarden die ofwel te streng of te lief kijken. In je
ziel nestelt zich ondertussen wel een beeld van God. Niet de
grootouders, ouders enz..., maar 'God als een perfect,
almachtig iets'...dat je voortdurend oordeelt en bedreigt en
waar je toch steun moogt aan vragen in je binnenste. Wel,
ik geloof in het evolutieverhaal en de bewuste reis naar
meer en meer bewustzijn, begeleid door bewustzijn die
onder mijn vorm verderging van toen ik verwekt werd...die
verwant is met de rest van de menselijke genetica en naast
30
de mineralen en het licht, de golven enz. waarin je
uiteenvalt daarin verder zal bestaan.
De droom die ik had ging over 'de anderen' in een stuk van
hun politieke dimensie. Een heel pak volk van het bedrijf
waar ik voor werkte en anderen ook, zaten in een soort
arena samengepakt. Hun bedrijfsmanagers kondigden een
soort ontslagplan af en door allerlei beloften en trucs werd
het ontslag beperkt tot diegenen die daar in die arena
openlijk tegen protesteerden waaronder mezelf en iemand
van een kleine linkse partij. Er waren zelfs bekenden die me
openlijk aanvielen, waarvan ik dat niet gedacht zou hebben.
Toen ik wakker werd, was de link vlug gelegd...diegenen
waartegen je soms praat binnen jezelf...eigenlijk zijn dat de
anderen...je eigenlijke zelf, dat is alleen die innerlijke rust in
je zelf...de rest zijn referentiepunten...is 'god',
verzamelwoord voor alle anderen die je leven bepalen. Al
had ik liever gehad dat het 'goede' dat je vanbinnen kan
voelen zijn weg langs de materie gezocht had en zoekt...om
zich daarin te uiten. Alle schepselen die uit dat verhaal
voortgekomen zijn vormen één grote geest waarbinnen
eenieder aan verfijning van zijn bewustzijn zou moeten
werken. Hoe meer mensen hun bewustzijn verfijnen en hoe
dichter het bij het oorspronkelijke en eeuwige goede komt,
hoe meer geluk er voor iedereen mogelijk wordt...op
persoonlijk en politiek vlak zowel als cultureel. Hoe mijn
gezoek in die richting afliep lees je in het filosofisch essay
'in den beginne was er het woord én de wetenschap'
28FEB.05 Maandag, een nieuwe week wenkt.
Ochtendwandeling. Sneeuw en ijs op de landwegen
onderweg. Rust in het hoofd. De zon op alles. Alles op een
rijtje zetten. Scherp proberen zien. Vrouwen en mannen, ze
laten soms goede en brave mannen en vrouwen zitten
omdat die te goed en te braaf en te breed zijn...of hun genen
of ervaringen zo in mekaar zitten, dat ze niet anders
kunnen. Om zeer bezit gebonden redenen ook
'natuurlijk'...als dat al 'natuurlijk' is...maar je zoiets niet
alleen op de natuur steken om een alibi te hebben. Daar
moeten toch nog andere redenen voor zijn dan de
hormonale...de hormonen zijn misschien de scenaristen die
mensen andere wegen opsturen om nieuwe inzichten over
relaties op te doen...om hen uiteindelijk doen te beseffen
dat ze eerst en vooral de rust in hun eigen moeten
zoeken...en eigenlijk in hun aanvankelijke relatie de onrust
binnenlieten.
Onze gedachten brengen zonder dat we dat altijd klaar
inzien veel van die dingen tot stand. Verlangen naar iemand
anders bijvoorbeeld ? Waarom ? Misschien is dit voor
sommige mensen niet tegen te houden, daar ze misschien
in een evolutie zitten waarbij ze de confrontatie met de
lessen uit een andere genenkombinatie aan moeten gaan.
Vaak begint zoiets met de liefde, rechtstreeks in zijn
romantische of lichamelijke context. Beide contexten zijn
onafscheidelijk maar hun graad van vertegenwoordiging in
het geheel kan nogal ver uiteen liggen. Reizen, mijn drang
om te reizen in de natuur, door dorpen...af en toe een
contact met iemand, oppervlakkig en toch voldoende, niet
van hun persoonlijke diepe gronden wetend willen. Nog te
vlug moe, ik voel het als ik thuiskom van m'n wandeling, ik
voelde het ook al even opkomen na de weldaad van de
ochtendrust. Morgen begint een nieuwe maand...weer
6OOinlichtingen en meer per dag gaan geven, zal niet gaan.
Waar licht het gedicht van gisteren, dat ik het hier even
overtyp...of in het bestand recente poëzie zet.
01MAA.05 Dinsdag. Fijne ochtendsneeuw verborg de
bevroren plassen op het wandelpad. Vandaar dat ik in de
bergaf onderuit ging. Een mooie slidetekening als gevolg.
De blauwe en groene steentjes op de zandkleur van het pad
waren fraai gedecoreerd met het wit. Je zou zo moeten elke
dag een foto van dezelfde vierkante meter trekken en die
dan na elkaar leggen. Geen zonneschijn vandaag.
Gisteren nog gepraat met iemand die binnen een maand via
een brief weet hoe lang hij nog te leven heeft, kaal
geworden, trekt het zich niet meer aan...zou hij dat wel
moeten doen en zou hij dan beteren ? Zal hij de vijftig
halen...had er niet minstens één vrouw in z'n leven moeten
zijn ? Is hij niet gewoon té zachtaardig voor een man. Zou
het niet beter geweest zijn indien hij niet zijn hele leven bij
z'n ouders gebleven was ? Is het Tsjernobil ? Honderden
vragen kan je je zo stellen...ze delen hun leven met
mekaar...de vader met de blauwe ogen en het zwarte,
zuiderse haar, de oorlogsweduwe die de tweede helft van
haar leven veel ziek geweest is. De dochter die haar in de
oorlog gebleven vader nooit heeft gekend. Het is in ieder
geval altijd het imperialisme van de wolven van het geld dat
oorlogen...en ook ziekte... uitlokt.
Ons persoonlijk omgaan met ons lichaam en onze ziel
natuurlijk ook. Om onze negatieve emoties uitgezuiverd te
krijgen gebeuren er de raarste dingen in ons leven. Voor we
echt rust vinden worden we soms nogal rondgesmeten in
onszelf, terwijl we in onze kern eigenlijk één en al rust zijn.
Vinden sommigen in hun kern dan helemaal geen rust meer
terug ?
20. de verborgen stukjes van de puzzel van het
waarnemen
ZA20/12/2004 Inleiding. België. 't Nederlandstalige deel. Een
vrouw, een oorlogsweduwe in 't dorp, wordt in het dorp
begraven. Net op de dag dat er in een Franstalige stad in dat
land een herdenking van de eindgruwelen van de tweede
wereldoorlog plaatsvindt.
Ze had geen mooiere dag kunnen kiezen om de eenheid van
haar leven en haar land uit te drukken en het nationalisme
een vuist te maken. Weduwe van twee mannen. De eerste
als eerste in een verre oorlog op grond van het dorp zelf
gevallen.
De tweede zijn schoonzuster tot zijn vrouw makend. Het
mislukken van de Duitse revolutie na de eerste
wereldoorlog was het begin van het proces dat tot het aan
de macht komen van het nazisme leidde. Het rechtstreekse
gevolg daarvan, was dat het leven van tientallen jonge
mensen in het dorp in de zomer van 1944 helemaal
overhoop gegooid werd...zoals zo dikwijls in de
geschiedenis van de mensheid daarvoor. De overlevenden
troosten mekaar of verscherpten hun vetes, de latere,
welvarender generaties begrepen niet goed soms wat er
tussen een aantal mensen aan de hand geweest was. Teveel
werd alles toegespitst op wie wat had gedaan en niet op het
economische en politieke waarom van een oorlog.
Sommigen vragen zich wel af waarom er zestig jaar later in
de wereld meer dorpen met burgerlijke oorlogsslachtoffers
zijn dan toen. Waarschijnlijk ben ik in het dorp de enige die
het antwoord weet en op mijn homesite ook de remedie
verspreid. Iedereen met een zekere ouderdom hangt wel
één van de versies van een stuk waarheid aan, maar voor de
31
jongere generaties is dat allemaal gedaan...ze leven nu in
een vredig Europa. Ik hoop voor hen dat dat echt zo blijven
mag. Destijds, toen m'n grootvader ongeveer dezelfde
halve-eeuw leeftijd had als ik,
had hij als boer en fruitteler ook een café waar je ook aan
volksspelen zoals kegelen en wipschieten kon doen. Hij was
ook keizer van de volksdansgroep en onafhankelijk
gemeenteraadslid. Alhoewel hij een Engelse piloot het leven
redde door hem te verbergen of al eens iets deed voor
mensen die niet in de aanvallende Staat wilden gaan
werken, was de boodschap die van hem in z'n café uitging
duidelijk zowel voor de weinigen die openlijk of verdoken
met de collaboratie betrokken waren als voor de velen die
het verzet genegen waren : HOU JULLIE GEDEISD, de
oorlog is bijna gedaan. Bompa werd opgepakt en verhoord
en wist de bezetter en z'n trawanten op z'n eigen
filosofische manier ervan te overtuigen dat ze op een
moment waarop de geallieerden voor hun deur stonden hun
tijd niet in het onbeduidende van het verzet in zijn dorp
moesten steken. Hij moet niks hebben verraden, net zoals
niemand wist dat hij een Engels piloot en een paar
weerstanders verborg. Van een andere in het dorp
verborgen piloot wisten teveel mensen dat hij daar
verborgen was, die werd dan ook bij een razzia een tijd later
na de desastreuze moord op de leider van de collaboratie
mee opgepakt. Waarschijnlijk kwam grootvader ook vrij
door toedoen van een vrouw die mijn oudste tante kende en
die daar werkte waar de patriotten ondervraagd én of
gefolterd werden. Soms komen dingen raar tot stand : m'n
oudste tante was in de kliniek voor een appendix en leerde
daar een andere jonge vrouw kennen die later in 't verzet
zou gaan...langs die weg zond men onder andere een piloot
naar m'n grootvader.
Tijdens de razzia vond men ook zijn ook in de hof grond of
elders ingegraven zonen of hemzelf of zijn collegaverzetsman-gebuur niet. Niettegenstaande grootvaders
eerlijke bedoelingen, waren er in het dorp wel enkele
mensen met dode mannen of kinderen die bompa als
verzetsman verdachten van gegevens over het verzet te
hebben doorgegeven. Dat sleet wel na een tijd want op den
duur komt de waarheid toch altijd bovendrijven. Die
kinderen van m'n grootouders die in het dorp bleven zaten
ergens met een gevoel van te willen bewijzen dat een andere
wereld dan die waarin zij geboren waren, mogelijk
was...zonder dat ze zich daar zelf bewust van waren
eigenlijk. Van in de jaren zestig voerden zij het fruit van de
streek die door de bezetter zo was aangevallen...uit naar het
land van die bezetter. Als om te zeggen dat oorlog geen
oplossing is, altijd een gevolg van beetgenomen krijgers die
de burgers onder hen enorm veel schade berokkenen. Het
leven ging verder. Bompa werd nog altijd bij gestorven
dorpsgenoten geroepen om hen 'af te leggen' of om twisten
bij te leggen. Eén van zijn zonen die geen werk vond en de
koloniale school gevolgd had, ging uiteindelijk niet naar
Kongo en begon een handelszaak in fruit van de streek,
waaronder ook het hunne. Hun vader, mijn grootvader dus,
had op zijn beurt een vader die z'n eerste vrouw verloor.
Later, na lange tijd alleen met z'n
zoon, m'n grootvader langs vader's kant, geleefd te hebben,
hertrouwde hij met een weduwe uit 'Kumtich' (ich
kummere mich um dich) Het lijkt er soms op dat oorlog de
genetische intelligentie van 'wie vindt wie' om zich (en de
lijnen vóór hen) voort te planten, roet in het spel gooien
komt...toch is dat niet zo...want wie iedereen die hier moet
rondlopen komt hier waarschijnlijk uiteindelijk toch door
een hergroepering der genen op de wereld en deze wezens
zijn geen genetische ziele-resultaten die ergens afwijken van
wat normaal in de lijn der scenarioverwachtingen lag,
omdat bijvoorbeeld de oorlogsweduwen aan andere
mannen beginnen. Hetzelfde verhaal gaat met gelijkaardige
personages verder, zo lijkt het mij. Dit is een gigantisch
dominospel dat al zo oud als de mensheid en ouder is. Een
andere grootvader, langs ma's kant had voor een stuk meer
noordelijke roots en werkte met z'n schoonbroer in de zaak
van z'n vader. Ze maakten van maïs en zo veevoeder aan de
kanten van Keerbergen en Kampenhout. Zo leerde bompa II
zijn vrouw kennen, want die haar vader was
beestenkoopman uit Stok, een dorp tegen 't begin van
Limburg. 't Moet wat geweest zijn in die tijd. Men keerde
het hooi nog manueel...het moest zo dikwijls rondgesmeten
worden dat een bekend gezegde in die tijd was : 'het hooi
moet op de vork drogen'. Een zeker Viktor nam dit eens
letterlijk en terwijl hij rustte en wat hooi op z'n vork legde,
zei hij "onze pa heeft gezegd dat het hooi op de vork drogen
moet".
Liefdesverhoudingen, het gevolg van voorgeschiedenissen
die over de generaties heen voortduren
Twee zusjes groeiden voor Wereldoorlog twee op. Hun
ouders, de vader, een Noorders type met grijze ogen, de
moeder met een Siberisch-Indiaans uiterlijk. Hun oudste
dochter Nathalie, beetje mediterraan voorkomen, de
jongste dochter Emilie grijze ogen, olijker dan de oudste. In
de tak langs moederskant hadden beide zussen nichten van
de Siberisch-Indiaanse lijn met duidelijk veel passie in het
bloed.
Eén van de nichten, Helena, trouwde en haar man bezweek
nog voor zijn pensioen op de wc-pot aan een hartaanval. Na
enkele jaren schikte de vrouw zich in een minnares rol...uit
noodzaak om de passie in haar alsnog kwijt te raken. De
vrouw van haar minnaar vond de driehoek wel in orde,
zolang haar man bij haar bleef wonen, wat hij ook deed. Na
een tijd ging die toestand voor Helena niet meer en iedere
avond bad ze 'God' om een oplossing. Die oplossing kwam
er ook, want een andere, vrije weduwenaar begon interesse
voor Helena te tonen. Toch zat ze weer met keuzes die haar
moeilijk vielen. Voor haar nichten en hun dochters was het
een simpele kwestie...'ze had maar niet met een getrouwde
man iets moeten beginnen'.
Opmerkelijk was dat een paar jaar terug, de dag nadat
Helena's begraven werd, de man van haar nichtje Emilie een
hersenberoerte kreeg die hij overleefde, maar waar hij niet
helemaal van herstelde. Misschien leefde in de rustige,
olijke maar nuchtere Emilie die haar man nu al zestig jaar
kent, via de genetica dat verlangen naar veel passie in het
leven, alhoewel je het haar andere kant niet zou nageven.
Misschien verlangde ook haar meer op passie ingestelde
man ook naar die soort energie die mensen hevig naar
mekaar doet verlangen zonder dat hun verstand in de weg
staat. Daarom ook dat één van haar kinderen die passie wél
onder de vorm van driehoeksverhoudingen en andere
tegenkwam...en daarom ook eerst iemand warmbloedig,
maar toch overwegend zakelijk ingesteld iemand
tegenkwam. Wat niet wordt opgelost, werkt zich op een
andere manier uit...vaak door andere verwanten of hun
32
nakomelingen. Ieder is zo een stukje van het geheel van
anderen. Een andere nicht van Emilie was dan iemand die
'ja...maar' tegen de passie zei, waarop haar lief haar een brief
schreef...'als je nieuwe schoenen koopt wil je ze toch eens
passen'.
21.het leven is een eindeloze test (niet te verwarren met
mijn filosofisch kortverhaal over de geschiedenis van de
filosofie in http://deblogfilosofen.skynetblogs.be Zoeken
naar mogelijkheden. Versmelten van cellen met
tegengestelde inhoud. Scheppen van organismen, daarna
planten en organen en door ons, door de natuur dus,
bezielde wezens. Daarna de mens, de stammen, de
koninkrijken, de republieken en ooit één wereld zonder
grenzen. Eerst moet het bewustzijn van de mens zich van de
geld speculatie en de negatieve emoties ontdoen. Groeien
naar een nieuwe politieke organisatievorm toe. Een
hiërarchie die niet op het bezit gebaseerd is, dringt zich op.
Het verval van dat geldspeculatiesysteem zal de nodige
stimulansen aan de bewustzijnsverhoging geven. Intussen
blijven we voor een flink stuk ingedommeld, gevangenen
van levensgewoonten, gebonden aan de strijd om het
economische overleven van het oude systeem en het
emotioneel onrijp reageren. We worden dus tegengehouden
om zowel sociaal als persoonlijk te groeien. We moeten
allerlei filosofische inzichten doorgeven zowel als rijp
worden om de verwarring die onze geslachtsdrift met zich
meebrengt op te lossen. Ook onze lichamelijke
sterfelijkheid mogen we niet langer meer als iets
onbegrijpelijks en angstaanjagends ervaren. Alleen in
theorie begrijp je dit niet, je moet alles ervaren, de ene wat
meer dan de andere...zodat je er achteraf op terugkijken
kan.
22.Het geloof, moderne versie. II..zet zich door
EENS GOED BEZINNEN ROND DE TSUNAMI MENSHEID
! De wereld was één continent en ging en gaat uitéén...maar
de mensheid moet één worden. Ze toonde ook dat ze één
kon worden. Een dinsdag in de week overliep ik wie er al
wat gekregen had van m'n oude collega's. Vier dagen later
hoor ik dat de AA-voorzitter en ex-collega een infarct
gekregen had. Hij was er bijna aan.
Uit een gesprek de avond na een begrafenis van de
grootmoeder van een vriendin vernam ik dat de ene mens
langer in de kamer waar hij in overlijdt blijft hangen dan de
andere. Haar grootmoeder was vrij vlug weg, zei ze.
De man wiens broer in de oorlog bleef zei dat een op jouw
afstormende hond gestopt kon worden door stokstijf te
blijven staan. Mijn tactiek is in zijn richting te gaan en veel
autoritaire geluiden in zijn richting te maken, zelfs als hij na
een keer afdruipen weer terugkomt. Of je verstoppen...zoals
voor de nazi's in den tijd.
Lezen en leven is zoals wanneer je leerde schrijven of
rekenen, oefenen, veel oefenen, altijd oefenen om steeds
opnieuw helderder leren te observeren. Observeren in de
directe omgeving. Ze heeft er zovelen zien gaan, ze heeft er
zovelen geholpen, wat zwaar was maakte ze licht. Ze is een
levende encyclopedie die heel veel weet van mensen die in
de tijd hun fruit op het bedrijf kwamen leveren. Ze werd er
door de genetische voorzienigheid gedropt om voor veel
mensen veel te betekenen omdat ze alles zo goed
aanvoelden...ons ma.
Hij bijt geen katten dood, hij gaat geen zwaardere en hogere
mannelijke rashonden uit de weg als zwerf stratier
(zwerfhond)...en iemand met goede bedoelingen doet hij
geen kwaad...onzen hond.
Een droom kan een voorspelling, een lied gecomponeerd
met de noten van de verwarring en de inzichten van de dag
zijn, of telepathische liefdesontmoetingen zonder de
plichtplegingen van de dag.
Een psychiater is een soort moderne pastoor...maar ik
weiger hun vakjes denken...er is meer. De filosofie kan het
nieuwe uit de samenhang van de oude bundeling
ontdekken...alleen vanuit het geheim van de juiste attitude.
Is iedereen wel gemaakt om alle dagen met mekaar te
slapen. Ook daar kan je geen gestandaardiseerde lijn in
trekken. Dat ligt nu eenmaal voor sommigen mensen
anders. Bepaald het geestelijk leven ook de hormonen,
vraag ik mij nu ineens af...in plaats van omgekeerd. Mensen
denken in termen van wettig en onwettig, ook in de
dimensie van het gevoelen. Voor Sirach, die van 170vr
Christus zijn plaats in de Bijbel bijeen schreef was het
gewoon een wit-zwart iets, dit kon en mocht man en vrouw
en dat niet...chapeau als ge dat allebei kunt...maar zo loopt
het met bepaalde bedoelingen niet altijd...vrees ik.
AUGUSTUS SEPTEMBER ? Kan de zon voor de wolken
staan ? Nee, voor alles is maar één uitleg, alhoewel het leven
complex in mekaar zit. Beelden van vroeger. Hardwerkend
familiedespoot, weinig tijd voor persoonlijke dingen.
Biologische aanleg voor herseninfarcten of ziele-roerselen
met hun bron nog in de stamboom en door hem nog niet
onschadelijk gemaakt ? Moet ik dat dan soms doen ? Hij,
altijd opgejaagdheid vertalen in werken. 't Had zijn zin, ik
weet het. Ik, mee in dat ritme, maar me afvragend waarom.
Dat alles maar een onderdeel van de som. Ik heb me wel
emotioneel leren uiten. Ik heb geleerd dat het niet alleen de
schuld was van anderen, alles wat me overkwam, maar
noodzakelijk voor eenieder, omwille van ik weet niet altijd
waarom. Spijtig voor hem, want zonder de gestresseerde
kanten was, is hij de goedtigheid zelf. Eén raad over de liefde
van hem, zal ik nooit vergeten 'Speel niet met dat maske
haar voeten' en toen ik eens uitzonderlijk teveel gedronken
had 'zijt gij wel mans genoeg om getrouwd te zijn'. Het ene
leven is het andere niet pa.' In het leven is het zo dat je
maar één keer iets moet gedaan hebben dat, onafgezien van
de omstandigheden niet past en je wordt er soms lang op
nagekeken. Achteraf bekeken kon het gewoon niet
anders...al kan ik hier niet alleen tot mijn eigen verwijt dan
toch wel eens mis zitten, nietwaar Sirach ? Angst krijg je
nooit helemaal weg uit iemand. Een peerwesp wou van mijn
boterham met verse kaas en confituur mee eten...alsof dat
nu niet een wesp uitdagen is. Toch reageer je dan nog
verschrikt en windt je op : 'trap het af of ik maak je dood'.
Volgende keer eens testen of ze niet gewoon mee eet en het
aftrapt. Het lijkt wel alsof in alle mensen meerdere figuren
schuilen. De ene vrouw als voorbeeld hoe passie kan
verscheuren en die dan toch in feite een poëtische aanleg
van de zuiverste grond bezit. Een andere als symbool voor
de cultuur die de voeling met de natuur en menselijke
psychologie is kwijtgeraakt en daardoor wat ze te bieden
heeft, niet kwijt kan. Een derde als symbool van de oer rust
van vroeger, van waar we komen, zonder veel geletterdheid
of franjes...onthecht maar toch verknocht aan de stof. Voeg
33
daarbij het raadsel van de aantrekkingskracht van wat je in
onbekenden denkt te vinden en je hebt een heel scala van
tegenstellingen die een spel met mensen spelen. Mensen
kunnen schaduwen over elkaars leven werpen waardoor er
onvoldoende licht voor je eigen doorkomt.
De gemeente waar ik woon gaat een internationale
uitdaging aan : 100 mensen en recepten van overal ter
wereld verzamelen. Ik kan er misschien met een affiche
van Oxfam naartoe gaan.
Mailresultaat naar Wie, het telefoneren is gestopt. Enerzijds
uitleg rond zich oud voelen en ziek zijn en niets aankunnen,
anderzijds de herinnering aan twee nachten in Andalusië
waar ze helemaal niet oud was. Iemand met verhuizen
geholpen... enorme literatuurkenner...hele goeie
gesprekken...ze heeft te lang geen lichamelijke liefde meer
gehad, opgeslorpt door zoonverplichting...ze zit
eronderdoor...zullen we verder gaan of niet, het is allemaal
zo veelbelovend...maar velen durven er gelukkig niet meer
aan beginnen of het op dagelijkse basis met meer dan één
vriend of vriendin delen. Weer iemand goede raad geven en
ze zien achteruitgaan omdat ze hem niet opvolgt ? Gelukkig
redt Awie me dan weer ook nog met haar rustgevende
onvoorwaardelijke liefde.
Drie eenzame vrouwen op tijd gelukkig maken , zal dat wel
blijven lukken ? Dezelfde houden lijkt het
ongecompliceerdst. Aangezien ik me voor de moment toch
nergens echt thuis voel en er voor m'n cultuurproject weinig
of geen reactie zal zijn, zal ik misschien toch beter beginnen
reizen of alles combineren, werken, reizen en al de rest.
Alhoewel ook reizen op zich, trekken...werken is. Ik zal ooit
nog eens mijn verslag van m'n solotrip naar Noorwegen
moeten uittypen...dan zal je dat wel verstaan...U die dit
waarschijnlijk nooit lezen zult ? Goede muziek, gedichten,
verkennende aanrakingen allerhande...goed onstuitbaar
gevoel, heel volle ero-auro, koesteren goed voelen...alleen
slapen, vermoeid opstaan, hunkeren naar lichamelijke
liefde. Vermoeiende dromen gehad ?
Meer zin om te beleven dan tot in detail te beschrijven, gaat
te diep.
AW vond anti oorlogssite voor gedichten voor me.
Vriendin, ex-geliefde ? Vandaag vraagt ze me van haar in
haar soep te laten koken (in haar karma ?). Gisteren liet ik
iemand haar lichaam herontwaken. Vandaag blijkt dat de
situatie door voor mij onbekende factoren geblokkeerd zit,
want ik zie of hoor ze niet meer om de liefdeshymne voor
het eerst voluit te spelen. Weet maar al te duidelijk dat een
vrouw en alles wat ze te bieden heeft me veel energie geven
kan...en dat 'open' met iedereen zijn...zijn grenzen heeft. ik
val in herhaling, maar... :
23.Liefdesaxioma : Is het niet de bedoeling van het leven
van zij die fysiek of geestelijk jaloers zijn dat af te leren...of
is dit een genetisch bepaald iets en kan dat niet anders ?
Tegenaxioma : Zit een mens niet zo in mekaar dat indien hij
of zij, goed menend iemand lief heeft en dat wederzijds is,
dat dan 'bedrog' ...of niet volledig voor mekaar kiezen
afgestraft wordt door het niet meer of moeilijker kunnen
gelukkig worden van diegene die de boot afhouden blijft ?
Is vrije liefde niet alleen mogelijk onder niet-jaloerse
biseksuelen ? Voor hetero's heeft dat eigenlijk niet veel zin,
zeker niet als het om meer dan seks gaat en de ene klaar
komt als een leeuw en de minder in de wereld van de
andere ingeleefde, of gekwetste als een lichaam met pijn. De
natuur heeft als echt geniaal theaterschrijver toch zijn best
gedaan om drama voort te brengen. Kan als een man zijn
vrouw verstoot om redenen die niet alleen bij haar liggen ,
maar ook bij hem, kan die man dan nog wel emotioneel
gelukkig worden?
En omgekeerd. Kan een derde, mensen met dergelijke
menselijke ervaringen nog wel helpen gelukkig maken ? In
welke mate speelt de genetica hier een generatie
overschrijdende rol in ...en duiken de problemen in een
andere 'mensenvorm' op ? Zou het niet allemaal simpeler
zijn indien we werden als kinderen in onze buiten manvrouwrelatie ? Mag men z'n kinderen achterlaten bij iemand
die je onterecht of voorbarig verlaten heeft ? Misschien
moeten die kinderen in dat stadium eerst met het nieuwe
koppel wel de voor hun verdere leven nodige ervaringen
opdoen. In hoeverre is dit alles duidelijk voor de
gemiddelde mens ? Mannen ondereen en vrouwen
ondereen hebben duidelijke visies over het vreemdgaan van
de andere sekse. Waarom wekt 'geestelijk bedrog' (beter
kunnen praten met iemand anders) soms nog meer jaloezie
op ?
Kinderen van nu die vroeger met de volledige
liefdesbeleving beginnen hebben duidelijk al vroeger
problemen met hun ex-geliefden los te laten. Langzaam
groeit er een cultuur waarover daar meer en meer gepraat
kan worden. Zelfwaarde, geloven in goede toekomst, kracht
vragen aan iets sterkers in je, niet blijven analyseren,
vooruit denken, werk en vrouw vinden...of tijdje alleen
blijven. Het verleden niet blijven analyseren is zo makkelijk
niet, je moet de juiste lessen trekken. Welk voorbeeld hun
te geven. Een platonische vriendin en ook een lichamelijke
...een moeilijk haalbare kaart ? Ieder situatie is anders en
toch hetzelfde. De veranderde man-vrouw-relatie brengt
nieuwe uitdagingen en bekwaamheden met zich mee. We
moeten onze kinderen alle dagen proberen een aanzet voor
ZIN in het leven te helpen vinden meegeven. Het hoeft niet
altijd met veel woorden daarom. Misschien heeft m'n
geschrijf over de liefde toch voor iemand zin...als het maar
niet als een alibi voor banale vrijpostigheid gezien wordt.
Het antwoord op de vraag naar de plaats van man of vrouw,
bij de kinderen of bij de geliefde...laat ik aan iedereen
individueel over te beoordelen nadat de schade en de
voordelen door elke partij opgemeten zijn. Soms is het goed
voor de zelfkennis dat men ziet dat niet alles in het leven
koek en ei is.
Grootvader Frans had in 'den' tijd ook café. Een bezoeker
vroeg hem om raad ivm zijn lief dat in verwachting was van
iemand anders. "Ach jong, ge gaat er misschien dan toch
een goei vrouw aan hebben". Een andere keer vroeg iemand
z'n lief of hij niet met haar wandelen wou. Haar vriend
trakteerde m'n grootvader later een pint omdat hij nu wist
dat ze niet te vertrouwen was . Straf verhaal van die tijd.
Ook nog gisteren 23/11/04. Bezoek aan vriendin-psycholoog
om haar door mijn ervaringen beter doen te begrijpen hoe
de menselijke geest werkt en hoe de lijdende maar ook de
heldere geest in mekaar zit. Heb een paar definities van
verwarring en uitputting gegeven en gespecifieerd met
vergelijkingen. Kunnen gevolg zijn van teveel lijden en
teveel tobben en denken omdat de geest voor een deel aan
lichamelijke beperkingen gebonden is...kan voor een deel
34
verslijten, maar toch altijd weer genezen...ook door z'n
leven en z'n dromen te gaan begrijpen en door het lichte het
zware te doen verjagen. Ik zou met haar mijn bestand
'dromen-op-aanvraag' eens moeten bespreken.
Themaävond Kaukasus op Arte, wat een ellende zich aan
het nationalisme en krijgsheren te laten vangen...als we
naar één wereld gaan ooit... hoeft het niet langs weer
kleinere stukjes...begeleid door de anachronistische rol van
de godsdienst in de politiek. We zijn ver weg van de sovjetvolkeren-eenheid.
24NOV04 's morgens op weg naar Rillaar kreeg ik beelden
van vogels met een heldere blik binnen, vogels die me met
hun ogen echt bekeken. Een uur later achter m'n kachel
komt er iemand van natuurpunt binnen om te vragen of hij
geen vogelkastjes mag komen hangen.
Hij kwam enkele keren langs. Eens vroeg hij me een gedicht
te schrijven voor z'n tante nonneke. Ik vraag me tot op nu af
waarom hij niet meer afkwam. Omdat ik er weken niet was
wegens ziekte en m'n vader die diezelfde winter stierf ?
Andere visie op politiek of liefde ? Later diezelfde dag ook
nog bezoek dichteres met jonge bordercolli hond, machtig
wezen. Bij bezoek bibliotheek gestuit op nieuw boek 'een
klein dorp, een grote tol met ook rond pagina 59 TOT 62
iets over het filosofische en verzoenende rol van m'n
grootvader aan pa's kant met z'n landbouw, fruit, café en
caféspelen. Z'n ondervraging in de oorlog, z'n vrijlating en
achteraf na een zinloze moord door iemand van buiten het
dorp, de represailles op het dorp die hij ditmaal niet meer
afwenden kon. M'n grootmoeder werd geslagen en ging
schuilen in Kapellen, ze sliep er in de trog van de beesten in
de stal omdat de collaborateurs m'n grootvader zochten, z'n
zonen verstaken zich onder de prei in de hof en in het stro.
De laatste paar jaar van hun leven eindigden die dierbare
grootouders dement, kan men niet dement worden van
teveel afzien en zich schuldig voelen omdat men iets niet
heeft kunnen tegenhouden ?
25NOV04wo. Volledig boek over 'klein dorp, grote tol
gelezen. Werden de schrijvers daarvan destijds gespaard om
dit te kunnen schrijven, soort blauwdruk van wat er tijdens
oorlog, collaboratie, verzet en repressie gebeurd. De
verhoudingen tussen mensen in een dorp voor, tijdens en
na de oorlog zijn goed weergegeven. Niet volledig akkoord
sommige met omschrijvingen. Er staan ook een paar dikke
fouten in...zie 'Rode Kermis.'-verhaal deel I.
Ochtendbuffet trein, eenzame mollige met punch. Trein
dappere moeder met kleine met ogen vol vragen. Eenzaam
wandelende Aziaat. Twee Belgen zonder dak boven het
hoofd. Van in de boogie waarin hij zit rijdt de kleine met z'n
arm over de grond mee met het autootje dat hij in z'n
handen houdt. Ambtenaren in alle uitvoeringen.
Eindejaarspremie en uitzicht op moeten derven. Warmte,
problemen vergeten, muziek, mekaar eens goed goed doen
zonder dan van wat dan ook bang te zijn.
Dialoog tussen twee grootmoeders over een kleinzoon z'n
ex-lief : "ze had al iemand anders voor hij het afgemaakt
heeft" ,"zo zie je maar dat zelfs indien een meisje de dag van
vandaag kookt en kuist, dat dat dan nog geen garantie is
voor een goei te hebben". Toen grootvader in de veertig was,
was z'n oudste zoon ziek en vocht drie jaar tijdens die
vervloekte oorlog om in leven te blijven, sinds 1940 al. De
zoon was pas genezen of zijn vader zat midden in een storm
om zijn dorpelingen van de collaboratie te behoeden.
In België zou een nieuwe Belgische wel willen dat haar
enige kind dat niet bij haar in 't noorden leeft het goed zou
gaan. Ik beloofde voor hem te bidden...op mijn manier,
bijvoorbeeld een stukje van een heel mooi landschap aan of
twee stieren voor een ondergaande herfstwinterzon...aan
hem opdragen van hieruit.
Het heeft soms geen zin dit allemaal in een verhaal te
gieten...dat alleen maar aan gebeurtenissen zou opgehangen
zijn. Soms wel, dan denk je er klaar voor te zijn...en doe je
het toch niet, je energie verdwijnend naar anderen die er
wel meer mee kunnen doen dan alleen maar van genieten ?
Zuid Brussel vroegmarkt op zondag. Je moet niet ver om de
hele wereld te ontmoeten.
"Zet je voeten eens tegoei madammeke" zei een moeder
tegen haar dochtertje op de fiets.
Waarom werken ? Om dure auto's te kunnen kopen...hou
toch eens op.
Soms is alles heel helder hoe het is en kan je creativiteit alle
kanten uit en toch wordt die heel speciale waarheid achter
de dingen altijd weer overschaduwd door de
hardnekkigheid van de realiteit die de dingen weer
donkerder en onherkenbaarder maakt.
Weer rusten en dromen en ontwaken, helderheid
opbouwen , handelen en goed proberen zitten...zodat er
geen bewolking in je hoofd komt. Daarna tevreden naar
zonsondergang toe wandelen.
Verhaal van oude vrouw met maagzweren ,daarna
maagbloeding en als remedie elke dag een glas paardenmelk
drinken, na periode kon je terug alles eten. Toen ze jong
was verloor ze haar ouders en vier broers en zusters aan tbc
na ze te hebben verzorgd. Haar latere man dwong haar voor
hem te kiezen voor ze het ook zo krijgen. Haar nog in leven
zijnde broer drinkt teveel en zit in kliniek.
De AA begeleider en zijn financiële zorgen en pendelliefde
ontmoet.
Op het perron in de grote stad. Een duif pikt hier en daar
een minuscuul stukje kruimel. Ik heb één maiskorrel op
zak. Ik gooi het en ze loopt er naartoe, maar kent het niet
en spuwt het uit. De stad, niks voor duiven ?...daarom dat
ze mankte misschien.
Socialisme, communisme en 'christenen' zijn de woorden
die het meest misbruikt werden in de geschiedenis.
In 't Spaans is het 'doel' : el fin.
In een programma over arbeidsinvaliditeit sprak er een
Heselmans (Herstelmans)
In de wereld hierachter zijn de kinderen misschien de
hoogste hiërarchie.
Clémence was een volksvrouw die thuis nog gewerkt heeft
om fruit te sorteren en zo. Op een dag bij de koffie en de
speculaas na 't eten 's noenens zei ze tegen mijn ma : "Hebt
ge dat gezien ? Die vent die z'n vrouw laten zitten heeft
voor die donkerharige dat straks bij hem was 'ja choeke, es 't
goe choeke' en zij maar smoren en koeken eten...en wij dat
de hele dag moeten werken en als 't ni goe is nog op tijd
tegen ons voeten krijgen van ons mannen" Dat ons ma dat
nog weet, da's misschien veertig jaar geleden en 't schijnt
dat die madam en hare vent ons van toen nog 2000 frank
moeten.
Soms is een boek pas goed als de lezer de dingen die de
schrijver zelf niet helemaal doorheeft, beter begrijpt.
Op TV een docu gezien over een proef met een man in een
winkelstraat. Hij had een plakkaat waarop stond "Dump me
35
niet meer, laat me niet in de steek ...en dan de naam van
een vrouw". Natuurlijk vond negentig percent van de
mannelijke voorbijgangers het maar flauw en zwak...terwijl
er veel meer vrouwen positief tegenover stonden. In theorie
kan je achter de mannelijke opinie staan, in de praktijk laat
je goede inborst of je ijdelheid zich toch vaak vangen aan
het spel van afgewezen worden, zich alleen voelen, de
andere weer sterken en zo verder. Iedereen gebruikt
iedereen wel eens...als troost.
Het enige spijtige is dat mensen die door en door bij mekaar
passen en zouden verder kunnen toch niet voor mekaar
kiezen...gewoonlijk ligt dat aan één van de twee. In
sommige gevallen blijkt het wel zo te zijn dat ze toch apart
blijven wonen en toch kiezen voor mekaar. We sterven
eigenlijk alleen als we niet voor onszelf of mekaar
kiezen...op termijn blijkt toch altijd of het dan toch
uiteindelijk al of wel niet de bedoeling was.
Gelukkig samenleven is zoals alle dagen thee met honing
drinken en ook mede daardoor nooit verkouden
worden...als je dan toch verkouden wordt moet ge die goede
gewoonte niet stopzetten...je moet niet ophouden met
gelukkig samenleven als er eens haar in de boter is.
Mop : Opiniepeiling. "Bent U voor of tegen het verbieden
van herdenkingen van oorlogsmisdadigers" "Tegen. Van
zodra de manifestanten verzameld hebben mogen ze van
mij worden opgepakt en een paar jaar het leven in
Auswitsch naspelen voor één of ander TV-programma.
Als bewakers mogen ook geestelijk gestoorde sadisten
worden ingezet".
Mop: Op het bureau 'voor evaluatie van het stemgedrag
tijdens het leven' in het hiernamaals, kreeg men van de
afdeling 'helmanagment' de vraag binnen wat milder te zijn
voor overleden Bush-stemmers, want dat er bijna
plaatsgebrek in de hel was.
Mop: Hertrouwde weduwe tot pastoor : " hoe zal dat met
ons moeten gaan als ik nu kom te sterven en mijn vent in
den hemel tegenkom en dan mijnen huidige vent ook daar
gaat bij mij willen komen ?
Chinees vriendinnetje in den tijd. Ze brak glas en van de
stukken leerde ze me in m'n chalet in de bos het Chinese
woord voor boom schrijven. Waarom dit allemaal
neerpennen ? Zal iemand het ooit lezen. Ik neem hetgeen ik
er van nodig heb toch mee na m'n dood. Het schrijven dient
misschien vooral om je nog meer bewust te worden van al
die gevoelens en gedachten in je hoofd, zoals wanneer je
een droom in geschreven taal vertaald en er zodoende veel
meer van die droom terugkomt zodat je op 't eind met zo'n
gedetailleerde associaties en ondergronden zit dat je
bewustzijn weer tijdelijk een enorme 'boost' krijgt.
24.de vader
Iemand genaamd ik, wou onze vader op wat misschien z'n
sterfbed zou kunnen zijn, iets voorlezen, want de tv hoefde
voor hem niet meer. Het was een stuk uit een nieuw
testament dat hij in de kliniek vond. Hij wou eigenlijk
misschien niet meer dat ik iets voorlas en echt van mens tot
mens kunnen klappen lukte tijdens zijn leven weinig. Aan
stilte had hij vaak genoeg...gevolg van niet-uiten kunnen
...of gevolg van teveel weten...het grootste deel van z'n leven
had hij teveel werk en draaide haast alle gesprekken om het
werk. Daarna was er misschien de ontgoocheling dat hij
geen opvolger voor z'n groothandel had en één van z'n
kinderen gescheiden raakte. Hun gesprekken gingen veelal
alleen over het bedrijf, de fruitteelt, de fruithandel...en dan
bleef het gewoonlijk bij bevelen, niet veel complimenten en
als de één zelf al eens initiatieven pakte...was het nogal eens
verkeerd want de plukkers bijvoorbeeld moesten niet aan
de oostkant maar aan de westkant van de boomgaard
beginnen plukken hebben bijvoorbeeld. De zoon was hem
nog altijd dankbaar voor de manier waarop hij was...anders
had hij in het bedrijf gebleven en nooit geschreven wat hij
al heel z'n leven geschreven heb. De mens had het gewoon
te druk om rustig te zijn. Het stuk dat de zoon had willen
voorlezen ging over de echtscheiding, onder 'Korintiërs'
geloof ik. Waarom wou hij juist dat stuk voorlezen ?
Omdat hij het enige gescheiden kind in de familie was ? Je
mocht een vrouw alleen als echtgenoot verstoten wegens
'hoererij' stond in de bijbel. Mozes had nog wel andere
redenen toegestaan, maar dat was volgens de grote meester
omwille van het harde gemoed van de mens. Er blijken wel
een aantal raadsels in dat testament te staan, ook omtrent
de man - vrouw -relatie. Zo vroegen de apostelen of iemand
die z'n vrouw wegens wat men 'hoererij' noemt, verstoten
had weer iemand anders mocht nemen...het antwoord was
ja... maar de apostelen waren er niet tevreden mee...dus zei
de leermeester : iets in de zin van " er zijn drie soorten
gesnedenen...de eerste worden gesneden geboren, de
tweede worden door de mens gesneden en de derde snijden
zichzelf omwille van het koninkrijk Gods. Wat wilt dat
zeggen...bedoelt men dat de filosofen toen dachten dat er
mensen zijn die vanaf hun geboorte geen behoefte hebben
aan seks, dat er zijn die na hun huwelijkservaringen daar
geen behoefte meer aan hebben en dat er ook zijn die er
zich vrijwillig van onthouden ? Subtiele
uitdrukkingsvormen hadden de nog niet in de huidige
religies verdeelde Arabieren toen. Als ik een evangelie zou
moeten schrijven rond de man-vrouw-relatie zou daar
instaan dat 'Sommige mannen hun vrouw geschikter voor
hun volgende man maken ' (zie m'n roman 'ach ja, de
liefde')...al weet ik dat zij die hierin een vrijgeleide voor
'doe-maar-aan-vrije-liefde zien'...zich achter zo'n uitspraak
zullen verschuilen om hun ego-streven te kunnen
botvieren.
Vroeger reed hij 's nachts met z'n vrachtwagen volgeladen
met het fruit van door de seizoenen heen of terug met de
lege bakken door de nacht van het buitenland. Bij avond
keerde hij eens voor de laatste maal terug van de dokter van
het hart die hem niet veel goeds te melden had. Hoe lang
was het geleden dat hij nog een in een auto gezeten had 's
avonds ? Ik zag dat het hem goed deed, alleszins toen hij
van het doktersbezoek af was en we terugkeerden.
Misschien zegt hij in 't vervolg wel eens ja als ik hem
overdag wat van zijn buiten zijn kamer wereld wil laten
zien. Zelden was hij norse de gevangene van het idee 'een
rolstoel, dat had mij niet mogen overkomen, ik ben toch
een goed mens'. Hij nam z'n situatie overwegend positief
op. Hij is een goed mens. Maar de jacht van soms in
iemands hoofd heeft heel veel redenen van voorbijgaande
aard...en wordt eens op welke manier dan ook...gestopt. Als
je 21 bent en je moet je verstoppen om niet door fascisten
naar oorlogskampen versleept te worden terwijl je net te
midden van die waanzin in de vochtige sluipkelder
opgelopen tbc overwonnen hebt...ga je kei nuchter tegen de
wereld aankijken, geen tijd voor romantiek, kunst...je wil
36
blijven overleven. Iets graag doen is dan niks...het is je werk
dat telt om het werk, geen tijd om over het leven te
filosoferen. Een dag werd het duidelijk dat de oude man
stervende was. Je zegt hem dat hij geen schrik mag
hebben...wat gebeuren gaat gaat gebeuren...je stuurde me
toch naar kerk en school ook om te leren dat er leven na de
dood was...iets waarvan ik de ware toedracht later zelf
ontdekte...en nog ontdek...ook nu je lijkt te gaan
sterven...ook in februari zoals jouw vader ? Als je
rechtstreeks met doodgaan geconfronteerd wordt is de
eerste indruk van 'daar is niet aan uit te kunnen dat mensen
van de wereld vertrekken...' geboortes liggen me veel beter.
Zelf kiezen, nadat je het verleden doorhebt, ik begin erin te
geloven. Na iedere oorlog weer heropbouw, de geschiedenis
van de dwang, is niet mijn weg. Het politieke wordt door
het biologische en psychologische bepaald, voor het door
het economische bepaald wordt...met alle mogelijke
negativiteit vooraf ingebakken. Een avond terug op m'n
oude jongenskamer. M'n oude meubilair vervangen door
dat van oma en opa van ma's kant. Wat gitaar proberen
spelen, geneusd in doodsprentjes. Waar zijn ze allen
naartoe ? Vertakt in genetica. Voorgoed verdwijnen kan
niet.(zie m'n filosofische artikels).
Doodsgeluiden Men weegt méér met water op de longen.
Men is echt fataal moe. Het hart heeft moeite met de wil om
nog verder te leven, om niet dood te gaan. Vandaar het
borrelend protest van keel en neus...zoals een pomp die het
water in een ondergelegen kelder probeert leeg te trekken
en pruttelt omdat er teveel lucht op zit. Ook als een motor
die moeilijk start...weer iets waarbij ik later aan hem denken
zal. Hij die sterft is in ons...maar laat hem alleen in
ongeschonden, stralende, lachende vorm toe...niet in zijn
pijnkanten en moeilijk zijn. Een man sterft. Een man lijdt.
Nu niet meer wakker maken als hij dit door slapen vergeet.
De overkant lijkt niet te wenken. De overkant is in ons. Nog
zoveel te bespreken ?Nee. Alles is gespeeld, gezegd, gevoeld,
voltrokken om in de nog levenden doorgetrokken te
worden. De oude leeuw, zijn vel nog bijna jong. De laatste
kwinkslag, een paar dagen geleden toen ie aan z'n
schoonzuster vroeg of ze dat nog kon 'kaasvlaa' (taart)
maken, zoals ze voorgesteld had. De eindgeluiden kabbelen
intussen door als een te dikke vloeistof op een verroeste
bedding. In de nabijheid van sterven lijkt het leven soms zo
onbegrijpelijk als makkelijk, zo zwaar als licht. Niets heeft
nieuwswaarde meer. Alles is. Krant ? Journaal ? Who
cares...even respectvol stilstaan bij het uitbollen van dit
unieke leven dat aan zovelen zoveel heeft gegeven...tot en
met deze zin van hem en van m'n eigen. Wat hebben we
gemeen ? We zijn eigenlijk zowel gelijken als
tegengestelden. Of gelijken met een andere levensloop. 's
Morgens. De lege kliniek. Zoals heel laat en heel vroeg op
eender welk ander werk. Veel minder drukte. Fijn, we zijn
in de dag met teveel overbodige dingen bezig. Vliegen de
jaren eigenlijk, zoals ze zeggen ? Zeker als je terugkijkt op
een leven, op levens. Zeker als je het geheel van de
opdrachten beseft en de oneindigheid in verbindingen
tussen mensen. Geen illusies. Nee. Dat zijn het niet. De
droom vermomd als dag of nacht...als slaap of wakker
verklaart zich 24 uur lang opnieuw en opnieuw tot de eerste
indrukken bij 't ontwaken echt begrepen worden, herdacht,
hervoeld, herleefd, INGEZIEN. Vandaaruit bestel je dan de
bouwstenen voor de nieuwe dag. Opeens een herseninfarct,
de dag na een begrafenis in de aangetrouwde familie. Niet
meer, moeilijk, beter en weer niet meer kunnen stappen.
Van niet meer kunnen wandelen en praten naar stappen en
spreken...hij zette een geweldige prestatie neer. Na het
terug vooruitgaan, het weer achteruit gaan als men het
leven op allerlei manieren leren doorleven heeft.
Vragen bij het sterven. Doodsgeluid en z'n variaties. Ineens
het geluid van een bijtje in z'n neus, zacht
gezoem...waarvoor is leven vandoen ? De weg naar de eerste
cel is dezelfde als de weg naar de eerste natte zoen. Het
leven, zich herhalend en verrijkend. Proces van trachten en
waardigheid. Zacht vel, oud hoofd als het niet lacht.
Bijgeloof. Alles wat na de tand des tijds geen herinnering
meer is. Werken en leven. Het is niet zozeer dat werken dat
we hier komen doen, maar wel de indrukken die we opdoen
en nalaten...of wie weet meenemen. Alleen het positieve
heeft hierin belang. Blijft de zachte mens uiteindelijk
over...bevrijd van al dat wantrouwige opgejaagd zijn door 't
systeem en door negatieve emoties ?
Streng-strong...maar de andere kant kan ook sterk zijn. Men
stelde ons kinderen een God voor, streng...zoals Pa's soms
met al hun angsten streng zijn...gezegend zijn dan een
aantal ma's die niet alleen streng maar zacht kunnen zijn.
Klinisch. Alle dagen bloed pakken en tests blijven doen,
moet dat wel ?
Met mijn verse paardenmelk als symbool, komt hij de
tunnel beter door...en ik heb de luxe van hem gewoon pa te
noemen , de verplegers en dokters zeggen altijd mijnheer X.
Behalve later op de palliatieve afdeling van de
eindbestemming van het leven. Dames, heren zo'n infarct,
komt die niet ook door al die pillenbrol ?
In de kamer met het kruisje, mee wachten op dood...een
barst in het bezetsel van al die keren dat het leven hier
reeds kapot barstte, de lijdende bevrijdend ? Zijn schoenen
staan nog warm aan de radiator, zal hij er nog ooit mee
vertrekken ? "Ik hou het niet meer vol", zei hij maar toch
nog dankbaar om de luchtmatras die men hem gegeven
had. "Trek het je niet aan. Je krijgt zeker een hoge post in de
hemel".
Er komt een moment dat men de strijd wel moet opgeven,
tegen dat moment heeft hij altijd gevochten. De mens
wikt...,je eigen conditie en veel iemanden beschikken. Een
neutrale filosofie en een sociaal-politiek systeem in
evenwicht...en inzicht in ons gevoelsleven en dat van
anderen...en er zou veel minder vermijdbare onrust zijn.
Een afdeling in het hiernamaals 'stemgedrag bij
verkiezingen' zou moeten bestaan...idee voor een roman. In
realiteit zal het wel zo zijn dat de nazaten altijd weer een
tijd met dezelfde dingen gaan geconfronteerd
worden...waartegen de optimistische ik al van bij het typen
protesteert en hier bij een nalezing in volhard. Als iemand
zelf niet aangemoedigd wordt, ga je later de mensen meer
aanmoedigen... .
Dank aan de kinesist die de fluimen zacht kon lossen en het
spuitje waardoor hij weer zichtbaar van z'n slaap genoot.
"Ga je werk maar doen, ga maar weg", tegen teveel masseren
kon hij ook niet meer, nooit gewoon geweest veel
lichamelijk contact te maken. Als ge vertrekt Pa, niet kwaad
vertrekken...want in feite zit in U een beminnelijke mens.
Niemand moet iemand iets verwijten...want hoe het komt
dat je zo of zo bent, dat is een veel te lang verhaal. Een
vrouw voelt hoe het haar man en kind gaat en zal daar ook
37
geen enorm lange uitleg aanhangen. "Da ne beminnelijke
mens zo moet afzien...betekent misschien dat de
beminnelijke mens zelf al vertrokken is...terwijl de moeilijke
mens zijn bevende arm probeert tot rust te brengen. Geen
schrik hebben , ne mens kan ni sterven en zeker gij niet ".
"Als ik je niet meer moest zien is' t de laatste keer zeggen ze
altijd...maar ik zal je blijven zien, denk daar maar eens over
na."
"Is er nog iets dat je geire had willen doen en dat ik in jouw
plaats kan doen ?"
"GEIRE is NIKS" ? antwoordt hij, waarmee mijn geduld met
hem op is...altijd heeft alleen wat je MOET doen, het werk
voor hem geteld...geen plaats voor mijn filosofie... . Hij mag
z'n nuttige kijk op het leven hebben , ieder vlucht wel voor
iets anders. Alle laatste dagen in de kliniek brengen een
ander facet van 'onze vader' zijn zijn naar boven. Heeft hij
zichzelf wijsgemaakt dat anderen hem door hun gedrag
mede immobiel maakten...of is dat zo ? Ik besef het en durf
er aan denken...da’s toch al iets.
VRIJDAG 18 MAART 2005, de dag dat vader helemaal
vertrok
's Morgens te negenen, het hele dorp ineens zonder
elektriciteit na enkele minuten wereldnieuws.
Ontbijt. Ik maak ook wat fruitsap voor m'n jongste. Hij
geeft me wat van de confituur van z’n moeder 's moeder.
Martillen, gemaakt door de vrouw van iemand getrouwd
met het geslacht Tillen. Groeit deze boom van het
familiebos in de richting van de kant van de ex-ega ? Hij
neemt afscheid en gaat werk zoeken want men wil hem in 't
zwart doen werken, daar waar hij vorige week solliciteerde.
Dag zoon, wat zal de dag van vandaag brengen" ? Voor hem
werk en een lief, voor mij, mijn vader bij het sterven
bijstaan...al wist ik dat nog niet.
Bijna alle vensters van het huis eens opengezet. Met de kat
en de hond wat bijgepraat. "Vraag niet wat je baas kan doen
voor jou, maar wat jij kunt doen voor je baas". De hond leek
er niet mee akkoord en de kat keek heel onverstoord. Gaan
eten bij ons ma...de afwas en het praten over de toestand
van pa in de kliniek. Uitzonderlijk zou ze in de namiddag
niet met mij naar de kliniek rijden maar met de man van
m'n oudste zus. Ik zou eerst om 1600uur arriveren...na ook
in mijn filosofenchalet wat opgeruimd te hebben. Ik nam er
ook twee hele mooie cd's met klassieke gitaar en
vogelgeluiden mee. Gehad van een lieve dichteres een door
haar genen en omstandigheden soms verscheurde vrouw.
Nadat ons ma weer een aantal verhalen over vroeger had
verteld naast het bed van haar man, bleef ik alleen met pa.
Gisteren nog was hij bediend. Met Lucas de pastor hadden
we over het leven van onze pa en ons moeder zijn partner
sinds 62 jaar, verteld. Toen de pastoor zei 'we zullen nu
samen het kruisteken maken 'vertrok' vader' s hand omhoog
tot z'n voorhoofd...hij hoorde nog alles wat we
zeiden. Moeder of de pastor, ik weet het niet meer, bracht
z'n hand naar de rest van de windrichtingen. Heel mooi, ze
was blij dat ze daar was om het te beleven...ook al was het
soms zwaar voor haar.
De eerste paar uur toen ik daar 's anderendaags was, van
vier tot zes, sliep hij heel rustig, al zag je dat hij het soms
moeilijk had. Hij legde z'n rechterhand op z'n hart en bleef
zo heel lang liggen...met de mooie muziek op de
achtergrond. Op een bepaald moment werd hij meer en
meer wakker. Ik vertelde hem dat toen ik en ons ma en m'n
schoonbroer daar rond vieren zaten, ik van hem een heel
mooi beeld binnen gekregen had, van toen hij nog jong was
en op z'n camion stond in z'n marktkleding...zo met z'n
marktportefeuille met allerlei bonnen en papiertjes van
bestellingen en zo in. Dit was achteraf misschien het teken
dat hij vandaag volledig hersteld zou zijn. Telkens als ik nog
zo'n beeld zal krijgen, zal ik misschien weten dat hij kortbij
is. Al wat je hoeft te doen is misschien warm aan hem te
denken...of hoef je dat niet te doen en komt die nog
rondzwevende energie van hem... vanzelf binnen ? Z'n
jongste dochter en haar man en m'n jongste zoon waren al
geweest en men middelste zoon kwam ook binnen nadat ik
vader had verteld van het treineindstation, waar afstappen
ook nog mogelijk is. Een eindstation ligt gewoonlijk aan
zee, aan het begin van een andere materie dus. "Jij zult
afstappen en ook in een eindstation is er nog iets...jij zal
vóór ons weten wat." Door het onstuimige
adolescentenverleden van de middelste zoon, en de
omstandigheid dat ik moest profiteren van het wakker zijn
van m'n vader en hem al lang nog een aantal dingen
probeerde mee te geven, kwamen er tranen bij me op die
me nadien nog makkelijker deden praten. Ook m'n
middelste zoon begon te praten en we hadden een gesprek
waaruit bleek dat onze stervende voorzaat zich om hem
geen zorgen moest maken. Wat later zou ik met m'n zoon
vertrekken want ik zou de nacht met ons vader komen
doen. M'n oudste zus en haar man zouden me voor een
viertal uur aflossen. M'n tweede zoon zou nog eens bij z'n
bomma binnengaan en ik wat rusten. M'n jongste was in de
dag geweest. Ik was nog maar een halfuur terug thuis of ik
kreeg telefoon dat ik en m'n zus toch maar best zouden
opkomen. Zo beleefden we toch nog het laatste halfuur van
het moedige gevecht van vader. Het leek of hij op ons had
gewacht. Ook m'n oudste zoon was aanwezig bij dit heel
mooi gevecht dat eindigde in een overwinning van een veel
kalmer gelaatsuitdrukking dan de kalmte zelf. Wij, drie
kinderen, hadden ieder een hand op hem en ik streelde
voortdurend z'n linkerslaap.
De mannen bleven traan loos, (bij déze gelegenheid dan
toch) de vrouwen moedigden hem onder hun tranen aan nu
niet meer te vechten en zacht te gaan. Ineens de vóór
laatste adem...het lucht zuigen stopte...het leek z'n laatste
adem, maar hij herpakte zich nog eenmaal, nog één teug,
nog één hartklop....en dan de rust, het helemaal overglijden
naar het vervolg, de afstap in het eindstation.
In stilte zaten we lange tijd rondom hem...en later
wisselden we onze gevoelens en praten ook nog met hem
alsof hij er nog was...de rest is niet zo belangrijk, praktische
zaken. Hij was heel mooi, de laatste keer aangekleed op z'n
best, met z'n sportschoenen...als je z'n been aanraakte leek
het wel weer een jongen. Onze jongen. De dans van het
lijden ontsprongen. 82 en nog bijna geen rimpels. Nu ik dit
herlees realiseer ik me dat het herseninfarct dat hij negen
jaar eerder heeft gemaakt aan zijn linkerkant gebeurde, de
kant van zijn denken, de emotionele wereld, waar hij weinig
tijd voor maakte was nog niet versleten...eerst sinds dan
heeft hij vooral de eerste paar jaar daarna kunnen wenen
telkens hij iets te emotioneels zag of hoorde.
Nee, hij was niet naar Congo gegaan. Hij had hier in België
zijn strijd gestreden.
19MAA.2005. Zaterdag. Droom vader, zonen, kleinzonen,
38
ridders.
Dag. Mekaar weer ontmoeten als familie en te vlug tot de
praktische dingen moeten overgaan. Het proces van wie
moet worden verwittigd en het waarom ervan. Ook hoe
feilloos iedereen bepaalde taken op zich nam. De figuur
'manager' van een begrafenisondernemer die tactvol was,
een viertal uur later de drukker al, daarna de pastoor. De
pastoor met een Aziatisch uitzicht, een oude 75er die, het
sierde hem, nog dienst deed. Alhoewel hij m'n pa niet was
kunnen komen bezoeken gedurende die negen jaar dat hij
ziek was, was hij vol lof voor de zorg in de klinieken en hun
palliatieve afdelingen...die nog maar enkele jaren door een
nonnetje gesticht waren. Weer het praktische gepraat over
van alles maar niets over de preek die hij voor de overledene
ging houden. We gingen naar de man die heel zijn leven de
broer en zakenvennoot van m'n vader geweest was.
Die mannen namen al hun beslissingen op fruitkisten voor
de muur van het bedrijfshuis, overleggend met mekaar.
Toen ik hem alleen in de keuken had en tegen hem zei " dat
wij, hij en ik, onze pa toch echt goed gekend hadden, zag ik
hem als tachtiger voor het eerst wenen. "Je moest dat al
eens meer doen", zei ik hem. Ik vertelde hem over hoe z'n
broer 'vertrokken' en niet 'gestorven' was. Hij had dat wel
nodig. Hij sukkelde namelijk zelf met zijn gezondheid en
zijn vrouw nog harder.
20MAA05 Droom. Een meisje, 'Sandra Massa' zat op een
schoolbank les te volgen. Dag. Wandelen met de hond in
een landschap met fruitbomen waarvan de peren hier en
daar hun eerste spuitbeurt gehad hadden. Het leek wel een
witte namaakwinter, bomen in hun kerstpak. Dan schrijven,
eindelijk een soort vorm vinden waarin ik hetgeen ik nog
niet schreef in zijn verscheidenheid kan bundelen.
Middageten met ma en zonen 's zondags. Eerste keer sinds
pa vertrok. Er werden goede raad en ervaringen
uitgewisseld en toch zal ieder zelf zijn leven moeten gaan.
Ze moesten weer lachen met m'n schoenen waar 'speedking' opstaat, toen de oudste zei "alzo sprak speed-king",
nadat ik weer eens iets filosofisch gezegd had...en niet
omdat de hunnere modieuzer zijn maar waarschijnlijk
omdat ik me meestal trager dan zij voortbeweeg. Ons ma is
dan een tikkel ongerust dat ze met mij lachen. 't Schijnt dat
m'n grootvader, de pa van m'n pa nogal streng was voor z'n
kinderen.
Ik zal eens even iets over hem vertellen :
19/03/05ZATER Praktische voorbereidingen begrafenis.
Adressen zoeken. Tekst Augustinius over hoe dat die van de
andere kant er nog gewoon zijn. Iedereen vond het een
mooie tekst...waarom moest ik dan weer zo nodig het
woelige leven van die schrijver toelichten ? M'n oudste zus
maakte vloeiende tekst van haar eigen in combinatie met
inbreng de rest van de rest van de familie.
'Oosterse' oudere pastoor., begrafenisondernemer enz.
20/03/05ZOND Brievenbedeling voor de uitvaart, we rijden
door ma's geboortedorp...we moeten de huizen waar ze een
brief instak misschien onthouden voor als het ons ma haar
beurt is...of ze zal ze wel zelf opschrijven...iemand die iets
moet weten komt het trouwens te weten. Ik kan me dat
weer niet inbeelden dat het ooit eens haar beurt zal zijn als
ik ze zo naar TV zie kijken en ze voor het welzijn van de
goede personages zit te supporteren.
21/03/05MAAN. De man met vier vriendinnen, één voor de
academische literatuur (die hij bijna nooit ziet), één voor
het vleugje exotisme, één voor de poëzie van het moment
en de schoonheid die in ongeluk en geluk verborgen licht
en één voor de dans en het genieten van warmte...voor hij
weer alleen of met de dichteres wil kunnen reizen. Hij weet
nog niet dat zijn combinatiecapaciteiten dra, waarschijnlijk
weer voorlopig...verleden tijd zullen zijn. Twee lege
bierglazen, die van de danseres en de
mijne, die fris gewassen klaar stonden, sneuvelen door een
plank die er op valt. Ze symboliseerden onze volgende
ontmoeting. Einde van het ontmoeten van de 'vlinderende?
krullebol' die vanmorgen de deur uitging ? 's Avonds een
kruisje gegeven in familieverband. Verscheurde broer van
pa wordt het te machtig.
Hij schudt de handen van z'n broer intens. Daarna ben ik
aan de beurt, geef een zeer langzaam kruisje en hou z'n
dode handen een tijd rustig vast. Iets dat m'n moeder en
een viertal andere mensen meer ook nog zullen doen. Heb
vandaag een dorpsgenoot, kankerpatiënt in zijn
pruimenboomgaard met kippen van speciale rassen en
duiven van allerlei vorm en pluimage ontmoet en vooral
hem laten praten. Toen we schoolkinderen waren
verzamelden we de omhooggekomen teer uit de voegen van
de beton, hij wist het nog. Morgen weet hij of hij nog een
kans heeft. 22/03/05DINSD 's avonds waren er een kerk vol
mensen in de moderne rozenkrans-uitvoering (vroeger was
dat meer een eentonige litanie) Daarna een kruisje geven,
eerst de familie, daarna schudden we de hand van een
honderdtal dorpsgenoten en daar zouden er morgen drie
keer zoveel bijkomen tijdens de begrafenis. 23/03/05WOEN.
Begrafenis. De kinderen groeten de kist. Ik pak een bloem
van de grond die blijft liggen als men met de kist en de
kransen vertrekt. Voor later in het open graf, maar dat weet
ik nog niet. We volgen de witte lijkwagen in twee auto's ,de
rest van de familie wacht. Onderweg de wielrenner die een
kruisteken maakte. Pa was een verwoed wielerfan van in
zijn rolstoel in z'n laatste jaren. Toen we te voet de kist
volgden kwam er een camion voorbijgereden (met
'globbetrotter' opgeschreven...iets wat ik ook nog wil doen )
Alhoewel ik niemand van 't werk verwittigd had was er toch
een delegatie en een pak geschreven 'innige deelnemingen'
zo bleek achteraf...hun zicht boorde een ander soort
verdriet van mijn militante inzet voor hun en hun 'eigenbelang-eerst' mentaliteit aan, waar ik tranenvrij, even tegen
vocht...De mooie mis met de mooie tekst over de trouw van
m'n vader aan z'n gezin en werk (had de familie zelf
gemaakt). Het uitgaan uit de kerk, ik gun niemand tranen,
het leven wordt te zwaar gemaakt door zij die hun goede
hart leefgenoten danig pijn kunnen doen. Ik moet er wel
verschrikkelijk moe en getekend uitgezien hebben besef ik
later bij de begrafeniskoffie waar ik een heel goed gesprek
heb met de man van m'n nicht, een Congolees, die een paar
Belgische progressieve auteurs over Congo, goed kent. Het
ware gelaat van Kongo zag ik destijds in de eenvoudige rust
en dorpsgeaardheid van zijn twintig jaar geleden al bejaarde
ouders. Er zal nog veel gebeuren voor die rust over Afrika
zal weergekeerd zijn. "Verkiezingen of revolutie", beide en
van diverse aard.
Ik vroeg stilte aan de deelnemers van de koffietafel om een
gebed voor het eten te zeggen, men had me gevraagd een’
wees gegroet ‘te zeggen...dat zei ik dan ook, gevolgd door
het beginstuk...achteraf begreep ik waarom ik een black out
had voor het stuk 'heilige Maria, moeder Gods, bid voor ons
39
arme zondaars...ik kon mezelf en heel de zaal toch niet voor
zondaars gaan uitmaken'. Ik hield wel van 'gezegend is de
vrucht van U lichaam Jezus...wiens moeder wel met de geest
van...omging. Een zus van me en ons ma hadden de
poëtische vriendin van hun zoon meegevraagd...ineens leek
het of hij nu ook een vriendin had, terwijl hij bijna nooit
met iemand gezien werd. Zo werd de man misschien weer
behoed voor plannen met andere vrouwen die niet in zijn
levensloop lagen.
25.Een dag zit altijd met vol allerlei
24/03/05DONDER Mobilhome van begin maart op de grote
éénmalige tweedehandsbeurs gekocht gaan afhalen.
25/03/05VRIJ VEEL moeten rusten in de dag. Op 't gemak
gerecupereerd. Naar ouders geweest van iemand geweest
die zo graag met m'n vader tussen de bomen werkte in zijn
schooltijd...hij leerde tolk en ging daarna nog voor advocaat
en kan acht talen. Hij en onze pa verstonden mekaar goed,
het waren echte ras werkers met weinig woorden nodig om
mekaar te verstaan. Zijn ma kan onderhoudend vertellen
terwijl haar man, reeds vier jaar te bed na een herseninfarct
meer en meer op een stervende begint te lijken...hij is ook
iemand dat vroeger altijd zo streng keek...het is me
opgevallen dat die mensen en zij die zich door anderen
laten overwoekeren precies vlugger iets krijgen.
Al rustend, mooie documentaires gezien over Corsica en
over het dagelijks rondkomen van werklozen in Duitsland.
's Avonds na uitgerust te zijn nog tijdens een wandeling
langs ons ma geweest. Ik had gezegd dat ik haar het nieuws
ging komen uitleggen, dat ze die miserie meer begrijpt.
Misschien wil die broer van Bush via die show rond die
vrouw die al 15 jaar in coma ligt, binnen vier jaar een gooi
naar de presidentsstoel doen. Die daar zo tegen die
euthanasie betogen, zouden daar geen voorstanders van de
oorlog in Irak tussen zitten ? 26/03/05ZATER Prachtige
ochtendwandeling terwijl de zon zich een weg door de mist
zocht. Tussen de mistwolken op de akkers en de fruitbomen
wenste ik de vermoeidheid op m'n maag weg. De laatste
week, na de weken kliniekbezoek voor vader is het terug
heel erg. Ik zal nog fel moeten rusten voor ik al eens langer
op reis kan. Een goeie fles borstsiroop zou ook niet slecht
zijn. Niet navertelbare indrukken over mensen, dieren en
toestanden...of gewoon vergelijkingen tussen de dingen die
ik zag en de geestelijke dingen. Het willen leven
bijvoorbeeld, geïllustreerd door een gevallen boom die nog
in bloei wil staan. Het onbezorgd geluk van de hond en
vanmorgen de subtiele verschillen in karakter tussen ons
huidige kat en de vorige. Maar vooral de wetenschap dat
'trouw en niet verlangen naar een ander noodzakelijk zijn
als je van iemand houdt. Voor de enen niet makkelijk
vanwege erfelijke factoren en teveel zwaar dingen gebeurd
in hun leven. Voor de meesten absoluut noodzakelijk. Terug
thuis, dit alles beginnen schrijven in bed met laptop op
knieën want nog te moe. Bij ons ma gaan eten. Zus1 had veel
volk in de winkel. Zus 2 zag er wat moe uit. De zon deed me
goed, zodat ik in de namiddag wat kon klussen. En nu ga ik
m'n gazet lezen. Daarna Wi's gedichten voor een stuk
herlezen. Toen ik later op de avond terug in 't dorp kwam
vloog er na het vóór-Pasen avondlijk bezoek aan pa's graf
een uil uit de toren. Opgeschrikt door de mensen die de
kerk verlieten ?
27/03/05ZON PASEN Een nacht met van drie tot vijf in de
morgen verhelderende dingen over uitspraken en
gebeurtenissen van de vorige dag. Van vijf tot acht muziek
van radio classique 21 ('when rock also becomes classic')
Heel ontspannend. Nagedacht over het feit dat NoordAmerika eens aan Europa vastgezeten heeft, zoals heel
duidelijk gemaakt in het jeugd-wetenschap-programma van
de rtbf.(radio Belge)
De plaat die onder Afrika vertrekt heeft de Alpen destijds
omhoog gestoten en brengt Afrika ieder jaar twee mm
korter bij Europa. Madagascar was eens een stuk van India
dat vertrok om tegen Azië te botsen en de Himalaya doen te
ontstaan. De Mount Everest groeit naar 8888meter toe, ook
een drietal mm per jaar. Dat is pas echt geloof dat bergen
verzet. We moeten weer meer als kinderen vragen gaan
stellen over het waarom van alles. Net zoals ik me vragen
stel wanneer ik de liturgieën op de verschillende zenders
volg...ik herken mezelf en de wereld onvoldoende in
sommige uitdrukkingen die men daar gebruikt...daarom in
de namiddag dat ik m'n eigen filosofische teksten eens in
m'n chalet ging herlezen. Daar bezoek gehad van Wi, die
haar zwaarte afpraatte terwijl we naar de muziek met de
vogels en de gitaar luisterden, muziek waarop onze pa
vertrokken is de dag dat ik die muziek speciaal voor hem
meenam vanuit het chalet. Ook de Griekse muziek deed ons
deugd. Toen was het tijd voor de stilte... Na een paar uur
zette er zich een revival op alle vlakken in tussen Wi en mij,
ingeluid door het lichamelijke gemis...de gezonde toestand
waarin ze daarna terechtkwam bewees eens te meer wat ik
haar al jaren zeg. Reisplannen en andere plannen en
dialogen over wat er nu van ons vanuit de hemel gezegd
werd vulden de kamer met de spiegel boven het bed. Haar
aura was weer zoals bij het begin van onze literaire en
filosofische idylle in het vorige chalet aan het woud. Zal dit
wel blijven duren ? Nee, natuurlijk niet Sirach.
28/03/05Hopelijk erven de onbaatzuchtigen de aarde meer
en meer. In Zuid-Amerika is er meer verzet tegen de
privatiseringen van gas en olie dan in de ex-USSR.
29/03/05 VOOR ' T VERVOLG ZIE GESCHREVEN
DAGBOEK met sommige gebeurtenissen en gedachten of
beelden WAARVAN IK DENK dat ze heel niet-toevallig
mooi zijn...zoals bijvoorbeeld toen ik en Wi in Brussel het
boek over Congo gingen kopen dat mijn Congolees
familielid me aangeraden had. In een modern café in het
Brusselse Zuidstation gingen we nog even iets drinken vóór
we onze trein terug hadden. Tegen één van de muren
stonden allemaal oude fruitbakken als decoratie...heel veel
bakken die in een vroegere periode in het bedrijf van m'n pa
en z'n broer gebruikt werden.
Ik legde me de volgende dagen toe op de studie van wat er
in Congo de laatste vijftien jaar gebeurd is. In m'n politieke
analyses zal je de volgende maanden wel een verslag vinden
van dit pionierswerk van L.M. in Kongo. Omdat die mens
tot één van de uit de media gehouden partijen behoort
wordt er geen publiciteit gemaakt voor dit boek dat enorm
veel imperialistische intriges ontmaskert en het waarom van
het voorlopig niet van de grond komen van een alternatief
verklaard. Zolang men niet in functie van eerst verkiezingen
voor een programma en dan verkiezingen per projectlijst
voor de verantwoordelijken van het programma gaat
denken...gaat men de partijbelangen en de intriges niet
kunnen tegenhouden denk ik.
40
Toen ik pralines naar de palliatieve afdeling waar men vader
stierf bracht...zat er op zijn kamer 204 een man niet veel
ouder dan ik, die z'n bed naar het magistraal uitzicht op
Leuven geschoven had. Ik die zo dikwijls liggen denken had
van 'als ik onze pa zijn bed nu eens tot tegen de venster
mocht schuiven'.
De dagen daarachter herlas en herschikte ik m'n werk...het
genas me ergens en het deed me, overtuigd van wat me hier
op de wereld nog te doen staat, meer geloven dat het geen
zin heeft om nog een paar jaar proberen het ritme op het
werk te volgen en dan buiten te vliegen.
De dag toen de brief kwam waarin de dokters van de
pensioencommissie me afkeurden om nog te 'werken', had
ik gedroomd dat ik dit op het werk aankondigde...het was
wel de bureau waarin ik vroeger werkte, begin jaren tachtig,
toen ik tussen allemaal mensen zat die al eens een depressie
hadden gehad...en ik kende dat nog niet. De wolken
schoven voorbij m'n raam...het zonlicht reflecteerde m'n
gezicht af en aan op de ruit...het had geen zin om tegen die
brief in beroep te gaan...zei de Sjamaanse zekerte op m'n
gezicht tot mij. Een begaafd iemand die veel moeten afzien
heeft en niet meer geschikt is voor bandwerk...zo stond het
niet in de brief, wel 'draagkracht ernstig verminderd, blijft
hardnekkig voortduren waardoor veel rust nodig is'.
Ik slaagde er voor de eerste keer langzaam in te recupereren
en geraakte nog maar voor de tweede keer dit jaar te voet in
het andere dorp van de kleine deelgemeente...wel
driekwartier te voet verder op een plaats die ik de
Notenberg noem. De kleuren van de eerste lentevreugde,
lachten me tegemoet. Ieder graad hoger op een heuvel gaf
een ander uitzicht. Enkele dagen later ging Wi mee voor
een wandeling met de hond. Het was sinds Qi geleden dat
ik nog zo een lange lentewandeling met een vrouw erbij in
mijn streek gedaan had. De nacht tevoren had ik gedroomd
van een reizend toneelgezelschap en iets van een camper.
Zal ik dan toch nog eens met Wi op reis vertrekken ? Nee,
natuurlijk niet Sirach. 't Mag niet zijn.
Ook naar de tentoonstelling rond Einstein en z'n
tijdgenoten geweest in die eerste aprildagen. Hoe meer men
een metaal opwarmt, hoe meer het van rood naar geel over
blauw enz...tot wit gaat...of hoe meer men weet hoe meer
men zwijgt ? (en symbolisch extract daaruit : hoe ouder
men wordt...tot en met men sterft...op de duur weet je
zoveel (sommigen althans) dat men zwijgt. Of het dan nog
van belang is van te weten of het heelal uitdeint of
niet...moet je dan maar eens aan Lemaitre of Einstein
vragen als je ze tegenkomt.
Nu het al of niet op pensioen gaan beslist is...op 1mei ...zoals
op een helder moment na een droom enkele maanden
geleden iets mij voorspelde...kreeg ik eindelijk een politieke
droom...geen, soms amusant gezeur meer over het werk en
zo. Ik droomde van een palet anti-imperialistische boeken
in Afrika en op de boeken bovenaan stond de naam Luanda
(de stad), verder van iemand met een T-shirt met de foto
van Mulele op. Na tien dagen die Congoboek intensief te
lezen, droom ik daar toch wel over zeker. Zoals de avond
voor ik het Congo-museum bezocht ik droomde van magere
vogels en ze 's anderendaags als geraamten in het museum
zag hangen...waarop ik me mijn droom herinnerde.
11/04/05MAAN. Droomde van een twintigtal soldaten die
een 150jaar terug uitrusten tegen een donkere kathedraal.
Ineens kwamen daar slachters een aantal varkens slachten
en verstoorden de rust van de soldaten.
Op een avondlijke wandeling naar ons ma, dacht ik na over
een mail die ik vandaag verstuurde en waarin dat ik een
vriend-zanger schreef dat er misschien maar zeven zielen
waren, net zoals er zeven noten zijn...maar duizenden
liederen...en zeven grote muziekgenres ?
Zo wandelde ik verder en ik eindigde in gedachten bij één
van m'n kernideeën : de vraag of er een stof is die niet de
hele evolutie heeft nodig gehad om tot hetzelfde bewustzijn
te komen als wij...indien JA...dan noemt die stof het GOEDE
(zie m'n filosofisch artikel over 'het oorspronkelijke'
12/04/05DINS. Al wat je hierboven leest eens nagelezen en
aangevuld, onderbroken door de fysieke en ziellijke
aanwezigheid van het bezoek van de boezemvriendin.
13/04/05WOEN. 's Morgens...stuk twijfel...zal je wel
toekomen met je pensioentje als je dat papier morgen
tekent ? Toen een gedachte...van waar ? ' Je goesting om te
werken zal wel overgaan als je nu de tv eens even opzet'.
Gedachte eens gevolgd. De minister van sociale zekerheid
stond uit te leggen dat de pillen tegen maagzweerleed weer
alleen verkrijgbaar zouden worden na een bewijs dat je
verkrijgt door één maal per jaar via iemand met een kabel
tot in je maag te filmen...alsof éénmaal niet genoeg is. Mijn
intuïtie over m'n maagzweren zit dus goed...weer gaan
werken...nog meer last van maagzweren...enz.
Ik moet terug met mijn studie over het verband tussen
wetenschap, filosofie en geloof beginnen. Ik hoorde
uitleggen dat het in de katholieke eredienst gemeend wordt,
wanneer men zegt dat je met de hostie ook het lichaam van
Christus tot je neemt. Consecratie noemt men dat. (zie mijn
wetenschappelijke filosofische teksten). Misschien is dit
alles vertrokken met een etentje dat de apostelen gaven ter
herdenking van Christus en roepen ze hem aan telkens ze
hem herdenken...en misschien is hij daar dan wel, ...maar
ook in de hostie ? Reizen geesten per lucht en licht ?
Ook de erfzonde is een speciaal iets...ik heb nooit geloofd
dat een kind van bij de wording al belast is met een
erfzonde...ik heb dat eigenlijk nooit in die zin
begrepen...misschien is dit best uit te leggen via het feit
zoals ik al vaak trachtte in m'n artikels te omschrijven, dat
sommige negatieve emoties waar de ouders of verder terug,
last van hadden, ook doorgegeven worden...om in een
volgende generatie uitgepolijsd te worden.
De keuze van de partner waarmee je door het leven gaat...is
een mysterieus iets. Daar was eens een vrouw die van drie
broers er twee heel aardig vond en toch scheep ging met de
iets minder aardige toen in de tijd. De vrouw kreeg
suikerziekte en niet lang na de bevalling van haar zoon
problemen met de baarmoeder. Haar zoon werd als puber
niet lang na de oorlog door een ziekte verlamd. Zijzelf en
haar man ontsnapten tijdens de oorlog nipt aan deportatie.
Onrechtstreeks psychosomatische slachtoffers van de
oorlog ? Van enorme onverwerkte spanning ? Mensen wiens
humeur daardoor al wel eens totaal de mist in ging...als
tijdbommetjes dat nog dagelijks ontploffen. Met een zoon
naar spoedopname geweest voor z'n ogen...hij had zonder
lasbril zitten lassen en zag bijna niks meer. De atmosfeer
bracht me terug in de tijd bij het laatste bed, de laatste dag
van vader. Ik en diezelfde zoon een drietal uur voor zijn
dood..."als ge in de hemel aankomt, rust dan maar eerst, en
als ge tijd hebt en ge kunt iets voor ons doen als wij aan 't
knoeien zijn...geef ons dan maar een steuntje." In 't dialect
41
klonk dat natuurlijk heel anders. We gaven hem toen een
zoen vóór we later reeds terug opgeroepen werden. M'n
zoon en ik hadden vandaag in de kliniek een goed gesprek
over jonge mannen en teveel risico's pakken en 's
anderendaags 's morgens was ik zo moe dat ik er niet meer
aan twijfelde
m'n aanvraag voor het pensioentje te tekenen. Eindelijk
melde men mij het bedrag dat ik zou trekken. Ik was
content dat de sociaal assistente langs kwam om me
administratief uit te waaien...beter dan altijd die zakelijke
brieven op afstand. Vandaag was er een herdenkingsmis
voor m'n vader, betaald door de gepensioneerden van het
dorp. Als jonge gepensioneerde zat ik tussen al die ouwe
rakkers aan één kant en de vrouwen aan de andere kant. De
priester die een boek over oorlogsverleden van het dorp
geschreven had, loofde onze pa als een wijs man die niet
veel sprak...maar als hij iets zei...had het een speciale
betekenis. Volgende zondag viert men zijn vijftigjarig
priesterschap...hij die ook ternauwernood aan de dood in
het
concentratiekamp ontsnapt was. Misschien gespaard om
het verhaal van het dorp te schrijven , alhoewel er een paar
kemels instaan? Gebeurtenissen dwingen mensen soms om
wegen in te slaan die ze achteraf eerst begrijpen. Het was
uiterst menselijk van al die oude vrouwtjes en mannen
bijeen te zien en voelen zitten...een betere inleving in het
gevoel van onze eindbestemming af te wachten...kan je
moeilijk vinden. Staf had een mooie tekst ter huldiging van
de pastoor klaar. Zijn stem brak even toen hij het in één zin
over het oorlogsverleden van het dorp had. Vreemd dat
onze pa en de pastoor op dezelfde dag eigenlijk 'herdacht'
werden. Ooit kwamen ze eens samen van wegen m'n
mindere resultaten op school...in die tijd dat ik kritischer en
kritischer werd en vragen had bij hun rituelen in 't
leven...hun uitleg van wat oorlog was. (zie 'Rhode kermis'
onder politieke teksten van 'onderzoek naar de
geschiedenis' )
als je sterft wordt je naar een andere ster gestraald?
Dat was de kern van m'n droom in de nacht van 21 op 22
april 2005. Vooraleer een droom me aan het schrijven krijgt,
moet hij echt sterk zijn. Vooraleer je terug in een periode
komt waar je als filosoof weer dromen op niveau
binnenkrijgt...daar kan een hele tijd overgaan...een tijd om
de dingen te laten rijpen. Dat kan een seconde zijn, een
minuut, een uur, een dag, dagen, maanden...
dat kan winter en zomer zijn. Daar liggen boeken en
nieuwsberichten en documentaires en de evoluties tussen
de mensen waarmee je omgaat tussen.
Ik zal vandaag proberen van dezelfde voorwaarden die
gisteren de droom van vandaag mogelijk maakten, vandaag
terug te scheppen...al weet ik uit ervaring dat dat niet altijd
lukt.
Gisteren was een prachtige dag. Het begin van 2005 is koud
en vochtig geweest in België. We zijn bijna eind april en tot
nu toe kan je de zomerse dagen op één hand tellen. In de
winter uitwijken is een optie. M'n kleine mobilcar staat
klaar...maar er komt nog een stuk lente en zomer en herfst
voor het zover is...met ook nog donkere dagen om eens naar
andere landschappen te vertrekken...zoals de prachtige
wegels naar het Eifelgebergte via de Ardennen...het
adembenemende van de Moesel en zijn wijngaarden aan
beide kanten. De koude deert je minder als je op reis bent
en je goed voelt. De koude en nattigheid deert je ook
minder als je bezig bent met wat je graag doet...maar als de
zon van 's morgens warm schijnt...breek je soms door een
grens binnen je eigen. Je begint een lenteschoonmaak, smijt
een aantal dingen weg, je bevrijdt je van de opgehoopte
sleur...het lijkt wel of je een zonnepaneel geworden bent dat
bundels sturingsenergie binnenkrijgt.
Onder het kuisen door, krijg je vele gedachten. 'Hoe pak ik
het vandaag aan' ? Hoe wijk ik niet af van m'n leitmotiv 'van
de wereld een plaats zonder oorlog en armoede maken, een
plaats waarin de filosofie en de kunst belangrijker dan
producten produceren wordt'. Na enkele dagen de
problematiek in Congo bestudeerd te hebben en
uitzonderlijk aan een paar onafgemaakte romans begonnen
te zijn is wandelen en fysiek bezig zijn iets dat me tegen de
middag doet herleven. Met m'n gedwongen pensioen voor
de deur en het goede weer heb ik vanaf de namiddag weer
de kans om te genieten van de rust...en een zalige rust in
m'n eigen
toe te laten. In de kano rond de vijver aan de chalet diep ik
die rust nog meer uit terwijl ik me al drijvend tussen het
ontluikende groen in het bos naast de vijver drijven laat. Ik
wil een poster met de namen van tal van vogels op het
chalet plakken...maar vindt geen plaklint en berg hem in
een lade.
Ik lees de krant die weer vol pausnieuws staat...samengevat
zou het kunnen zijn dat de nieuwe paus ons misschien wil
verplichten van terug allemaal witte onderbroeken gaan aan
te doen of zo. Hoe dat geweld in de wereld stoppen...ik
probeerde het al op allerhande zuiver politieke
manieren...van bestudering van de politieke krachten in de
maatschappij...tot het schrijven van een alternatief
verkiezingsprogramma...van religieuze twistpunten via de
filosofie te ontzenuwen tot het blootleggen van het waarom
van verscheurde menselijke emoties. Alleen aan dat laatste
raak ik soms alleen uit door heel dat soms hulpeloze
emotionele gedoe met een dikke korrel zout te nemen en
maar te denken dat je niet meer toelaat dat je door toedoen
van iemand anders zelf emotioneel op de sukkel raken wil.
Een noodlot vriendin belde me met de boodschap dat
Honing dood was. Honing was een gescheiden man die
gedurende jaren dezelfde getrouwde ' bij' al eens bij hem op
bezoek had. Haar man wist ervan en tussen haar en haar
man werd er niet over gepraat. Honing kreeg vroeg kanker
en moest ergens tussen 50 en 60 euthanasie aanvragen. De
paar laatste weken van z'n leven had hij de bij alleen voor
zich. Ondanks het hemelse dat zo'n driehoek soms hebben
kan, bedank ik wel voor de helse kanten ervan...wat
doorklonk in m'n boodschap naar de noodlot vriendin die
zich niet te best voelde : "zie dat je je maar verzorgt, want ik
heb geen zin om naar bij jouw thuis te komen en je de
laatste weken van je leven te verzorgen". In feite had ik het
omgekeerd moeten zeggen want ik ben diegene die leeft
zoals Honing.
Al de dingen die ze zei rond het serene van sterven en de
dochter van 'Bij' die nogal afwijzend tegenover de relatie
van haar moeder met Honing stond en die Honing de
laatste dag toch bedankte voor zijn rol in het leven van haar
moeder, voor de goeie momenten enz... konden me die
moment gestolen worden.
Ik wilde ook niet met de noodlot vriendin mee naar het
concert en zei zonder dat ik 1 mei in Brussel zou kunnen
42
gaan vieren. Ik trok me van haar gevoelens daaromtrent op
dat moment niks aan...was het daardoor dat er tot een paar
uur tevoren zo'n rust in me geweest was...was het de
voorspelling van mijn kordaat gedrag ? Was het misschien
een boodschap die de geest geworden Honing me gaf ? In
ieder geval met al dat gedoe was m'n rust weg. Ik hervond
ze doordat ik iets uitvond met langs een in een buis
afglijdende maïs voor kieken en niet voor muizen uit te
vinden. Of was dat vóór de telefoon ?
Na de zekerheid besluipt je de onzekerheid. Ik had de
telefoon buiten op de gsm gekregen.
Had ik niet opgenomen en haar rustig binnen gaan bellen,
had ik de druk niet gevoeld die dat dure bellen met zich
bracht ...allemaal gedoe in je kop waar je niks mee doen
kan. Ik slaagde erin het voorval te klasseren en niet te
oordelen over de noodzaak van het al of niet juist zijn van
het gaan samen wonen van Honing en Bij. Het was mijn
zaak niet, de 'groei' of de gezondheid van mensen die ik
nauwelijks kende. Of was het mijn zaak wel, want mijn
naam was ook voor een deel honing en m'n relatie met het
noodlot en tegelijkertijd de nooTlot vriendin (waar niet
alleen pijn maar ook muziek in zat) vertoonde sommige,
dezelfde kenmerken. Een verschil was dat er wél gepraat
werd over het waarom en de haalbaarheid tussen alle drie
elementen van de driehoek en later van de uitgebreide
driehoek...een fase waar je door moet, maar die toch weer
uitmondt in het verlangen naar de monogamie...omdat
mensen zich toch zo vlug ergens buitengesloten voelen. Als
ik sterk en kordaat blijf kom ik nog wel een andere
geestgenoot dan de noodlot vriendin tegen...zo niet...het zij
zo...achteraf bekeken heeft het toch altijd ergens zin gehad.
Ik wil in ieder geval niet eindigen zoals Honing. Van de
mensen met kanker die ik ken, waarvan er sommigen al
dood zijn is de meerderheid emotioneel alleen of
ongelukkig of bedrogen od vol verdriet om een verlies. Zeer
ingewikkelde zaken. Je kan geen voor iedereen gelijke
oordelen vellen over het waarom van hun trouw of ontrouw.
Soms moeten dingen gebeuren omdat het domino effect dat
al generaties bezig is...zou stilvallen. Geef mij maar lucht en
landschappen. Ik liet het allemaal bezinken en ging m'n
Eifelzaden in m'n hofje planten. Op de kleine zakjes met
verschillende soorten zaad, stonden de zaaitijden en de
afstand die je bij het planten moest laten. In de natuur gaat
dat allemaal spontaan...dus ik heb ze meer intuïtief in hun
kuiltjes gelegd, de diepte op de zakjes voorgeschreven, wel
enigszins volgend.
's Avonds prachtige BBC-documentaire gezien. Over het
ontstaan van ruggengraat, ledematen, vingers, ogen,
oren,...via wormachtigen en reptielen enz... . De volgende
keer moet ik die documentaire zeker opnemen voor m'n
collectie. Er zit een prachtige geest-dirigent achter het hele
verhaal van de talrijke manieren om bijvoorbeeld eitjes aan
land te krijgen en ze niet te laten uitdrogen. Wat me bij m'n
droomboodschap terugbrengt...'als je sterft wordt je naar
een andere ster gestraalt'. Je bent dan geen elektron meer
die rond de kern draait, maar gaat deel uitmaken van de
kern zelf. En ik die altijd dacht dat
je zelf bij leven de 'onverschillig-evenwicht'-
neutronhouding of de actie-protonhouding van de
atoomkern aannemen kon. Toch weet ik dat dat bij leven al
mogelijk is...misschien omdat er geen verschil is tussen de
micro- en de macrowereld...net zoals ' tijd 'niet bestaat...en
toch bestaat...of leven en dood één is.
'Als je sterft wordt je naar een andere ster gestraald' kan
misschien ook eicel of zaadcel betekenen...die zijn ook een
soort ster...of is de zaadcel ook een ster ? Of een planeet ?
Tijdens een wandeling in de voormiddag zag ik een boer
voor de tweede maal ploegen op een pas geakkerd veld.
Vóór zijn tractor maalden scherpe schijven het verleden
week . Achter z'n ploeg hingen weer schijven met metalen
knobbels om de aarde nog fijner te krijgen. Daarachter hing
een zaaibak met het zaaigoed...in enkele oogwenken wist ik
welke symboliek hier achter zat... : het veld klein krijgen
was de evolutie...het zaaigoed de mens. Halverwege de
wandeling rustte ik uit op een stapel dakpannen naast het
oude vervallen platen kot op de Notenberg. Een oase van
niet willen en alleen 'zijn' opende zich voor mij. Ik liet me
ook op het gras liggen toen het droog was en de hond kwam
soms onder m'n handen stoten om zijn door het gras nat
geworden pels te strelen, wijl hij m'n vingertoppen likte. Op
de terugweg schoten er weer hier en daar patrijzen en
fazanten en hazen weg. Even zat ik op de gesnoeide
knotwilg aan één van de beken die naar mekaar toelopen en
af en toe in de grond verdwijnen daar waar de mens ze in
buizen verder laat open om van het ene veld op het andere
te kunnen rijden. De fruitbomen hun bloemen, verschillend
van kleur per soort, stonden er weer adembenemend en
adem gevend bij tegen de hellingen en in de dalen.
Het werd middag en ik zou bij het oude vrouwtje dat m'n
moeder is, gaan eten. Al wandelend in 't buitenland is me
dat maar eens overkomen, een boerderij tegenkomen waar
je uitgenodigd wordt om te eten. De buurvrouw, wiens
moeder ik soms bezocht om haar over de oorlog horen te
vertellen, was er ook. Er waren weer een paar vrouwen van
hun man weg en omgekeerd. 'We kunnen daar niet over
oordelen' was mijn repliek. In één van de twee gevallen ging
het om een koppel waarvan geen van beiden een ander had.
De vrouw die verhuisd was kwam gewoon nog bij haar man
aan huis..."Eén van de dagen wordt hij misschien weer vader
als ze zo voortdoen, maar van wie is het kind dan", zei de
buurvrouw ? Eén van de tafelgenoten merkte op dat een
zesvoudig tourwinnaar nog een zevende keer ging proberen
winnen. Ze hoopte dat het hem niet zou lukken want hij
had z'n vrouw en kinderen voor een andere vrouw in de
steek gelaten..."hij laat die vrouw in de steek die hem
bijgestaan heeft toen hij kanker had", klonk het. Hingen de
elektronen van het niet vertelde verhaal van 'Honing en de
bij' misschien in de lucht ? Ik vouwde m'n krant bijeen en
vertrok met het nieuws onder m'n arm. Vijf ecologisten
krijgen een soort Nobelprijs voor hun werk op vijf
verschillende continenten. In Alaska zijn drie miljoen
meren.
's Avonds door m'n sterekijker naar de volle maan gekeken.
Wat een streling...en niet alleen voor het oog. In de lente
staat de volle maan precies al lager dan in de herfst en in de
winter...van het vast punt waar ik kijk. Ook groette een ster
me van heel ver...en ik haar terug. Is een ster zoals een eicel
dan toch vrouwelijk ? En wij mannen om haar cirkelende
planeten ? Observerend valt een mens toch veel binnen.
Net zoals de eerste sterrenkundigen neem ik me weer eens
voor door observatie van m'n omgeving uiteindelijk te
weten hoe de geest in mekaar zit. 'Observerend' vanuit
mezelf als vast punt is een goed uitgangspunt. Als schrijver
kan ik me natuurlijk ook verplaatsen en vanuit het
43
standpunt van m'n hond vertellen. De dag erna. In het bos
waar ik schrijf stond een boom waar een viertal houten
richtingaanwijzers op aangebracht waren. Ze wezen naar
bepaalde gedeelten van het bos waar ofwel filosofische,
sociale, psychologische of teksten uit nog een vierde
dimensie, de 'innercommunikatie' aan de bomen hingen.
Eigen creaties, essays, gedichten, kortverhalen en zo. Ik
deed de plakaatjes af omdat niet alleen de belangstelling
van de welvarende westerling miniem en niet blijvend was.
Ook de boom was dor en had zijn tijd gehad. M'n jongste
heeft de boom omgehakt en in mootjes gehakt en ik heb
hem vandaag naar hier getransporteerd om onze kachel
mee te plezieren.
De natuur zij dank dat er hier toch nog wat gebeurd in de
streek. Morgen hebben hier drie georganiseerde
wandelingen plaats. Eén van de gezinsbond, één van de
wandelclub en één van toeristen met honden, een paar
dorpen verder ook één van Natuurpunt. Vanavond is er ook
een cocktailavond of zoiets van de jeugdbond om hun kas te
spijzen. Zouden ze er zoals wij in de tijd bijvoorbeeld mee
naar een betoging tegen de staatsgreep in Chili in 1973
durven gaan ? eind april 2005 Vermits het leitmotiv van de
rest van m'n leven zal zijn dat ik het nog wil meemaken dat
er geen oorlog en armoede meer is in de wereld, ben ik
benieuwd welke gebeurtenissen me in de volgende dagen
me in die richting gaan duwen. De laatste zondag van april
herontdekten de dichteres en ik een deel van de gedichten
die ik voor haar bijgehouden heb...zal ze ze publiceren ? Ik
heb ze op computer gezet en haar toegestuurd, nu is het
aan haar. Thuis heeft er ene zijn huissleutel verloren en een
andere is graag op z'n gemak alleen met z'n lief thuis, merk
ik. Ik las een boek met een goede uitwerking van hoe je de
negatieve dingen die je naar anderen stuurt, terug op je dak
kunt krijgen en welk een symboliek er in de praktijk achter
gebeurtenissen kan zitten. Goed beschreven, weer iets waar
ik me mee bezig houdt en iets dat ik niet meer moet doen,
al ben ik het niet eens met de klassieke in plaats van de
genetische verklaring van reïncarnatie. De dichteres had
een droom dat ze in een supermarkt een bospaadje volgde
en zo met haar waren buiten kwam te staan...en
aangesproken werd voor winkeldiefstal. Vermits ik in
bossen woon zal dat wel te maken hebben met haar vrees
dat als ze zich te nauw met mij verbind dat ze dan
financieel wel eens onder water zou kunnen gaan. Mijn
Nederlandse correspondente die wél in de klassieke
reïncarnatie geloofd, laat op een flauwe manier van zich
horen. Bovendien moet ze me nog een boek
teruggeven...waar ze niet over rept.
Soms kunnen anderen wél in plaats van niet zoals ik in een
boek lees, schuld hebben aan jouw toestand en dan hebben
ze ook macht over jouw leven. Bovendien is het niet altijd
noodzakelijk dat 'echte liefde' 'onvolmaaktheid' altijd
omarmt en accepteert.
Sirach zou een hekel hebben aan vrouwen of mannen
waarvan je geen verwachtingen mag hebben en zeker aan
hen die hun schoonheid en maatschappelijke zekerheid
belangrijker vinden dan hoe ze met mekaar omgaan. In een
uitzending over Congo zie ik onder een mikroskoop een
wormachtige bacterie of virus die slaapziekte veroorzaakt.
Vermits het leven, voordat het botten had, 'wormen' waren
wijst het niet uitgeroeide van die ziekte misschien
symbolisch op het qua ontwikkeling blijven hangen in de
sociale evolutie...waar wij de welvarende wereld, mede door
ons gebrek aan belangstelling voor de armere wereld
'medeschuldig' aan zijn.
Ons ma is 81 en heeft als weduwe die haar man niet meer
moet opletten op z'n ziekbed de tijd om te wandelen...al
raakt het menske niet ver meer. Ze heeft nu ook ontdekt dat
notenbomen en eiken het laatste hun bladeren ontplooien.
Noten staan symbool voor hersenen en eiken voor taaiheid
en duurzaamheid. Symbolisch heeft ze m'n filosofie
begrepen...het doel van de evolutie is de ontwikkeling van
het enige echte duurzame...'het spirituele'. In de Sint
Germanus kerk brandde ik een kaarsje ter ere van de
vernietiging van het fascisme. Een vrouw zei me dat ik het
kaarsje niet mocht zetten waar ik het gezet had. Ze toonde
me de weg naar waar de kaarsjes stonden...op een metalen
tafel...die net toen belicht werd door het zonnelicht dat van
achter de dikke wolken door het kleurrijke rozet van het
glasraam binnen scheen. M'n wens was zeer diep...die moet
ooit eens uitkomen...zeker omdat ik weet dat ik een
samenlevingsmodel en tactieken ontworpen heb om zonder
burgeroorlog naar een betere wereld te gaan.
Op 't ex -werk blijkt men een subtiele tactiek gevonden te
hebben om iedere statutair aangeworvene buiten te wippen,
na alles wat men daarvoor al geprobeerd heeft...uiteindelijk
beland je op de dop natuurlijk. Er zijn meer en meer
tekenen dat er meer arbeidsplaatsen naar landen met lage
lonen verhuizen en dat goedkopere producten de klassiek
sterke economieën 'bedreigen'. Wij westerse loontrekkers
betalen nu voor al die jaren dat we niet gestaakt hebben
tegen de lage lonen in de rest van de wereld of tegen
oorlogsvoering of werkeloosheid en uitsluiting in onze
eigen rangen...we krijgen het deksel op onze kop. Verder
heb ik de één of andere slimme uit de bankwereld horen
zeggen dat het twintig of dertig jaar gaat duren voordat
men in het Oostblok op ons loonpeil gaat zitten. Kan het
kapitalisme zich dan toch niet meer redden en sleurt het
ons mee in zijn ondergang of is er nog een
overgangsoplossing zoals de mijne mogelijk ? Al deze
tekens bepalen misschien mee de beslissing van het
koppeltje dat morgen komt zien of ze m'n natuurstulp en
bos en vijver misschien kunnen kopen of huren. Blijf ik
plaatselijk m'n filosofie uitdragen of moet ik meer de rest
van de wereld in. Ik ben vol vertrouwen in m'n lot zoals ik
mensen lijk te helpen door vol vertrouwen in hen te
zijn...meer dan door te zeggen wat ze best kunnen doen.
Een sleutel laten bijmaken. Als vrouw en man slot en sleutel
zijn hoeft er aan de sleutel maar één klein stukje
verschillend te zijn en de sleutel past niet in het slot.
Drie vissen van iemand met een kapot aquarium in m'n
vijver gelaten..."die kunnen er misschien niet bij" grapte
ik...terwijl ik daarna in m'n eigen weer een nieuwe
vergelijking liet geboren worden : als alles niet zo onder de
heerschappij van het geld zuchtte...was er veel meer
mogelijk op de wereld. Maar een andere vergelijking
verdrong die eerste : voor liefde is er altijd tijd genoeg...de
vissen hebben plaats zat, de oceanen zijn groot genoeg...laat
maar vloeien die liefde.
Als je een sterke binding hebt met iemand en er dus veel
koorden, draadjes of touwen...wie weet kettingen tussen
mensen bestaan...is het natuurlijk moeilijk losraken.
Eigenlijk zijn deze verbindingen voor het oog gedeeltelijk
onzichtbaar en zal de camera die ze kan zien nooit
44
uitgevonden worden.
Tweemei05. Monday morning. Donder in de lucht...de hond
blijft kort bij me, want donder betrouwt hij niet...hij kijkt
alle kanten uit, maar kan niets zien dat de donder voorstelt.
Zoals wij ook moeilijk om kunnen met al die dingen die je
niet zien kan. In Mons was de laatste dag van mijn
burgerlijk arbeidend leven (30/05/05) een tentoonstelling
over de geschiedenis van alle soorten 'anarchisme'. Ik ga aan
de hand van het programmaboek en de internetadressen
eens zien wie allemaal een bijdrage geleverd heeft aan de
het anarchistisch deel van de zoektocht naar een betere
samenleving en een beschouwing van wat geloof en de
man-vrouw-verhouding filosofisch betekent. Als je de
reuzengrote affiches van de jaren dertig leest waarmee men
bijvoorbeeld in Frankrijk de proleten verwittigd van niet in
dezelfde val van de eerste wereldoorlog te lopen...dan sta je
toch wel even stil bij de vraag naar onvermijdelijkheid of
vermijdelijkheid van de dingen. Terug buiten...al zijn de
anarchisten nog niet aan de macht, hetgeen ze per definitie
niet willen...de burgerij heeft toch mede onder druk van de
anarcho's toegestaan dat de ellende van vroeger voor de
meesten althans in het rijkere deel van de wereld werd
verlicht. Om hen van de nodige solidariteit met de
onderdrukten in de armere wereld af te houden (ook met de
armere wereld in de rijke wereld), organiseert men
allerhande brood en spelen met soms veel decibels lawaai
en journalistiek van een zogezegde onpartijdigheid. Ook
rekent men op de biologische instincten van de onderdanen
: het ik of wij-eerst gevoel. Met m'n mobilhometje reed ik
van Mons ook lans Quaregnon, plaatsje waar een etappe in
het 'vierkantig'-socialisme geschreven werd...non quaré, het
socialisme, de ronde aspecten ervan, het subjectieve, telt
ook mee...en die moeten we ook onder de knie krijgen...de
objectieve wetmatigheden zijn nu al lang genoeg. Ik voelde
me geweldig, alleen reizend onderweg...ik kreeg er een
enorme rust van die zelfs niet vernietigd kon worden door
een gekwelde Wi die ik op m'n terugweg zal ik maar zeggen
tegenkwam. Ik miste een conférence over Congo, maar ik
zal het boek wel kopen. De socialisten, communisten,
anarchisten en al hun onderverdelingen...begrijpen één ding
niet, en dat is dat we een programma en tactieken moeten
uitdragen die én burgeroorlog vermijd én een verdere
opsplitsing in -ISTEN van allerlei aard onmogelijk maakt.
De picnic aan de zoetwaterkapel in 't Meerdaalwoud was
ook mooi.
maand.09/05/05 De voorbije dagen is m'n
innerkommunikatie gekelderd door weer eens een
bronchitis denk ik, na drie jaar niks nu ineens al drie keer
op enkele maanden dit jaar. Hopelijk duurt deze geen
weken zoals de twee vorige. Ik weiger dokters en pillen en
bijt door. Tijdens het doorbreken van de aanval van mijn
buiten-lichaam-deeltjes een beetje sterke drank (die ik
anders niet gebruik) om me niet compleet kapot te hoesten
en beroerd te vinden...enkel de eerste paar dagen tot mijn
verdediging goed losgekomen is. En zeggen dat ik me op
dertig april nog zo goed voelde...'op mijn weg', één mei ging
nog, twee mei ging er een ontmoeting in de namiddag niet
door...de ontmoeting werd naar de derde verschoven, maar
toen was het verlangen er niet meer. Ik had het al moeten
weten van mijn I.K. (innercommunicatie) die voormiddag op
de knotwilg boven de beek. Vóór m'n studie van de
brochure over de tentoonstelling van het anarchisme dacht
ik zeer sterk aan Ernest VN , een overleden kameraad van
me. Onverklaarbaar. Een voorspelling van de week 'onder
de voet zijn' die zou volgen of iets met mijn studie van de
rtbf-brochure die voor me lag ? (radio Belge)
Pa zijn is veelal naarmate je ouder wordt een beetje
Vaticaan worden...het been stijf houden zodat men niet te
veel afwijkt van de regels...teveel ruimte geven is niet altijd
voordelig voor persoonlijke ontwikkeling. Veel vertrouwen
blijven hebben ...helpt. Misschien zijn er wel krachten bezig
die hetzelfde met mij voor hebben...(in de 'hemel' en op
'aarde'). Met hemel bedoel ik bijvoorbeeld aanwezigheid
van lucht en licht en golven...van gelijk geaarde
'heengegane' energieën of onuitgesproken zaken waarover
in een gesprek iemand anders begint omdat jij ze vergeten
was...ze hingen in de lucht. Naar de mis voor mijn
voorouders en die van anderen geweest. Als de pastoor niet
meezong in de micro, dan zou de mis mooier zijn...omdat
de koster zo schoon zingen kan. Ne zachte mens de koster
van ons dorp, wordt alleen kwaad als de rechtvaardigheid
het vereist. Onze pastoor doet eigenlijk ook z'n best. Goed
dat er tijdens deze vaak bewolkte donker-weer-dagen goede
documentaires op tv waren, want mijn creativiteit of lang
kunnen lezen staan op een laag pitje.
Zijn de benamingen die we gebruiken wel passend bij hun
werkelijke inhoud ? 'Mijn vrouw' = iemand waarmee je
kinderen hebt. 'Mijn echtgenote' = iemand waarmee je een
contract hebt. 'Mijn minnares'= iemand waarmee je al dan
niet buiten het medeweten van haar man of echtgenoot een
hopelijk meer dan erotische relatie mee hebt. 'Mijn
vriendin' = een platonische verhouding. Mijn vrij vriendin :
een erotische verhouding met een niet gebonden iemand.
De zon ziet al de elektronen die rond haar draaien heel
graag. De zon bezoekt de aarde tweemaal daags en al is het
op veel plaatsen koud en nat overdag...de wolken hangen in
haar weg. Misschien moet ons weer wel ons weer zijn om
het leven in stand te houden op aarde ? Toen er nog geen
mikroskoop uitgevonden was bestond er al misschien een
tuinder die gewoon was om met verschillende soorten
plantenzaden om te gaan en die ook het leven in het water
observeerde en toen hij de kikker-dikkopjes in het water zag
de vergelijking naar het uitzicht van het mannelijk sperma
doortrok. Zo iemand voel ik me met al onze huidige kennis,
wanneer ik achter de ontbrekende inzichten tussen leven en
dood probeer te komen, wanneer ik dingen lees of
sterrenstelsels op tv bezig zie of in een oude tronk een
kolonie van 't één of 't ander ontdek ... .
Nog te vertalen dromen van mezelf en anderen
-Brigitte op droombezoek in de wittebroodsweken. Te
gevaarlijk om uit te leggen.
-De koe die grootmoeder als kind opslokte(droom gehad
door GVC als kind. Voorspellende droom. Op hoge leeftijd
weet ze hem nog(ondanks tweetalig geschoold en op
gemeenteadministratie werkzaam zowel bij ouders als
schoonouders aanvankelijk op de boerderij ingeschakeld,
later in fruitteelt en handel en ouderenverzorging)
-Vervolgdromen : 1.vader wil weer kunnen gaan 2.verjongde
vader blij pikketten aan 't maken
Tijd voor weer een lading theorie
Te volgen methode. Dag notities in 't rood in een schrift.
Gebeurtenissen. Dromen. Gedachten. Beelden. Dialogen.
Woorden.
Aan de andere kant in 't blauw in 't kort de theorie die er uit
45
te distilleren valt. Dan het allemaal opschrijven waardoor er
weer diepere inzichten en verbanden geboren worden. Heel
je omgeving speelt al van toen de personages ervan mekaar
nog niet kenden, generaties lang al een rol in de zich steeds
ontwikkelende toekomst. De volgende vondsten vloeien
voort uit een reis naar Noorwegen, alleen met m'n
mobilcaartje en gaan de verderzetting van het NU-dagboek
vooraf. Sommige vondsten zijn al in het voorafgaandelijke
stuk over een grootvader van mij verwerkt...als resultaat van
de dagen na de reis. Een praktisch verslag van de reis heb ik
in geschreven vorm aan een groot ruitschrift toevertrouwd.
Het is lectuur voor diegene die me niet wenst gek te
verklaren. Dit is andere koek.
Het regent te lang, 'wat een weer zou je zeggen'. Bedenk dat
de totstandkoming van het biologische leven een veelheid
van verschillende weersgordels nodig gehad heeft. Bij een
temperatuur van twintig graden overal was het misschien
niet gelukt.
Het genie der schepping voorzag ook meerdere soorten
geografische omstandigheden opdat de biologische soorten
en de mens verschillende soorten weerstand zouden
kunnen opbouwen...nuttig in geval van nieuwe ziekten en
wijzigingen in voedingspatronen.
We zitten in de fase dat de dorpsgrenzen en hun
combinaties opengebroken worden naar de rest van de
wereld toe. De genetica beleefd nu al een tijd één van zijn
revoluties die mede door de geschiedenis tot stand
gekomen is. Als de mensheid één geest is, één met de rest
van het heelal, één en verbonden...dan is de immigratie van
de continenten waar de mensheid vandaan komt naar de
continenten met het blanke deel van het ras, niet alleen een
gevolg van economische en amoereuse omstandigheden,
maar ook een bewuste zet van de genetische wijsheid en alle
daarmee verbonden ziele roerselen. De continenten dreven
uitéén terwijl de jonge mensheid zich van het ene continent
naar het andere haastte...de mensheid doet pogingen om
weer van alfa bij omega te raken. Van het begin tot het
einde.
In de vroegste perioden van de geschiedenis, gebeurden
zulke bewegingen binnen één continent of een gedeelte
daarvan. Vanaf 600na C tot de elfde, twaalfde eeuw landen
de Vikingen bijvoorbeeld op delen van Groot-Brittannië,
Ierland en heel Noord Europa en verder. Ze zijn niet in
vrede gekomen en we hebben ze niet kunnen verwelkomen.
Teveel drift moest nog worden uitgezuiverd. Dus kon de
geschiedenis moeilijk in een humanere zin verlopen
hebben. Ondertussen is die vrede wel min of meer bereikt
en is er een gemeenschappelijke wereldtaal uit
voortgekomen. Als tegengewicht en andere manier van
uiten zijn er gelukkig ook nog het Frans en het Spaans en
alle andere talen en dialecten overgebleven. Misschien
daarom dat de Vikingen in Zuid Europa een blauwtje
opliepen. Heerlijk hoe een aantal verwante talen op mekaar
lijken en anderen totaal verschillend zijn. Boeiend om over
heel Europa bijvoorbeeld mensen proberen te verstaan...ik
hou dan van die mensen die voor de gelegenheid traag
praten willen. Laat ons in 's hemelsnaam iets doen aan ons
filosofisch en sociaal bewustzijn zodat we oorlog en
armoede uitschakelen kunnen en ons meer met onze ware
bestaansredenen kunnen bezig houden. Onze politiekers
zijn het resultaat van ons bewustzijn, dus is er nog veel
werk aan de winkel.
Laat ons niet teveel dromen over 'zo zou het moeten zijn' en
ook niet teveel in 't verleden blijven steken; maar er de
lessen uit trekken en het NU ontleden en een strategie ter
verbetering van toestanden uitwerken.
De ruimte draagt de aarde, deze draagt de zee, deze draagt
het schip. Ons lichaam onze kajuit in het heelal.
Genetisch is er van vele anderen in ons iets terug te vinden.
Onze stamboom loopt langs dezelfde lijnen als die van de
geschiedenis.
Het is een waterloop met watervallen die alles en iedereen
meesleurden...met uitzonderingen op die plaatsen waar een
schuine steen tegen de richting van de waterloop
omhoogstak, waardoor het water er in een boog overheen
stroomde...een plek met alleenlijk lucht scheppend...een
oase voor denkers wiens gedachten al wat meegesleurd
werd bestudeerden. Zo zit ik hier ook in mijn chalet met
zeventig percent water en 30 percent aarde en bos errond.
Met een bibliotheek en digitaal en kabeluitzicht op de
wereld waarin ik al in tal van situaties vertoefde. Na mijn
scheiding ging ik eens alleen op reis en ontdekte de
verschillende genetische achtergronden in mezelf : de
artiest, de wereldverbeteraar, de liefhebbende mens...
Bij de start van m'n pensioen deed ik hetzelfde en ontdekte
dat de alles relativerende schoonheid van de natuur slechts
de vonk van de verborgen geesteswereld is en dat de
psychologie en geneeskunde alleen de kapitein van ons
schip zien, niet wie er nog allemaal genetisch aan boord is.
De kapitein moet weten naar waar de reis gaat en waar de
klippen liggen...loopt het verkeerd helpen geen pillen maar
inzicht in relaties, in de maatschappij en in het goede in de
mens de ziektebeeldoorzaken weg.
Zowel de platonische als de goed lopende monogame als
alle andere soorten relaties, zijn afhankelijk van iemands in
de genen ingezalfde zieler roerselen en allerlei
omstandigheden...die de voltooiing van de innerlijke
zoektocht naar rust als einddoel hebben. Of je nu in een
driehoek functioneert of helemaal alleen door het leven
gaat...je kan er niet aan ontkomen. Hoe je je voelt en wat je
achter de rug hebt valt uit de spanning van je pezen, je
stem, je handdruk en honderden anderen tekenen af te
lezen...om van je woorden nog maar te zwijgen. Er zijn wel
aanrakingen en woorden en ervaringen die die pezen, stem,
woorden...tijdelijk in form kunnen brengen...maar de echt
blijvende aanrakingen heeft ieder door middel van anderen
in zichzelf te ontdekken...schreven al mijn talenten op deze
hoogdag van goed voelen samen. Talenten al door tal van
levens uit de grote stamboom der genetica en verder
verzamelt. Al die dingen opgebouwd door het goede in ons,
oorsprong van de micro-en macrowereld...einde en begin
van elk verdienstelijk leven.
Zet je ergens rustig en beeld je jezelf in relatie tot dat goede
in en stel je vragen over alles waar je mee zit en probeer de
antwoorden laten binnen te stromen...neem je een aantal
gezonde levensgewoonten voor zodat je fysiek in form komt
om meer kennis over de wereld op te doen. Als je voor al je
problemen een overgangsoplossing of meer dan dat
gevonden hebt beeld je dan de zon in en de planeten die er
ronddraaien...ken je de volgorde al vanbuiten ? Denk aan
het goede, wens het goede, wordt het goede. Denk aan hen
die je omgeven en wil het goede voor hen. Zodoende 'leeg
gemediteerd’ en toch boordevol goed gevoel...krijg je
misschien een beeld binnen waarover je je verwondert en
46
dat je niet zozeer moet verklaren maar waar je uit putten
kan...misschien een fantasie of iemand waarvan je ooit
genetisch deel van uitmaakte. Als je reist kan je onderweg
heelder landschappen in gedachten aan mensen
opdragen...soms denk je zelf eerst aan iemand en dan staat
daar plots een landschap voor je dat met die persoon z'n
symboliek overeenkomt...'een afgezonderde chalet met een
ketting voor de oprit met daarop nog een verboden-toegang
teken bijvoorbeeld'.
Elk macrogegeven heeft ontelbare micro gegevens als je ze
naar kleinere punten leidt...de menselijke geest is tot
geniale metaforen allerhande in staat. Tot geniale
misleidingen of omleidingen ook natuurlijk. .
Ik zong 'alle Menschen werden Brüder op zeven
verschillende manieren' op één van de mooiste tochten
door Noorwegen...toen ik die dag een Franstalige Belg per
fiets tegenkwam...een filosoof die ooit op dezelfde camping
gewoond had als ik, maar dan voor mijn tijd. Hij had meer
dan 2000km op zijn kilometrik staan. Het was de dag dat ik
een roodgeelzwart belegde boterham at. Rode choco, gele
honing en zwarte siroop...eerst achteraf toen ik aan 't eten
was viel mijn oude Belgische frank. Mensen die mekaar
moeten ontmoeten zullen mekaar ontmoeten al moeten ze
ervoor tot in Congo gaan. De wijsheid van de genen lost dat
allemaal via zijwegen op. Mede door toedoen van de vele
plannen ontredderende oorlog gingen mijn ouders dan toch
niet naar Congo. Ondertussen heeft een nicht van mij via
haar man en kinderen en kleinkinderen wel een twintigtal
directe connecties in Afrika opgebouwd.
Ik vertelde iemand dat het toch wel een straffe moet
geweest zijn die Jezus in den tijd. Geen letter geschreven,
kameraden die weinig gestudeerd hadden en den heilige
geest die hij beloofde...en die mannen die de grootste
schrijvers van hun tijd werden.
Alles is taal. Van de oerkreet tot het Latijn en Grieks en
verder tot wat de ijsvogel ons allemaal leren kan. Je moet
alleen leren luisteren.
Dan zegt de vuilbak internationaal 'garbidge' zowel als
'poubelle' als je hem dichtklapt en betekent hetzelfde woord
een ander ziele roersel in een andere mond, in een andere
zin, in een andere context. Je moet ook leren observeren en
interpreteren...dan versta je dromen en stemmen die je iets
aankondigen, niet alleen buiten, maar ook in jezelf. Je moet
leren van als je een echt goed standpunt of gevoel hebt dat
te koesteren...begin je te twijfelen dan nodig je de telepathie
in de lucht uit om bij je binnen te dringen en je uit koers te
brengen of te verzwakken. Je moet niet altijd motten krijgen
om je onderuit te krijgen...agressie werkt ook op afstand.
Als je dat genoeg oefent werkt dat zoals bij een
waarschijnlijk heel vervelende gsm-oproep die je niet wenst
op te nemen. Echt bedreven mensen in die dingen nemen
bijna altijd op, behalve als er iemand in een bepaalde
situatie voor zich nodig heeft dat er niet opgenomen wordt.
De geest is inderdaad onpeilbaar vertakt en zit vaak
verrassend mooi in mekaar...als je geloof maar groot genoeg
is. Op 't einde van m'n reis, bezocht ik een uitroeiingskamp
en riep er heel hard 'smeerlappen' voor al wie dit destijds
niet had gekund. Terug in m'n dorp, bezocht ik ook het
kerkhof ter hunner ere. Ik verliet het met in m'n hoofd hun
stil gefluister...niet in 't verleden blijven steken, lessen leren,
het NU ontleden, strategie plannen, geduld
hebben...kordaat zijn. Toen kwam ik het echtpaar tegen dat
de graven delft.
"Jullie hebben één van de speciaalste beroepen", zei ik . "Dat
van jullie en dat van vroedvrouw". "Misschien schaffen ze
het op een dag ook af en laat men ons in proefbuizen
geboren worden en schiet men onze asse de ruimte in". Ze
vertelden me veel van wat er aan hun beroep te pas kwam.
Ik hun over noordelijker kerkhoven met veel groen en
minder steen op de heengegaanen. Zijn de heengegaanen
het volk op de boot en niet de kapitein op het schip van hun
nog genetisch levende afstammelingen, vroeg ik me af .
Bestaan die heengegaanen wel afzonderlijk in een
Hiernamaals en is dat hiernamaals slechts een proefperiode
om het Daarnamaals te bereiken ? Kwam vandaag iemand
tegen wie ik de 'eerste progressieve vrouw van het dorp
noemde' omdat ze vergaderingen tegen van alles en nog wat
bijeenriep. Al heeft iedere generatie zijn eigen
progressieven, dertig en meer jaar geleden ging het tegen de
aankoop van gevechtsvliegtuigen en staatsgrepen in Chili en
zo. Dat progressieve zat ook in haar zus en broer en de
mensen met wie die mensen scheep gingen. Hun ouders,
waarvan één koster met hemelse stem en zijn pronte vrouw
waren er ook. Hun grootvader werd een uur na mijn opa
begraven. In hun naam verborgen 'sta'...sta op voor recht,
tegen onrecht. Anderen met die naam in andere takken van
de familie vulden dit natuurlijk in met 'sta alleen op voor je
eigen recht'. Een afstammeling daarvan zei me ooit dat een
bepaald iemand me graag zag...aan de domino's daarvan
terugdenken is boren in de ondoorgrondelijkheid met een
boor die nooit lang genoeg is. Het was zijn tip, maar het was
wel mijn keuze...omdat het lot toch perfect verklaarbaar
maar ook veelal ondoorgrondelijk is. Van al de duizenden
mensen die ik leerde kennen kan ik me niet de namen
herinneren. Als ik hun namen lees kan ik er wel altijd een
gezicht en belangrijke anekdoten bij bedenken. Van alle
dromen die ik had herinner ik me er weinig, maar als ik in
m'n droombestand kijk en ze herlees, komen ze bijna
allemaal terug. Alleen de voor je koers belangrijke blijven je
altijd zonder schrijven bij. Het heden is de proefbuis waarin
het verleden de toekomst baart
De zondagmis Graag had hij zovele andere woorden
gebruikt om het geloof in het leven uit te drukken. Meer
communicatie inbouwen tussen de tempelbezoekers zou
ook niet slecht zijn want ieder trekt zich in zijn op
familiebanden gebaseerde stulpen terug, eens de hostie die
Christus zou meebrengen geconsumeerd. Hij zette na zijn
moeder nog een buurtvrouw bij haar huis af. Eens trotse
kleine boerin...nu levend in de reuk van het grootschalige
zwijnenfabriek. Zonder dat ze het weet klaagt ze ook de
grootschaligheid van een ander bedrijf aan. Haar
voordeurbel op pillen dreef op het water van de
overstroming...eigenlijk woonde ze daar niet meer.
Storm over het Hageland Vrijdagnamiddag. Een oud
vrouwtje die ergens te midden veel beton in het groen
woont. Al het water van de omgevende daken vloeit naar
het lager deel waar ze woont. Haar ene dochter in 't
buitenland. Haar tweede dochter op verplaatsing voor
familie. Dus legde ze zelf de zandzakjes, want veel buren
zijn er daar niet te bekennen...begon ze zelf wat water weg
te keren. Dag na dag andere en dezelfde maar nooit
dezelfde gebeurtenissen. Aan zee, goed weer, binnenland
overstroming net zoals de zee dagelijks overstroomt. Onze
levens bestaan uit ontelbare andere kanten.
47
Het blonde meisje Van acht. Woonde bij haar vader in.
Vroeger verdiende haar vader veel centjes toen hij nog bij
zijn eerste vrouw getrouwd was. Hij werkte hele lange
dagen lang en één keer de week ging hij uit en bleef hij
hangen. Zo kreeg hij het idee dat er toch nog meer in't leven
was en dat een huwelijk met weinig sex geen huwelijk meer
is. Een Tenerifiaanse schone veroverde toen zijn hart, haar
mamma. Drie jaar werkten papa en mamma in de frituur
samen. Het voortdurend Spaans in de te snelle en te hevige
vorm gebruiken, was er eigenlijk te veel aan met twee tantes
en oma ook in huis. Zo bleef ze uiteindelijk alleen met
pappa over. Papa heeft nu een vriendin die niet bij hem
woont...omdat ze veel te jaloers is, zegt pappa zelf. Laatst
kwam er een mijnheer een frietje halen...omdat de toog
gesloten was, tilde hij me erover want papa was bezig. Toen
deed pappa zijn verhaal aan die man...ik denk dat hij een
schrijver was...hij heeft zeker gezien dat mijn broek vuil was
en gefantaseerd hoe en waar ik die dag overal met mijn
kameraadjes gespeeld heb. Papa vertelde ook nog over mijn
halfbroer die al groot is...misschien ziet diens mamma
pappa ook nog wel graag.
Oude beroemdheid in Tienen Hij had net de
woensdagkrant gekocht en dacht een paar uur in de wagen
onder een boom te gaan lezen. Er kwam een statig serieus
kijkend figuur in m'n richting...hij stapte zuur en permantig
door, zonder naar Jan en klein Pierke te kijken...dus ook
naar hem niet. Hij kende hem toch van ergens...ah ja, toen
hij gepasseerd was, wist ik het...die omroeper van de
televisiejaren stillekes. Waarschijnlijk geen grote
afscheidspremie gehad. Wat is beroemd zijn toch zielig. In
plaats van in de wagen zette hij zich deze keer met z'n krant
op het verlaten terras van een café...een half uur voor het
open ging. Sommige dagen staan er voor twintig minuten
interessante dingen in de krant...andere dagen voor twee
uur. Laten we voor vandaag onthouden dat de helft van de
mannen van 25 nog bij hun thuis wonen.
Het café ging open. Binnenin na een tijdje twee maal twee
mensen die een praat duo vormden en drie enkelingen. Hij
aan de toog. 'Mensen die mekaar niet kennen mogen
mekaar in een café niet aanspreken', zo'n atmosfeer hing er
in de kroeg...en 't was nog wel een theaterkroeg...echt
theater dan. Na een tijdje ging hij naast een man van 58
zitten. Vanop het terras had hij hem zien aankomen en hij
vroeg zich af waarom iemand zo zuur kon zijn...zo tegen
zijn goesting bestaand. Hij lanceerde een aantal
onderwerpen. De vlooienmarkt in Tienen. "Sinds die
vreemden hier rondlopen ga ik er niet meer naar toe,
mensen van hier die op de dop staan worden van de markt
geweerd en die vreemde van de ocmw (openbare
ondersteuning) mogen hier staan". "Is dat wel zo jong?" Hij
zei hem dat hij iemand kende wiens dochter een
prachtfamilie met kinderen en kleinkinderen had al sinds ze
als jonge maagd met een Congolees getrouwd was". Tegen
Congolezen had hij niets. "Het zijn die van daar en van daar
die...". Het ging ook nog over op pensioen gaan, waarbij hij
zich weer afvroeg hoe het mogelijk is dat mensen denken
dat ze geen macht hebben om af te dwingen dat ze vroeger
op pensioen zouden mogen gaan. Sommigen zouden ze best
langer laten werken want die weten toch niet wat doen met
hun tijd dan zuurheid te verspreiden...of anders zou je ze
naar een herscholingsproject moeten sturen. Hij had beter
bij die oude warm lachende vrouw gaan zitten. Net als de
man vertrok ze. "Je vriendin is zeker met vakantie", zei hij
en passant. "Ja, met ne caravan...en da's niks voor mij", zei
ze toen hem duidelijk werd dat er toch ook een stroef
iemand achter dat uiterlijk schuilging. Zij ging in september
op hotel. Hij betaalde de magere invallende cafévrouw met
het punkkapsel en vertrok na een babbel met iemand die er
als een gediplomeerde Sikh uitzag maar vloeiend Tiens
dialect praatte. Op het T-shirt van de cafébazin ? stond in 't
Engels 'Ik ben nog altijd maagd'...met één regel erbij...'dit is
wel een heel oud T-shirt'.Ze was wel héél vlijtig, maar moest
zijns inziens toch geen schrik hebben om meer met de
klanten te dialogeren...zeker als je zo een bloesje durft
dragen...het was misschien haar eerste stap naar het
aanleren van communiceren met mensen...ze had eens iets
gedurfd.
Iedereen z'n verhaal trekt lijnen door het onze. Zelfs de
man vóór hem in de krantenwinkel, die dat pak sigaretten
voor z'n vrouw ging kopen trok een lijntje door z'n leven :
"Zit ze weer zonder ?" , zei de verkoper..."Ja, en zeggen dat
ik zo achter haar gelopen heb...en ik ga nog regelmatig naar
Scherpenheuvel om die kaars uit te krijgen die ik daar
vroeger voor gebrand heb".
Tot daar voorbeelden van kleine lijnen die een dagelijks
leven doorkruisen...de grote en grotere lijnen zijn die die
mensen ongeacht grenzen van landen en echtelijke status
toch zo'n leven doen leiden dat ze uiteindelijk mekaars pad
kruisen. Je eigen lijn loopt altijd alleen...net zoals je
sterft...iets wat je ook alleen doet. Soms lopen lijnen een
tijdlang samen maar uiteengaan doen ze toch... als ze niet
vrijwillig samen verder willen doorlopen...zoals je met de
ene bik over de andere schrijft. Welk is de ideale tijd om
samen als lijn te lopen...dat zal voor iedereen anders zijn en
afhankelijke van de kinderlijntjes die de lijnen zelf
ontwerpen. Afhankelijk ook van 'instelling' tegenover 'de
andere' en het leven, een instelling die het resultaat is van
zoveel deelleventjes die men langs genetische weg meestal
onbewust beleefd heeft. Verbetering van dingen die
ongelukkig maken komt er alleen als de mensen, de
'domino's', die NU aan 't leven zijn de kracht hebben om te
blijven staan...en de domino's die zij uitkiezen om aan te
tikken, zelf uitkiezen...in zoverre dit al mogelijk is en de
regels van het spel al dan niet bepaald worden door een
hiërarchie van wetmatigheden binnen de verbondenheid
van bepaalde groepen van mensen...met ieder hun eigen
functie. Net zoals de elektrische draden van een
chauffageketel maar op één manier de onderdelen ervan
verbindt...kunnen mensen onder mekaar ook voor
kortsluiting zorgen...ze moeten alleen weten wat ze moeten
doen om dat te vermijden...als ze warm en aangenaam
willen blijven. De echte details ... geheimen voor eenieder...
in 't beste geval even vasthouden en dan weer weg. Het
water rimpelde, zonder dat de wind de oorzaak was.
De eenden stonden op misschien wat brood te wachten. 't
Was een karper die door het wateroppervlak uitkwam. Als
protest tegen de massale vissterfte in Noord-Frankrijk. Het
lijkje van het lelijke eendje dat bovendien niet kon slikken,
aan de geurige bosgrond toevertrouwd. Aan de rand van het
water gaan zitten.
Ik heb wat ik een PIA noem, passing it all, diepe analyse en
indrukken volgen mekaar op
opgaan in de natuur terwijl al de rest in vrede de revue
passeert.
48
De eekhoorn op tien meter van, komt nog altijd dichter bij.
Als het gedeelte lucht en licht...dat na m'n dood overblijft
ook zo'n bewustzijn heeft, zo'n zalig gevoel geeft, wil ik daar
voor tekenen. 't Lijkt op zoiets als na zalige seks, maar
anders...NOG STERKER.
Wat me met m'n geliefden bindt is het genieten van haast
kinderlijke dingen. Die zo vluchtig zijn dat je ze zelfs niet
kunt onthouden. Zoals ware speciale energie ook moeilijk
bereikbaar en vluchtig is.
Weet je nog onze kinderen, die waren ook vindingrijk in
uitspraken.
Eerst kakken in het bos, dan terug een PIA-gevoel
opbouwen
en wat zwemmen. Misschien voor de eerste keer dit jaar, de
kachel aan na 't zwemmen.
Er zonder is eerst koud hebben en dan toch beginnen
gloeien, zonder kachel.
Benieuwd welke gedachtegang er tijdens het zwemmen zal
zijn.
Moet ik die of die auteur geen mail meer sturen ? 'Als je
gekakt hebt kan je beter ademen en stroomt er precies weer
licht je ogen binnen', dacht de sjamaan. 'Sjamaan' : op
bepaalde tijdstippen in welbepaalde ruimten bepaalde aard
gebonden zaken doen waar men z'n handen en de rest van
z'n ziel moet voor gebruiken ten einde de nodige rimpels in
het telepathisch netwerk te brengen.
Twee takken van één boom in het water. De rest heeft nu
meer kans om overeind te blijven. Eén stuk van de berk gaf
het verticaal zijn op. Het met de zaag onder water zagen,
een totaal nieuwe ervaring voor mij en de zaag. De berk liet
zich blij op het water trekken en in de winter blij
opbranden.
Zoals vroeger, toen hij trots in de lucht stond en naar het
licht reikte,
kan de berk nu weer naar boven gaan; terwijl z'n asse
beneden zal blijven.
Hij die vroeger uitstraalde zal zich nu laten uitstrooien.
M'n vegetarisme heeft z'n grenzen, als de oude hond Porto
hier een eend pakt, zal ik ze wel opeten. Wel raar dat
sommige honden katten doodbijten en anderen er mee
kunnen leven. Een domme vis die bijt, doet dat misschien
omdat er beneden eentje te veel zit. Net terug van het
zwemmen. Twee achten van elk honderd meter
gezwommen en in 't midden aan de koorden over de vijver
gehangen en me voortgetrokken om het koude water nog
meer te voelen. De herfst begint zijn mooie
vergankelijkheid in steeds heller en donkerder kleuren
tentoon te stellen. Uit het water komend, heb je geen kou,
scherpte van zien en bewustzijn is heel helder. Nu regende
het en ik ging binnen in m'n blote thee zetten.
Nu zou ik heerlijk willen gaan slapen, maar het werk om
den brode wacht.
Ze ziet er extra mals uit. Heeft waarschijnlijk veel zin in me.
Denkt ze dat ik het met Awi gedaan heb ? Nee, het komt
van die andere vorm van natuurbeleving meisje.
Ik heb het met de natuur gedaan, vandaar. Wat gebeurd er
met de energie van niet-uitgesproken zinnen : zoals : "Een
vrouw aankunnen is niet zozeer een kwestie van potentie,
maar van invoeling...er komen geen dwaze fantasmen bij
kijken". "Dwaze fantasmen duiken vaak vanuit onvoldoende
inleving op...of uit tijdelijke of definitieve onevenwichten
tussen mensen"...”of uit absoluut toch willen klaarkomen
,“Stresseert allemaal jullie eigen, niet meer met mij...mijn
maagmieren ontwaken als dit te lang duurt".
"Haar mimiek wordt weer als honing, maar deze jonge heeft
er voorlopig geen zin meer in". Kringlopen der
liefdesbeleving.
26.Denk nooit dat je sterker bent dan tranen.
Prelude. Dinsdagavond. Gebedswake. Geen tranen.
Zelfverzekerdheid, Blije uitstraling. Verdeeldheid tussen
zussen overledenen. De dode, nog altijd merkbaar het
verschieten van wat hem plots overkwam. Twee van z'n
zonen. De oudste en jongste condoleerden mee. Rustige
onbewogenheid. Het harde deel van m'n schoonmoeder in
die oude vrouw haar ogen. Jongensachtigheid in die van
haar man. Verdwijn oh alle last van vroeger. Neven en
nichten van z'n ex begroet.
"Dat morgen alle duiven een keer langs de toren mogen
vliegen. En dat de fanfare spelen mag...want het was toch
een duivenmelker en muzikant...zowel als één die tussen de
fruitbomen toefde"...zei hen de gescheiden man. Begrafenis.
Een kaartje geschreven : Aan de rouwenden : Zoals een duif
niet kan stilstaan terwijl ze vliegt. Zoals de muziek van de
fanfare niet even bevriest...zo zal ook de dode z'n
zachtaardigheid niet verdwijnen".
Aan wie het kaartje geven ? Aan een zoon om het voor te
lezen aan de weduwe ? Aan de ex ? Aan een
begrafenisbediende ? De familie kwam de kerk binnen...al
minder verdeeld dan gisteren. Slechts één zus zat achteraan
in de kerk in haar sinds kort...invalidenstoel. Hij zag ook
twee van z'n zonen...de twee jongsten...de jongste naast z'n
moeder. Haar achterkant. Lange lichtdonkere haren. Haar
ogen zag ik niet...maar ze wandelde zoals ze wandelde toe
mekaar zien nog gewoon was...met de lichte gang van het
onschuldige meisje...met de blijheid en het speelse in haar
gang waar hij werd op verliefd. Z'n ogen werden door het
vocht van de weemoed...of was het de ontroering of was het
zoveel meer anders dat al onze levens bevindt bevangen. Hij
herstelde en werd weer nuchterder. Zette z'n licht
gekleurde glazen op en weer af.
Communiegang. Wandelend met de armen naast het
lichaam...rust en evenwicht in z'n blik. De
hostie...teruggaan...handen vouwen...niemand aangekeken.
De mis ging verder...het groeten van de dode.
Hij zag z'n moeder in haar terugkomen de handen van een
paar oude vrouwen uit de opgaande rij schudden en ook de
ontroerende nuchterheid van z'n oudste zus zoals het
oprechte mede voelen van z'n jongste zus gisteren. M'n
verwekster monsterde m'n heldere? blik en even zag ik haar
twijfelen of dit wel goed voor me was. Hij bewoog zich
verder als vertegenwoordiger van zichzelf en van de zoon
die er niet was. Hij legde z'n hand op de kist aan de voeten.
Serene buiging met het hoofd aan het hoofd. Teruggaan.
Een hand op de schouder van schoonmoeder...ontroerd
ditmaal. Toen de blik waar je onbewust en vandaag bewust
drie jaar op wacht. De ex, ditmaal niet de hardheid van
haar moeder in haar ogen van toen ze van communie
weerkeerde...maar het vocht dat ik al eerder schetste. Toen
werd het heel erger om het mijne tegen te houden...toch
raakte hij niet verwaterd op z'n stoel om de rest van de mis
uit te zitten. Daarstraks had hij nog in de wereld van de
poëzie vertoefd...op het kunstwerk van de Onze Lieve
Vrouw...nog de ROUW in het woord VROUW gelezen.
49
Toen wist hij het zeker...tranen zijn voor vrouwen. Of
voelde hij ook de rouw in de ogen van de z'n vrouw ...of
deed de aanraking van haar moeder haar iets...of...of. Hij
dacht, nee hij voelde in een milliseconde dat ze beiden het
onuitsprekelijke voelden. Het moet zijn dat hij ook een
gedeelte rouw in zijn blauwe hemel zitten heeft, want het
regende vanuit z'n blauw. Hij die gedacht had van na de mis
haar nog te condoleren...stond op en vertrok...hij kon daar
toch niet met de hand voor het hoofd blijven zitten. Hij stak
z'n gedicht in de kartonnen tas met rouwbetuigingen en
vertrok naar zijn tuin waar hij pas echt voluit echt snikkend
kon rouwen...terwijl de hond hem troostte met z'n kop en
dan zich spelend in het gras vleide...alsof om hem te tonen
dat er niks aan de hand was. Hij plukte een conducta van
z'n pruimenboom en zette zich aan het schrijven...de
diepste wortelen van dit bestaan met z'n haast
onverklaarbare wegen beroerend. Is het leven niet zoals hij
al lang geleden heeft geschreven... een echt gemeend
theater dat we met elkaar spelen. De liefde gemeend, de
haat ...oude overgeërfde angst. We proberen geometrisch en
sterk te zijn en perfect als de vormen van de zon en
maan...maar zitten soms nodeloos, soms verplicht gevangen
in duistere emotionele poelen en donkere wolken...die
eigenlijk door toedoen van die objectieve geometrische
vormen (het denken) en het subjectieve stoffelijke (de
aarde, het water, ons lichaam) verwekt worden.
'Men maakt ons verliefd opdat de volgende generatie er
telkens sterker uitkomt. Plus en min...aantrekking en
afstoting met wederzijdse voor-en nadelen...maar tezamen
de sleutel om alle codes te verklaren. Hij dankte allen voor
pijn en genot, voor vriendschap en haat...overtuigd dat hij
boven alle stoffelijke drijfveren stond en juist daarom zo
kwetsbaar was...daarom is het onverschillig evenwicht voor
hem nog de grootste kracht. Pure observatie en de hoop dat
er in anderen ook in stuk van zijn eigen overvloedige liefde
zit...die het ijskoude in ogen soms ook nodig doen lachen
en wenen kan...als is dat niet altijd nodig'.
27.Droomopbouw Hij had gisteren in de namiddag van de
dag van z'n tranen nog gedacht aan wat het oude vrouwtje
over de 'speech' van de pastoor gezegd had ('preek' is een
mooi oud woord maar dat heeft een betuttelende bijklank
gekregen). "Niemand verdiend het om ziek te worden.
Ziekte is een even normaal iets als gezond zijn". Het oude
vrouwtje haar overleden man was de laatste jaren van z'n
leven wel ziek geweest...misschien troosten de woorden
haar...spijtig dat de pastoor deze woorden nooit aan haar en
haar man komen uitleggen was. Misschien bedoelde de
pastoor dat ziek zijn van genetische gegevens afhangt, van
in het verleden gebeurde dingen waar we slechts voor een
klein stukje verantwoordelijk voor zijn. 'Maar als we gezond
zijn', zo vroeg hij zich af, 'kunnen we ons eigen toch ook
ziek maken'...'als we zonder en met pillen geen rust in ons
eigen vinden'. Ook anderen kunnen ons ferm belasten
natuurlijk...maar zelfs al ben je een goedzak, je blijft altijd
de hoofdverantwoordelijke voor je eigen gezondheid. Zo
ging zijn gedachtegang maar verder. Hij moest na de dreun
van gisteren wat vermoeidheid weg rusten...maar zelfs om
te kunnen rusten moet je eerst rust vinden. Hij had de rust
niet in z'n krant gevonden. Misschien wat verder doen met
de zijn weer opgenomen studie van religieuze teksten. Het
evangelie lag verregend op de grond waar hij het gisteren
verloren was. Daarom dat iemand er ooit een plastieken
kaftje overgetrokken had...net voor die ene dag van gisteren
? Daar het een schoolboek van z'n oudste zoon was, die had
er tenminste z'n naam in geschreven... misschien wel z'n exvrouw ? Toch fascinerend dat er tweeduizend jaar geleden
mannen rond reisden om over van alles hun gedacht te
geven en dit soms op een diep dichterlijke manier konden.
Hij kreeg er weer sterkte van. 's Avonds op TV was er een
documentaire over sommige nadelen van het Chinese
experiment met socialisme ten tijde van de grote en op de
duur zoals iedereen versleten roerganger van voor en na de
tweede wereldoorlog. 'Hopelijk zendt men die dingen niet
uit om ons schrik van 'de' Chinezen doen te krijgen zoals
men ons jarenlang schrik voor de 'Russen' inboezemde'. Hij
zag in het wezen van de non-fictie acteurs dezelfde
diepmenselijke zielen die zich gewoon soms een beetje op
een andere manier uiten dan hier. Verder was er ook nog
een parallel te trekken tussen een terreuraanslag van de
CCC op 1 mei, waarbij een familielid van z'n ex omgekomen
was en de vraag van een Nederlandse vrouw op de TV om
een Duitse vrijgelaten terrorist die twintig jaar in Duitsland
gebromd had ook voor de moord op haar man nog twintig
jaar in Nederland te laten uitzitten. Net op de dag dat hij z'n
ex na drie jaar terugzag. Als dat maar geen politieke droom
zou worden...vroeg hij zich voor het slapen gaan af...zeker
nadat hij een vredesmars tegen atoomwapens gezien had,
waar iemand van de 'derde internationale' vertelde dat een
atoomoorlog nog wel bijna niet onvermijdelijk was, maar
toch. Zou de droom onze 'hem' hier niet even wat meer
duidelijkheid kunnen over geven ? In de droom van gisteren
moest hij een examen doen waarbij z'n eigen en teksten van
anderen gewogen werden. De droom van gisteren was nog
net niet weggedeemsterd...hij had hem nog net te
pakken...maar een droom waar je lang kan van nagenieten
was het niet geweest. Vanmorgen wel. Iemand van de
'vierde internationale' ging z'n bureau inrichten in een
woning waar de dromer in verbleven had...hij ontving er
jonge gasten die met de vrede in de wereld bezig
waren...een vrede waarbij de meer linkse sociaal ingestelde
mensen aan belang gingen inwinnen. Atoomoorlogen
zouden tegengehouden worden..
" Zoek eerst de liefde en bekwaam U dan in de profetie", las
hij gisterenavond nog in het evangelie. Over de liefde had
hij gisteren ook nog met zonen gepraat. "Hoe was het van
na al die jaren je ex terug te zien"...daar moet je wel op
antwoorden. Hij had een niet macho-antwoord klaar.
Durven toegeven dat hij niet in de mis kunnen blijven was
gisteren...mooi toch ? Eens was hij in Portugal geweest en
had er de TV aangezet...op het journaal was net iemand van
zijn dorp die in een autofabriek ontslagen was aan 't
wenen...die man was nog met z'n ex bij de lijst van de
tweede internationale opgekomen. Zoveel jaar later was het
dus gisteren zijn beurt geweest als lid van de internationale
zonder nummer, om een traan weg te pinken toen hij
samen met de bruggepensioneerde arbeider(toch
gemeenteraadslid geraakt) een traan weg te pinken.
28.Bezoek aan het begijnhof
De oude vrouw had honderden mensen leren kennen sinds
ze getrouwd was en een groot deel van het fruit van het
Hageland de hele dag lang in boeken genoteerd had als het
in de groothandelszaak geleverd werd. Zo wist ze enorm
50
veel dingen goed te vertalen en vertellen over al die mensen
al die jaren. Ze wist met wie ze getrouwd waren, uit welke
boerderijen afkomstig, hoe iemand aan z'n eind was
gekomen en vele honderden tientallen leuke en minder
leuke dingen die er gebeurd waren.
Ze had heel de evolutie van de verschuiving naar vijftig jaar
getrouwd geraken en al na enkele jaren uiteengaan
meegemaakt. Op haar best was ze als ze haar zakelijker
kant even kon afleggen en met leuke anekdoten voor de dag
kwam...of de dag door de blije dingen die er gezegd of
gebeurd waren aan anderen doorgeven kon. Ook hij was
daar goed in. Het was een speciaal iets met haar ook over
dood gaan te kunnen praten en de mogelijke verklaringen
van het waarom van leven en dood met haar wereld en visie
te vergelijken. Voor haar was geloof voldoende...voor hem
uitleg en geloof...en door uitleg dingen doen te veranderen.
Als er geen vraag naar uitleg komt lijk je soms echter vast te
zitten en begin je te geloven dat ook het positieve en
negatieve voorbeeld dat elk van ons op zijn eigen manier
geeft soms zelfs bijna niet-waarneembaar tot stichting
bijdraagt. Het dichterlijke dat zo maar gebeurd, draagt ook
tot verlichting van het bestaan bij, zoals het groepje jonge
kinderen die over de grafgedenkstenen van de begijnen
dansten : "Als dat niet de dood overwinnen is". Hij stond
naast deze weduwe op de plek waar een gedenkteken voor
de twee laatste begijnen van het hof stond . Van in 1923
waren er al geen meer. Dus was de oude vrouw eigenlijk ook
reeds in een progressief tijdperk geboren. Alles is relatief.
Begijn zijn kan je ook als progressief uitleggen. Vrouwen die
in gemeenschap leven.
Opmerkelijke dingen
-sommigen mensen hun hoofden zitten zo vol cijfers en
wetteksten dat ze soms even heel lang met gesloten
oogleden spreken kunnen
-sommigen hebben het veel te druk met de strijd om het
'kastje' van de tv om nog te leren lezen en praten en
mediteren
-anderen zijn in situaties waar ze te gast zijn veel te vrolijk
en inventief om anderen toch maar los te krijgen
-een foetus met een moeder die in coma ligt kan overleven,
(krantenbericht 'hersendode moeder', drie maand)
Zoals ik al dacht komt de ziel niet in het lichaam bij de
geboorte eerst zoals men in sommige religies denkt, maar
wordt ze onophoudelijk doorgegeven, komend van een
immens vertakt netwerk van ontwikkeling naar geboorte
toe.
-Als takken van een overleden iemand zonder kinderen over
het fietspad groeien, zullen de buren niet zelf die takken
afknippen. De fietsers vinden het plezant ermee over de
haren worden te gestreeld of zich even te bukken.
-Dat de mensheid toegelaten heeft dat er
atoombomproeven gebeurden. Sinds 16mei1956 is er ni
weten hoeveel radioactiviteit en strontium de atoomsfeer in
gekomen. Geruststellend zegt men ons nu dat we er
allemaal kleine hoeveelheden van in onze botten
enz...zitten hebben...die ongevaarlijk zouden zijn. De
Australische onderzoeker Marson, die op de dag van zijn
pensioen stierf en vele andere niet-politieke
wetenschappers wisten wel dat het aantal kankergevallen in
de proefregio’s en daarbuiten onrustwekkend toenam. En
wij maar vrolijk niet-politiek 'kom op tegen kankeren'.
-Dromen over hoe je in een mijnenveld overleven kunt.
-dat sommigen zo jachtig zijn dat ze hun werk echt nodig
hebben...zelfs schrijvers
-dat tijdens een gesprek tussen één of meerdere personen
alles wat zich in levens of in een jaar of een maan of een dag
of een uur of een second heeft voorbereid, al wat tijdens dat
gesprek nodig en mogelijk is...bovenkomt
-'stort massaal voor de honger in Afrika' staat nergens op
een spandoek in 't westen te lezen
-met iemand in een taverne in het begijnhof zitten en er
kapelmuziek beluisteren en er luistert naar het verhaal van
een weduwe die daar vroeger met haar man zat
-de krekel die op m'n nachtkast kwam zitten toen ik na het
ochtendlijk bezoek van die twee mensen in blauw uniform
die tekst over het wegzenden van de onvrije vrouw en haar
zoon las (onvrij : een niet trouwe-vrouw, zou Sirach
misschien zeggen)
-Kloosters, tuinen en Augustus-onthullingen
Averbode. Tongerlo. Postel. Norbertus was rond1030 naar
rijkdom strevende sommige hogere en lagere geestelijken
moe, sticht naar theorie Augustus (400)
kloostergemeenschap, gemeenschap van goederen. Trok
zich tijdelijk op berg Premontrer (voorspellen) terug
(departement Aisne) ...Prémontrer koos bij schisma links en
rechts in kerk voor links. Er heeft ook een zekere Maarten
Groenvingers of zo, afkomstig uit Linter en door de nonnen
verkozen als raadgever boven een andere typ een boek van
een 500-tal bladzijden daarover geschreven...onder de
schuilnaam Marten de Linter natuurlijk...als je je kop niet
wil verliezen moet je soms omwille van de
vooruitgang...pseudo doen. Averbode. Salomon...destijds
koning in Israël...wilde verrijking met andere culturen...de
halstarrigen onder de Joden waren tegen. Boeken ter
bestudering en vergelijking godsdiensten gekocht...variaties
en tegenstellingen tussen dezelfde lijnen.
Belang van woorden en hun betekenis, bijvoorbeeld
'slaven'...leven volgens wereldse wetten, 'vrijen' leven
volgens hemelse wetten. Over de liefde oordeelt men best
niet te fundamentalistisch...mensen die zich vrij en gelukkig
voelen en tevreden met wie ze hebben-niemand is
volmaakt, 'volmaakt' zijn wordt ons opgedrongen...gaan
minder problemen hebben dan mensen die met een
gedeeltelijk genetische ballast uit het verleden zitten en
anderen nodig hebben om er van af te geraken...kan soms
niet anders en lijkt wel genetische predestinatie...een taak
die je via de liefde en later de tegensstellingen die daaruit
groeien, op je neemt. Mensen die een binding hebben en ze
niet kunnen onderhouden en in hun band
verslappen...kunnen nooit volledig van nul beginnen.
Niemand kan van nul beginnen. Nul is het enige dat niet
bestaat. Nul is iets of iemand zonder voorgeschiedenis. In
Postel staat een prachtige kruidentuin met honderden
verschillende soorten genezende en ziekte -voorkomende
planten, waarvan er slechts een beperkt deel in kunstmatige
medicijnen verwerkt worden. Misschien is het soms beter ze
op te eten dan te koken...misschien helpt er aan denken al.
De plant die ik enkele dagen voor het bezoek aan de tuin op
knabbelde, Kamille, denk ik dat hij heet, is goed tegen
maagzweren, zo las ik in de tuin. Tora, Bijbel, Koran...voor
een deel steunend op dezelfde profeten Drie godsdiensten
met veel gelijkenissen en gemeenschappelijke profeten en
toch nog al die ambras om theoretische verschillen rond
geld, gebruiken en vrouw-man verhouding enz... . David' s
51
son, niet de compagnon van Harley maar de vader van
Salomon (Soelayman voor de Arabieren) wilde de Joodse
cultuur met een aantal andere culturen verrijken en haalde
ze naar zijn hof. De fundamentalisten onder de Joden
vonden dat maar niks. Voor de Islamieten is Christus een
hele belangrijke profeet, voor de christenen iemand die
gekomen is om de zonden van de wereld op zich te nemen.
Christus wordt in de Koran meer vermeld dan Mohammed.
Voor Christenen is er een laatste oordeel (voor katholieke
althans), voor Islamieten een laatste uur ('als sombere
kamelenherders zich in paleizen misdragen'...slaat
misschien op die duizend superrijke sjeiks dat voor de
winning van petroleum herders waren(?) en als het
slavinnenmeisje haar meester zal baren...(de volgende
generatie die weer meer met echte spiritualiteit dan met
wereldlijke macht bezig wil zijn...of slaat het op de
Islamitische visie dat de profeet Jezus nog eenmaal
terugkomt om het laatste profetisch rijk te leiden ? De Islam
is qua richtingen zo verdeeld geraakt dat men vergeten is
dat het als basisregel heeft dat het geloof niet met dwang
mag worden opgelegd. In de Koran geeft 'God' 'Satan' de
toelating de afstammelingen van de profeet Adam te
beproeven (en men geeft toe dat de zondeval in het paradijs
ook de schuld van Adam was)... en ook de beloning of straf
heeft met het ongenuanceerde goed en kwaad te maken :
hemel of hel. Genetische predestinatie of erfzonde, bestaat
niet voor de Islam. Wel is men qua hoofdstromingen
verdeeld in Soennieten (die niet noodzakelijk
afstammelingen van de profeet willen laten regeren ...en
Sijieten die daar wel een punt van maken. In zijn origine
staat zowel de christelijke leer als de Islam dicht bij de
Westerse aanpak van een systeem van sociale
zekerheid...die volgens de teksten meer inbreng van
diegenen die te rijk zijn vraagt. Woekerwinsten en rente
zijn zelfs uit den boze. Als vrouw moet je in de Islam wel
kunnen wachten tot je grootmoeder bent...dan heb je veel
over familiekwesties te zeggen...althans naar hetgeen auteur
Omar Luc Van Den Broeck er in zijn boek over zegt. De
perfecte mens, 'Insan-al-Kamil', de gelijke aan Allah, is één
van de jongste twistpunten. Wat er ons doet aan denken dat
we daar als kind proberen naar te streven, maar hoe ouder
men wordt, hoe minder haalbaar dit lijkt. Liturgie en
Bijbel-of Koranteksten alleen maken iemand nog geen
spiritueel mens...de dagelijks praktijk van het leven in al
zijn facetten, van wat groeit en bloeit of vervalt tussen
mensen in hun sociale omgeving zijn eerst na de inzichten
die daaruit voortvloeien de inspiratie voor zo'n teksten.
Waren en zijn en worden. Er staat van alles in de
Bijbel...voor de liefhebber van krijgskunst zowel als voor de
liefhebber van gedichten en stichtende verhalen uit die tijd
en tijdeloze dingen.
Als je de Bijbel zo eens overloopt zijn de meeste dingen die
de hedendaagse mens eventueel nog zouden aanspreken,
naast het Nieuwe testament, vooral sommige passages uit
de Psalmen van David en de spreuken van zijn zoon
Salomon (2, 7...10, 22, 25 . Daarnaast ook sommige delen van
Job en Prediker (wel aparte stijl...een debat met vrienden
over hoe een rechtvaardig leven ook met nare dingen kan
gepaard gaan) , Hosea 1,2, Sirach,2de deel vanaf 23, het
Hooglied...en nog wel een deel. Vooral de
wijsheidsliteratuur uit het oude testament. Vele dingen die
als door en door negatief en onvergevelijk bestempeld
worden...zouden later na het leven van Christus milder en
vergevelijker omschreven worden. Gisteren de selectie
gemaakt. Vandaag alles eens op m'n gemak BEGINNEN
lezen. Midden de fruitbomen onder een grote aan-de-randvan-de-weg boom op een pak fruitpalen die als bank
dienstdeden. Ergens waar je de geluiden van het dorp
beneden goed en toch niet-storend hoort. Hierbij valt nog
te bedenken dat de teksten die wél de Bijbel haalden
geselectioneerd zijn door de toenmalige aartsbisschop van
Alexandrie (Athanisus :'Ah da niet dus'295-373na Christus).
Dromen met een hele tikkel meer dan andere dromen
Ik heb een heel bestand met dromen, gedurende lange tijd
bijgehouden...te moeilijk voor de buitenwereld om te
publiceren of je zou de auteur moeten kennen zoals hij zich
kent.
-8/8/2005 Je kan zo'n periode hebben dat je weer zo van die
symbolische dromen krijgt.
Iemand probeert onder water houten palen te klieven en
door het feit van het water dat zijn bijl van koers doet
afwijken, brengt hij er niks van terecht. Water symboliseert
emoties...emoties brengen je daadkracht uit de richting. De
tweeling droom van die droom ging over het met een beitel
losmaken van gemetste stenen...dat lukte beter. Elke steen
van de muur (die eigenlijk ingevallen was), symboliseerde
een letter en er ontstond in de droom een parallel met de
cellen in ons lichaam die ook bouwstenen zijn.
Onwillekeurig dacht ik aan de Kabala...de betekenis van
woorden en letters enz... . Onze lichamen, ontstaan uit het
metselwerk van diegenen die ons genetisch voorafgegaan
zijn.
-Als je een beroemde bv-kop hebt mag je in de krant allerlei
onzin verkopen...zoals die bourgeois ex vu, ex vld en
eigenlijk 'Vlaams'(hier een belediging voor Vlamingen)-
blokker die het socialisme de oorzaak van het fascisme
noemt...zelf denkt hij dat hij een liberaal is. Hij heeft ook
nog een parlementaire vriend die nog niet bij de liberalen is
buitengesmeten, een aantal bedrijven heeft en ook nog de
dikste post na jaagt en die ook denkt dat het nazisme links
was...terwijl miljoenen gratis voor de grote bedrijven
moesten werken. Hoe blind kan een stuk van de bevolking
zijn, dat ze zoiets blijven slikken ? Velen in 't parlement
zouden stuk voor stuk buizen voor geschiedenis...ze zuigen
hem liever tot eigen voordeel zelf uit de duim.
-Bij de post was er vandaag een stuk waarin het neerslaan
van 'opstanden' besproken werd vanuit de eerste stap naar
oogluikend toegestane doodseskaders in geval de
economische toestand in het Westen nog eens voor
situaties zorgt zoals tijdens de eerste wereldoorlog en
daarna, toen de proleten genoeg van mistoestanden hadden
en de macht wilden grijpen, maar bij duizenden gedood
werden...waarna verrechtsing die naar 't nazisme leidde,
doorzetten kon. Een andere plaats, dezelfde voortzetting
van vroeger Haar eerste man dronk. Ik weet niet waarom.
Soms denkt ze "was ik er maar bij gebleven" Hij stierf, z'n
tijd was gekomen. Er moest nu alleen voor hun zoon
worden gezorgd. Ze werd verliefd op een student die zijn
statuut boven dat van kostwinner verkoos. Toen kwam ze
de vader van haar drie volgende kinderen tegen.
Haar tweede man schonk haar drie kinderen... Opnieuw
moest ze beginnen...eerst een hele zware man die nog onder
moeder 's sloef lag...daarna een denker die eeuwig studeren
wou...en nooit voor lange tijd voor een monogamie met
52
haar koos...maar haar nooit beloog en nooit iets
beloofde...zo iemand moet je op de duur wel het deksel op
de neus geven...zeker als je 'vooruit' wil in 't leven...in de
betekenis van dat 'vooruit' willen, verschilden ze...daarom
bleef het niet duren. Nog een andere vrouw had een brave
man, ze koos voor een andere en had er op de duur zo'n
spijt van dat ze, ditmaal, hopeloos naar nog zo'n brave
zocht.
Nog een andere werd de slavin van haar zoon. Wat je niet
allemaal hoort.
-Met z'n allen één voortdurend uit mekaar vallend wezen.
Uit dezelfde bronnen van opbouwen. Atomair wezen.
Biologisch wezen. Altijd weer het vermogen om iets op een
andere manier uit te proberen. Als we in een ander wat
meer deeltjes van ons eigen zagen, zouden we wat meer in
mekaar geïnteresseerd zijn. Boeren uit Mali die bijna
niets voor hun katoen krijgen, zijn verwant met de
Amerikaanse boeren die voor hun katoenwinning op
subsidies aangewezen zijn. Fabrieksarbeiders uit het
Westen hebben gemeenschappelijke belangen met de
onderbetaalden aller landen. Zelfs de symboliek die we door
onze woorden kunnen laten ontstaan heeft een
vorm...gemaakt uit de stoffen waar we naar wederkeren.
Taal is niet een louter verstandelijk fenomeen.
-Tijd en ruimte. Teruggegooid worden is niet mogelijk. Alles
is progressieve beweging, al is tijdelijk in het oude hervallen
mogelijk. Wetten weerspiegelen altijd een beperkte poging
om buiten het geloof in het goede om bij meer
rechtvaardigheid te raken. Wetten blijven nodig. Het geloof
is onontbeerlijk. Geloof ligt overal in verscholen...in
wetenschap, in gerechtigheid, in vredes-streven, in wijsheid,
in dagdagelijkse dingen.
'Ooievaars zijn zes maand op vakantie', las ik. Toen ik die
dag aan m'n ouderlijk huis kwam zag ik eerst het plankje
dat nog door een voorvader aan het dak gemaakt was om de
zwaluwnest van weleer te ondersteunen.
'Voor een dier is het leven een les in overleven', las ik,...voor
de mensheid zou het ook meer een les in goedheid en
belangeloosheid moeten worden. Zelfs de armen zijn in het
rijke Westen georganiseerd opgegaan in structuren die hen
in hun armoede houden en hen af en toe wat meer
minimum toegooien. Kom verdorie op voor volledige
rechten : recht op werk en al de andere mensenrechten !
Het Paterke van Hasselt en andere verschijnselen
Rond zijn crypte hing net van hetzelfde als rond het
sterfbed van m'n vader...of de plaats waar hij opgebaard lag.
Misschien gewoon mensen die bezinnend tezamen zijnenergie.
Aan zijn graf voel ik dat niet zo. De intensiteit ervan is niet
even groot bij alle personen van
diegenen die ik al heb weten dood zijn vóór het begraven
worden. Soms hangt er in de dag bij momenten ook zo'n
gevoel over de natuur. Natuurlijk...want ze zijn toch ook in
het lucht en het licht opgenomen. We kunnen ze bereiken
zoals we onze radio op één of ander station afstemmen. De
zon ziet één van haar elektronen heel graag, maar ze kan
maar één maal per dag langskomen. Zo zal altijd contact
hebben niet altijd volledig mogelijk zijn. Alles heeft zijn tijd
nodig. Vóór de uitvinding van de mikroskoop konden we
nog niet weten hoe zaadcellen er uitzagen...al heeft er al wel
eens iemand het toen geweten bij het observeren van
dikkopjes. Wij zijn allemaal zon die één of meerder van
onze elektronen om diverse redenen allemaal graag zien. De
'Maagd' in Banneux, liet zeggen dat ze vooral de armen
graag zag...oh gelovigen zou gij U niet meer sociaal
engageren ?
Wederom Opmerkelijk. Ieder heeft z'n eigen datum om te
'gaan'. Arafat op de dag van de wapenstilstand, maar
niemand heeft het begrepen. Een andere op de dag met het
cijfer van de geboortedag van de kleinzoon die in
tegenstellingen het meest op hem lijkt ...of hebben ze juist
het minste aantal tegenstellingen ?.
Zelfs hun voornamen lezen bijna van links naar rechts en
omgekeerd. In de liefde kunnen vergeven heeft soms geen
grenzen dan het eigen lichamelijk draagvermogen. Soms
lijkt er weinig te veranderen, maar iedere dag zit boordevol
veranderingen. In het begin van de maand kan je nog
zittend van in de kaalgeschoren knotwilg de beek en het
landschap bewonderen...enkele maanden later is ie al zo
weer uitgeschoten dat je niets meer van zijn kaalheid ziet en
alleen de vogels er nog in kunnen om te nesten. In alles zit
een boodschap, niet alleen in die film met die
onbaatzuchtige kinderen die de mensen in hun dorp rond
het treinstation hielpen, maar ook in de tranen van geluk
die over de kaken van de kijker lopen. Alles werkt
voortdurend op mekaar in en is één. Dus zie wat je zegt, wat
je eet, wat je wenst, waarover je wil dromen...als die al niet
zomaar tot je komen.
De complexiteit van waar en niet waar, van schuld en
onschuld...is alleen voor diegenen met het geoefend
innerlijk gehoor, de geoefende innerlijke blik en het
geoefend verstand...hoorbaar, zichtbaar, verstandelijk
verstaanbaar...maar vooral...voelbaar.
Genoteerd na niet uitlegbare omweg :
- 'Geniet elke dag zo min mogelijk staat makend op de
volgende'.
-''Weet dat BEGRIP soms in het woord zelf niet ligt'
-'Wat wil je in de liefde m'n jongen ? Een jongen blijven of
jongleren. Weet hoeveel een mens dragen kan'
-'Je kunt niet voorkomen wat op je weg ligt'
-'Geef toe dat het leven je altijd te vlug af is'
-'Waar wij ons bevinden'? Wij zijn een geestelijke
aanleg...met jullie verbonden'
-'Als onze en jullie tijd rijp is, komen we jullie ontvoeren'.
Wij zijn het openbaar ministerie...jullie je eigen
verdediging...het onuitsprekelijk geheel van alles is als
toekomst rechter. Alles is altijd voorbereiding en uitvoering
tegelijk. De drie delen voegen zich tezamen en alles leeft.
Alle negatieve emoties, jaloezie, angst, wantrouwen,
hebzucht...moeten worden gezuiverd. Alles ligt vast, de
kinderen die komen, de stervensdag, de jaren van vrede
voor de oorlog...de definitieve vrede, waarmee niet de dood
wordt bedoeld. Grosso Modo 2000-2100 ?... zoveel
mogelijkheden en toch blijft de mensheid slabakken in de
aanpak van de grote wereldproblemen ...tegen 2040 zou er
serieuze verandering moeten gekomen zijn...maar niet
zonder groeipijnen ...een algemene consensus volgens het
CONSCIENCE-plan (zie referendumblog)
Stap één : Het goede en kennis goed gebruiken. Stap twee :
weer meer verbonden met de natuur en het overtollige van
de winstcultuur laten vallen. Stap drie...luisteren naar een
goede tekst die oproept tot verandering'.
-Joeri GAGA ER IN, in de ruimte (eerste mens) SHEP art
(schep kunst)(de aarde vanuit een ruimteschip voor tweede
53
maal door mens gezien)
-filosoferen
-Echt geloof is weten wanneer je om kracht mag vragen.
Geloven is ook een innerlijke sprong wagen...of je nu een
godsdienst volgt of niet.
-Een geslaagd leven heeft niet zozeer met goud te maken
maar meer met het overwinnen van alle illusies ie je op je
weg zult tegenkomen
-Praten met iemand gaat beter als er wederzijdse interesse
en aanvaarding is...van zodra het aspect 'goedkeuring'
opduikt...wordt het al wat moeilijker.
-Laat het in een relatie nooit zover komen dat je om jezelf
te beschermen de andere of mekaar in gradaties moet
beginnen haten om jezelf of de andere of beiden te
beschermen.
-Er zij duidelijk twee luiken in het schilderij van het leven :
het ene wat er in de dag gebeur t, gezien, gedacht, gezegd,
gegeten, gedronken, gehoord wordt en het andere wat er 's
nachts en 's morgens herbegrepen, herzien, herzegd,
herhoord en herpland wordt. Is het niet onze taak om het
waarom van dit alles op een hoger niveau dan van de angst
om te leven te krijgen en ons naar de blijheid, billijkheid en
verwondering en nieuwsgierigheid om dat alles te richten ?
-Net zoals bij een reis en kaartlezen willen we ook
voortdurend weten waar we ons in het leven bevinden...op
welk punt in de wereldgeschiedenis, op welk punt in ons
persoonlijk leven ? Net als op de kaart heb je de grote lijnen
en de kleine deelgebiedjes van iedere streek van de kaart.
We maken al sinds altijd deel uit van die kaart van het
leven.
-overwegingen
-goed dat geld bestaat en slecht dat geld bestaat, goed, want
anders zouden we onszelf uitsloven om te bewijzen dat we
evenveel terugdoen voor iemand (als we al zouden
werken)en slecht omdat grote speculaties met geld veel
kapot maken
-theologisch gissen :Na alle mogelijke door de ontketende
natuurkrachten aangerichte schade en menselijk leed,
herziet de alleen in God gelovige mens zijn mening nog
niet, vaak denkt hij dat aardbevingen en zo hem
straffen...de natuur heeft ook z’n onvolkomenheden, het
was al een wonder genoeg dat wij tot stand kwamen ,hoe
erg ‘t ook is natuurlijk
-Voor te velen onder ons is het woord 'mirakel' echter iets
dat met bijvoorbeeld een 'onverklaarbare' genezing te
maken heeft. Zag Bernadette in Lourdes echt een stralende
vrouw of was ze niet eerder zelf een stralend meisje dat zich
van haar kameraadjes onderscheiden wou ? De rots van
Massa-bi-elle, was het de materie die voor een stuk straling
liet zien of niet eerder de massa die meende twee soorten
Bernadette te zien ? De massa-bij-haar groeide inderdaad
dag na dag...maar het meest sexy meisje van de streek werd
het kloosterleven ingeduwd...waar ze onder de 'lijden
symboliek' van de kerk in die tijd...wegkwijnde.
Lijden...ondergaan...subir...Soubirous...noemdze...toch
schiep ze ook een mythe.
de passende partner, een evoluerend of statisch gegeven ?
-Sommige mensen blazen zelf hun kaars vroeger uit,
anderen minder...maar dan zorgen nog anderen er wel weer
voor dat ze bijna uitgaat. Best is er zelf voor te zorgen dat ze
niet bijna uitgaat.
Laatst las ik een citaat van Multatuli. "De hoogste wijsheid
is levend te doen wat we stervend zouden wensen gedaan te
hebben". Inderdaad...maar om welbepaalde redenen loopt
het leven niet altijd zo...en ligt niet altijd alles wat we
zouden wensen...binnen onze mogelijkheden. We kunnen
onze mogelijkheden aanzienlijk vergroten als we boven
onze dagdagelijkse beslommeringen uit de tijd zouden
nemen om ons ook met filosofische zaken bezig te
houden...een beetje intellectueel en wijsgerig gebruik
makend van de mogelijkheden van onze geest...zou ons
opliften en die dagdagelijkse beslommeringen in hun ware
licht zien.
We verwijten mekaar de oorzaak te zijn van spanningen die
we zelf opwekken en voor de oorzaken zelf vinden we geen
oplossing. Als we eens begonnen met gelukkig te zijn met
een ander gelukkig te zien en onze eigenwaarde optrokken
in plaats van jaloers op mekaar te zijn.
-Van de vele ontwikkelingen die er met mensen gebeuren
en hoe je ook hun woorden en gedragingen leert
interpreteren; zelfs hoe wat ze zeggen antwoorden geeft aan
wat er zich eigenlijk in je eigen hoofd als vragen vormt...de
eigenlijke betekenis snap je eerst in de loop van de tijd...ook
omdat je je telkens vanuit een goed bedoelde liefde al eens
in de maling laat nemen. Relaties tussen mensen werken
ook volgens het principe 'these', 'antithese' en 'synthese'...de
eigenlijke betekenis van die verschillende evoluties snap je
eerst in het verloop van de tijd. Er zijn veel mensen die
terugvallen in een these, nadat ze de synthese al onder ogen
hebben gezien...zo'n mensen laten anderen die op eigen
kracht in hun eigen kracht moeten komen van hun energie
eten zonder er vaak iets voor terug te krijgen. Tussen die
drie verschillende fasen zijn er nog een aantal tussenlagen
van niet altijd rechtlijnig groeiend inzicht in je eigen
emotionele situatie en die van anderen. Hoe beter het met
de totaalsom daarvan gaat...hoe beter je de stap van
emotionele naar 'geesteswereld' zetten kunt. Al zijn we
chemisch gezien allen van dezelfde oorsprong, één en
hetzelfde element kan zwaarder of lichter gebouwd zijn, het
heeft niet zozeer met mager en dik te maken maar met het
kunnen loslaten van negatieve emoties of niet. Waterstof
kan één of meerdere elektronen in de baan rond z'n kern
hebben...hoe meer elektronen hoe zwaarder het atoom. Hoe
meer relaties de kern (jezelf) te onderhouden heeft...des te
zwaarder de structuur dreigt te worden...alhoewel je
wanneer je met één iemand in relatie bent die zelf in
negatieve zin emotioneel nog aan vele anderen
vasthangt...dezelfde zwaarte te dragen kunt hebben. Je gaat
nooit een relatie aan met een persoon zelf, maar ook met de
kwaliteit van alle mogelijke relaties van die persoon (familie
e.a.). Hoe zelfstandiger of des te meer eigenwaarde de twee
componenten van een relatie hebben...hoe minder
negatieve gevoelens een kans krijgen. Veel meer energie in
een relatie stoppen dan je terugkrijgt is zelden een goeie
zaak voor iemands eigen weg...maar zo'n zaken zijn niet
altijd even objectief meetbaar...maar geweldig
ondoorgrondelijk vanwege het samenspel met anderen die
in dezelfde ontwikkeling betrokken zijn.
-Uiteengaan van relaties...of bijeenkomen van
relaties...beide voortdurend voorafgegaan of gevolgd door
een soort aftasten aan de hand van gebeurtenissen
54
(beweging), woorden en andere energie.
Soms is de 'tactiek' af-is-af-uit-is-uit of 'monogamie of niks'
voor één of twee van de betrokkene de beste, vanwege het
feit dat twee mensen zich heel rustig en gelukkig tegenover
mekaar kunnen gedragen en gewoon geen complicaties
nodig hebben om verder te evolueren of vanwege het feit
dat een te grote confrontatie met de ware achtergronden uit
iemands leven...niet wenselijk is...zoals het neuron in de
kern van een atoom een houding van onverschillig
evenwicht inneemt...reageren dan ook wij.
Soms is nog een beetje schipperen heilzaam voor één van de
twee of meerdere betrokken 'partijen'...zo'n beetje zoals de
protonkernen van een atoomkern die naar een evenwicht
met de elektronen trachten. Men is nog niet zeker over al of
niet uiteengaan of samen iets beginnen of herbeginnen.
Eén persoon, kan zoals een politieke partij een deel van de
bevolking vertegenwoordigt in 't klein een ganse
verzameling genetische voorouderlijke en ouderlijke
componenten vertegenwoordigen...(...behalve in 't geval die
vertegenwoordiger het eigenbelang laat primeren...hetgeen
in sommige situaties een juiste keuze is, een keuze om iets
dat nog in het verleden wortelt recht te trekken of iets dat
nog in het verleden wortelt een positieve invloed op het nu
te laten hebben. Zo kunnen de negatieve eigenschappen van
een grootvader door het kind of kleinkind verbeterd,
verslechterd of gewoon genegeerd worden...al naargelang
de personages die ze in hun leven tegenkomen, vanuit hun
eigenschappen met hen gaan interageren...net zoals
neutronen, protonen en elektronen een elektromagnetisch
atomair doorgegeven spel spelen...doen personages ook
verhalen ontstaan.
Het alleen-zijn heeft vele kanten. Je kan je op je kunst
concentreren. Je kan iemand missen als je thuiskomt. Er is
het 'had ik toch nooit zo intens liefgehad-gevoel'...het raken
aan herinneringen...dat een mens zijn neutronen verplicht
van heel koel te blijven en geen Valentijnverwachtingen
naar iemand toe te hebben...en de nog occasionele
ontmoetingen als puur platonisch of uitsluitend lichamelijk
te zien...terwijl je de laag emoties mijdt zoals een eend het
water van haar pluimen afschudt.
Zelfs als een geliefd iemand er om een bepaalde reden niet
meer zal zijn, kan je de vreugden van vroeger
(landschappen, vrijpartijen...)nog altijd in je 'hart' met
iemand delen...maar naar anderen toe is het aangeraden
alles opnieuw met de eigen ogen enz...leren waar te nemen.
Een vrouw, een man, ze kunnen zo dodelijk voor mekaar
zijn als een oorlog. Hun teloorgang kan doorgaan of ze
kunnen zich herpakken.Als andere alternatieve mensen in
hun leven gradaties van illusies blijken te zijn, zijn ze wel op
mekaar aangewezen om hun inzichten af te maken. Soms
past niet elk deksel op elke pot. Wat belangrijk is is de
graad van echtheid en eerlijkheid in iemands aanvoelen en
handelen...je kan moeilijk tegen je gevoel ingaan zonder
jezelf te schaden. Fakegedoe is een stom en belachelijk iets.
Wat is er mooier dan een bende spelende peuters en
kleuters voor wie alles nog zo spontaan en simpel is. Wat is
er mooier dan een moeder die haar kinderen naar school
brengt en een boer die naar zijn veld rijdt en een arbeider
die niet uitgebuit wordt.
bijzondere energie -ergens loopt een tam konijn in 't wild
rond, m'n hond ziet het niet, ruikt het niet (de oorzaak :
windrichting, zijn desinteresse voor konijnen...ik heb er al
andere gehad...of 'konijnenchance')
-als de damp van het warm water in de moor fluit, dan het
fluiten verzwakt...moet je hout op de kachel bijdoen
-als je al een stuk gereisd heb en je kijkt thuis in een boek
naar beelden van Noord-Amerika en je weet dat
continenten ééns één waren...voel je de stukjes Noorwegen
in Canada, waar je nog niet bent geweest
-roman schrijven over de andere mogelijkheden dan het
geleide leven, beleefd door anderen
dromen -een rijke Amerikaan met lange sigaar gevolgd door
beelden van m'n pa en z'n broer die me vroegen hun zaak
over te nemen en dan begonnen lachen 'omdat rijk worden
toch niet de eigenlijke bedoeling van het leven was'...en
eigenlijk was ik , ben ik toch met die zaken die wel tellen
bezig...ook dankzij hen...in het verlengde van hun
inspanningen /dromen, soms symbolische boodschappen;
gemaakt van tijdloos materiaal...verleden, heden, toekomst,
gescheiden of door mekaar of één...geen probleem
nog te schrijven gedichten mijn vier soorten
notenkrakers/warme voeten in de sofa/machineke zendt
door de koude nacht een warme groet naar m'n exreisvrindinneke/het leven is als een gitaar(zie blauwe agenda
9/2/06)/zien blindgeborenen beelden ?/de kern van een
gedachte overhouden
familie-en dorpskronieken -Een zwaarmoedige vrouw zei
toen ze na de kerkdienst het mooie nieuwe, zelfgemaakte
pakje van m'n grootmoeder Hermelinde zag '...dat is te jong
voor jou.' Vanuit de materie afgunstig op het door m'n blije
grootmoeder omarmde kleurige zomerlicht tussen de
linden. Een gevoelig 'lichtdragend' iemand moet leren tegen
zo'n zwaarmoedigheid te kunnen. Gehoord "een braaf
meisje leent haar gsm al eens uit" meegemaakt de
documentaires van David Attenborough over insecten :
prachtig in beeld gebrachte psychische instellingen van
insecten : vaak dom-genadeloos, soms mooi
revancheus...soms uitbuiting, soms samenwerking, soms
bondgenoot, soms vijand...de vlinders en olv-heersbeestjes
en bijen kwamen er nog het beste uit...en de prijs voor de
humoristische maar ook sadistische instelling gat naar die
woestijndabber waar ik de naam niet meer van weet : eerst
wuiven met z'n schaartjes naar mieren, dan hen lokken met
een soort zoete stof waarachter die mieren liggen zoeken,
dan op de achterpoten staan zodat de mieren de tap waar
de zoetstof uitkomt kunnen zien...van zodra ze aan z'n
borstkas beginnen likken, klapt de val toe. Polsoceconoom
-het 'laatste nieuws' meer en meer de mediamotor voor de
verrechtsing in Vlaanderen plat, platter, platst -hoe dom
kan je zijn als je alleen op rijkdom aast : eerst
fundamentalistische gekken die zich durven moslim
noemen betalen om tegen Iran en de Russen in Afghanistan
enz. te vechten, dan keert dat zich natuurlijk tegen het
Westen zelf...en achteraf de USA en GB en enkele
bondgenoten die in dezelfde stommiteiten volharden en
hun eigen verkiezingssysteem introduceren om er terug
fundamentalisten aan de macht te brengen. -ook hier
moeten we een ander systeem van verkiezingen gaan
invoeren om extreem rechts en zogezegde 'godsdienstige'
fundamentalisten te stoppen : eerst verkiezingen voor een
bindend programma : recht op een degelijk inkomen voor
iedereen, gelijk werk gelijk loon-wereldwijd, rechtvaardig
belastingsysteem...enz...daarna rechtstreeks per project ipv
per partij verkiezen.
55
-als men in New-York kan staken in de metro voor sommige
sectoriele voordelen, waar niks mis mee is...waarom staakte
men dan niet in 2003 tegen de nakende Irak-oorlog...de
enige manier om die oorlog tegen te houden-het is eigenlijk
stom dat er om olie gestreden wordt...veilige kernfusie
(niet-kernsplitsing waarbij radioactiviteit vrijkomt) is
onuitputtelijk-de reportages van 'zwerfroute' en andere
zeggen vaak veel meer dan onze politieke debatten om
punten en komma's van lapmiddelen-soms moet je
vaststellen dat er over veel Europese en niet-Europese
sociale strijd niet wordt bericht terwijl het journaal soms
doet of het boulevardpers is. Rare streken. -het is pervers
een system te willen behouden dat alleen kan bestaan als er
een bepaald aantal goederen worden geproduceerd en
verkocht
oprichting filosofische partij : nieuw verkiezingssysteem
eerst verkiezingen voor een bindend
programma; daarna rechtstreeks per project de dirigenten
verkiezen
legers omvormen tot andere taken : armoedebestrijding,
bouw, /hoeveelheid werk verdelen/universeel sociaal
zekerheidssysteem/gestandaardiseerd wereldwijd
rechtvaardig taksysteem/recht op werk/ecologische
productie/stoppen met onnodige productie en overbodige
bureaucratie /recht op werk of inkomen/ gelijk werk gelijk
loon-wereldwijd
ook dat nog -een deel vd Europese rechterzijde wil de
communistische partijen buiten de wet stellen...12percent
vd stemmen kregen ze hier in België na de oorlog omwille
van hun verdiensten in de strijd tegen het
fascisme/miljoenen werden er in Zuid Amerika en
Indonesië en overal wereldwijd uit de weg geruimd omdat
ze de strijd tegen de uitbuiting en armoede aangingen... .
Aan de andere kant ijveren sommige van die rechtse zakken
voor de rehabilitatie van de meest rechtse zakken van voor
en na de tweede wereldoorlog
-elke dag bereiden de verschijnselen van de volgende dagen
zich al voor
-waarom worden die huizen die door Israël ontruimd
worden...afgebroken ? Hou toch op met die onzin gebouwd
op het verleden. Wordt één land oh wereld... . Laat het
verleden los. De Palestijnse boeren betaalden pacht aan het
Ottomaanse rijk dat hun gronden later dan aan 250 rijke
families verkocht waar aan de Palestijnse boeren dan weer
moesten betalen. Ook de Joden werden rond die tijd van
1800 tot ver over 1900 vervolgd ...ze kochten de Palestijnse
grond over en raakten vanaf de tijd dat er Britten dan weer
baas waren in Palestina, slaags met de Palestijnen...alsof zij
de bloedige wraak voor al hun tegenslagen moesten
ondergaan. Iedereen in de geschiedenis is al wel eens
genoeg slachtoffer geweest. Begraaf het verleden en begin
opnieuw...als het niet anders kan ...'omwille van uw
hardheid' met één staat, dan maar met twee...alhoewel hij
op een kaas met gaten zal gaan lijken(zie map Lucas
Cathérine:'Palestina'
-het doet goed dat enthousiasme en die informatie en inzet
op een derdewereldfeest te zien
-vrije metselaars :we haalden nog net met z'n vieren de trein
in Brussel waren we met bijna dertig
omdoor de gids te horen vertellen van de vrije metselaars;
vrij om te vertrekken, als de bouwheren dwarslagen
niet als lijfeigenen toendertijd; zon en toerisme onder de
laatste zomerzonnen
de magie van zeven en één, witte en zwarte magie, over het
wel en wee van dogma's
bijzondere ervaring De wetenschap leert ons onder andere
dat zowel fotonen (straling), atomen en later cellen
bepaalde dingen gemeen hebben. Ze schikken en
herschikken en vormen voortdurend nieuwe combinaties.
Al die combinaties hebben een voorgeschiedenis. Al die
combinaties waren en zijn en zullen voortdurend
afhankelijk van bepaalde levensomstandigheden zijn. Onze
genen zijn een actueel dossier van alles wat er daarvoor al
meegemaakt is. Ook onze huidige zielsgesteldheden zijn
aan dezelfde wetten onderhevig. Als je je eigen familie en
omgeving bestudeert dan lijkt het wel of sommige
eigenschappen van mensen al voor hun geboorte
voorgeprogrammeerd in de genen van hun ouders moeten
zijn ingeprent, afhankelijk van de toestand van de
verwekkers destijds. De energie van licht en andere
stralingsenergie ontwierp het leven en waarschijnlijk
verworden we terug tot die bron, voegen we ons bij het
licht, worden we licht dat stroomt daar waar het
binnengelaten wordt...letterlijk en figuurlijk...zoals de
kracht vervat in het WOORD...dat niet alleen een klank,
een trilling maar ook een betekenis is. Alles is betekenis...en
een drang naar voortdurende herstabilisatie van verbroken
symmetrie. Het individueel wezen is een tot
stand gekomen collectief, tot stand gekomen door zij die
geleefd hebben en leven, het individuele wezen, een
progressieve, voorgeprogrammeerde incarnatie doorheen de
tijd, als noten die je onder een boom zoekt, zo wordt
gevonden alles wat je je maar afvraagt, als je maar aandacht
hebt
29. way our mind works in a spiritual way Wish I could
write this in every language and dialect ; each with it' s own
charm. 'Charm' is already French...we are one big family
with the same roots. One morning, a million years ago, the
descendants from 'African Lucy in the sky with diamonds',
saw the sun rising in the east and went to Asia. Then people
followed the sun towards the West, and discovered Europe
and America .Everything is always on it' s way to expression.
Nature, since the very beginning worked endlessly on a
system of reproduction and finer fcommunication...not only
bussines-communication. People learn to express who they
are and what they have with each other. In order to
understand themselves they have to observe how their
mind works. The system even works without words and has
many different forms of expression. Everything is
experience and expression. The most difficult experiences
will have to sink to the bodem of the river of life...in order
to keep on feeling strong enough to continue ones road in
life. On such moments we can think positive again... on
such moments we can write again for example. The muse is
then bigger then the a-muse. One must always pick the best
words to express something; when one writes a birth card to
a new born one does not put on it : 'welcome to the world,
come and collect your scars'. If we really discover the beauty
in our self, no one ever shall go and fight wars or nobody
will get emotionally hurt.
30.Zoeken naar mogelijkheden. Versmelten van cellen
met tegengestelde inhoud. Scheppen van organismen,
56
daarna planten en organen en door ons, door de natuur dus,
bezielde wezens. Daarna de mens, de stammen, de
koninkrijken, de republieken en ooit één wereld zonder
grenzen. Eerst moet het bewustzijn van de mens zich van de
geldspeculatie en de negatieve emoties ontdoen. Groeien
naar een nieuwe politieke organisatievorm toe. Een
hiërarchie die niet op het bezit gebaseerd is, dringt zich op.
Het verval van dat geldspeculatiesysteem zal de nodige
stimulansen aan de bewustzijnsverhoging geven. Intussen
blijven we voor een flink stuk ingedommeld, gevangenen
van levensgewoonten, gebonden aan de strijd om het
economische overleven van het oude systeem en
emotioneel onrijp reageren. We worden dus tegengehouden
om zowel sociaal als persoonlijk te groeien. We moeten
allerlei filosofische inzichten doorgeven zowel als rijp
worden om de verwarring die onze geslachtsdrift met zich
meebrengt op te lossen.
Ook onze lichamelijke sterfelijkheid mogen we niet langer
meer als iets onbegrijpelijks en angstaanjagends ervaren.
Alleen in theorie begrijp je dit niet, je moet alles ervaren, de
ene wat meer dan de andere...zodat je er achteraf op
terugkijken kan
Vorige volle maan, toe ik op m'n sterkst was, wist ik dat
alles in een stroomversnelling zou komen. Ik heb m'n
sterkte het voorbije jaar en vooral deze zomer door
wilskracht, voldoende opgebouwd om nu door te breken,
lijkt het...ik weet aan wie en wat en aan welke toestanden ik
me zou kunnen ergeren, maar ik doe het niet meer. Ik kan
me niet meer geven in wat ik niet meer aanvoel en
beoordeel alles naar de energie die ik op het moment zelf
aanvoel...in overeenstemming met m'n opties naar de
toekomst toe. Met iedereen eerlijk kunnen zijn, betekent
voor sommigen een ondragelijk iets...zeker als het met
lichamelijke liefde te maken heeft. Waarschijnlijk wordt
m'n huidige niet-seksuele verlangen nog verlengd...voor het
weer overspringt naar een nieuwe monogame relatie, of de
huidige weer ontvlammen. Waarom neigen bedrogen
mannen (en bedrogen vrouwen )er naar ofwel hun liefde te
verdelen of extra trouw te zijn ? Waarom vaak die spijt en
toch geen spijt om het verleden(de momenten of perioden
dat je beseft dat je dankbaar moet zijn voor ál je ervaringen
(negatief en positief) om dingen waarvan duidelijk werd dat
men ze niet had moeten doen...omdat men er achteraf
emotioneel niet beter aan toe was ? Is dit een experiment in
nieuwe vormen van samenleven of ...afgang ? Echte oude
bomen hebben door veel te verduren te hebben gehad,
jarenlang overleefd...en daarom zijn ze zo sterk en zo breed
en wijs geworden...dat men op een dag vindt dat ze in de
weg staan.
Tweede kerstbabbel met borrel
Iemand nodigde me uit voor een kerstborrel. Wij thuis
noemen hem allemaal met z'n familienaam.
Blijkt dat hij een hekel aan z'n vader heeft. Die zou hem
eens niet zijn zoon niet genoemd hebben.
Heeft zijn kleindochter nog niet gezien. Gaf hem een
voorbeeld van een gelijkaardige situatie bij mensen die hij
toch niet kent...om het stomme daarvan leren in te zien.
Beklemtoonde het belang van over generaties doorgegeven
conflicten leren te begrijpen...soms doorgaan...soms breken.
Niet te vlug iemand opgeven. Het gaat immers niet om
politieke besluiten, maar om mensen. De eigenkennis ook
van belang. Indien we onze persoonlijke conflicten niet
overwinnen, verrechtsen we bovendien.
Kunst kan niet anders dan links, progressief, de ethiek
dienend zijn.
Zelfs de godsdiensten hebben het sociale voor een stuk mee
helpen ontwikkelen, zowel als tegenhouden.
De dag van vandaag, nu de filosofie en de wetenschap de
oneindigheid hebben verklaard, het belang van niet niets te
willen worden als wetmatigheid numéro uno van materie en
geest...komt het belang van wat mensen met mekaar
hebben meer op de voorgrond als leitmotief van ons
leven...het zoekt zich een weg doorheen alle
consumptiekitsch van onze tijd. Z'n eigen te leren kennen
loopt altijd via het leren begrijpen van anderen om.
Kinderen zijn nog altijd het vervolg van de verhoudingen
tussen hun voorouders.
Zeg nooit nooit...voor je al die dingen tussen mensen en
jezelf doorhebt. Al zijn er crisissen tussen mensen,
en denk je voor altijd met hen te breken, vóór de bedoeling
van een band met iemand volledig is uitgewerkt, verandert
de intensiteit tussen mensen niet zomaar. De klassieke
scheidingsregelingen tussen partners zullen mits een
gunstige evolutie meer opschuiven naar het meer 'dulden
van anderen in iemands leven'.
De klassieke scheidingsregelingen rond woonsten, waarbij
de kinderen van de ene partner naar de andere verhuizen
gaan minder voorkomen daar de nieuwe partners ook meer
in het huis van hun nieuwe geliefden meer thuis kunnen
leren zijn. De vader of moeder van de kinderen kan er ook
gewoon als oude vriend worden ontvangen. Wat niet
makkelijk is soms, maar achteraf beter voor de groei van
iedereen. Je moet met niemand conflict zoeken, maar soms
lijken de conflicten in relaties wel ingebouwd om te
groeien...groeien...het is delicaat iemand te adviseren over
wanneer daar ook breken bij hoort.
Iemands mimiek, uitstraling, woorden ...zijn niet altijd even
energierijk bij ieder samenzijn...alleen diegenen die intiem
met mekaar omgaan zouden moeten weten in welke fase
van hun ontwikkeling ze zitten...en vaak weet eerst één van
beiden dit bewust na een bepaalde tijd. Soms is een mens in
perioden dat er te veel tijd in uitleg wordt gestoken, alleen
al blij dat hij of zij eens gewoon in stilte van de ander z'n
evenwicht kan genieten. Dan kan je weer gewoon een lijn in
je relatie krijgen, gewoonten inbouwen...als je al zo in
mekaar zit dat je heel de tijd met één iemand samen wil
wonen natuurlijk.
Te velen die bij mekaar wonen, spelen gewoonlijk een spel
van Domino en Submido. Een spel dat sommigen met
wisselend aanvoelen spelen kunnen, anderen zijn er
eenzijdiger in...teveel van het ene verstikt het andere en
houdt alle groei tegen. Soms stormen sommigen met volle
kracht en alle vertrouwen door het leven,...de rest van de
maand is het dan een geleidelijk opbouwen dat de overhand
haalt...allemaal beter dan deprimerender reacties op het
leven.
Koud- en warmbloedig, zit hem niet zozeer in het
bloed...maar in het willen bezitten en het kunnen loslaten.
Op het eerste zicht zachtaardige mensen worden soms zo
door hun soms teenpolige partners overschaduwd dat je er
soms dingen van hoort vertellen die van die 'eerste
zachtaardige indruk' afwijken. Een eerste indruk is niet vaak
verkeerd als je op het moment van de waarneming 'goed'
'zit '('ziet'). 'Een maske dat het geire heeft'...kun je na een
57
downperiode weer tot leven wekken. Alleen de geest die
banden boven de dood uit doorleefd en doorstaat, stort zijn
geest uit over de materie.
Laat ons eenvoudig en blij proberen blijven, een leven
lang...leren doen wat we kunnen en geen te hoge
verwachtingen aan een ander opdringen. Vaak probeerde
iemand ons in 't verleden zelf hoge verwachtingen op te
dringen en blijven we dit gewoon maar op een ander
uitwerken.
31. De 'rode draden' -lees ook Het COLLEKTIEF
ALTERNATIEF :Deze pennenvruchten peilen naar onze
sociaal-economische relaties, anno eind 20ste eeuw.
Waarom zijn onze politiekers het resultaat van ons
bewustzijn ? Net als U vindt de auteur dat een samenleving
moet voorzien in alles wat te maken heeft met :
Samenlevingsbeheer/ Telematica/Veiligheid/ Voedsel/
Wonen/ Werk/ Energie/ Onderwijs/Gezondheid/ Milieu /
Goederenproductie/ Goederendistributie/Transport/
Ontspanning/ Geld ...en alle objectieve relaties die hieruit
voortvloeien. Dit alternatief samenlevingsbeheer vangt aan
met een bondige schets over hoe we als mensheid tot onze
huidige wereld met zijn vele obstakels en mogelijkheden
geëvolueerd zijn.
Allerlei voorbijgestreefde structuren lijken aan radicale
veranderingen toe. De sterk verdeelde hoofdpersonages (de
Werkers), vinden veelal dat ons doen, laten en denken voor
een belangrijk deel door een uitgediend systeem bepaald
worden...maar de heersende ideologie is nog veel beter
georganiseerd. Een aanrader voor iedereen die nog gelooft
dat het op internationale basis best mogelijk is om op een
ecologisch aanvaardbare wijze in het materiele welzijn van
de mensheid te voorzien. ' Collectivisten aller landen...
verenig jullie'! 'Oorlog, verspilling van menselijke talenten ,
armoe en verontreiniging', ...het is nu wel geweest ...het
collectief bewustzijn leeft.
32 Notaboek-bedenkingen
-Gedachten, woorden, beelden , emoties, droombeelden,
aanrakingen, ervaringen, sociale structuren, zijn allemaal
middelen om ons bewust te worden van het feit dat een
deel van de werkelijkheid ook langs de rust in je innerlijke
zelf gevonden kan worden.
Vanuit de rust in jezelf ga je die instrumenten heel anders
gebruiken en bekijken, ga je anders gaan gewaarworden.
Jezelf en anderen observeren wordt dan een hele kunst.
Iedereen heeft ergens af te rekenen met hetgeen zijn
voorzaten om de een of andere individuele, relationele of
sociale redenen
dienden te onderdrukken. Al wat niet wordt opgelost, dient
zich soms onder dezelfde of een tegengestelde vorm terug
aan. -Pak sommige mensen hun schrik weg en ze kunnen
eerst dan echt naar iemand verlangen.
-"oproerkraaier" wordt hij genoemd die de werkgelegenheid
verdedigt, enkele maanden later wordt hij wel aangeduid
omdat niemand in de zaal een vraag beantwoorden wil"
-"indien je een kind van iemand anders wil, ben je dan als
vrouw wel bij de juiste partner"
-"als test is 'ontrouw' een hele zware", -"neem mij weg ,
misschien valt er dan wel een huwelijk in duigen"
-"ben ik niet nog altijd "later zal ik leven" aan 't zeggen"
-"liefde kan tot medelijden evolueren als je niet genoeg bij
mekaar kunt zijn"
-"laat ieder zijn eigen leven leiden, maar wat ze ontwijken
zullen ze blijven tegenkomen"
-"welke is jouw godsdienst pa :zelfverkenning aan die van
anderen toetsen"
-"ik wens dat ik kan blijven benaderen wat ik aan energie
kan voelen, 'waarnemen' wordt dan een zalig openbaren van
dingen die zo diep zijn dat ik het schrijven zal moeten
opgeven"
-"sommige mensen wonen inderdaad beter niet bij mekaar
-"nog zelden tijd om te schrijven" ,"observeren eist me
helemaal op"
-"ik had de laagste elektrische weerstand in de klas, daar
kan het meeste energie door passeren"
-"dag vriendin, totdat je weer m'n vrouw bent"
-"klassenbewustzijn verdwijnt door teveel opslorping door
werk en verkeerd mediagebruik,
overconsumptie...interesseloosheid"
-"kennis en ervaringen op gebied van bijzondere energieën
dienden om deze te leren beheersen, om echt jezelf te
blijven als je boven de stroom bent" "om niet af te wijken
van eigen uitgangspunten" "de ervaring leert DAT
IEDEREEN DIE JIJ PERSOONLIJK WIL HELPEN HET
TOCH UITEINDELIJK ALLEEN MOET DOEN, IEDEREEN
EN ALLES MOET JE KUNNEN LOSLATEN EN ER
UITSLUITEND OBSERVEREND OP REAGEREN...dan vindt
je je weg""
-"SCHRIJVEN IS MISSCHIEN ALLEEN MAAR EEN MIDDEL
OM EEN NOODZAKELIJKE HOEVEELHEID TELEPATIE
OP EEN BEPAALD MOMENT VRIJ TE MAKEN ("zoals
bidden in de tijd")
-de speculatieve kapitaalbewegingen zijn 60 tot 100 maal
belangrijker geworden.
-"ik droomde dat een stalen neushoorn (symbool voor
vervreemdende geldcultuur) op 'de mens' afstormde
-"systeem werking motor = 1 vast punt heb je nodig"
-3de maal vibrerende kleuren rond m'n ogen gezien"
-"SOMS MOET JE ECHT IEMAND GEKEND HEBBEN OM
IETS KUNNEN DOOR TE GEVEN AAN EEN ANDER
-alles is licht, donker is slechts schijn, donker is een illusie...
donker is de zon die aan de andere kant voorbijtrekt, -het
DUIs t e r is niet de DUIvel. de duivel noemt ILLusie, een
illusie is een waanvoorstelling.
ill is ziek-waan is wijsheid met teveel of te weinig emotie en
verstand. het leidende licht, is niet zoals donker en zonlicht,
De wijsheid in pacht, zonder erover te hebben nagedacht
33.Abeltje Sommige mensen kunnen liegen en bedriegen
alsof ze gewoon een bijrolletje in een gangsterfilm spelen.
Abeltje niet. Hij vatte het leven heel ernstig op. Het leven
was immers een geschenk. Iets dat je van God en je ouders
en zo verder gekregen had. Iets vol geheimen en dingen die
je diende te eerbiedigen. Iets dat niet zomaar vanzelf kwam,
maar waarvoor men zich op alle mogelijke manieren
inzetten moest. Ook iets dat bij gebrek aan goede wil, via
een straf naargelang het vergrijp ...'bijgestuurd' werd. Al van
toen Abel de eerste keer de borst kreeg, was het voor
iedereen ,behalve hemzelf, duidelijk welke levensfilosofie
hij aannemen zou : 'het leven was er, het werd je
aangeboden...alles wat je nog hoefde te doen...was je goede
wil te laten zien...en te zuigen of...af te sterven'. Zoals ook
de vrouw het zaad van de man uitzuigen moet om vrucht te
verwekken. Abel's karakter ontwikkelde zich in de richting
58
van teveel goede wil (hij bleef te graag lang en dikwijls
zuigen) en te grote stoute schoenen. Hij ontdekte namelijk
dat er naast melk nog andere dingen in het leven waren. Al
van in zijn kleutertijd werd hij door het katholieke kerk
apparaat opgemerkt en uitgepikt om een belangrijke rol in
allerlei rituelen te gaan spelen. Het was een hele struis
gebouwde non met sandalen© maat 45© die hem
'ontdekte'. De dag na de nacht dat Sinterklaas was langs
geweest wou Abel maar wat graag Indiaan zijn. Dat trok
hem toen al aan. Hij tooide zich met de veren die de man
met de witte baard waarschijnlijk via een Broederlijk Delen
actie van de paters buitgemaakt had; en begon in het
kleuterklasje rond te hollen. Kreten jubelend op zijn
Indiaans. A la cowboyfilms van op de TV bij de overburen;
de familie Oversteins, die als eersten in het dorp een
beeldbuis hadden. Niet dat tabaksgigant Belga veelbetaalde,
maar Andre had na zijn uren poten aan zijn lijf en een
thuiswerkende vrouw. Op het platteland kan dat tellen.
Door toedoen van de overgrote dosis energie die hem toen
al kenmerkte kwakte dus de mooiste vaas van de klas aan
diggelen. Hij zou geweten hebben dat het zijn fout wel weer
eens was. De non met de mannelijke naam ,die anders zo
lief lachen kon, trapte verwoed in de richting van zijn
kleuterkont. Hij, Abeltje , rende voor zijn leven. Kon hij het
helpen dat dat in 't zwart ingekapselde mens de
kleuterstoeltjes zo dicht bij de kasten met breekbare dingen
erop zette? Ja : "Vooruit gij z'n duvel, kom hier kleine rappe
pallieter...wanneer ga jij nu eens leren stilzitten...onbeschoft
stukske zoon van ne marchanderende
groenteboer". Had Abel toen twintig jaar ouder geweest,
dan had hij misschien het volgende geantwoord : "Hoe is
het mogelijk dat de opvoeding van kinderen toevertrouwd
wordt aan vrouwen die geen kinderen willen krijgen ! Van
toen af lag Abel 's lot al vast. Deze rebel moest misdienaar
worden. Zuster Michael gaf de beslissende tip aan
eerwaarde heer Robert, pas 'ingehaald' priester van de
nieuwe lichting in zwarte maatpakken geklede ziele
oversten, die de oude lichting zwartrokken kwam
vervangen. Hun filosofie was er geen van 'geniet maar van
het leven'... alhoewel dat henzelf toch wel duidelijk lag.
Geen gezinslast, Hun ingesteldheid was er eentje die
duidelijk verried dat zij dachten dat zij 'alles beter wisten'.
Velen geloofden dat. Ook Abeltje aanvankelijk. Bezorgde de
Roomse kerk onder de vleugels van de jonge dynamische
Managers Michael en Robert hem niet zijn eerste inkomen :
Een deeltje van het kleingeld dat bij de enkele trouwpartijen
in het kerkelijke mandje viel. De enige manier om als
kinderen van plattelandsmensen die
enigszins met de boerenstiel te maken hebben aan het werk
op het land te ontsnappen was ofwel zeggen dat je teveel
huiswerk had, ofwel zeggen dat je iets voor de pastoor
moest rond dragen of zo. Niet dat Abel en kornuiten dat
werk niet graag deden . Maar de kinderen van arbeiders die
de boerenactiviteiten financieel niet meer nodig hadden,
konden de hele week sjotten, ravotten of zich vervelen.
Daarmee susten Willy en Abel zich op momenten dat ze
zogezegd actief ten dienste van school of pastoor stonden.
Iedere namiddag in de helft van de week dronken ze
stiekem een paar glazen wijn. Hun onbevangenheid bracht
hen dan tot menige constatatie die de verbeelding aan de
realiteit onttrekken kan.
"Een engel...wat is dat voor een beest Abel ? Een mens met
vleugels, zoals dat schilderij in 't school ? Je weet wel van
dat kind dat in de afgrond dreigt te vallen. 't Schijnt dat wij
allemaal ergens zo'n beest rondlopen hebben" "N'en
engelbewaarder da's geen beest jong , volgens mij is dat een
soort kompas binnenin ieders kop. Een stuur om jezelf uit
domme situaties te houden en uit iedere situatie het beste
voor iedereen te halen. Onthoud 1 ding joeng. We zijn hier
allemaal om gelukkig te worden op deze wereld. Alles wat
belet dat iedereen het hier op deze wereld naar zijn zin
heeft zal geen
lang leven meer beschoren zijn denk ik. Iedereen eten en
drinken, werk en een schoon dak boven z'n hoofd en dan
nog veel natuur en cultuur in de geburen. Meer moet dat
niet zijn ! Sante!" "Gij hebt gemakkelijk zeggen
manneke...en de 'duivel' dan, die bestaat toch ook ," "Gij
zeveraar. Dommerik. Hebt ge nu nog niet gesnapt waarom
ik in de catechismus les voor mijn plechtige communie
buitengevlogen ben ? Natuurlijk kon de pastoor daar niet
mee lachen toen ik zei dat er in het aards paradijs vroeger
geen duvel was. Er was genoeg van alles en alles werd onder
mekaar verdeeld kadee. De eerste mensen hun 'kompas' was
nog niet ontregeld, dat kwam later pas toen ze begonnen
badderen om 't bezit van den overschot waarvoor dat ze
weer andere dingen konden krijgen. Afgunst, haat en
jaloezie krijgt ge elk goed menselijk kompas kapot en sleept
ge nog ander mensen mee manneke". "Feitelijk zou gij eens
ne preek moeten houden Abel jong. Van wie wette gij dat
allemaal ?" "Da's toch niet moeilijk om dat te weten. Ge
gelooft gewoon zo weinig mogelijk van waar dat iedereen
die 't beter weet mee afkomt. Alleen wat echt kan zijn houdt
je over. Als je je dan nog afvraagt waarom en voor wie dat ze
daar eigenlijk staan te liegen, dan heb je al half gewonnen.
De pastoors willen blijven wijn drinken en deken worden.
De onderwijzers zijn ons na enkele jaren allemaal moe en
willen directeur of inspecteur worden. Daar hebben ze dan
weer de politiek voor vandoen. Waarom denk je dan dat ze
in de geschiedenislessen niet juist uitleggen hoe dat 't komt
dat de politiekers er altijd in slagen van de mensen naar den
oorlog te sturen ! De mensen mogen de waarheid niet weten
jong, of het systeem valt in." "Maar in God, daar geloofde
toch in eh Abel ?""Ach joeng. Laat menne kop gerust ! Gij
met Uw vragen altijd. God da's gewoon de optelsom van
iedereen zijn kompas... en staat dat kompas op 't verdedigen
van 't grondgebied in plaats van 't verdedigen van de pree
dan hebben ze de werkman bij z'n gelee. Dat zegt m'n
grootvader altijd. Die is nog mijnwerker geweest voor hij
kasseien voor de gemeente begon te leggen.
Loving live is the greatest art. Living together also. Een
enorm bewustmakend gevoelen zal je deel worden eens je
via studie en ervaring ontdekt en beleeft welke band, jezelf
en
de collectiviteit rond je, met de geschiedenis van het
ontstaan en die van het zijn en die van het worden deelt.
Scheiding tussen verleden (ontstaan), heden (zijn) en
toekomst (worden) , heeft echter geen zin. In het heden zit
immers zo wel' wat was' als het alternatief vervat. Dat leren
zien is leren met andere ogen kijken of...dimensionaal leren
begrijpen. Het gaat er in 't leven om van te leren hoe je met
je verstand en je andere antennes kunt leren aanvoelen wie
wat en WAT wat eigenlijk betekent. Hoe passen wij daar
NU echter individueel in...in dat collectieve verhaal dat zich
op deels identieke, deels verschillende manier in ons
59
vertaald ? Hoe beweegt en werkt en herwerkt onze, onder
bepaalde omstandigheden zo soms zo negatief
beïnvloedbare en soms zo conservatieve geest ? Welke
invloed heeft dat op onze individuele en collectieve
besluitvorming ? Onder welke voorwaarden zijn wij bereid
ons echt voor iets collectiefs of voor individuele relaties in
te zetten ? Hoe zwaar weegt het bewustzijn van
vergankelijkheid op ons ? Waarom ervaren sommigen het
bestaan als zinloos : omdat zij de link met de
wetenschappelijke en intuïtieve kennis daarrond niet willen
of kunnen opnemen...of gewoon omdat biologische,
economische en andere culturele verschijnselen nog teveel
op ons psychologisch gedragspatroon drukken ?
Korter gezegd : hij of zij die de vrijheid van denken en de
liefde niet ontwikkelen kan...piekert teveel.
Over energieën als 'geluk' en 'vrijheid' Je kan maar echt
gelukkig zijn als je geen pijn en negatieve emoties als
onvermijdelijk leraar meer nodig hebt. Wees je ervan
bewust dat je deel uitmaakt van 1 grote energie die in
grotere en kleinere delen tussen wezens en objecten
onderling beweegt. Alles wat je denkt en zegt is een
mengeling van energie en verlaat je gedeeltelijk onder de
vorm van weer een andere kompositie als die mengeling die
op een of andere manier door je aura drong...jij en niemand
anders moet dit proces leren sturen. Jouw persoonlijke
geluk hangt samen met de graad en verscheidenheid aan
soorten van bewustzijn in jouw omgeving. Liefde is een
energie die iedereen die ervoor open staat dwingt van
steeds nieuwe dingen over haar te leren...indien je je kan
leegmaken van al de oude ballast, overstroomt ze je met
voelbare gelukzaligheid. Laat niemand zomaar over je
beslissen. Net als jij is de samenleving voortdurend in
evolutie, zelfs als de oude structuren lijken vast te zitten.
Alles wat je ziet is 1 geest die zijn liefde op zeer
verschillende, soms schijnbaar schokerende manieren
probeert duidelijk te maken. OP zoveel mogelijk manieren
als er combinaties tussen het aantal wezens en objecten
mogelijk zijn. Iedereen vindt er altijd wel een bondige
samenvatting in zijn omgeving van. Er is niet zo zeer 'goed '
of 'slecht' , alleen verschillende stadiums in evolutie naar
meer en meer energie. De meest aangewezen manier om
relaties te verdiepen is de onbevangen conversatie tussen
mensen die onbevangen in mekaars ogen durven kijken.
34. de duizendjarige eik
Duizelingwekkend veel momenten lang, vreet deze rust
zich diep in de grond en schraagt zijn stam het open gewelf
van de zacht ruisende vertakkingen der wijsheid. De kracht
van deze onopgemerkte explosie biedt een woonst aan zijn
verscheiden bewoners. Een verpozing aan zijn bezoekers.
Steek je hoofd eens in het door wegrotting geamputeerde
stamstukje van de steeds kolossaal stille olifant.
Het ruikt er naar een huis met oude, doorleefde meubelen,
doorleefde levens. Ik zocht naar woorden om de realiteit
vast te nagelen ,ik vond ze. Ik balde ze samen in 'een
waarheid over God' (later 'voedsel voor de Geest). Ik
voorzag de toekomst van een alternatief. Ik schreef over een
liefde. Ik blijf met sommige verstarden aan de versleten
wetten van NU gebonden....tot hun ware sterkte uit hun
oude harnassen breekt 'Wat betekent mijn aanwezigheid
hier', is een vraag die je op alle gebieden moet blijven
bezighouden.
Niet iedereen heeft evenveel bewustzijn. Niet iedereen heeft
de tijd, de middelen en de gewoonte om zich 'beschouwend'
(filosofisch) met het totaalbestaan bezig te houden. Niet
iedereen slaagt erin om zich blijvend over de
totstandkoming en het zijn en worden van het leven te
verwonderen. Voor anderen blijft het bij onderzoeken en
begrijpen en raakt men niet aan het stadium van beleven en
uitdragen toe. Waarom niet ? Omdat de vraag naar de zin
van 't bestaan( gelukkig) geen marktwaarde heeft. Onze
samenleving steekt geen tijd in zich afvragen wat nu wel de
bedoeling van dit dagelijkse samenleven is...er wordt ons
alleen gevraagd van te functioneren. Mijn aanwezigheid
hier, betekent voor mij, groeien naar meer en
meer bewustzijn van het feit dat men leeft om te ervaren
welke soort energieën me dagelijks proberen verrijken. Of
dat nu beelden, dromen, woorden, kleuren, klanken
gedachten of andere soorten materie en andere
gewaarwordingen zijn of of dat nu mensen zijn...we mogen
ons niet laten vangen door al die structuren en mensen die
ons bewustzijn vernauwd houden willen. Bewustzijn is meer
dan als mens en maatschappij weten waar je vandaan komt,
waar je staat en waar je naar toe wil...eenmaal je die kennis
verworven hebt komt er meer ruimte voor het dialogeren
met het bovenbewuste vrij.
35. iedere dag kan je als een eindeloze energie
aanvoelen
Voor je nachtrust aanbreekt, vertrek je vanuit de gedachte
dat je zeker 1 symbolische droom *zou willen hebben en dat
de nieuwe dag zeker weer vol energierijke ervaringen zal
zitten. De materieel bestaande geestelijke energiebron die
we best als' inspirerende liefde' beschrijven, wil zich op
honderden manieren tonen...hoe meer we ons daar van
bewust zijn, hoe meer onze energiecircuits geactiveerd
worden...hoe beter je ook iemands aura aanvoelt......hoe
zuiverder de energie van de ene mens in de andere kan
overlopen...hoe minder energie er door 'medelijden' met de
tijdelijk minder energierijke mens verloren gaat. Indien je
ergens ter hoogte van een bepaalde chakra een tijdelijke
energieblokkering hebt, zal je minder goed kunnen
ontwaken : je dromen zweven in stukken en brokken voor
het beeldscherm van je geest. Ze vormen geen geheel en je
kan ze moeilijk interpreteren. Droominterpretatie laat
iemand volop genieten van het soort bewustzijn dat hij 's
nachts beleefde. Je zet je wekker als je die nodig hebt, best
een uur voordat je aan je 'uit bedse' leven begint.
36.Verveling Het lijkt wel, in feite is het ook zo, dat enorm
veel mensen met een ongelofelijk ONBESTEMD, doelloos
gevoel in hun wezen zitten. Ze trekken zich aan hun
medemensen op om te kunnen voelen wie ze eigenlijk zijn.
Ze kunnen niet meer stil worden en zich rustig
voelen...zonder dat ze met iets bezig zijn. Bezig zijn is een
vorm van meditatie, maar moet toch ergens zonder
feitelijke inhoud aangewend. Zo hebben veel mensen een
ongelofelijke nood om voortdurend 'weg' te zijn, op zich
niets mee aan de hand, als dit maar niet duid op een vlucht
van de innerlijke confrontatie met zichzelf. Anderen
vluchten uren en
uren in soap-feuilletons en geweldfilms, vol 'actie', terwijl ze
zich voor hun 'innerlijke' actie verstoppen.
De minderwaardigheid dat het vluchten voor zichzelf
meebrengt, wordt doorgeschoven en uitgewerkt op de
omgeving. Alles is voortdurend niet de eigen schuld, maar
60
diegene van de omgeving. Natuurlijk, structureel is dit waar
als je bijvoorbeeld zonder job zit, of je moet te hard werken.
Maar gaat het over opruimen of opgeruimd zijn of zich goed
voelen, dan vinden veel te velen dat ze constant
'bemoederd' moeten worden om zich gelukkig te voelen.
Wie wil er de dag van vandaag nog iets aan zijn
onwetendheid doen ? Welk een rijke wereld is er op politiek
of spiritueel gebied bijvoorbeeld nog niet ontdekt ? Men
beseft helemaal niet dat men niet gewapend is tegen het
nieuws dat alle dagen op ons afkomt. Men raakt
gedegouteerd, zonder dat men nog interpreteert, omdat
men het gewoon niet meer kan opbrengen. Het systeem
stort al zijn ellende in woord en beeld over ons uit en maakt
ons bewust moedeloos omdat er toch geen alternatief voor
een systeem dat vervreemding en oorlog produceert bestaan
zou. Laat ons ons in dit essay beperken tot 1 vorm van
vervreemding : de vervreemding van de mens met zijn eigen
innerlijk : gevangen tussen emoties, media en verstand, zich
niet bewust dat er zoiets als intuïtief contact met je eigen
bestaat. Als je genoeg wilskracht hebt, en je kan je eigen
losmaken van allerlei vormen van onbewust leven, dan kan
je je onderbewustzijn zo stimuleren dat het je alle
antwoorden geeft die je vanuit je binnenste diep
vraagt…Intuïtief contact heeft niets met zweven, maar alles
met zich op je eigenste trilling kunnen houden. Een punt
van waaruit je de anderen kunt helpen door ze compleet als
wezens die hun eigen kunnen helpen te beschouwen, in
plaats van als hulpbehoevend. Je kan iemand wel 'dorstig'
naar kennis of overstijging van het verstandelijke en
emotionele maken, maar 'helpen' begint vanuit het innerlijk
van iedereen zelf.
36.Verveling : Kan stom zijn of een nieuw begin
voorbereiden
37. Ze noemen me soms een dromer
Ik werd in 1956, dus 16 jaar na het begin van de
derdewereldoorlog geboren. In de tweede wereldoorlog viel
er een granaat op het dorpscafé waar mijn moeder toen met
haar tante was. Mijn draagster hield er een ei grote krater in
haar boven dijbeen vlees aan over. Een paar centimeter
meer naar links had het kanaal langs waar ik(?) (toen al?)
gekozen had van op deze wereld te komen, voorgoed
verminkt. Een jong zwaar bloedend meisje werd nipt van
een Vietnamees of Irakeesachtige oorlogsdood gered. De
man die , afgaande op de vibraties van mijn moeder, mijn
verwekker is, leefde in een dorp dat qua burgerlijke
slachtoffers
het derde zwaarst door de tweede wereldoorlog getroffen
werd. In die tijd had men in die vredige dorpen niet alleen
veel cafés en boeren, maar ook veel jonge en oudere mensen
die aan tuberculose bezweken. Sommige vorsers zeggen
heden ten dage dat gevoelige mensen soms vatbaarder voor
ziekten zijn, andere wetenschappers gaan zelfs verder. Feit
is dat mijn vader in die oorlog drie jaar zwaar ziek werd, en
niet zoals de helft van de mannelijke dorpsbevolking naar
het concentratiekamp Neuengamme afgevoerd werd. Hij
overleefde nipt, en leeft sinds toen op 1 long verder. Ik
begrijp nog altijd niet hoe hij
later nog zo'n enorme werkkracht kunnen aan de dag
leggen heeft of waar hij, die normaal zacht praat, de lucht
vandaan haalde wanneer hij zich luidkeels kwaad maakte.
Nadat het imperialisme van de geallieerden voorlopig tegen
het imperialisme van de nazigeallieerden gewonnen had,
vonden beide 'oorlogsgewonden' mekaar. Ze 'verkeerden' 6
jaar lang, en 'huwden'. Toen bepaalde levenswillen die eicel
en die zaadcel, van waar dan ook in hun lichamen
binnengedrongen waren , en rond de tijd van de zomerse
zonnewende versmolten, was de kans groot dat daar een
explosieve mengeling van voortkomen kon. Ik was er dus,
en trok me behalve van wat maagkrampjes na het zogen,
niets van pijn aan. Heelder dagen genoot ik van een slaap,
waarvan ik nu, bijna 40 jaar later, eerst de inhoud besef. Je
kan dat echter meteen vatten als je een baby van slapen
genieten ziet...de vibraties die je dan tegemoet komen lijken
dan als vanuit een verborgen wereld te komen.
Soms vraag ik me af of een deel van mij reeds al dan niet
'gewond' werd toen mijn moeder die granaatscherf tussen
haar benen kreeg, nog voor ik verwekt ben dus... of of dat
dat ander deel van mij, toen tijdens de oorlog misschien in
mijn vader, die in ' zo'n' wereld leefde, niet meer leven
wilde. Als dat zo is, is er nog hoop voor diegenen die nu nog
steeds door oorlog verminkt worden. Als dat zo is hebben
de wetenschappelijke vorsers nog bergen werk voor de
boeg. Ik heb alle theorie en praktijk overleefd.
Aansluitend op deze laatste zin wordt dit verhaal in de
eerste plaats geen gedetailleerde beschrijving van 'wat en
met wie er wat gebeurde', maar eerder een zoeken naar
welke invloeden een mens aan oude denkbeelden
gekluisterd houden...en welke factoren een mens van zijn
'intuïtiviteit' proberen af te houden. Net zoals andere
volwassenen praten ma en pa nooit over die oorlog die in
feite niet de hunne, maar die van de machthebbers was. Ik
heb dat allemaal eerst op latere leeftijd vernomen. Ook dat
er toen alweer gauw nog een keer weinig werk was, of dat er
toen, zoals grootmoeder zei, "witten en zwarten in de
oorlog waren" leerde ik niet van de schoolboeken, of
vernam ik niet uit volwassen monden. Volwassenen hadden
op elk mogelijk gebied hun
zorgvuldig afgeschermde taboes. Hoe die 'witten en
zwarten', die fascisten en anti-fascisten' de 'redders-in-nood'
van een stervend systeem waren, begrepen ze niet. Hoe
mannen en vrouwen lichamelijk en emotioneel in mekaar
zitten; begrepen ze niet. Wat ze met hun 'God' en hun
'Kerk' bedoelden begrepen ze niet. Daar wou ik allemaal wel
achter komen, maar dat wist ik toen eigenlijk nog niet
bewust. Hoe dat ik dat wel meer en meer bewust wilde, zal
ik je uitleggen. Als kind zat ik in een zelfstandigenmilieu,
waar keihard moest gewerkt worden om te overleven en
vooruit te komen. De zelfstandigen waarbij de veer uit
economische(zogezegd verstandelijke) , emotionele, of
lichamelijke omstandigheden 'brak' vervoegden de klasse
van niet-middenstandwerkers. Nog anderen werden na
zware investeringen de loonslaven van
banken. Ik heb me dat als kind keihard leren werken nooit
beklaagd. Als zoon van een fruitkweker en groothandelaar
in fruit en kleinzoon van een boer met alle soorten beesten
en plantaardige organismen deed ik allerlei soorten werk.
Van schapen scheren, op markten werken en transport tot
en met alles wat met fruit behandelen te maken heeft. Ik
was 'vroedjongen' bij het werpen van varkensbiggen...en
heb nog koeien gemolken. Ik leerde wat metsen en wat
elektriciteit.
61
Ik genoot van de omgang met de loonarbeiders op het
familiaal bedrijf. Ik kwam op binnenlandse en buitenlandse
groenten-en fruitmarkten. Toch trok het spirituele, meer
bepaald het schrijverschap me sterker aan. Niet omdat ik
dat fameus humanioradiploma behaalde, maar omdat ik
toen al intuïtief vond dat er iets met die economische -en
menswetenschappen mis was.
Het onderwijs vond Christus een superheilige, maar vergat
dat de betekenis van dat woord niets met de klassiek
'vrome' mentaliteiten te maken had, maar alles wat met
echt 'helende', gezond makende dingen te maken had. Ze
snapten gewoon niet dat het spirituele ook iets materieels
is. Ze snapten wel hoe ze de mens schuldgevoelens en
onderdanigheid aan een uitgediend systeem moesten
aanpraten. Dat onderwijs was van mening dat een man als
Marx van de mensen een soort robotachtige werkezels
maken wilde...maar liet ons nooit iets van zijn teksten
lezen. De geschiedenis van de twintigste eeuw sprak noch
thans bloedige boekdelen.
Datzelfde onderwijs huldigde de stelling dat het
lichamelijke en het emotionele (o.a. dat gene wat men
dacht dat liefde was) strikt gescheiden moesten blijven en
veroordeelde de eerste schuchtere pogingen tot nader
inzicht, van psycho-analysten als Freud en Jung, tot pervers
geëxperimenteer . Van de materiele krachtvelden die
menselijke relaties verbinden en die in een primitief
stadium tot verschillende vormen van jaloersheid en
ongezonde wedijver leiden, kon men toen ,zelfs na drie
theorieën van Einstein en de kwantumtheorie nog niets
weten. De enige manier om orde , discipline en vooruitgang
in de maatschappij te houden liep langs de overgankelijke
wegen van Staat, Kapitalisme ,Gezin en Kerk. Het systeem
als rem op de maturiteit of liever op het rijpingsproces van
zijn onderhorigen. Blind vertrouwen op de Staat en zijn
heilige burgerlijke democratie die oh toch zo onbegrijpelijk
weer in een andere vorm van burgerlijke dictatuur lijkt om
te slaan. Algehele gehoorzaamheid aan het Kapitalisme en
al zijn zegeningen die de mens meer tijd geven om zich te
ontwikkelen tot UNO-konvooihelpers, Artsen zonder
Grenzen, gestresseerde werkers, doppers, migranten en
vluchtelingen. Alsof de collectivisten geen uitleg en geen
alternatief zouden hebben... .
Ik heb altijd al geweten dat het leven ergens zin had, ik zat
namelijk met het gevoel dat ik ergens een opdracht had
tegenover mezelf en de samenleving. Voor dat je die
opdracht aankan moet je die twee laatsten via kennis en
ervaringen doorgronden en je ijdelheid overwinnen...anders
wordt je een carrièrejager of een opgeblazen intellectueel
die zijn plaatsje bemachtigd heeft. Ook als je je ontvette
emotionaliteit en je spiritualiteit blindelings aan overdreven
consumptie opoffert, hou je op je eigen bewustzijn te
ontwikkelen. Over het collectieve bewustzijn het volgende :
Naast macht is Onbegrip ook oorzaak van het in stand
houden of verergeren van achteruitgang. Kennis , Liefde tot
diegenen voor wiens persoonlijke ontplooiing we instaan (of
we er al dan niet biologisch kort bijstaan) of Liefde tot het
geheel van alle soortgenoten en daadwerkelijke Inzet; zijn
de remedies waarvan echte vooruitgang zich soms op een
bijna ondoorgrondelijke manier
bedient. Die kennis, die liefde en die inzet moet zich echter
in woord en daad leren vertalen. Onze instinctieve roots
hebben bepaalde organische functies, maar mogen ons
denken en handelen niet overheersen.
Hoe meer we erin slagen van iedereen op een zinnige
manier en in een zinnige mate van het materiële te
voorzien...hoe meer tijd er voor onze individuele en dus
collectieve bewustwording vrijkomen zal. De materiele
mogelijkheden tot verandering zijn reeds aanwezig...maar
zitten gevangen in oude macht structuren omdat Inzicht ,
Lef en Methoden achterop hinken.
38 "Wat deed jij op oudejaarsavond"...?
...is een van de vele inleidingen tot gesprekken die je op de
eerste dag van het jaar hebt. Ik zou als volgt antwoorden :
Vorige oudejaarsavond zat ik al lezend en schrijvend na te
denken over de vraag wanneer men via de drie relativiteit
theorieën en de kwantumtheorie eens zal kunnen bewijzen
dat de geest de lichtste MATERIE uit het universum is. Alle
materie bestaat uit onsterfelijke elektronen, dus is de geest
ook eeuwig. Het is alleen maar de vraag of er uit de
elektronen van iemands asse na miljarden jaren evolutie
terug intelligent leven kan ontstaan of de vraag of de
geestelijke materie apart en ononderbroken kan bestaan.
(zie ganse reeks artikels daarover na dit artikel...tussen 1991
en 2006) Op termijn zullen dergelijke vragen misschien wel
door onze natuur- en scheikundigen opgelost worden.
Misschien is het voor de wetenschappers beter dat vragen in
verband met de geest nooit wetenschappelijk opgelost
worden, want anders kunnen deze
zich misschien niet over hun ontdekkingen blijven
verwonderen. Je hoeft trouwens geen geleerde te zijn om te
begrijpen waar dit over gaat. Gisteren vroeg Sunnyboy mij
welke 'godsdienst' ik had. Ik had kunnen antwoorden dat
priesters overal ter wereldtegen hun kerkgangers zeggen dat
de geest niet iets stoffelijks
zou zijn en dat ik dat niet geloof en dus een atheïst of een
niet-aan-'God 'gelovige ben. Maar ik dwong mijn eigen
binnen de tien seconden een alles beantwoordend woord
uit te vinden. "Ik heb geen godsdienst, ik ben een
ZELFVERKENNER", zei ik. Een 'zelfverkenner' observeert
alle mogelijke energie van hemzelf en van anderen in, en
buiten zichzelf...op alle mogelijke terreinen van het leven.
Hoe bewuster en spontaner je het leven durft beleven, des
te intenser kun je van jezelf en de mensen
rondom je genieten. Hoe meer je de gevolgen van de
oorzaken scheiden kunt, hoe meer tijd en energie er voor de
beleving van de mensen rondom je vrijkomen kan. Twee
jaar geleden, oudejaarsavond schreef ik in 1 van m'n
correspondenties met mensen die zich IN DE PLAATS VAN
de arbeidende mensheid met politiek bezighouden, dat die
arbeidende mensheid zich best zelf met de politiek bezig
zou
houden, buiten versleten instellingen en mentaliteiten om.
Het 'Collectivistisch Alternatief' dat ik toen vanuit mijn
politieke ervaringen beginnen ontwikkelen was, leunde aan
bij de bevindingen van een internationaal ingeplante groep
mensen, nog minder talrijk en nog minder bekend dan
andere groepen, maar met een analytische geest die deze
eeuw overleven zal, zelfs al werd en wordt die geest deze
eeuw als nooit tevoren vervolgd. Het is het soort geest dat
zich niet aan enge belangen bindt.
Iedereen die op een klassieke manier met politiek bezig is,
is bezig met illusies uit het verleden en geeft voedsel aan de
62
hel van allerlei soorten achteruitgang. Net zoals iemand die
illusies in een toekomst zonder onbaatzuchtigheid koestert
, de enige realiteit, het heden, niet veranderen kan. De
politiekers die het voor het zeggen hebben zijn het resultaat
van ons op velerlei wijzen afhankelijk gehouden
bewustzijn...en helpen een hele reeks absurde toestanden in
stand houden. Het is soms niet makkelijk om de objectieve,
de theoretische helft van de bol van nieuwe inzichten met
de subjectieve helft ,de praktijk, te laten versmelten, maar
als je dat kan, LEEF je.
39.Wie dagelijks schrijft, kan dag na dag vertellen wat er
allemaal 'gebeurde'. Van tal van voorvallen die aan bepaalde
relaties gekoppeld zijn, vertrekken een hele reeks naar
verscheidene richtingen lopende rode denkdraden die nauw
met groene gevoelstakken verweven zijn.
Elke dag is dit kluwen van denken en voelen verschillend,
maar velen onder ons ervaren dit op een heel oppervlakkige
manier. Het denken en voelen verwerken de energieën die
vanuit de buitenwereld in het lichaam stromen uiteindelijk
via de linker en de rechterhersenhelft, en stralen na
verwerking ook een deel intuïtieve' energie de ruimte in.
Hoe zelfstandiger deze 'intuïtieve' energie van het door
externe persoonlijkheden beïnvloedde denken en voelen
geraakt, hoe sterker iemands inwendige energiecircuits
worden,...des te meer positieve uitstraling je via je aura en
het proces van auravermenging voor anderen
produceert...zonder dat je je energie 'uitzuigen' laat. Als je
voor je eigen een positie van 'elektrisch neutraal'
'onverschillig evenwicht' leren hanteren hebt, kan je aldus
verschillende soorten niet© alledaagse energieën leren
aanvoelen. Zodoende realiseren de 'elektronen van de geest'
hun doel : bewustzijnsverruiming via allerhande haast
onnavolgbare, ondoorgrondelijke wegen. Hierover is al op
uiteenlopende academische en prozaïsche manieren
geschreven en gefilmd... . Mijn bedoeling is het om een
aantal 'dingen des levens' op een intuïtieve manier 'samen'
en 'over' te brengen.
40."In 47 jaar getrouwd zijn niet zien wenen" zei ons
ma.”
Hij was 15 in 1938. Enkelen van zijn kameraden in het dorp
kregen TBC, hij ook. Hij overleefde, was een tweetal jaren
ziek, ademde voortaan met 1 long en ontwikkelde een groter
hart. De oorlog brak uit en hij moest zich onder prei in de
hof in de grond verschuilen om ook niet naar Duitsland te
worden gedeporteerd. Pas hersteld, werkte hij weer keihard
in het boerenbedrijf van z'n vader, om na de oorlog een
eigen handelszaak en een fruitkwekerijbedrijf uit te
bouwen. Bijna was hij naar Afrika vertrokken om er een
plantage op te zetten; omdat de boerderij volgens de
vrijemarktnormen eigenlijk te klein was voor 3 broers. Hij
huwde eerst op latere leeftijd met zijn meisje, dat bijna aan
een granaatscherf tijdens de oorlog bezweek. Er bleef
weinig tijd voor ontspanning, want de zaak mocht niet
overkop gaan en er moest maandelijks een inkomen voor al
zijn arbeiders op tafel liggen. Zijn zoon had geen 'commerce
geest' en onderzocht het verband tussen oorlog en armoede
en de dochters belanden in de zaak, zij het dat dezen het
kleinschaliger konden aanpakken Grootvader begon zich in
boeken te verdiepen en was de kalmte zelf, hij straalde een
ongelofelijke kranigheid uit en probeerde sommige mensen
van het belang van in hun eigen te geloven te overtuigen.
Hij bezat een bewonderenswaardige kalmte, ondanks alle
onrust die hij als bedrijfsleider vaak te trotseren had.
Dat kon echter niet beletten dat hij op z'n 73 een lichte
beroerte kreeg. Weer wil hij bewijzen dat de geest sterker
dan het lichaam is, maar de man heeft nog teveel verdriet
om wat HEM nu overkomen is...hij moet eerst berusten
voordat hij weer zijn rust en innerlijke weg vinden zal. Voor
wijze mensen is veel praten niet meer nodig, maar toch had
ik graag dat hij weer zo verstaanbaar als vroeger worden
zou. Ik zou hem nog veel willen vertellen over het genetisch
doorgeven van emoties en kracht, over onsterfelijke
materie.
Start Een blauwzwarte duif pikt tussen de steentjes naar
de kleinere mineralen die als bouwstenen voor z'n volgende
eieren moeten dienen. Nu broedt hij al halftime op de door
hem bevruchte eieren van zijn ega en voederen ze samen
tussendoor twee van hun opgeschoten telgen. Het om het
overvloedige eten vechten met de andere koppels en
enkelingen en het verzorgen van
zijn te respecteren pluimage behoren tot de grootste
geneugten zijner duivenbestaan. Waarschijnlijk beseft hij
niet dat wij ook wel zouden willen vliegen. Een snelle wagen
met zoveel snelheid als 'house-decibels', vertraagt
nochthans, want zijn robotbestuurder nadert het 't
kruispunt waar de blauwzwarte duif zijn laatste zwarte
steentjes van de aarde plukt; voordat de rijdende
fabrieksmuziek box, hem met een klein zwenkinkje van het
stuur nog even de blauwe lucht in knalt. Met een
schedelbreuk belandt hij op het beton.
Een paar centimeter van een jeepband, die nog nooit van
een veldweg proefde, duwt wat later het simpele
duivenhartje en zijn lever waar zo weinig op lag, naar het
licht toe. Een baardige veertiger met een rood wagentje,
komt thuis van een 1mei- feest in Keulen. Hij begraaft de
duif en zet wat gemalen mais en water bij de twee jongen
van de weduwe die de nieuwe embryo’s waarschijnlijk koud
zal laten worden. De baardige man staat ook in voor
jongeren, maar hij zal op zijn eieren, op zijn geschreven
woorden blijven broeden tot ze klaar zijn voor de
buitenwereld... maar ja, zijn zoons hebben al hun pluimen
al. De veertiger heeft iets tegen de 'stress' en het 'zich niet
meer kunnen verwonderen om het leven' van deze tijd, hij
heeft iets tegen het werken voor anonieme aandeelhouders
en ook iets tegen overbodig werk. Hij stelt zich vragen over
de oorsprong, de evolutie en de eindigheid van het leven en
al zijn mogelijke relaties en wil de antwoorden die hij overal
bij verschillende individuele mensen en groeperingen vond,
maar die tenslotte atijd het resultaat van een soort collektief
gebeuren zijn; aan zijn praktische ervaringen toetsen...wat
resulteert in het jonge 'kuiken', dat eerst nog groeien en
vliegen leren moet, maar het heeft al een naam : 'een
collectief alternatief'. Hij schotelt het je voor onder de vorm
van een monoloog, een monoloog ter bevordering van het
innerlijke leven en de woorden , de beelden en de
handelingen die vandaaruit in de buitenwereld geboren
worden. Het eerste deel brengt een aantal filosofische
benaderingen van diverse sociaal, economische en politieke
63
standpunten tot mekaar , in het tweede deel overwegen de
overige relaties tussen mensen en de innerlijke spiritualiteit.
41.Voyage to the sources of our mind
Imagine nothing, no thing, no stars, no planets, no image
only the force of the uncombined elements of nature, that
had to build all those structures of which they already
carried the micro-atomary blueprint.
There were already undestroyable everlasting electrons
circling around the nucleon of each atom. Each kind of
atom already had his own weight. Nobody invented this
game that would lead to a series of combinations that gave
birth to the cells where all biological live comes from. So
what gave birth to the game of - and + in the atoms ?
Pressure . A quantity of matter, wanting to take a volume
equal to nul ...explodes, bursts, divides...big bangs continue,
even in our cells that renew. Nihilisme doesn't
exist...something without a form cannot be, is an illusion.
Illusions lead to suffering, suffering sometimes is necessary
for some ones. Only light exists. Dark doesn't. Why should
explaining where our spirit came from, be any more difficult
then explaining what happens when we die ? We came from
the elements and we will go back to them. We were every
element you can find in earth, water, air and light, and we'll
accordingly again join them, to fertilize them with our
atoms. The consciousness we will then have is the one of
the pure elements again, who are and feel, but don't know
about the trap called 'time'. We don't just die the last day of
our life, we die every day, every day we give back the
elements we take in nature. We were and are a process of
burning, an atomic fire that produces high quality atoms.
This chemical and physical process reaches a spiritual level
when this result of mineral, vegetative and biological
awareness becomes more than just a calculating mind that
has to plan and fight in order to biologically survive. Our
mind deals with knowledge, our spirit tries to feel and love
and contemplate. We should more wonder about that
enormous voyage that our 'intelligence' made, starting from
the
'intelligence' that is present in the raw materials until we as
an individual part of that collective unity.
It's useless trying to understand the world from one point of
view, there are several : there isn't any 'God', there is only
'energy' and if we understand that 'energy', that 'energy' will
take care of us if we take the right steps towards it. If we
understand why we must put an end to the exploitation of
men and nature, we will try to find out what we can do to
improve our relations with them. All the atoms off our cells
all their nucleons and electrons continuously search to find
an indifferent equilibrium between - and +, a kind of rest, a
'not wanting any more'...but they cannot keep this
condition, because they play a part in a collective game. So
that's why life basically is about rising and descending. Only
when we give up the old ideas about 'loving life and living
together' the new ones , the alternatives, can have a chance.
We must find real independence
and strength in ourselves, before we can survive in this
money guided world of ours.
42.The bridge over the old history collapses
...we have to move on . That bridge should have had it 's
use. The past and the present should lead us to the
collective conciousness of the fact that for decades now
already, it is possible to feed and to cloth and to lodge
everybody in a comfortable way and to make more time to
discover and develop the real human needs in us. Our
money minded rulers don't see things this way. Before the
religions changed the word 'healing' in 'holy', some
primitive tribes considered the water, the air ,and
everything that contributed to our existence as 'holy'.
Nowadays everything and everyone has his price, the right
to work isn't considered as an healing thing any more. In
our decisions towards the outer world we can take an
attitude of solidarity or we can follow our instinct, the
individual need to take as much as possible for our own
sake,
without sharing too much of what we took as our part.
People who gave guidance to the process of exploitation of
others always have surrounded themselves with loyal
servants. Exploitation has always been the motor of
technological progress, but especially this century also of
more and more of destruction of lives and jobs. Our money
dominated system cannot develop the world without the
destruction of jobs any more.
43.AL SPREEK JE VELE TALEN
EN AL KEN JE ALLE TAKKEN VAN WETENSCHAPPEN
,RELIGIES EN andere SPIRITUELE UITINGEN...
AL BEDRIJF JE EENDER HETWELK BEROEP of studie EN
HEEFT DESAMENLEVING VOOR JOU GEEN POLITIEKE
EN SOCIALE GEHEIMEN MEER...AL BELEEF JE HET
LEVEN VIA 1 VAN DE 7 KUNSTEN...AL HEB JE BERGEN
,RAVIJNEN EN VLAKTEN AAN ERVARINGEN MET ALLE
MOGELIJKE MENSELIJKE RELATIES OPGEDAAN... AL
BESEF JE HEEL GOED WAT JE 5 zintuigen en het zesde
zintuig(organenzintuigen :pijn, goed voelen...) je vertellen,
over WAT HET ZEVENDE, innerlijke (lichtmaterieZINTUIG) JE OVER je totaalbewustzijn leert...daar is nog
weinig om te doen. AL DAT is hetzij buitenwereld, hetzij
inwendig,(mineraal of organisch) is zintuigelijk, is maar een
deel van de stof, is een stuk van de vastmaterie en de
etermaterie. Een diepere dimensie van de materie ,is de
antimaterie... miljoenen graden vuur per kubieke
millimeter. Antistof, maar nog altijd stof. Alleen bereikbaar
door atoomsplitsing. Of door brug tussen materie en anti
materie te zijn : lichtmaterie…of individueel beleefd
collectief bewustzijn. Elke cel in ons lichaam heeft een
andere aard van bewustzijn. Het bloed brengt alle 7 soorten
bewustzijn tezamen, en het hoofdkantoor van het bloed...is
het hart, de liefde. Bewustzijn geeft richting, overstijgt, uit
zich langs daadkracht, die soms alleen gewoon
'aanwezigheid' is...vereniging van mineralen, water, lucht,
bloed, licht, geluid en vuur...niet materieel, niet antimaterieel, maar in 't midden...in de lichtroes van de
lichtmaterie. BEWUSTZIJN IS TEGELIJK ONTHECHT EN
GEBONDEN, tegelijk leegte en volheid, strevend naar echte
vragen en antwoorden...totdat uiteindelijk alles gewoon
'beleving' wordt. ALLES IS ENERGIE, is TRILLING DIE
VERSCHILT IN DICHTHEID. De dichtheid van alle lagen
en tussenlagen van mineraal, plant en dier, is niet dezelfde
64
dichtheid als die van het vuur van het atomaire. Elke cel is
zich in meer of mindere mate bewust van alle lagen van het
atomaire bestaan. Samen voorzien ze de dirigerende cellen
van een organisme van een capaciteit die iemand of iets
toelaat voortdurend de AKTUELE SOORT ENERGIE VAN
EEN BEPAALDE SITUATIE TE ERKENNEN. Een voorbeeld.
Komt het vrijen alleen uit de onderbuik en de bovenbuik,
dan is het zuiver seksueel, emotioneel en verstandelijk, dan
is het paren. Verstandelijke bespiegelingen vermengen zich
dan met een aantal emoties die ook in niet seksuele relaties
een mens 'den duvel aandoen' (=met illusies opzadelen).
Welke emoties :driftlust, angst, jaloezie ,ijdelheid hebzucht,
egoïsme, onwetendheid. In plaats van een nuttig
werkinstrument verzwakt het verstand het lichaam en zijn
bewustzijn dan. Vrijt men vanuit het hart, dan maakt men
zich voor ook andere stromen toegankelijk ...beekjes,
rivieren en stromen die ontspringen bij de bron van
woorden en verbeelding en die kleine kameraatjes op de
vingertoppen toveren. De mens kan niet meer bij zijn
levensvreugde omdat hij zich niet openstelt voor het
ontdekken, voor het verruimen van zijn bewustzijn. Wie wil
groeien moet soms tegen pijn kunnen en moet in de eerste
plaats zichzelf overwinnen. Er komt een punt in je leven
waarop groeien geen pijn meer doet. Dit punt valt samen
met de momenten waarop je je energie niet uitsluitend
meer uit de materie haalt, maar ook uit het bewustzijn over
die materie en het 'bewustzijn' van die materie zelf;
individueel en collectief bewustzijn overlappen mekaar dan.
Dit punt is het punt waarop je geen roofbouw op de energie
van anderen meer pleegt. Vanuit dit punt HERKEN je de
aard en afkomst van alle krachten rond je en ERKEN je
uiteindelijk de gloed die dat wezen in en buiten jezelf
probeert uit te stralen. Aarde, water, vuur (buiken)en lucht
(ademhaling),geluidsgolven (spreken en luisteren),
lichtgolven (zien)...we hebben ze allen nodig om te kunnen
stralen en spreken en tot INzicht komen. 7 dagen en de
weelde van tijdloosheid ,.. de beweging der planeten
schenkt ze ons 7 kleuren en de kracht van intens innerlijk
licht,...de lichtatomen stralen ze ons 7 klanken en het
comfort van de stilte ...'tonen' ons telkens weer een andere
expressie 7 kunsten en het orgasme van het scheppen
...gebracht door artiesten in zielelijf en in materie7 chakra’s
versmelten met het hart ...in 't bijzijn van het intuïtieve
voorhoofdsoog.5 zintuigen brengen aldus het zien, het
horen, het ruiken, het smaken, het tasten,... het zesde :
HET I N W E N D I G E ,ORGANISCHE AANVOELEN VAN
PIJNEN en GlOEDEN als gevolg van de wisselwerking van
positieve en negatieve emoties, vermengd met het' verstand'
dat altijd weer de nodige rust en onrust veroorzaakt. De +
emoties (moed, durf, opgewektheid, blijheid, vreugde,
openheid, KENNIS) en de -emoties
(ANGST, driftlust , jaloezie, hebzucht, ijdelheid, egoïsme,
ONWETENDHEID zijn materiele emoties en willen hun
etherisch gelouterde tegenkrachten in het hart ontmoeten ,
om van daaruit via andere woorden en andere ogen en oren
hun oude ballast op te branden en zo door te stoten naar
het voorhoofd, de intuïtie, die , niet zoals het hart verenigt,
die niet zoals het verstand plannen 'beraamt' en uitvoert,
maar die VOORUITZIEN en leiden wil. Terwijl het hart het
midden van materie en eterie is, is het 'derde oog' de
individuele spiegel ' de spiegel die het totale wezen van een
mens integreert en 'hem haar' voor het overige collectieve,
voor andere mensen openstelt en beschermt.
als 7dezintuig brengt HET I N N E R L I J K E
GEESTESLEVEN verbinding.
bondige schets der leiddraden ener menschenziel
Is er een kracht die evenveel of meer bewustzijn heeft dan
wij...en die heel die weg van atoom tot cel en mens niet
heeft moeten afleggen om dat bewustzijn te verkrijgen ?
Waarom is er nog geen samenlevingsmodel zonder oorlog
en armoede en zo meer ?
Hoe komt het dat de uitkomst van iets altijd op voorhand
lijkt vast te liggen ?
Waarom is de relatie tussen mannen en vrouwen soms meer
problematisch vanaf een bepaald punt na het punt waarin
vriendschap en liefde met de seksuele beleving ervan
aangevuld worden ? God, geschiedenis, geld,
gebeurtenissen, genot. De mens heeft het er moeilijk mee.
Wat ik er nu van weet, en op het internet gepubliceerd heb,
weet ik niet alleen uit geschriften vanuit verschillende
invalshoeken, maar ook door me in het soms helse van de
praktijk van het dagelijkse leven te wagen. Ik wou
antwoorden en ze kwamen, soms zelfs via wegen die ik
logischerwijze niet zou bewandeld hebben. Voor iedereen
staan er een aantal gelijkaardige dingen op het menu van
het leven. Wat je voorgeschoteld krijgt is voor een deel wat
je besteld...en te vaak zitten er teveel resten van vroeger
bij...dit vroeger is dan een mengsel van onze individuele
emotionele leefwereld en onze collectieve geschiedenis.
Meer bestellen dan je aankunt, is dom...maar zo moet het
zijn, want anders raak je niet slimmer.
Ik wist niet dat deze gedachten, zonder dat ik ze toen als
kind, zo kon vertalen; in feite het hoofdmotief van mijn
leven zou worden. Als kind wilde ik het 'goede' doen, het
was evident dat je mee hielp planten, bemesten, snoeien,
plukken, bewaren, verhandelen en zo veel meer verder. Ik
had met niemand ruzie en kon met iedereen om en was een
nieuwsgierig kind. Wat gebeurde er als je stierf ? Adam en
Eva, was dat wel waar ?
Die verhalen over die Christus die veel te goed was waren
wel inspirerend, maar zonder die verhalen was me
misschien een hoop leed bespaard gebleven en had ik me
veel terughoudender tegenover de lijdende mens opgesteld.
Ik heb eigenlijk altijd al geloofd dat ik uit mijn eigen wist
wat goed en slecht was, dat ik daar; alhoewel ze natuurlijk
nut heeft , geen school voor vandoen had. Onderwijs heb je
nodig, maar de interpretatie van de filosofie achter het
leven laat je best niet over aan scholen alleen en zeker niet
aan kerken. Op dit punt van deze tekst, zou het handig zijn
om mijn boek VOEDSEL VOOR DE GEEST te lezen.
Tenminste als je een mens bent die nog geïnteresseerd is in
filosofie, geschiedenis, samenleving, psychologie. Als je nog
de moeite wil doen om al die zaken via essays, poëzie,
citaten, proza en uitleg te willen begrijpen tenminste.
Indien je nog geen mens geworden bent die zijn kop in het
zand steekt en jammert over alles en zegt dat niks zin heeft
en dat je toch nergens iets kan aan doen...dan vindt je een
deel van de antwoorden die ik zocht op :
http://blogfilosoof.skynetblogs.be en een vierentwintigtal
bloggen daarrond. Dus
zoals gezegd, ging ik zelf op zoek naar antwoorden .
65
44.Erkennen.
Een woord uitvinden voor een toestand waarin je je alleen
kan voelen als je je je eigen innerlijk tegelijkertijd
volledig op zijn scherpst, hardst , zachtst en fijnst kan
tunen. Een aangepast , gekend woord, zou 'leegte' kunnen
zijn. Maar dan een leegte die niet zinloos is, maar een
voelbare fysische ruimte ,nodig om tot schepping van
zingeving over te gaan. Woorden als 'intuitie' en 'inspiratie'
zijn niet geschikt, want ze zijn op die momenten waarvan ik
spreek, slechts de voorboden van de kracht van de rust en
omwoeling die ik bedoel. Die kracht is iets waar iedereen op
een andere manier naar hunkert, maar
zonder juist te weten wat ze eigenlijk is en hoe ze eigenlijk
aanvoelt. Sommigen staan korter bij die kracht en hebben
precies al een moeilijk in tijd uit te drukken voorsprong op
anderen. Liefde is slechts de voorbode van die kracht, liefde
drukt zich uit als een uitnodiging tot beminnen , een
invitatie tot het noodzakelijke opzoeken van roes tot het
penetreren van elkaars geest. Als de liefde op medelijden en
eigen onzekerheid moet groeien, moeten eerst het lijden en
de haat en nog andere kinderen van allerhande emoties hun
werk kunnen doen. Een dier kan ook emoties hebben, kan
ook jaloers en egoïstisch zijn...maar niet hebberig...dat is
alleen de mens overkomen...omdat hij zich van dier tot
mens ontwikkelen zou. En nu ? Hoevelen van diegenen met
vervulde stoffelijke behoeften weten al dat ze kort bij de
ongekende kracht die ik bedoel kunnen komen te staan, in
zover deze mensen zich al niet door oude , maar in nieuwe
kleedjes verpakte structuren en
parasitaire relaties laten 'begraven' hebben. 'Parasitair' is
maar altijd progressief (vooruitstrevend, bevorderlijk voor
het kwalitatievere tot op een bepaald punt, Het parasitaire
profiteert alleen tot het bewuste het vernietigd, of er zelf
door medelijden of domheid of slapte aan ten onder gaat.
Soms lijkt het wel dat , om te groeien, iedereen zijn eigen
parasieten nodig heeft. Dat besef brengt me tot de
vaststelling dat ik nog altijd geen woord gevonden heb voor
die soort van kracht die iedereen hebben wil en
die afgunstig en parasitair maakt als mensen die zich in die
kracht willen
voelen ze uitstralen. Eigenlijk zal het uiteindelijk een
woord moeten worden dat veel met het erkennen van al die
dingen te maken heeft. Als je dit nog niet snapt, trek het je
niet aan ,het heeft ook allemaal met
ervaring en bewustzijn en zoeken en durven aan je
innerlijke te vragen vandoen
Deel Andere Herinneringen
1. ontstaansgeschiedenis 'het voortijdig testament'
2.Op weg naar innerlijke rust
3. FILOSOFISCHE terugblik
4. de manier waarop zingeving werkt
5. Nieuwe manier van verkiezingen
6. the 12 commandments
7. 'het voortijdig testament
8. Alles begon met een grote knal
9.Wereldgenoot
10. Je roerde alles tot diep in de kern
11. dichter bij de geest
12. Iedere tekst is een ander kind
13. voortijdig testament
14. Die van de pomp, de baron en de beervaten
15. zoveelste voorwoord
16. De ontmoeting van twee toekomstige ouders
17. Een school anno ongeveer 1973
18. Ach, wat een ellende die oorlogen.
19. Zin
20. Er zijn geen foto's van.
21.De ronde karamel
22.De wijsheid in pacht, zonder erover hebben nagedacht
23.Het houten-bakken paradijs
24. De inplanting van melancholische illusies
25.Het observeerspel
26. De nieuwe baronnen
27. Aan iedereen
28. GEACHTE MEDEMAATSCHAPPIJER
‘Kiezen voor Mensela’ theatermonoloog
29. Plaats voor een zin van U
30. Een telecommunicatiefirma te lande
31 ‘inlichtingen'- anekdoten
32 Veertien en in een zetel, mijmerend
33 troosters en troosteressen der bedrukten
34. 30/01/2101Ruth
35. gedichten : zie verder
36. De duidelijkheid der dood. DDDD.
37 Het houten ruimteschip in het woud
38. Hij had een beetje krullokken van zijn eigen
39 Simpel als een stilstaand beeld in een emmer water
40 De tekenen overleven hen.
41 Leren beseffen wat de geest is
42 Naar de kern van het wezenlijke
43 Zegen het nieuwe jaar ook zelf.
44.Liefhebben, in platonische zin
45. Aan onze Depressieve medemensen
46. God zij dank, ‘god’, dat zijn de anderen
47. Morgen kan ze er niet meer zijn
48 .Het verdriet om zijn broer
50. Spreken met ouderen
49. Je ziel zit ook bij wie je ze gaf, geeft ,zult geven
51. Celibaat en andere praat
52. They said he would send us the holy spirit
53 raadpleeg mijn overzichten van filosofie en geschiedenis
54. Ach ja , de liefde : onuitgegeven roman
54. Gotlev en het leven
55. lees ook mijn Kortverhalen
56. Vliegen zonder vleugels
57. Genetische wijsheid
58. Telepathie
59. Weer tussen het vorige schrijven en dat van nu
60. Dennenwezens in de sneeuw
61. Symbolische fantasieën
62. Kreta 2012
63. Paranormaal romanidee
64. nieuwe dag, dinsdag de 1Ode januari al
65. philosophical resistance (PR)
66. filosofisch verzet citaten + To all those…
67 Startdocument 1-44
68.New set of statements or axioma’s-higher level
69. beminde gelovigen, anno 2008
70.liefdesrecept
71.Het grappige aan onze evolutie
72 Lees mijn honderden Filosofisch Verzet Columns over
binnen-en buitenlandse actualiteit tussen 2006 en 2010 en
later via gastauteurs en commentaar op facebook
73. Eindelijk er achter gekomen !
74. Lees mijn filosofische essays
75. Neem contact via philosophicalresistance&gmail.com
76. Organiseer uw eigen filosofisch verzetsvorm
77. Schoolse herinneringen
78. mijn buitenlandse gasten Chinezen, Koerden,
Algerijnen, …
79. Citaten, vertellingen, humor en andere ernstige dingen
80. Zuidoost Spanje, Andalusië Sierra Nevada 2013
81. http://talespoemsessays.blogspot.be/
82. On the border of impressionism
83 A family called Humanity
84. LESSONS FROM HISTORY
85. Losing Loves
9 juni 2011
86. Quotes to meditate on
87.dinsdag 7 juni 2011
Letter to a father
88 a Have a taste of spirituality.
88b The energy of consciousness plays a telepathic game
67
88 C .Poems
88 D. Between soul and spirit a
88 E. Between soul and spirit b
88 E1.Boodschap van de planeet Krito
88 F. Daily Waves in modern inkt
88 G. Notities over Liefde
1.de blog, ontstaansgeschiedenis 'het voortijdig testament'
Zie via linken facebook onder Fotofilosofie
2.Op weg naar innerlijke rust
Het is niet omdat we al huilend op de wereld komen en er
misschien kermend van verdwijnen, dat alles daartussen
geen zin heeft. Je hoeft alleen al maar de wetenschappen te
bestuderen en de symboliek er van te vatten om de diepere
zin van het leven op alle vlakken te begrijpen. Je moet wel
ontsnappen uit de wereld van het oppervlakkige die men de
mens probeert op te dringen. Indien je in je kleine en
persoonlijke omgeving een positieve rol wil spelen of voor
nog anderen tevens een positieve inbreng wil doen op het
meer collectieve vlak, dan kan je best ook eerst bestuderen
hoe economische, sociale en politieke gegevens met
mekaar verbonden zijn, gelinkt aan de meer subjectieve
aspecten van onze leefwerelden ben je dan bezig met meer
en meer bewustzijn aan te kweken. Heb je dat allemaal op
punt dan komt er ook meer ruimte niet alleen voor de
gewone gedachten en dialogen maar ook voor de innerlijke
communicatie met je zelf. Je komt in een mooi landschap
en er overvalt je een innerlijke rust als decor waardoor je na
het voorbijtrekken van de vreugden en zorgen aanbelandt
bij een punt tussen vroeger nu en de volgende momenten,
een zich steeds verschuivend moment van zijn waar al het
negatieve op de duur uit je voelen en denken wegdeemstert
en er zich een aantal andere perspectieven rond de zin
achter ‘leven’ aandienen. Het leven, met zijn meest
prachtige wet : van zodra de zinloosheid benaderd wordt,
krijg je of wel nog meer onzin of een weg daaruit weg. Hoe
minder je bij één of andere vorm van smart blijft zitten, hoe
vlugger je je eigen los kan maken van veel afzien dat met
het in rondjes blijven draaien te maken heeft. Om dit te
kunnen moet je wel je eigen leven snappen, kritiek en
zelfkritiek aanvaarden, niet in zelfmedelijden blijven zitten
of aan overdreven medelijven met anderen ten onder
dreigen te gaan. De situatie waarin je je bevindt is altijd een
eerste stap naar minder of meer inzicht in de
verbondenheid van mensen onderling, mensen van vroeger
en mensen van nu. Indien je je teveel laat leiden door een
teveel aan een verlangen dat alleen op lusten en roes of
bezit is gebaseerd, ben je misschien wel af en toe niet
ongelukkig, maar de innerlijke rust die je nodig hebt om
anderen en jezelf aan te kunnen, komt er niet korter bij
door. Het zou me niets verbazen dat die staat van innerlijke
rust en tevredenheid waar naar we allen in meer of mindere
mate trachten, te maken heeft met zij die er op een niet
biologische manier meer zijn. Het deel negatievere erfenis
van hen proberen we door onze levens zelf te milderen of te
minderen en daar is levenservaring en kracht voor nodig,
relativering en durven ook, leren omgaan met alles en
iedereen die een invloed op ons heeft. Onze gevoelens leren
verwoorden ook en vragen om kracht aan de voorbije en
aanwezige energie van het goede zoals die zo simpel in de
stilte van de natuur aanwezig zijn kan, in de nederigheid
van herkennen en erkennen van al die tekenen in mensen
dat ze gewoon gelukkig willen zijn zonder een teveel aan
complexe roerselen der ziel die gewoonlijk vertrekken uit
alle mogelijke vormen van angst, angst om niet voldoende
bemind te worden, te kort aan van alles en iedereen te
komen, ziekelijke hebberigheid, onzekerheid, op de spits
gedreven concurrentie en zo veel meer. Al die in vorige
zinnen opgenoemde wezenlijkheden vertalen zich dan in
een aantal ideologische tegenstellingen die onze filosofische
kijk op de dingen vertroebelen en die hoogstens, kunnen
leiden tot een verbetering van de praktische
levensomstandigheden (niets op tegen zolang deze maar
ecologisch verantwoord blijven), maar ten kostte van levens
die ten dienste van een enorme uitbuiting staan en met
vervreemding en vaak bloedige conflicten gepaard gaan.
Maar genoeg daarover in vorige essays en kunstuitingen
allerhande. Indien de samenleving volgens ethischer
normen zou worden beheerd, zou de mens ook meer ruimte
krijgen voor zijn mentale en spirituele evolutie, daar alles
met elkaar verbonden is. Voorwaarde tot groei is dat men
de uitdagingen die het leven je op persoonlijk vlak stelt ook
durft aan te pakken en niet in zelfbeklag blijft steken of je
blijft ergeren zonder dat er oplossingen in zicht
komen…’oplossing’ van onnodig zware negatieve emoties.
3. FILOSOFISCHE terugblik
Ik zit op een bol/de bol is een planeet/de planeet is door
duizenden evoluties geschikt gemaakt om een biologische
cel tot stand te laten komen/een biologische cel haar
voorgangers zijn de molecule en het atoom en de straling na
de big bang/de big bang staat symbolisch voor het principe
van het zijn, namelijk iets kleiner of gelijk aan nul kan niet
bestaan, of anders gezegd, als het zinloze benaderd wordt,
het niet-zijn, staat de zin voor de deur/een deur moet je wel
willen opendoen of je blijft in een toestand zitten die
onhoudbaar wordt/worden, is de code op alle
levensprocessen/levensprocessen worden al van in de big
bang gebeurtenissen steeds verfijnder vormen van zijn en
bewustzijn/bewustzijn is het hoogste goed, van het
eenvoudige, praktische, logische rationele tot en met
eenieders hoogtepunten van aanvoelen van het al/het al
heeft altijd al bestaan en wie weet is deze periode een
herbeginnen van alle aanwezige energie van de vorige big
bang cyclus, een opnieuw schudden van de kaarten met
dezelfde of andere personages ?/ dat is natuurlijk dé vraag,
krijgen we één keer per big bang cyclus de kans om weer
onze zelfde of een gelijkaardige rol te spelen…en dat met
dezelfde of een anders samengestelde wezensenergie
?/wezensenergie is de unieke samenstelling van je eigen
zijn, dat niet alleen genetisch vertakt terug te vinden is in
andere verwante wezens, maar misschien wel gewoon op
een andere dan genetische manier na de dood blijft verder
bestaan/ verder bestaan door hetgeen de levenden aan de
vorige verhalen nog toe te voegen hebben/toevoegen alle
vorige evoluties, verhalen, woorden en numerieke energie
68
die eigenlijk geleid hebben tot alle bestaan/ ons bestaan
reist dus onophoudelijk tussen straling (na de big bang) en
de straling na de dood van de eerste cel aan het begin van
de biologische evolutie, tot en met onze eigen lichamen, die
ook uiteenvallen in mineralen en straling, alles is in feite
min of meer verdichte vormen van straling doorheen de tijd
die echter niet bestaat, een soort logisch hulpmiddel is zoals
het woord God dat we kunnen vervangen door het totaal
aan zijnswezen en de evolutie daarvan in functie van het
individuele en collectieve bewustzijn/bewustzijn leert ons
te beschouwen en onze negatieve emoties in positievere om
te zetten/zich tegen dat omzetten verzetten brengt ons met
zekerheid in een negatieve spiraal, alhoewel diegenen die er
zich niet tegen verzetten vaak ook door een berg niet
makkelijke ervaringen moeten/ervaringen zijn er zowel op
beroepsmatig als relationeel persoonlijk en innerlijk
vlak/het innerlijke is het meest intieme in een wezen, niet
in de zin van het persoonlijke met zijn gevoelswereld en
lichamelijke beleving of het zakelijke beroepsmatige, maar
in de zin van de graad van innerlijk bewustzijn die
allerhande gebeurtenissen en evoluties in het eigen leven en
dat van anderen begrijpt/begrijpen is niet alleen verbanden
kunnen leggen maar uiteindelijk ook op zeer intensieve
wijze zin beleven aan de dagelijkse voortschrijding der
dingen en wezenlijke evoluties waarvan de symboliek
begrepen dient te worden/worden, …naar de eeuwige
toekomst toe.
4. de manier waarop zingeving werkt
Hoe voorzienigheid werkt.
Het regent. 'Het regent. Wat is dat 'het' zou men kunnen
denken. Waar wordt je wakker vanmorgen? In een
appartement gedeeld met familie of vrienden, in de buurt
van een weg met veel verkeer of alleen in een kamer in de
bush? ‘Het’ waarom en waar’ men met die en die persoon
is of alleen, waarom doet men een het werk dat men doet
en welk werk men zou wensen te doen? Probeer te
begrijpen wat er gebeurt in elke dag in je leven en dat van
anderen. Ben je omringd met mensen die de manier waarop
je over het leven voelt begrijpen en ondervindt je dat vanaf
jonge leeftijd er reeds een soort van controverse tussen
jezelf en een heleboel personages in je leven is? In
hoeverre heeft iemand een vrije wil in het spel dat begon
voor jezelf... zelfs wanneer je nog niet aanwezig was, nog
niet geboren, was je er al in andere vorm . Op een bepaalde
manier ben je net als alles wat er gebeurt een energie die
constant op zoek is naar combinaties met een
tegenovergestelde of enigszins dezelfde energie, ... nog
steeds een beetje zoals het basissysteem van onze structuur:
proton, neutron, elektron. Maar voordat we weer met te
veel wetenschap eindigen, laten we proberen om erachter te
komen hoe het deel van de voorzienigheid in ons leven
werkt. (zie filosofisch-wetenschappelijke essays op
http://deblogfilosofen.skynetblogs.be )
Licht is drager van informatie van alles wat levend was en
nu een soort van licht, deel uitmakend van ons leven. We
moeten meer onze eigenlijke kracht worden, in onze kracht
komen om ons niet op een negatieve manier te laten
beïnvloeden.
5. Nieuwe manier van verkiezingen, eerst het programma,
dan de dirigenten zie het waarom hiervoor :
https://www.filosofischverzet.skynetblogs.be
breng Uw stem uit :
-reconversie militaire industrie wereldwijd
-rechtvaardige fiscaliteit; één internationaal taxatiesysteem
-redelijke huurprijzen--ecologische energiewinning
-recht op universele sociale zekerheid Simple Social
Security Systems
-recht op werk; gestandaardiseerde lonen per sector
wereldwijd
-naar een administratief gebruik van geld
-afschaffing van speculatie met geld, grondstoffen, schulden
6. the 12 commandments
develop the stronger part in yourself
search for objective knowledge
overcome your negative emotions
do your part of the work
take the time for silence and nature
money was a means of, not a purpose
discover the true meaning of faith and faithfulness
don’t life only for working for money
too much consumption spoils yourself
discover the symbolism of the meaning of life
life brings you closer to the heart of life : separating sense
from nonsense
7. 'het voortijdig testament'
Het begint al veel vroeger 'het'. 'Het', de oorzaken van om 't
even wat of wie. We leven nog altijd in exact hetzelfde
moment, maar de inhoud is veranderd. Bij de studie van
menselijke en objectieve wetenschappen merken we dat
alles en iedereen eigenlijk een klein mirakel is. Het leven als
een proces van steeds meer of minder bewustzijn. Het leven
is een aaneenschakeling van lichte tot moeilijke tot heel
moeilijke dingen in relatie tot een aantal mensen. Het
sociale en politieke al buiten beschouwing gelaten, kan het
69
leven op zich al een onontwarbaar kluwen lijken bij wijlen.
De antwoorden op al wat men niet begrijpt, liggen
gewoonlijk in de huidige situatie naar een aantal mensen
toe ingebakken. Los van alle culturele invloeden die ons
leven mede bepalen, want zo en zo moeten we zijn en zo en
zo moeten we ons gedragen, is het eenvoudiger om als
individu echt naar je omgeving toe te communiceren over
hoe je je eigenlijk echt voelt. Je kan een eigen idee hebben
over je eigen en eenieder ziet jou in zijn perspectief als een
tegenstelling, invulling of aanvulling op een tekort in hun
leven...of ...als te vermijden...wat een tijd soms niet
vermeden kan worden...tot wegen soms wel scheiden
moeten...wanneer ofwel het zinloze benaderd wordt...of de
zin begrepen wordt.
8. Alles begon met een grote knal
Stof en materie ontsnappend.
Ontploffende ruimte op zoek naar zin.
Straling werd atomen
en cellen leerden zich te delen.
De stof verschool zich niet meer alleen in stenen
Fysica werd meer en meer chemie.
Sterren gaven licht
En we gingen door met onszelf te scheppen
Voor altijd aanwezig in het verleden en altijd levend in het
NU
Lerend hoe samen te leven, houdend van het leven,
onze voornaamste opdracht
Het was niet altijd makkelijk
Negatieve emoties bleven strijden met positievere
Het persoonlijke met het collectieve
Hebzucht baarde oorlogen
Soldaten werden uitgezonden, denken en voelen verboden
De beschaving probeerde zich te handhaven
Nog veel rest te doen
9. Filosofisch Verzet
WERELDGENOOT
FILOSOFISCH VERZET/VOEDSEL VOOR DE GEEST, bijna
alles voor mensen met interesse in filosofie, geschiedenis,
politieke actualiteit & analyse & cultuur & linken daarnaar
met 500 eigen artikels en honderden linken, foto's,
film...,kunsten en reisverslagen, tips, annonces, sociale
strijd, actuele toestanden in de wereld, vanuit een
filosofische hoek.
Filosofisch Verzet is een speurtocht via artikels, proza,
poëzie, essays, pamfletten, citaat boeken-en filmtips,
voornamelijk over hoe een planeet één natie kan worden.
Over hoe filosoferen ook persoonlijke zingeving wordt.
Over hoe graag leven mogelijk wordt.
WERELDGENOOT, werkloos ?Tijd om je af te vragen
waarom? Teveel werk? Altijd meer op minder tijd
presteren? Je wordt tot een helse concurrentie met andere
collega's, boeren of andere kleine ondernemers verplicht? Je
hebt vragen naar het waarom van armoede en
oorlogsverspillingen, terreur? Je vindt het maar niks dat de
oorlogsmachine via 1man,1president,1premierin gang kan
gestoken worden, tegen zijn congres of partij in? Je denkt,
leven en werken in zo een wereld, dat kan toch niet de
bedoeling zijn ?Je ziet de zin van het werk dat je doet niet
meer zitten...en je vindt zo dadelijk maar niets anders. Je
vindt geen partij of vakbond die een allesomvattende uitleg
heeft, een globale aanpak voor de wereldproblemen
voorstelt? Of de tegenkrachten die je ontmoet lijken
versnipperd ? Je ondervindt dat sommige media of het
onderwijs je het hoe en waarom van de geschiedenis en het
hedendaagse niet genoeg duiden kunnen? Ook je sociale
omstandigheden zijn niet gebaat met al die
omstandigheden? Je bent een aantal uitzendingen, kranten
of ongezonde leefgewoonten moe en je wil daar om te
beginnen bij je eigen iets aan doen? Je beseft dat een mens
niet alleen gemaakt is om te werken en je wil opkomen voor
jezelf en anderen? Omdat ook bij andere mensen, andere
gezinnen, werkeenheden, landen...dezelfde vragen zich nog
schrijnender en dringender lijken te stellen. Jij hebt geen
drug meer nodig, je weet uit eigen en gedeelde ervaring heel
goed dat op ijdelheid en zelfmedelijden gebaseerde
consumptiedrang, je kritische zin en je innerlijke verdieping
in de weg staan.
Kortom je bent je bewust van een aantal zaken die je
bewustwording vernauwen.
Je realiseert je dat je medestanders nodig hebt om al dat
inzicht in vernieuwende groei en daden om te zetten. Een
bewuste keuze dringt zich op voor meer en meer mensen.
Je wil je best inzetten voor een betere wereld zonder
armoede, oorlog, werkloosheid en allerhande vervuiling als
die wereld er dan maar niet uitziet als nu: afgejakker op het
werk, te weinig interesse voor de rest van de wereld, te
weinig tijd voor lezen, studeren.
Het leven niet meer als zingevend kunnen ervaren. Dom
amusement, sensatie voor alles. Steeds meer mensen willen
diepgang en inhoud vinden. Shows over hoe men mensen
elimineert, zodat het individu dat overblijft met de poen of
lotto gaat lopen. Bestudering van de psychologie om er geld
mee te verdienen en ieder op zijn plaatsje te houden.
HOERA? HOERA? Wat amuseren we ons rot binnen het
kader van het geldimperialisme en de casinoëconomie.
Valse spanningen opbouwen om ons van onze
anderskleurige of klassegenoten of andersgelovigen af te
scheiden. Nog meer reclame in onze hoofden jagen om ons
70
nog meer doen te kopen...dat proces mag niet stilvallen of
het geldsysteem valt op zijn gat. Je inzetten voor een wereld
waar dan geen gekken om een oorlog om afzetmarkten
vragen omdat een oorlog weer voor werk ZOU zorgen. Een
wereld waar men niet met halve waarheden goochelt, het
beschermen van machtsposities indachtig. Men misbruikt
het rijke filosofische erfgoed achter woorden zoals religie,
geloof, god socialisme enz...voor de doeleinden van de
zotste speculaties. 't Kan niet de bedoeling zijn dat dat
allemaal zo blijft. Alles evolueert. Misschien maken we het
nog wel mee: Een modern systeem voor toekomstige
verkiezingen via het internet, een soort internetreferendum
om eerst een globaal programma goed te keuren en daarna
op projectlijsten de vertegenwoordigers ervan aan te
duiden(politieke analyses over de strijd tot nu en een
blauwdruk zie link filosofisch verzet via facebook
Fotofilosofie
VOOR HET WAAROM HIERVAN zie de honderden linken
van mijn columns via Facebook Fotofilosofie
10. Je roerde alles tot diep in de kern
, schreef het gebald neer, de noodzaak aan geconcentreerde
vertaling, raak je niet kwijt. Hoe hoger je bewustzijn van
andere mogelijkheden, hoe meer geduld om alternatieven
leefbaar te houden, te organiseren. Ideeën laten groeien
vereist naast het spontane, discipline en inzet, gekruid met
passie en zelfkritiek, anderen met bewustzijn wapenen,
streefdoelen vooropzetten. Het nieuwe dat doorbreekt geeft
voldoening, 't einde ervan vaak door de ouderen niet meer
meegemaakt. Het totale bewustzijn van overkoepelende
kennis, blijft vrijblijvend indien er geen daden op woorden
volgen. De synthese van iedere ontgoocheling werpt zijn
onverwachte vruchten af en de rijpheid komt met de
bereidheid om nieuwe vragen te stellen. Momenten dat je
denkt genoeg gegeven te hebben, zijn de voorlopers van
nieuwe initiatieven...zelfs al botst onoordeelkundigheid
voor een langere periode tegen je op. Je geeft het niet op als
andermans passiviteit, onbegrip, verveling ,negatieve
emoties...blijven steken in geestelijke tering. Daar waar het
individualistisch snobisme de eenheidsstructuur van het
algemeen belang vergift, daar is welvaart niet ok. OCTO
11. dichter bij de geest
Overmorgen, bijna 55 geleden, koos ik er voor, koos de
resultante van toestanden die aan mij voorafgingen, er voor,
om een negen maand en twee weken ouder eitje als woonst
in te nemen. Je kan natuurlijk ook stellen dat ik er voor
koos om twee delen van één eenheid samen te voegen of dat
het andere deel van mezelf me wenkte. Je kan je natuurlijk
ook afvragen in welke mate je zelf iets te willen hebt en er
niet een meer dirigerende dimensie aan het roer der
wezenlijke gebeurtenissen tussen mensen staat. Ik zat aan
de ene kant dus nog in die andere wereld van één van de
teelballenuniversums die rondliepen als levende museums
van eenieder van het mannelijke kunnen en zijn
vertakkingen, die ooit in de xy geschiedenis van de
biologische historie een rol hadden gespeeld. Ik vertoefde
dus aan de andere kant dus ook op het eiland ‘eitje’. Er moet
wel enige telepathie al geweest zijn tussen het
teelbaluniversum van mijn vader en het ei eiland van ons
ma…op die moment in de geschiedenis die in dergelijk
universum in maanden wordt verteld. Via voornamelijk de
aanzet van mijn vader of én mijn eigen aanzet in beider
universums, verliet ik de wereld der voorvaderlijke zaden,
op zoek naar andere chromosomenparen van reeksen van
23 in de xx wereld van het vrouwelijke, ook omdat de
reeksen van 46 van mijn vader, mijn oorspronkelijke 23
reeksen als vreemdelingen beschouwden…of als
handlangers in het aangaan van nieuwe, toch verwante
scheppingen rond 46 chromosomen bevattende cellen
eigenlijk. Ook mijn moeder wilde haar eitje weg. Op zoek
dus naar een eitje, zijn eigen toekomstige wederhelft, voelt
men zich misschien als een man met zin in seks, de zin in
seks gaat in die zin misschien ‘gepaard’ met uitstoting en
zoeken naar nieuwe creaties op basis van nieuwe
gegevens…zeker altijd een opwindend gegeven. Het feit dat
ik een mannetje zou worden, wordt volgens de wetenschap
bepaald door het spermatozoïde …de xy structuur, niet het
oudste geslachtelijk gegeven in de bio wereld de xxstructuur maar het zaadje predestineert in feite al honderd
duizenden jaren ons' hij' of' zij' wedervaren. In school 40
jaar terug leerde mij het omgekeerde, maar intuïtief wist ik
dat het zo niet was…dat het eitje wel een voorkeur kon
hebben. Het xx verlangen om te worden overrompeld met
duizenden aanbidders waarvan er in de meeste gevallen
slechts één niet wordt afgewezen, moet wel geweldig zijn.
Een heel pak sperma renners komt niet in een massaspurt
gewoon bij het eitje als over een rechte lijn, nee ze
omsingelen het, haar en proberen hun kop binnen te
duwen; is het een soort fysieke overmachtige die het haalt,
of werkt het eitje die of die keuze meer subtiel naar binnen
dan het dat voor een ander rennertje zou doen ? Vormen
de renners een soort samenwerkende ploegen naargelang
de geaardheden van diegenen die mededingen voor de zege
of zijn het allemaal koppige artiesten die zelf hun schepping
willen zien gerealiseerd ? Scheppingen, nieuwe individuen,
zijn één ding; misschien gaan er achter de nieuwe
personages scenario’ s schuil van voltooiingen van
verhaallijnen van beide ouders en hun ouders en zo
verder…of zijn scheppingen altijd een uitdrukking van de
wederzijdse zielstoestanden op het moment van verwekking
? Misschien ging het in sommige gevallen ook over
verhaallijnen die ergens gestopt waren, keuzen die ze niet
hadden gemaakt, dingen waar ze nog mee moesten worden
geconfronteerd, dat bepalen hoe iemand er uit zou zie, hoe
iemand zou worden en of hij of zij zich al of niet goed in
zijn of haar lichaam zou voelen in het latere leven. Welk
was het verband met een tekst die ik ongeveer 48 jaar later
zou schrijven ? Was er een verband ? Je kan dit nalezen na
deze gedeeltelijk persoonlijke, gedeeltelijk collectieve
autobiografie.
Dat zijn allemaal filosofische vragen en voorlopig was ik
daar nog niet aan toe, een heleboel praktische dingen
stonden me te wachten. Dingen bijvoorbeeld als gevolg van
geboren worden in de jaren vijftig, nu 2011, 55 jaar geleden;
een soort overgang tussen oudere en modernere tijden.
Want oh ja, ik heb de kasseiwegen nog gekend in het
Hageland, maar de tweede grote oorlog van de twintigste
eeuw niet als mezelf meegemaakt, alhoewel mijn moeder
een scherf van een vliegtuiggranaat in haar malse meisjesdij
kreeg, gevaarlijk dicht bij de venuszone…die oorlog had het
71
dus ook op mij gemunt en eitje na eitje zou ik afwachten
om alle redenen van oorlogsgeweld te onderzoeken en
alleszins theoretisch proberen te neutraliseren via de lange
weg waarlangs mijn sociale betrokkenheid en militantisme
me zou leiden. De vrouwen wilde me August, Norbert of
Freddy noemen, mijn vader verkoos ‘Octaaf’ , ‘Octaaf’, zoals
er ook al iemand in het door de oorlog geteisterde dorp
woonde: iemand die als jongetje de massadeportatie van
een tachtigtal mensen uit het dorp had meegemaakt en zijn
eigen vader nooit had teruggezien. Hij en anderen lieten
geen middel onverlet om de oorlog van toen aan te klagen
en alles een cultureel vervolg te geven. Ik zelf zou
voortdurend de huidige oorlogen aanklagen, de vraag
blijven opgooien waarom er zo veel oorlog was geweest.
Mijn moeder kwam van een nuchtere familie van boeren,
haar ouders, mijn grootvader, precies een oude Zweed en
zijn vrouw lijk iemand met Indiaanse roots van vóór de
prehistorie. Wat natuurlijk resulteerde in een dochter met
grijze ogen en eentje met donkerder ogen, maar toch niet
Indiaans donker meer. Ook de ouders van mijn vader
hadden een boerenachtergrond, beide blauwe ogen, bompa
meer een Rus van tegen China en oma meer zuidelijker
Europees warm. Ik heb er ooit wat over geschreven om het
één én ander te duiden. Qua levenslijnen is het opvallend
hoe een meisje dat oorlogsslachtoffer werd, samenkomt met
iemand uit een dorp van ontzettend veel meer burgerlijke
slachtoffers. Mekaar in 1943 ontmoet, midden de oorlog die
alles over hoop gooide. Rond het begin van de oorlog raakte
het tussen mijn vader en zijn eerste lief uit een naburig dorp
af, mijn eerste lief kwam uit de verre familielijn van het
eerste lief van mijn vader. In het scenario van met mekaar
scheep gaan lijken tekorten teveel aan te trekken en
gelijkaardige pijnen en vreugden ook…of verhalen die niet
afgemaakt werden omwille van stoorzenders zoals oorlogen
en andere , te weinig begrepen dingen tussen mensen en
hun hopeloze aanmodderen soms.
12. Iedere tekst is een ander kind, want woorden zijn
levende wezens
De avond vergleed in de nacht en er was, zoals de ochtend
toen vader zijn eerste ochtend dood was, geen elektriciteit,
maar echt donker nu dus. En een wandelzoektocht door
het dorp, van niet dorpsgenoten zo te horen. Ik heb een
zaklantaarn zonder batterijen gewonnen vandaag, wat me
doet denken aan de zoektocht die het leven eigenlijk is.
Geboren worden en sterven , alles ertussen en ervoor
kunnen we achterhalen, maar beiden blijven in feite een
soort half opgelost mysterie; met alleen de zekerheid dat je
beiden niet kan tegenhouden, indien het lot, waar alles op
geschoven wordt, het geboren worden toch niet verhinderd
natuurlijk. Zo, de eerste zinnen in mijn recent opgeruimde
kamer zitten er op. Het oude behangpapier van een jaar of
twintig verwijderd en gekozen voor het blanke witte bezet
van de muren; stille wijze getuigen van veel. Ik zou naar
buiten kunnen gaan naar waar ik heb gehoord dat Oost
Europese gastarbeiders samen komen of in stilte weer eens
kunnen genieten van de rust van zo veel momenteel in deze
periode van mijn leven. Of verder schrijven over de niet
economische verbanden tussen mensen, linken en waaroms
die je wel kan beschrijven, maar dan moet je te diep graven
en mensen kwetsen waarschijnlijk of ook weer niet, in ’t
beste geval zijn ze zelf op zoek, al kabbelen de minst
bewusten vaak rustiger door het leven… .
Je kan me vragen hoe het met me gaat en het antwoord zal
afhankelijk zijn van de persoon die het vraagt, niet dat ik
het type ben dat zo maar iets verzint of wil voorwenden, het
tegengestelde eigenlijk, maar vooral omdat niet iedereen
hetzelfde aankan of verstaat of recht op heeft. Van iedereen
gaat ook een andere muze uit zo lijkt het wel, allen samen
een prachtig geheel van ongelofelijke aanvullingen in een
spel te samen.
Het is zo een ochtend in oktober met zacht weertje, al kan
oktober wel voor verassingen zorgen, deze is er één met een
beetje mist en een vroeg fluitende vogel, terwijl je je eigen
vogel mineralen laat wateren aan de boom waarvan de kat
zelfs weet dat het je plaatsje is. Is dit nu mijn weer zelf
geschapen plaats onder het weer zelf gebouwde huis al waar
ik zinnen zoals deze op hun plaats ga krijgen ? Of zal ik er
weer voor moeten reizen of gewoon nog verder weg van dit
dorp hier de bos aan het water intrekken, waar het veel
stiller is of heb ik niet een nog veel stillere plek nodig hoog
boven op een beboste berg met stromend water in de buurt
en nog een uitzicht op zee als het even kan ? Ach, het zal
hier ook wel gaan zeker ? Maar waarover schrijf je in een
wereld waar er velen leven als of alles reeds is verteld en
zomaar wat vervolg breien aan hun levens zonder inzicht in
veel meer dan de praktische dingen en met weinig gevoel
voor symboliek en verwondering ? Veel van de stof waar
van een dichter met weinig genoeg van heeft om één van de
essenties van te vatten, zegt anderen weinig tot absoluut
niks. Bij elke opruimbeurt krijgt alles een nieuwe plaats en
zelfs een stukje gebroken hout boven op een kast, lacht je
blij en verscheurd tegelijk toe als verhaalde het over de
essentie van leven.
Hoe het met me gaat, lezer in ’t algemeen, wel in ’t
algemeen zoals altijd goed en als dat al minder is dan zit die
gekke wereld waar ik van uit mijn perspectief nu soms
overdreven veel om gaf daar wel voor veel tussen zoals in tal
van geschriften die ik al schreef en in tal van literaire stijlen
en vormen staat te lezen en in meer dan één taal en ook die
taal die er alleen één van de eigen innerlijke communicatie
is, zelden doeltreffend met iemand anders te delen. Iedere
tekst is een ander kind, want woorden zijn levende wezens.
Woorden drukken uiteindelijk niet alleen uit hoeveel
ochtendkoekjes er aan welke prijs bij de bakker liggen, maar
ook hoe U zich voelt. Bent U een kettingroker of rookt U er
maar een viertal per dag in zeven keren met een klein
sigaartje er tussen dat ook overmorgen nog kan worden
opgerookt in twee keren…en ervaar je dan dat halve of hele
dagen zonder kunnen ook heerlijk kan zijn ? Dat is nou
net het probleem met velen…niet zonder die of die of dat
meer kunnen…al is het natuurlijk niet altijd een probleem,
het hangt van de verhalen en de bedoelingen van de
persoonlijke en onderlinge levens af.
Als alles wiskunde is, inbegrepen muziek, dan zijn woorden
de harmonie van de ziel, zonder harmonie, ondanks de
wiskunde geen muziek, zonder gevoelens weinig woorden.
Zonder bewuste beleving, geen muze.
72
13. voortijdig testament
http://hetvoortijdigtestament.skynetblogs.be
Op velerlei gezichten staat geschreven dat men nog weinig
fascinerends aan het leven vindt. Nochtans, zelfs alle uitleg
omtrent elke discipline van het denken, niet meegerekend,
het leven is inderdaad fascinerend. Hoe meer fascinatie je
door hebt, hoe voorspelbaarder alles af en toe wordt, maar
daarom niet minder boeiend. Tegen de tijd dat iets uitkomt
ben je alweer vergeten dat je het had aangevoeld. Ieder
heeft een eigen levensverhaal met een prehistorie...het kan
jaren, een leven lang duren, voor men beseft dat de tijd
tussen de houten tralies van het kinderpark en de ijzeren
staven van het sterfbed vervliegt als een kartonnen doos op
een aantal windvlagen in een straat bij dag en nacht. De
baby die wil leren lopen wil de wereld in, de bejaarde die
onder de medicijnen de pijn en de realiteit vergeet, wil de
wereld uit. Welk een verschil tussen mensjes grootbrengen
en naar de uitgang begeleiden...en toch is het één lange,
kronkelige lijn. Soms heeft het leven ons verblijd, soms
sloeg, slaat het ons met verstomming. Er is heel veel zin te
vinden tussen al die onzin in het leven. Een stuk in het
leven is bepaald door voorgeschiedenissen, het zich daar
van bewust worden verloopt in een aantal gelijklopende
episodes die jij zelf en anderen doorlopen. Sommige
punten komen bijeen, andere nauwelijks. In hoeverre
kunnen we onze toekomst zelf bepalen ?
14. Die van de pomp, de baron en de beervaten
Een 150-tal jaar eerder dan vandaag, midden negentiende
eeuw, woonde Jozef met zijn pa in een klein huisje aan de
dorpspomp in de buurt van het dorp van zijn latere
nageslacht. Zijn vader moest weer eens met paard en
beerkar naar de nabijgelegen stad om bij de stadsbewoners
drek te gaan scheppen. Niet de drek van de beesten van de
boerderijen, maar mensendrek. De stadsbewoners werkten
in grote getale bij de plaatselijke suikerfabriek en woonden
armoedig, leefden hun volgens de clerus en burgerij te
dragen lot uit in huizen die eigenlijk best gesloopt zouden
worden. Terug met paard en kar in het pompdorp van de
baron aangekomen, begon hij de drek op een akker uit te
gieten. Telkens weer met de emmer één van de vaten in,
uitkappen en daarna het paard weer aanporren om een
aantal meters verder te sleuren. Mesuur, zo was de bijnaam
van de vader van Jef, omdat hij nogal bekend was voor de
nauwgezetheid waarmee hij zijn werk en het leven opvatte,
was zijn slavenarbeid ten dienste van de elite meer dan beu
die dag. Zijn lijfspreuk 'alles met mate' ('mesurer', het Frans
voor 'meten') was aan herziening of beter nog, aan 'ijking',
bijstelling toe. Na het voorval dat ik zo dadelijk ga
beschrijven, zou hij weten dat de aanleiding om dat te doen,
hem luttele minuten daarna in de het gezicht zou worden
geslingerd. Met dank aan de baron van het kasteel.
Midden de werkzaamheden kwam de baron, handen op de
rug, inspecteren. “Mesuur, die mest ligt precies niet erg
dik”, zei de man met zijn kasteel in het panorama achter
zijn rug. Mesuur was heel dat leven van hem ineens op een
zeer besliste manier beu. Geen tijd om van het goed weer te
genieten, altijd dat verdomde geld dat moest worden
verdiend, nooit voldoende tijd voor de eigen luttele
perceeltjes grond en de paar koebeesten, varkens en de
plannen met konijnen en kiekens en fruitbomen. De
pachter en loonslaaf van de baron stapte af en schreed in de
richting van de baron. “Lig ' t hem niet dik genoeg mijnheer
de baron”, vroeg hij op de man af, als ware ze volstrekt
gelijken en dat was in feite zo. Vóór dat de baron kon
antwoorden had Mesuur hem al bij zijn kruis beet en tilde
hem bijna tot borsthoogte en met een krachtstoot waarop
menig kogelstoter trots zou zijn, lanceerde hij de landheer
richting akker en drek...al waar hij met een smak neerplofte.
Dit had de baron niet verwacht van die brave,
hardwerkende Mesuur. Hij klauterde rechtop en wist dat hij
geen verhaal had tegen de kracht van zijn labeurder. Eén en
al paniek probeerde hij de stinkende smurrie van zich af te
wrijven, waardoor hij het nog erger maakte, want heel zijn
vest werd één grote stinkende bruine brij. Mesuur
onderdrukte zijn innerlijke plezier en het resultaat van zijn
durf en opstand. De baron maakte zich schrijlings uit de
voeten en riep Mesuur wanhopig na dat hij dit zich nog zou
beklagen. “Loopt schijten en zoekt iemand anders voor die
strontjob” !, keelde Mesuur hem achterna.
In gedachten verzonken keerde Messuur met paard en kar
terug in de richting van het boerderijtje aan de pomp,
gelukkig nog eigen goed van vader op zoon. Hij zou
voortaan wel zonder de baron aan zijn geld geraken. Die
dag werd ook de toekomst van zijn nageslacht beslist.
Voortaan zouden zijn nakomelingen allen hun kost op hun
eigen verdienen. Al zouden ze moeten zweten zoals in de
bijbel aan Adam en Eva was voorspeld. Wat was er eigenlijk
waar aan dat verhaal ? Was die God in dat verhaal niet ook
een baron geweest die die mensen gewoon verjaagd had
omdat ze eens een appeltje meer wilden van hem ?
Mesuur was niet alleen met zijn verzet. Onder de Tsaren en
zijn edelen zwichten miljoenen Russische boeren en de
boeren van Napoleon in Frankrijk waren nog maar juist
terug thuis of gesneuveld in één of andere oorlog tegen die
arme Russische boeren of ander werkmensen uit één of
ander Europees land. “Miljaarde, miljaarde, wat een ellende,
't is goed geweest”, was zijn goeiendag toen hij de bijna
vermolmde deur van zijn huisje opentrok en het huis met
drekwalm vulde”.
“Zoniet eeh manneke, welke wesp heeft 'jouw' gebeten ?
('oech' zegden ze toen) “Normaal gezien ga je je toch altijd
eerst wassen in het houten vat onder 't dak buiten”, zei zijn
vrouw ietwat zorgelijk.
Mesuur vertelde zijn verhaal en voegde er voor vrouw
Jeanneke en zoon Jozef aan toe, dat nadat de baron tussen
de smurrie lag, hij de plaatselijke potentaat nog gevraagd
had of “de mest nu wel dik genoeg lag”. Het gezin zat er na
het verhaal over de verzetsdaad van pa en de
verbouwereerdheid van de rest van het gezin bij alsof
iedereen al in spannig uitkeek naar wat hierop volgen zou.
“Het heeft geen zin hier nog veel drukte om te maken”, zei
pa Mesuur. Er is nog werk genoeg in de hof en met de
beesten. In plaats van met de strond van een ander rond te
zeulen ga ik voortaan met onze eigen groenten en fruit en
wat gepekeld vlees en kippen en eieren naar 't stad met 't
paard”. Jeanneke sloot zich aan bij de plantrekkerij van haar
73
man en tot eenieders verbazing nam ze het woord op een
wel heel erg besliste overkomende toon : “dat ze hun was en
strijk op 't kasteel voortaan maar zelf doen...ik zal wel zien
dat ge om de week op de marktdagen van de omtrek hier
tomaten en patatten en bonen genoeg hebt om mee te
nemen.” Ook Jozef had plannen : “ Als gij me dat stuk nat
grond aan de Bemdbos geeft kan ik daar de klei uithalen om
bakstenen te maken, ik heb dat al genoeg zien doen bij
Camiel. Een paard om ze te vervoeren heb ik niet nodig, ze
zullen van ver komen voor mijn bakstenen, let maar op. En
daarbij, de Camiel dat is een plezante grote boer om voor te
werken, die leent me zijn beste Brabants paard wel als dat
nodig moest zijn. Ik kan op één van de putten die ik daar ga
uithalen eenden kweken en kikkers, 't schijnt dat het
schoon volk in 't stad die zelfs eet. Gedaan met slaven voor
een ander ! Ik zal op tijd een deel stenen voor mijn eigen
opzijzetten en me hoger op de Bemdbos een eigen boerderij
bouwen. Die patatten dat daar staan die kunt ge op grond
van Camiel zetten, hij heeft nog grond braak liggen die je
kan pachten...de wurger van 't kasteel zal je pacht toch
opzeggen.”
Er werd op de deur geklopt. De veldwachter al van 't kasteel
gestuurd om te proberen Messuur schrik aan te jagen, mat
zich een geweldige graad van overmoed aan om gewoon te
komen zeggen dat de baron klacht indiende. Bij het tweede
geneverke dat hij aangeboden kreeg liet hij zijn
gestrengheid varen en omdat hij, zoals bijna iedereen in 't
dorp, Mesuur altijd al als een heel behulpzaam en wijs mens
had ervaren, verklapte hij de familie onder voorbehoud 'van
te kunnen zwijgen' dat hij gestuurd was om die 'rebellen
aan de pomp'(zo had de baron hun genoemd) eens goed
schrik aan te jagen. “ Ook de adel begint schrik voor ons te
krijgen”, zei Arthur de overwegend goedlachse veldwachter.
“ De baron, die leest alle dagen gazettenpraat en hetgeen er
allemaal in de wereld gebeurt, de dag van vandaag Mesuur
jonge, ge zou er van verschieten. Een paar maand terug
neep de baron ze nogal. Terwijl hij even buiten ging kijken
naar zijn werkvolk en ik bij hem, ook burgemeester zijnde,
op de facteur moest wachten voor een dringend stuk van de
directie van 'binnenlandse zaken', las ik in één van zijn
gazetten van 1844 begin juni, dat boze Silezische wevers
hoger lonen eisten. Hun lonen werden voortdurend
verlaagd door de dikke mannen ginder omdat die anders
niet genoeg winst meer maakten sinds andere bedrijven met
de mechanische weefstoel beginnen werken zijn. Die wevers
hebben zich daar georganiseerd en op één plaats hebben ze
het huis en de fabriek van een eigenaar bezet toen die niet
op hun eisen wou ingaan. Bij een andere fabrikant kregen ze
wel geld en spek, maar ondertussen had die eerste fabrikant
zijn contacten in het leger al verwittigd. De één of andere
doorgedraaide majoor liet op den duur heelder dorpen
omsingelen en het vuur openen, waarbij elf man
omkwamen. Er zouden daar meer dan 100 mensen
meegenomen zijn. Goed dat het hier in 't dorp veelal kleine
brave keuterboeren zijn of ik zou nogal gewetensproblemen
krijgen als ik van hogerhand iets tegen mijn goesting moest
doen.
Jaren vergingen en Jozef kreeg op zijn boerderij ook een
zoon, Frans die het dorp van de pomp en de baron verliet
om zich in een naburig dorp met zijn ega te gaan vestigen.
Als jonge gast maakte hij het in 1914 mee dat men in Europa
ter wille van de centen miljoenen mensen de dood in joeg.
Net een paar jaar te jong om te worden opgeroepen, de
vlucht naar Nederland meegemaakt. Daar hoorde hij voor
het eerst over de arbeidersbeweging die zich vruchteloos
tegen die oorlog had verzet, over de tweede internationale
en zo. Als boer was je daar allemaal zo niet bij betrokken.
Ook hij maakte plannen om zich zelfstandig van een
inkomen te voorzien en dat lukte aardig al kwam de
recessie in de jaren dertig roet in het eten gooien. Zijn
kinderen groeiden vóór de tweede wereldoorlog op in de
filosofie van het om den brode harde werken. Als
onafhankelijk verzetsman, gewaardeerd door de
verschillende strekkingen in het verzet, slaagde hij er in van
werkweigeraars en piloten te verbergen en op de duur
moest hij zichzelf verbergen nadat hij tijdelijk opgepakt was
en zijn vrouw Lin in troggen (voederbakken) sliep nadat ze
van lieden van het uiterst rechtse misantropendom der
mensheid slaag gekregen had. Ook dat deel der
geschiedenis overwonnen de afstammelingen van Mesuur.
De oorlog ging voorbij. De zonen van Frans en Lin
begonnen fruit te kweken en nationaal en internationaal te
verhandelen en ook hun kinderen leerden werken en zich
een toekomst maken. Remco, de zoon die op de ouderlijke
boerderij bleef had weer onder meer een zoon, Gust, de
eerste die weer uit werken zou gaan, afhankelijk zijn van
een inkomen. Hij stelde zich vragen over de zin van de
geschiedenis en nam de draad van zijn grootvader Frans in
Nederland weer op om de gang van de wereld leren te
interpreteren. Ook de geschiedenis van de filosofie moest
hij daarvoor na zijn klassieke werkuren bestuderen. Het
verband tussen praktijk en theorie leren doorgronden, op
elk mogelijk terrein van het leven van mensen.
Mensenkennis opdoen, gegevens leren verbinden, 'relier',
religie...ging veel verder dan gewoon wat de godsdienst voor
waar hield of wat de evangelisten vertelden. Gust dus, de
kleinzoon van Frans begon met schrijven over alles wat hem
en de wereld bezig hield, met begrijpen ook waarom de
meerderheid van de medemensen aan de diepten des levens
op collectief en persoonlijk vlak ,totaal of weinig boodschap
had. Geen enkele literaire stijl liet hij onbenut. Simpel was
hij bijwijlen niet, getuige daarvan het volgende fragmentje,
een soort inleiding op het daaropvolgend filosofisch essay
over het ontstaan van het leven en wat het verband met de
dood zou kunnen zijn. Waar dat de voorvaderen voor dit
verhaal vandaan kwamen ? Een oom zocht het op en ik
maakte er een verhaal over dat in de zestiende eeuw begint :
http://closertothesoulblogspot.com
15. zoveelste voorwoord
Toestanden zitten over het algemeen anders in mekaar dan
er oppervlakkig over wordt geschreven en verteld. Mensen
zitten over het algemeen anders in mekaar dan ze van
zichzelf denken. Alleen ervaringen opdoen en leren
observeren, luisteren en praten kan ons helpen.
Onafhankelijkheid is alleen mogelijk als men het algemeen
belang van de hele wereld op sociaal en ecologisch gebied
vooropstelt en breekt met alle tactieken die daar tegenin
gaan. Feiten in een breder kader kunnen zetten, insinuaties
ontkrachten, daar komt het op aan. Pas dan kan krijgen een
74
echt alternatief en de mogelijke wegen naar nieuwe,
vooruitstrevende methoden om het sociale en ecologische
te bevorderen een kans. Dan krijgen ook de blauwe lijnen
die onze persoonlijke relaties verbinden meer ruimte. Als je
alle kleurschakeringen van de rode lijnen die ons politieke
en sociale leven verbinden onder de geschiedkundige loep
neemt, merk je dat die aan een heroriëntering van hun
programma en methoden toe zijn...willen ze niet nog eens
terrein aan rechts en uiterst-rechts verliezen.
16. De ontmoeting van twee toekomstige ouders op Rhode
Kermis
Zoals elk ontmoeten geschiedde het kruisen hunner wegen
enerzijds onder de door de wereldgeschiedenis geschapen
voorwaarden én onder de begeleiding van de wetten van de
aantrekkingskracht der wegen die zielen met mekaar
omgaan doen. We schrijven juni-juli 1943. Het was weer
rond de tijd van de jaarlijkse kermis in het gehucht Rhode,
waar, zoals in de andere gehuchten nog een meerderheid
van de bevolking de kost met boeren verdiende. De meeste
boeren hadden een klein boerderijtje met een paar koeien
en zo meer en verdienden, zelfs in oorlogstijd geen
fortuinen, zoals al eens geschreven wordt. Het gros van hen
en hun afstammelingen zou na de wereldoorlog de rangen
van de loonafhankelijken gaan vervoegen. Een gehucht was
toendertijd nog zoiets als een deelgemeente nu. De tijd van
vóór de TV, toen ieder dorp minstens twee cafés per
gehucht telde. Oorlogstijd, ook in België. Toen reeds
hadden sommige extreem rechtse Vlamingen het niet zo
hoog op met twee gemeenschappen die erin slaagden één
natie te vormen. In de tweede grootste stad van Antwerpen
orakelde rond die tijd een Vlaamse, toen noch 'Vlaamsche'
priester tegen het voornamelijk als goddeloos
afgeschilderde communisme. Een man van God was hij
duidelijk niet en hij moet nattigheid gevoeld hebben toen
hij iets zei over "Vlaanderen sterf en verrijs weer". Het
Vlaanderen zoals hij dat zag was aan zijn doodsreutels
begonnen...geen enkel gehucht, geen enkel dorp, géén
regio, géén land kan alleen bestaan.
Na de ellende die de in soldatenpakken gestopte Duitse en
Russische werkmensen in Stalingrad in januari hadden
uitgestaan, betekende de slag bij Koersk het einde van de
plannen van de naar de buitenwereld als arbeiderspartij
gepresenteerde fanclub van de toenmalige Duitse
wapenproducenten. In Italië werd er een fascist die zich
voor de misleiding van het volk eerst misleidend als
'socialist' probeerde te vermommen... opgehangen. Had de
bewapeningseconomie aanvankelijk de Duitse
werkgelegenheid driest vooruit geholpen, nu werd de
recessie van de jaren dertig er onder meer in de USA door
opgelost. Toppunt van debiliteit van zo'n
wapeneconomiesysteem ,waren die lieden die in tijden van
naoorlogse werkloosheidspieken meenden iets als "ne
goeien oorlog, dat hebben we vandoen" te moeten
uitkotsen. Ze zijn wel goed bediend geweest in de jaren na
de tweede wereldoorlog, met Vietnam voorop...dan zijn de
zogezegde goddelozen en de zogezegde communisten veel
braver geweest...maar dat wist ik als ongeboren zoon van
mijn ouders op de kermis in Rode nog niet. Het moet nogal
een tijd geweest zijn, besef ik nu eens te meer in 2006, 62
jaar later als prille vijftiger. Het oorlogsverzet kwam van
gewetensvolle mensen zoals m'n grootouders die
'onwettelijk'-verklaarde personen een schuiloord boden. Of
ze nu gewoon wilden verder boeren en niet voor de
oorlogsindustrie wilden werken of als overzees piloot uit zo
goed als opgejaagd wild waren...geholpen werden ze. Het
was de tijd dat je moest kunnen zwijgen als een graf en
hopen in het beste van binnenin de mens...en uit je doppen
kijken dat je door geen enkele strekking van het verzet
gedomineerd werd...of dat de collaboratie niets in de gaten
kreeg. Nu, nu we niet meer moeten zwijgen, zwijgen er te
velen en schrijven er te weinigen over al die streken in de
wereld die nog een hel op aarde zijn...en waar m'n z'n leven
nog waagt als men z'n nek voor een verbetering van
toestanden uitsteekt.
De toekomstige ouders hadden geen idee van de
verschrikkingen die de oorlog hen nog zou brengen. Ze
zaten samen gezellig een pintje te drinken in een cafeetje.
Zij was nog maar pas hersteld van een granaatscherf die
haar dijbeenvlees vanboven had doorboord. Hij was niet in
't leger gemoeten omdat hij, misschien ook ziek van al die
oorlogsellende, dat jaar voor één van z'n longen vocht. Met
de foto's van zijn long in de hand slaagde zijn broer er in
van zich aan de opeissingen van de bezetter te onttrekken.
Mijn ouders kwamen beide uit een ander dorp.
Zijn dorp, waar een jaar later, net na de invasie van de
geallieerden in Frankrijk, iemand tegen de raad die m'n
grootvader gewoonlijk aan het plaatselijk verzet gaf in,
iemand uit de collaboratie van het leven benam; dit dorp
zou het toneel worden van een vooraf geplande dramatische
omsingeling.
Het Vlaamse brein achter die omsingeling zou later voor de
CIA en nog andere buitenlandse diensten gaan werken.
Zijn uitlevering werd nooit bekomen. Rechtse milieus zijn
vaak zo verstrengeld dat ze onder een bezetting vaak én
samenwerken met de bezetter én het verzet proberen
orders te geven. Alhoewel hij nergens lid van was, leunde
hij meer bij het linkse deel van het verzet aan...zoals zijn
buurman waar de vergaderingen van de partizanen
plaatsvonden.
Het soort fascisme dat vóór de tweede wereldoorlog
ontstond, vertrok van rijke hebzuchtige mensen die een
deel middenklasse en een deel armere mensen meesleurden
in hun haat die ze in mensonterende houdingen tegenover
vreemdelingen en meer bepaald toen 'Joden', propageerden.
Het was voor hun de enige manier om het systeem dat niet
zonder superwinsten draaien kan, in stand te houden. Het
soort fascisme dat nu de kop opsteekt in welvarender
maatschappijen dan vroeger, is veel gevaarlijker...het kijkt
niet afgunstig naar de rijken maar neerbuigend naar
diegenen die uit de boot vallen. Indien we er niet in slagen
het blijven in te dijken, riskeren we ingekapseld te blijven in
een uitbreiding van het oorlog denken van de dag van
vandaag...het op voorhand aanvallen van Staten als dat de
burgerij van andere Staten goed uitkomt.
Mensen lijken soms verbonden in het lot te zijn. Diegenen
die in de jaren veertig een jaar of vijftig waren en waar de
75
vergaderingen van het verzet plaatsvonden bijvoorbeeld.
Twee van de drie verzetsmensen waarover ik het heb, (
derde ontsnapte), werden opgepakt en respectievelijk in
Breendonk en in Leuven weer vrijgelaten, wat na de oorlog
leidde tot speculaties over wat zij onder foltering al of niet
hadden losgelaten, terwijl zij zelf het waren die na foltering
en loslippigheid vanwege hun voortrekkersrol
aangehouden werden. De represailles op het dorp worden
soms niet als wraak voor één bepaalde moord op een
collaborateur uitgelegd, maar als een plan dat maanden op
voorhand al klaarlag omdat men met de opkomst van de
geallieerden in zicht alle sabotageacties van het verzet tegen
de mogelijke terugtrekking van de bezettende troepen vóór
wou zijn. In Normandië had dit de bezetters al vele
verliezen gekost...gedynamiteerde bruggen waarover men
niet meer kon terugtrekken en zo in de val zat enzoverder.
In het boek met de visie al zou de represaille dus in een
militaire strategie tot terugtrekking gepast hebben, dweilt
men de vloer aan met de represaille-theorie...waarom
omsingelt men dan één dorp...omdat de verzetsmensen
meer en meer uit de steden trokken en zich in de dorpen
verborgen, stelt men. Mensen die hun leven op het spel
hebben gezet om het verzet te steunen waaronder de drie
waarvan ik sprak, mijn grootvader ook, een mens wiens
vrouw van de één of andere fasco-schurk slaag kreeg en
met een kind van haar in een naburig dorp ondergedoken in
koe troggen(eetbakken) slapen moest terwijl hun andere
kinderen elders ingegraven waren. Ik speelde als jeugdige
gast nog tolk voor één van de twee Engelse piloten die m'n
grootvader bij hem thuis en in de buurt verborg. Ze zijn
beiden kunnen ontsnappen. M'n vaders vader...een mens
die voor en na de oorlog bij burenruzies geroepen werd om
te bemiddelen, een mens die men bijhaalde om doden af te
leggen, iemand die kon zwijgen als een graf en om zijn
filosofische zwijgzaamheid bekend stond, iemand die een
café met volksspelen had en die in allerhande amoureuse en
andere perikelen om raad gevraagd werd...iemand die het
belang van zwijgen kende omdat wit én zwart soms samen
in z'n café zaten, zo iemand staat dan ergens in een boek
met het woordje verraad geassocieerd. Ironisch dat de
aanleiding voor het feit dat iemand hem onder foltering
aangaf een liefdesaffaire van iemand die hij verstopte
was...hij die mensen naar mekaar toebracht als er kinderen
werden verwacht...van wie ze ook waren trouwens. Als men
geweten had dat hij ook piloten verborg dan had men die
zeker gaan zoeken.
Er waren zoveel versteekplaatsen bij hem, tot onder de prei
in de hof...ook voor werkweigeraars...dus heeft hij niets over
die piloten gelost...wat zou hij dan meer hebben verteld dan
de bezetter al niet maanden van tevoren via zijn infiltranten
wist ? Net als vele anderen heeft hij alleen mensen in nood
willen helpen en was hij uiterst sceptisch tegenover
ordewoorden van om 't even welke verzetsgroep of hun
overkoepelingen. Omdat de kennis van iemand uit zijn
omgeving als hulp bij iemand van de bezetting werkte
kwam hij vervroegd vrij, niet omdat hij de pagina's met
namen van inwoners uit de gemeente zou ondertekend
hebben. Het zullen bijna alle namen van de
gemeentebewoners geweest zijn, vermits sommige van
veertig pagina's spreken.
Daar krijg je makkelijk duizend namen op...en zovelen
waren het er toen niet. Men vroeg aan alle aangehouden of
men die of die kende, natuurlijk kende iedereen iedereen.
Wie weet zette diegenen die bij Himmler en ga zo de ladder
dan maar af, op een goed blaadje wilden komen niet
gewoon een geweer tegen iemands hoofd als je dan niet
tekende. Na de oorlog werd hij telkens weer door de
dorpsbewoners in de gemeenteraad her verkozen. Als
keizer en keizerin van de volksdansgroep dansten ze nog op
de wereldtentoonstelling in Brussel. Zijn zonen zouden
later bewijzen op welke manier vrede hier op aarde mogelijk
is. Ze zouden hun leven lang het in de streek geoogste en in
hun frigo's bewaarde en in de streekveilingen verzamelde
fruit naar binnen-en buitenland verhandelen en voeren.
Analyses van wat er werkelijk gebeurde, mogen er niet toe
leiden van al diegenen die aan het verzet deelnamen nu
tegen mekaar op te zetten. Het zijn altijd diegenen aan de
top die de kleine man gebruiken en doen marcheren...in de
tijden van bewapening in de jaren dertig werden de
vakbonden zelfs ingeschakeld om de bewapeningswedlopen
mogelijk te maken, en niet alleen in Duitsland. Het volk had
overal principieel tegen zo'n dingen moeten zijn. Net zoals
men nu tegen de huidige bewapening zou moeten ageren,
maar dan met een actieplan dat door miljoenen betogers
wereldwijd aan alle regeringen kan worden opgelegd.
17. Een school anno ongeveer 1973.
In de les Frans heeft de leraar z'n dagje niet. Hij is niet te
spreken over de schriften die hij opvraagt. Geen enkel
schrift waar hij geen negatieve opmerking over maakt. Tot
hij bij de laatste bank komt. Hij neemt men schrift en kijkt
het na. Geen wonder dat hij tevreden is, literatuur, in welke
taal ook, interesseert mij en dan doe je er ook iets voor. Zijn
prijzende woorden gaan me wel iets te ver...ik begin me een
beetje té voorgetrokken te voelen. Geen nood, hier haalt
m'n intuïtie me wel uit. Naast de datum moesten we in de
kantlijn elke dag de initialen H.M.H. schrijven. Waar die
letters voor stonden, stond voluit in grote letters geschreven
boven het grote podium in de centrale zaal van de school :
'Hij moet Heerschen' stond er. Mij deed het een beetje
denken aan hoe tijdens de oorlog sommigen de heilgroet
maakten...dus vroeg ik de leraar Frans doodgemoedereerd
of dat nu echt nodig was dat we dat elke dag moesten
schrijven. Hij barstte in een driftbui uit : "Dan is er eens
ene wiens schrift in orde is en dan dit". Hij stuurde me
kwaad de klas uit en ik moest naar de perfect van de school.
Ik deed daar m'n verhaal en nam de gelegenheid te baat om
het over de grote collectie aan concentratiekampboeken van
de in de oorlog bijna gedeporteerde man te hebben.
Destijds waren er velen lid van het koningsgezinde verzet
geweest. Een brede beweging met zowel een deel boeren
als katholieke arbeiders die zich eigenlijk meestal onbewust
richtte op het autoritaire anti-parlementaire van de
houding van de oorlogskoning. Aan de touwtjes trokken
lieden die in feite na de oorlog een autoritair conservatief
regime aan de macht wilden brengen. De dupe van hun
streven waren die gewone boeren en arbeiders en mensen
uit andere lagen van de bevolking die de pers van hun
beweging moesten helpen verspreiden of de collaborateurs
hier en daar spaken in de wielen moesten steken. Daar
76
mochten ze dan ook niet te ver in gaan want de top van de
koningsgezinde beweging wedde eigenlijk op twee paarden.
Er was toen ook het onafhankelijkheidsfront waaronder de
partizanen die heel actief in 't verzet waren, soms te
actief...met nodeloos uitgelokte represailles tot gevolg. Ze
vergaderden bij m'n opa's buurman, maar hij en zijn
buurman waren er geen lid van, ze wilden echt neutraal
blijven en gewoon piloten en werkweigeraars verstoppen.
Een boerderij waarvan vermoed werd dat men er via een
contact hogerhand aan bepaalde opeisingen ontsnapt was
werd daarom alleen al bijna overvallen. Ten onrechte
dachten misschien een paar mensen dat m'n opa en z'n
buur er voor iets tussen zaten. Vandaar misschien de later
verspreidde absurde beschuldigingen over de na een
verhoor ondertekende pagina's met namen van
dorpsbewoners...dat later in een paar boeken over het
verzet heel onterecht overgenomen werd.
18. Ach, wat een ellende die oorlogen.
De recentste is altijd een gevolg van de vorige. Hadden de
oorlogsmoede arbeiders en soldaten in Duitsland op 't einde
en na de eerste wereldoorlog hun revolutie in macht
kunnen omzetten, dan hadden de paramilitairen nooit jaren
later kunnen uitgroeien tot de stoottroepen waarvan het
nazisme zich aanvankelijk bedienen kon. Als jongeman
maakte m'n grootvader de eerste wereldoorlog mee, als
vijftiger zat hij midden de tweede...en eigenlijk wou hij
gewoon boeren en z'n producten verhandelen, een goed
mens tussen mensen zijn, iets wat de meeste onder ons toch
willen. Die 'vrede' heeft hij dus serieus onderuitgehaald
gezien.
In 't onderwijs dat ik genoot, werden oorlogen altijd alleen
gezien als iets van 'goeden' en 'slechten', niet als het
resultaat van sociale spanningen. Een Staat die een andere
aanvalt, dat deugd natuurlijk niet...maar dat heeft toch
meer te maken met het ongebreideld winstbejag van de top
van de bezittende klasse in die Staat dan met de zogezegde
'slechte' mensen die de aanvallende Staat bewonen zouden.
Als de eigen pers en het onderwijs dan nog in het teken
staan van de verheerlijking van 'het eigen volk' in plaats van
het humanisme...kan het in een land natuurlijk vlugger
mislopen.
Generatie na generatie proberen ouderen hun ervaringen
rond alles wat scheef loopt en beter kan, door te geven.
Wat de niet-zakelijke relaties tussen mensen betreft, is dat
al een hele dobber soms...het gaat makkelijker zodra je
snapt dat we met z'n allen samen in een soort groeiproces
naar onszelf leren uiten zitten. Vaak durven we ons niet
uiten en moeten we de dominantie van enkele mensen
rondom ons leren doorbreken, door die dominantie eerst en
vooral in vraag te stellen. Zo is het ook met sociale en
politieke relaties...ofwel zit je in een regime of een bedrijf
waarvan je de hiërarchie erkend omdat je er wel bij vaart,
ofwel val je uit de boot en moet je daar iets aan doen...niet
zoals zovelen door de rechterzijde van het politieke
spectrum te versterken (hoe rechtser hoe meer protopklasse en ego-gerichter), maar door tot een aangepaste
analyse van het linkse politieke veld te komen. Probleem
bij uitstek is dat de wereld een eenheid is en alle toestanden
mekaar op korte of lange termijn beïnvloeden. Zo komt het
dat ook diegenen die niet uit de welvaartsboot vallen zich
moeten interesseren voor hen die het niet voor de wind
gaat. Hoe kan je zoiets actief en georganiseerd doen ? Door
wat je niet zint aan te klagen. Je moet eerst wél weten of
hetgeen je als 'onzinnig' aanklacht of dat voor de meesten
wel 'onzinnig' is. Het kan in de jeugdbeweging, in
boerenmiddens, in je straat of bedrijf of waar dan ook. Zo
raken de meest gewone, ongevaarlijke ongemakken
opgelost. Gewoonlijk is het zo dat, omdat we niet over onze
eigen voordelen heen kunnen kijken we niet voldoende
solidariteit met anderen ontwikkelen kunnen. Als we de
armoede wereldwijd kunnen uitschakelen door de leidende
economische en de politieke toplaag te dwingen van hun
economisch en bijgevolg militair oorlog denken af te
stappen...kunnen we alle toekomstige soorten oorlogen
verhinderen.
In een op kennis en geluk gerichte wereld waar niet naar
ongebreidelde welvaart wordt gestreefd, maar waar we het
met z'n allen goed hebben en niet als over streste
loonslaven door het leven moeten gaan, zal er meer tijd
voor 'inzicht' in onszelf en de wereld, inzicht tussen
mensen dus, komen. Geen enkele 'toplaag' kan het zich
veroorloven een oorlog te beginnen als hun 'onderdanen' als
protest daartegen het werk neerleggen. Het
miljoenenprotest tegen de 21ste-eeuwse oorlog in Irak,
internationaal werd er betoogd, hield de oorlog niet tegen.
Van wandelingen hebben de toplagen geen schrik. Alleen
algemene stakingen tot de oorlogsplannen van het
aanvallend land zouden worden ingetrokken geweest zijn,
hadden die oorlog kunnen stoppen.
In hoeverre kunnen partijen en bonden achter deze
stellingnamen gebracht worden ? Door druk van hun leden
zijn er openingen naar stellingnamen en actie mogelijk. Als
de toplaag niet wil plooien, zullen we ze zelf moeten
vervangen. In de tijd dat ik noch bij de landelijke
jeugdbeweging was, betoogden we tegen de nieuwe
straaljagers van het leger, tegen de achteruitgang van de
kleine boeren, tegen de aanleg van teveel snelwegen, tegen
te grote gemeenten, tegen jeugdwerkloosheid, tegen
onderontwikkeling en tegen oorlog. Waar we dus vóór
waren, was vrij duidelijk...toch konden we het nooit in één
programma naar buiten uit toe promoten. Er waren
natuurlijk toen ook al die partijen en partijtjes waarvan de
inhoudelijke kwaliteit van hun werk en programma niet
rechtstreeks aan het aantal leden dat ze hadden of aan hun
stemmenaantal, af te meten was. Ofwel verzekerden ze de
grootste bezitters van de economie een veel te overdreven
deel van de koek, ofwel eisten ze voor de producenten aan
de basis zelf een deel waardoor ze niet meer 'concurrentieel'
zouden zijn. Niemand eiste een wereldwijd
productiesysteem dat onder dezelfde loonvoorwaarden
produceren moest. Het iedereen tegen mekaar opzetten
bleef en blijft zolang ik al leef de stelregel. Uit schrik voor
de verkiezingen bespaart men ook al heel die tijd vooral op
de inkomsten van zij die het al niet te breed hebben...toch
weer een groeiende minderheid, zelfs in onze welvarende
kontreien dezer dagen. Zo'n vijfentwintig jaar geleden
schreef ik een tekst om naar aanleiding van een
microgebeurtenis, namelijk gemeenteraadsverkiezingen de
77
mensen meer bewust te maken van hun macro-omgeving.
"De uitdrukking 'vandaag is de eerste dag waarmee de
toekomst begint', geldt zeker voor dagen waarop
verkiezingen, voornamelijk 'parlementaire' dan, gehouden
worden. Teneinde deze bewering te staven, nodig ik U uit
om met het geschreven woord als contactmiddel eens even
na te denken over de maatschappij waarin we leven. Welke
zijn de algemene grondbeginselen van een goed
functionerende samenleving ?
De fundamenten die we voor een voor iedereen goed
functionerend systeem nodig hebben, zijn rechtvaardigheid
en menselijkheid. Daarom moeten we reeds op
gemeentelijk vlak de juiste standpunten innemen, teneinde
ze op een hoger niveau te kunnen doordrukken. We
zouden moeten komen tot een maatschappij die de
ontplooiingsmogelijkheden van de mens niet beknot.
Zowel als iedereen (na een lange onvoltooide strijd) recht
heeft op voeding, kleding, huisvesting ,energie,
communicatie, transport... zo zou ook iedereen moeten
kunnen genieten van goed onderwijs, zinvol werk en
creatieve ontspanning om onszelf te ontplooien. Er moet
NU iets veranderen in onze betrokkenheid tot de
vraagstukken die ons heden ten dage confronteren. Anders
zullen we het in het jaar 2000 nog altijd vanzelfsprekend
vinden dat 1/5 van de Westerse wereld werkloos zal zijn of
nep jobs zal hebben en dat 1/3 van de wereldbevolking
ondervoed of werkloos zal zijn." "Het politiek klimaat om
hogervermelde gedachten te verwezenlijken mag : niet
nationalistisch gericht zijn : dit omdat een overdreven
Vlaamse, Waalse, Brusselse, Belgische...houding tot
doelbewuste discriminaties leidt. Indelingen volgens taal,
ras, land, streek, geloof, (of ook nog oud, jong, man,
vrouw...)zijn alleen maar bedoeld om de mensen opzettelijk
verdeeld te houden ten gunste van abstracte idealen of in
het voordeel van de toplaag van de politieke en
economische wereld. Telkens de sociaal democratie
verrechtst, verrechtst ook zijn kiezerspubliek. Het politiek
klimaat mag ook niet totalitair collectivistisch zijn : omdat
de individuele mens soepel de kans moet krijgen om via
kleinschalige initiatieven ook zijn economische inbreng te
doen." Wat bijna drie decennia en een privatiseringsgolf
later nog steeds niet uitsluit dat de grote economische
sektoren ten gunste van het algemeen belang zouden
moeten worden beheerd...geen massaontslagen om het
aandeel op één dag 10percent te zien stijgen,...de opbrengst
van de grondstoffen zou ten gunste van het sociale gebruikt
moeten worden, een systeem van faire belastingen zou
moeten worden ingesteld...allemaal dingen waar de
sociaaldemocratie zich van verwijdert terwijl ze zich aan de
neoliberale globalisatie aanpast en de linkerzijde een
antwoord zoekt. "Het politiek klimaat mag dus ook nietliberalistisch gericht zijn : omdat een ongecontroleerde
wildgroeiconcurrentie op termijn altijd tot een economische
en sociale puinhoop leidt, wat de wereldeconomie maar
blijft bewijzen. Het politieke denken mag ok niet eenzijdig
confessioneel gericht zijn, omdat godsdienst een
individuele zaak is die maar al te vaak voor politieke
doeleinden misbruikt wordt". 'Confessionele middens
worden ook vaak door het rechtse en nationalistische
denken beïnvloed. Ook via de filosofie en de wetenschap is
het bestaan van hogere waarden of het eeuwigheidsbeginsel
aantoonbaar, zou ik er nu, 25 jaar later kunnen aan
toevoegen...wat ik door menig essay al schriftelijk proberen
aantonen heb "Daarom zou men, indien men met zichzelf
en met zijn gemeenschap eerlijk wil blijven, zich best niet
bewegen in partijen die zich nationalistisch en neoliberaal
oriënteren". "De meeste mensen hebben geen interesse voor
politiek. Eigenlijk wil iedereen eenvoudige en gelijkvormige
regelingen. We zitten gevangen in het steeds met minder
mensen meer produceren- systeem dat uiteindelijk tot
economische oorlogsvoering leidt, tot steeds meer stress en
na ijver. Anderen worden dan weer verplicht zich te
vervelen of kunnen geen gezin starten of onderhouden. De
techniek zou ten dienste van de mensen moeten staan...dan
is pas echte vrijheid en vooruitgang mogelijk". "De
werknemers, de kleine middenstander en de boeren en
migranten zijn al jaren de dupe van ons falend groot
kapitalistisch systeem...in of buiten ons land. Indien men
de regels van het systeem mondiaal aan het Europees
sociale zekerheidssysteem zou aanpassen en overal dezelfde
lonen voor hetzelfde werk zou betalen, zou een eerste
belangrijke stap naar armoedebestrijding en het voorkomen
van oorlogen genomen zijn. Indien men dan ook nog
wereldwijd per soort van goederen alle aandelen in één
groep zou integreren, zouden er veel onnodige speculatie en
absurde concurrentieoorlogen overbodig worden. Zo zou
iedereen in een functionele in plaats van een speculatieve
economie tewerkgesteld kunnen worden...het speculatieve
aspekt van de wet van vraag en aanbod zou net als alle
andere wildwassen van het liberalisme door een gepast
internationaal overheidsingrijpen worden uitgeschakeld".
19. Zin
Ik wandel naar de Notenberg. Enorme rust. De rust zet zich
op me over. Geen onrust vanwege politieke situaties. Geen
gedoe om emotionele negativiteit. Geen verstrikking in
overreageren van anderen. Geen lichamelijke noden. Geen
praktisch te regelen dingen. Toch zullen ze terugkomen.
Dan pas zal ik ze weer aanpakken...weer op een
rechtstreekse manier tussen mensen. Dit is de
onrechtstreekse dus. Alleen door je soms niet teveel zorgen
te maken raak je aan de meeste problemen uit. Als je iets
wil weten is het soms beter het niet te weten want je moet
altijd de ervaringen door die je het doen begrijpen...en dat
kan aanvankelijk serieus tegenvallen. Oorlogen blijven
maar voortduren, niet alleen omwille van economische
tegenstellingen en machtsverhoudingen, maar ook omwille
van filosofisch achterhaalde tegenstellingen over het
ontstaan en vergaan van alles. Het woord 'religie' leidt nog
al te vaak tot een verrechtsing van het politieke denken.
Daarom dat ik met een aantal tussenstappen via andere
teksten uiteindelijk de volgende filosofische uitgangspunten
ontwikkelde.
20. Er zijn geen foto's van.
Alleen beelden en herinneringen in onze hoofden.
Waarden waaraan we hechten. Omdat alles een zin en een
bedoeling had en heeft. Omdat alles altijd is zoals het op
een bepaald moment kan zijn. Ongeveer 1943. Een slanke
zwartharige jongeman rijdt per zware fiets met petrollamp
doorheen veldwegen van zijn dorp naar het dorp van zijn
78
blonde lief een fietsuur verder. Zijn dorp zou een jaar later
omsingeld worden door meestal collaborateurs en
nazifascisten die een dorp van weduwen zouden
achterlaten. Een verdwaald stukje van een soort bom zou
haar raken. Hij had met zijn broers ook bij Cockerill in
Seraing geen werk gevonden, maar wilde naar Kongo
emigreren met zijn, na de werkuren op het landbouwbedrijf
van zijn vader behaalde diploma in exotische landbouw. Zij
had hem overal ter wereld willen volgen. Toch kozen ze na
een zestal jaar verkering voor het fruitkweken en het
verhandelen van hun producten en die van andere boeren.
De uit Engeland overgewaaide laagstamplantages vervingen
de hoogstam, de veestapel van hun ouders maakte meer
plaats voor handel. De kar met paard naar de markt in
Leuven;( wie kan het zich nu nog inbeelden), werd op een
dag vervangen door een automobiel waar nog een stuk hout
in het chasis verwerkt was. Dan kochten ze samen met hun
broer en schoonbroer een Magirus camion waarmee ze een
plaats op de binnenlandse markten van Mechelen
veroverden. Begin jaren zestig was het dan tijd voor de
handel met het land dat door de mensen van voor hun
generatie nog 'Pruisen' genoemd werd. Die' Pruisissche'
mensen hun grote politiekers hadden een deel van hun volk
al tweemaal op de rest van Europa afgestuurd, maar ons pa
en ma en compagnie bewezen dat het beter is met fruit naar
ergens te gaan dan met wapens. We weten het nog goed.
Ons ma vanaf juni alle dagen om vijf uur op om de meer
dan honderd families boeren en mensen die na en voor hun
werk iets wilden bijverdienen te ontvangen; hun
aardbeienleveringen volgens categorieën in boekjes met
carbon te noteren. Sommige leveringen met extra punten
'sterretjes', andere daarom niet minderwaardig. De oogst
stopte niet voor oktober door was en het leveren ging de
hele winter door toen zijzelf en andere fruitkwekers hun
frigo's begonnen bouwen. Eén camion per dag bleek in de
piekmaanden niet meer genoeg om alles naar binnen -en
buitenland verscheept te krijgen. De aardbeien waren nog
niet af of de rode bessen kwamen er al aan. Stekelbessen en
kersen kondigden dan het hoogtepunt van de zomer aan.
Dan staken de eerste vroege appelsoorten hun kop steeds
duidelijker op, de James Grieve, Stark, de Tydeman en dan
de pruimen en de Cox Orange ; de zure Jac le Bel , de
Golden; de Boscop en de Winterbanan en de tien soorten
peren en de anekdoten over de oude stencilmachine voor de
etiketten, waarover ik het wel een andere keer zal hebben.
Kortom, iedereen was altijd bezig, iets dat ook onze pa in
zijn latere leven zo moeilijk afgeleerd kreeg; omdat , als hij
niet op de baan of de veiling of thuis tussen de kisten of
papieren zat; hij ook nog op allerlei mogelijke manieren
tussen de bomen en zelfs tussen de ‘koei en de schapen’ van
de oudjes in Stok te vinden was. We moesten wel keihard
leren werken, anders had hij het misschien niet overleefd.
Naarmate het bedrijf groeide nam hij een aantal mensen in
dienst. Mensen waar ik ooit al eens iets over geschreven
heb ; Frans en Tuur mijnwerkers die blij waren boven de
grond te kunnen werken, Hagelandse plattelandsvrouwen
als Clemence en Sieke en anderen, of de jongste van 'Louis
van Sisses.' Jarenlang waren zij als familie aan huis en de
middagmaaltijden waren dan altijd een vrolijke bedoening.
Eerst maakte ons grootmoe 'Lin' nog het eten, toen ze vier
jaar ziek was deed ons ma dat er ook nog maar weer bij.
Het was niet alleen een bedrijf waarvan de bedrijfsleiders
moesten zorgen driemaal per week op de binnenlandse
groothandelsmarkt te staan met eigen en geleverd of op
veilingen gekocht fruit; er moesten niet alleen een aantal
eigen plantages worden onderhouden en in het hoogseizoen
tot zesmaal per dag naar het buitenland gereden...ook de
oudere generatie van de familie werd de laatste jaren van
hun leven waardig naar hun aardse einde begeleid. Ons ma
heeft zoals wij wel ver alle stielen gedaan. Had ze zoals
haar oudste kleindochter met de auto leren rijden, dan
hadden we het haar misschien wel niet kwalijk genomen
dat we ze nooit meer hadden weergezien. Maar ja, iedereen
moet zijn eigen uitdagingen aannemen …en iedereen maakt
voor zijn eigen op tijd de balans ervan op. ‘Waar is de
tijd naartoe’ zegt men zo dikwijls, is hij niet gewoon
samengebald in dit materiele en genetische heden ? De
houten onderleggers voor de honderden
aardbeienkistenstapels die dagelijks met steekkarren tot bij
de camions werden gebracht en dan met de hand geladen
werden. Ik was nog jong en stak meer keren drie en vier
dan twee kisten tegelijk omhoog. ‘’Ge gaat uw ‘was’ breken’’;
zeiden Tuur en Frans van Schunnebroek me altijd. Later
reden we met de karren de nu tot invalidenlift omgebouwde
laadbrug omhoog tot op laadbakhoogte. In Mechelen
trokken we tussen de rook van de diesels om vier uur ’s
morgens al karren met twintig kisten peren van twintig kilo
naar de camions van Lemaire uit Bastogne en Hostin uit
Virton en ‘diehe anti-takscontroleurs’ gezinde roodblozende
dikke Marcel uit Arlon of gewoon de Frans van
Boortmeerbeek. In Keulen bij Birkenheimer, in Dusseldorf
bij Wittenberg, in Duisburg bij frau Hoffman, in Koblenz
tot in ergens een Daf fabriek toen de camion in pan viel,
overal kwamen we dezelfde mensen als hier tegen…ze
zeggen en doen het gewoon op een andere manier, maar het
gaat om hetzelfde. Over het enige echte theater dat het
werkelijke leven is.
Ondertussen en tegelijk werden er boomgaarden gesnoeid
en gerooid; snoeihout bijeen gekeerd en met een soort
vorkmachine zonder naam uit de rijen gestoten en
opgestookt. Na de winters wanneer het nieuwe leven op de
takken weer uitbrak; moest er weer gemaaid en gesproeid
worden want de klant wilde ‘mooi’ fruit zonder ‘plekken’ en
maakte een onderscheid tussen dik en klein fruit. Het was
eerst in de tijd van onze jongste zus en haar man dat onze
pa met Onze-Lieve-Heersbeestjes en zo begon te
experimenteren; dik tegen de goesting van de chemie
industrie en onder toezicht van een juffrouw van het
ministerie van tuinbouw geloof ik, maar daarvoor zal ik
weer eens op ons ma haar langetermijngeheugen voor
mensen en families moeten beroep doen. Zijn broer en
neef, ontlastte onze pa meer en meer als camioneur en de
introductie van clarck (heftruck) en paletten maakte
handlangers zoals onder meer ik of mijn neven die
meereisden om alles met de hand te laden en te lossen meer
en meer overbodig. Merkwaardig was wel, dat alhoewel er
in de frigo's niet meer zo met de hand moest gestapeld
worden, het aantal werkuren wegens de voortdurende
schaalvergroting niet daalde. Machines om zes kisten
appelen driemaal op zes andere kisten te zetten werden
vervangen door de clark; waar zelf al een apart hoofdstuk
over te schrijven valt; camions werden groter, tractoren
verouderd of versleten…zoals onzen eerste die we nog
79
moesten in gang pompen. We mogen echt dankbaar zijn,
denk ik soms dat we in een tijd tussen het oude en nieuwe
zijn opgebracht…omdat je alles verschillende facetten van
het leven dan misschien beter naar waarde kunt schatten.
Maar misschien is deze tijd dan ook weer een overgang .
Al van in de tijd dat m'n oudste zus nog naar school ging en
de mensen zondag voormiddag 's aanschoven om het geld
voor hun fruit af te halen; sprong zij in de boekhouding
bij...tot en met het behalen van een avondschooldiploma A1.
Ook haar man sprong haar zo nodig bij. Waren wij allemaal
content dat wij met al die paperassen niet moesten bezig
zijn. Naarmate de groothandelsdistributie meer en meer
door de grootwarenhuizen zelf opgeslorpt werd en de
ketens zelf hun fruit op de veilingen kochten en men in
Duitsland meer eigen fruit ging telen verschoven ook de
verhoudingen op de markten. Kinderen trouwden en
bouwden toen door allerlei economische en subjectieve
omstandigheden meer dan nu en gingen hun eigen weg,
met of zonder mekaar doorheen het zich wijzigende
landschap van de wereld met z'n oude en nieuwe
opvattingen . Het is nu weer aan de zes kleinkinderen om
uit de ervaringen van de vorige generaties de te leren en
hun eigen weg te gaan. Onder meer de samenhorigheid van
de jarige bejaarden mag hier model voor staan.
Laat ons met al onze moderniteit het hoofdstuk dat aan de
kleinkinderen voorafging nooit vergeten…dat kan zelfs niet
denk ik, want we zullen er de rest van onze levens nog op
tal van manieren aan terugdenken. Geen wet, geen
afscheid, geen afstand, geen dood kan ons scheiden. Laat
de machine de mens maar voor een stuk vervangen, hem als
mens vervangen kan 'het', de 'machine', toch niet. Laat ons
het werk dat we doen, niet alleen doen voor het geld, maar
omdat we het graag doen...zoals alle personen waarover ik
sprak , en anderen...het graag deden.
Laat ons de mensen die we graag hebben in al hun
onvolmaaktheid waarderen...want alleen in het dagelijkse
leven als geheel; tezamen zijn we volmaakt. Of je nu
bommasoep maakt of als oude wijze man, ondanks je
lichamelijke beperkingen het zachte in jezelf nog kunt
uitstralen. Of je fruit kweekt of de jongeren laat sporten of
alle soorten jobs aankan of auto’s herstelt of programma’s
schrijft. Of je mensen gezond wil leren eten of het half
land van koelte of warmte voorziet en in je vrije tijd bouwt .
Of je telefoonnummers van waar dan ook opzoekt of denkt
te moeten schrijven. Of je nu studeert en je ouders en
mensen in een kliniek of een school helpt... . Laat ons niet
oordelen over anderen, maar ons verwonderen over
anderen en de wegen die zij bewandelen. De ene heeft zijn
vrouw of man of werk nodig, de andere kan niet zonder
filosoferen over werkelijk alles. Zijn we niet allen moedige
nakomelingen, schepselen van de eeuwige kracht van het
goede...die we op allerlei verschillende manieren proberen
doorgeven tegen al het negatieve in. Zoals de jubilarissen
van vandaag dat nog altijd doen. Gesteund, zoals ze dat
verdienen door onder meer diegenen waar we vandaag weer
te gast zijn.
Naast z’n vorig en huidige beroep ook filosoof, advocaat vd
werkende mens, kunstenaar, maar ook zoon, broer,
schoonbroer, ex, vader, vriend enz... . Niet iedereen legt het
leven in veel woorden uit. Gelukkig maar. Het gaat om de
daden, gevoelens en gedachten ,de levens die zijn en
worden geleefd. Wij zijn een puzzel van iedereen die
doorheen generaties heen tijdloos door werd gegeven. Zelfs
wijzelf weten niet altijd waarom.
21De Lijkstoet
Vanachter de ruiten van de kleuterklas , zag de knaap een
door een paard getrokken lijkwagen voor het
schooltjesspeelplein richting kerkhof voorbijtrekken. Een
groep donker geklede volgers bengelde d’ erachteraan. Als
je op de tippen van je teentjes stond ,kon je zien dat de kist
open gelaten was. Die opgestreken gordijnachtige witte
zoom van de zwarte kist…het leek alsof de onzichtbare dode
in een rijdend bed zou liggen. Zou men de kist
dichtschroeven, zodat de vijzen zich in stilte in het hout
zouden eten of zou men de nagels voor de dekplaat van de
kist gewoon met luidruchtig hamergeweld door het hout
rammen ? Hij probeerde zich zo'n tafereel voor te stellen.
Voorstellingsvermogen en fantasie had hij genoeg. Hij
groeide immers op te midden van alle mogelijke dingen en
wezens die boeren, fruitkwekers en handelaars toen nodig
hadden om uit de voeten te kunnen. Hij had zelf immers al
geprobeerd van zijn eerste nagel in hout te doen verzinken.
Hij had zelf al dode dieren in dozen begraven. Hij vond
zijn al dan niet gevederde vrienden toch liefst nadat de
wormen al hun werk al helemaal hadden gedaan…en half
werk deden die in de rotstinkende wereld vretende
minihyena’s niet. Naar waar die griezelige wriemelaars
achteraf verdwenen was hem een raadsel. Als ze uit eieren
van vliegen tevoorschijn kwamen, zouden ze stukken van
afgestorven levende materie door de lucht laten zoemen
misschien. Hij nam tijdens mijn éénmansuitvaarten dan
kort eerbiedwaardig afscheid van iets van hen dat er toch al
niet meer in was, maar alleen nog maar even in hem leek
voort te bestaan om vijf minuten later ; op enkele
uitzonderingen na tot op de dag van dit schrijven ; ergens in
z’n hersencelarchieven te blijven rusten. Als kind kijk je nog
vanop een grote afstand naar wat er in de grote
mensenwereld gebeurt, je kent nog niet het detail van de
belangen en rivaliteiten die zich achter alles en iedereen
verschuilen. Men probeert je zo vroeg mogelijk te leren
werken en voed je op met allerhande gangbare spijzen voor
de buik en het hoofd.
21.De ronde karamel Beginjaren zesde decennium, einde
tweede millennium, winter. De achtjarige knaap rijdt met
z’n zelf geverfde oude kinderfiets richting kerk. In z'n
mond een ronde bol, (of was 't een karamel ?), die hij van
zijn grootmoeder kreeg. Een warmmollige vrolijke vrouw
die hem al eens spek met eieren maakte omdat hij altijd zo
vroeg voor die mis op moest. Op hoogte gekomen van het
stuk weiland waar hij een vijftiental jaren later een huis zou
zetten; zakte de bol zomaar in z'n keelgat, maar het
verkeerde misschien. Dapper bleef hij doormalen, het
weiland waar hij vele jaren later nog in andere soorten van
ademnood zou komen, liet hij achter zich, de kerk kwam in
't zicht. Vijf minuten later zat ie de mis te dienen. Ergens
bleef die bol hangen en iets begon meer en meer te
klemmen. Hij kreeg het warmer en warmer en moest juist
80
rinkelen met zo'n kerkelijk ringedingdinges voor d' een of d'
ander mystiek gebeuren...toen hij overal sterretjes zag. Het
volgend ogenblik was men hem water aan 't laten drinken
in de aankleedruimte van de kerk. Zo'n aankleedruimte had
een aparte naam en klonk als 'sakrestijn'...een soort in
onbruik geraakt woord. De knaap wist het nog niet; maar
zou zijn leven wijden aan alles wat niet in een soort
vergeetput verdwijnen mag. Bepaald geen makkelijke taak
als je geboren bent in het midden van de eeuw waarin nog
nooit op zo'n korte tijd zoveel veranderde. Dat houten
sorteerbakken voor patatten of koestallen voor vier beesten
verdwenen, bleek niet tegen te houden, maar niet
onoverkomelijk, want wie de grootschalige landbouw maar
niks vond, kon het nog altijd kleiner proberen als hij of zij
tenminste veel van al dat moderne ontberen kon. Goeie
gewoonten planten zichzelf toch voort, zelfs als daar eerst
dertig jaar antibiotica kuren en hormonen gespuit op dieren
moet tussenliggen. Wat was er dan uit dat verleden dat de
knaap wilde redden voor de toekomst en waarmee hij het
heden wilde begrijpen ? De knaap was niet alleen
geïnteresseerd in wat men nu eigenlijk met 'god' bedoelde
of waarom er in z'n geboortedorp zoveel oorlogsweduwen
waren, maar ook in simpele uitspraken van grote mensen,
woorden en situaties die hij niet begreep. Bijvoorbeeld dat
verhaal over die bepaalde voor hem onbekende familie waar
de man z'n vrouw verbood van met blote armen rond te
lopen. Hij was nog maar een knaap, maar toch zou hij dat
alles eens op een dag grondig uitgespit hebben; want als je
als kind echt iets diep van binnen wenst, heb je meer kans
dat zo'n wensen scheuten krijgen, dan wanneer je jezelf
door omstandigheden daar te oud voor voelt. Dat hij om
pijn en dergelijke te begrijpen zelf de pijn in moest wist hij
toen (spijtig genoeg?) nog niet. In hoeverre waren dingen
die gebeuren onontbeerlijk en afwendbaar ?
23.Het houten-bakken paradijs. Wij, de klein mannen van
de boerderijtjes,, hadden weer eens een huis van houten
bakken gebouwd. Compleet met vensters en al. Als je bij
ons binnenkeek zag je de keukentafel, ook al van bakken, en
het gras en de paardenbloemen die de groenten moesten
voorstellen. De TV, die nog maar pas opgang maakte, was
dan weer een houten kist zonder bodem die op een
bakkenverhoog op haar kant stond. Wij maakten onze
nieuwsberichten zelf. Als één van de jongens of meisjes dan
achter de bodemloze bak kroop, kon je het wereldnieuws
overlopen. Ofwel pleegden we een stuk plagiaat op wat we
op de radio hoorden : "Vandaag om 17 uur is president
Kennedy aan z'n verwondingen overleden", ofwel brachten
we het plaatselijke nieuws dat we in de krant hadden
gelezen : "Onze door de voorbije oorlog geteisterde
gemeente heeft vanaf de recente verkiezingen de jongste
burgemeester van heel België". Op ons best waren we
echter als we zelf improviseerden : "Het kalf van boer Pieeh
z'n rosse koei, trekt geweldig op het 'bakkes' van Jeppe van
de Witte...". Deze eerste en laatste dialect TV-uitzendingen,
hadden qua klank soms veel meer weg van het Zweeds, dan
van de Algemeen beschaafde, Nederlandse taal, en zullen
waarschijnlijk altijd uniek blijven, daar de regionale TVzenders van nu (eigenlijk maar best), ook in 't ABN
uitzenden. Dialecten hebben wel een klankkleur en oer
binding en betekenis die je zomaar niet vervangt. Maar
goed dat wij dat jaar nog veel kunnen spelen hebben, want
het jaar daarop konden sommigen onder ons al lichte volle
bakken fruit dragen en werden we in allerlei landelijke
processen ingeschakeld...wat ons veel bijbracht en tof kon
zijn als het allemaal niet teveel werd, want er moest steeds
meer en meer worden geproduceerd 'om te kunnen
overleven' 'zogezeid'. Ach ja, ...en bovendien was het wel
ergens onze eigen schuld...daar we allemaal wel wat wilden
bewijzen tegenover ouderen en tegenover mekaar. Wat
wisten wij eigenlijk toen van 't leven ? De verre voorvader
van grootvader was waarschijnlijk een 'grotvader' daar hij in
spelonken leefde. Eens om de zoveel jaren was er wel ergens
een oorlog en dat zou naar 't schijnt altijd blijven duren,
want het was altijd zo geweest. De pa van onze pa, die af en
toe eens in ons bakkenhuis kwam kijken, beloofde ons dat
hij zijn boomgaard met hoogstammen tot een paradijs met
vijver en zo zou maken, maar voor ons was dat al. Grootva
heeft ook de tijd niet kunnen stilzetten...en ook de andere
grootva's uit de buurt niet. De grootschaligheid rukte op en
beroofde de dieren van de vrijheid om gezond te leven.
Hoogstammen werden gegeerd openhaardvoedsel, terwijl
de kachelverkoop terugliep en de mijnen 'gereorganiseerd'
werden. Het hardfruit zou voortaan makkelijker op
laagstam gewonnen worden en in steeds grotere en grotere
vries-en luchtledige ruimten worden bewaard. Hetgeen
onze-lieve-heersbeestjes en andere geleedpotigen al jaren
deden : het neerslaan van witte en rode spinnen epidemie’
s, schurft, ...zou voortaan worden overgenomen door een
alsmaar gigantisch wordende verdelgingsindustrie die zowel
rijke verdelers als waarschijnlijk hier en daar zieke boeren
voortbracht. Eigenlijk een stuk de schuld van de
consument, die fruit met rare plekjes niet moest
hebben...wat was de mens toch kieskeurig geworden.
Ziektes werden meer en meer door antibiotica
genezen...maar ook die te bestrijden beestjes zouden jaren
later versterkt uit de strijd komen. Wat zal er van het
huidig gepruts met genen te verwachten zijn ?
Waarschijnlijk alleen dat waar het hele opzet om te doen is :
hogere winstcijfers. Paarden en kasseien zouden worden
vervangen door beton en asfalt en immer zwaarder
wordend vervoer. De simpele beestenhokken werden
vleesfabrieken. De romantische boerenschuren hangaars.
De bij mekaar gespaarde centen om het boerderijtje uit te
breiden werden dure bankleningen waar de meeste boeren
zich krom voor werkten. Ook in de fabrieken werd het
werkritme alsmaar opgedreven...en dit probleem zou de
volgende veertig jaar niet in het programma van onze meest
gemediatiseerde politieke partijen aangekaart worden.
Hongersnood en vernietiging van voedsel pasten perfect
samen in de wereld die wij erfden. De groot speculanten
en hun vazallen trekken overal aan de touwtjes. Wij wisten
echter niet beter dan dat president Kennedy een
vriendelijke man was; een 'eerlijke', die doodgeschoten
werd...de film over de moord (J.F.), zou dertig jaar later
duidelijk maken dat het systeem desnoods zijn eigen
slippendragers vermoord. Wij wisten niet beter dan dat de
jongste burgemeester van België; onze sympathieke buur
met z'n onafhankelijke lijst, na de fusies ook door de grotere
lijsten zou worden opgegeten...om uiteindelijk misschien
uit afkeer van de grote belangen politiek terug met z'n lijst
'gemeentebelangen' op te komen. Het zou niet in ons hoofd
hebben opgekomen dat de mensen eerst beter voor een
algemeen programma van openbaar nut zouden kunnen
81
kiezen en daarna voor bekwame mensen op lijsten per
projekt in plaats van per partij. De term 'openbaar nut' zou
veertig jaar later tot bijna helemaal synoniem met de
'belangen van het groot kapitaal 'worden.
24. De inplanting van melancholische illusies
Eerst de grote God de vader, dan de zoon en vervolgens de
heilige geest. "Laat ons zeggen grootvader, zoon en
kleinzoon", dacht de knaap in de godsdienstles. Bompa als
diegene die in het slechtste geval het gevoel heeft van z'n
strijd verloren te hebben. De zoon die maar nauwelijks de
frustraties van z'n vader ontworstelt is. De kleinzoon als de
nieuwe hoop die eindelijk heel zijn voorgeschiedenis op een
rijtje krijgt; conclusies trekt, en een ander, gelouterd vader
en grootvader zijn kan. De objectieve levensdraden. De
strijd om 't bestaan. Grootvader, eind vorige eeuw geboren,
teenager bij het uitbreken van de eerste wereldoorlog. De
grote machthebbers slaagden erin van het werkvolk van
voornamelijk Europese landen mekaar te doen afslachten
en haten. Wiens 'strijd' om het bestaan was dat eigenlijk ?
Het was de strijd van diegenen wiens geld niet meer genoeg
opbracht op de beurzen. Hun vertegenwoordigers in
eigenlijk hun Staat wilden van hun Staat de leidende
economische macht maken. Diegenen die melancholisch
dachten dat ze hun leven voor hun vaderland gaven;
stierven in feite voor de geldwaanzin van de
Grootgeldheren. Grootvaders vader werkte nog voor een
grootgrondbezitter voordat hij op z'n eigen lapjes grond
kon beginnen. Het was de tijd van de 5, de 10 en de 14
kinderen per gezin. De tijd ook dat de uitbuiting en de
'ontwikkeling' van de verre, meestal overzeese gebieden tot
in de kleinste parochie 'gesteund' werd; zonder dat het
merendeel van de boerkes wist welke industriële groepen ze
eigenlijk steunden en in welke mate ze bezig waren met het
leven van die andere, overzeese boerkes te ontwrichten.
Hoe zouden ze het ook geweten hebben, werken en
voortdurend uitbreiden of verdwijnen en honger lijden ,
was hun deel. Om de geschiedenis te leren interpreteren
was er geen tijd : de pastoors, de baronnen, de
fabrieksbazen en al hun politiek personeel hadden toch het
eerste en het laatste woord; en niet alleen omdat zij het
waren die betaalden en betaald werden; maar ook omdat zij
het nog altijd voor het zeggen hadden; zelfs na de invoering
van het algemeen stemrecht :...de ultieme burgerlijk
democratische illusie van medezeggenschap over wie het
uitbuitingsproces leiden mocht. Vader kwam eraan...juist
toen de jaren twintig al een beetje op gang gekomen waren.
De Russische revolutie werd door 14 buitenlandse machten
zwaar belegerd en de Duitse revolutie, mede als reactie op
de slachtpartij van de eerste wereldoorlog en allerlei
ontbering; was nog maar net bloedig neergeslagen of de
burgerij tilde het fascisme langzaamaan in een positie van
waaruit het de rol van de in crisisjaren opgebruikte
burgerlijke democratie kon gaan verdringen. De ene illusie
als oplossing voor de andere gebruiken, bleek de remedie
om te voorkomen dat de werkers de macht zouden grijpen.
De verpaupering deed weer haar werk, de arbeidersklasse,
fysiek en organisatorisch verslagen , liet zich weer vangen
en trok weer tegen de buurlanden ten strijde in plaats van
de macht in eigen land te grijpen en de oude draken naar de
'vuilnisbak van de geschiedenis' te verwijzen. Deze keer
waren het niet de opstandige arbeiders-soldaten die met
hun revolutionaire dreiging het einde van de oorlog hadden
ingeluid. Nee, het ene imperialistische beest had gewoon
het andere verslagen; de oorlogsindustrie had haar centen
binnen en er was alweer een plan klaar om geld te
verdienen met de wederopbouw. De voornaamste
hoofdoorlogsmisdadigers van 't ene beest werden bestraft of
ingelijfd in de spionagediensten van het andere beest; en de
plannen van sommige politieke strategen om als twee
beesten te samen door te stoten naar het
oosten...VOORLOPIG OPGEBORGEN. De vader vond geen
werk in het Waalse industriebekken en, nog maar net
ontsnapt aan het lot van een kleine honderd door
concentratiekampen gedode dorpsgenoten, diende hij zich
door keihard werken een plaats in de fruitteelt en de handel
te veroveren. Zijn plannen om in de Kongo te gaan werken
had hij na de koloniale school in Brussel, definitief
opgeborgen. De kleinzoon kwam...midden jaren vijftig.
Zijn moeder had na een granaatinslag een ei grote krater in
haar boven dij vlees overgehouden...een paar centimeter
naar links...en onze knaap was nooit geboren. Een jong,
zwaar bloedend meisje, nipt van een Vietnam - of
Irakachtige of... oorlogsdood gered. The 'golden sixties'
kwamen eraan. De bruto nationale producten begonnen
weer te stijgen, in 't Westen meer dan in een deel van het
Oosten en in schril contrast met het zuiden. Niets zou de
vooruitgang nog kunnen tegenhouden : overproductie ?
onverkoopbare stocks ? ...nooit van gehoord. Met zo min
mogelijk mensen produceren werd de nieuwe
geloofsbelijdenis. De uitbuiting in de zogezegde ex kolonies
werd geperfectioneerd via collaborerende elites, en
methoden die men in het Westen niet meer durft te
gebruiken. De kleinzoon had aanvankelijk nog niet door
dat dit alles niet met wat gewoon 'broederlijk delen' op te
lossen was. Politiek...wat was dat, niemand die een echte
uitleg had; soms leek het op het verschil tussen een aantal
kranten; soms bij de dorpsverkiezingen op het verschil
tussen een aantal min of meer sympathieke figuren. Ook de
kleinzoon zou een gezin stichten en moest z'n boterham
gaan verdienen. Hij had wel graag op 't land blijven
werken, maar die kapitalen daarvoor nodig en die
commerce daarrond waren er teveel aan. Zwaar werk als
sjouwer van fruitkisten lag hem, maar hij wou meer tijd om
het leven te bestuderen...en niet alleen op de manier die de
school hem had bijgebracht. Het leven zou hem alles leren
wat hij nodig had...bijvoorbeeld het ...reizen per trein.
25.Het observeerspel
Op 't perron van d' aloude provinciestad stonden, kamen en
vertrokken honderden ochtendlijke kostwinners. Ritmisch,
door tamelijk nauwkeurige tijdsintervallen gescheiden;
stapten de stuk voor stuk, naamloze, boeiende, zwijgzame
gezichten in en uit. Zij die stonden en naar overal
rondkeken, speelden het observeerspel...of keken hun korte
of lange persorganen in. Het observeerspel had slechts één
gulden regel. 't Leek verboden een bepaald iemand die
vooraan in 't gezichtsveld van een ander kwam, daar langer
dan twee seconden in te houden. Tijdens dit micromoment
diende je precies best zo snel mogelijk het hoofd af te
82
wenden. Indien iemand iemand anders langer dan die
liliput limiet bekeek, kon je duidelijk zien dat één van de
betrokken gezichtsvelden niet door de andere
waargenomen kon worden. De individuen die het waagden
van de spelcode buitensporig te overtreden werden veelal
met afkeurende blikken op hun barbaars, openlijk
voyeurisme gewezen. Net of dat je hun vrouw of man of
henzelf als man of vrouw, te lang in de ogen zat te kijken.
Eenmaal in de trein, bereikte het anonieme sfeertje zijn
hoogtepunt. De recht tegenover mekaar geplooide wezens
sliepen, of staken hun hoofden en blikken tussen de nog
door beelden en blikken te vertalen symbolen van de aan
hun smaak en kunnen aangepaste opiniemakers. Die
uitgelezen afstandsdoders bevestigden waarschijnlijk wat ze
over de wereld dachten of waar ze meenden zeker over te
zijn. Iedereen was zijn eigen voer zo gewoon, dat er niet
één met verwondering, verbazing of verontwaardiging op de
stijl of de inhoud van een bepaald artikel reageerde. De
lezers en slapers waren hopeloos verzoend met diegenen die
warmte houdende draden aan mekaar probeerden te breien
door een gigantisch netwerk van knoopjes te linken. Zo
slaagde men er zo onopvallend mogelijk in om het
observeerspel zo ontwijkend mogelijk te spelen. Een
tweede, zilveren gedragsregel hing als een onhoorbare
klemtoon in de wagons : de ietwat te lange anonieme
blikken mochten bijna nooit door uitgesproken taal
bezegeld worden. Zij die mekaar treinshalve kenden en
bijna dagelijks ontmoeten, waren veelal gauw uitgepraat.
Vooral bij grote wagonstiltes viel het hen kennelijk zwaar
om met twee of drie een wagoncabaret weg te geven.
Tussen mekaar bekende personen met totaal verschillende
interessesferen, zag je al gauw dat één van de partijen zijn
toevlucht gedeeltelijk in een creativiteit van zijn keuze
zocht. Uit het venster staren, proberen te lezen, pogen te
slapen of liefst ongemerkt observeren wie er dan vandaag
wel zat. Alleen de kaarters en de mensen die echt van een,
om 't even welk, boeiend onderwerp knabbelden kwamen
bovenop een soort algemene, spontane aandacht te zitten.
Deze laatste groep én de toeristische treingebruikers
scoorden qua enthousiasme 't hoogst. Diegenen die niet
behendig op mekaars golf zaten, of niet wilden of konden
zitten; hadden dan toch nog één zichtbaar ding gemeen met
de anderen. In één wagon op twee zat het treinvolk met al
zijn verwachtingen, achtergronden en zorgen...in een door
verbranding van verdorde plantaardigen verspreidde mist.
In het andere gedeelte van de treinboxen, kon je de lucht
dan weer niet snijden. De lieden van de met duurder
meubilair uitgeruste treingedeelten, hadden wel meer
ruimte dan diegenen die met vijftien of dertig in de zitloze
tussenafdelinkjes opgestapeld stonden...toch straalden ze
ergens een moeilijk te omschrijven beperktheid uit. Een
ingebouwde rem verhinderde sommigen onder hen
waarschijnlijk om vanuit het met de tweedeklassers
gemeenschappelijke, collectieve verleden; aan een
waardebepaling van het heden gaan te doen. Verschillende
kleine graadjes bezit, gezag en gedrag (of de ambities
daarvoor) , scheidden de twee treiningezetenen en iedere
groep op zich, onderling, vertoonde waarschijnlijk dezelfde
symptomen. Men zou zich kunnen afvragen waar de
treinconducteur 't liefst zijn ronde deed. Wel wetend dat je
het niet te veralgemenen antwoord, niet zo zeer in een
politiek-ideologische, dan wel in een zielsuithoek van de
betrokkene zou moeten gaan zoeken. Misschien gelukkig
dat de psychologische wetten al die dingen haast
automatisch voor ons coördineren en corrigeren zodat onze
intuïtie en verbeelding soms kunnen genieten van al die
soorten van observeren. Om kort te gaan, op het
initiatief tot beginnen spreken rustte precies een
hypotheek. Een hypotheek die bij het demonstreren van
contactnood, wel eens verhoogd zou kunnen worden.
Omdat je nooit wist in welke mate spreken wel eens genant
zou kunnen zijn, hoefde het natuurlijk niet zo nodig. De
anonieme geluidloze schuttingen slopen, wekte wel de
blikken en de geesten, maar vermocht zelden dat er
eventueel een aantal communicatie speelkaarten
geschud...en uitgedeeld werden. Daar zaten ze dan zo dus.
Glijdend samen. ZE, het duizendtal, dat, op 't eerste zicht,
niets aan mekaar had, en wilde hebben. Op één trein uit de
duizend, lagen ze, veilig van mekaar afgeschermd, al dan
niet wakker, ...te dommelen.
Er waren er onder hen, die van de landelijke gebieden
kwamen. Er waren er die in kleine en grote steden
woonden. Er waren er die zelden zochten wat ze vonden en
vonden wat ze zochten. Er waren er die niet meer zochten.
Er waren er die niet wisten wat ze zochten. Er waren er
voor wie niet zoeken heel gemakkelijk was. Er waren er die
alle dagen in dezelfde details verloren liepen. Er waren de
ontgoochelden die, teveel ineens of te onhandig gezocht
hadden. Er waren er die, gelukkig genoeg, niet zo zeer meer
hoefden te zoeken, maar vooral innerlijk genoten.
Er waren er die gelukkig nooit zouden zoeken. Er waren er
die teveel en te weinig of niet het juiste tot zich namen,
vast, vloeibaar of zielsmatig. Hun groei altijd
corresponderend met alle omstandigheden in acht
genomen. Hun eigen groei en afgang versnellend of
vertragend zoals het komen en gaan van ziekten. Op weg
naar werk of drank of vrouwen enz… . Voor de meesten was
zoeken ergens als te moeilijk en nergens naar toe leidend
ingebakken : hun motto : 'leve het concrete, praktische
leven...en weg met abstracties, analyses en de taal als
heiligdom'. Van hun geestdrift af te lezen, zaten velen
precies levenslang aan een, hetzij zinloze of overbodige,
hetzij een te veeleisende functie vast. Of een nuttige
functie, maar binnen een slecht georganiseerde structuur.
Overbetaald of onderbetaald, zinloos of niet...iedereen was
een functioneel lid van de naar de 21ste eeuw opschuivende
20ste eeuw. Alles draaide rond het functioneel zijn. Zich
teveel afvragen waarom, voor wie en wat men eigenlijk
functioneel zat te zijn, was veel te gewaagd om met andere,
misschien minder sociaal bewustzijnslozen, over te spreken.
Enfin, dan maar gezwegen.
26. De nieuwe baronnen «
De grootvader van onze inmiddels volgroeide knaap had de
oude baronnen nog gekend. Ze waren met de clerus en de
cleruspartij of de zogezegde 'liberalen' vergroeid en
verwachten in die tijd nog een soort eerbetoon van hun
'minderen'. Een overgrootvader van de knaap had nog op
een kleine hoeve gewerkt die aan 't kasteel toebehoorde.
Op de laatste dag dat hij voor de baron werkte; zei deze
hem dat de mest niet dik genoeg op de akkers gegoten was.
83
Hij had de baron daarop met z'n klikken en klakken in de
zeik gegooid en hem gevraagd of "de mest er nu dik genoeg
op lag, mijnheer de baron". De baron had zijn knecht en
diens kruiwagen zelfs niet kunnen zien vertrekken van de
stront in z'n ogen. Een paar generaties later, zijn de nieuwe
baronnen de machtige partijpotentaten. Voor het bekomen
van tijdelijke of vaste jobs of om uit het sociale doolhof
wegwijs te geraken, is een steeds groter deel van de
maatschappij van hen afhankelijk. De belangrijkste
politieke daad die de grootste groep van nieuwe lijfeigenen
stellen, is het kleurloos blijven. Dit zolang mogelijk
volhouden, heeft het voordeel dat je, naargelang de
politieke omstandigheden, op om het even welk politiek
paard kan wedden. Nog anderen, de schatplichtigen,
proberen het door zich in één van de klassieke partijen
verdienstelijk te maken...al hebben die activiteiten
inhoudelijk weinig met politiek in de geschiedkundige
betekenis van het woord te maken (pensenkermissen; naaien snit...). Deze inzet is veelal meer een weloverwogen
speculatieve carrièrezet dan idealisme : veelal meer een
soort ongeschreven code dat je dankbaar mag zijn dat je via
één van de politieke zuilen en hun mutualiteiten, scholen of
staatsjobs werk hebt. Zelfs in de privésector heb je dikwijls
'voorspraak' nodig om aan werk te geraken. Wie komt er
over al die grenzen heen tegen zijn eigen broodheren in,
eisen dat werk een recht zou moeten zijn ? Velen
aanvaarden de haast instinctmatig aangevoelde
nepnoodzaak om het gesofistikeerde verdeel -en heersspel
gaande te houden. Je aanpassen aan de heersende
machtsverhoudingen lijkt heel natuurlijk te zijn...maar de
natuur zelf zit veel subtieler en menselijker in mekaar dan
we denken. Net zoals men veelal vroeger de macht van een
geestelijke niet in vraag mocht stellen, zo dierf men ook
nauwelijks te tornen aan de macht van vaak louter op
arrivisme berekende intellectuelen.
De politiekers die we hebben en het politiek systeem dat
we hebben zijn diegenen en is datgene die en dat we met
z'n allen tezamen genomen, verdienen, omdat deze een
product van ons gezamenlijk bewustzijn zijn. Het werd de
hoogste tijd dat onze knaap zijn politiek militantisme in
redevoeringen om ging zetten. Elke rede
vertegenwoordigde een bepaalde periode in zijn eigen
ontwikkelingsproces dat onlosmakelijk aan de totaliteit van
de wereld rondom hem verbonden leek. Hij schreef uit
noodzaak om de rondom hem heersende afvlakking en
berusting en het gebrek aan enthousiasme tegen te gaan.
Uit noodzaak omdat er nog altijd te weinig symptomen van
een daadwerkelijke lotsverbondenheid tussen de
verschillende groepen van werkvolk bestond; omdat hij zich
geen bijenkorf kon voorstellen met bijen met en zonder
toelating om te werken; en met bijen die niet moesten
werken en met honingpotten beloond werden...die niet
tevreden waren met de kleine hoeveelheden stuifmeel
achter hun poten. Hij schreef omdat men zonder een
gepaste, overkoepelend ingestelde mentaliteit, niet tot een
rechtvaardige en sociale organisatie kan komen...ook niet
als je toegeeft op de theorieën die je uit de praktijk hebt
geput...en gezeefd en nog eens gezeefd. Hij schreef omdat
als in een maatschappij de groepen op het geheel primeren,
dat je dan een soort kanker krijgt, net zoals in bepaalde
cellen van organen kanker begint als het deel geen rekening
meer houdt met het geheel. Hoe noemt men trouwens een
beperkt gedeelte dat een groot geheel al herhaaldelijk heeft
uitgeroeid : kanker of oorlogsimperialisme ? Hij schreef
omdat je door tegenstellingen aan de oppervlakte te krijgen
men nog iets bijleren kan. Hij schreef om door het
collectieve verleden versplinterde groepen een werkzaam
gemeenschappelijk alternatief kunnen aan te bieden.
Verleden, heden, toekomst...een toekomst die, onopvallend
een onderdeel van het verleden en het heden leek te zijn.
Word de geschiedenis immers niet bepaald door de
omstandigheden waarin mensen leven en de stimulansen
van hen die daarover nadenken ?
27. Aan iedereen
Die het leven hongerig liefhebben blijft. Die weet dat er
niets zonder gekende of nog onbekende vormen van energie
kan bestaan. Die weet dat leegte niet bestaat, maar dat je ze
in je leven wel oproepen en scheppen of overkomen kan.
Die zich niet door de heersende ideologie laten
overwoekeren heeft. Die in het bestaan allerhande soorten
bewustmakende en levensnoodzakelijke evoluties naar
meer zin ontdekt. Die weet dat het nieuwe en het oerlijke,
alhoewel verschillend van uiterlijk en inhoud nog altijd één
willen zijn. Die denkt dat de dood slechts gedeeltelijke
onbereikbaarheid is. Die vanuit diverse tastbare
werkelijkheden zoals allerhande soorten wetenschappelijke
kennis en diepgaand geanalyseerde gevoelens, reeds de
kunst van het intuïtieve innerlijke observeren beheerst. Die
vanuit de kracht van deze innercommunicatie probeert te
communiceren. Die de waan en de echtheid, het kaf en het
koren, al onderscheiden kan. Die weet dat ook de
eenvoudigen van geest je kunnen vooruit stuwen en dat
eenvoud de sleutel tot het begrijpen van het complexe is.
Die de 'aanraking' en het 'betoverende' in het lezen en
uitspreken en vergelijken van woorden ervaart. Die de
samenhang van de gebeurtenissen in z'n leven als
wisselwerking met de totale eenheid van alles kan zien...en
daardoor zijn individueel en collektief bewustzijn verhoogt.
Die weet dat het denken over z'n eigen leefwereld
onlosmakelijk verbonden is met het denken over de wereld
en het heelal in z'n totaliteit. Die, misschien onderbroken,
maar immer constant aan de kwaliteit van de communicatie
rondom zich werkt.
Die begrijpt dat al het vorige in een nieuwe manier van met
mekaar en zichzelf omgaan zal resulteren. Die beseft dat
het beheersen van de dynamiek achter het persoonlijke
samenleven van mensen; van de kleinste kernen tot de
algehele wereldmaatschappij; dat dit alles al op zich een
nieuwe vorm van kunst is... een kunst die van een gezonde
innercommunicatie vertrekt. Die weet dat het individuele
en collectieve kennen tot een hogere mate van bewustzijn
leidt...en dat dit bewustzijn de wegen naar het kwantitatief
en kwalitatief betere opent. Die weet dat bepaalde
juridische en morele wetten naargelang de omstandigheden
zowel veiligheid als bedreiging kunnen zijn. Die weet dat
alles zich uiteindelijk toch ontwikkeld in de richting van
wat het optimaal zijn kan. Die weet dat gedachten en
structuren die het nefaste deel va het oude willen in leven
84
houden op kleine en grote schaal schade aanrichten .Die
beseft dat sommigen die dit alles nog niet goed verwoorden
kunnen, soms meer bereiken en soms meer uitstralen dan
zij die dit alles snappen en uitleggen kunnen. Die met dit
alles begaan wil zijn...omdat je er uiteindelijk niet meer los
van geraken wil. Die de ware inhoud van het woord vrijheid
snapt. Die vanuit zichzelf en anderen tot volle rijping
komen wil. Die op positieve en negatieve manier tot het
opbouwen van mijn begrijpen heeft bijgedragen, van de
holbewoner tot en met mijn huidige buur. Die weet dat
geld alleen niet gelukkig maakt. Die weet dat we met het
woord 'God' eigenlijk de boven dierlijke eigenschappen in
onszelf bedoelen. Die weet dat alles wat bestaat zowel
natuur en cultuur tegelijk is...en dat er niets anders kan
bestaan. Kortom : Graag leven, net als samenleven is de
grootste kunst...innerkommunikatie is de nieuwste kunst.
28. Geachte Mede Maatschappijer zie onder deel filosofische
achtergronden of via
http://deblogfilosofen.skynetblogs.be in archieven onder
‘Kiezen voor Mensela’ (categorie theatermonlogen)
29. publiciteit voor mijn totaalwerk via de linken van
Fotofilosofie op facebook
30. Een telecommunicatiefirma te lande 24 Nederlandse en
een aantal Engelstalige blogs
Waar zal ik mijn verhaal laten vertrekken ? Met een ouddirecteur die zowel in de eerste als tweede wereldoorlog
verzet strijder was en in januari 1944 doodgeschoten werd ?
Of vertrekkend van mijn eerste bureau-ervaringen ? Hoe ik
daar geraakte ? Hopelijk komt er ooit een samenleving die
iedereen werk en inkomen kan verschaffen...zonder dat je
constant moet bezig zijn met de zoektocht naar werk...als
naar een schaars voedsel. Een samenleving waar de vrije
tijd ten andere belangrijker dan stresserend produceren zal
zijn. Trouwens, de verhandeling waarmee ik in 1979 in Gent
als 32ste op 9000 deelnemers eindigde, ging over het thema
'vrije tijd'. Stel je voor, al die duizenden afgestudeerden of
mensen die wilden promoveren, die over een paar zittingen
gespreid voor enkele schaarse honderden jobs
concureerden. Het was niet voldoende dat je op school een
diploma had gehaald, nee overal, zowel in de private sector
als in de publieke kwamen er nog een soort afvalwedstrijden
aan te pas. Allen wilden 'correspondent' (het equivalent van
'opsteller 'bij de ministeries) worden. De jobs waren zeer
begeerd vanwege hun vaste statuut. Zo'n statuut was een
overblijfsel van de sociale strijd en de toegevingen die de
Staten uit schrik voor de sociale bewegingen deed. Zo
konden de conservatieve burgerlijke partijen aan een soort
politieke 'klantenbinding' doen. Ik had al wel gemerkt dat
het examen voor een job bij een naburig gemeentebestuur
waar ik aan meedeed alleen schriftelijk een succes voor me
was. Er volgde geen mondeling examen. Van zodra er
echter iemand aangeduid moest worden, had je schijnbaar
politieke steun nodig. Dat ik bereid was om te verhuizen
hielp zelfs niet. Iemand die achter mij gerangschikt stond
kreeg de job. Ik bevond me in dezelfde situatie als
miljarden anderen met mij. Je bent pas getrouwd en wil een
huis huren of bouwen en een gezin stichten en zoekt een
inkomen. Daar wij aan 't bouwen waren en het
familiebedrijf door macro economische omstandigheden
niet alle broers en zusters en neven en nichten aan een
inkomen helpen kon, vond ik het raadzaam het spel van de
wereld van de machtigen te ondergaan en zei ja toen een
simpele militant, gemeenteraadslid van een andere
gemeente me zijn 'steun' en die van het
'sociaaldemocratisch ’apparaat aanbood. Zo zat ik dus een
tijdje erna op mijn eerste 'mondeling' examen. Als
eindwerk voor mijn humaniora had ik het thema 'Japan'
genomen omdat ik er een boek over had gelezen. Dus voor
dat onderdeel van het examen wist ik meer dan de jury die
uit een directeur-generaal en nog een drietal mensen
bestond. Later vernam ik dat die directeur veel rond de
oorlogsmiserie van het dorp vanwaar ik kwam wist. Had hij
misschien ook Waltere Dewee nog gekend ? Toenertijd had
ik nog geen ervaring met het feit dat directeurs een
bepaalde kleur als politieke achtergrond hadden. Diegenen
die nu, anno 2002 beweren dat dit nu niet of veel minder
het geval is, denken best eens dubbel na. De managers die
zich de dag van vandaag niet tot een politieke kleur
bekennen, hangen in veel gevallen allemaal de super vrije
marktideologie aan...uiterlijk althans, ze hebben weinig
keuze, en wat maakt hen dat...'neutralen' zeker ? Sommige
vakbondsbonzen en de kleine kringen rond hen
profiteerden ook van de overgang van het oude Staatsbedrijf
naar het reeds half geprivatiseerde Belgacom. Zo werd een
roze topman grote baas op de Human Resources (de oude
personeelsdienst). Toen hij later bij een andere
maatschappij nog meer wilde verdienen door daar mee aan
het banen snoeien te werken, snoeide men hem uiteindelijk
zelf. Zo'n mechanisme van 'doe niet aan een ander wat je
zelf niet graag hebt', in een wereld van 'wie kent wie' zorgt
soms toch al eens voor een klein beetje symbolische
rechtvaardigheid. Terug naar toen. Ik kon dus aan
beginnen, op het hoofdbestuur, departement Public
Relations. Doch, wat bleek ? Eerst een scholing van drie
maanden en dan een schriftelijk en een mondeling examen.
Ik slaagde voor het schriftelijke examen en in afwachting
van het mondelinge werkte ik na mijn dagtaak druk voort
aan de bouw van ons huis. Ik begreep eerst echt niet
waarom ik voor het mondelinge examen zakte. In de
wandelgangen van de Paleizenstraat waren er al wel mensen
die al eens een taboe durfden doorbreken en me vroegen of
ik al bij een vakbond aangesloten was. Bleek dat dat voor
een mondeling examen wel belangrijk kon zijn. Ah zo. Ik
sloot me na het schriftelijke herkansingsexamen, waar ik
weer door was, bij een vakbond aan. Achteraf werd me
duidelijk dat van iedere, toen representatieve vakbond er
één belangrijke figuur in de jury zat. Beide grijzende heren,
zowel de kameraad als de 'broeder' behandelden me een
beetje vanuit de hoogte; zo'n beetje sadistisch, we gaan die
hier eens een beetje pesten die jonge gast. "Hoe zo...je
interesses zijn de Public Relations en de Informatica...wat
weet gij daar nu over jong...zever niet." Bon...na die
symbolische slagen slaagde ik er toch in te 'slagen'. Later
werd me een bepaalde uitspraak van een blauwe sectiechef
tijdens onze scholing duidelijk. "Je moet niet voor die
examens studeren, men zal er jullie wel doorlaten", zie die
kerel. Later begreep ik waarom. Zijn kleur zat niet in de
toenmalige regering en de klas waar hij voor onderwees zat
vol oranje en roze partijbeschermelingen. Dus feitelijk kon
85
het hem niks bommen dat we er zouden doorraken en
amuseerde hij zich subtiel met zand in de machine van de
concurrenten te strooien. Van zodra zijn vakbond
representatief werd zou hij zich, af te meten aan zijn latere
promoties, ook met het zich specialiseren in koehandeltjes
tussen partijen en bonden bezig houden. Met als toppunt
van sarcasme dat de toppen van de bonden zeer bedreven
leken te zijn om ons gewone leden of afgevaardigden en
anderen via bepaalde, ‘gebruikte’ delegees tegen mekaar op
te zetten. Als er al eens van boven georkestreerd gestaakt
werd en er werd iets gewonnen dan was dat altijd niet
dankzij de andere vakbonden...want die en die hadden bij
het overleg maar dat of dat voorgesteld. Als er al eens een
algemene staking kwam was dat bijna altijd omdat de ene of
de andere kleur weer in de regering wou. Namen van
individuen en partijen en gebeurtenissen...je kan ze zelf
natrekken in anekdoten en geschiedenisboeken. Hoe meer
ik merkte dat iemands persoonlijke leven door een hoop
stomme mechanismen bepaald werd, hoe meer ik me voor
de geschiedenis interesseren ging. Hadden wij,
zelfstandigen en werkers de leidende klassen die wij door
ons gebrek aan politiek bewustzijn verdienden...of waren
die leidende klassen gewoon de lakeien van die bezittende
klasse die niet voor een inkomen hoefde te werken ?
Wanneer ging die bezittende klasse ons en het deel van de
wereld dat er pas erg aan toe was eens op een normale
manier in welzijn en welvaart laten delen zonder aan het
eigen groepsbelang en subgroepsbelang te denken ? Was
zo'n uitgangspunt eigenlijk wel haalbaar zonder gans het
systeem in vraag te stellen ? …en je eigen baan te verliezen
en te ‘marginaliseren’ ?
Het was in die tijd in Brussel dat de oude wijken aan het
noordstation nog maar enkele jaren na vergeefs verzet
platgelegd werden om een stuk van Brussel in een meer
New York-achtig landschap om te toveren. Jaren hebben er
bouwgronden die als speelterreinen konden dienen, braak
bijgelegen. De kleine rechtse kringen rond een
saucissenkoning die later premier werd en wiens entourage
later in veel schandalen vernoemd werd en tot op vandaag
gerechtelijk beschermd wordt, besliste over hoe, wat, waar,
wanneer, met wie en hoeveel. Het was die periode in ons
aller geschiedenis waar de eerste zaden voor roze balletten
en Nijvelse bendes of zelfs wraakroepende kinderhandel…
wortel schoten. Mijn eerste bureauervaringen. Als je het
werk in een familiebedrijf gewoon bent, weet je waar je aan
toe bent. Of je nu fruitkisten in vrachtwagens stapelde of
de fruitplantage onderhield of opruimde of de
boekhouding deed of naar de groothandelsmarkten en
veilingen reed of de dieren verzorgde...je had altijd werk en
wist dat je als een team vanzelfsprekend op mekaar rekenen
kon. Je had genoeg aan de buitenlucht en het werk dat
rechtstreeks, zonder te veel omwegen, nuttig was. Je
hoefde je niet te vervelen en de stress was nog te doen. Zo
niet in een steeds kleiner deel van de oude staatsstructuren
en in de over gestresseerde privésector. Wijze
leidinggevenden in een bedrijf zijn stipt en objectief en
zorgen voor discipline en geen te grote werkdruk. De
staatsstructuren en privémanagers gunnen hun echter
weinig kans daartoe. Privémanagers bij de Staat gunnen
zichzelf wel riante ontslagpremies…waar zelfs de politiekers
en de supervoetballers jaloers zouden kunnen van worden.
Wij moeten dat allemaal maar aanzien en geen afkeer van
de politiek krijgen. Amaai .
Maar terug naar den bureau. Aan de verscheidenheid van
de karakters en hun positieve en negatieve eigenschappen ,
lag het niet dat het geheel van onze taken op een te
bureaucratische manier aan mekaar geweven werd. Die te
logge structuur van teveel leidinggevende tussenposten
heeft het vroegere staatsbedrijf gedeeltelijk aan het
technologisch vernieuwde, maar sociaal verarmde Belgacom
doorgegeven. Op de manier waarop het management nu
met de voortdurende herstructureringen bezig is, kost hun
job nog wel een dag hun kop. De klant werd een
goedkopere telecommunicatie voorgeschoteld, maar betaalt
nu veel meer dan weleer. Bedankt oh zaligmakende
concurrenten ...die zich toch allemaal zo gretig bij het
grootste monopolie inkopen willen. Wat een absurde
wereld...we hadden een monopolie en werken nu terug in
de richting van een monopolie, maar dan één waar de
winsten naar de beleggers versluisd worden. Toppunt van
absurditeit : de leiding van de bonden die al vijftien jaren
om de haverklap in hun pamfletten de verdediging van de
openbare diensten promoten en zich nu in woelige
vergaderingen; nu alles toch bijna zo ver is; als voorstanders
van de 'onafwendbare' liberalisering bekennen. Zij, in onze
sector haast voor het leven benoemd, hun wedde’ s door het
bedrijf betaald. Hun bestaansreden was en is het zich
nestelen in hun door de staat en privéeigenaren toegelaten
cocon van zo weinig mogelijk doen...ten koste van al de
mensen die het eigenlijke werk moeten doen. Hebben wij
ons dermate aan de levensstijl van de upper class
gespiegeld, dat wij door onze politieke inactiviteit echt zo'n
leiders voortbrengen ? Blijven wij echt stresserende
werkomstandigheden en absurde toestanden en de
wereldwijde onrechten aanvaarden om een geweldige
materiele levensstandaard kunnen aan te houden ? Hoe
lang kan ons enig sociaal streven nog zijn van een zo goed
mogelijke ontslagregeling af te dwingen voor de enen en
mekaar om werk te beconcurreren voor de anderen.
Diegenen die het ritme volhouden, de ‘ sterke schakels ‘van
vandaag zijn meer en meer de depressies en familiale
moeilijkheden van morgen. Een geheimzinnige kracht, de
kracht van de gulzigheid ten bate van de geldmagnaten
stuwt dit proces naar overproductie naar ongekende
tegenstellingen Wachten we met z'n allen op het
overkookpunt waarvan we de nieuwe oorlogen en
armoedebubbels vanuit onze welvaart al wel zien
opborrelen ? Volgen we weer meer en meer het nu
‘beschaafd’ gebrachte rechtse gedachtengoed (al of niet
links verpakt) of leren we van de lessen van de echt linkse
mensen en groepen ? Maar vooral : wanneer gaan we
beseffen dat we ook zonder de door het kapitalisme en de
staten opgelegde discipline zelf eerlijk produceren en
verdelen kunnen ? Wanneer gaan we de juiste tactieken
vinden om ons eigen 'gewone mensenprogramma'
internationaal ter stemming voor te leggen en daarna
internationaal verkiezingen voor de dirigenten van onze
verschillende projecten te houden. Voorlopig is dit een
utopie, maar de toestanden en gebeurtenissen die deze
woelige wereld nog voor de boeg heeft, zullen diegenen die
alleen nog de klassieke partijverkiezingen en
vakbondswegen willen bewandelen en diegenen die de pers
86
van de machthebbers en hun methoden napraten en
navolgen ;ofwel tot een machtsgreep in hun oude
structuren of een breken met de oude structuren dwingen.
Decennialang bestookt de moderne media ons met allerlei
verschrikkelijke toestanden zonder een logische verklaring
ervoor te geven. Ze willen echt de machtigen der aarde niet
choqueren of ze liggen misschien zelf buiten. Buitengezet
door hun minister of privémanager.
Al hebben enigszins progressieve kranten soms de
verdienste om bepaalde wanpraktijken aan te tonen, veel
ruimte voor een politiek alternatief buiten dit systeem
wordt nog niet ingenomen door de linksere berichtgeving
van de ideologisch verdeelde uiterste linkerzijde van het
apparaat. Die linkerzijde borduurt dan nog voort op al het
oude dat door de rechterzijde in stand gehouden wordt. In
konkreto betekent dit in ons dagelijkse leven een aantal
simpele dingen. Als je ziek bent moet je een door een
papierenberg om alles in orde te krijgen. Recht op werk is er
alleen voor wie flexibel en stressbestendig is. Op
uitkeringen wordt bijna altijd bespaard. Huurprijzen zijn
alles behalve sociaal. Staatsbedrijven en openbaar bezit
worden uitverkocht…het heeft zelfs geen zin er nog op te
richten of in stand te houden…in een internationale context
zouden ze toch niet kunnen concurreren. Daarom moet
alle grootschalige productie en dienstverlening eerst per
project in één organisatorische groep; internationaal
worden ondergebracht. De inning van belastingen is veel te
complex. Zowel op gemeentelijk als op nationaal of
internationaal vlak. Voor elke openbare dienstverlening
kan er gewoon een bepaald percentage van het loon aan de
bron afgehouden worden…voor iedereen gelijk. Zo zou
eventueel iedereen in feite ‘gratis’ kunnen reizen,
telefoneren, onderwijs genieten, … Je kan dit systeem
uitbreiden met nog veel meer. De staat zou dan via de
lonen die door de banken betaald worden rechtstreeks aan
inning en uitbetaling kunnen doen. Het onderwijs besteed
te weinig aandacht aan filosofie en psychologie en
geschiedenis…en kan daarom ook geen duidelijke motivatie
aan de jeugd doorgeven. De speculatie laat enorme
bedragen in rook verdwijnen en schept torenhoge inkomens
voor hen die het niet meer nodig hebben. Wereldwijd zijn
investeringen in landbouw, onderwijs woningbouw,
infrastructuur en economie in arme gebieden nodig en toch
slagen de kapitalistische investeerders er niet in om
NODEN EEN OPLOSSING TE BIEDEN. Waarom zouden ze
? Hun geld brengt toch genoeg op via verzekeringen en
andere beleggingen. En als niets meer opbrengt scheppen
ze via de klassieke politiek maar meer markt voor de
wapeneconomie, drugs…
Zij die het voorbijgestreefde van het systeem doorhebben en
hier en daar plaatselijk, nationaal en toch ook al
internationaal initiatieven nemen; zij die dus tegenwerk
bieden, worden teveel door het gebrek aan het bewustzijn
en durf van anderen gedwongen van zich bij de macht van
de geldmaatschappij neer te leggen. Ze organiseren een fuif
en betalen taks om muziek te mogen spelen. Ze hebben een
hekel aan reclame en toch zijn er geen radio of TV-zenders
met alleen maar reclame voor die die er niet genoeg van
kunnen krijgen. Ze zijn levenslang op zoek naar een job en
inkomen, en worden van de ware zingeving die het leven te
bieden heeft afgehouden. Vandaar de vlucht in
pepmiddelen van velen. Wij hebben genoeg van overbodig
werk en fake jobs. Net zoals diegenen wier emotionele
problemen door het leven in dit grote geldsysteem nog
versterkt worden dreigen ook zij fatalistisch te worden.
Hoogtijd voor filosofische en politieke herbronning dus.
We nodigen jullie allen uit om hieraan deel te nemen. Een
sein volstaat. We zijn het aan onszelf en iedereen verplicht
van een halt toe te roepen aan oorlogen en armoede; aan
stresstoestanden en sluitingen à la Sabena, Renault, Fiat,
Ford… . Laat ons onszelf verenigen en alle absurde
toestanden afbouwen. Iedereen die werkloos of werkend,
studerend of gepensioneerd, meer wil bezig zijn dan met
zijn eigen totaalsituatie alleen; kan ons hiervoor
contacteren. Via studie en dialoog willen we een nieuwe
werkmens cultuur laten geboren worden.
Heb je een goede pen of kan je componeren of
schilderen....of heb je een pak ervaringen waar je geen weg
mee weet…kom maar af…dan kunnen we het samen over
jouw ervaringen en deze en andere teksten en de
onderwerpen in de bijlagen bovenaan hebben. Zoals de
volgende mail die ik aan Italiaanse call-center-mensen
stuurde :
“From 13 CCENTERS 3 CLOSE. The operators
move to other cc; farther away from home . Only the once
closing striked for 3 days. I myself on a national meeting of
the red social democrat union was told that if I did continue
to defend the not-closure of any callcenter he (the national
president) would phone security to have me thrown out of
the unionbuilding in Brussels place Fontainas. Six months
earlier the building we worked in who was property of the
State was sold...so we had to get out. The union never reacts
and plays the same game as managment. The only thing
they did was obtaining 7O percent from their wage when
people starting from 49 YEARS OLD accepted to stay at
home. Ten years ago the Belgacom telecomcomp from
Belgium counted 26000 workforce First 6000 WENT Now
another 4000 I'm 46 AND as a supervisor I will have to look
for another job in my own company...but I think there
aren't any? So I will have to travel from one place in
Belgium to another to fill the gaps like in an interim buro.
Positive news is that recently the callcenter managers hired
14 interims for two weeks, thinking of giving them another
contract for some months more afterwards. These peolpe,
with universitydiploma's all refused after two weeks...they
had never seen such workingconditions before.!!!!! The
whole world should refuse to work as a wage slafe...it will be
the only sulotion in the end. But the world is based on the
fear of the individual to lose his job. It is this fear that I
want to find a way of overcoming it on a large scale. Give
our regards to the Italian workers. We understand each
other’s misery. At Belgacom only official leaflets are allowed
. While striking they interviewed me for the radio. Next
morning at the pikket line the local secretary of the red
union said in public to me that if I did not watched what I
said the firm would throw me out and that the union would
not defend me. The strikers could not believe this was really
happening to me and I got their support. But the next day
the national unions had signed the deal.
87
31 ‘inlichtingen'- anekdotes
Nog een jaar en ook in België komt de stemcomputer er
aan. Het heeft geen zin hem stuk te slagen zoals de
textielwerkers destijds met de weefgetouwen probeerden.
Hopelijk mondt de menselijke geschiedenis uit in een
sociale organisatie waar zinvol en menselijk werken gepaard
gaan met alles wat de cultuur ons aan intellectuele en
psychologische zelfverrijking te bieden heeft. Weer
verdwijnt een stuk menselijk contact met het werk; waar
het vroeger bij de weefgetouwen om het contact met de
grondstoffen ging; ligt het verlies vandaag in het geval van
de inlichtingen in andere dingen : het plezier dat je kunt
doen om iemand aan een nummer te helpen en de
woordspelingen en anekdotes die het werk soms
meebrengt. Over eventuele sociale implicaties gaan we het
even niet hebben. Al zou de computer 70 percent van
de inlichtingen kunnen vinden; wat we betwijfelen omdat
hij bijvoorbeeld geen ziel heeft om dialecten te verstaan en
zich in finesses in te leven; toch zal hij volgens ons een pak
foute nummers gaan afgeven. Als wij al eens een verkeerd
nummer op een dag zouden geven of iets niet vinden, kan je
dat aan een stresserend moment wijten of aan de database;
de toekomstige fouten van de stemcomputer zal je kunnen
wijten aan het gebrek aan echte dialoog : U praat toch ook
niet met uw rekenmachientje over die bakker die
waarschijnlijk Rudi noemt en ofwel in die of in die straat
moet wonen ? We gaan niet het teveel aan werk; maar
vooral de anekdotes missen. Het onder de mensen zijn.
Hier volgt een overzicht van het laatste half jaar aan
opmerkelijke klantkontakten :
-"Kan je me het nummer geven van...onzen hond heeft een
stuk van den telefoonboek opgeknabbeld", spijtig dat je dat
niet kan antwoorden met 'geeft dat beest eten', maar de
binnenpretjes maken dat goed.
-"geef me eens het nummer van dokter Kiekens, want ik ben
hier aan 't kotsen"
-"ik heb hier een nummer in Antwerpen dat met 031 begint,
welk is het nieuwe nummer ?" Al heb ik nog een boekje van
voor 1975, ik heb het er zonder gevonden.
-"ik ben een oud menske van 94 jaar en ik zou graag het
nummer van Radio Donna willen"
-"heeft U mij het nummer van zaadhandel Pieterpikzonen
in Holland " ?
- een Oostvlaming : "het nummer van de Gentse
GGGeftrucks aub
-"ik moe dat veldrijden opnemen van menne vent en den
televise es kapot menierre"
-na een tijdje zoeken "exkuses, het es ni de ezelstroate, moa
de mezenstroat"
-wat niet stukkan :klant die én dronken is én in een
lawaaierig café staat én met z'n gsm bel
-"ik zoek Frank Tytgat en heb geen tijd gehad om in de
telefoonboek te zoeken"
-'heeft U mij het nummer van het kantoor 'Pycke en
Leenen' 'Is dat een bank Mr ?'
-'het nummer van motorclub De Ronkers' aub'
-"Smeerebbe , ligt da bij Vuylsteke mijnheer"
-op de achtergrond achteraf 'da was es ne vrindelijke
meinsch'
-opmerkelijke famillienamen : Grietje Schoonooghe en
Naaktgeboren
-minder aangenaam : "menne zoon heeft kanker en ik zou
es willen babbellen"
-"Ik versta U niet, wacht, ik zal menne stofzuiger afzetten
voor ik er over val"
-kinderstem : "hoe moet ik een condoom aantrekken?"
-"Ik loop op krukken en kom altijd te laat aan de
telefoon""Met een twist op zak; bent U nooit meer alleen
mevrouw"; had ik willen zeggen, maar formuleerde het toch
maar even anders
-"spel eens even aub" "..met de E van Isidoor"
-"waar is dat mijnheer?" "waar ? ge gaat hier nie beginnen
zeveren eh"
-"weet gij soms de nummer van de barbecue vd
wielerbond"
-reaktie op een niet gevonden nummer "Metteko!"
-1204-oproep; eerste en laatste woord wat klant zegt
"Klootzak", 'bijgedachte operator 'dat kost U dan 2euro om
me te beledigen idemdito'
PS 95percent vd klanten zijn fijne mensen
-"Ik zoek de Drie Biggetjes in de Zeugsteeg" Bestond nog
wel
-"Het nummer van El Warda""Waar da""ehwel El
Warda","maar waar dat" "eh wel ik zeg het toch El
Warda"enz enz werd vervolgd
-Gewoonlijk belt men vanin een lawaaierig kafe voor een
ander, ditmaal 'het Hemelshuis', niet gevonden, dacht
'alleszins niet waar dat gij zit'
-iemand vroeg 'de nieuwe beer'maar wist niet of het een
varkenshouder of cafe..
-"het nummer van mijne vriend Gerard de Vogelaer in de
Denayerstraat
-"autokerkhof autoterminus"
88
-"ne nummer om mijne poedel te scheren zou ik willen
hebben"
-"textielwinkel Dat is tof"
"het is in de Gregoire Hartenstraat of de Gregroire
Ruitenstraat, ik zou het begot niet weten"
-bruiloft: "ik had vandaag moeten trouwen maar mijn
madame is weggelopen, as ge ze kunt vinden moogt ge ze
hebben"
-"Zijn ze aan 't rondgaan voor den elektric mijnheer ?"
-"Ik heb 22 jaar geleden bij mijn trouw 'kastrollen' gehad en
daar is nu iets aan"
-"Dokter Aers" "bijgedachte : moet ge dringend en kunt ge
niet meer"?
-"ik zoek Nazzi Sylvain met dubbel Z" "bijgedachte, goed
dat het dubbel Z is."
-"ik zoek nen drinkbak voor vissen" blijkt te bestaan, da's 't
strafste
-"de nummer van het kerkhof van..."µ
-"50 jaar geleden woonden ze daar" ...In Engeland én
gevonden
-terwijl hij dobbelde a volonté moest ik meeluisteren naar
het weerbericht
-"hedde gij gin vettige lijn" op zijn Antwerps "Wat moet U
hebben; een frituur?"
-15 JUNI 2003 25 graden, iedereen puf , oproep van een
gejaagd iemand :
-"het nummer van zonnebankcenter..."
-"jullie op de inlichtingen vinden alles, heb je soms de
lottocijfers niet" "4 9 17 28 32 40 42 ...en wij vragen maar
15 percent van de winst"
-"café de 'kleine beurs'",...uiteindelijk "ik heb geen 'kleine
beurs'...gevonden Mr"
-"de nummer van Schietgat Rita aub" kalm blijven
operatorXYXX, kalm blijven
-"het nummer van de familie 'CLOPTEROP' bestaat
-"ik zoek een prostitutiehuis; mijn moeder werkt daar "welk
adres"; "wacht ik zal het eens aan onze pa gaan vragen"
"welke naam" "Romantika"
-een klant die zich aanmelde met 'Piet Uytebroeck' en aan
een soort astma leek te lijden, waardoor hij...en dat was het
grappige-niet opzettelijk-hijgde terwijl hij zijn gegevens
opgaf (met mijn exkuses voor deze mens)
-vrouw tegen haar kinderen, terwijl ze niet weet dat ik me
al aangekondigd heb "zit eens effekes stil" "Ik zit stil
mevrouw" klant voor 't zelfde geld aan't lachen gemaakt
-"de nummer van nen 'baar'; de 'Philip den Tweide'; minne
vent zit doar; 'k weit het, het es 'spittig'...
-OVARIO in de Eikelstaatr bestaat
-vrouw over haar toeren wil 'zenuwdokter Gielen' "Rustig,
mevrouw"
-en dan de onvergetelijke knaller van het jaar ; een oudje
zoekt een rusthuis in een straat in Malle die NOOITRUST
noemt...ik had niet mogen lachen want ze begon aan haar
keuze te twijfelen. BELANGRIJK: van al deze anekdoten is
er geen één uitgevonden. Is er ergens één programmeur die
een programma over het gebruik van humor in
communicatie voor een stemcomputer schrijven kan ? Dat
willen we nog es zien. BIJ al deze , Als je er nog weet…
32 Veertien en in een zetel, mijmerend
Hij kan het zich nog altijd herinneren, liggend in zo een
korte goedkope Louis de zoveelste rondingen zetel in de
‘voorplaats’, eigenlijk, wou hij rondtrekken, de wereld in.
Een groot deel in hem nog altijd trouwens, 44 jaar later.
Van waar dat verlangen ? Terwijl alle wijsheid die je hier
kan komen opdoen toch noodzakelijkerwijze wellicht,
tussen zijn geboorte en nu liep, langs de wegen die hij nam.
Niet zozeer lag alles op voorhand vast vanwege een
onzichtbare kracht, maar was alles sterk afhankelijk van alle
beslissingen van vorige generaties. In wat je daar mee deed,
lag voor een stuk je vrijheid. Op alle mogelijke literaire
wijzen en met alle audiovisuele middelen, door het leven
met al zijn gebeurtenissen en debatten heen, had hij zich
een weg gebaand tot een heel hoog inzicht in het wat en
hoe en waarom van de dingen. Zou hij de wereld gewoon
zijn creaties in blog vorm doorgeven of er een literair
filosofisch werk rond schrijven ? Een soort testament, zoals
het oude en het nieuwe testament, geschreven van uit de
inzichten van toen, maar nu weer anders, in een poging het
hele leven te verklaren aan de hand van essays, vertelsels en
poëzie. Voortijdig, omdat er wel altijd nog zal geschreven
worden en de evolutie verder gaat. Niet meer met de
woorden van toen, ‘de Heer die ons geschapen heeft’, al
blijft ‘in den beginne was het woord’ een echte kanjer als
openingszin. Eigenlijk zou het eerste hoofdstuk moeten
gaan over de ontstaansgeschiedenis van de huidige big bang
cyclus, over de symboliek die achter deze wording
verborgen zit, maar daarmee gaan we wachten tot op het
einde…toch even een voorproefje uit de meer dan vijftig
essays ?
33 troosters en troosteressen der bedrukten
Ook al eens vermoeidheid weg gerust na een gesprek om
iemand terug in het innerlijke evenwicht te brengen.
Wegen dreigen soms te scheiden wegens
onverdragelijkheid. Vanwege iemands rust ? Afzonderlijk,
samen en voorouderlijk opgebouwde levenservaringen ?
Voelen mensen zonder uitspreken van dingen, zaken van
mekaar aan die hen in de richting van andere wegen
89
dwingen ? Maar ja, als alles dan toch uitgesproken werd.
Misschien kan je niet op tegen sommige vormen van ziek
zijn en het ongeluk dat er uit voort komt. Waar ging het
fout ? De lange rechte weg zonder 'fouten' bestaat niet, al
zijn er nog zovele wijze regels geformuleerd.
Onverdragelijkheid, niet meer draagbaar zijn, het gevolg
van levenslopen en levens, woorden en daden. Innerlijke
conflicten van vroeger tijden en nu, leiden tot boze
geesten...best zo snel los te laten. Een serene sfeer opzoeken
is er goed voor als je anderen of je zelf niet meer helpen
kunt. 's Morgens. Ochtendlicht 5u30. De mist van een
heldere augustusmorgen, hangt sierlijk mooi tussen de
bomen en het al van het landschap met de kerk en de stilte
en de boerderijen en huizen en zo. Zwarte vogels vliegen in
paren uit en naast mekaar boven naar de kapel toe, van zuid
naar noord, wat vanuit het Westen een prachtspektakel is.
De kapel was open. Mensen moeten wel veel komen vragen
daar, want er hing een aangename warmte van de vele
tientallen vlammetjes van de novenen en de gewone
kaarsjes. Of er moet een flauwe plezante ze allen
aangestoken hebben. Nee, op weg naar de verlichting moet
een mens soms door zware emoties, waar hij wel eens van
verlicht wil worden. De natuur, een kapel, eenzaamheid én
menselijke contacten zijn er al eens goed voor. Bedrukt zijn
vertraagt positieve evoluties van Uzelf en anderen. Er is
zoveel om je over te verheugen en zoveel dat in zinniger
toestanden kan worden omgezet. Overal het beste van
proberen maken lijkt gecompliceerder
34. 30/01/2101Ruth (zie1 .)(vervolg van 1)
Terwijl ze het neerschrijft, herinnert de 9Ojarige
kleindochter Ruth zich nog heel goed hoe haar opa Octo op
een koude januariochtend in 2044 uit een bootje op de
vijver aan het Real Art-chaletje gehaald werd. Ze was toen
zelf 33 en verstoken zag ze hoe 2 gewapende agenten van de
'staatsveiligheid' hem aanmaanden naar de kant te varen.
Waarom was een man van 88 jaar oud nog zo gevaarlijk ?
Vanuit de vleugel voor politieke gevangenen zou hij later op
een dag in de lente nog willen schrijven over die bewuste
dag waarop hij er toen even aan dacht van naar de oever te
roepen dat ze “maar best de boot konden lekschieten” en
hem maar beter spoorloos konden laten verzuipen, want
dat hij toch niet kon zwemmen,” gelogen in de hoop een
soort verdwijntruc toe te kunnen passen. Uiteindelijk werd
hij dan toch meegenomen.
Veel kans om nog veel te schrijven kreeg hij niet want ze
hebben hem haast ongemerkt zo één van die prik pikuurtjes
toegediend waarvan je na enkele dagen spoorloos
‘verdwijnt’ omdat je hartspier ervan plots na een tijd
verstijft. Voor hij stierf dacht hij eraan hoe hij het van hen
met een oude verdwijntruc uit de avonturenfilms van de
21ste eeuw nog had willen winnen...en aan zijn stukje over
de Mierenetersbendes : ‘Zij’, de Miereneters, ‘Wij’, de
Mieren. Gelukkig waren er nog Mieren die zich minder
vlug bewogen en die niet blindelings gehoorzaamden aan
de wetten die de Miereneters na hun haast wereldwijde
staatsgreep in 1999 opgelegd hadden. Hun hoofdwet was :
denk niet na over het feit waarom je vaak op de moeilijkste
momenten van de dag zoveel stresserende productieve
arbeid moet leveren terwijl op een heel groot deel van de
niet werkende Mieren, jacht werd gemaakt , teneinde ze te
kunnen betrappen op werk. Een andere wet was dat je je
ook niet moest afvragen waarom er zo’n groot verschil bleef
bestaan in de verloning en behandeling van de
verschillende soorten kantoor- of fabrieksmieren. Een Mier
uit Afrika bijvoorbeeld , plukte in ‘het zwart’ appelsienen
voor de helft van ’t geld. De meeste, militair best uitgeruste
groepen Miereneters hadden hun tegenstellingen tijdelijk
aan de kant geschoven en zich verenigd in een soort van
wereldwijde brandweer die eerst alle pyromanen die graag
met vuur speelden, van vuurstokjes voorzagen : pyromanen
zoals daar waren : extreme nationalisten, fanatieke
religieuzen die nog altijd niets van de menselijke inhoud
van het woord ‘religie’ begrepen hadden, de maffia, …of
bevriende regeringen en hun legers. Van zodra dan
iedereen voldoende opgehitst was en de eerste branden een
feit ;landden dan altijd de onderhandelaars van de
Mierenetersbrandweer om de branden te blussen ,’lees’, aan
te wakkeren. Uiteindelijk kwamen de brandweerploegen
overal zogezegd ‘humanitair’ tussen om overal ter wereld
hun militaire basissen te kunnen vestigen…zeker voor ’t
geval dat er nog meer brand zou te verwachten zijn. Want
er waren toen zo’n soort imperialistische
brandweeroefeningen tussen de verschillende soorten
verenigingen van internationale Mierenetersbendes aan de
gang. In die tijd werden de Mierenetersbendes ingedeeld al
naar gelang de plaats van afkomst van hun sponsors. Zo
waren er de $-M.-eters, de petroleum$-M.-eters uit dorre
zandvlakten die vaak op de fanatiekste hunner
geloofsgenoten gokten bij het besteden van hun
overvloedige winsten…en nog andere op hun beurt
verdeelde groepen die ook de Miereneters van hun vroegere
kolonies van vuurstokken voorzagen om hun plaatselijke
Mieren armoedig en onderdanig te houden en hun voor
rekening van de rijkste der oorspronkelijke
Miereneterslanden blijven uit te buiten. Nooit mocht er
worden gezegd of geschreven dat het allemaal om
grondstoffen en economische en bijgevolg politieke
machtsspelletjes ging…nee…er waren overal wel ergens
branden die moesten worden geblust…overal moest
‘humanitair’ geholpen worden…wie dat tegensprak was een
Mier onwaardig. Ook al werd de toestand in de brandende
bijkantoren van de Miereneters zo uitzichtloos dat de
plaatselijke Mieren totaal aan de maffia waren
overgeleverd…de grote Miereneters kon je geen verwijten
maken. Trouwens, ze werkten toch ook maar voor de
anonieme kartels van de grote Mierenhouders die via de
Mierenmanagers het leven van miljoenen Mieren in goede,
want winstgevende banen hielden. Steeds bezorgd om
markten en groei leidden de Mierenstaten hun legers
vechters, werkers en werklozen in de richting van het
meeste opbrengst van het geld : in de richting van onder
andere wapenproductie, crisis, groei en oorlog.
Een tiental jaar na de tweede grote oorlog uit de twintigste
eeuw werd grootvader Octaaf geboren. Ruth snuffelde in de
teksten die hij had nagelaten. Ze besloot ze in plaats van
louter chronologisch eerder filosofisch te rangschikken :
eerst die stukken die over ’t ontstaan van ’t leven gingen,
over hoe het leven ‘werd’; dan die artikels en pamfletten of
betogen over ’t geld en de politiek errond als één deel, de
stoffelijke bestaansvoorwaarden dus(de stukken over de
90
collectieve geschiedenis van het ‘hebben’ ); en tenslotte
over al die energieën die met de innerlijke en
intermenselijke kant van het ‘zijn’ te maken hebben. Over
‘worden’, ‘hebben’ en ‘zijn’ daar ging het altijd over.
Pamfletten en nog veel meer, vond ze terug. 'Hadden we al
maar een ander systeem om de samenleving te beheren,
dacht ze.' Ze vond een kaartje in z'n gedichtenbundel die
openviel :
35. gedichten, zie de gedichtenblogs onder andere : zie
linken de blogfilosoof via facebook Fotofilosofie
of verder in deze boek
36. De duidelijkheid der dood. DDDD. De eerste zin.
De eerste zin van een nieuw geheel van zinnen die een
boodschap dragen waar weer maanden is naar toe geleefd,
is niet altijd zo maar een gegeven dat zo maar plotseling
zonder aanleiding binnen zoeft. Gewoonlijk, bij het teveel
trachten naar weer kunnen schrijven, komt er weinig; maar
dan enkele dagen na een vreemde droom, komt er dan toch
iets bovendrijven. Zo droomde hij van drie schriften. Het
eerste was een blauw ruitjesschrift, voor hem symbool van
de logica, het verstandige meetkundige denken, verbonden
met wetmatigheden die hij in een deel van zijn werken al
voldoende literair had belicht. Blauw staat ook symbool
voor ‘straling’, lichtmaterie waar uit alle andere materie en
de daar uit volgende rode wetmatigheden zich
ontwikkelden. Het tweede schrift was een rood
lijntjesschrift, lijntjes, door hem al zo vaak gebruikt om de
meer subjectieve dingen des levens op alle mogelijke
literaire manieren te proberen vertalen zonder te veel in
cynisme te vervallen, maar integendeel begeestering voor
het leven mee te geven, verwondering ook. Het derde
schrift, merkwaardige genoeg, bestond uit geen lijntjes of
ruitjes; maar uit een wit blad, waar met de regelmaat van
een soort evolutionaire, geen wetmatige tijd een soort op
wiskundig op een monitor voorgestelde hersengolven
verschenen, continu eigenlijk, met zeer verschillende
patronen soms, zoals je in van die uitzendingen ziet rond de
verschillende soorten slaap en de dito activiteit in iemands
brein. Dit was het sluitstuk van de droom dus : papier is
vergankelijk, maar de geestelijke wereld, de stand van zaken
qua objectieve kennis en bewustwording van wat je hier
tijdens het leven met wie te leren hebt en wat dat met het
doodgaan te maken heeft; dat was naast die objectieve
logische kennis en al die uitdagingen om anderen en onszelf
boven negatieve emoties uit te krijgen, wel nog andere koek
om te begrijpen…of liever, aan te voelen. Het gaat hier
immers om het achterhalen van hele verhaallijnen van
mensen die met mekaar vermengd geraakt zijn, emotionele
evoluties die al generaties doorgegeven werden en nog
dagelijks in ons leven een vertaling zoeken. De
droomboodschap, de ‘nachtelijke email aan je eigen’ zoals
hij die al een paar dagen tot nu dit moment met zich
meedroeg, was gewoon, ‘niet te zeer fixeren op nog willen
schrijven’, de interpretatie van alle mogelijke observaties
om je heen is belangrijker ; of is nog een tijd belangrijker
dan willen te schrijven. Bovendien er was altijd dat
praktische werk dat tussen door nog moest worden gedaan.
De dagelijkse praktische beslommeringen leidde soms wel
wat af van de centrale diepgang van de opdrachten die hij
zich nog naar zijn leven toe gesteld had; ‘afleiden’ in
positieve en negatieve betekenis eigenlijk. Je hebt wel
praktijk nodig om de theorie te begrijpen, maar je kan je er
als schrijver of vorser ook in vast komen te zitten. Niet
alleen de praktisch te stellen daden maar ook, laat ons ze de
Emodinges noemen in het leven, werken in twee richtingen,
ze kunnen je zowel teveel belasten als verlichten. Al dat
mekaar willen bewijzen van dit of dat of mekaar willen
domineren dat het niet mooi meer is of noem maar op; je
krijgt er indien je boven de negatieve emoties uit blijven
kan wel een beter zicht op…maar het kan je ook zo immens
vermoeien, zeker als je je ook sommige collectieve sociale
en politieke toestanden in de wereld aantrekt en al dat
dragen niet juist hebt leren doseren. Soms hoop je dan
weleens dat er met de dood op het einde van al deze blauwe
en rode en witte lijnen een toestand intreedt waar je
niemand iets nog hoeft uit te leggen en waar het feit dat je
overwegend van goede wil en vol positieve energie was,
gewoon terechtkomt bij diegenen die dat nog niet snapten,
of ze nu in een al of niet denkbeeldig hiernamaals met of
zonder finale justitie zitten of niet. Na het hier en het
hiernamaals, een daarnamaals, dat zou pas mooi zijn, maar
daarvoor moet je al zijn essay-kortverhaal ‘er was dus toch
leven na de dood’ gelezen hebben om te begrijpen eigenlijk
dat de inspiratie van de eerste cel die zich leerde delen om
niet van voren af aan te moeten beginnen met weer een cel
te vormen, dat die intuïtie daarvoor nodig eigenlijk van de
al afgestorven cellen kwam…of van sommige of van één, wie
zal het zeggen ? Energie is een nog weinig begrepen
toestand, als je leest wek je ze op en zelfs als je schrijft en
niet gelezen wordt, wie weet in hoeverre zelfs…en ’t is
tevens mooi meegenomen dat je de dingen voor jezelf op
tijd eens ordent of gewoon literaire vondsten waarvan je
normaal gezien alleen in dat derde schrift van de droom van
hierboven geniet, dan toch ook in de tweede schrift krijgt.
En het eerste schrift ? Af misschien of tijd voor een ander
deel ooit eens.
Zie mijn linken onder Fotofilosofie of Facebook
(Deel nul tot zeven, ruitjes en lijntjes zijn er wel verweven)
91
filoview pictures, '20 years later' (in 2020 met grond
gelijkgemaakt door Vader Staat)---ik schreef er onder meer
dit :
37 Het houten ruimteschip in het woud van haast glazen
bomen
Hier vond ik een soort onbeschrijfelijke rust in m'n eigen.
Hier kon ik de eenheid met de natuur smaken en kon het
ruwe, het nog niet tot het rijpbewuste ontwikkelde, me
minder raken. Hier werd tussen hemel en aarde in
gevreeën, gestudeerd en gezonnebaad. Hier werd intens
gedroomd en geanalyseerd en gewandeld. Hier kon je je
eigen gedachtengolven laten smaken wat er in de wereld te
observeren viel. Deze plaats leek een paraboolantenne die
dingen ontving en doorgaf. Deze plaats laat zovele planten
stralen en vogels bestaan. Hier ontwaken is je eigen op de
trilling van het draaien van de planeten zetten. Hier slapen
is weten dat de schors van de bomen in je dromen meer dan
echt zal zijn.
Hier dagelijks vertrekken en dagelijks terugkomen is
ondertussen weten wat die dromen voorspelden. Hier
ontwaken is de groeipijnen van mensen met uitdagingen die
problemen werden, gezuiverd terug de lucht insturen. Hier
zijn is weten dat er niet altijd even aanvoelbare vormen van
heel sterk licht bestaan...is weten dat zogenaamd dood en
zogenaamd leven één zijn; één middelpunt voor wie het
voelen kan. Hier leven is ook gewoon in een hangmat
liggen zowel als vier maal per jaar de overlast van ook
anderen hun riolering opruimen. Hier leven is beseffen
hoeveel meer er door niet overvloedig eten, vrijkomen kan.
Hier leven is weten dat je voornamelijk van liefde, water,
planten en bomen of struiken-extracten, fruit en kaas en af
en toe wat vis en zo, leven kan. Hier drinken is alles met
mate genieten, een wijntje, een pintje...en hoe minder
suiker, hoe minder je zomers puffen moet. Hier leven is
mensen met financiële en emotionele problemen
tegenkomen, die ook daardoor de schoonheid hier niet
meer aanvoelen kunnen...zomin als sommige mensen
zonder financiële problemen dat soms kunnen.
Hier leven is de tirannie van privéeigenaars van elektriciteit
en andere aardse telecommunicatiewegen ondergaan. De
Staat die mensen wegjagen wil, ook die in orde met
bouwvergunningen zijn.
Hier sterven moet zijn zoals een boot die op het water
brandt of een kiem waaruit nieuw leven komt. Hier zie je
wat je mist, als de mist ochtendlijk zweeft tussen de bossen.
Hier staat de zon soms buiten haar cirkel in brand als twee
mensen in hun midden uit het donkere woud komen
gewandeld.
Hier fluit een bepaalde vogel dag en nacht...tot de dag dat
die over bronstige nationalist in de caravan naast die
bepaalde boom wonen kwam. Toen galmden hier
smartlappen van 'laat me nu toch niet in de steek, ik kan
niet zonder jou' door de eter. Hier vibreert alles. Hier
kunnen ook de zwakke doden, genetische energie uit het
verleden, je bereiken als je niet sterk genoeg staat.
Hier is voor het sterke in je, het verleden helder, het NU
een beetje toekomst reeds. Hier kan je verleden en
toekomst doen verdwijnen in het NU...dan focust alles wat
bestaat zich in jouw middelpunt. Je wordt onbeweeglijk,
vast punt, je straalt door je ogen en geeft een soort
onbegrijpelijke levensenergie door.
Die momenten zijn uniek en niet voortdurend en je moet
altijd weer door het aardse lijden, altijd weer een beetje
sterven om weer kiem en om weer straal te kunnen zijn.
Straal, want een plant of dier ben je niet meer. Hier ontlast
men zich met de deugd die het afscheiden van het oude,
bewust geven kan. Hier wordt adem verbinding met aura.
Hier worden organen spiegels van universele krachten, met
elk een ander gezicht. Hier gaat menig chakra open en
wordt al het aardse boven gezogen, terwijl de rest van het
kosmische naar beneden daalt. Hier wordt vrijen het zien
en voelen van hele dikke en hele fijne aura, die jaren jonger
maakt en die de tijd voelbaar opgevreten heeft.
Hier moet je jezelf eerst een tijd uittesten voor je dit
allemaal doorhebt. Hier kan je zo gelukkig worden, dat je
tenslotte weet dat je weer voor andere, moeilijke
uitdagingen zult worden geplaatst. Hier zeg je dikwijls
DANK aan de natuur, voor menig mooi SEKOND...voor
ieder deeltje van een uur. Hier had je kunnen leven met de
vrouwe poëzie van je leven, maar je deed het altijd maar
voor even...maar dat was dan ook LEVEN. Hier verzin je
niet, hier komt altijd alles op je af. Hier begin je niet, hier
werk je af. Hier luierik je niet...hier rust je uit.
Hier is 'hier' ook niét hier. Hier gebeurt lachen veelal
vanbinnen. Hier draai jij niet rond van alles, maar ben jij
vast scharnier, dat openingen maakt.
Hier hangt 's nachts al hetgeen in de dag niet boven
geraakte...morgen zal het weer worden beschenen en hoef
je het maar te plukken...als je op je eigen trilling zitten
blijven kan...en niet mee door anderen naar beneden wordt
getrokken. Hier worden geneesmiddelen overbodig, want
het bannen van je illusies en angsten alléén...geneest.
Sommige emoties zijn soms illusies, geldstructuren en hun
legers zijn er de materiële uitwerking van. Hier hangt niet
92
veel jaloezie, hebzucht, egoïsme, trots, agressie en
onwetendheid meer, maar hun tegengestelde,
uitgezuiverde...voorlopig... altijd voorlopig ?
Wie geen rust overerft, kan ze hier zelf ontwikkelen. Met
onrust kan je op ieder wilskrachtig moment breken en
handelen of niet-handelen.
Rustgolven zullen je overspoelen, als na een hoogtepunt.
Of de rustgolven blijven, hangt af van hoe vaak je al bereid
was van te durven genieten en hoe vaak je lijden zonder
angst op je nemen kon. Hier is niets toeval, alles een
puzzel, die soms grillend en krakend uiteindelijk de meest
heldere beelden zonder puzzelgrenzen vormt. Hier is
weinig gepland, het vloeit allemaal weer in mekaar, telkens
het peil in alle betrokken vaten op mekaars gemiddelde
hoogte komt.
Hier is een bloem iets met een ziel, een kracht met een
ander frequentie en een andere uitwerking dan de struik
ernaast. Hier is een boom een stroom naar boven, een
streling die je verstopte en kromme energiebanen
rechttrekt, zin naar boven geeft. Hier is hout iets waar je
van houdt. Hier voel je dat het groen genieten kan van
dagenlang in de regen te staan.
Hier hangt niet de somberheid van op vele plaatsen elders;
wanneer het weken donker en koud kan zijn. Hier duik je
dan mee en voel je vallende bladeren als een even groot
raadsel als al die soorten bloesems aan.
Hier heb je een band met allerleikleurige bomenkruinen die
je de aan ieder nieuw moment aangepaste krachten
sturen...als jij je er maar voor openhoud...en er
intensief...vanuit je vezels om vragen kunt. Hier tintelen
lichtjes vanop de bodem van verdriet, dat, wie? ... weet van
waar het komt en dat je logisch soms niet meer vatten kunt.
Hier moet je beseffen dat je je moet compleet leegmaken
kunnen, indien je de omgeving door jouw wil laten
stromen.////onteigend in 2016…op moment van
samenstelling teksten…wachtend op…afbraak ?
38. Hij had een beetje krullokken van zijn eigen
Als kind van een paar jaar, was het eind jaren vijftig in de
eeuw met twee wereldoorlogen, mode van een krulijzer in
het midden van boven op je hoofd te laten zetten, zodanig
dat je een lange ronde krul op je hoofd had, in die nog heel
deftige tijd een beetje een voorloper van het latere
punkgedoe. Ik kon daar absoluut niet mee lachen met
hetgeen de vrouwengemeenschap in de familie met hem
wou aanrichten, vluchtte weg wanneer er weer eens sprake
was van zo een vijftien centimeter lange zwarte spelt met
twee rijen ijzeren tandjes na wat gedraai met een kam op
zijn hoofd te instaleren. Ik hield toen al niet van fake en
veel was inderdaad niet nodig omdat het er al was. Zoals
fruitkwekers en fruithandelaars die hun fruitkisten van
etiketten met de naam van de fruitsoort en de diktemaat
moesten voorzien, dat fruit sorteren, ook een totaal
overbodige zaak voor de verwende consument die eigenlijk
zelf het besproeien van fruit in het leven riep omdat het
schoonheidsideaal van het product nu eenmaal geen
schoonheidsfoutjes, appelpuistjes bijvoorbeeld meer
duldde; men was er vies van, schrik om ergens ziek van te
worden, de over properheid stond in zijn kinderschoenen.
Inentingen voor alles en nog wat, tot in het leger toe, wat ze
eigenlijk als neveneffecten aanrichten, is een onontwarbaar
modern taboe. Vijf procent van de mensen was nog boer en
tuinder, in een tijd dat er geen veestapels moesten worden
verbrand, maar men een ziekte in de kleine stallen rustig
kon laten uitzieken. De pastoors verklaarden de zinnen van
’ t leven van uit hun enig zaligmakende hoek en boek en de
aandeelhouders trokken miljoenen mensen weg van de
velden en steden, om een gigantische industrie op te
bouwen, die iedereen eens even op een paar decennia van
een auto, een wasmachine, een koelkast, radio’s en tv’s ging
voorzien. De drie eerste kan je indien nodig missen, indien
je een prima openbaar vervoer hebt en alles kleinschalige
wordt georganiseerd, de twee laatsten, soms zijn er wel
goeie dingen op te horen of zien, maar een pak
desinformatie, voor een stuk goedgemaakt door de kwaliteit
op sommige zenders, kleinere politieke bladen en later, en
sommige deelnemers aan sociale media. Uit de dorpen zijn
in die tijd ondertussen de kleine theatertjes verdwenen, het
tv maken van die tijd. Komen er nieuwe mensen in een
dorp wonen, is’ t ook in de meeste gevallen geworden als
diegenen die zich in een stad een isolement opleggen. Bij
het mijmeren over wat nu mijn 1051-ste woord ging worden
van deze roman, (het woord ‘Bij’) dus, schoten me een reeks
belevenissen uit het verleden te binnen, mijn afkomst,
jeugdherinneringen en zo meer, dingen die ik in een al of
niet nabij verleden eens geschreven had. Zou ik ze even
nalezen om tot op de dag van vandaag door iedereen
welbegrepen kunnen verder te schrijven ? Welke waren de
thema’s in mijn leven geweest naast van waar alle ellende in
de wereld van afkomstig was op individueel of collectief
vlak, op materieel en psychologisch gebied, op spiritueel
gebied ook, een domein dat nog op de godsdiensten moest
worden veroverd. Want die hadden er in ’t verleden vaak
een zootje van gemaakt en waren daar weer hier en daar
weer op grote schaal weer mee herbegonnen. Over hoe het
leven via de fysica en chemie is ontstaan en hoe het tot de
eerste cel leidde, die dank zij de energie van de afgestorven
cellen tot een eerste vrouwelijke reproductiemethode
kwamen, daar had ik honderden bladzijden over geschreven
in iedere literaire stijl. Voorlopig zou ik het daar niet over
hebben en wie er iets moest van weten moest ook maar
bovenmatig met studeren aan de slag of zou mijn linken op
het einde van deze roman en de verzamellink hier onder
maar moeten raadplegen.
Deze roman, in elke literaire stijl geschreven zal diegenen
bereiken wiens tijd er voor gekomen is, hoopte ik stilletjes,
net zoals in mijn leven alles zich ook op tijd aandiende, al
leek het niet altijd zo.
39 Simpel als een stilstaand beeld in een emmer water
Wanneer je een emmer water neerzet, zal je merken dat het
spiegelbeeld daarin precies dronken ronddanst en altijd
vertraagt tot dat ene moment van complete bewegingloze
helderheid van zodra onder meer het evenwicht met de
snelheid van de aarde rond de zon is bereikt. Op zo'n
moment besef je het belang van helder denken.
Voorwaarde tot het verstaan van de essentie van helder
93
denken is het doorheen de vaak woelige praktijk van
allerhande bewegingen in het leven (zie het water in
beweging), zo vaak mogelijk tot stilstand, tot rust geraken.
Vermijden van verstrikt te geraken in de over complexiteit
van allerhande situatie, is ten zeerste aan te raden, maar
wegens oorzaken in verleden en heden en hun bijna
onvermijdelijke gevolgen in de toekomst; niet altijd even
goed doenbaar. Gelukkig volgt er op een these altijd een
antithese en een synthese...wat zowel voor maatschappijen
als personen in alle mogelijke relaties gelden kan. Dat
allemaal met één bedoeling : dat iedereen de naar zijn
omstandigheden dosis bewustzijn opdoet. De hoeveelheid
vrijheid die je in deze spirituele evoluties krijgt kan beperkt
of zeer ruim zijn, naargelang de omstandigheden en het
kunnen aanhouden van je innerlijke evenwicht dat je veel
omleidingen kan besparen en je een waardevoller inzicht
over de verhouding tussen plicht en vrijheid kan geven.
Een goed begrip van de details rond een bepaald gegeven,
vertrekt altijd van innerlijk evenwicht en eenvoud...zo niet
ga je worden platgewalst door de complexiteit.
40 De tekenen overleven hen.
Er was dat moment, onlangs; wijl ik buiten op mijn
winterstoel zat. Een paar uur eerder had ik een gedicht
over mijn vader ergens in een prozatekst gebruikt. Ik
observeerde de natuur, de natte verkleurde eikenbladeren
die in de kale boom op een ravennest waren blijven
hangen. Ik streek enkele keren met mijn rechterhand over
mijn linker. Een paar seconden later, realiseerde ik me dat
onze ouwe dat vroeger ook deed. Zijn aanwezigheid was op
zijn vroegere vorm na, net ietsje minder duidelijk present.
Nu.
Net als een paar ochtenden terug, toen ik me de koffiegeur
in de cabine van zijn camion op weg naar
Duitsland herinnerde...zo ineens, zonder aanleiding.
Gewoon maar om aan de eenheid in verscheidenheid te
herinneren, aan het verhaal dat samen met het leven, toen
het net boven het niets uit, aan zijn tocht begon. Het leek
net of de diversiteit van wezens voortdurend wordt
uitgebreid naarmate het theaterstuk van het leven andere
personages nodig heeft. En toch zijn we aan dezelfde
scenarioregels gebonden.
41 Leren beseffen wat de geest is
Je hebt zo van die documentaires over de totstandkoming
van biologisch leven. Als je dan ziet en aanvoelt hoe door
het niet niets willen zijn (een ruimte groter of gelijk aan nul
kan niet bestaan, en dan volgt er een explosie à la big bang)
door onzichtbare straling, geest als het ware, het eerste
atoom werd geschapen...dan snap je de symboliek daar wel
van, het leven moet het niet van onzin en gebrek aan
inhoud hebben. De reis ging verder naar de molecule, al
gecompliceerder, de planeten, het tot stand komen van
toestanden op planeten, waarbij het ontstaan van de cel
mogelijk werd en zo verder tot ons. De kosmos boven je
hoofd, dat is dus ook al duidelijk familie van ons, dat zijn
wij voor een stuk ook. In feite kan je de stof ook al bezield
noemen dus en de ei (eicel), kwam voor de kip. Het zou wel
eens best mogelijk kunnen zijn dat de kosmos binnen
afschrikwekkende tijd (gewoon weer eens?) in mekaar klapt
en er op het randje van niets weer een nieuwe big bang
cyclus begint...en alles van voor af aan weer begint...op basis
van alle energie die er voorafgaandelijk bestond. Heerlijke
gedachte, niet, of vindt U meer zin of troost in de klassieke
vorm van reïncarnatie, waarin U of delen van U of
combinaties van geaardheden van zijn, niet zo lang moeten
wachten op een enigszins verwante verschijning van het
wezen dat U nu bent ? Gissing natuurlijk, maar zo komen
we toch een stukje korter bij de geest van het zijn.
Dichter bij de ziel komen omhelst andere dingen, figuurlijk
en ook letterlijk soms. Door het leven met de anderen kom
je daar de hele dag mee in contact, soms oppervlakkig, bij
wijlen dieper. Misschien hebben dingen als levenslust,
goedheid, blijheid, opgewektheid, solidariteit al van bij het
begin van de vorming van de kosmos bestaan onder de
vorm van de straling die toen vrijkwam...tegelijk met
hebzucht, arrogantie, zwaarmoedigheid en nog andere om
te polen wezenskenmerken. Wie weet wilden ze door het
ontstaan van het biologische leven gewoon eens van
kostuumpje veranderen en aan theater gaan doen. Als het
zo zou zitten, zijn die symbolische wezenskenmerken er wel
in geslaagd om tot op vandaag en wie weet nog hoe lang
verder, voor de nodige ongelofelijke scenario's te zorgen. Of
het nu gaat om relaties tussen mensen of gemeenschappen,
we komen van ver en alles lijkt wel te culmineren in het NU,
naar een happy-end of nog wat meer drama toe.
Je hoeft natuurlijk niet te vertrekken van de
ontstaansgeschiedenis of de ruimte indien je je meer wil
bewust zijn van wat de geest is. Dichter bij de ziel van je
medemensen geraken, maar eerst en vooral je eigen 'zijn'
verstaan, gaat ook. Gebeurtenissen, gesprekken,
beschouwingen, ogentaal...allemaal aanleidingen en
voertuigen daarvoor.
42 Naar de kern van het wezenlijke
Geloof, modernere versie. Een mens kan veel inzicht
verwerven in zijn leven, tenminste als je daar voor
openstaat. Je kan de ontstaansgeschiedenis van het
biologische leven bestuderen, de geschiedenis van de
politiek, de evolutie van de mens als psychologisch
handelend wezen. Je kan dat in kunst omzetten als je wil.
Het wezenlijke echter, leven en dood en het waarom ervan,
blijft het moeilijkst om uit te drukken. We zouden eigenlijk
op wetenschappelijke basis wel eens oneindig zouden
kunnen zijn, binnen bepaalde limieten en tijdsintervallen
die niet zozeer met de klassieke reïncarnatie te maken
hebben. Je zal hier tal van essays daarover vinden, maar je
hebt waarschijnlijk de tijd en de energie er niet voor om ze
te lezen.
Hetgeen ik hier wil naar voorschuiven, heeft ook te maken
met een stem te geven aan eenieder die niet via de klassieke
religies aan geloven toekomt. 'Relier', het Franse woord voor
'verbinden', 'religie', wil toch ook zeggen van al die
94
domeinen 'filosofie', 'wetenschap' 'psychologie'...te
verbinden met het spirituele denken en ook
aanvoelen...want dat staat nog het dichtst bij het dagelijkse
leven, maar het gaat hier soms om hele vluchtige
momenten, indrukken, aanvoelen die de kern van het
wezenlijke benaderen, namelijk de medemens zelf. De
mensen rondom ons. De oude man of vrouw met wie je
midden hun lijden al eens over vergankelijkheid durft
praten. De jongeren naar wie je moet luisteren en met wie je
in dialoog kan treden, om die zeldzame momenten dat we
niet door de bijkomstige dagelijkse dingen opgeslorpt
worden, ze voorzichtig en kordaat raad leren geven, na rijp
beraad. Hun aller evolutie aanvoelen en weten waar dat jij
daar ergens in staat en wat je daar staat te doen. De
voorgeschiedenis van ons allen en de domino's die we zelf
in beweging brachten, maken dit makkelijker voor de één
dan voor de ander, al staan de sterkste schouders vaak in de
moeilijkste situaties.
Op zo een momenten midden mensen, kan je toch moeilijk
afkomen met de klassieke religieuze dingen zoals 'de Here
zei dit of dat' en al van die zaken waarvan de huidige
liturgie in de kerken zich bediend en waarmee ze de
meerderheid van de mensen van zich vervreemd. Wat niet
wil zeggen dat ik sommige teksten van oude religieuze
schrijvers niet waardeer.
Maar we moeten weer meer leren communiceren met
mekaar. Zeggen wat ons in de andere stoort zowel als wat
we op prijs stellen. Mekaar verhalen durven vertellen, al is
het soms niet makkelijk om persoonlijke dingen aan te
kaarten. Ik weet het, soms is dat niet echt nodig om te diep
te graven en blijven de pijnen best onder een laagje aarde,
waar ze als compost dienen, maar op sommige momenten
moet je als mensen een stukje van mekaar durven
prijsgeven.
Voor iedereen komt de dag dat hij of zij heengaat en dat is
de kern van het wezenlijke, ‘sterft’ de graankorrel en
ontkiemt er een nieuw leven...onder één van de vormen en
voorwaarden die ik in eerdere essays probeerde te
beschrijven ? Het is al wat te eenvoudig om te geloven in
een hemel of een wedergeboorte op z'n Indisch
ingeschat...allemaal aanlokkelijk...maar zijn we gewoon
geen vervolg op al hetgeen waar die voor ons leefden mee
bezig waren en wij ergens daardoor nog zijn ? Dat is pas
realistisch karma zou ik zeggen. We zijn voortdurend
aanvulling...en hoe we dat invullen, wel soms kunnen we
niet anders dan zus of zo, omdat het leven vooral niet iets
individueel is, maar een samenspel...en daar moet je in leren
aanvoelen, welke rol je vervult. Met vallen en opstaan. Met
begrijpen, vergeven en doorgaan. Hopen en geloven in het
positieve, het oneindige en veel meer. Bovenmenselijk leren
liefhebben.
43 Zegen het nieuwe jaar ook zelf.
Evenwicht op een bevroren spiegel. De massa kleurrijke
bladeren naar de bodem gezakt. Nog maanden en het
stuifmeel zal weer drijven. Wijl vogels hun nesten weer
zullen bewonen in groen. Ondertussen mijn kachel met het
dode hout stoken.
Wachtend in de hut, op bezoek van 't internet.
Wezenlijke ontmoetingen, ook in 't niet virtuele.
't Beste in 't nieuwe jaar vol van weer zingeving.
In al zijn verschijningen en linken. Dankbaar en sterkte
behoudend.
Elkaar, mekaar, graag blijven zien…
44.Liefhebben, in platonische zin, los van de volledige
liefdesrelatie die je met iemand hebt : buren, famillie,
kennissen, vrienden, mekaar een warm hart toedragen...de
diepten van begrip leren doorgronden, zonder slaaf van
iemands 'loeten' te worden.....vandaaruit naar beleving van
filosofie, cultuur, politieke stellingnamen, solidariteit toe,
over de regio's en landsgrenzen....in deze wereld die
georganiseerd is op economie die maar moeten blijven
groeien opdat iedereen een inkomen zou hebben...een
maatschappij zou moeten gestoeld zijn op het leren
begrijpen waarom wij hier met z'n allen rondlopen, over de
dood heen...
45. Aan onze Depressieve medemensen
Elk van jullie is een enkeling op zoek te midden van.
Niemand werpt een steen, die tijden zijn voor de meesten
van ons voorbij.
Hoe iemand helpen een ritme te vinden dat bij hem haar
past, terug méér in iemand te zien dan klachten, chemie en
pillen ? Dat de andere ook weer kunnen laten voelen ?
Hoe het onverwerkte verleden kunnen helpen afsluiten ?
Het heden niet als een ‘schuldig zijn aan’ aanvaarden, maar
als een rol van jouw in het grotere spel om je heen.
Tekortkomingen aan anderen niet verwijten,
tekortkomingen van anderen met begrip doorzien.
Was de waarheid die je al of niet voor echt hield,
verwarring, leugen of deed het echt pijn ?
Smijt die pillen toch maar beter weg ? Als ze al niet het
zinnelijke onderdrukken, dan wel misschien het lied van de
ziel die durven wil en niet onder het peil van de inactieve
soort van berusting wegzakken wil.
Waar zitten ze ergens, de pijnen, te diep of zwaar om
alleen te dragen misschien...als men daardoor jou nog
verdragen kan.
Tegen dat soort pijnen, helpen geen pillen...ze doen
misschien tijdelijk goed en brengen je hoofd tot
rust...tijdelijk, terwijl je weet dat je je sust.
Wat is dat nu, wat je echt niet meer weten moet ?
Bang van hoe je omgeving reageert, reageer je nog
nauwelijks op je omgeving, dan meer, dan minder en dan
weer teveel.
95
Je verwaarloost het gezonde eten en de frisse lucht, het
ervaren van wat stilte, toch ook al niet ?
Je hebt toch al het gene waar een mens zich voor
interesseren kan, toch ook al niet opgegeven ?
Niets zegt je nog iets, maar beetje bij beetje wordt je lomp
in dingen, terwijl je dat niet bent.
Maar, begrijp wel dat er nog begrip is rond je, begrip dat
niet mee het zware in wil. We zagen je toch nooit
bijvoorbeeld een drankflesje op de openbare kieperen, zo
lomp en zo ongelovig in de zin der dingen, wil je echt niet
worden. Daarvoor heb je gelukkig nog een voorraad trots.
Ontdek hem en je kan er aan beginnen.
Los van relaties waar je het moeilijk mee had...de uitdaging
niet zag of onderschatte. De onbekende man of vrouw
naast je, de eens bekende, ontkende of de niet voldoende
gekende... . Zoek de zin en werp de onzin overboord, ook
na het kwetsen van de waarheid en het moment waar je
ontdekt dat je best andere lagen in je zelf
aanboort...anderen op een andere manier aanhoort.
Blijf in de perioden van opklaring geloven en er naar
verlangen !
En bedankt er voor ! (ps. we dragen allemaal wel een
zekere depri-graad mee)
46. God zij dank, ‘god’, dat zijn de anderen
De anderen. Zoveel tegen gezegd al. Zovelen gelinkt, zoveel
te zeggen, onvoldoende gehoord. Laat ze soms maar zelf
spreken.
Vrienden, vriendinnen , zijn en haar-dimensies, kennissen,
regeerders, onderdanen, jaknikkers, tegengewicht. De
anderen.
Door sommigen verwekt, anderen door jezelf. Familie. De
anderen. Hun pijnen, frustraties, gloed en willen weten,
dan weer niet.
De anderen. Hun kwaaltjes, hun pillen hun ouder worden.
Hoelang valt 'dood' eigenlijk buiten te houden bij leven ?
De anderen, het beste in hen zelf dat zo verblijden kan.
Hun aanvullingen, nodig als brood, onuitstaanbaar soms.
De anderen. Wij, hebben alleen ons eigen gezelschap in
feite. Reizigers doorheen al zo lang en soms teveel, telkens
overwonnen. De anderen, wijsheid, fijngevoeligheid met
onaf verweven. De anderen, gedomineerd door de
ideologie van de productie om de winst. De anderen,
opgedeeld in kasten die mekaar leerden mijden. De
anderen die mekaar dan toch weer opzoeken en vinden
voor iets grootser. Solidariteit, uitwisseling van menselijke
gevoelens, samen perfectie. De anderen, zieleroerselen,
verhalen verdrongen en opduikend. De anderen, mekaars
sadisten, masochistisch bij wijlen. De anderen, werktuigen
der evolutie naar meer bewustzijn. Met Mekaars geduld
bergen en ravijnen en vlakten van liefde lerend. Inzichten,
te weinig van belang,…bang ? De anderen, de stilte van het
parcours meer of minder genegen dan het lawaai in het
zijn. Een Teveel of Te weinig, opvullen en aanvullen met
niets. Het niets, de grootste duivel...telkens weer verjaagd
door om het even wat van...zin. Zijn. De anderen,
kwelduivels en engelen in hun enige, menselijke gedaante.
De anderen, geven en nemen, vergeven en van doorgaan
tot stoppen, veranderen. De anderen Octaaf 07/07/2009
dinsdag, bij weinig zon
47. Morgen kan ze er niet meer zijn Ze is nog van de jaren
twintig vorige eeuw en deze van deze eeuw, zal ze niet meer
beleven. Een geheugen dat haar zelden in de steek laat. Tal
van mensen en voorvallen, lotgevallen, weet ze aan haar
eigen prognose qua vooruitzichten te koppelen. Zelf heeft
ze die minder. Ieder kent zo wel iemand, hard labeur,
kinderen grootbrengen en dan nog zorgen voor tal van
ouderen en een eenzaam familielid. Nu wordt ze
zelf door haar kinderen verzorgd. Na een evolutie van alles
nog zelf beredderen, komt het trager stappen, dan het ding
met vier wieltjes, waar ze achter liep, ‘loopkarretje’ heet zo
iets waarschijnlijk. Uiteindelijk de rolstoel waar ze nu in
zit. Vroeger kon je ze nog meenemen voor een uitstapje met
pannenkoeken als kers op de taart. Ook dat is voorbij.
Nu ze meer en meer frequent vecht tegen pijnen als daar
zijn, die vanuit de heupen, en steeds talrijker andere
plaatsen. Het wachten op de volgende fase moet
benauwend voor haar zijn. Niet meer zelf kunnen
rechtstaan, pijn hebben als ze rechtgehouden wordt bij het
op de pot gaan en het wassen. Als je ze ziet indommelen
van de rust die ze door pijnstillers heeft en haar hoofd de
tafel niet wil raken, ja, dan vraag je je af, waarom een leven
op zo’n zware manier moet eindigen. Haar mimiek kan
door de pijn heen soms terug heel alert en blij worden en
dan zegt ze de leuke dingen van vroeger weer of dan wordt
ze ernstiger en geeft een nuchtere, niet idealistische kijk op
toestanden. Blij kan ze zijn als je de kol van haar hemd
goed schikt of als je ze overhaalt om een bonbon of een ijsje
met je te delen of het alles overrompelende wereldnieuws
een beetje eenvoudiger voor haar maakt en corrigeert,
positieve vooruitzichten stelt, aantoont dat de wereld niet
naar de bliksem hoeft te gaan. Maar dat nieuws, dat grote
domme nieuws over banken en oorlogen en bommen die ,
door wie eigenlijk geleid, ontploffen, zogezegd omdat er
vliegtuigen in torens vliegen…vervaagd gelukkig in haar
geest als ze de gewone mensen op ‘man bij hond’-tv ziet.
Mensen zoals zij, afhankelijk geworden, het einde, vraag ik
me af, in sommige gevallen verwelkomend. Dat grote
domme nieuws dat verdwijnt als de kinderen en
kleinkinderen en buren met het gewone nieuws komen en
zij er niet uitgesproken, haar ervaring met bijna zestig jaar
dezelfde partner tegenover stelt. Andere tijden andere
mensen. Oordelen doe je die dingen op de duur niet meer,
alleen proberen begrijpen van waar ze komen, je afvragen
wat er in welk verhaal vermeden worden kon …als dat al
mogelijk zou zijn…ook nog eens. Je afvragen in hoeverre
beslissingen op kruispunten niet teveel ingegeven waren
96
door de wereld buiten en minder vanuit het ‘eigen’. Je
afvragen tot hoever iemands vrije wil eigenlijk reikt.
Ieder verhaal is een ander verhaal, onderhevig aan dezelfde
wetmatigheden, maar vaak met andere
voorgeschiedenissen, die zich herhalen en in de loop van
hun evolutie de tegenstrijdige en gelijkgestemde personages
in het leven roepen…en ja, ook die polen kunnen in de loop
van verhalen wisselen. Nee, stokoud vrouwke, de wereld is
vooral gek als het om centen en bezitten gaat en ik weet
het, ook mensen kunnen mekaar tot gekte drijven…als ze
het zware niet overwegend licht maken kunnen. Eén van de
verschillen met vroeger, is dat men het daar vroeger
allemaal weinig over had.
48 .Het verdriet om zijn broer
Hij werkt in weer en wind tussen de fruitbomen.
Klein, breed, werkershanden aan zijn lijf.
Plant bomen op de akkers van voordien.
Zet er staken, spant er draad en snoeit.
Geniet van de bloesems, dunt om te laten dikken.
Besproeit, bemest, maait en dan de boekhouding nog.
Tussen de bedrijven rondom 't Boeckhout.
Plukt en stockeert en koelt zijn opbrengst.
Kisten klaarmaken voor transport, sorteren.
Vervoer naar de veiling.
Familie mobiliseren als broodnodige hulp.
Hij praat op een hele zachte stille toon,
warm contrast met zijn ruwe uiterlijk.
Plots zie ik hem staan naast de open kist van zijn broer.
Met tranen in zijn ogen.
Nee, niemand verdient zo lang vechten tegen een vreselijke
ziekte.
Waar zijn die ravottende jongens van vroeger ?
Naasten kunnen ze de droeve dingen van zich afzetten ?
Echt slijten doen ze niet.
Dichter bij de ziel komen doet soms té pijn.
Op andere momenten kan het heerlijk zijn.
Coeckelberghs Octaaf
49. Je ziel zit ook bij wie je ze gaf, geeft, zult geven
Wie ben ik ?
Heb je er al een idee over ?
Een samenstelling van vergane zielen .
Waarin je echte eigenheid moet domineren.
Wie gaf je je ziel ?
Een deel ervan om in te werken met een doel.
Dat ook die andere als aanvulling zocht.
Van wie kreeg je ook een belangrijk stuk ?
Aan wie wil ze ook biologisch doorgeven ?
Van wie kregen we ze ?
Welke zijn , over één leven heen, de rode en blauwe draden
in de levensverhalen ?
Midden het economische, dat andere verhaal.
Over wat eigenlijk die andere zinnen van 't leven zijn ?
Menselijkheid leren beleven, doorgeven.
Niet buigen voor de pijn.
50. Spreken met ouderen
Het leven moet niet beleefd worden als een wachtkamer
vóór de dood. Als je het vaak met zieke ouderen over een
eventueel nakend heengaan hebt en ze onder meer vertelt
van die mensen die al klinisch dood zijn geweest en terug
werden geanimeerd en dan met verhalen komen over hoe
ze hun eigen zagen liggen en de al of niet bekenden en de
lichtwereld aan de andere kant, lijken ze vaak niet te
geloven dat er een andere kant zou kunnen bestaan. Ze
hebben soms te veel meegemaakt of fysisch geleden en
interpreteren het lijden in de wereld als iets wat 'God' niet
zou toelaten. Voor mensen met een meer wetenschappelijk
gebaseerd geloof in het onvergankelijke van energie, hoeft
dit geen beletsel te zijn om de mogelijkheid van
onvergankelijkheid zoals in de na de dood ervaringen (en
weer terug) beschreven, open te houden. Mensen die
moeite hebben met het ontwarren van waarom hun leven
hun leven was, lijken pessimistischer dan anderen in deze
materie. Inderdaad, in deze ‘materie’.
51. Celibaat en andere praat
Mensen, sommigen hebben al eens de nood om rond de
hete bij van taboe onderwerpen heen te praten. Seksualiteit
97
vooral, is een 'heet' hangijzer. Over welke soort van
lichamelijke gevoelsbeleving hebben we het dan ? Is het
niet menselijker om bij de redenen voor het homo of hetero
zijn stil te staan en leren dieper in de ziel te kijken, dan
louter te 'veroordelen' ? Moeten mensen die met de evolutie
van de ziel begaan zijn, niet eerder leren 'kijken', 'voelen'
naar de evolutie van de seksualiteit, van louter een
instinktachtig beleefde uitlaatklep naar een extra gevoelen
van aanwezig zijn met mekaar in functie van het zoeken
naar jezelf en het waarom van de eenheid met een andere
? Zoiets als kunstschaatsen op het ijs...alleen is al mooi, met
twee nog mooier, ingewikkelder ook.
Zouden er meer roepingen zijn in de kerken der gekende
religies indien de bedienaars er van mochten trouwen ? In
sommige religies mag dat en ook daar blijkt er een steeds
groter wordend tekort aan priesters te zijn. Wordt het niet
stillaan de hoogste tijd om geloven en religie ook onder
andere invalshoeken te bekijken... psychologische,
wetenschappelijke, filosofische ? Misschien zijn er wel
evenveel 'gelovers' in het leven zelf onder gescheiden
mensen dan onder hen die het geluk of ongeluk hebben
nog met mekaar te leven. Belonen en straffen lijken we
mekaar al genoeg in dit leven aan te doen, de rest
is giswerk en afwachten. Hoe leg je dat aan moderne
mensen uit : in de hemel mogen de getrouwde mensen
rijstpap eten en alle 'overspelige' moeten de afwas doen
misschien ?
52. They said he would send us the holy spirit.
In many ways I tried to approach a number of fundamental
things. The creation of cosmos due to the fact that
something smaller or equal to nothing cannot exist. When
meaningless is approached, pressure mounts and like the
big bang explodes. That’s why everything has a meaning.
Nihilism is a contradiction. Sense could not be stopped.
The voyage from radiation towards the first atom and cell
and from then onwards towards us, the creation of the
unique circumstances where this could happen, no, no
lucky coincidence. Everything serves a purpose and nothing
wants to become or can become meaningless. That’s why
society is in evolution, trying to move away from the
decadence of the worn out, towards more fulfillment in the
new end. It might be a possibility that we do not take our
chance and make a happy end of it all during this big bang
cycle…just like we as individual, emotional beings
sometimes desire to have more than one life to get the
complete picture of who we are. I contributed a lot of essays
to raise enthusiasm about these things (mainly in Dutch).
All objective philosophical questions can be solved with
science and history and you can find a lot of wonder and
joie in it…a pity few people try.
The subjective site of it all, the psychological reasons, the
making sense of it all…well, one needs more to try to
understand it and bring it over…by life itself and by culture,
one can succeed. But still a lot of ‘the holy spirit’ of it all
becomes clear by those strange kind of special energy, of
‘intuition’-like features…which aren’t as much a mystery,
but a kind of energy that can trick you, but you cannot trick
it back. This is no appeal to push logic and reason aside
when one is dealing with rather sometimes irrational things
as life and dead. One’s life is interconnected with others
and sometimes it is not so easy to understand ‘why this is all
happening to us’. There’s a structure in everything from a
cell to an apple, and you name it. A lot has been invested to
make life possible. We see and hear…and so on and still we
manage to feel unhappy. We have a problem with
considering all those beautiful things in nature as a unity, as
seeing it as a part of us, part of the same adventure. Our sun
is 5 billion years old and within another 5 billion years it
will be over. Just a little more a dark spot in the milky way.
Even the universe starts over and over again, like a day
follows night…so, what are we afraid of…of death????
We often get to depressed to feel good. We cannot afford to
pity ourselves or others…we must purchase our inner
strength in a way that we do not bother others to much.
Good will is of essence, but can put you in a lot of
trouble…and in times of trouble one often must persist,
alone if necessary, to be able to understand afterwards why
you had to go through the whole process. Often the answer
is that it was because it was necessary to play a positive role
in the life of others…but often in another way, by other
means. You can long for compassion, comfort in certain
periods in your life. But it’s better to rest and think things
over and get a hold of yourself. To try to find out what you
really are good in and act. There is a lot where one can be
good in : let those who know how to offer compassion,
compassionate, let the writers write, let the workers work
instead of putting them without a job or taking too much of
their time for educating the philosophical part of
themselves. Find joy. Do not be greedy, jealous or do not
be bothered with other kinds of fear. Venin starts with
thinking that you are beautiful and you miss a lot…whilst
ignoring true beauty…the fruit of contemplation. We were
put on a wonderful stage and we still don’t understand
why…how can we take real pleasure in it, not understanding
the whole picture ? Insight dictates our live, but we often
fail to see. It can take quite a while before one has
experienced all from every side to get the whole picture.
Do good.
53 raadpleeg mijn overzichten van filosofie en geschiedenis
54 Ach ja , de liefde : onuitgegeven roman
55 lees ook mijn Kortverhalen
56. Vliegen zonder vleugels
Voor diegenen die al eens vogelpik spelen is het duidelijk
dat een pijltje zonder vleugels, dat je daar niet ver mee
geraakt, het verliest op de duur van pure zelfontwaarding
zijn punt, als ware het niet meer fier een pijltje te zijn. Zo
ook een mens die het leven maar absurd en dom en zonder
reden vindt, zal zonder de tegenkwaliteiten die nodig zijn
om in het leven te geloven en er zin in te vinden; zo ook
riskeert die mens om ook zijn vleugels kwijt te raken en de
doelen die hij zich in het leven stelt, te missen. Tot in de
kleinste dingen des dages kom je soms aanleidingen tegen
98
om een filosofische metafoor (vergelijking) op te bouwen. Je
vindt bijvoorbeeld een kaars van de één of andere
communie van één van de gasten. Heel je leven wil je al
overdragen dat geloven, buiten wat godsdiensten er soms
terecht of onterecht van zeggen, in heel veel kan gevonden
worden en dat je dat niet alleen in daden literair, maar ook
qua allerhande menslievendheid kan uitdrukken. Een man
die dit op een speciale manier probeerde was Phil Bosmans.
Vóór zijn tijd hing in vele gezinnen aan de muur “ hij die
werkt voor vrouw en kind en door hen wordt bemind, ’t is
vader”…de spreuken van de bond zonder naam hangen
inmiddels in tienduizenden woningen.
57. Genetische wijsheid
Genetische wijsheid zet mensen op weg naar mekaar om
onafgewerkte dingen uit het verleden in het nu tot rijpheid
te laten komen, zodanig dat de onvoltooide verhalen van de
voorouders hun voltooiing vinden als genetische wijsheid,
weer wijzer geworden. Soms stoppen verhalen wegens
volbracht of ten einde inspiratie. Je kan veel uitleggen,
maar het komt in feite voor een groot stuk neer om te
weten wat het leven en de liefde inhoudt, welke schade
negatieve emoties kunnen veroorzaken voor meer positieve
wegen worden gevonden. Een mens moet steeds meer
capabel worden om te leren observeren wat er in het nu
gebeurd. Eenmaal je het verleden snapt en veel kennis en
wijsheid hebt opgedaan, sta je stabieler in het nu.
58. Telepathie
Elke dag is er vol mee. Onafgebroken lijken dingen,
gebeurtenissen, woorden te worden voorbereid via het
netwerk van eenieder die met mekaar is verbonden. Als je
bewustzijn op een hoog peil is, niet verstoord door
negatieve emoties, maar ook niet euforisch; vallen er vele
maskers en kan je mits voldoende rationaliteit in je
waarnemingen en kennis en wijsheid over dingen,
structuren en mensen; er op betrouwend dat je in
evenwicht je subjectieve indrukken kan betrouwen, kort bij
de eigenlijke aard van iemand komen. Maskers vallen dan,
niet alleen op individueel vlak, maar ook qua de mens
onder zijn sociale verschijningen in groepsverband,
politieke drijfveren worden duidelijker bijvoorbeeld. Men
leert de pijn en angst van anderen doorzien, hun hoop
gelukkig ook. Je moet er jezelf ook voor overwonnen
hebben. Leren kijken op een evenwichtige, strenge doch
ook soms gedogende en soms genadevolle manier,
goedhartig maar ook goedhardtig…kan dingen veranderen
zonder dat je echt op klassieke manieren ingrijpt.
59. Weer tussen het vorige schrijven en dat van nu
“’Binnen een exact aantal mensentijd, (seconden, minuten
enz), kunnen er enorme hoeveelheden meer of mindere
spirituele verschuivingen zitten; in een fractie van een
seconde kan je even veel duidelijk worden als je dat op een
maand kunt om het simpeler te stellen”’. Drie
aanhalingstekens, daar heb je ‘het’ weer, die nog het één en
ander over de rest van de maand kwijt wil. ‘Het’ wil me
absoluut steeds maar weer op het pad van het paranormale
terug brengen. “’Je weet toch wel die dag dat de stichter van
de Bond zonder Naam stierf en je dat nog niet wist en je te
gast was bij een vriendin en het kaartje van de bond zonder
naam boven de kalender ervan naar beneden viel en tussen
de muur en het verwarmingselement inschoof…wat er toen
opstond realiseerde je je eerst een week later “de kunst van
het loslaten”, alhoewel je die namiddag zijn dood vernam.
Het kan toch niet toevallig zijn, jullie beiden die al 17 jaar
reclame maken voor dergelijke spreuken, ze hangen op
jullie beider kamers en eigenlijk door jullie schrijven en
contacten zijn jullie ook intensief met dergelijke zinnen
over levenshoudingen bezig, het kan toch geen toeval zijn
dat dat allemaal gebeurde in de voormiddag van zijn
sterven ? “’
°Wat doe je° sms-te iemand me. Misschien leuk om
voortaan in romans het °symbool te gebruiken voor mensen
die digitaal met iets op de proppen komen. Maar eens
proberen van kort te antwoorden, wat ik ook deed, maar in
het lang kwam het hier op neer . “Ik probeer na mijn reis
in afwisselend mijn stenen huis en ergens onderweg te
schrijven; over waarom ik geloof, ondanks de
moeilijkheden in de wereld en tussen mensen; de
persoonlijke uitdagingen van vroeger en nu en dewelke er
in de toekomst nog voor de deur staan. Met om me heen
een koud buiten en een leeg gevoel van te veel lichamelijk
gemis in de tweede chakra …het vrouwelijke aanvoelen
ontbreekt voor een stuk als inspiratie voedend onderdeel
van mijn lyrische kunnen, dus sorry voor dit soort van
eerder zakelijker stijl Lotus. “’Lot dus”’. ‘Het’ moest er zich
natuurlijk weer kunnen tussen wringen. “’Weer iemand die
op een bepaalde manier aan een andere man gebonden is en
niet vrij is, snap je het nu nog niet, niet op antwoorden; je
woorden maken haar verliefder en voor je het weet verval je
in het toegeven aan lichamelijk gemis zoals met Lotus een
paar keer in de lente vorig jaar en een paar keer in de zomer
met Gypsy die afhaakte na wat geflirt met een vriendin van
haar in de herfst , in plaats van op de ware te wachten.”’
“Bestaat die ware wel ‘het’”, vroeg ik ‘het’”. “’Die kans heb je
al dikwijls laten voorbijgaan”’ repliceerde ‘het’…en ik die
dacht dat de dames altijd uiteindelijk de boot
afhielden.*(loving life is the greatest art, living together as
well).
Wat kunnen ‘we’ daar samen uit besluiten ‘het’ ?
Hoe wijzer men wordt en hoe meer levenservaring, des te
meer kan men de positieve lijnen van de negatieve lijnen
onderscheiden, hoe ze mekaar aanvullen, maar tegelijk ook
‘zien’ of iets te laat is of niet. Van veel zijn mensen zich
niet bewust, zowel zaten ze met een soort permanente
drang om alles en iedereen te willen veranderen…zowel op
sociaal als persoonlijk vlak…dus kabbelt alles verder met
hier en daar een waterval of minder. Is niet alles gewoon
een heimwee naar de rust van het worden dat in de
passievrucht bij uitstek begint ? Een verlangen naar eeuwige
jeugd ook en de cyclus van het hele leven zelf niet begrijpen
? Een voorbeeld op het sociale vlak, een deel van de massa
verafgood de sportgoden die miljoenen verdienen…zij
aanvaarden de ideologische bovenbouw van de burgerlijke
samenleving. Ter herinnering, voor de burgerij had de adel
het voor het zeggen, alhoewel de proleten van nu toch al
een inhaalbeweging achter de rug hebben. Een voorbeeld
op het persoonlijke vlak : sommige mensen dienen als go
99
betweens om verhaallijnen tussen anderen weer laten
aaneen te sluiten. Zo was ik onlangs op een letterfeest met
dichters en zangers, waar vooral de enkele niet nihilisme
geneigden me aanspraken. Maar later misschien meer
daarover, want er hangen te veel verhalen van het vroeger
en nu van anderen aan vast… en die kan ik hier onmogelijk
gaan samenvatten. Het is misschien wel (natuurlijk is het
zo) op aangeven van ‘het’ dat ik wel het daar beleefde
voorbeeld van wat ‘het’ gedachtentransformatie noemt,
even schets. Ik had afgesproken met een paar enkele
kennissen om hen op het letterfeest te ontmoeten. Op een
bepaald moment hekelde ik het pessimisme van een paar
nihilisten zodanig dat ik tegen een vriend zei van : “zo kan
je hier ook de prijslijst uit het café van het cultureel
centrum hier aflezen (wat ik wel degelijk begon te doen), en
zeggen dat het poëzie is)”. Er waren maar enkele mensen
aanwezig toen in het café, (er waren continu optredens
bezig in aanpalende zalen en zaaltjes). Een uur later komt
daar toch in het café als inleiding op zijn speech de
drankkaart van het café aflezen zeker ! ‘Het’ informeerde
me dat dat kwam omdat ik naar zijn optreden was gaan zien
en horen en gewoon daardoor ergens op de punten van zijn
gemis had contact gemaakt met wezenlijke dingen in hem,
waardoor de gedachtenoverdracht van het beschouwen van
de prijslijst als een te lezen gedicht kon doorgaan. Weer
niks om tegen andere mensen te vertellen en bovendien,
het werkt allemaal veel subtieler. Je kan wel wensen dat er
van alles positiefs gebeurt (het tegendeel werkt toch in je
nadeel en een groot deel van de mensen kan dit gewoon
niet gelukkig); maar het is een hogere energie die de
dingen en mensen bij mekaar brengt, gebeurtenissen en
woorden doet ontstaan, krachtsverhoudingen en al wat je
kan bedenken. En het is niet omdat dit blad niet gevuld is,
denk ik soms als ik op een dagboekbladzijde kijk, dat het
daarom geen intense dag was. Een samenzijn bijvoorbeeld
buiten mijn gebruikelijke alleen-zijn of een dag met vele
praktisch te regelen dingen die ook al onderdeel zijn van de
processen die ik tot nu toe kwam te beschrijven. Maar wat
echt goedgoedgoed doet, mistte ik ook gisteren, nee niet
vandaag, zonder dat het opviel eigenlijk, zo ongewoon kan
men het worden, zeker als men op te veel domeinen bezig
is, zoals deze klavierheer. Het was ook een stakingsdag
vandaag, oh wat heb ik daar vooral tot in een niet ver
verleden veel over geschreven. *. Altijd maar over het
waarom van krachtsverhoudingen en de toestand van
evoluties, maar op het sociale vlak dan. Heden ten dage
interesseer ik meer voor zo van die gedachten van ‘het’
onlangs : “’Dementie is ook door genetische verhaallijnen te
overwinnen, zodanig dat een bepaald stuk van het wezen
uiteindelijk vreedzaam in rust en kennis overgaat”’. En zo
een gedachte van hem komt dan na een droomanalyse ’s
morgens nog wat sluimerend in bed, met de blik toevallig
op de lichtstralen die door de blikken trommel met
rijstwafels wordt weerkaatst, licht van de zon om de hoek in
het oosten, een zon nog niet voor het raam, ook
aangekondigd door een eens degelijk door mij opgeblonken
glas dat er voor stond. Maar die momenten kiezen ook niet
altijd een dergelijke tot het lyrische neigend ‘ogenblik’, het
kan ook gewoon bij het patatten schillen. Waarover
vandaag nog schrijven ? Over de evolutie van het geluk in
driehoeken (maar dat is niet mijn idee), ben meer in voor
het beleven zelf van het leven voor de moment…de
buitenwereld trekt weer ! Vergat ik in de januarimaand nog
belangrijke anekdoten te verhalen ? Tuurlijk. Zal wel eens
van pas komen via een flash back. Donderdag 2 februari
2012
60. Dennenwezens in de sneeuw
2 Grote mastodonten. Van elk een andere soort en toch
boom, mooi is dat aan ’t leven. Mijn raam even wagenwijd
open, de nacht en de eerste grote witte stilte van het jaar
overvalt me. Ik snuif alles diep binnen in mij en voel
verwantschap in een oneindige stilte waar een paar uur
eerder nog een uil door vloog. In een oogwenk meen ik
deze pracht te begrijpen en geniet ten volle van het
eindeloze mysterie van het zijn en alle vragen daarachter,
op dit gegeven nu in een lange reeks waarbij puur
bewustzijn als dit vaak vertroebeld wordt. Nu de wit
bezwangerde bomen wel in dialoog met me willen gaan,
lijkt het als of ze gewoon willen zeggen wat ik zo net
beschreef. Even geen vragen of antwoorden meer, alles
laten stromen, observeren; luisteren naar delen’ zijn ‘die
ook nog gezuiverd willen worden, zoals bomen doen met
lucht en mensen met mensen op de paden die hen scheiden
en verenigen.
61. Symbolische fantasieën
Je kan alle dagen luisteren naar het weerbericht en na een
paar weken keihard vriezen, blij zijn dat de temperaturen
zachter worden en ineens denken ‘de lente kondigt zich
aan’; al is het nog maar half februari en schijnt de zon, uren
later kan het weer winter zijn; alsof mens en weer en alle
geest totaal onverwacht bochten kunnen maken. ..tegen de
tendens van het lineaire denken in…nee, wacht het weer
maar dag na dag af…het zal geen zomer zijn tot 21
december. De eigenlijke betekenis van ‘bidden’ : je eigen
innerlijke analyse van dingen van de zielswereld van jezelf
en anderen, gebruik makend van lichaam, ervaringen,
kennis, bewustzijn, wijsheid, beelden, woorden, geuren,
emoties, gevoelens, innercommunicatie. Observaties,
bijvoorbeeld van de rand van het lege glas waarmee de zon
een grote nevelcirkel op het plafond tekent. Ons heeft men
geleerd te bidden tot een verkeerde voorstelling van het
wezenlijke, een beeld in de kerk. In plaats van tot rust te
komen, alles waar je mee bezig bent letterlijk en figuurlijk
tot stilstand te laten komen, tot aan het punt ‘verlangen’
naar een punt van connectie van waaruit het goede kan
worden bevordert. Dat kan het flash backen naar het big
bang punt zijn, eerst gevolgd door het aanvoelen van de
evolutie van het alles naar de cel en ons toe, zodat je
uiteindelijk na een herinnering aan bijvoorbeeld een
familiesaga, bij jezelf terechtkomt…alle evolutie op alle
domeinen even laten rusten en genieten van je innerlijke
rust en vertrouwen in de verdere evolutie en de komende
dingen des levens met mensen, opdrachten … . Verbinden
met die mensen in het nu waar je een band mee hebt, van
persoonlijk tot groepsgebeuren, sociaal, cultureel,
psychologisch, spiritueel. Mogelijke oorzaken en verdere
ontwikkelingen doen de revue, gekruid met weten wanneer
je afzijdig te houden en automatisch het goede toe te
wensen aan deze of gene (geen nare dingen, uit den boze);
100
wel wetende dat je niet in het lineaire denken mag belanden
en de hoop moet koesteren dat alles op wieltjes zal gaan .
Kritiek op de Oosterse filosofie. Het “ego” is iets
individueels, maar ook vooral iets collectiefs, een puzzel die
werd samengesteld door heel veel voorgangers in
genetische vertakte lijnen, met communicatievormen die
volledig gesnapt kunnen worden door diegenen die de code
van dat alles in hun leven al hebben ontcijferd. Later
voorbeelden. Opgeven van het ‘ego’ is ook weer zo een
vorm van lineair denken, je lost er niet alles mee op,
integendeel, je kan dat ‘ego’ niet opgeven, wel het deel
negatieve emoties die een mens heeft; de rest moet worden
gekoesterd en ontwikkeld en zo bevorder je andermans
geluksgevoel en andere dingen; zonder jezelf te schaden.
Wat ben je er mee te geloven dat een hond eerst hond moet
zijn geweest voor hij een paard kan worden ? De ziel als
natuurlijk opgebouwd element van bewustzijn van andere
elementen; als instrument voor het ervaren en verkrijgen
van meer en meer bewustzijn doorheen allerhande emoties,
gevoelens…voedt de geest als analyticus van de zingeving
van het geheel. In het leven is heel dit proces heel goed te
ervaren. Als literatuur bijna niet te vatten, want er zijn niet
alleen de rode, praktische levenslijnen in het leven, maar
ook al die menselijke wisselwerkingen en gevolgen die
zonder de vereenvoudiging van het dagelijks aan te houden
evenwicht er tussen, niet te overzien zijn, laat staan te
ervaren. Genetisch beschadigd raken of genetisch hersteld
raken door het leven, maakt meer kans op de waarheid te
zijn , dan de Indische reïncarnatie- gedachte; wat niet wil
zeggen dat het achtvoudige pad, de juiste instelling, de
juiste gedachte, de juiste woorden, handelingen… niet zeer
wijs is.
62. Kreta 2012
Een boom van een man, met roots in Afrika en Europa,
vloog ons veilig tot Heraklion. Mijn zetel was naast een
paar Waals landgenoten die interesse hadden in het Griekse
alfabet dat ik nog maar eens onder de knie niet maar in
mijn beeldvorming van woorden probeerde te krijgen om
ten minste de namen van de gemeente onderweg te
begrijpen. Het werd geen KéFord maar een volkswagen Polo
om het eiland van 250 km op 60 te doorkruisen richting
Agio Nicolaus, Sitta en zo verder naar beneden tot Mikra
Galiatos. De twee enige nachten in een bed bracht ik aldaar
door in Makri Galiados op dertig meter van de steeds
bruisende zee. Enkele tochten binnenland daarboven
gemaakt, bergdorpen met oude en weinig nieuwe huizen
zoals agios Stephanus en Agios Ioannis, namen van heiligen
waarvan de datum van viering voor diegenen die de namen
dragen vaak belangrijker is dan de verjaardagen van
diegenen die ze dragen. In het eerste dorp een geweldige
zonsondergang gezien, alleen de vermanende vinger van de
godsfiguur uit de bijbel ontbrak er nog aan, in de tweede
een alleen spelend kind in een piepklein gehucht waar
zwaluwen in verlaten huizen woonden. Daarna richting
Ierepetra waar de sneeuwtoppen opdoken, prachtige tocht
naar Lentas, op een bergtop eerder hoorde ik weer de
kinderstemmen van de kinderen vroeger, zo’n serene pracht
en zo alleen met de natuur. Heel dankbaar voor al het
aanschouwde natuurschoon. Dan weer het binnenland in,
de provincie Rhetymon tegemoet met een prachtige
sterrenhemel en de avond die eindigde met een gesprek met
een cafehouder Michelangelos, van voetbal over politiek tot
filosofie. Een plaatselijk biertje van één en halve euro en een
glazen vaatje heerlijke noten, maar ook een in schijfjes
gesneden appel en appelsien en raki's, de
rekening...anderhalve euro, ieder geeft van erkenning
automatisch meer. De enige nacht moeilijker geslapen, tot
na vier keer wakker worden een vogeltje boven een tak
boven de auto begon te fluiten...enorme Griekse soort odysy
droom gehad over een aantal mensen waarvan de negatieve
emotionele problemen onder de vorm van
wiskundeformules op hun huid waren getatoeerd, 'te
mijden' leek de ondertoon van de droom.
Verder door de Griekse lente met al zijn speciale kleuren en
geuren en vormen, bergdorpen en kleine stadjes, Griekse
salade 's middags en tegen de avond een variatie van het
plaatselijke, elke dag wat anders...zoals in Maça dat ik
uiteindelijk toch vond zonder het nog te zoeken...piepklein
dorp op grote hoogte in een streek met veel bomen van
hier. De plaatselijke tavernehouder Constantininos zat er
met zijn hele familie op het terras en kwam aan mijn tafel
zitten, we praten over het oude huis van zijn schoonma
zaliger dat hij moderniseerde, over eten en toestanden
allerlei, het was weer iemand die op iemand van in het
noorden geleek. In dit dorp geen lange Nederlander, maar
later de twee Duitse wereldreizigers, man en vrouw die al 50
jaar met een camionette de wereld afreisden tussen
reisperiodes door, ze hadden mijn tio gevolgd zo bleek toen
ik er twee dagen later weer passeerde , zo zei
Constantininos me. Ondertussen was ik wel in de
voelhorens linksboven aan het eiland geweest Kissamos,
waar de Duitsers me eerder op een strandhoek op de koffie
hadden uitgenodigd. Van Noordwesten prachtige tocht
naar beneden met hoogtepunt op 8km van de zee Sarakina,
kapel Aartsengel Michael... . Ongelofelijk mooi.
Gesprekken met mensen van allerlei nationaliteit onderweg
weer naar de oude kustweg richting Heraklion. Prachtige
foto's genomen en filmpje van paarden. Veel veel meer,
maar de details vallen moeilijk te beschrijven, ik bedoel
hetgeen je van moment tot moment ervaart. Je zou dat op
het eind van de dag moeten doen, des te verser des te beter,
maar verser dan het ogenblik van waarneming kan niet. Op
het eiland moeten lang geleden ook Syriërs, Indiërs
bijvoorbeeld zijn aangekomen, het valt aan veel in de
aanblik van mensen te merken.
PS Rik van Steenbergen is niet dood, zijn lookalike leeft
ergens in ’t zuidwesten van het eiland en heeft er een
hotelletje
63. Paranormaal romanidee
Omdat ik niet meer altijd zo goed kan, tegen het lijden van
het wezen, dat ik voor een stuk als een onderdeel van
mezelf ervaar,... heb ik besloten om 'het' in dit schrijven
gewoon 'het' te noemen. Ik heb al eens last van oneindig te
goed te willen zijn, te begripvol, te betrokken bij het lijden
van al die andere wezens die eigenlijk hetzelfde in andere
vormen voor hebben. Ik en ‘het’ samen, te veel
meelevendheid, inlevingsvermogen; te veel ratio, te veel
101
analyse en te veel alternatieven en te veel fantasie ook;
moeilijk om samen te houden soms. Het leven van 'het'
daarbovenop is als een levende roman met teveel gegevens
met verbanden over alle mogelijke personages en aspecten
van het concrete en abstracte dat alles en eenieder omgeeft.
Het is soms ook moeilijk van de 'het' in me en het 'ik' uit
mekaar te houden. 'Het' is meer wit-zwart en academisch,
zowel als overdreven paranormaal bezig en eigenlijk ben ik
het die teveel last heb van te begripvol te willen
zijn...eenieder heeft zijn eigen wegen uit te stippelen en te
gaan en daarvoor verantwoordelijkheid op te nemen; hoe al
die vertakkingen op eenieders ‘landkaart’ ook uiteenlopen.
'Het ziet mensen, woorden, dingen, plaatsnamen,
eigennamen... en herkent het wezenlijke en sommige niet
zo evident lijkende verbanden erachter. 'Het' wil schrijven
en realiseert zich dat dat achter bepaalde grenzen niet meer
mogelijk is en niet alleen uit privémotieven, bijlange niet.
'Het' weet het, 'het' kwam voort uit het benaderen van het
punt van zinloosheid na de zoveelste bigbancyclus, 'het'
kwam voort uit straling en atomen en cellen enz...en
verrijkte zich door ontwikkeling van culturen, tot wat 'het'
nu is, een enorm bewustzijn over het totaal der dingen,
gekoppeld aan de eigen specifieke emotionele leefwereld,
waar het zich door inleving en analyses en volharding ook al
doorgeworsteld heeft. 'Het' zit hier nu in dat 'ik' dat door
generaties niet zomaar toevallig en blind doorgegeven werd
om met die spirituele rijkdom iets te doen ten gunste van
mensen met meer dan gewone belangstellingen en feeling .
Vermits 'het' geen camera heeft om al de dingen die ik
tijdens mijn januarireis zie, te filmen en woorden en
geluiden te linken met de dingen die ze in ‘het’ en me
oproepen; zal 'het' het aan zijn eigen lezers verplicht zijn
van in fictieve romanvorm toch iets te proberen
overbrengen van wat 'het' bedoeld. Eerder is 'het' niet
tevreden, alhoewel 'het' meer en meer ontdekt dat de
innerlijke beleving van die haast paranormale dingen
waarover 'het' het heeft, al genoeg is om dingen langs
telepathische weg misschien te veranderen ? Ikzelf heb
alleen wat zon, natuur, voeding en een dak boven mijn
hoofd nodig, het mag mobiel zijn. Ook de liefde van een
ander wezen van het andere geslacht is belangrijk, ook voor
'het'...maar 'het' heeft die anderen hun gedeelte overgeërfd
lijden zo goed door, dat hij er voor mensen niet gemakkelijk
draagbare dingen over zegt of schrijft, ook dat valt aan te
kunnen met anderen, in overleg tussen 'ik' en 'het' ...en die
anderen...als er nog eens een andere 'ons' pad kruist
eigenlijk.
Het 'het' in een ander leren kennen, je moet er van 'het'
maar de kans toe krijgen. Toch heeft mijn 'het' al heel veel
geleerd van mijn inleving in de pijn van anderen en mijn
weigering van weer met mensen hun pijn in te gaan.
Diegenen die 'het' ook hebben en niet onder hun negatieve
emoties bedolven zijn, zullen deze regels wel verstaan,
anderen, de meer wit-zwart denkers...en ze moeten en
mogen er ook zijn, ben soms zelf zo, zullen al die heisa om
het 'het' wel gewoon catalogeren onder afwijking van de
hersenen, wat in sommige gevallen ook kan en de nodige
onderdrukkende medicamenten voorschrijven; wat in het
geval van ernstige psychose al eens nuttig kan zijn, vooral
voor de omgeving zeker dan...maar de vraag naar
alternatieve behandelingen blijft...als verbetering in de zin
van innerlijke rust en evenwichtig beoordelingsvermogen al
mogelijk zou zijn (dergelijke momenten benaderen en er
niet te ver van weg geraken is ook al goed).
Wat ook goed is voor 'het', is nog minder en minder vooral
het gedeelte afstompende media analyseren, moderne
telecommunicatie is wel heel aardig meegenomen, al was
het maar als alternatieve bron van nieuwsverspreiding of
om te merken, langs facebook bijvoorbeeld dat mensen
meer dan normaal met mekaar in contact staan. Zelfs
wanneer ik eens sterk aan een facebook contact dacht
bijvoorbeeld, bleek het uur en al en hetgeen men postte te
kloppen, volgens 'het' althans, ik sta daar eerder sceptisch
tegenover.
Veel moet een mens kunnen loslaten op familiaal en
liefdesgebied en al die anderen dingen, om uiteindelijk bij
zichzelf kunnen thuis te komen. Ik zou weer eens een half
Europareis kunnen maken, maar de eerste dagen bewezen
al dat ik me tot het vinden van één streek diende te
beperken. Voor ik die vond wilde ik eerst nog een plezier
doen aan een heel goede, doch te cynische schrijver, die
ergens in de voorlopers van het meer woeste gedeelte van
Frankrijk woont. De dood wordt er extra geaccentueerd
door van die kerkhoven met tonnen betonnen zware
kruisen, de natuur is er prachtig, maar zwaarder,
klimatologisch en letterlijk door zijn massiviteit, dan nu
hier in de Aveyron streek.
Door omstandigheden moeten we mekaar hebben gemist.
En als voorbereidingen om mekaar te zien al zo al niet
meezitten, hoeft het op langere termijn ook vaak niet, zo
blijkt achteraf; zo wil ‘het’ me maar duidelijker maken.
Ook 'het' weet niet of in metaal een ziel zit, die eens tijdens
een andere big bang cyclus al een auto was en dat weer
wilde worden, maar bij de mensen lijkt dat toch zo te zijn.
We zijn uit zovele vroegere genetische samenstellingen en
verhalen eigenlijk samengesteld. Zo van dié gedachten, daar
is 'het' goed in...nog zo eentje ? " Als je rijdt ben je een soort
ridder, maar slaap je aan de kant van de weg en de 'ridders'
razen door, dan zijn ze muggen. Het 'het' is goed in
dergelijke relativiteitstheorieën...in studeren van de bijbel
en filosofie en politiek en al wat je maar wil ook, hij leest vijf
keer meer dan er staat en verbindt de dingen moeiteloos
met mekaar...voorbeelden zullen nog wel volgen. Als 'het'
droomt en minder ik, maakt 'het' op basis van collages van
de dag of jaren terug heel helder makende zingeving over
het ziele leven van anderen meestal, tot in de voorspelling
toe.
Zoals de oude man aan de toog achter Reims tot me zei :
"Heb je een gave ? Hoe wist je dat ik zelfstandige geweest
was ?" . Hij noemde Michel Malmot en wist me te vertellen
dat namen zoals Marnix in Belgie alleen voornamen zijn.
Eerste indrukken zijn een enorme rijkdom. Zo kwamen ik
en 'het' op een parking in La Chaise du Dieu een dame
tegen die haar hond uitliet...het beest liep naar mijn
campingcamionette en ze riep het terug...'Belga' heette hij
of zij. "'Typisch specifiek voor jou relatie met vrouwen"'
fluisterde 'het' me toe, nadat hij haar naam in de paar uur
102
naar de volgende reishalte enkele keren had
geanalyseerd,"'...wat betekent 'Malporte' anders (ik had haar
naam gezien toen ze haar huis inging nadat ze haar sigaret
had opgerookt en ik ergens een koffie ging
drinken)...brengster van zwaarte, zo zijn toch bijna alle
vrouwen op het laatste van je verhouding met je geweest en
'God' (zal ik maar zeggen, zei 'het'), "'zend je er naar toe om
ze op een ander been te zetten...ze smijten je zelf een been
en je moet het maar terugbrengen om hen uit te leggen
zonder dat ze daar zelf te veel last van hebben
liefst...daarom ook dat die bazin 'Malporte' noemt...maar
deze Belg, deze 'Belga' heeft soms geen zin om naar
eenieders 'nukkige' pijpen te dansen. Je was beter naar
Lavauxdieu gereden, intuïtief gezien."'
En zo is die 'het' soms tegen me bezig, hebben jullie dat ook
? 'Het' ziet de mens als een innerlijke strijd om samen te
kunnen gaan tussen de mannelijke en vrouwelijke
voorouders van het 'het' en hun ikken. Uit die strijd, komen
dan nieuwe personages voort, via geboorten. "Ach, zeg ik
dan tegen 'het', via die vrouw kwam ik gewoon te weten dat
het in de te hoge delen van Frankrijk wel tot min 26 graden
in de winter kan zijn en ik verlang in de koude en natte
tijden van hier bij ons, al wel eens naar iets warmer en
daarom ook , rijden we door. "'Zie daar, zegt 'het' dan, die
gemeentenamen die we tegenkomen, vertellen iets over
jou...’Pablesse’ (niet letterlijk, maar het zit er in) , eigenlijk
ben je een gekwetste gescheiden vader die zijn kinderen
jarenlang alleen opvoedde, op zoek naar een nieuwe
levenspartner. En daar, ziet dat gemeentebord, 'gebroken' in
't Frans, met je naam er in; ben je niet al een te lang
eenzame gebroken man ? 'Het' is soms erger dan een gps
(met natuurlijk zijn voordelen, net als 'het' ook heel grappig
kan zijn...op een bepaald moment kan een gps je ergeren, je
weet soms wel dat hij het geheel stuurt vanuit een groter
kunstmatig 'bewustzijn', via satelliet dan; maar hij volgt niet
altijd de roerselen van de ziel, de diepmenselijke
beweegredenen waarom je plots een andere richting kiest.
De gps is voor wit-zwartdenkers en voor hen voor wie alles
altijd op voorhand helemaal moet uitgetekend zijn, ideaal.
Zoals de godsdienstige wetten ook ideaal zijn voor vele
mensen...doe je dit ...kom je in de problemen, zelfs al
hebben je beweegredenen met het hart te maken of met
hogere inzichten. Trouwens, who needs a gps als je met 'het'
reist. Zo stond ik vanmorgen qua tijd en plaats op de juiste
plaats en tijd, alwaar ik ging beslissen noordelijker of
zuidelijker te rijden. Ineens komt er een hele lange witte,
maar nogal bemodderde camion doorgereden en daar stond
opgeschreven, in die modder, een Franse voornaam,
toevallig dezelfde als die van mijn vader "die voornaam, x
dus ...én ...maak je geen zorgen, x zorgt overal voor".
"'Waarschijnlijk een te uitgebuite chauffeur"',
innercommuniceerde 'het' me. Dat was nu eens iets waar 'het
' en 'ik ' het over eens waren, volgen die route...en alzo
kwamen we in een gemeente in een paradijs van een streek
met eindelijk goed weer (en er stond regen aangegeven in
de krant die dag) en volgens ‘het’ een gemeentenaam met
mijn naam en dat ik het mocht lenen, dat oord...en
inderdaad ik leende, huurde er mijn eerste kamer op de reis
waar ik tot dan in mijn reiscamionette sliep...wegens een
paar technische nog te verbeteren euvels...en te moe
...wegens teveel hooi op mijn vork, maar de reis is dan ook
symbool voor m'n leven tot nu toe...eerst me ingraven in
alle mogelijke sociaal, politiek onrecht en er alternatieven
voor zoeken, nadat ik door had hoe het allemaal in mekaar
zat (zie de trip naar de cynische schrijver, voor een stuk
door voornamelijk, ons gemeenschappelijke element, de
politiek zo wel geworden) en daarna, de vluchtige
ontmoeting in de gemeente met de naam van de stoel van
God met mevrouw met de Belgahond. Dan het spirituele
pad op, via meerdere personen en gebeurtenissen en het
verlangen naar reizen en mooie plaatsen en dat delen...dat
me nu op deze plaats bracht. Alleen...in opdracht van hun
'het' en mijn 'het' waarschijnlijk, of om in te spelen op de
'het's' van anderen...wie zal het zeggen, de nacht zal weer
raad brengen, me hopelijk niet vannacht doen wakker
schieten waarna alles zo helder wordt dat ik weer voor 'het'
moet schrijven. Welke gemeentenamen gaan 'we ' nog
tegenkomen ? 'Bijna het woord 'illusoir' daar zat ook een
goeie anekdote, ondertussen vergeten, aan vast...en daar
was ik het met 'het' eens. Wat nog over de reis te melden tot
nog toe. Enkele aantekeningen : 'Parijs, een gigantische
metaalstroom doorkruist de woonsten van die leven op het
ritme van boulot, dodo, metro. Welk werk is eigenlijk strikt
noodzakelijk, wat kan er worden vermeden, we moeten te
over consumeren omdat iedereen een job zou hebben.' Op
de radio, die vaak niet opstaat, of ik hoor 'het' niet meer
goed, hoorde ik dat Eugène, de oudste boom in het
Zoniënwoud dood was...("’Zowelwoud,"’, grapte ‘het’ en ik
zit hier nu drie dagen later bij iemand die een hotelletje in
zijn eentje openhoud en die naam Eugène heeft...als enige
klant. Eugène is een gelukzak, hij heeft gewoon een
liefhebbende vrouw. Een mens moet van alles in zijn leven
meemaken om te weten hoe het allemaal in mekaar zit dit
leven...zo ben ik ook een kwartiertje doof geweest op de
reis...op de Puy de Dôme berg beneden, klapten mijn
trommelvliezen niet uit en ik dacht dat de radio nochtans
opstond en er iets met de motor van mijn auto was, zo stil
klonk ie en de gps vrouwenstem met haar slechte Frans
accent, waar bleef haar uitleg ? Moet raar zijn inderdaad,
doof zijn...ik wist al van veel alles, maar nog niet van dat.
64. nieuwe dag, dinsdag de 1Ode januari al
Zou ik niet beter dag na dag beschrijven,, in plaats van na
een reeks dagen, weken… ? Alhoewel dit lichaam van mij,
(sorry 'Het', ik weet het, ik zou je naam met hoofdletter
schrijven, maar er is nog ergens een hoger 'het' dan jij, 'Het'
van ‘het’ dus ‘het’); waren de dromen niet van de minste en
we hebben ze beiden samen gemaakt, denk ik, beste
'het'…wie weet met hulp van ‘Het’ .
De droom maakte me wakker omdat ik op een bepaald
moment iemand een schop gaf, het bleek de stoel naast het
bed te zijn. Passeerden de revue in beelden : een drietal
vroegere collega's en de manieren waarop ze, ofwel hun
eigen aard onderdrukten of die van anderen of die van
anderen de hunne. Uitkomst van de droom was, dat
dientengevolge de democratie van de dictatuur van het
grootkapitaal nog altijd regeert. "'Had misschien maar niet
naar die stakingen op de Franse tv zenders moeten kijken
voor het slapengaan, zou 'het' me zeggen"' . Hij had me
verwittigd, in dit hotel Ban Carel, noemde het, moest ik
Marx even terzijde laten, bannen. En zeker in de
103
hotelkamer met het nummer 4, mooie getal van het midden
van de 8. Verder ook een droom over een verhouding tussen
mannen, waarbij de ene zijn homoseksualiteit wou
botvieren op een hetero man...vandaar dat de stoel
verschoof waarschijnlijk. Soms moet je echt van je afbijten
in het leven, maar vooral weten dat het lot zich op je wreekt
als je anderen de verkeerde dingen wil aandoen.
Sorry, 'het', jij krijgt het woord weer, je wil het hebben over
de theorie waarmee je na het ontbijt en mijn rusten om
goed met je te kunnen innercommuniceren, op de proppen
kwam :
"' Het probleem met alles tussen leven en dood, is dat we
niet weten of de info die we over een bepaalde persoon of
personen binnenkrijgen, na analyse, ofwel naar een hogere
hiërarchie gaat ofwel door de bewuste personen zelf als
energie gebruikt wordt om uit bepaalde moeilijke situatie te
geraken...ofwel gaat naar personen die eens hebben geleefd
en ook al met deze moeilijkheden hadden te
maken...waarschijnlijk naar een combinatie van de drie
mogelijkheden...op basis van het gegeven dat het goede dat
mensen ooit deden, de energie daarvan, nog kan worden
aangewend door diegenen die op een bepaalde manier de
verlengstukken van vorige verhaallijnen waren...op
voorwaarden dat ze zichzelf niet overwegend door
negatieve emoties laten overweldigen hebben en ze er niet
los van raakten, bij wijze van spreken."'.
Dat kan wel tellen als theorie 'het'...doe zo voort en ik
promoveer je tot 'Het', waarmee je waarschijnlijk een
geweldig sterke band hebt die generaties teruggaat en een
dergelijke dewelke het pad misschien kruist van zij, die
door zich op basis van het teveel medelijden hebben met de
zwaarmoedigen en bedrukten .
Wat zeg je 'het' ?
Ja, Vi(e)cCA, een voorvader van me (zie 'een jump van
400jaar'-verhaal *), was een Spanjaard, ja de CA van Carne
(vlees) en van CAtholiek heeft misschien voor papenman
Alva wel wandaden begaan vanuit het in de CArne, teveel
Vie in het vlees nog te zitten, (in jouw taal spreken is echt
niet makkelijk 'het'. ‘Victory’ zit er ook in, ja, ik weet het. En
in message zit massage, maar nu terug naar jou denklijn
weet je wel alstublieft ! De gewone Christenen wilden van
de negatieve emoties al meer van los komen en mijn
voornaam en familienaam is bijna identiek als deze uit de
stamboom van de vrouw , waarmee ik een diepe Carne maar
ook spirituele relatie had, alhoewel de rest ook niet min
was, integendeel en ik weet het, we zullen na een jaar terug
platonisch omgaan met mekaar misschien wel uit mekaar
groeien omdat het lichamelijke geen plaats meer krijgt, de
plaats waar het zich tweemaal acht jaar in wisselende
gewaarwordingen van energie en beelden in kon koesteren.
Toch merkwaardig die verhaallijnen over generaties hee, de
oude Dionysus Vicca liet een kapel bouwen die nog bestaat
en een grootvader van Willeke werkte nog voor een
afstammeling van die Vicca. Een andere afstammeling die
overliep van levenslust, één met zuiderse trekken en een
blauw én een donker oog kwam samen met een meer
Germaanse die het leven precies wat beu was soms omwille
van de hardheid van het bestaan toen en ze maakten
prachtige kinderen. Ook een merkwaardige lijn was het
samengaan van een tak van de familie Vicca vier eeuwen
later met de familie Pasttimes, waar de mannen een eerder
zachtere inborst hadden en de vrouwen overaanhankelijk.
De man met het Germaanse en Romaanse oog, alhoewel
levenslustig, had daardoor al niet meer de machokaraktereigenschappen van een deel van de zuiderlingen.
Hou jij je maar met de analytische kant van het leven bezig,
'het', werk maar verder aan je modellen van ofwel is een
mens iemand met een zeker mannelijk en vrouwelijk
evenwicht van de desbetreffende krachten in hem of haar ,
ofwel neigt hij of zij naar het homofobe door teveel
mannelijkheid of vrouwelijkheid in zijn of haar eigen toe te
laten en de verbanden die je ziet met de structuren van
onder andere atoommodellen en reageren en niet reageren
of in een ogenschijnlijk onverschillig evenwicht blijven met
de omgeving of niet. Zal ik me wel bezig houden met hoe
mensen met dezelfde en verschillende familiale
achtergronden en karakters met mekaar interfereerden en
nog altijd interfereren en dat tenminste voor de leek
begrijpelijker dan jouw schema's dat zijn, voor te stellen,
waarde 'het'. Ik ben er toch maar in geslaagd van op deze
reis te doen wat ik al lang voorvoelde, ergens een
aanknopingspunt vinden om vanachter een tafel in de zon
over de diepere lagen van de geest en zijn onderste met de
zuiverste stoffelijke verbonden zielelagen te schrijven (ook
het geestelijke is een soort stof, niet mis te verstaan, maar
van een gedeeltelijk andere dimensie en samenstelling wel
te verstaan, daar zijn we het eens , 'het'. En wat die ‘Het’
met hoofdletter betreft, die tref ik bij mijn wandelingen aan
in alle geuren en kleuren en temperaturen en lichtinvallen
en menselijke en andere creaties, zowel in de vondst van die
boer hier op de hoek om een kapotte stoel in een kippenhok
als zitplaatsen voor de kippen te integreren, zowel als in de
machtige watervallen hier in deze mooie streek waar je in
de zijwegen van de hoofdwegen nog kan wandelen met je
ogen toe, wijl de vermoeidheid van je afglijdt. Het is
allemaal niet voor niets geweest, als ik zie dat ik nog vele
blogbezoekers dagelijks heb bijvoorbeeld, al vul ik de blogs
al maanden bijna niet meer aan en hadden ze in de tijd dat
ik ze dagelijks aanvulde samen een 1000tal bezoekers per
dag, nu dat ik het niet meer doe, volgens de nieuwe
statistieken van mijn operator niet veel minder. Niets is
nooit voor niets, altijd betekent alles iets dat naar meer
zingeving en bewustzijn neigt, inbegrepen de vrouw en man
en kinderen in het leven. Niemand komt zo maar zonder
redenen dit leven in, net zoals men zich kan afvragen wat
diegenen met bijna dood ervaringen te 'horen' krijgen soms
: "wat kom jij hier al doen, ga maar terug".
Men hoeft geen intellectuele of intellectuele verhouding
met iemand te hebben of een diepgaande spirituele band
die nooit of weinig in woorden of moeilijke of prachtige
teksten is omgezet om een zeer diepgaande spirituele band
te hebben…maar het helpt in het soort aan hem of haar of
aan hun ‘het’ s’ aangepaste vervolmakingsproces dat
eenieder doorloopt.
Nog wat reisweetjes ‘het’ ? In Sousommes telde ik hoeveel
stukjes didactisch materiaal dat ik voor mensen had
gekocht en de avond ter voor, was de enige avond bij de
104
lookalike van de Franse presidentskandidate die enkele
verveelde klanten bediende, dat ik er eens één meer dan 0,2
dronk, maar ja ik sliep er toch op de parking.’ Soussommes’,
er is meer dan alleen getallen ‘het’.
Op weg naar Sedan, ik moet er absoluut weer eens naar toe,
prachtige vijvers in de vallei.
Maar de beste herinnering, (buiten de streek onder Rodez)
was de rit door het centrale massief met zijn veelkleurige,
altijd qua streek veranderende rotsen, en die scène uit het
echte toneel dat mijn leven is, (eenieders) in het café ‘au
bon laboureur’, waar, typisch voor de reis een aantal
arbeiders en zo ’s middags kwamen eten. De vrouw van de
baas van mijn leeftijd, was er heel aardig en haar ‘lapin aux
endives met wat salade, heel lekker. Toen ik haar vroeg
sinds wanneer de Fransen nu ook goed bier hebben, bleek
het het eerste van zo’n minivaatje onder pression en een
Jupiler nog wel te zijn. En of ik nog iets wou, vroeg ze,
tuurlijk de rekening en een vrouw zoals zij, met een
knipoog naar haar man. "Ah, non je ne suis pas du guide
Michelin, parce que j’écris dans un carnet."
Onderweg viel ‘het’ ook nog een doremifasollasi-theorie te
binnen : do-stuit1(oerdriften) re-onderbuik2(sensueelzorgend), mi-maag 3(verwerken-denken-emoties) fa)hartmidden4 (combinerend),
Sol5-spreken, la-6ruiken-lucht, si-7zien,scherpte. Allemaal
gedurende kilometers en kilometers reizen en genieten,
observeren, vergelijken… samen met ‘het’ tot stand
gekomen. "’Gecombineerd met de eerste klanken van
voornamen van mensen die je kent, kan je ze korter of
verder bij een bepaalde klank onderbrengen"’, wou ‘het’ me
nog wijsmaken. ‘Het’ vond ook dat bij iedere geografische
streek niet alleen aardrijkskundige typen, maar ook een
bepaald type van mensen hoorde die zich niet alleen
vanwege hun taalgebruik onderscheiden, maar ook van type
van warme of koudere menselijke aard…en overal, niet
alleen in Frankrijk, heb je nogal wat verschillende streken
en onderverdelingen. Ook vond ‘het’ dat je ook voor
filosofische denkrichtingen een soort landkaarten en waar
naartoe die wegen leiden kon opstellen. En van wie, van mij
of ‘het’ was de bedenking "het kan zijn dat U een menig heb
over mij, maar ik ook over U, en de mijne zal wel vaker
genuanceerder zijn dan die van U denk ik."
65. philosophical resistance (PR)
how to create a Collective Conscious Union movement
There are a lot of ways by which one can feel that life has a
lot of meanings and that those meanings have a lot of
greater sense. Not only by watching films about our blue
planet or experiencing nature in real life and living the live
you lead with your colleagues, friends and family or by
studying science or enjoying culture but also on this
internet one can try to separate sense from nonsense, as far
as the meaning of life is concerned. All those appearances
have a greater plan behind them, which becomes clearer the
more intensive one really longs to understand life. PR
presents two main approaches in its explanation on the life
and the world.
1. a philosophical explanation on where we came from and
who we are and how we evolve.in short it is an explanation
on how radiation became an atom an cells and we at last,
explaining the beauty and symbolism of it
2. an economic, social and political approach about how
societies evolve (our objective relationships)
3.what can be said about our more subjective relations,
evolving from instincts, emotions, feelings towards a more
spiritual integration of those three categories of the soul-life
?(see 12 commandments)
4.which kind of actions can we undertake to improve the
future of mankind, starting from one's own environment ?
promoting a new universal international and telematics way
of voting on a program and project elections instead of
party elections and in the meanwhile supporting the
currents on the left side of history as they try to acquire
more influence in the traditional political system.
5.practical actions, look for people who are interested in
one of those domains and come together to talk about it
and get other people interested
66. citaten
Een training in inzicht en resistentie, is het leven.
Mekaar kunnen uitstaan en weten hoe met mekaar omgaan,
kan je leren
Er zijn altijd speciale (vb. Engels verhaal Observer) en
gewone redenen waarom mensen niet met mekaar om
kunnen.
De hele strenge winter, na lentewerk beschouwd, een echte
prestatie achter de rug.
Geen slaaf van het geld worden en dan sterven.
Denk aan 'n personage uit je leven, 'n bibliotheek met
boeken, hoofdstukken opent zich.
Hoe hoger de wijsheid, hoe meer intensiteit van observatie,
kalmte, hoe rijper de raad.
Zo'n vreemd voorgevoel over anderen, jezelf, waar komt
dat van ?
Soms onthouden we alleen de dialogen die we verkeerd
interpreteerden.
Analyseren wat er werkelijk gebeurde, gebeurt soms op
lange termijn, achteraf.
Positief leren denken heeft soms eigen conflicten nodig.
Teveel afgedreven van waarmee je meer zou moeten bezig
zijn, schaadt dat niet ?
Bestaan, altijd in functie van de energie die je overal
achterliet, altijd weer opwekt.
105
De ziel in een biologisch huis, embryo van of transformator
naar een spirituele wereld ?
Ratio en Logica worden nogal een verliefd op Muze,
Fantasie en baren inspiratie.
Waarom zou een eerste indruk toch vaak zo belangrijk zijn
?
Heb je soms ook dat gevoel dat iets heel grappigs staat te
gebeuren ?
Blijven doen waar je een hekel aan hebt, heeft zelden
voordelen.
Uit vrije wil iets beslissends en ingrijpends doen, krachtig
iets.
Als je je té goed voelt, komt de polariteit daarvan al gauw
om de hoek kijken.
Wat gebeurt, gebeurt op tijd op de schaal van evolutie.
Ineens kan er iets totaal vergeten opnieuw opduiken ,des te
beter nét je dat nodig hebt.
Oriënteren op eigen sterkte om de eigen koers te kunnen
aanhouden.
Je kan anderen wenken geven, het stuur van hun fiets
hebben ze zelf vast.
Soms verbergt men info voor je, soms verberg je best zelf
een beetje.
Kennis, rode loper voor de spiritualiteit.
Gewicht loslaten door lachen, observeren, douchen,
bewegen, wc....
Heerlijk als je gedachten niet stokken en alles zomaar door
je vloeit.
Waanzin is soms een crash van vliegen op te grote hoogte of
te lang kruipen op grond
Afstand en samen weg afleggen, beide nodig.
Interactie in hoe dingen tot stand komen door mensen,
opmerkelijk fenomeen.
Beelden die uitgroeien tot symbolen van, tekens van het
zijn.
Intuitie staat symbool voor waar de ziel het spirituele raakt.
Interpretatie van gebeurtenissen en emoties en gevoelens,
een levensopdracht.
Je innercommunicatie op punt stellen, voorwaarde voor een
spirituele visie.
Niet uitgesproken woorden en leren luisteren zijn partners.
Intuïtieve en spirituele analyses raken mekaar.
Zoals het weer veranderen ook stemmingen door allerlei
factoren.
Het positieve voorbereiden van momenten en hun personen
dient de dialoog.
Een goed gevoel proberen vast houden maakt veel meer
mogelijk.
Vragen stellen aan jezelf, aan anderen, op het hoger
bewuste gericht.
In relaties de mogelijkheden duidelijk van de moeilijkheden
onderscheiden.
Een zin vol woorden kan een praktische, psychologische en
spirituele waarde hebben.
Ook woorden zijn symbolen van het dagdagelijkse tot het
spirituele.
Ruimte en tijd, veel relatiever dan we zouden kunnen
veronderstellen.
Een opdracht als positieve wens in de richting van een
andere aanvaarden, brengt heil.
Gewoon kracht vragen helpt, wanneer ze ontbreekt.
De genezende werking van juiste beeldvorming en
inzichten, er zijn geen studies over.
In elke periode van je leven verwek je in waar je dan mee
bezig bent.(zijn kunt)
Gedachteöverdracht zonder woorden wordt mogelijker bij
intenser bestaan.
Geheel der gebeurtenissen en toestanden, onlosmakelijk
met evolutie personages.
Het DNA, waar het verleden woont en werkt
Hoog inzetten om iets te bereiken, zelfs al gaat het per stap
en is de top voor anderen
Via al die personages in je leven begrijp je het totale plaatje
meer en meer of minder en minder.
Een zoeker naar zin is eigenlijk een detective.
Magisch magnetisme, duiven vinden hun weg terug zonder
gps.
Alles als een remix van het vorige, met steeds weer meer
bewustzijn en skills.
Dood. Als je in je eindstation voor de 'zee' afstapt en niet
verder kan, ben je nog ergens.
Straling.Fysische,chemische,bio,denk,ziele,kunst,geestesWE
RELD.Straling.Eenheid.
106
Laat ons niet mekaars vulkaan zijn die ons belet van te
vliegen.
Barst maar eens goed uit dat het over is.
Begrijp wie je bent en dat je voor een stuk bent wat en wie
je naar hebt gezocht.
Het zijn is kleiner en neemt toch meer plaats in dan de
groffe materie.
Zekerheden kunnen zo eenvoudig zijn, elk kent zijn eigen
geaardheid in feite.
Evolutie van straling tot onze ziel en weer geest, straling.
Heilige drievuldigheid.
Werp het dopje van een citroen in water en je ziet de zon en
kringen der planeten.
Zijn plantenzaadjes in de lucht zich bewust waar ze naar toe
moeten om te aarden ?
Zin en ziek hebben meer met mekaar te maken dan men
denkt.
Leven, levens, voortdurend voorbereid.
Op takken van de boom van verontwaardiging kunnen
scheuten van inzicht uitschieten.
To be or not to be, but what is to be ?
Oppassen met aannemen van haast onmogelijke werken.
Ook jij bent een stuk van de oplossing.
Doen wat je voelt dat ok is, moment per moment.
Dichter bij spirituele raken is facetten van de ziel van het
totale bestaan doorleven.
Verbinden van de eerste indruk met de voorlopig
laatste...doorlopende analyses.
't Meeste confronterende waarheid te verwerken, grootste
kans op verdringen.
Ongemakken zijn er niet om op anderen af te wentelen.
Karma zoekt altijd evenwichten tijdens dit leven zelf ,we
proberen het door te geven.
Kennen alle personages de betekenis van de stukken waarin
ze spelen ?
Emotioneel is dit een zowel gevaarlijke als hemelse wereld.
Produceert onze biozielspirit niet betere stoffen om kalmte
te bereiken dan pillen ?
Je weet maar wie je bent als je weet waar je vandaan komt.
Van jongs af aan weten wat voor je ligt, zo werkt het niet, al
kloppen vermoedens eens.
Die en die ga je tegenkomen en dat en dat ervaren,
geleidelijk weten waarom.
Dood. Uiteenvallen elementen. Straling. Genetische
verbondenheid. Uitwisseling ?
Leven is dagelijkse voorbereiding van verbetering van het
kwalitatieve bestaan.
Niet te doen, alle inspiratie proberen te onthouden, dat
zoekt zijn wegen wel.
Wijsheid komt niet alleen op een top, ook bij het dalen,
stijgen, rusten, bezinnen... .
Dromen, soms surrealistische remix, kunstwerkjes mét en
zonder boodschap.
Mensen, op hun best als je de stukjes onopgeloste
negativiteit niet merkt.
Aarde...hiernamaal...daarnamaals...altijd een NU is een
eenvoudiger voorstelling.
Bestaat 'tijd' alleen voor hen die zich niet goed in hun vel
voelen ?
Het verleden, 'heengeganen', altijd één in het repeteren
(NU)van de volgende show.
Zowel de geletterde als de ongeletterde snappen niet alle
structuren.
Energie is ook : uiten woorden, handelen, geloof in het
mooie en goede,hoop,... .
Inzicht dat tot +Energie leidt, wordt gedeeld, uitgewisseld,
ervaren, niet zomaar afgetapt
Je kan en hoeft niet iedereens leed aan te kunnen.
Onnodig blijven slikken en incasseren zonder te leren...ach
kom nou !
Te dit en te dat, veelal op te lossen door TEvreden.
'Waar is de nacht alweer naartoe, 'denk je al eens bij het
morgenlicht.
Elk ontwaken is een kans op een vervolg.
Iemand aan je zijde willen en je alleen aan jezelf
interesseren...is bijna leegte.
In het boek van 't al is elke mens een hoofdstuk.
Jezelf tot leven wekken is de wortels van je angsten
uittrekken en inzichten planten.
Machtig gevoel op momenten dat alles achter je waarachtig
zin heeft gehad.
Vanuit de beweegredenen van velen neemt men aan het
leven deel.
107
Je hebt het of je hebt het niet of nauwelijks, je kan het wel
leren verwerven. Wat ?
De zin van het zinvolle, soms nauwelijks te achterhalen,
onzin is soms duidelijker.
Worden is ervaren door observeren en handelen of niet
handelen, door de juiste woorden of het gepaste zwijgen,
door leren luisteren...heel gunstig voor alle gedachten die
leiden tot juiste inzichten in functie van goede doelen
tijdens het proces van interpreteren van de onevenwichten.
Is alles dan toch te gek voor woorden ?
'Relier' is zich bijvb. verbinden met het geheel van 'zijn',
kerken maakten er 'religion' van.
Las al eens wat onthechting aan alles en veel in, de natuur
wacht buiten op je.
Ervaren observeren, becommentariëren, los van druk der
omstandigheden. Opgave !
Gezondheid is een onderschat geluk.
Wens op tijd wat veiligheid en goede dingen voor mensen
om je heen.
To everyone, who is open for ‘it’
To those who keep on loving life.
To those who know that nothing can exist without a known
or unknown form of energy.
To those who know that emptiness cannot exist, but
realizes that one can create a kind of emptiness in one’ s
life.
To all who did not follow the principle of ‘divide and rule’.
To all who in their existence, discover all kinds of
evolutions towards more consciousness and sense.
To all those who are aware that progress must be used to
make a better world.
To those who, starting from realities like the sciences and
deeply analysed feelings, discover the art of observing in
another way.
To those who try to communicate this inner
communication in many ways in daily life, in art and so on.
To those who in doing so, remain stable by making a
difference between the real and the false.
To those who understand that also the simple minded can
stimulate ones growing consciousness, not only the
intellectuals can help someone understanding all the keys
of the complexity of life.
To those who see the relation between the positive and
negative things that happen in individual lives and in
collective history, on a personal and collective base.
To those who understand that good things are trying to
reach us by means of reading, pronouncing and
interpretation words.
Too those who know that thinking about their own lives is
interconnected with the lives of others and with thinking
about the world and the universe as a totality.
To those who, maybe with interruption, but constantly
work to better the quality of communication around
themselves.
To those who understand that all the precedent will end in
a new way of communicating with oneself and others.
To those who realize that controlling the dynamic behind
the personal lives of their own, interacting with those of
others, (from the smallest units to global society), is in a
way a new form of art. (but loving life remains the greatest
art).It is an art that starts from a healthy inner
communication with oneself.
To those who know that the individual and collective
consciousness lead to higher degrees of consciousness and
open the way to a better world (quantitative but surely
qualitative). To those who know that unsocial attitudes and
behaviour are a real political treat.
To those who are aware that everything and everybody
evolves towards the best circumstances can offer it, him or
her.
To those who know that clinging to the negative parts of all
kinds of heritages can influence situations badly on a small
or larger scale.
To those who understand all this, but cannot express it yet
in this way, sometimes they are closer to it than the ones
who do.
To those who are involved with these kind of things and
matter and feelings, because they cannot do otherwise any
more. To those who understand the true meaning of the
word ‘freedom’.
To those who from within themselves and together with
others, want to really reach matureness as a human being.
To those who in a positive and even in a negative way, have
contributed to our ‘understanding’ and there for
‘consciousness’, from the early cave men to all the ones who
contributed to our cultural heritage.
To all those who know that money alone does not buy
happiness and understands it’s role still is one of teaching
people a lot about themselves.
To put it briefly : loving life is the greatest art, inner
communication and communication in a new way, the
greatest art.
108
67. Startdocument 1-44
religie is niet zo zeer 'godsdienst', maar het verbinden
(relier) van wetenschappelijke, sociologische,
psychologische, en alle andere culturele uitingen om de ziel
aan te leren op een filosofische manier in het leven te staan
en de oneindi...ge zinvolheid van al hetgeen in jezelf en
anderen te ervaren is, zoveel mogelijk aan mekaar te
kunnen linken in de dagdagelijkse introverte en extroverte
ervaringen en zodoende het zinloze meer en meer te
neutraliseren. Zin, volheid : al hetgeen in jezelf en anderen
te vinden is gepast aan mekaar linken in de dagdagelijkse
introverte en extroverte ervaringen…en zodoende het
zinloze meer en meer te isoleren
De essentie van verhoudingen tussen mensen is te herleiden
tot de structuur van een atoom, kind van straling : neutron
in kern (ladingen +en- in evenwicht)-zen positie of proton
(positief geladen, al of niet reacties aangaand met de
buitenwereld-elektronen, negatief geladen)-niet in morele
zin…in zekere zin komt deze fysische verhouding ook tot
uiting in de chemische evolutie die eerst naar de cel en in
een volgend stadium naar de celdeling en de seksualiteit
leidde.
Ook in de seksualiteit zijn er een aantal benaderingen,
conform aan de structuur van het atoom zoals in punt 2
geschetst : je hebt neutron geaardheden, de niet homo++ of
– (eigenlijk gemaskeerde -+tegenstellingen) , die ook niet
tot hetero geladenheden te herleiden zijn, neutron, proton,
elektronen, reageren of onverschillige evenwicht
Al die geladenheden kan men ook onderscheiden in de
psychologische genetisch overgeërfde componenten van
een individuele samenstelling, het individu is om het met
een micro macro vergelijking uit te drukken, tegelijkertijd
soms centrum, ster, +- als planeet+ of maan-, al naar gelang
de wisselwerking in interacties kleiner of gelijk aan nul
bestaat niet, want benaderd zinloze en dan big bang
Alhoewel in eenvoudige bewoordingen, gevoelens,
gedachten, …eenieder veel kennis en wijsheden doorheen
het dagelijkse leven zelf kan opdoen, …is het heel diep en
panoramisch en overkoepelend en verbindend ervaren van
de geestelijke dimensie ervan, iets dat is weggelegd voor de
meerdimensionale observator, ook in relaties gaat punt vier
op
Eenieder heeft een bepaalde genetische gecodeerde
zielsopdracht met betrekking tot het aantrekken van
anderen om de voorouderlijke verhaallijnen ergens een
vervolg te geven. Een voorbeeld, het overschatten van de
goede kanten van een bepaalde ziel, wat tot verliefdheid
leiden kan met als doel de minder sterke kanten van één
van of beide partners te versterken in een volgende
generatie…omgekeerde of uit beide situaties afgeleide
posities zijn ook wel mogelijk. en in maatschappelijke
ontwikkelingen enkele axioma’s :
Zeven kleuren, tonen,…uit wetenschap valt wetmatigheid af
te leiden, andersom uit dingen ook
Mooi zo, we kunnen weer wat schrijven. We, de complexe,
maar oh zo eenvoudige eenheid van geest die dit neerpent.
Alles van uit het standpunt dat ook diegenen in wiens leven
je verwikkeld zit, je leven voor een stuk bepalen.
Daarom ook die we, van de eerste zin. We zijn een
telepathisch geheel van verbanden en gevoelens en
inzichten die aan kwaliteit werken.
Met wat we al schreven namen we reuzestappen, ik, diegene
die het opschreef, heeft altijd wat voorsprong en
achterstand tegelijk.
Achterstand, qua niet altijd volledig direct de zielswereld
van anderen te begrijpen, voorsprong omdat, eenmaal ik die
door ervaringen begrijp, ik een grote inhaalsprong maak.
Voor elke nieuwe aanzet tot analyse, lijkt het als of de
droomwereld van 's nachts niet genoeg is en de dag korte
rustmomenten telt waar alles overwogen wordt.
Een soort Passing It All -PIA (een overlopen van vroegere
informatie over toestanden en axioma's met de huidige
fasen en mogelijke projecties naar de toekomst toe).
Voorsprong ook vooral vanwege allerlei inzichten op alle
domeinen van het leven, abstract of concreet en de uitingen
hiervan op velerlei literair en ander gebied.
Zie alle linken op 'voortijdig testament skynetblogs' en
vertakkingen onder meer naar facebook plus mijn tabel
'TOOLS' hulpmiddelen van de menselijke geest.
Bovendien moet je qua spiritueel-psychologische dingen in
je omgeving een aantal mensen kennen die symbolisch
verwant zijn aan diegenen die de schrijfer kent.
Zie ook de symboliek uit het kortverhaal 'Er was dus toch
leven na de dood' :
Om het bovenstaande te begrijpen, zijn al die inzichten en
bijvoorbeeld professor Carl Jung zijn symboliek van de
droomwereld niet voldoende.
Om een beetje te kunnen volgen moet je er van uitgaan dat
materie en antimaterie één zijn en moet je de symboliek van
het objectieve wetenschappelijke aanvoelen.
Spoken bestaan niet, want iets zonder vorm kan niet
bestaan, wat zinloos dreigt te worden, kleiner of gelijk aan
nul, neemt andere vorm aan.
(Zelfde principe van de big bang, waarna straling, fotonen,
atomen, moleculen, planeten...cellen, xx, celdeling,
organismen... wij.)Het ei was eerst, niet de kip.
Al deze dingen die van het microniveau vertrokken en
vertrekken (en eigenlijk vanuit uitwisseling met
antimaterie) hebben ook macro-vormen.
Zo heb je niet alleen het individuele bewustzijn van een cel,
maar ook van een individu, groepsbewustzijn, collectief
bewustzijn...op onbewust, onderbewust, bewust niveau
109
Zo heb je ook op sociaal vlak de reis van clans, families,
stammen, feodaliteit naar moderne maatschappijen.
Zo heb je ook de ontwikkeling van het individuele
bewustzijn, niet alleen via schoolse kennis opdoen, maar
ook via tal van vormen van relaties, zakelijke en andere.
Iedere soort relatie heeft dan weer een aantal
schakeringen...die teruggaan naar vorige generaties en er
voor een stuk verdere ontwikkelingen of reacties van zijn.
Zonder een praktisch concreet iets, bestaat geen theoretisch
iets en omgekeerd is ook waar, net zowaar als er geen
materie zonder antimaterie is.
De positief geladen protonen bijvoorbeeld zijn negatief
geladen in de antimaterie.
Alles was straling in de beginne en eindigt bij straling...maar
eindigen kan niet, omdat energie onvernietigbaar is, en
andere vormen aanneemt.
'Is er een energie die heel de evolutie niet heeft nodig gehad
om eenzelfde of vergelijkbaar bewustzijn met het onze te
hebben' ?, zou men zich kunnen afvragen.
Daardoor kom je nogal vlug uit op het beperkende pad van
de godsdiensten...die weigeren van de linken tussen
wetenschappen en andere domeinen te zien.
Wetenschap weigert dan weer van de linken met zaken
zoals telepathie te zien...terecht soms, want er bestaat veel
gezweef en gezever op 's mensen evolutietocht.
Laten we aannemen dat al het goede dat mensen ooit deden
door de levenden als straling ontvangen kan worden, indien
ze zich niet emotioneel bezwaren.
Materie is zwaarder dan eterie (straling) en deze laatste is
één in de wisselwerking ermee.
Het emotionele zware, zou men moeten ontgroeien en dan
meer in rust door het leven gaan, maar de wegen van de
genetica en de uitwerking ervan zijn ondoorgrondelijk.
Het kan goed zijn dat mensen die op emotioneel vlak rust
gevonden hebben, deze toch nog verlaten voor het dieper
begrijpen van het spirituele via het emotionele.
Materie en antimaterie zijn één omdat stof alleen niet kan
bestaan en het spirituele ook niet zonder inhoud, zonder
stoffelijke vorm kan.
De kracht in citaten :
Onze lichamen stralen het al uit, alles en iedereen is beiden
een beetje, zoals een man ook vrouwelijker aanvoelen en
denken heeft en omgekeerd.
Alles is een zoeken naar aanvulling en uitwisseling daarom,
binnen de grenzen van wat mogelijk, wenselijk en dragelijk,
dus mogelijk is.
Een eicel bijvoorbeeld, heeft een automatisme waarbij er
overwegend, van zodra er 1 zaadcel binnen is een aantal
chemische e.a. reacties gebeuren om meerdere 'bezoeken' te
blokkeren.
Omdat het fysisch en tegelijk spiritueel zo in materie en
antimaterie gepland is ?
De kracht van je middelpunt
In welk verhalen zit je momenteel ? Hierover moet je eens
goed mediteren. Wie zijn al die mensen die je van nabij of
verder kent.
68.New set of statements or axioma’s-higher level
1. what people mean with ‘God’ in fact is the total collective
awareness, the total deeper consciousness conducted by a
central control unit, but with delegated powers that start
with the responsibilities of the combined individual
consciousness of all separated living souls in relation to the
spiritual world of everything and everyone that ever did
exist
2. soul world and spirit world are one energy, soul is also
body, spirit is also soul, higher level
3.the meaning of it all is the enrichment of consciousness to
create an intelligence that takes central control unit
functions after the next big bang phase, remembering how
everything is build and evaluates according to the rule
‘something that becomes meaningless is bound to disappear
because smaller than or equal to zero does not exist. (see
‘there was life after all’ essay)
4.positive emotions, feelings, intuition, soul, spirit,
lovemaking soul-spirit all very energetic tools to feel well an
feeling well destroys negativism
5. people tend to believe they only have one life…partly true,
but it could well be that the mix they arrive in after the next
big bang cycle is very very much the same due to the central
control unit on an individual base. (extended to the idea of
parallel universes one could in a slightly different mix be
living according to a decisions not having been taken in this
earth life)…important to know because one has all the time
to complete a relation premature under the argument that
one has to do a lot of things with a lot of people, which can
become quite chaotic (ask woman or man with more than
one partner)
6.in complex love situations with not enough maturity no
serene 1-1 relation is possible within a monogamous frame
7. combination of complex love life mainly possible on bases
of platonic relations, those who want the most freedom
often have the most amount of jealousy and homotendencies
8. man are less prepared to talk about love relations
9. reward and punish, one rewards and punishes oneself
most of the time (see essay ‘ancestral telepathy’
110
10. Alfa and Omega, starting of ends in relation often in the
same point of beginning where one had arrived (ex.DD-PF)
11.Life not only is carnival, oh no, one who says that has a lot
of sadness to get rid of, but is that always possible
considering the karma of former generations and one’s own
?
12.In how far can one change ‘destiny’ ‘faith’ a bit ? see
starting from 25june under ‘E . Bijzondere Energien.
13. One has to be mature to understand his own life, life
grows towards that maturity
14. Not everything can be described with words.(see B.
TOOLS)
15.If one talks behind one’s back, the same is probably about
to happen to the one who does it…but on collective
evolution terms responding to the individuality and the
groups one is functioning in.
16.there is a limit to giving to much psychological credit to
some people
17. one gets the change to adapt destiny and faith a bit, but
refuse that a lot
18. one cannot telepathically force others to do something,
influence yes, but the start must come from them
19. one has to concentrate on the viable things, not on to
much on the negative from the past
20. once has to await patiently the events sometimes,
sometimes anticipate
21. every practical thought one can put in too theory
22.past away people can influence the energy of the living
one’s (good example : a young boy who lost his father
designed a three, few years later, without thinking of it, it
was as if there was a man in the three carrying another man,
like giving him the other man, who in fact looked like CO,
he found himself. Was it the energy of the past a way father
of the boy at the moment when his son was drawing ? Or an
energy of his kind present in the room or the energy of CO
himself so very near the glass of the picture, CO thought it
was the first cause that caused the second, but combined
with the present energy of the past days, where CO got very
good mates with the boy, let’s call him the BBoy.)
23. What about the relationship between the past away and
the living ? A man who had had a hart infarct near his
seventies, came to talk with CO and Gran. In the beginning
the dialogue was much about nothing…because the level of
the energy fields were to different…but when CO began
talking about passed things in the neighbourhood,
communication became better, with Gran adding some
individual memories about people passing by in the
discussion. When CO began talking about a certain man
who had worked in the company of Gran and her late
husband…the neighbour said that this man died two weeks
ago, we did not know…who brought me on the idea of
talking about that men who I knew around 1968 and then
talked to no more practically…the father of CO(which was
the husband of Gran) or the deceased himself)
Maybe what we call ‘logic’ is more the language of they that
used to exist in a biological way and the part of feelings we
got from them and build upon more the language of
subjective expression, more chemical then physical, more
psychological than objective. And in between as a bridge
some metaphysical inner dialogue which we must learn to
master and keep in balance if we are gifted with seeing and
understanding and hearing more than the objective facts.
Understanding in which way words are born is a key skill in
this.
69. beminde gelovigen, anno 2008
Op een debatavond rond de stellingen van de schrijver van
de Da Vinci -code, hoorde ik een aantal merkwaardige
dingen. De avond ging uit van de plaatselijke evangelische
gemeenschap. Een protestants theoloog had het over de
vierde eeuw van het christendom, over een door een keizer
Constantijn bijeengeroepen concilie (als dat woord toen al
gebruikt werd, want men werkte alleen met bisschoppen, er
was nog geen paus).
Als criticus van de miljoenenbestseller beweerde de
professionele bijbelonderzoeker dat de overgrote
meerderheid van de 315 bisschoppen voor de
oorspronkelijke leer van de apostelen Paulus en Petrus
gekozen hadden, er waren maar enkele onthoudingen en
twee tegenstemmen die tegen waren, niet om de
alternatieve teksten (andere dan die van Matheus, Lucas,
Johannes, Marcus) een kans te geven, maar om andere
redenen. Bij de stemming voor een verlenging van de
pensioenleeftijd, een 1700-tal jaar later stemden maar vier
mensen in 't parlement tegen...of dat dan de juiste
benadering was ?Zie me niet als een verdediger van de 'Da
Vinci code' of zo...als je iets beweert krijg je altijd het
tegendeel of een niet-geplande uitbreiding van wat je
beweert op je bord...niemand weet alles over alles op z'n
eentje...bovendien als je zelf zegt dat je fiktie schrijft heb je
altijd gelijk.
Elke vogel zingt zoals hij gebekt is. De gnostici, zij die naast
de vier klassieke evangelie-schrijvers ook schreven, wilden
door ervaring zelf achter de waarheid over de bedoeling van
't leven komen...ook Maria Magdalena zal wel teksten
geschreven hebben...wie zal het zeggen...wat er in teksten
staat is belangrijker dan wie ze geschreven heeft. Waarom
onderling bekvechten over het al of niet maagd zijn van de
moeder van Christus of dat zij nog meerdere kinderen had
of dat haar zoon de zoon van God (zonder uit te klaren wie
men daarmee bedoeld) was of dat hij een vrouw had of een
kind of meerdere kinderen of niet...niemand kan dat
bewijzen, met geen enkele tekst. Of er zou dezelfde DNA
moeten zitten in het stukje vezel-huid van Magdalena dat
men in Vézelay zou bewaren, als in een opgegraven
Merovinger bijvoorbeeld... .
Elke gevestigde godsdienst krijgt vroeg of laat met kritiek
binnen eigen rangen te maken...natuurlijk dat er
111
vierhonderd jaar geleden kritiek op de rooms katholieken
kwam en men begon te 'protesteren' tegen bepaalde
zaken...nu krijgen ook de protestanten hun deel van kritiek
langs alle kanten (new age, Da Vinci-code...) enz... Het is
zo'n beetje zoals bij de socialisten...ipv zich te verenigen
met het oog op bepaalde doelstellingen(afbouw armoede,
militair apparaat omschakelen, wereldwijd zelfde werk,
zelfde loon, kennis en mens belangrijker dan
winst...verdelen sommigen zich opzettelijk omdat ze
coalities met de macht van het geld willen blijven aangaan.
Ze hebben het allemaal over 'God' zonder dat ze dat vanuit
de wetenschap onderbouwen en ze idealiseren de
geschiedkundige werken waarop ze zich baseren. Alhoewel
er natuurlijke prachtige dingen inzitten in die werken kan je
van het oude-testament op sommige plaatsen gerust zeggen
dat het een imperialistisch pamflet avant-la-lettre is. Het
nieuwe testament breekt daar met die stijl. Wat voor de
Bijbel waar is kan ook van andere religieuze werken gezegd
worden, het zijn allemaal uitingen eigen aan de
tijdsgeest...sommige uitingen hebben wel
eeuwigheidswaarde (bijvb. 'doe niet aan een ander wat ge
zelf niet leuk vindt'), maar zich op basis van boeken in zijn
geheel laten verdelen in godsdiensten kan tot onnodige
spanningen leiden en door de politiek ...misbruikt worden.
Ook dingen die Marx beweerden zijn nu nog voor een groot
stuk waar...economische dominantie leidt tot
oorlogen...moeten we ons daarom Marxist
noemen...misschien schatte hij de rol van het sparen wel
verkeerd in. Misschien wou Christus meer begrijpen over de
man-vrouwverhouding en werd hij daarom op Maria
Magdalena verliefd ? Wie zal het zeggen...je kan daar een
heel leven over lezen en debatteren... en iedereen kan er
met zijn groot verstand nog naast zitten. Vooral bij zaken
die met de subjectieve leefwereld te maken hebben,
psychologie, leven en dood, filosofie ,heeft een mens een
groot stuk van de factor 'geloof' nodig...maar dan een geloof
dat vanuit goedheid en innerlijk verlangen naar het goede
vertrekt. Goedheid...'god'...maar één lettertje verschil. Het
goede en het schone...meer moet dat niet zijn...laat ons
mekaar niet onder negatieve gevoelens bedelven...alle
lelijkheid heeft ergens in 't verleden zijn oorsprong...laat
ons meer vanuit het heden met goede intenties bezig zijn
en samenwerken aan een betere wereld en betere
verhoudingen tussen de mensen die hem bevolken.
De wetenschap op zich is ook een bijbel voor wie tussen de
lijnen lezen kan. Straling (symbool voor idee) schiep
materie (het eerste atoom, de eerste cel, de eerste mens) en
alles keert altijd tot straling weer. Een andere
wetenschappelijke oplossing voor het 'probleem' van de zin
van het leven : iets dat kleiner of gelijk aan
nul(inhoudsloos) dreigt te ontploffen : zinloosheid zelf kan
niet bestaan...hoe meer ze dichterbij komt hoe meer de
'redding' , de 'nieuwe schepping...de nieuwe toestand' nabij
is. Elke dag is een nieuwe toestand.
Neem nu een begrafenis. Je geniet van het gebeuren ook al
ben je het filosofisch niet eens met alle zinnen die door de
priester of zo uitgesproken worden. Ook het deelnemen aan
dat stukje leven van de familieleden van de overledenen is
een louterend iets waarbij je een stuk zin in het leven
ervaart. Leven en dood, hetzelfde mysterie als 'elektriciteit',
de ene draad mag de andere niet raken of je hebt
kortsluiting...de ene draad weet hij ervan dat de andere
bestaat ? Samen geven ze wel stroom, leven...ons ? Gaan we
dat allemaal wel weten als we dood zijn ? Misschien is
dood-zijn voor sommigen...voor iedereen ?... een toestand
van energie in rust in plaats van in beweging...en weten we
niet eens dat we dood zijn, maar voelen we dan alleen maar
het verschil tussen energie in rust en de stromende energie
van het dagelijkse leven. Misschien is het juist de kunst om
al tijdens het leven zo een rust te bereiken ?Gelukkig mogen
we maar gissen.
Het leven zelf dan. Waarom de ene de andere als
levenspartner aangetrokken heeft...sommige originele maar
een stuk dezelfde trekken die je in kinderen en
kleinkinderen waarneemt, hun ontroering enz... .Het even
stilstaan bij de kern van het leven. Een ziel lijkt wel een
lied...daarom ook dat als er één spreekt de andere even
zwijgen moet of je hebt chaos.
Iedereen moet leren zichzelf 'scherp' te zien. Weten
waarvoor je staat.
Weten welke rol je speelt en voor wie je die spelen wil. Met
het stuk pijn dat dit vaak met zich meebrengt
geconfronteerd willen worden. Je bewust zijn van de spiegel
van jezelf en anderen vanbinnen...al eens de tijd nemen om
die spiegel te kuisen, te ontvetten van negatieve gevoelens.
Soms zijn anderen ook een stukje spiegel van jezelf buiten
jezelf...of een stukje omgekeerd spiegelbeeld...je kan in
anderen zowel positieve als negatieve stukjes van je eigen
samenstelling bekijken. Leren denken in beelden en
symbolen is een soort aanleren van een nieuw alfabet.
Let geconcentreerder op gebeurtenissen, woorden, beelden,
toestanden en leer de wereld met kennis van zaken
interpreteren. Ook landschappen, niet alleen
mensen...geven ons vaak energie...neem eens meer de tijd
voor een passage en je wordt 'sage'. Laat het licht en de
lijnen en de kleuren in je dringen, voel ineens die ruimte
daar vanbinnen. Zuig je longen vol goede lucht en wandel
zonder zucht van het ene perspectief naar het andere.
Zoveel mensen zoveel landschappen, zoveel gezichtspunten
vanuit een andere hoek.
Alles kan ten goede veranderen als je je voor het goede
openstelt.
Het is natuurlijk niet altijd even goed weer om te wandelen.
Zoals het weer neigen wij mensen ook al eens naar
depressie...wachten tot het door is en je vooral letterlijk en
figuurlijk 'warm 'proberen houden...je gemoed niet laten
verkillen...al kan dat ook al eens positief zijn als je meer
assertiviteit ten opzichte van anderen nodig hebt.
Depressiviteit is als een stuk verleden waar je niets meer
kunt mee doen en waar je niet mee afrekent...niet alleen de
werking van hormonen...jij zou hen moeten sturen in plaats
van zij jou.
Daarmee afrekenen kan betekenen dat je leert met mensen
te leven, er beter leert mee omgaan of dat je er juist minder
moet mee leven...afhankelijk van wie wie het meeste
112
onnodige schade berokkende. Onnodige schade is schade
waardoor je als mens niet meer mens van wordt. Man en
vrouw kunnen mekaar wel eens beschadigen en hoe langer
dat duurt en hoe meer dat gebeurd en hoe meer ze op
mekaars tenen trappen hoe minder ze nog voor mekaar
voelen kunnen.
Als je goed leert kijken snap je beter waarom mensen bij
mekaar horen.
Dat begint al van voor de geboorte...misschien vormen al
die verschillende soorten genetische informatie uit het
verleden wel 'ploegen' zoals in een wielerwedstrijd met een
soort afspraken om het eerste aan de meet, de 'eicel' te
kunnen komen...als het zoal werkt...misschien beslist de
eicel wel over wie ze eerst binnenlaat...ondanks al die
mannelijke afspraken van de ploegen uit de
spermaploegentijdrit. Van zodra we er zijn blijven we
individueel of collectief maar coalities sluiten.
Het is belangrijk hier even NU in dit tijdvak van menselijk
bestaan op in te gaan...nog een paar decennia en niemand
zoekt twee generaties na mekaar een partner in het eigen of
aangrenzende dorp...hetgeen daarom niet noodzakelijk te
betreuren is, dat bedoel ik niet, maar een psychologischevolutionair breken met wat al een heel oud verhaal kan
zijn, kan betekenen dat je de rode draad in je roots
moeilijker terugvinden kan. In een dorp op een kerkhof
merk je dat bijna alle mogelijke combinaties tussen mensen
uitgeprobeerd zijn. Naarmate je ouder wordt en voor zover
je nog weet welke voorouder met welke familie is scheep
gegaan en wat daar in het geval je die mensen zelf niet
gekend hebt nog door overlevering werd over doorverteld
...kan je beter aanvoelen welk een soorten energie je zelf
meedraagt...nog allemaal stukjes van die voorouders.
Soms kan je zelfs gelijkenissen zien met dingen waar jijzelf
of voorzaten het moeilijk mee hadden of hebben of dingen
waarmee je eigen nazaten vlotter mee omgaan. Net als
dromen blijven sommige van die observaties over jezelf en
de mensen rondom je niet altijd even helder bij en is het
vreemd genoeg de bedoeling niet...net als het soort dromen
die je je niet meer herinnert, maar die toch een antwoord
waren op wat er zich in de dag of zo heeft afgespeeld. Je
ontwaakt met rustige hersengolven en toch weet je niet
waarover je nu wel gedroomd hebt. De nieuwe dag kan
beginnen...altijd op zoek naar het behoud van de innerlijke
rust van 's morgens...je eigen niet laten overnemen door
computervirussen die je computerscherm de hele dag
bestoken met reclame waar je niks kan mee doen...en die je
alleen maar hindert...een mens heeft geen behoefte aan
mensen die hem willen 'kopen', maar aan mensen die met
andere mensen in ontmoeting willen treden.
Dan wordt je gedachtegang meer als een verre reis,
gedachte na gedachte, kilometer na kilometer, in plaats van
dat je teveel door de consumptiemaatschappij wordt
gedirigeerd.
Als je dan 's avonds echt intens weer naar een goede
nachtrust en droombeleving verlangd...komt die er meestal
wel en ben je 's anderendaags weer fris vanbinnen...je
spiegeltje blinkt weer en je kan weer helderder observeren.
De basspeler die z'n partituur gehurkt op de
treinwagonvloer leest, terwijl z'n handen op en neer gaan en
hij de muziek hoort en af en toe corrigeert...terwijl er in die
bewuste tussenruimte van de trein geen noot te horen is en
z'n instrument gewoon in een andere treinhoek gekoesterd
ingepakt rechtstaat en hij geen dingesspeler in z'n oren
heeft.
De geest is tot veel in staat...het verleggen van dimensies
terwijl je observeert...zoals in de documentaire die ik
zag...indien we met ongeveer de gemiddelde snelheid van
een parachutist door de aarde heen moesten vallen...zou dat
32 uren duren...hoe lang zou de overgang van leven naar
dood en leven duren...vraag ik me dan af...een seconde of
drie...bijna nul seconden, waardoor de dood eigenlijk
gewoon niet bestaat ? Of moeten we twintig miljard jaar
wachten voordat een gelijkaardige kombinatie die het
stukje 'ons'-straling van de vorige big-bang zich weer na de
volgende vertaalt in een cel enz... ? Als de dood het
inhoudsloze is dan bestaat hij inderdaad niet. Als het
inhoudsloze benadert wordt is dat niet alleen zoiets als een
big bang...maar ook zoiets als honger krijgen...je wil het
tegengaan en zoekt naar eten...onze ziel zal altijd naar zin
zoeken om in leven te blijven...als ze dat al wil...misschien
kan ze ook niet anders...zeker als ze ?misschien alleenlijk
als geest verder zal zien te bestaan. Eigenlijk is er geen
einde en geen begin maar altijd overgang van het ene in het
andere, een eindeloze reis...ook als we in een andere vorm
van energie zullen bestaan zal die ook wel in een nog
andere vorm overgaan...maar dan wordt het wel wat
ingewikkelder dan de vergelijking van de rode draad van het
leven en de blauwe draad van de dood die niet tegen
mekaar mogen komen omdat je anders kortsluiting
hebt...dergelijke vergelijkingen zouden ons te ver leiden.
Laten we het maar rustig bij het leven zelf houden en daar
onze vergelijkingen zoeken.
Sommige mensen hebben meer van chimpansees weg die al
eens andere apen doden en andere mensen zijn meer met
de vredelievender en rustiger bonobo's verwant. Bij nietmensen heeft dat verschil (bonobo’s doen het misschien
meer) misschien meer met de frequentie van hun seksleven
te maken...bij de mens zit dat verschil meer bij z'n innerlijke
rust...of zou daar moeten zitten.
Ook de opvoeding speelt een rol...als je nog niet zolang
geleden 'linkshandig' was kreeg je een tik van de lat in de
school of bond men je hand vast. Alles er doctrinair
indrammen in plaats van wat ruimte aan de eigen
levensweg en manier van doen te laten...was niet alleen
vroeger de boodschap.
Zoals soldaten in 't leger in de rij staan voor een dokter die
met een soort pistool inentingen toedient, zo slikken wij
alle dagen opinies en meningen die er enkel moeten voor
zorgen dat de wereld door overheersing en uitbuiting
verder kan blijven bestaan.
Daarom aan alle fundamentalisten in spe : alles is tegelijk
veel ingewikkelder en simpeler dan jullie je ook maar
kunnen voorstellen. De zelfvernietigingsdrang van sommige
mensen, doordat ze het zachte in hun geest en lichaam niet
113
volgen en het eigen gelijk fanatiek verdedigen... dreigt soms
anderen voor een stuk of totaal mee te slepen. Als je hen
liefhebt wordt liefde een soort zelfkwelling Elke dag van
niet liefhebben van het leven in al zijn aspecten ondermijnt
en takelt af.
Wat is liefde, wat is haat, wat is rijk en wat is arm ? Te
weinig solidariteit en te weinig kansen. Leer allen samen
groeps-te dansen. Breek de cirkel van wraak en weerwraak.
Totaal herbeginnen op basis van een menswaardig leven
voor iedereen.
Ogenschijnlijk zitten we materieel goed in 't Westen...we
trekken ons voor 't merendeel van politiek weinig aan.
Honger en armoede...ver weg...allée kom aan, niks aan te
doen zeg !
Maar let op, de wereld is één...de 'problemen' komen toch
naar de overkant...en let maar op dat ze ons niet
verrechtsen ...vroeger het lachen met de rijke jood...nu de
angst voor de vreemdeling ! Goed, die oorlogen dan...zo ver
weg. Tot de auto's niet meer rijden...hoe komt dat nou zeg !
Tot dat de banken failliet gaan, waarom nou toch ? Ai
beleggingen, oei spaargeld.
Ach mens, laat ons hopen dat het wel goed komt met de
wereld en dat we meer bewust ontdekken wat ons daarvoor
te doen staat.
70.liefdesrecept
Bovenal leer de liefde die in je zit voelen en leer ook aan wie
ze te geven. Onderzoek de wegen die de filosofie en de
geschiedenis bewandelden. Bemin de kunsten. Verzorg je
lichaam, dwing het niet tot overmaat. Laat zo weinig
mogelijk negatieve emoties toe. Verzorg je lichaam, dwing
het niet tot overmaat. Deel zowel de vriendschap als de
liefde, de kennis en het zoeken als je lichaam met je
uitverkorene...kruidt het geheel met relativiteitszin en
humor en je bekomt ...passie.
Als je dan niet dadelijk voor mekaar kiest...moet het niet zo
zijn.
Als geest en materie '1' zijn en eeuwig bestaan en de rode,
wetenschappelijk aantoonbare wetten van de materie, altijd
aan een verfijning van de geest gewerkt hebben; ...hoe komt
het dan dat voor het begrijpen van allerlei soorten
verhoudingen tussen mensen, zeker die, die met het
intieme zijn te maken hebben, je met die rode wetten alleen
niet ver komt ? Mensen zijn niet alleen bij mekaar omdat ze
geografisch gezien in mekaars buurt woonden of elkaar
toevallig tegenkwamen...of mekaar economisch nodig
hebben...ze trekken de moeilijkheden en aangename dingen
die ze nodig hebben om te groeien vaak zelf aan...vooral
diegenen die mensen die eigenlijk niet veel groei nodig
hebben, lijken soms nog het meeste moeilijkheden aan te
trekken. De liefde gebruikt ons om ons het onderscheid
tussen mensen en wat hen in ons aantrekt en afstoot
duidelijk te maken...zodat we er alle dagen wat wijzer
zouden uitkomen.
Aantrekken en afstoten, ebbe en vloed, het universum dat
uit deint weer in mekaar stuikt...de liefde kent er ook wat
van. Die filosofische speurtocht naar de zin van het leven,
sommige theorieën die men rond de praktijk van de mens
en zijn menselijke relaties kan uitwerken, blijken in de
praktijk rondom ons veelal te kloppen...al kan je een mens
en zijn relaties niet in om 't even welke theorie gieten.
Zo hebben vele alleenwonenden hun boezemvrienden wel
een aantal redenen om niet bij mekaar te wonen...wellicht
omdat ze te openhartig over hun al of niet platonische
verhoudingen zijn...en ook omwille van de verplichtingen
die ze, terecht of onterecht nog bij de voorgeschiedenis van
hun leven terecht of onterecht, menen te hebben.
Vanuit de subjectiviteit van een situatie lijkt iedereen
tijdens conflicten wel gelijk te willen hebben...het is hoe
men zich op korte of lange termijn voelt dat bepalend voor
iemands beslissingen is. Misschien is het iemand zijn lot
van bijvoorbeeld te blijven schrijven en daarvoor veel alleen
te moeten zijn. Misschien is het iemands lot van verder in
de omgeving van je kinderen te blijven. Alles is op een
bepaald punt altijd het resultaat van wat eraan voorafging.
Schrijven over de veiligste manier om emotionele
windhozen met vrouwen en mannen en kinderen te
vermijden, is nog niet zo simpel. Er monogaam mee
samenwonen is, afhankelijk van iemands karakter en
opdracht in 't leven een heel goed recept ter voorkoming
van onrust...maar in iedereens rode draad van 't leven niet
ingeschreven, zo blijkt meer en meer. Ook in gemengde
gezinnen met kinderen is samen leren omgaan met mekaar
een opdracht. Het zou zo simpel kunnen zijn. 'Indien gij
niet wordt als deze kinderen'...1meisje, 1 jongen. Zo simpel
blijft het voor velen echter niet...en dat kan soms ook niet
anders lopen.
In de tijd van onze grootouders en ouders, het eerste grote
stuk van vorige eeuw, bleef men bij mekaar wonen tot 1 van
de twee sneuvelde of vredig doodging. Dit feit wil natuurlijk
niet zeggen dat het toen allemaal beter tussen man en
vrouw was. Nu valt het door de meeste mensen niet te
verdragen als de partner iets met iemand anders heeft, hoe
geestelijker het nieuwe paar bij mekaar staat, hoe erger
meestal voor de vorige partner. Dit 'dicht bij mekaar staan'
heeft soms ondoorgrondelijke redenen en soms is het
zoeken naar een andere partner alleen maar zin in avontuur
of gebeurt het uit revanche...of om de partner te vlug af te
zijn...zo diep kan jaloersheid gaan.
Het lijkt wel dat hoe meer je elkaars gedachten kunt
vertolken zonder dat de andere ze uitspreekt, hoe dichter
geliefden naar mekaar toegroeien en hoe intenser ook hun
innerlijke band wordt. Het waarom van zowel verliefdheden
als scheidingen kan generaties terug te vinden zijn...we
vertegenwoordigen en zijn vele stukjes van zij die voor ons
kwamen.
Het leven stuurt de ene vele paden in, een ander krijgt er
minder te begaan... om te genieten, te boeten, wraak te
nemen, te domineren of te leren...of alles bijeen ? Aan alles
alleen op ons eentje te doen, hebben we niet veel, we
zoeken gezelschap. We beseffen het niet altijd, maar toch
willen we gewoon in onszelf tot rust komen, via de invloed
114
van anderen. Dat tot rust komen heeft ook, maar niet
zozeer met de lichamelijke kant van de liefde te maken.
Buiten de al eens overhoop gegooide gevoelswereld in ons
eigen gaan we werken of verplaatsen ons met onze auto's of
met de zeldzame bussen. Als we door een van onze dorpen
stappen, lijken we wel rare snuiters , want voetgangers kom
je op de buiten nog zelden tegen in de dagen van
tegenwoordig. Ook in de steden vereenzamen mensen
soms.
Het is niet alleen menselijk contact en innerlijke rust dat we
zoeken...we willen weten hoe ons leven in mekaar zit. Niet
zozeer op filosofisch gebied, want daar zijn er velen onder
ons te materialistisch voor geworden, maar gewoon ons
liefdesleven, dat willen we toch wel begrijpen. Alhoewel we
het leven van zij die er niet meer zijn
onrechtstreeks verderzetten, spreken de graven niet meer,
op de voetpaden kom je zelden iemand tegen voor een meer
dan gewoon gesprek.
De visuele media houden iedereen soms op
een oppervlakkige manier in hun ban. Als je naar de
beeldbuis kijkt moet je altijd veel selecteren, zappend op
zoek naar een goede documentaire of een film met
menselijke inhoud.
Boeken over relaties zijn er in overvloed...toch zullen we in
de praktijk de confrontatie met de voor ons nuttige dingen
daarin moeten aangaan. Wordt vervolgd.
71.Het grappige aan onze evolutie
Eerst was ik supersnel...straling weet je wel. Toen begon ik
te vertragen...atoompjes gingen me dragen. Daarna
begonnen die wat te prullen...en dra zaten we met
moleculen. We hadden het kunnen weten, dat moest
eindigen met planeten. Wat dan weer redelijk eenzaam
was...zo ver van mekaar afstaan...maar dat deden we toch
ook al als atomen...maar nu was 't gedaan...want er zaten
celletjes aan te komen.
Die celletjes leerden altijd nieuwe spelletjes...ze moesten
zichzelf niet meer kopiëren toen ze met seks begonnen
experimenteren. Van die celletjesseks kwam het eerste
orgaan en lichaam...en nog was 't niet gedaan. Tussen
allerlei soorten groot en klein is ook de mens ontsproten.
Wat had hij een leven misschien. Bleef hij in 't begin in de
buurt van z'n bomen hangen, eten genoeg, aan werken ging
hij zich niet laten vangen. Nog bossen genoeg, jacht en pluk
en op tijd nog andere leuke dingen. Van zodra 't ergens te
koud werd zijn we
dan van d' ene gordel naar de andere getrokken...altijd maar
van 't goeie leven blijven dromen. Toen kwamen er tussen
de mensen zij die nooit content waren met zomaar genoeg
of een beetje...ze wilden stamhoofd, koning, beursspeculant
en zo heten. Alles wat voortaan werd gemaakt, eigenden ze
zich toe...ze leerden ons werken voor een loon en kopen en
verkopen. Zo werd dus het geld, de duiten, geboren...en hoe
meer er werd gevochten om die duiten...hoe meer we naar
ons schoon leven konden fluiten. Toen vonden de nooit
contenten dan ook nog eens de wapens uit om anderen hun
streken te veroveren. Ondertussen kwamen er velen, ze
noemden Confucius, Lao-Tse, Boedha of Onze-Lieven-Heer
en den Allah, ze hadden misschien wel goed voor...maar wij
hadden genoeg aan de zon en de maan, een kampvuur en
eten, aan ons innerlijke bestaan...de rest was allemaal goed
om weten en soms goed vertaald. Ook veel filosofen sloven
zich door allerlei uitleg heen, iedere tijd volgde ze alle wel
en wee op de been. 't Ergste was altijd dat een deel van die
tisten alles alleen in dienst van boze machthebbers wisten.
In feite kwam het samenleven beheren ons toe, en niet de
nooit contenten; maar was het al niet te laat...ze bestonden
al uit een legertje serpenten, hun pluim of hun bik of hun
krijt, altijd tot collaboratie met het kwaad bereid. We
besloten ons wel ten allen tijde tegen hen te keren. Waarom
zouden we voor hun onzin blijven creperen ?
We bestudeerden hoe dat toch allemaal kwam...dat we ons
steeds lieten vangen door hun telkens heraangepast
gezwam. De ene keer riepen ze "'t zijn de heidenen, hak ze
toch in de pan". Dan weer "pak ze" want ze lezen de Koran.
Nu durven ze wel niet meer te roepen "pak de olie"...maar
we zijn nog altijd de dupe verdorie.
72. Lees mijn honderden Filosofisch Verzet Columns over
binnen-en buitenlandse actualiteit tussen 2006 en 2010 en
later via gastauteurs en commentaar op facebook
73.Het boek dat leven noemt
Niets is 'echter'dan het beleven van het leven zelf, hoe echt
kunst ook is. We zitten met ons allen in een echte roman
die al eeuwig bezig is. Personages wekken andere
personages tot leven en verdwijnen weer. Sinds duizenden
jaren proberen we al dat bezig zijn in tekens om te zetten.
Hoe meer je er van snapt, hoe moeilijker het in woorden om
te zetten is.
Het goede dat een mens doet leeft tijdens en na z’n leven
door. Het kwade ook. Positief en negatief vullen mekaar aan
in interacties. De zin ervan, een allesomvattend, machtig
iets. Je kan pas observeren en reageren vanuit een
evenwicht waar je dagelijks aan werken moet. Enkele
tips. Wetenschappen kunnen ons logische verklaringen
voor het leven geven. Een getraind observeerder ervaart
meer dan alleen de logica der dingen. Objectieve
wetenschappers hebben te veel oog en te weinig tijd voor
hun vak alleen. Filosofie, psychologie en geschiedenis,
moeten als menswetenschappen de overige logica één
maken en verbinden met de subjectiviteit van het dagelijkse
leven... Theorie verschilt nu eenmaal met praktijk.
Godsdiensten probeerden het met ons te doen geloven in
goden. Religie, dingen 'reliëren',' verbinden' wat was dat
dan? Het omgaan met hoe het leven in z'n geheel ineenzat,
was nog ver af. Marxisten probeerden de objectieve
wetmatigheden van de geschiedenis te vatten. De
subjectieve factoren hadden ook zij niet altijd onder
controle. Einstein bundelde wat al was bereikt en onthulde
een nieuw uitgangspunt. Tijd, ruimte en materie werden
relatiever dan we dachten. Freudianen toonden voor een
stuk de rol van soorten van bewustzijn aan. Toch konden zij
geen allesomvattende zin zien in dit leven van ons. Wij
zouden allen veel meer 'zinzoekers' kunnen zijn. Een zin die
het leven verbindt met het begin, het verloop en het
115
einde(?) ervan. We zitten echter teveel gevangen in allerlei
soorten gewoonten en 'pijn'.
73bis . Eindelijk er acht-er gekomen !
De drijfveren van het menselijk bestaan !
Hoe kunst ontstaat.
Het kwetsen en verblijden van mekaar programmeert de
levens.
Dat alles balsemt en overwoekert het sociale.
Geeft dwaze politieke spelletjes veelal vrij spel.
Eindelijk, alles valt op zijn plaats.
Al het nuttige opgebouwde even terzijde.
Woorden die beginnen met God, gewoon een
denkmethode.
Wetenschap, een voertuig naar méér inzichten.
Lichamen, de echte tempels van geestelijk ontwaken.
Eindelijk het waarom van het leven zelf, onbeschrijfbaar in
roman. Leven zelf…
Dat alles op zijn diepst doorwoelen kan.
Dat speelt met alle emoties, een spel.
Dat het negatieve uit het positieve sleuren wil.
Eindelijk doorgrond, weer bijna tot op de bodem.
Niet de goeie ouwe fictieve God, maar de mens, bijna
ondoorgrondelijk.
Niet alleen voor zichzelf en voor anderen.
Niet alleen door de voorouderlijke pijnen, de nieuwe
compositie en zo.
De angst om te vergeven en vergeten, doet bloesems
verwelken.
Eindelijk begrepen welke soorten vruchten, karakters dan
worden geboren.
Waarom we hier rondlopen, hier horen en weer niet.
Waarom er sterke schouders bestaan.
Waarom liefde ongemerkt domineert, maar de soorten
angst regeren.
De ijdelheid, het te grote zware ego, hebzucht, jaloezie à
l’infinie.
Eindelijk ogen, hart, verstand, weer even op open.
Welk een afwisseling van geluk en ongeluk moeten worden
doorstaan.
Welk een vermijdbaar (?)aantal paden, gejaagd gelopen.
Welk een linken allemaal afgewogen, verbanden herwogen,
geschrapt, geschept.
De mens, waarom dat eeuwige te min en te onmin.
Eindelijk zowel emoties, gevoelens als eeuwige straling,
kernen en elektronen verklaard.
Hun werking, zoals die tussen man en vrouw en mensen, in
beelden en gedachten ook.
Hun reddend onverschillig evenwicht en heilzaam
overhellen weer opnieuw.
Hun soms te lang blijven lopen achter de feiten.
Eindelijk bijna alle watertjes doorzwommen.
Bezit, wraak en weerwraak, meelij wekken, de koestering
van de onmacht.
In alle soorten camouflage en alibi’s vluchten.
Onbegrepen eigenheid zogezegd, omwille van valse trots.
De andere niet kunnen luchten, de uitdagingen
ontvluchten.
Concrete Redenen genoeg om op te sommen.
Altijd het onbegrepen verleden dat zich wreekt.
Niet snappen dat ook het niet uitgesproken spreekt.
Niet geloven dat eenieder hier met zijn eigen redenen
bestaat.
Het verschil tussen achterkant en voorkant, algemene lijn
en detail niet zien.
De veelal onvermijdelijke driehoeken en andere kansen
tussen mensen.
Het stoffelijke en de gemakzucht laten primeren.
Bemind willen worden met teveel verliefdheid op zichzelf.
De enige, de beste, de snelste…willen zijn.
Te koud, te warm, de seizoenen in mensen niet kunnen
zien.
Hun klimaat, hun ondergrond, hun overlevingsvormen, hun
afschermen niet kennen.
Wacht niet op het te vroeg willen sterven om je geest te
kunnen laten geboren worden. 5/08/2009 woensdag
74. Lees mijn filosofische essays
116
75. Neem contact via philosophicalresistance&gmail.com
76. Organiseer uw eigen filosofisch verzetsvorm
77. Schoolse herinneringen
De eerste prof waaraan je, oh soms bizar of soms guitig spel
van toevalligheden, terugdenkt, is de heer Steels van Engels.
Van bepaalde mensen die je pad zelfs zoveel uur per week
kruisten, onthoudt je, merkwaardig genoeg de ene of de
andere uitspraak, ook al is het iemand waarmee je maar een
paar uur geconfronteerd geweest bent, zoals die Algerijnse
ingenieur die je je friet mayonaise betaalde toen je vijftien
of zo was en die je over je leven in België en zo vroeg. Je
had het dan over de drietaligheid van het land en zo en hij
zei in ’t Frans “une langue c’est comme un fil de téléphone,
ça aide à communiquer”, “ een taal is als een telefoondraad,
het helpt gewoon de communicatie”. Zo zaten wij dus
aldaar in Tienen, Tir-le-Mont(monde) op bijna de
taalgrens…’tirer’ ‘trekke’…hoe hard ik aan die wereld zou
gaan trekken, ik had er nog weinig benul van. Maar om dus
op die leraar Engels terug te komen, hij was wel altijd in
voor een lach, maar meestal zeer ernstig tot bezorgd
kijkend. Van hem onthoudt je dus dat hij teenagers de raad
gaf om voor een meisje te kiezen dat zowat toch met de
eigen intellectuele vermogens overeenkwam. Daar waren
wij natuurlijk over verontwaardigd, al begrepen we er wel
een deel logica van. In teveel intellect bijeen, zat daar niet
het risico in, dat indien je er té objectief en wiskundig mee
omging, dat er dan teveel een zekere saaiheid om het hoekje
te wachten lag…ach ja, maar dan aan de andere kant humor
is van alle lagen van de bevolking en is een aparte afdeling
van het IQ, dat daarvoor niet altijd hoog hoeft te zijn, zelfs
honden zijn grappig, zonder het volledig te beseffen.
Lachen, voelen, de contrasten, de subjectiviteit, de
tegenstellingen van de invalshoeken, konden ook immers
voor creatieve situaties zorgen. Maar wat wist je al van het
spel van aantrekking en afstoting ? Feit is dat al die dingen
die je blijft onthouden meestal een cruciale betekenis in je
leven hebben. In het geval van de Algerijnse ingenieur,
in de latere telematica (het woord bestond in 1970 nog niet)
voorzag je in je carrière bij de telefoonmaatschappij al een
hulpmiddel om de samenleving op een andere manier te
beheren…want aan oorlog en het hebben van een inkomen
had en heeft de wereldbevolking nog niks te zeggen
eigenlijk (blauwdruk zie linken filosofisch verzet via
facebook Fotofilosofie)
In het geval van de leraar Engels, het belang van zich niet
door het zware emotionele te laten leiden in de
partnerkeuze bijvoorbeeld. Herinneringen die daar
filosofisch nauw bij aansluiten zijn die van de heer Stels, de
biologie leraar en de heer V, fysica. Beide leraren hadden
gemeen dat ze ons alleen de objectieve kant achter de
schepping probeerden over brengen, zoals wanneer je een
fiets uit mekaar zou vijzen en de onderdelen er van
uitleggen, zonder je beschouwend af te vragen hoe iemand
nu op het ontdekken van een wiel komt of wat nu eigenlijk
de bedoeling van al die geologische tijdperken was, de
planeet klaarmaken voor de biologie natuurlijk. Vandaar
dat ik strafstudie kreeg om een onnozel steentje tegen een
groevewand te gooien, wat een klein watervalletje aan
keitjes voor gevolg had. Dan die leraars die probeerden wat
zin aan het geheel te geven, die mens van psychologie
bijvoorbeeld, met zijn goede vragen op het mondelinge
examen “zijn we diegenen die we denken te zijn” en zo
meer. Alle antwoorden wist hij zelf al evenmin vermoedde
ik toen al en ging zelf op zoek naar oplossingen en
verbanden waarvan ook de pastoor leraars godsdienst geen
antwoorden op wisten…ook de dappere leek R. Degeest niet
, een leraar die het aandurfde het over Theilard de Chardin
te hebben, een eerste aanzet om tot een toenadering tussen
wetenschap en spirituele zaken te komen. Ook daar was ik
mijn verder leven mee bezig . Aan een rechtsleer in dienst
van het grootkapitaal en aan boekhouden in die zin, had ik
heel weinig, wiskunde was ook niks voor mij…en dat op de
duur, alhoewel je in talen heel goed was, kon je soms
verplichten van een jaar over te doen…wat een slavernij.
78. mijn buitenlandse gasten Chinezen, Koerden,
Algerijnen, Marokkanen…
Jianfeng Is een Chinees. Kwam in de jaren 1990 ongeveer,
naar Leuven studeren. Op een kamer van vier op vier in de
’s Meyersstraat, waar ook het studentenblad Veto zijn
hoofdkwartier had. Ik ontmoette hem op de fruitplantage
van mijn vader zaliger, waar hij zich ingeschreven had om
er een paar maand aan de fruitpluk mee te werken, samen
met een tiental mensen uit de streek hier. Elke dag reed hij
met zijn fiets van Leuven, zeventien kilometer verder naar
de verschillende laagstamboomgaarden. Een echt Brabants
werkpaard was hij, één en al ijver met zijn groot stevig
hoofd en altijd die beminnelijke of zeer brede lach.
Niemand kon hem volgen. In het naar de nieuwe, steeds
opschuivende normen, kleinschalig fruitbedrijf; diende de
kar nog te worden getrokken; met tien bakken Schone van
Boskoop van elk twintig kilo of met zware kisten Doyené,
hij vloog de Hagelandse heuvels op en af. Chen, eigenlijk
zijn achternaam, maar voor ons was het korter; studeerde
voor architect in het Engels, maar dat was nog voor veel
verbetering vatbaar; dus ’s avonds soms zocht ik hem op
om hem wat meer vloeiends van die taal bij te brengen. Hij
had een vrouw en dochter in China, Caixa en Dylis. Toen
hij ze liet afkomen deelden ze zijn 4X4 kamer, later vroeg
ik hen in mijn relatief kleine eenmans rijhuisje te komen
wonen, aparte huishoudens. Caixa ging in een Chinees
restaurant werken en Delice leerde op één jaar tijd als
zesjarige Nederlands. Om nog wat bij te verdienen
ontwierp Jianfeng Chinese interieurs voor Chinese
restaurants tot in Nederland en de Walen…niet alleen op
papier, maar ook volledig uitgewerkt en met mijn hulp,
geleverd en al. Hoe hij zijn eindwerk over de Chinese
Bouwkunst klaarkreeg was mij een raadsel. Uit China
stuurde men hem honderden foto’s en op mijn allereerste
primitieve Brother computer schreef hij er levendige
commentaren bij (in ondertussen vloeiend Engels). Binnen
een korte tijdspanne, kende ik 27 Chinezen in Leuven, en
als ze hun Nieuwjaar vierde en er moest worden gegeten,
amaai, die kleine schoteltjes bleven maar komen en wat ik
nooit voor mogelijk had gehouden, ik leerde met stokjes
eten. Buiten in de kleine smalle tuin hadden we een
geïmproviseerde pingpongtafel gemaakt, grootse spannende
tornooien zijn daar gespeeld, terwijl Caixa de resten van de
zwaardvis van waar ze werkte, geel lachend klaarmaakte en
117
Dylis zong, wat klonk als “woo thei an, an tei woo”
enz…toen ik Chen vroeg wat het betekende, zei hij dat het
een loflied op de partij was, maar toen ik het een keertje aan
Dylis vroeg, zei die dat het ‘God is groot’ wou zeggen. Op
een dag was er een aardbeving en ik werd gewekt door de
vele glazen die op de kamer boven op een houten karretje
van hun begonnen trillen. Mensen kwamen buiten in de
smalle Rondestraat om te zien wat er aan de hand was. In
de straat stond mijn Fiat Uno klaar om een viertal weken
een 9000km lange reis door het Oostblok, Griekenland,
Italië en zo langs de Zwitsers en Fransen terug naar Leuven
te maken. Chen Jianfeng haalde zijn diploma en vertrok
terug naar Ningbo, nadat hij op het punt had gestaan in
Hongarije een Chinees restaurant te openen. Jianfeng en
Caixa kregen een tweede kindje, een zoon en vertrokken
dus naar China, waar hij voor een bouwfirma ging werken
en later zou hij een zaak in bouwmaterialen beginnen.
Caixa kon geen woord Nederlands, maar we hebben mekaar
altijd al glimlachend en met gebaren begrepen. Hoe zou
het met hun allen ondertussen zijn en met al die
gezamenlijke kennissen ? Wat een periode, na de
Chinezen kwamen er Koerdische vluchtelingen van de
eerste Irakoorlog te verblijven bij mijn Turkse gebuur en
vrouw en kinderen, mijn computer had weer vertalingswerk
en het was zomer en buiten speelden al hun kinderen
tezamen, ook in mijn tuintje, waarvan ik de draad had
weggedaan. Enkele van de kinderen hun vaders zaten vast
wegens illegaal, inmiddels zijn het allen zelfstandige
werkers. Ooit nam ik ze allen eens met de oude camionette
mee om in het Meerdaalwoud de zorgen te vergeten.
Iedereen hielp mee mekaars klusjes op te klappen en mijn
buur kreeg er een heus zonneafdak achter zijn keuken bij.
In de Koerdische dorpen was men wel wat gewoon,
sommigen moesten wel buiten slapen. Ik probeerde hen er
maar van te overtuigen dat vechten en vechten om een
eigen Koerdische staat eigenlijk achterhaald is en dat we
naar één wereld moeten waar de werkenden onder mekaar,
van welke afkomst dan ook, alleen maar baat hebben bij
sociale en economische eisen; dat de Koerden solidair
moesten zijn met de toen in staking zijnde Turkse
mijnwerkers. Een eigen cultuur, die beleef je toch als je dat
wil in je gemeenschap. Ondertussen, een paar decennia
later is het herbergen van mensen zonder papieren een
misdrijf geworden geloof ik, met fameuze sancties. Ok, niet
iedereen kan naar hier komen natuurlijk, daarom is het dan
ook hoog nodig dat de mensen in de landen met veel
armoede, al die bourgeois klieken aan de macht aan de kant
zet…
…en net als onze voorouders sociale gerechtigheid gaan
eisen in plaats van bijvoorbeeld met die gewapende
fanatiekelingen in dienst van imperialistische
confrontaties mee te doen.
79. Citaten, vertellingen, humor en andere ernstige dingen
Citaten, humor en andere ernstige dingen
Onze goed vriend Facebook, zijn Naam wezen overigens
geprezen, probeert de blogwereld van weleer te vervangen;
maar als blogkunstenaar doe ik door, zelfs al moeten
mensen daarvoor nog op een link duwen en al iets langere
teksten lezen…of wachten tot ik een boek schrijf. Ach
Facebroekje, we vergeven het Hem, want de
advertentiewereld kent zijn eigen wetten.
Op een ochtend met vele positieve ideeën wakker worden,
houdt soms wel in dat je de dag er voor er voor zorgde dat
je relatie naar anderen toe niet van die aard blijft dat men
spanningen in stand houdt of uit de weg gaat. Voor het
slapen gaan ook niet kijken naar zombie of misdaadfilms
(dat aanbod mag men eigenlijk schrappen maar een deel
van de consumenten blijft de vraag scheppen). Liefst iets
luchtigs, het nieuws op de dialectzender van Luxemburg,
grappig, iets, bijna niets verstaan van brandende
wereldhaarden, er mee kunnen lachen om niet onnozel te
worden, zeker voor mensen die politiek heel veel begrijpen.
Zo is er een zangeres die geestdriftig over Ginges Khan zingt
en eens komt uitleggen dat alleen de oppositie in een land
in bijna burgeroorlog overschot van gelijk heeft en de
andere de grote boosdoener is…zonder veel
geschiedkundige werken gelezen te hebben waarschijnlijk.
Bloeddorstiger kijkt die bokser die eerst tot de
vijandelijkheden opriep en nu zijn ‘troepen’ via de TV tot
geweldloosheid wil aanzetten (één van de drie rechtse
oppositiepartijen, zonder sociale eisen, doodgrappig, allen
liefhebbers van de Euromarkt en de zotheid om voor een
kleine groep mensen veel geld te verdienen).
Maar het ging hier over dromen oorspronkelijk. Vaak
puzzelt de geest maar wat bij mekaar van de dag of de
laatste uren daarvan. Hij wipt dan van je eerste puberlief
die Roza noemde naar RTL Luxemburg, Letze versie en voor
je het weet sta je ergens in een zaaltje van in je jeugd als
parodie één van de smartlappen van toen te zingen,
waarvan je nu weet dat al die romantiek en hartezeer en het
eeuwig ‘ik hou van jou’ wel voor een pak mensen heel
anders in mekaar zitten. Nog een wonder dat ik niet van
Roza Luxemburg droomde eigenlijk. Ach ja, voor je iedere
ochtend andere historische woorden uitspreekt om mee op
te staan, vandaag zou dat in mijn geval “tijd om het licht
aan te doen” worden, passeert er nog wel het één en ander
in de geest. Misschien een nieuwe blog, de 25ste of zo
starten, titel “sit down comedy”, of nee, in ’t Nederlands “al
zittend aan komedie doen” of filosofischer “al zittend
Erasmuseren” voor de doordenkers die nog weten wat ‘lof
der Zotheid’ is en die de eerste wereldoorlog niet naar 1418
toe dateren. Maar ‘k weet het, het leven is niet alleen
amusement en humor en een gekkenfoor. Men begrijpt het
wanneer mensen uit bepaalde beroepssectoren waar men
door de telematica nog niet massaal kan afdanken, je
zeggen dat er op de palliatieve al eens tot mensen gezegd
wordt : “wordt het geen tijd moedertje of vadertje of jonge
broer om los te laten en te sterven”, ook op persoonlijke
miserie staan limieten. In India moet in die sector werken
een stuk makkelijker zijn, want terugkomen is in de meeste
gevallen gegarandeerd. Als wijze koe of Hindoe in een
betere kaste, nee ik zie dat niet zitten al daar; als bedelaar of
CEO, nee, ik zie het niet zo. Trouwens een andere van mijn
ochtendlijke Bedgedanken (gedachten) was de bedenking
118
naar aanleiding van een facebook post van gisteren, ‘een
CEO bij een openbaar bedrijf heeft er belang bij dat bedrijf
failliet te laten gaan vermits de overheid hen minder gaat
betalen en zij meer kunnen verdienen in de privé”.
Overigens wens ik Belgacom toe dat het weer een volledig
overheidsbedrijf wordt, wat de kans verminderd dat er
pakken van mijn geld aan kaviaar besteed worden of
opgedaan worden in casino’s of ander aandeelbeurzen.
Aan eenieder overigens nog een fijne dag gewenst, wees niet
te bezorgd om uw persoonlijke relaties zal uw horoscoop
waarschijnlijk zeggen en als je er geen hebt, je weet veelal
niet wat je hebt tot je er hebt en je weet achteraf wat je niet
mist als dingen de mist in gaan. Ja, dat laatste gaat de dag
van vandaag redelijk makkelijk met dat jachtige leven en
het vele willen van ons…we willen wel water bij de wijn
doen naar anderen toe…maar met een ander symbolisch
beeld gezegd, nadat we vaak onze eigen ruiten hebben
ingegooid door bijvoorbeeld te hard te rijden, willen we
eigenlijk even snel blijven rijden…en kopen ons sterkere
schijfremmen om te kunnen overleven …in plaats van op
ons gemak te leren rijden.
80. Zuidoost Spanje, Andalusie Sierra Nevada 2013
sonrisa=glimach in 'in 't Spaans...sunrise, reizen en talen,
filosofisch ('sonrisa' zie twee foto's onder tekst)
Reizen begint met een beetje planing, hoe lang kan je uit je
omgeving weg, welk budget, wil er iemand mee, ga je per
eigen wagen, vlieg je of huur je een auto aan het vliegveld
van bestemming enz...maar voornaamste is toch zeggen,
ehwel nu ben ik eens weg ze, een weekje bijvoorbeeld. Op
internet tamelijke voordelige vluchtprijs, tikketten zelf nog
afhalen want de dag erachter voor een weekend al vlucht op
zaterdag. Na zes weken winterregen op ons centraal
Europees dak, en twee weken vriezen en sneeuw eens naar
de zon. Had bon in het sympathieke hekserige lachje van de
ticketdame, telkens ik iets grappig zei; wijl ik daarna nog
wat kaarten bezag en alleen wat boordbagage meenam, de
kleine notebook had zelfs niet gehoeven eigenlijk,
onderweg toch internetcafees en eenieder die welk soort
info of entertainment (verzet of verzet) wil, zal wel een
weekje wachten. Alhoewel 't is beter van iemand die je via
fbook kent en na uitnodiging eens wil bezoeken, dat je daar
het juiste adres van kent, anders ga je naar een hele grote
gemeente wat te veel uren wandelen in de hoop het intuïtief
vinden. Maar bon via de notebook en draadloos internet
wifi style, toch opgebeld door de te bezoeken
correspondent, heel goed gesprek gehad en de man zijn
vader was schrijver over een deel van de dingen waar ik ook
mee bezig ben nog wel, woonden hoog op een berg met
zicht op wat vroeger een Fenisische haven was, hun huis vol
met vele interessante boeken en ander schilderijen,
waaronder de deze van mijn gast. De Sierra Nevada is
gewoon een prachtig streek om te verkennen, maar ga best
niet naar beneden via Berga A347 of je tuimelt een gebied
vol plastieken groenten -en fruit serres binnen, zo groot als
een Vlaamse provincie tot tegen de kustlijn, vanachter
Motril (ligt achter Malaga) tot voort Almeria, je vlucht
gewoon van de vage plastiekdampen en uitzicht terug de
loutering in van de bergdorpen, in alle soorten en groten,
zie dat je er niet in vastrijdt (in die met de kleine steegjes),
of je gps zou je de gekste dingen willen doen doen. Mensen
zijn vriendelijk en behulpzaam , maar soms een beetje stug,
eigenwijs en soms herken je mensen van Indiaanse afkomst
(sinds Columbus) of zuid Amerikaanse horigen, maar
steevast kom je her ten der weer figuren tegen die je ook in
België kent als het ware, wel leuk zo een bijna treffende
gelijkenissen. Je kan hen er niet op aanspreken, niet zo zeer
vanwege het Spaans dat je probeert te spreken " quandao
cervezza podre beber por évitar una contrala negativo de
policia Espagna, dos ou uno" (ze verstaan het wel, dos(2)
por vosotros (toeristen) , 1 uno por nosotros(voor henzelf).
Ook de politieke gesprekken vielen mee "es verda que en
Espâgna 25% de jovenes son sin employo" "han rencontrado
los Indignados en Bruxellas l'anno pasado, qual es la
programma politica de vos moviemento" en als het niet lukt
schakel je over naar Engels of Frans eventueel met behulp
van anderen, voor de niet veeltaligen . Nogmaals, Brussel
verdient wel hoofdstad van Europa te zijn, door heel Europa
platgelopen door de eeuwen (vandaar de gelijkenissen met
sommige mensen thuis) en vier talen blokken wij alhier.
Wel leuk, talen zijn de max.
Her en der praten met de mensen, al zie je niet veel op
straat en toeristen zijn er niet veel in januari op de rustige
Sierra Nevada wegen, is heel leerrijk (zie mijn kaart met de
plaatsnamen waar ik stopte). Als je een viertal van de zeven
nachten niet in de auto slaapt (let wel hoe hoger hoe kouder
eens de zon met de twintig en meer graden van in de dag
weg), kan je douchen en slapen en eten voor prijzen tussen
de dertig en vijftig euro. Volledige maaltijden van tien tot
vijftien euro ongeveer, alhoewel de tappa's ook al veel maag
vullen voor twee à vijf euro per keer). Wel altijd fruit, water
en pana-brood bijeen sparen of kopen voor de periodes
tussendoor. Alle soorten dieren en stijlen van bergen en
bomen kom je tegen, alhoewel er veel dorre streken zijn en
de sneeuw nooit ver weg is. Negatiever is de bijna steeds
aanwezige tv in de cafés, en heb je er eens één op je kamer,
merk je dat van de zestig Spaanse posten of zo er meer dan
het merendeel niet van dezelfde kwaliteit zijn als het
Vlaamse Canvas bijvoorbeeld, maar ja, ook in onze kranten
lees je een deel rioleringsjournalistiek over allerlei soorten
misdrijven, de kranten integendeel doen hun best om
dingen te brengen over het dagelijkse leven. Onderweg op
de baan, je ook niet laten misleiden door ronde punten
waar ineens geen verkeersbord meer staat met de nummer
van de weg die je volgt. Een hobby van mij, is het
associëren van plaatsnamen met zaken uit vijf talen en hun
betekenis, onder meer om ze proberen te onthouden. De
Arabische invloed in deze streek is merkbaar uit de
bouwstijlen en de bevloeiingssystemen. Op de hoge
plaatsen kan je de rust die er hangt bijna proeven eigenlijk.
'Sonrisa' betekent 'glimlach', bijna het Engelse 'sunrise', is
dat niet prachtig ? Ik las in een krant (la voz d'Almeria')
onder een foto van een zestig jarig huwelijksviering 'son
sonrisa dida toto'('haar glimlach zegt alles') en zo zijn er
pakken voorbeelden van taalvergelijkingen te sprokkelen,
maar je vergeet ze vlug als je ze niet opschrijft. Niet altijd
mooie Spaanse muziek opzetten in de wagen, want de stilte
is, nogmaals, heel mooi en de moderne wagens hoor je bijna
niet meer. Schel contrast met het rumoer in sommige cafés,
een prachtige anekdote : de drie mannen die een
119
hamburger aan het eten waren en ik een visschotel en op de
tv maande de speakerin de bevolking aan niet van twee
merken van hamburgers te eten wegens besmetting, die
mannen draaiden hun burgers nogal rond ! Als je een
kabeltje meeneemt voor internetverbinding, waar geen wifi
is, heb je een voordeel, ook niet verwaarloosbaar soms.
Maar toch niet te vaak binnen blijven, want mensen en
gezichten, daar heb je uiteindelijk meer aan dan aan het
virtuele dat je thuis toch al genoeg hebt in de moderne
samenleving. Zoals overal zijn mensen bezig met hun
kinderen, ouderen, meer merkbaar door de pleintjes en de
cultuur van het aan de deur zitten dan bij ons eigenlijk, iets
dat bij ons veelal totaal uit het straatbeeld verdwenen is.
Voor diegenen die willen overwinteren zonder camper of zo
of zonder in verlaten hoeves hun intrek te nemen : voor 300
euro zonder de gewone kosten, de maand, huur je al een vrij
moderne 1slaapkamer, kitchinette, badkamertje.
Over Alqueriamorayma en meer (zet er www voor en .com
achter misschien), waar ik een goede dialoog had met de
familie uitbaters van een landelijk project, ...via de
commentaar en de foto's meer. Laatste tip voor wie geen
bed vindt of wil besparen : kies rustige hoeken. En
natuurlijk, geen alcohol in de dag en matig voor het
slapengaan als je de baan op moet, zal zeker helpen bij het
nemen van de talloze bochten op grote en kleine hoogte.
Hou er ook rekening mee dat net als je maag, je auto soms
dorst heeft en in sommige afgelegen gebieden is overal
tanken niet evident...maar dan weet je wat het voor de
onlangs protesterende piloten moet zijn (tegen met
minimum aan liters brandstof vliegen ter besparing).
Europa is een prachtig land met een mix aan
tegenstellingen van mensen en landschappen enz, of zoals
Ludwig Beethoven het in zijn negende symfonie zou zeggen
"...kom zing een vredeslied en leer het aan je broeders...".
Goeie reis en ontdek weer een beetje meer jezelf en neem
iemand mee als je daar voor met meer dan 1 moet zijn en
dan kan je allerhande delen, het moet wel een gepast
persoon zijn, want een gps kan je uitzetten als ie vervelend
begint te doen...haha, niemand is perfekt, daar is het leven
in zijn geheel immers voor, stijgen en dalen, ebbe en vloed,
aan en uit...maar nooit doods. Altijd vol verassingen,
vermits de kleine wagen die ik vroeg nog moest gewassen
worden, kreeg ik voor dezelfde prijs (120 euro een Ford
CMax, met dank aan Maria F.Gonzales geloof ik). Namen
van families, ook leuk (Contador : teller, staat op de
watermeters, Zapaterro, (op grond)zou bij ons
Deschoenmaker heten, en alle andere namen van Spaanse
ronderenners die je in 't echt tegenkomt. Een
fruithandelaar in appelsienen noemde ook al bijna Sonrisa
(glimlach)... enz. Als je hier echt op 't gemak geniet kan je
ook goed dromen in de bergen en sterrenhemels, ik zou ze
nog vergeten op grote hoogte (over de 3000 meter soms),
amaai, sommige flanken van de hemels zijn 'bezaaid' met
duizenden stippen en stipjes.
PS. Al dat geklaag over de crisis, lieden conservatieve
politici, haal de speculatie uit de economie en betaal de
mensen degelijke lonen in heel Europa, zodat er zoveel
kamers niet leeg hoeven te staan in de toeristische sector.
Bezuinigen, dat doe je met energie en zo en door geen
nodeloos dit of dat te gebruiken, niet met geld waarvan het
loon en de job van mensen afhangen...als je dan toch wil
bezuinigen, zoek het dan bij de mateloze ontevredenen, die
ondanks miljoenen overschot nooit tevreden zijn. Mijn
respect gaat dan ook uit naar diegenen die ik ontmoette die
met niet veel ook tevreden waren, van de schapenherders
en gepensioneerden tot zoveel anderen die nog dichter bij
het leven zelf als waarde staan, niet het geld en het altijd
meer. Gelukkig is het hele plaatje niet overwegend negatief,
getuige onder meer de talloze projecten in groene energie,
molens, zonnepanelenvelden enz...en het sociale
opvangnet, waarvoor zal moeten echt engagement of
alternatieve investeringen op de proppen moeten komen.
PS Indien je al eens rookt, niets op de grond werpen, niet
alleen wegens brandgevaar, maar ook omdat het op niks
trekt, zeggen ze bij ons, uitdoen en in box steken of vuilbak
(wel goed uitdoen) bitte.
PS Hopelijk kom ik morgen op de laatste en zevende dag
geen zee plastieken serres meer tegen (vergelijkbaar met
van Brugge tot aan de kust over de lengte van de
kustprovincie) zoals achter Motril ongeveer. Er zou meer
klassieke tuinbouw op de heuvel len bergflanken kunnen
komen, alhoewel je duidelijk ziet dat de grond van achter
Berja bijvoorbeeld vruchtbaarder is. Veel is mogelijk, maar
investeringen moeten op korte tijd veel opbrengen
waarschijnlijk.
PS deed een dutje ergens in een doodlopende straat in een
gemeente met naar ik had horen zeggen, toch wel wat
buitenlanders, twee teenage koppeltjes kwamen wat
'verkeren' en ik wilde ze niet 'afluisteren' en vroeg gewoon
bij het openen van het portier 'spreken jullie Nederlands' en
weg waren ze van 't verschieten alleen hoop ik. grapje
PS Zo dadelijk wat gaan eten ergens in dit hotel op de
buiten, men zal weer bijna alleen voor mij koken
waarschijnlijk en voor hun eigen, ik hou hier de hele sector
recht (grapje)---had het al voor dat men de Marokkaanse
buurvrouw gauw naar de keuken haalde en de ober uit zijn
bed waarschijnlijk. ...wat later...nee, er was een pak volk in
het café, goede gesprekken gehad met een paar mensen
voor ik anderendaags wat me nog aan de streek vlak voor
Almeria deed, prachtige maanlandschappen zegt men soms,
maar vind het persoonlijk heel speciaal zonder aan de maan
te denken. In Benahadux op het pleintje heeft er ne joviale
jonge man lekkere tappa's en de dorpsbewoners aan de
toog in deze rustige oase praten graag wat over één en
ander. Overal gesloten en open karakters eigenlijk. Almeria
zelf is wel mooi en modern en als je je wagen weer inlevert
kan je hem afzetten een halfuurtje te voet verder in een
voorstad gaan slapen voor het vliegtuig weer naar onze
frigo-natte winters bij dagen.
81. http://talespoemsessays.blogspot.be/
120
He wanted everybody to be happy. From early on as a kid
‘everybody’ meant the people in the village where he grew
up, his parents and grandparents, animals and so on. It
might be kind of funny for a guy of 55 to wake up with these
thoughts which probably were elder then himself as he
sometimes thinks on his moments of analysing what life
and his life is all about. He wrote a lot about it in every
possible style and about each domain in life, both in a
scientific and literary way…until he reached the border
where words have to give up and very special kinds of
reasoning and feeling became difficult or impossible to
describe. What started off as an idyllic picture of the world
gradually changed in a real understanding of what is going
on in this world as a whole…not only in his personal life…in
the broadest sense possible. But let’s descend in too that
‘wanting everybody to be happy feeling’ was and became
and is all about. One can wonder about it. Does everybody
in fact wants to be happy ? Isn’t feeling unhappy a starting
point to discover what’s wrong and isn’t being unhappy not
both something that can lead to accepting reality and
appreciating it ?
Like in nature, moments of aspiration and moments of
expiring of situations go hand in hand. It is the longing for
understanding and comprehension and the feeling of
wanting to be loved and wanting to love that motivates us
to exist. As far as sensitive people are concerned that
is…despite the fact that almost everyone has certain degrees
of sensitivity within themselves…and intelligence. One can
be very intelligent and almost have no human feelings
towards people surrounding oneself…in combination with
brain damage due to genetic heritage or a fall for example
or in combination with a mental disorder or a lack of love or
misuse in one’s youth; this can even lead to psychopathic
behaviour. Sensitivity is what really makes us human in fact.
Being sensitive seems to have always been under thread in
history, but in combination with positive intelligence it
made the world and a part of the individuals and the group
they belong to progress, amid a lot of bloodshed and
misery.
So, where did his own journey began ? Which players would
he encounter to understand the way life works ? Why and
how had he evolved to wanting to write about life ? Why
and how had he evolved from having compassion with
unhappy people towards analysing their lives in a critical
but human and sensitive way ? What had lead him to his
main philosophical question : “is there an energy which did
not have to go through the evolutionary road of radiation,
atom, molecule, planet, cell…and us to reach our kind of
consciousness “ ? For others this meant there was a God or
whatever name they gave it…for him it was more a feeling
and a kind of energy…more a puzzle, both in a scientific and
in a human sciences way…a story about making sense of
nonsense. And what is nonsense in an energetic way ? In
physics, when something tries to take a volume that is less
or equal to zero…the situation explodes in little or big
bangs, probably ever repeating themselves. So this means
that, since everything is energy and energy is eternal ,
because it always evolves towards other forms of energy, life
and we are eternal as well, taking under consideration that
qualitative differences exist. So what all those words mean,
is that ghosts cannot exist, because everything and everyone
has a volume…and that when something or situations or in
the end, we ourselves approach the point of too much
pressure upon us…things have to change in positive
ways…and hopefully if one continues that line of
thinking…in a positive way after our dead too. The spiritual
world, one cannot understand by dogma’s alone
We have a lot of love inside us. When love often has been
undergoing some painful tests and we still try to understand
the reasons why people sometimes don’t get the real
meaning of certain situations in a relationship and we keep
on continuing trying to raise their understanding about the
way life works…then there really is a spiritual connection
between people, a thousand links to our daily lives and
those of the ones before us. What is that love and were
does it come from ? Should one continue the relationship
(s) or not ? Sometimes one has no choice, because the other
side wants to stop the relationship partly or complete. Even
if one does not continue to meet each other, relationships
of all kind continue; most of the time it isn’t even clearly
noticed by the different degrees of consciousness. You
probably know about the moments when you can reach a
high level of communication or contact with someone. One
even does not have to fall in love with them in each way. It’s
a strange thing that one can lose one’ s love for someone
and if one is lucky friendship and respect remain to chase
away the nasty thoughts and images the darker side of the
beloved provoked. The darker side is all about the unsolved
heritages of the past and the ones one added to them in
responding from the same or other situations. When one
touches the real nerve of the condition of someone, that
someone begins to defend some cultural or personal
dogma’s that not always correspond with the truth about
someone’s roots. (Listen to both words, ‘truth’ and
‘root’…they have a lot in common.) Each time, in each area
other words are used to enlighten bits of what life is about.
One only can talk about the practical things of life and add
some humor while maintaining the relationships that need
no digging in too one’s soul. But when the discovery of
one’s soul happens spontaneously, another approach
becomes necessary. The sentence ‘ one has got to know one
‘s self’, is often used and clearly this passes through others;
this can become a very intensive process with a lot of
avoidable and not avoidable consequences…for better and
for worse. One can chose for a celibate life, like for example
priest do, or one can chose to find out what the soul of a
woman or a man really contributes in discovering what life
and your life is all about. Each kind of relationship, whether
as a colleague, a child, parents, grandparents, friends,
lovers…invites us to really understand the different
meanings of life. In the case of lovers, what are they really
searching for next to the pleasant things body-contact can
offer and not feeling alone ? When spiritually connected
people can overcome their negative emotions their fingers
become like camera’s reading each other cells…surely an
almost ideal situation…making love with a lot of
concentration and understanding how to really activate
each other’ s body…and soul in a spiritual way…but it isn’t a
guarantee that things work out all right, because of the
karma who preceded that kind of relationship isn’t
understood or one does not dare to understand. This can
cause a lot of troubles…and indeed if there are other family
121
members involved on both sides and if one tries to please
everyone without understanding in which situation they
find themselves in. It isn’t easy trying to tell other people
what to do…especially if they aren’t ready for it, or if they
are too stubborn. Also, when the relationship with
ancestors and others isn’t understood it can become
difficult to unwind the wires.
Like in the telecom connections in the boxes on our streets
there are certain connections between people and they get
disturbed when things in our live occur that shouldn’t have
happened to avoid complications, but in a lot of cases
things couldn’t haven’t gone in another way. We experience
things and we forget things, but when we reach the deep
truth about a lot, we can tend to push it away, with a feeling
of missing something as a consequence or we can try not
forgetting the lessons and their feeling anymore and
carrying it as a power in our consciousness…thus
telepathically influencing things positively, all dough that
SEEMS not to be the case sometimes. We cannot play ‘God’,
but we can near the divine energy that make things happen
mostly in an unconscious way. People who are aware of this
should not try to escape by means of believing superstition
or using unnecessary pills that burry a part of their body
and soul and prevent a contact with their spiritual inner
communication or dialogues which they could have had if
they had overcome themselves and others. Often they cut
ties with the one who really cared lots and lots about them,
because the confrontation with their roots was to heavy
emotionally loaded for them. Then they have the choice to
enjoy life in a way they can handle, but in many case they
make it worse. Sometimes the more distance one keeps
after finishing a relationship or turning it in to friendship (if
still possible), the better it will go with oneself or the
other…if this means that one of the two for example will not
take some medicine any more, the longing for the one he or
she had to miss can come back and if that person is lucky
she or he will not have to repeat the same road with more
suffering then joy. Suffering surely will come when one
discovers one has lost someone with the same roots. True
roots, roots of truth. (almost poetry those related sounds in
these words).
vrijdag 17 juni 2011
82. On the border of impressionism
Trying to pass the borders of impressionism.
Because there are people one knows involved, no one can
write a complete proza documentary about just what was
one day in his or hers lifetime. Also due the fact that at a
certain moment one is ready to begin writing such
description, the reader will not be able to follow because of
the complexity of one's past that is determined for a part by
events in the past.
So that is why one always has to choose between fiction and
reality, between the daydream and the situations one has to
adept oneself on. Each thought is a novel on it' s own if one
would pay attention to it and mingled with fantasy a
thousand novels. Each dream is a puzzle of a lot of things
that happened in a lifetime over generations. Time does not
exist. Each moment of a minute, sometimes splits of a
second, is so intense to write about that, if one is a writer,
one cannot support any more in the end or just survive by
observing and enjoying and making sense. In order to
achieve a part of this wanting to explain about the codes of
life in a narrative way, one should be a lot alone perhaps...I
do not know, I'll have to find out...but the energy of
achieving the aims described, is lacking me at this moment.
Shall I try to write a prelude (french word,an introduction,
which again is a French word ?) about the past or start with
the day itself today or go to sleep for half an hour to recover
? Or shall I look upon you as my private detective trying to
find out in this day to day story of mine, how my live and
maybe yours was ?
Woke up with my neck hurting more than the day before
and a kind of fatigue that went away. Had a 'talk' with a
virtual friend about dreams and situations in daytime, but
then not trying to fix the events itself, but put them on a
broader scale. Nice that in English the word 'friend' is not
substitute for male or female. A friend is rather someone
one can talk or write with on a more or less the same
dimension of vibrations. And if it's a virtual exchange one
does not feel like one will have a supposed real encounter
where one falls in love and by consequence having to
endure all the responsibilities, joys and hardships based on
the realities of the other person ‘s life.
I dreamt that a bloke with a lot of primitive and rough and
in a way brute physical energy tried to seduce a friend of
mine. He wanted to conquer her innocents in a mainly
instinctive way. At first my reaction was 'let it go, it's not
your life', but the feeling kept following me and then I met
an old tired Indian woman who told me to control the
blood pressure this has caused in my body. She maybe has
saved this house of that soul of mine, and that is why my
spirit is back on the track of continuing 'it's' spiritual
tasks...for the sake of being a kind of assistance to all those
who have managed not to live pureally superficial.
Me and my neck rested for a while and the fatique due to a
life with a lot of tasks and due to the part isolation, slowly
disapeared a bit, due to the fact that I let my ghost speak to
my tired body, encouraging it from within the spheres of
'heaven' present as well in everything and everyone on
earth, but most of us do not really know or can't reach the
same dimension any more or not yet.
A cup of thee or coffee ? I had run out of water of the source
in the wood, so it took some of the kitchen tap. The water
was presumed to be the best, because of a lot of controle
and addition of...I do not know. Nature's tap was to far away
today for me to go and get it. The fellow occupants of my
house were at work and I went outside to say the dogs hello,
after eating some of the meal of yesterday and sharing the
rest with them. The only animals whose meat I eat are, from
time to time in a limited way 'chicken' and some fish from
time to time. And hopefully, most of the time chicken that
were not emprisoned in factories all of their lifetime.
In a village with tries not to become a town, I met the young
man who wanted to make a living of his dream, providing
food and a drink to his clients, which were more friends to
122
him. He asked me how my writing got along and I answered
him I had started writing in English and that I still was
helped by the computer to avoid spelling errors...but that
the computer wasn't so human as to underline the words
thought and taught, because they both are correct...but it
depends on how you use them. This restaurant-café keeper
has a replica of one of Renoirs paintings in his
establishment. I look upon it at each visit and so I said : 'I
saw the film 'la fabuleuse destin d' Amelie Poulain' lately
again. While living in her world of fantasy, she always was
trying to help people by bringing them together or playing
jokes with someone who mistreated another person. There
was that role of a painter in the movie who was making a
copy of Renoir's summer ball...he advised Amelie to grasp
her own happiness in her attempt to meet the love of her
live...and in response the painter and other personages
received a lot of blessings as well.
There were some woman in my view on the owner of the
'Good Life', waiting for the buss at the other side of the
street. One nice dark woman from Africa with a lot of
pounds extra, sat on the stone before the window of a
house...like as if she was meditating. Had she found
happiness in marriage or was she misused on this or the
other continent...or in both cases and even if she was
unhappy, was this the consequence of the wrong choices
she made before she emigrated ? A bit of an Asian women
came to sit next to here and they looked understandingly at
each other, without talking. Do only coloured people take
the bus in this place ? A Caucasian woman pushing a child
in a baby-carriage came along...and another white skin one
with a happy little black-white dog came along. Wish
Renoir was here. Maybe he was, with all that talking going
on about him...as a consequence of what he did. Since time
in fact does not exists, he must be somewhere, I thought.
And while I write it I wonder if I did not write 'taught'
instead of 'thought' in a phrases like this. Sorry, no energy
left to go back and correct it. It's a bit like life...the past, try
to deal with it as much as possible, but avoid having to
make corrections in this day itself. Make your day, not
interfering to much with earlier evolutions who have had
their flow. Try to have a panoramic view on people and
things, or you will get lost among too narrow conditions. It
is like a heard this man say in a documentary about Darwin
and his Beaggle boat : "I love the Amazone, but do not
expect it will love you back. In fact the Amazone is very
happy to see me coming...because it is very hungry :
mosquitos snakes like the anaconda, some fish...they surely
love me in their own way. So did my cat and my chicken
when I came home. The cat pushes her head against my
giving hand to thank me and the chicken lays her daily egg
and expects no special things in return...forgotten of the
times when she was a dino Maybe her kind has become
humble through all these years of evolution ? Still there is a
kind of mean dino-look when she mistrusts me and is not
singing her relaxed song.
zondag 12 juni 2011
83 A family called Humanity Economy’s daughter
Social married a guy named Politics…
And they had many children in different states and stages
Situations tend to function quite a bit different then they
are described in that part of the media that has to many
readers or watchers. Independent judgment is only possible
when one considers the situation and the needs of the
world as a whole. Learning to put facts in a broader
perspective, dealing with insinuations. The more one
succeeds in doing so, the more chance a progressive policy
gets. Most of let things go their way and only when
situations are really too much to take and one unites only to
save a part of the furniture, leaving structures as they are,
because politically the social movement was an orphan.
We are connected not only by blue lines (personal
relations), but also by red lines, the econ-socio-politico-eco
ones in fact. Our blue lines can benefit from a good
condition of our red lines. The red lines are dominated by
all political parties from far right to the spectrum of the left
parties. If the individual no longer wants to stay without a
voice concerning wars, poverty and social and ecological
issues…or does not learn how to use telematics to oblige
politicians to listen to them…the decadent part of politics
will continue for much longer. (see text ‘to all’ on
http://bloctaafblogartist.webs.com/apps/blog/ ) (and to
‘dear fellow world occupier’) on
http://bloggen.be/conscience2008 ) We must obtain insight
and a vision in order to understand history on his way to
providing the planet with an ecological system of
production so that in the end, if we plan this socially, we
can span more free time in doing other things related to the
meaning of life. Most of us have a daily life consciousness
that prevents them from understanding what is happening
fully and shows them in what kind of play they play. One
has to learn how one can become as objective as can be. The
higher the degree of collective consciousness the more
possibilities for the individual. Why so many people rather
like a populist then an intellectual approach ? They really
want to show solidarity but they are divided in a lot of
groups. questions for workers
Why is it we are still being ruled by representatives of bancs
?
Why you work so hard while so many are without a job ?
Why is having a job not normal ?
Why can't you easily find a new job ?
Why our telecom services, our energy and transport are not
free ?
Why still not one world currency or an administration
based on need ?
Why some of us need the discipline of old ideologies to
function ?
Why not our inner discipline or the one of our colleagues in
charge ?
Why not we but them should be afraid of doing away with
speculation ?
Why does the same product does not cost as much
everywhere ?
Why is poverty a form of official slavery ?
Why so few people control so much wealth ?
Why so few robots command so many soldiers ?
Why religions are not as much spiritual then our inner
energy ?
Why imperialism calls war humanitarian aid, free world and
democracy ?
Why do criminals control economy, whether in USA, ex-
123
USSR or Liberia?
Why do trade unions follow the games of big money ?
Why do we not understand that 'foreigners' can be workers
to ?
Why we still make weapons to kill our comrades elsewhere
?
Why do kings and queens still exist ?
Why not use technology and technocracy to build a
beautiful world ?
Why doesn't education teaches more about human sciences
?
Why do we pay taxes as well for putting mines as demining
them ?
Why do factories or companies close when demand is so big
?
Why are farmers payed to destroy or not produce, while so
much hunger ?
Why so much short of housing ?
Why our dogs and cats eat more money than some earn ?
Why their system survives by means of crises, wars and
exploitation .
Why do we keep on collaborating while modern fascism is
so strong ?
Why our media talk in favour of what's going on ?
Why is the right to vote, the right to say yes to the system ?
Why don't we put forward our own program first ?
Why don't we defend our own alternative in the enterprises
we work ?
Why don't we invite the jobless to join our reunions ?
Why don't we develop our new strategy to put our demands
in power ?
Why we really want to show solidarity, but we are divided
in lots of groups. …with no international action plan…
84. LESSONS FROM HISTORY
------------------------------------------------------------------------
---------------------
Why don't we put forward our own program first ?
Why don't we defend our own alternative in the enterprises
we work ?
Why don't we invite the jobless to join our reunions ?
Why don't we develop our new strategy to put our demands
in power ?
see later on, below
85. Losing Loves
Losing loves
Losing great loves.
Close to souls who pass away.
Lives that one must partly or almost abandon.
Then recognizing them here and there.
Losing loves.
Ignore the feeling, invent reasons why…
It had to be that way.
Sometimes they are right.
Sadness is never the same.
Relieve as well, but from whom and who and when
?Always, ‘after this one’, not again the part of hurt in love.
While there still are sparks of fire in the ashes.
Relations.
Always in other dimensions, other heights and tunes.
Different situations from needs of others.
From the own stories as well.
Do experiences have to come and visit us again ?
Does one have to go and search them in situations ?
Unique memories and sensitive connections…
Keep on connecting with the hart.
Losing great loves.
Close to souls who pass away.
Sad ,happy or in the middle, never the same meaning with
this one or that one.
And passion also has seven tunes and colors.
And lots of songs in seven styles.
The simplicity of the white knight and the princes.
To the land of legends these days.
Pipi Langkous and Peter Pan don’t exist in adult world.
Those who can stay that way, enjoy and hold it.
Chose for each other.
More complex situations…often more hard to handle.
Losing great loves.
Close to souls who pass away.
The older one get, the higher the account.
And in the end…
Being light, always trying to be light.
We were it, are it and stay it…
Literally and philosophically at least.
Between each other, depending from meeting how and
when.
After all those different kind of periods.
Great loves that try to be friendship again.
Relief and difficult test sometimes as well.
Like everything one is not used too.
Ignoring the bio, one can learn, integrate or not.
One isn’t the same any more as who one was before letting
go.
One does not know always what to keep or let go.
The games ancestors played and play with lives.
That what one knitted oneself.
Knitting in life, you don’t do it on your own.
Some are not made in life…for patterns to tight.
Whatever the degrees of comprehension.
How little the degree of jealousy …
Funny with who a lot sometimes and with who not and
when.
Good friends and become like children and wise men.
Losing great loves.
Art is born from it, as much as from joy.
To bring people closer to the soul.
And often it looks like getting closer to the spirit.
Of one who nobody can derange any more.
And only loves happy things.
Knowing that life hold more in store with people…
Then only romance and all kinds of passion.
The spiritual world, one cannot understand by dogma’s
alone
We have a lot of love inside us. When love often has been
124
undergoing some painful tests and we still try to understand
the reasons why people sometimes don’t get the real
meaning of certain situations in a relationship and we keep
on continuing trying to raise their understanding about the
way life works…then there really is a spiritual connection
between people, a thousand links to our daily lives and
those of the ones before us. What is that love and were
does it come from ? Should one continue the relationship
(s) or not ? Sometimes one has no choice, because the other
side wants to stop the relationship partly or complete. Even
if one does not continue to meet each other, relationships
of all kind continue; most of the time it isn’t even clearly
noticed by the different degrees of consciousness. You
probably know about the moments when you can reach a
high level of communication or contact with someone. One
even does not have to fall in love with them in each way. It’s
a strange thing that one can lose one’ s love for someone
and if one is lucky friendship and respect remain to chase
away the nasty thoughts and images the darker side of the
beloved provoked. The darker side is all about the unsolved
heritages of the past and the ones one added to them in
responding from the same or other situations. When one
touches the real nerve of the condition of someone, that
someone begins to defend some cultural or personal
dogma’s that not always correspond with the truth about
someone’s roots. (Listen to both words, ‘truth’ and
‘root’…they have a lot in common.) Each time, in each area
other words are used to enlighten bits of what life is about.
One only can talk about the practical things of life and add
some humor while maintaining the relationships that need
no digging in too one’s soul. But when the discovery of
one’s soul happens spontaneously, another approach
becomes necessary. The sentence ‘ one has got to know one
‘s self’, is often used and clearly this passes through others;
this can become a very intensive process with a lot of
avoidable and not avoidable consequences…for better and
for worse. One can chose for a celibate life, like for example
priest do, or one can chose to find out what the soul of a
woman or a man really contributes in discovering what life
and your life is all about. Each kind of relationship, whether
as a colleague, a child, parents, grandparents, friends,
lovers…invites us to really understand the different
meanings of life. In the case of lovers, what are they really
searching for next to the pleasant things body-contact can
offer and not feeling alone ? When spiritually connected
people can overcome their negative emotions their fingers
become like camera’s reading each other cells…surely an
almost ideal situation…making love with a lot of
concentration and understanding how to really activate
each other’ s body…and soul in a spiritual way…but it isn’t a
guarantee that things work out all right, because of the
karma who preceded that kind of relationship isn’t
understood or one does not dare to understand. This can
cause a lot of troubles…and indeed if there are other family
members involved on both sides and if one tries to please
everyone without understanding in which situation they
find themselves in. It isn’t easy trying to tell other people
what to do…especially if they aren’t ready for it, or if they
are too stubborn. Also, when the relationship with
ancestors and others isn’t understood it can become
difficult to unwind the wires.
Like in the telecom connections in the boxes on our streets
there are certain connections between people and they get
disturbed when things in our live occur that shouldn’t have
happened to avoid complications, but in a lot of cases
things couldn’t haven’t gone in another way. We experience
things and we forget things, but when we reach the deep
truth about a lot, we can tend to push it away, with a feeling
of missing something as a consequence or we can try not
forgetting the lessons and their feeling anymore and
carrying it as a power in our consciousness…thus
telepathically influencing things positively, all dough that
SEEMS not to be the case sometimes. We cannot play ‘God’,
but we can near the divine energy that make things happen
mostly in an unconscious way. People who are aware of this
should not try to escape by means of believing superstition
or using unnecessary pills that burry a part of their body
and soul and prevent a contact with their spiritual inner
communication or dialogues which they could have had if
they had overcome themselves and others. Often they cut
ties with the one who really cared lots and lots about them,
because the confrontation with their roots was to heavy
emotionally loaded for them. Then they have the choice to
enjoy life in a way they can handle, but in many case they
make it worse. Sometimes the more distance one keeps
after finishing a relationship or turning it in to friendship (if
still possible), the better it will go with oneself or the
other…if this means that one of the two for example will not
take some medicine any more, the longing for the one he or
she had to miss can come back and if that person is lucky
she or he will not have to repeat the same road with more
suffering then joy. Suffering surely will come when one
discovers one has lost someone with the same roots. True
roots, roots of truth. (almost poetry those related sounds in
these words).
Some remarks about my essay-story : ‘there was live after
dead aswell’ (see link)
Does the negative energy of someone keeps on living in the
spiritual world as well, or is it an energy that only continues
to have an influence in the existing world ?
From the world of electricity we know that a switch can be
ON or OFF. Off means not in connection with the source.
ON, connected. In the BIO –world there is LIFE and
DEAD…in case off DEAD the qualitative attitude one has
towards life keeps on empowering certain connections,
especially if one has a lot of panoramic as well detailed
insides into the different domains in life.
donderdag 9 juni 2011
86. Quotes to meditate on
oorspronkelijk nederlandstalige tekst :
Life is a training in understanding, resisting and enjoying.
To be able to support one another, one can learn.
There always are ordinary, special and to secret reasons why
people do not get along.
After a hard winter, feeling spring, proud having survived.
125
Do not become a slave of money and then just die.
When one thinks about someone, often a library is opened
in your head.
The higher the wisdom, the more intensity of observation,
calm, the more mature the deed.
Such a strange ‘for’ feeling about others or yourself, where
does it come from ?
Sometimes we only remember the dialogues we did not
understand.
Analysing what really happened often works on a longue
term, afterwards.
Thinking positively sometimes needs it’s blessings and
conflicts.
Drifted to far away from what you should be doing, it harms
doesn’t it ?
Existing in function of the energy one leaves behind and
regenerate from time to time.
The soul of a biological home, embryo, transformer to the
spiritual world ?
Ration and Logic fall in love with muse and fantasy and give
birth to inspiration.
Why is a first impression often so important .
Do you ever get the feeling something very funny is about
to happen ?
Continuing doing what you don’t like sometimes for
someone has an advantage.
Out of free will doing something important with positive
consequences, special event.
When you feel too good, polarity is ready around the
corner.
What happens always happens on a scale of evolution.
Something one completely forget, all at once it is there
when one needs it.
One loves hearing people talk, but not if it is empty talk.
Orientate on your own strength to keep on your own
course.
Sometimes one hides info for you, sometime it is best
hidden for you.
Knowledge, red carpet for spirituality
Letting go weight by laughing, observing, showering,
moving, toilet, walking… .
Marvelous, when taught flow through you without effort.
Madness sometimes is a crush because of touching the sky
to long or crawling too much.
Distance and walking together, both needed.
Understanding interaction in how things and situations
come in too being.
Images that become symbols of and grow and grow to more
insights.
Intuition is where one’ s soul reaches the spiritual world.
Interpretation of events, emotions, feelings, intuition…a
lifelong task.
Like the weather, moods change, due to a number of
conditions.
Preparing for each kind of moment when one meets
someone serves the dialogue.
Sticking to a good feeling very often makes a lot more
possible.
Posing questions at one’s self and others with the aim of
getting more conscious.
In relations, separate the possibilities clearly from the
difficulties.
A sense full of words can have more implications then
practical and psychological ones.
Words are symbols of the daily as well as the spiritual.
Space and time, a lot more relative then we might imagine.
Send positive things in the direction of others, without
always accepting missions.
Just ask for the strength your inner needs, when strength
fails you.
Do there have to be studies about the healing power of
knowledge, insights, wisdom… ?
In each period of your life you awake in yourself the things
you must deal with.
Passing thoughts without words becomes easier when one
exists intensively.
Measuring the evolution of oneself and the people one
knows, not so easy.
To reach something, risk something even if it goes step by
step and the summit is not yours.
126
Through the ones you know you understands the total
picture more, sometimes less.
A searches for meaning is a kind of detective.
Magnetism, pigeons find their way home, we need a map.
Everything is a remix of what came before, with more and
more consciousness.
Dead. Like a train station near the see…it seems like this is
it.
Radiation. Physics. Chemistry. Bio. Soul. Thought. .Art.
Spirit. Radiation.
Do not be each other’ s volcano that prohibits one from
flying.
Burst out in something, that you get it over with.
Understand who you are and that you are who you were
looking for.
Being is smaller than matter, but a lot bigger.
Each one knows the way he is, but not completely.
Evolution of radiation to our soul and radiation again. Holy
trinity.
Are seeds in the air aware of where they can land to flourish
?
Put the top of a lemon in water and you get rings around
the sun.
Lives, living, constantly prepared. Prepare to want.
The leaves of indignation lead to understanding sometimes.
To be or not to be, but what is to be ?
Watch out for accepting nearly impossible tasks.
You are a part of the solution as well.
Doing what one does, moment by moment.
Getting closer to the spiritual is living through all ,passed to
you, facets of the soul.
Connecting the first impressions with the last for the time
of being always.
The more confronting reality is, the more one pushes it
away.
Not feeling well is not meant to push in the direction of
others.
The karma of our own lives is looking for balance.
Do all personages know the meaning of the pieces they play
in ?
Emotionally this is both a dangerous as heavenly world.
Our bio –soul- spirit produces better stuff then the factories
of pharmacy.
One knows who one is by understanding the past better.
From an early age knowing what is in front of you, it does
not work like that, but… .
That one and that one one will meet, slowly understanding
why.
Dead. Return to separate elements. Radiation. Relations.
Exchange ?
Life is a daily preparation of improvement of the quality of
being.
One cannot remember all of the inspiration…it will find
road to reach us again.
Wisdom not only comes on a top, also by descending,
resting, meditating.
Dreaming, a surrealist remix, works of art with and without
message.
Earth, hereafter, thereafter, always NOW is more easy to
understand.
Time, does it exists only for those who do not feel well in
their skin ?
The past, that what was, always in repetition to prepare the
next show.
Both the literate and not literate do not always understand
all structures.
One often forgets, speaking words, thinking is energy as
well. Energy has consequences.
Energy is also faith, acting, believing… .
Insight that leads to energy is shared, exchange,
experienced, not only tapped.
One cannot and does not have to be able to support all the
pain of others.
Being satisfied often helps against too much or too little.
Keep on swallowing without learning, you must be wanting
to become a zombie
Each awakening is a change to write a prolongation.
Wanting somebody at your side and only thinking of
yourself is nearly emptiness.
In the book off all, each person is one of the different kinds
of personages.
To give yourself your life back, understand it’s roots and
plant understanding.
On moments you realizes the meaning of it all…one feels
great.
On joins life starting from all those reasons for living of
others too.
127
You’ve got it, or you don’t…or nearly, but you can get
it…what ?
The meanings of the meaningful, hard to understand ?
Nonsense easier ?
Becoming is experiencing by observing and acting or not
acting.
Acting or not acting. The wright words, silence, listening,
intervening...
…by doing so, wisdom an progress come easier…interpreting
the unbalances.
In fact sometimes everything is too crazy for words.
Connecting and combining while understanding is almost
the French word ‘religion’.
Make some time for nature from time to time.
Observe and commentate inside, outside, free from stress
and circumstances.
Wish some good things from time to time.
The greater your interests and your desire to know you are
and what you can do, the more you can control your life.
Emotions are a teacher in different phases. We can change
direction every time we understand more and know what
we want and don’ t want. Then we can act or not act from a
balance situation…with the hope and believe that this
acting will be positive for yourself and others…even if in the
beginning it does not appear like it will be. Who can
understand for others which direction will be positive for
them ? The answers lay in our environment for the grasping
if we really want…if we didn’t give up searching, that is.
Without wires, there isn’t a single electrical lamp that burns
(except for those with an inner battery). We exist because of
inner power and connections.
87. dinsdag 7 juni 2011 Letter to a father died 18 mars
2005
Thirty years after having written a letter for his father’s
birthday, Ob finds a letter Ob wrote to him at the time,
congratulating him on his 59th birthday.
“It is not easy to contemplate, that is think and write about
one’s father. It is obvious that one has respect and
admiration in away, but not easy to put this in too words
and make some critical remarks as well.
I always knew you as an enormously hard working man and
as someone with a feeling for justice beyond compare…as
rare as your blood group. But above …you are someone in
very close connection with nature. But what do I mean with
all those words pa ? Hardworking. I am grateful that I have
had a happy childhood and that I have had a happy
childhood. I have never regretted that I had to work very
very hard when I was young, I had a lot of useful
extraordinary experiences in the field of cultivating and
trading fruits. I have lived to see the complete evolution
from a little farm, from horse to tractor to truck and so
on…first on the local markets and then abroad in the East. I
grew up in an environment with a lot of space and working
after school hours, I did it to get a lot of weight from your
shoulders, that of your wife, your brothers and others. It’s
great to have space, land with fruits, storehouse’s, a whole
village… . It has helped to build my character and
perseverance. I like to take initiative and make my hands
dirty and don’t stop till the work has been done. When I
think about all those times we loaded truck with fruit from
the region, delivered at our place or on the markets and the
times we drove together with all that fruit to Germany in a
number of cities having to load it back of… this was quite an
experience. Watching you trying to keep awake all night
and in the morning sleep for a couple of hours and drive
back home to give your orders at a few the workmen of the
village who helped with the trade and a couple of miners
who didn’t want to work under the ground any more, but
spend their days between the fruit yards. I watched you
when you drove. The expression you had on your face, pure
enthusiasm, is unforgettable to me. It was the look of one
who is a 100% pleased with what he was doing and believed
entirely in it…it had a purpose as all lives have, yours had as
well. Your motivation went along with an ability to hold on
that I did not meet a lot so far. It’s amazing that you still
look like an ugly old man yet. “
“Only two aspects of the way you are, aren’t in your and our
benefit. In stress conditions, you sometimes wind yourself
up to much and you want to do everything by yourself then,
then blaming us or the workers when things do not go the
way you think they ought to. But that doesn’t bother us
anymore, because we have become used to it. Secondly, you
are too good with people sometimes, you want to make a
compromise most of the time, even if it isn’t in your benefit.
It will get you bankrupt if you don’t watch out. Even on the
non-business field, in a human way, you give in to quick
sometimes…instead of letting others clean up their own
mess. You do have a lot of knowledge of the human
character
but often you judge sharp,, but to quick maybe ? Or am I
not old enough to understand ? Let’s just say you are on the
watch for others a lot of the time…maybe that’s because of
the unnecessary benefits you give them…and not knowing
you are sometimes fooled ? A lot of people were killed in
the war you lived and had to hide from and your father as a
member of the resistance saved many lives and the local
resistance was not to blame for the terrible revenge the
village went through for it’ s actions…do you feel as if you
must make up for the whole village ? Nevertheless you are a
good teacher in combining the worries of the past with the
reality of today and the future’s joys of tomorrow maybe. “
“I did not continue your business. Rationally I hadn’t got
the money for it an subjectively I am not a trader…and one
part of you isn’t also. For too long I felt as if I did you wrong
by this. One thing I know for sure…everything has a reason
and the art of producing fruit will go on…if not in then
outside the family. I loved the years I was a fruit worker in
your and your brother’s company…I loved working on the
land more than that trade and that too complicated for me
accountancy around it. I have my own family to take care
of.
Sometimes I wonder that a thing that you wanted to pass
me in life, ‘being religious’, I haven’t got it in me because I
behave more as a philosopher and an artist and political
militant. You really think so ? I have taught a lot about
those things and I tend to look for a neutral bridge between
all kind of sciences and religion. The fact that you not often
see me in church, does not mean I haven’t got ‘it’ in me. I
behave more as a Christian in believing and acting in and
for a more just world, then by going to church and I will try
to hold my family together and raise my children…but these
128
are quite other times then when you grew up and started a
family. I try to life my life consciously and with a good
conscience. From all off the children and husbands and
wives and grandchildren, ‘happy birthday’.”
Once father had retired, he began to read ancient texts
about religion and others…two of them I found recently
back again, ‘In the light of the truth’, must be something
like the gnosis texts or not, he would have a look.
‘In the Light of Truth’,
So there stood : ‘in the Light of Truth’. Looked to me like
the writer was trying to say that there was indeed a more
powerful consciousness than ours that did not have to go all
the way our evolution had to pass by from waves to atom
and cells. Under that level would be a kind of distributing in
between server or ‘light’ distributer…I ‘ll give it my own
metaphors to help understand. The text was not referring to
any religion in particular or race.
When making an effort to do what is good one gains
credits, so much was clear. The author used also the
argument that we often meet again in different lives. He
sees no border between the here and hereafter…this I can
understand (see my text ‘there was life after dead as well’),
but I have my doubts about that classical reincarnation.
One would wish it was true, seeing the burdens to
overcome in some families…but there have to be certain
laws that guide parapsychological energy. And I think those
rules function according to the energy present in ancestral
telepathy (gone, but not dead) en present energy also under
one of his forms : present telepathy. He goes on explaining
that what you think and feel is very important, because it
makes links and attracts other people’s thinking and feeling,
so in order to not get involved in thinking and feelings of
people who think negative of life. Again this logic starts
from a presumption and that is that the same positive
energy attracts the same positive energy and good
intentions. But is more complex than that. There are a
number of stories before us that wait for completion and
the two kinds of telepathies who are one in this world,
make happen that what is logically and obvious to follow
out of older events. According to the principle of thesis,
antithesis and synthesis often, things happen, children are
born, the second never the same as the first. Our free will
consist in understanding our own situation in the world
around us and choose for our typical own way which
corresponds with our real soul…not so much a copy of our
ancestors but our surplus. Does that surplus feels well with
this or that person ? Of course if I am wrong then we are all
perfectly living together and at an early stage in our being
young we chose the wright partner. To make this basic
picture complete, I could add that at a certain time only
ones condition an choice is possible. Not everybody needs
the same and everybody should evolve from within if one is
a bit on a negative road.
What must I remember of all this ? That I shall encounter
the things I feel, speak and think one day in the rest of my
lifetime(s) ? If you have a Jack Russel and you educate him
to be a hunter, it can be that he starts searching
immediately when you come home because of that or
mainly because he is a Jack Russel…I think both arguments
are true. If every taught stays in connection with you… there
is an gigantic net surrounding people. The author says that
time does not exist, so we have time enough, it is all about
the evolution of our inner communication in response to
our connections with the rest what is…and that rest is one
with you. All you have to do is wanting to overcome
negative things, so is written. But what if in fact the positive
and the negative interact because both can get wiser ? And
we all know we have are stronger and weaker parts…so in
interaction it is almost impossible to not think now and
again something negative about somebody dear mister Abd
Bernardt, with all respect. Wanting the wrong thing
represses and wanting good things, lift up, I know my
friend. People worry too much and have depressions, not
only because of the economic system.
And what about those gnostic scriptures ? They seem to
have more of an insight, inner approach to religion…by
learning from one’s own experiences, and confronting them
with those of others, from a bit hesitating to in the most
open way possible one gets to understand the ways of the
soul, the mental world…and one becomes more open to a
meditative approach of present and ancestral telepathy.
Some of the old gnostic texts show prove of this as some of
the current ones as well. More people than you might think
are ‘agnostic’…learning by what they feel in their inner and
not taking some dogma’s of churches for the one and only
truth.
In 367 after JC the church of Alexandrië under the guidance
of Athanasius (Athan-nasty-nes) forbid the gnostic texts
and the followers of the gnostic groups hid the texts who
later reappeared. Maybe some people in opposition to the
gnostic were afraid of discovering the inner, which might
lead to some aggressive reaction towards others. An
intuitive knowledge of ‘God’, like the gnostic called the
divine hierarchic energy includes wisdom about people and
life and oneself, also about knowledge of all kind itself.
Whether starting from life or starting from texts, one can
always work with both to approach a good interpretation of
the world and life. Gnostic see everything more in terms of
being not aware about things, rather than only talking
about sin and forgiving. Their tradition goes partly back to
the ancient traditions of the east, but trying to make the
bridge to the rest of the world would only take a start long
time after the documents were found in the second half of
the 21th century. A number of people are not open to a
gnostic way of living, others can only understand through
metaphors. How does one explain that one can reach a
place of peace inside oneself ? ‘The light which hasn’t got a
shad’, surely they mean the waves, radiation, aura… ? ‘He
knows all spaces, even before they existed’(before the big
bang ?). “Earthly bodies often part for earthly purposes and
live apart for earthly reasons…but the spirit lives safely in
the hands of love and after dead it brings the connected
souls back to God.” Esthetically written…and it makes me
think that a lot of people are boycotted in their love on
earth, by ancestral telepathy and presence of people who
are not so close to them as one thinks…but they need them
for a number of reasons in the past or present. To be
honest, a lot of people would not like meeting others under
the form of telepathy…but if they do not want to attract
telepathy they do not like, they must let go inside and take
a position of inner indifferent equilibrium, separating the
positive and negative in each character. If one ask people
129
for the definition of love, one gets several answers,
according to one’s experiences.
Here are some links if the heaven they taught me exists and
you are boring yourself over there : zondag 5 juni 2011
88 Have a taste of spirituality HYPERLINK
"http://talespoemsessays.blogspot.be/2011/06/have-taste-ofspirituality.html". 88a In the beginning
Last week I went to an exhibition about the history of the
universe and the necessity to save the planet. It’s a real
wonder what came from the big bang, which symbolically
means that something without a material form cannot exist,
because something almost equal to zero tends to explode.
The first moments after this event there only was radiation
and then the first atom and so on until our consciousness.
The question whether there is an energy who did not need
all that road towards our consciousness, I leave to teologists
to dispute about, but there is more God to be found in
science and especially in man and woman and their
relationships and in people trying to help people in a social
and individual way, then in sterile debate about texts who
DO HAVE THEIR OWN VALUE to be interpreted in their
own époque. All dough some texts show that they know a
bit of special energies and this at an époque that science did
not have the same knowledge as today; which proves that
there is a relationship between the dead and the living,
between ancestor telepathy and present telepathy…it are
always the sums of both which determine what is going to
happen, which words shall be spoken.
The final goal of economic, social and political history is
that human kind should learn how to produce in an
ecological responsible way and divide in a social way…in
order to have more time to enjoy culture and to try to get
the meaning of life by understanding who others and
themselves really are. The spiritual world one cannot grasp
by dogma’s alone. The spiritual world tries to combine the
struggles between positive and negative emotions on a
small and larger scale. It is depending on the free will of
people to act in a way that life becomes more and more a
conscious way of dealing with things.
A number of people have so much love in them and that
love has often been so misused that they try so hard to
prove to others where that love comes from in fact…from
the spiritual world. They can feel what is missing in others
and where it went wrong as well as the negative sides those
others have to coop with. By doing so, if the ones with few
negative emotions inside, become more and more
enlightened about live. In fact that is why everyone is
looking for tenderness in their lives. Some have forgotten
about this desire and replace it by all the practical things of
life, who aren’t a ‘bad’ thing, but it has become their whole
life practically. One often cannot blame those people by
acting so because of the fact that unconsciously they know
about their ‘pain points’ and it is too much of a burden to
talk about them or chose other directions. They work and
work in the material world, with no time for contemplation
about life. They have relationships whereby they forget that
in being truly together with someone who really is close to
his soul and the spiritual world means being able to live
with less food or less stress. If someone lives together with
people that don’t believe in the spiritual any more one of
them or two of them lose the respect and the friendship and
their love in the end. When one touches the real nerve of
the personal condition of someone, one begins to defend
some cultural or personal dogma’s. In dealing with practical
people one can invent spontaneously some funny things to
talk about, but it will not or no more o further, but in doing
so you create a little space in them. To reach people who
still want to make an effort in touching deeper layers in
each domain of life one can have a really deep conversation.
But when one want to remain on a spiritual level one has to
remain with the positive and this isn’t an easy task
considering the ancestral telepathy and the present one,
continuously influenced by people with less consciousness
about a lot. In relationships the degree of wanting to
dominate others is an important factor which not only has
negative consequences if someone needs a guiding hand
still.
There are so many interesting questions one can wonder
about after reading “there was life after dead as well” ( link :
http://bloctaafblogartist.webs.com/ Does the negative
heritage of someone keeps on living as well in the spiritual
world, or is it an energy that only continues to have an
influence in the existing bio world ? Both the strong and
weak parts continue their story here, but spiritual energy
hasn’t got negative parts, we only can create them, or are
almost obliged to create them by the sums of as well
ancestor telepathy as present telepathy.
88b The energy of consciousness plays a telepathical game
with our telepatical and other exchanges In function of who
we are and what we want and of who needs what in fact.
Those who know true events and words that their
interpretation was wright, can have very good flash backs
and discover connections between things and people better.
Those who understand as well, or in lower degrees; but who
realize that they were partly or entirely the cause of
misdoings to others; can have good understanding of things
as well, but in less agreeable dimensions. Do not blame
them to much, they are seeking to escape from both sides of
telepathy. Life puts people on our roads, sometimes we like
them a lot till we find some angels who need the help of
angels. In the process of helping them (and at the same
time in a way, us, no matter the emotional road downwards
they can provoke)…in that process they do not always like
us for the effort…and by getting tired the stronger ones
don’t always have the wright reaction…and the weaker ones
can have very strong inputs as well. If there is something
troubling you, have faith that it will resolve it’ self and trust
the inner spiritual energy who is inside you ,meets you…
88 C .Poems
The heat is gone
The heat is gone.Night has fallen.
Dark clouds refresh.
The light leaves the window.
Between white walls of a yard,
Bats dance the radar dance.
Soon as you think they’ re gone.
One comes back. Always the same maybe.
130
Picking the mosquito’s before my face.
No blood of yours for them.
In alliance I leave the light on.
Thinking while absorbing time and place.
The brain is a dark place…
But a lot of light is being transported.
There’s no such thing as a bat in your head…
A bat that picks away parasite taught.
You are your own bat inside.
New couple
New couple. Often it goes like this.
They find a lot in common.
A lot to blame their ex-es
They think their trust was misused.
Struggle with the lust for change inside.
Wondering whether to enjoy the lust of new lives.
Rediscovering to be glad.
They stop holding having something
Against the ones who cheated on them.
Experiencing the newly found joy THEY
Must have feld.
But the new love story often ends…
As the old one…
And insults and hurt replace tenderness again.
88 E. Between soul and spirit
Like I said to my cat the other day : “It is difficult trying to
be a messias these days. If you only knew what is happening
in the world or what has happened in my life, you would
jump in to a tree and you wouldn’t come out”. Without
followers one often talks to one’s dog or cat. Nearly all
possible things that can drive a man crazy, have happened
to me or I have seen them happening and who know what is
to come. Good, bad and terrible as well as heavenly. That is
why I find myself in a good balance between experience and
not having to go through some stages I already witnessed. I
drink my thee with honey, the water comes from a
practically unknown well and I’ve decided to continue to be
a messenger. One can be a messenger as well in daily life, in
family and so on…but I long time ago was pushed to arrive
at this moment in my life…translating this originally Dutch
text for those I have not reached yet in that language. I
already used a number of ways to try to express partly a
social and partly a psychological and spiritual message. I try
to think and talk and write about all possible issues in live,
including philosophy, religion (faith) science and spiritual
things like telepathy and the meaning of it all is to generate
enthusiasm and participation to make this a better world
with more people having more time to understand what
they are doing here. In school I was critical, on my work I
tried to do something about the social and political
consciousness of my environment. On a familial level I gave
everyone, including myself in the end the freedom to do
their own mistakes. On a political field I noticed that a
number of parties were ego minded further on the right and
on the other hand the center often swinging to the right
and the left as well, with some inside opposition or a great
division at the left side of the left. I proposed to overcome it
by adapting the old philosophical dogma’s of the left,
making room for science to prove that eternal live indeed is
possible. I invented a new political neutral system of
worldwide telematics elections, based on an election to
approve a worldwide social program without arms
production and equal terms of production and the
abolishment of speculation with money and raw
materials...etc. I met a lot of people in different ways, all
wanting the same while war after war and economical cries
after crisis occurred. Artists, politicians, social workers and
each other profession, all on their own, like we often all on
their own, occupied with their social and personal
problems. Those personal problems often prevented them
from getting more and more conscious about the mystery of
life and the ways it operates through us. We must unite
more and more, we started of from one cell and we are
spread genetically all around the world…interconnected
more than the internet.
88 D. Between soul and spirit BIS
She bit her nails till bleeding, you did not know why yet.
She kept a distance, did not want children it sometimes
seemed.
You did not know why.
You taught that you could help her with her child wounds.
She loved and sometimes pushed away.
Wanting to finish the relationship.
What should you do ?
Isn’t the past of generation stories always pushing true ?
Stories of joie and terrible ones she had shared.
You kept on believing that improvement would come
through you.
You have wanted children.
Everyone who comes to play his role, will come.
After three years apart and a dozen living together.
A man as enemy image, due to the past was there again.
You were man and guilty in a way.
Can one carry on trying to help ?
When therapy with the guilty ones back in time lacked ?
Then came new listening ears, a new shoulder for her.
You noticed that there was something you did not know.
Material things also counted, hopefully not.
One cannot stay with somebody that understands your life
in detail.
One cannot stay with someone who’s inner calm you can’t
support no more.
One cannot stay in that calm when the partner doesn’t want
to be nice any more.
Opportunities to overcome the negative part of instinct
follow…
Revenge is waiting around the corner…you want someone
else as well.
You were new in this game, it takes you with it, on the run.
Somebody else, with no heavy burden on the shoulders,…
Is surely waiting out there somewhere.
Forget it, because you are here to learn about every possible
problem.
And your solution…making theory of experience in practice.
While knowing that staying nice and tender and helping is
the real solution.
131
Staying in good mood and helping each other and others.
Always hoping for true love and encountering ancestral and
present problems.
You notice some need some to maintain their relation or
something in between.
But you do not get it yet, because you are in love.
After the cycle of understanding, letting go, comes the
essence of the pain…entering by means of something that
happens to others or words spoken.
You had to write about it and play roles in the lives of
others.
Constantly adapting to different stages of situations.
Until one becomes like an old three which skin wants to
burst.
But this is something for the future you hope.
Nature can comfort you, two pigeons come to drink water.
Let go tiredness and al this above and other terrible things
in the world.
You carried too much on your shoulders, like so many in
different ways.
Wars never stopped from the days you were a child.
Carry less and take your distance.
Rest a while in the sun, it’s spring again.
Travel in your fantasy to a place near mountain and see.
The light that never becomes dark, that only can be
somewhere.
There’s no light in the brain but a lot of light being
transported.
Because you keep on loving life.
Because of stars and planets, forget men for a while.
Matter contains space as well.
Create some space in your own.
You’ll have to keep on going on, no matter what.
Only through ones again descending in pain ?
By seeing pain as tragic and comic ?
When you have a good day it will reflect in to the others.
We are all healers true words, connections, tenderness,
joy…
But confrontation as well.
Through a good inner relation as well.
We travel with people who want to do good things over
again...
But they do not understand with who they can and can’t.
Spiritual bands are not to be broken.
You can’t even try, even dough you think so.
Be glad to be in good health and love your senses.
Your life, do not express it in suffering, but in wisdom and
feeling good.
Try to understand your own happiness and don’t blame
others to much.
Forgive each other, some have difficulties in coping with
life.
But again, do not carry to much weight of others on your
shoulders.
Wanting someone back again isn’t always a way forward.
88 F. Daily Waves in modern inkt
Left my wood one day
My wood where people looked for serenity.
Discovered a wood, hidden in a town.
Where ecologists do good things.
And I offered them my help.
Went in to town to tell the news.
But got a load of emotional stories about modern pain.
Could not take mine any more…
Lost my good temper…but it was in vain.
The message of my wood, not understood.
Forbidden to be too complicated, just talk along.
Frustration isn’t something for a public place.
It’s to be ventilated at home…
When tenderness has gone.
Back in my wood
nature, telematics, internet
the floating software of the one spirit
receiving trillons² of needs sending trillions³ of possibilities
with each time just one match for that period in time of
being
telepathically connected drive of unfinished stories of past
and present
wrote a poem about a bat to escape from battle
before it was on the net 3 book friends had used the word
too
7 colors 7 sounds 7 continents 7chakra’s 7positive emotions
7negative emotions /7 senses/7 souls/7good intentions
Came near to things hellish and divine
Cracked both codes
Will keep a distance, thus no more someone’s or me to
blame.
For the one percent of mistakes and wrong interpretation.
Being aware of once, one emo-link to many in nerve
breaking conditions.
A lot of people preaching how to let go and be and live
independent.
A lot of them live alone.
A lot of them get hurt.
And when they ‘ve learned from each other to abandon or
let go.
They often forgot they were each other ‘s missing link.
How can one be afraid of a missing link ?
88 F.Boodschap van de planeet Krito
Onderstaand interview kwam tot stand dank zij enkele
mensen werkzaam in een aantal observatoria. Vanaf 24 juni
2010 kwamen daar een aantal signalen met het verzoek om
dialoog toe. Tot iedereens verbazing was de vraag om
communicatie duidelijk verstaanbaar en bovendien in het
Nederlands. Daarom werd professor Gust Aerts uit Leuven
aangeduid om de dialoog te beantwoorden. De
wetenschappers lieten de politieke, economische en
militaire leiders en de media op verzoek van de
contactzoekers voorlopig buiten het gebeuren. Een stem
132
die zich voorstelde als KritaKrokus uit Krito de
hoofdverantwoordelijke voor het ministerie van
interplanetaire betrekkingen, herhaalde eerst bij wijze van
inleiding en test zijn inleidende groet : Krita: “Aan alle
mensen van goede wil, begaan met een menselijke
leefwereld voor allen, aan jullie allen, aardbewoners :
Groeten uit Krito. Al vele jaren volgen we jullie wereldse
doen en laten, bestudeerden jullie culturen en talen, maar
tot nog toe zijn we er niet in geslaagd van contact met jullie
te leggen. Het gejuich dat U op de achtergrond hoort, zijn
mijn medewerkers wiens geestdrift nu interplanetair uit
deint. (pauze). Eerst waren we van plan enkele satelliet
zenders te hacken en ons tot de totale wereldbevolking zelf
te richten, maar die optie hebben we laten vallen in overleg
met onze historici die jullie geschiedenis hebben
bestudeerd. Wees gerust, we kunnen jullie nog niet
bezoeken de volgend 200 aardjaren , maar dat zouden jullie
leiders toch niet geloven en jullie zouden in opdracht van
jullie militair industrieel complex al meteen beginnen met
een aantal kernwapens en dergelijke bij te maken. We
richten ons nu tot jullie in het Nederlands om geen
ongepast chauvinisme in de landen met de grotere
taalgroepen uit te lokken en omdat één van jullie landen
waar het Nederlands gesproken wordt, als hoofdstad
Brussel heeft, niet onverdiend nadat dat land door de
eeuwen heen van uit het merendeel van de andere Europese
landen aangevallen werd. Als ontwikkelde culturele wezens,
is die symboolwaarde ons niet ontgaan van op Krito. Dit is
onze kernboodschap aan jullie : Jullie bevinden jullie op een
mijlpaal in jullie ontwikkeling, de keuze waarvoor jullie
staan lijkt ons heel duidelijk : ofwel blijven jullie nog
decennia ter plaatse trapellen én ook achteruitgaan ofwel
kiezen jullie resoluut voor een totaal andere aanpak van
jullie samenlevingsbeheer. Ondanks jullie technologische
ontwikkeling slagen jullie er niet in van op een ecologisch
verantwoorde manier datgene te produceren wat jullie
menselijkerwijze nodig hebben en het vervolgens op een
sociale manier te verdelen. Integendeel, jullie systeem
draait rond het steeds meer produceren vanuit de
superwinstmotieven van een kleine groep speculanten. Niet
te geloven, maar met een gigantisch productieapparaat
leven jullie al zo onder de voortdurende bedreiging van
ineenstorting van jullie economisch systeem, met steeds
maar weer werkeloosheid en economische en militaire strijd
tot gevolg. Bovendien zijn jullie door jullie systeem
verplicht van tegen een hels tempo te produceren met
steeds minder mensen, terwijl jullie talrijk genoeg zijn.
Merkwaardig ook dat jullie het leven voornamelijk beleven
van uit het idee dat het uitsluitend in het teken van
productie en consumptie zou moeten staan. Onderwijs,
cultuur en levensbeschouwing...daar hebben jullie in
verhouding weinig tijd en middelen voor over...voor ons een
overduidelijk teken dat jullie nog veel werk hebben aan die
'winkel' van jullie, zoals jullie dat zeggen. We hebben, in
alle bescheidenheid ,een aantal dingen op een rijtje gezet,
waarvan jullie werk zouden moeten maken. Jullie hoeven
nog niet over te stappen naar het samenlevingsbeheer dat
wij hier kennen, objectief gezien zouden jullie dat wel
aankunnen maar subjectief gezien ligt ons systeem hier nog
niet zo in jullie aard. Wat jullie dus al wel zouden kunnen
doen is zorgen dat jullie overheden op internationaal vlak
zouden overeenkomen om :
-voor hetzelfde werk hetzelfde loon uit te betalen
-alle mogelijke vormen van speculatie uit jullie economie te
bannen
-één internationaal sociale zekerheidssysteem voor meer
welzijn te ontwerpen
-een internationale reconversie van de wapenindustrie te
beginnen
-de militaire conflicten onmiddellijk stop te zetten
-een plan voor degelijke ontwikkelingshulp uit te voeren
-een eenvoudig en rechtvaardig belastingsysteem in te
voeren
-wat jullie 'geld' noemen en 'banken' onder strikte
voorwaarden te organiseren
-per grote economische sector één wereldwijde groep te
maken om die moordende concurrentie waaronder jullie
gebukt gaan te niet te doen
-de media door structurele maatregelen uit het winst
denken halen.
Tot daar de kern van onze boodschap aan jullie”.
Het interview kon nu beginnen. De kleine groep
wetenschappers hadden besloten de wereld van instanties
en media niet te alarmeren en van uit eigen naam te
reageren. Gust Aerts : “Hallo en welkom midden onze groep
van wetenschappers op de verre aarde en bedankt voor de
goede raad. Inderdaad, heel velen proberen hier tegen de
irrationele en onmenselijke logica van ons
samenlevingsbeheer in te gaan, er wordt aan gewerkt,
geholpen door de tegenstellingen die het systeem zelf voor
meer en meer mensen aan het licht brengt, al zijn we op
onze hoede om niet te euforisch te worden bij het boeken
van kleine successen. Vermits jullie alles van ons lijken te
weten, stel ik voor dat we jullie een interview afnemen om
meer van jullie manier van organiseren op te steken. Hoe zit
jullie samenlevingsbeheer in mekaar ?
het leven op de planeet Krito
Onze planeet bestaat uit een viertal grote continenten. Eén
heeft een beetje de vorm van een ijsvogel, een tweede juist
daaronder, lijkt een beetje op een Indiaanse die over het
tweede grootste continent tuurt, dat dan weer meer een
beetje van een reusachtige walvis in beweging heeft. Het
grootste continent heeft grosso modo wat weg van een hele
grote pauw die wat eetbaars op de grond lijkt te pikken.
Hier en daar wat grote en kleine eilanden die als wolken
tussen de wateren rond de continenten lijken te zweven.
Klimaatgordels en poolkappen komen goed overeen met
jullie klimaat zones, al lopen de tijdzones wat uiteen omdat
onze afmetingen en deze van onze, ook gele ster wat groter
zijn. Geschiedkundig hebben we ook een heel deel
negatieve gebeurtenissen achter de rug, kinderziekten
waaruit we versterkt gekomen zijn. Momenteel hebben we
133
een technocratisch samenlevingsbeheer, waarbij alle
groepen van eigenaren en producenten, zowel de
overheidsorganisaties als de kleine als middelgrote en grote
ondernemingen betrokken zijn. Private
mastodontondernemingen zoals in jullie fase van
imperialistische concurrentie strijd, bestaan bij ons al lang
niet meer en zijn overheidsbezit. Het principe van
produceren om maximumwinsten binnen te halen, werd
door ons systeem geneutraliseerd. Iedere zelfstandige of
werknemer behoort op Krito tot één of meerdere projecten
waar hij of zij, werkzaam is...oh ja, wij op Krito hebben ook
twee polariteiten aan wezens, ook onder onze dierensoorten
is tweeslachtigheid een zeldzaamheid. We overwegen van
onze betaalmiddel, het geld op een dag geleidelijk beginnen
af te schaffen, maar tot nog toe, op een niet speculatieve
manier als ruilmiddel en administratief middel gebruikt,
vormt het nog een bruikbaar bindmiddel om iedereen er toe
aan te zetten van toch zijn steen aan de samenleving bij te
dragen. Toch hebben de begrippen 'loon' en 'handel' een
andere inhoud dan bij jullie Aardlingen.
De berekening van een loon, gebeurt totaal anders. Neem
nu het project Telematica. Het hoofdmanagment van dit
project berekent op een ruime basis hoeveel een jaarlijks
abonnement op alle mogelijke diensten per Kritoäan
kost...dit bedrag wordt gewoon afgetrokken van het loon
dat iedereen krijgt in welk projekt hij ook werkt. Tot de
werknemers van het project Telematika behoren niet alleen
de werknemers van de nationale telecombedrijven die de
grote infrastructuur voor alle internationale
telecombedrijven beheren en bezitten, maar ook de
werknemers van tal van kleine en middelgrote
privébedrijven wiens eigenaars aldus eigenlijk geen lonen
hoeven te betalen aan hun werknemers en bovenop hun
wedde voor hun beheers capaciteiten een surplus tot
maximum 20% van het gewone gangbare loon krijgen, wat
voor alle lonen met een grote graad van
verantwoordelijkheid is ingebouwd trouwens. De
handelaren van weleer krijgen voor hun distributie -of
onderhoudsfunctie op het gewone loon dat eenieder krijgt
een 5% bonus en alle prijzen, zowel als de lonen, zijn voor
de hele planeet gestandaardiseerd. Alle andere kosten zijn
recupereerbaar, niemand buiten de overheid op Krito heeft
eigenlijk nog 'loonlasten' te verrekenen en alle grondstoffen
zijn ook gemeenschappelijke eigendom. Ook boeren krijgen
een loon van de overheid en bonussen als ze de
productienormen halen. Wij hadden, net als jullie met
zovele absurde situaties rond oorlog, armoede,
werkloosheid, vervuiling enz... af te rekenen, dat meer en
meer Kritoänen een andere vorm van democratie gingen
eisen. Ze wilden zelf een aan de evolutie van de
samenleving aangepaste vorm van samenlevingsbeheer
kiezen, zelf de grootste lijnen van de projectprogramma's
verkiezen en nadien de dirigenten daarvan op projectlijsten
aanduiden. De oude politieke partijen waren op de duur wel
verplicht van zich qua partijwerking te beperken tot het
plaatsen van kandidaten op de projectlijsten. In de
allereerste programma -en project verkiezingen, stonden de
volgende eisen die men bij de eerste internationale
verkiezingen goed-of afkeuren kon : ze komen overeen met
de eisen die we ook op sommige 'blogs' op jullie internet
vonden, de blog https://www.filosofischverzet.be
88 G.
Enkele belangrijke notities over liefde
Nog maar eens een poging tot inzicht in wat men de 'liefde'
noemt
De verstrengeling van de emotionele banden die er tussen
mensen bestaan is zo moeilijk te doorgronden omdat er
vóór we allen werden verwekt er al zoveel is gebeurd dat
wel onvermijdelijk tot ons bestaan leiden moest. Deze soort
geestelijk-biologische bewegingen zijn enorm moeilijk te
vatten. Neem nu de eerste zin in deze uiteenzetting...ergens
hebben we wel onder een bepaalde hoeveelheid ook al deel
uitgemaakt van het verhaal van de vorige generaties. De
generatiedomino's blijven gewoon vallen. Alle moeilijke
dingen waar vorige generaties niet konden mee in het reine
komen, krijgen we gewoon terug op ons bord. In religieuze
termen zou men dit 'erfzonde' noemen. Bon, iedereen heeft
een vrije wil en mits we de verkeersregel numero uno :
'trouw' in het klassieke liefdesspel 'gehoorzamen' hoe
minder 'fout' de dingen dan dreigen te gaan : jaloezie,
ingewikkelde driehoeksrelaties, vlinders in de buik voor
anderen die bij de oorspronkelijke partner, dan weer de
slangen tot leven brengen. Dégout in plaats van sensuele
gevoelens naar derden toe naar de bestaande relatie te leren
integreren. Chemie alleen is nog iets anders dan een
voorname rol in het leven van iemand anders willen
opnemen,...liefde. Dat is natuurlijk de theorie, de praktijk
brengt andere resultaten voort. In hoeverre zijn we eigenlijk
'vrij' om ons eigen emotionele leven te leiden...bestaat die
vrijheid eigenlijk wel, zijn we immers niet verbonden met
iedereen die via oorzaak en gevolg aan ons voorafging ? Als
dit sociaaleconomisch en politiek toch duidelijk zo is,
waarom zou dat dan ook niet voor onze persoonlijke,
emotionele relaties gelden ? Als maatschappij hebben we de
vrije wil om armoede, oorlog en vervuiling uit de bannen en
om door velen zeer duidelijke, uiteenlopend omschreven
redenen, kan dit nog altijd niet...alsof de oude demonen uit
de geschiedenis nog niet tot rust gekomen zijn. Ondanks
alle mogelijke alternatieven voor het huidig
samenlevingsbeheer, blijven we in een sukkelstraatje
zitten...net als met onze relaties trouwens. Uitleen lopende
en gelijklopende verklaringen en alternatieven genoeg, alle
dagen met nieuwe, op oude ontwikkelingen gebaseerde
tendensen gekruid.
Het is vandaag de dag niet moeilijk het ontstaan van het
leven wetenschappelijk te verklaren. Filosofisch komt het er
op neer dat iets dat niet meer houdbaar is onder grote druk
ontploft...kleiner of gelijk aan nul bestaat immers niet,
spoken ook niet, wat niet wil zeggen dat we na onze laatste
adem geen andere vorm van energie aannemen. Wat voor
de big-bang (uiteengaan onder teveel druk) geldt, geldt ook
in het emotionele leven van mensen. Voor de generatie die
nog vijftig jaar getrouwd geraakte, lag dat anders, niet
alleen omdat de man vaak de enige kostwinner was. Onder
teveel druk van buiten uit ontploffen ook wij en onze
relaties (stress op het werk, overdreven steeds opgefokter
consumptiepatronen, de cultus van het seksuele genot, de
commercialisering van de seks, de sensatiepers, het
inhoudsloze deel van wat de media te bieden heeft :
geweldfilms, geweldspelletjes, uitgaan te midden van
overdreven decibels en tot in te vroege uurtjes, verkeerde
voeding, milieufactoren, geen tijd voor bezinning...het
134
gevoel maar één eindig leven te hebben dat zo vol mogelijk
moet zitten, wanhoop gevoelens naar de eindigheid van het
leven toe, politieke apathie die asociaal en individualistisch
maakt...). De mensheid heeft zich over heel de wereld
verspreid en is eigenlijk als één boom met geweldig veel
vertakkigen te beschowen. Onze wortels zijn in feite ons
gemeenschappelijk kollektief verleden, zij die er niet meer
zijn, maken er in feite op een haast onzichtbare manier nog
deel van uit. Zij zijn een deel van onze vrije wil vandaag als
het ware. Wijzelf, iedereen persoonlijk staan aan de top van
de piramide, moeten het geheel dirigeren, al slagen we daar
niet altijd zonder moeite in. De ware levenskunst bestaat
erin dit zonder teveel af te zien aan te kunnen. Je leven in
alle rust te kunnen beleven. Weten wat wel en niet kan
indien je die rust behouden wil. Dit houdt in dat je aan een
inzicht in al de soorten realiteiten rondom jezelf moet
werken. Constant, elke dag en nacht opnieuw. Als
individuele tak van de boom je verbonden voelen met de
andere takken, met de gemeenschappelijke stam, met de
wortels.
Om dit op het niveau van het emotionele te doorgronden is
het misschien best om het sociaaleconomisch-politieke deel
van het bestaan even buiten beschouwing te laten en ons
alleen op het emotionele te richten. Al is het emotionele
moeilijk van het economische te scheiden omdat inkomen
en dus 'geld' en van die materiële zaken nu eenmaal ook in
het emotionele meespelen, als zou dat eigenlijk niet moeten
hoeven. Voor diegenen voor wie deze dingen wel een te
belangrijke rol spelen zijn het gewoon gegevenheden die
een opvoedkundige rol spelen in het proces van het inzien
wat nu eigenlijk de zin van het leven is. De emotionele zin
van het leven is veel belangrijker dan de socio-economische
en politieke zin van het leven...omdat het onze opdracht is
van ons van alle negatieve emoties naar onszelf en anderen
toe te ontdoen. Soms gaan mensen uiteen en is dat een
noodzaak. Soms zouden ze beter bij mekaar blijven omdat
dat in hun geval de best mogelijke kaarten zijn die het leven
hen voor hun persoonlijke ontwikkeling had kunnen geven.
Geliefden, getrouwd of in welke vorm van samenleven dan
ook, willen mekaar op momenten soms door klagen en
zuren, flirten met... bewust uit een relatie duwen en tevens
de indruk wekken dat het allemaal de fout van de andere is ,
soms net in een periode dat de andere dacht net in een
onbezorgde relatieperiode te zijn beland, slaan wie weet
welk een domino's van het verleden in het heden toe en lijkt
de toekomst voor beiden ofwel een beloftevolle lat-relatie,
vrienden-relatie, open relatie... of een eindpunt, met nieuwe
vooruitzichten om van te leren ? Velen hebben soms vele
hoogtes en laagtes van velen moeten delen vooraleer ze zelf
begrijpen dat er verdriet bestaat waarover niet zo maar kan
worden gepraat met woorden. Misschien houden tranen
dan nog gezond...of..enz Helder zien hier in bereiken
betekent eigenlijk gewoon beseffen dat wat men met het
'goddelijke of 'ondoorgrondelijke' bedoeld (het leven in al
zijn facetten eigenlijk), een staat is die men bereiken kan
dooralgemene kennis, doorgronden van de eigen levensloop
en inleving in de levens van anderen en de coördinatie
ervan, niet alleen door het gesproken en geschreven woord,
maar door de ontmoeting met je innerlijke evenwicht
doorheen dit alles Het beleven van het bewuste wezen in
jezelf, ben je zelf
Dat spiegelbeeld van het wezenlijke zijn, concreet door je
eigen vertaald; is ook het spiegelbeeld van de buitenwereld.
Voortdurend zit je de gevoelens, gedachten, beelden
daaromtrent in te schatten om de verbanden te ontrafelen,
zin te zoeken en alles ten goede te proberen keren
-het jaloezie- monster in vele van zijn facetten : Met een
grapje beginnen : in plaats van jaloezie te hebben, gewoon
de volgende beklagen. Menig één heeft er al eens last van,
van miniem tot gemiddeld en veels, veels te veel. Soms klopt
de intuïtie, soms zit men er helemaal naast. Het vuur van de
jaloezie, eenmaal in gang, probeert alles te verorberen...met
wat brandstof uit herinneringen van het verleden er op
gegoten, is het soms niet te stoppen en paranoiaachtig...we hebben het natuurlijk maar niet alleenlijk over
de biologische jaloezie, die soms niet moet onderdoen voor
andere vormen. De biologische jaloezie heeft natuurlijk zijn
redenen in de vraag welk leven nu mag en moet tot stand
komen en welk niet...als of wij in onze bescheidenheid daar
allemaal een volmacht voor zouden hebben om dergelijke
complexe codes te begrijpen. Als men veel last heeft van
jaloezie is het best niet al te zeer met het subject dat in
bepaalde situaties (scheiding, ander verblijf...)niet direct
'controleerbaar' is, bezig te zijn. Alle soorten opwinding die
dat met zich meebrengt schaadt waarschijnlijk de
gezondheid...of activeert het de kwaliteit van de genen ?
Niet alles moet en kan worden uitgetest. Ook al heeft men
het monster al lang overwonnen, toch kan het op bepaalde
momenten weer opduiken. Mensen die al enkele partners
hadden, merken soms op dat ze maar bij een paar echt
jaloers konden zijn, namelijk bij de vrouw van hun kinderen
en iemand waarvan ze denken dat hij of zij best geen
kinderen met die of die man of vrouw krijgt...in sommige
gevallen pushen ze het door hun gedrag, in andere gevallen
niet. Niet alleen 'kinderen' hebben met of willen hebben
met, is een reden tot jaloezie. Het monster is op zijn best bij
fantasiebeelden over de partner met iemand anders.
Grappig, of helemaal niet grappig, is dat men soms duld dat
de ander iemand nieuw' heeft' om ook iemand anders te
kunnen 'hebben'...met of zonder onderlinge afspraak. Ijs is ,
zoals u weet, heel glad en het komt inderdaad bij tijd en
wijlen terug. Het echte belang van fysieke trouw, buiten de
genetica, heeft qua menselijke goedvoelen, bij de meesten ?
niet zozeer te maken dat men bij het scheiden armer wordt,
maar is vooral belangrijk om jezelf niet al die zware emoties
aan de hand te doen. In sommige gevallen is 'trouw' zijn
echter een aangeleerd iets dat, indien je het echt te extreem
wil volhouden, ontaard in de andere pool, de slipper...die
alleen langdurig verrijkend kan zijn (soms met vallen en
opstaan) indien twee mensen spiritueel meer bij mekaar
horen dan twee anderen. Soms wordt er alleen maar wat
geflirt omdat men de andere op het belang van de eigen
'waarde' wil wijzen of dat men er een melancholisch soort
aandacht mee wil ervaren. Een klein beetje meer of minder
van dit of dat hormoon, zal wel gezond zijn zeker ? Een
brand kan je blussen, maar soms wordt hij
oncontroleerbaar.
Soms is jaloezie iets dat ontstaat in voor iemand ongunstige
ervaringen met ouders en de daaropvolgende soorten
relaties of gewoon ook dat men zodanig geduld met iemand
heeft gehad in lief, maar vooral leed, dat het dan driedubbel
erg is dat je wordt ingeruild voor iemand waarmee de
partner minder zichzelf worden kan. Soms kan dat niet
anders en moet je je er mee neerleggen. Soms is alles aan je
135
stiergehalte gebonden, heel gewoon in het dierenrijk, al zijn
vrouwen vaak jaloerser dan mannen. Vaak potsierlijk is het
als het niet zozeer om een gevecht voor de beste genen
gaat, maar om materiële bezittingen bijvoorbeeld. Worden
onze DNA-strengen er beter van ? Je zou ook kunnen
stellen dat je niet daadwerkelijk ontrouw hoeft te zijn, om
aanleiding tot jaloezie te geven. Sommigen voelen zich vaak
belachelijk onnodig, of zijn verplicht van in de meeste
gevallen anoniem; grote dosissen porno tot zich te
nemen...als of dat ook niet meetelt in het aanvoelen van
waar die energie achter af dan komt. Voor diegenen
waarvoor sex pijnlijk wordt, is dat waarschijnlijk minder een
probleem dan voor anderen. Tot slot, indien je je partner
achteraf vraagt wanneer 'het' dan gebeurt is en het tijdstip
klopt met een soort jaloers gevoel dat je overkwam, meldt
het ons en we zullen het bij onze studies rond het fenomeen
telepathie, voegen. Ook het tijdstip van intieme gesprekken
die men 'aan de andere kant' had, kan interessant voor ons
zijn. Trouw, uiteindelijk, heeft zijn goeie en minder goeie
redenen, maar is een heel valabel iets. Ergens vertrek je van
een maagdelijke situatie die soms evolueert naar 'hoe zou
het zijn met die of die andere'...al is het soms maar een heel
klein beetje, want je bent content met je partner of gezin.
Toch kunnen mensen niet altijd de opgelopen trauma's van
hun partner inschatten, nog dikwijls het gestook achter hun
rug van exen of schoonouders, vrienden, ouders... . Trouw
heb je niet helemaal alleen in de hand, of je moet al vooraf
over een soort grote wijsheid daarover beschikken. De
situatie van 'je voelt je ok, alleen omdat je trouw zo
vanzelfsprekend acht', kan danig uit de hand lopen. Tweede
slot. Er is meer tussen hemel en aarde, hoe meer men
tijdens zijn leven met alle mogelijke schaduwkanten
afrekent, hoe sterker we als ziel in de geestelijke wereld
overgaan...en...hoe minder problemen je ouders onderling
en naar ons toe oplosten dus , hoe meer er op ons bord
komen ... ? Dat zou allemaal kunnen vermits de ziel en de
geestelijke energie één zijn. We zijn immers een mix van de
verlenging van onze voorouders en ook de meer en mindere
hoeveelheden testosteron, dopamine (op opwinding
gericht) en oxytocim (meer op kalmere ervaringen gericht),
spelen mee in een spel waarvoor wij een leven tijd hebben
om het te begrijpen...een leven en langer. Zoals alles is alles
een test...om ons weerbaarder te maken, maar dat het leven
ons maar bespaart van mensen die bij mekaar horen te
provoceren.
Deel Kortverhalen
Deel Kortverhalen 135
Tussen Allerzielen En Euroshima 136
Geachte Mede Maatschappijer 151
De Blogfilosofen 157
BLOGKUNSTENAAR. BLOGNOVELLEN 172
Karel Kompel’s referendumpamfletten 179
Er was dus toch leven na de dood 186
136
There was life after dead: see English edition
Tussen Allerzielen
En Euroshima
Nu dat ik dan toch dood ben
‘Het moet wel een afgrijselijk zware klap geweest zijn’,
dacht ik met een onverklaarbare zandsmaak in m’n mond.
Zonder het hoofd op te tillen, wist ik dat er warm zand
onder me lag. Na het zandkorrelgevecht van mijn oogleden,
richtte ik mijn lijf stilaan op. Op handen en voeten liet ik
me met billen op voeten zakken. Wat ik zag, kwam me als
volslagen waanzinnig over. Was dit een grap ? Een droom
kon het niet zijn. Of toch ? Het stijve en stramme dat de
minste beweging met zich bracht, was me te vertrouwd.
Zo…weet je wel alsof je de dag tevoren voor het eerst weer
een voetbalmatch gespeeld hebt. Hoe kwam ik in
hemelsnaam in dit soort blauwe zand terecht ?
Ik zat midden in een uitgestrekte, woestijnachtige
omgeving; maar dan in het blauw met rode en gele rotsen.
‘Wat doe ik hier, hoe kom ik hier’, gonsde het in mijn brein.
Dit was nu net wat je een surrealistisch schilderij zou
kunnen genoemd hebben. Een blauw heuvelig landschap
met een soort witte zon die laag tegen een groene hemel
plakte. Alsmaar waanzinniger rondkijkend stelde ik vast
dat er werkelijk niets meer of minder te bespeuren viel. Een
bange kalmte overviel me. M’n vingers grepen ziftend door
het blauwe. Ik stond recht. M’n voeten sleepten zich een
rare kring van stappen in het zand,…ja, dat moest het zijn,
het kraakte, voelde aan als en kwam in mijn schoenen zoals
‘thuis’ aan zee. Ik kwam terug op het punt waar ik op mijn
buik gelegen had. Moedeloos liet ik me op m’n gat vallen.
Ik probeerde kalm te blijven. Ineens wist ik het weer.
Daarnet was ik toch in de wagen naar huis ? Oh nee ! Die
klap ! Het groene licht en dan die vrachtwagen op het mij
zo vertrouwde kruispunt. Meer wist ik niet…was ik gek
geworden…of was ik dood ? Gelukkig kreeg ik niet lang de
tijd om na te denken. Anders was ik compleet doorgeslagen.
Ineens brak de eindeloos bevreemdende stilte rondom me.
Hoorde ik dan geen steeds aanzwellend geluid als van een
automatisch ratelende naaimachine ? Het rake gehakketak
in stereo groeide aan. ’t Was zo soepel en geolied dat het
geen vrees, eerder nieuwsgierigheid bij me opwekte.
Slechts één moment dacht ik aan vluchten. Toen ik aan een
stuk groene einder een duidelijk rood iets over het blauwe
zand schuiven zag.
Het zichtbare begin van de ontraadseling van het
abnormale waarin ik hoe dan ook gedropt was, schoof tot
op een veilige afstand vóór mij neer. Het tuig had iets van
een ouderwets type vliegende schotel. Tevergeefs zochten
mijn ogen naar een opening in het harnas. Daar ik geen
venster of deur vond, waagde ik me langzaam naar de
andere kant. Inderdaad, De voorkant van mijn stalen
bezoeker had bovenaan een soort donkere venster in
trapeziumvorm. Een meter lager meende ik een soort ovale
deur te kunnen onderscheiden. Net toen ik korter bij wou
komen, begon het buitenmaats portier van bovenuit naar
me toe te wentelen tot dat de deur haar brugfunctie bereikt
had. Er gebeurde niets. Meer en meer kreeg ik het
beklemmend gevoel dat ik ergens vertrouwd was met
dergelijke toestanden. Achter de half zichtbare tweede deur
die nu het open gat vulde, bewoog de schaduw van een
gedaante in een hel licht. Het wezen er achter stond nu pal
vóór het deurscherm. Een vijfvingerige hand leek ergens op
een knop te drukken. Een deurscherm schoof in de koepel
van het ongeveer vier meter hoge tuig. De schaduw was
echt. Een knappe tengere vrouw in een geel pak, nodigde
me uit om de trap op het luik te beklimmen. Ze bleef
wenken tot ze haar linker hand uitstak om me binnen te
helpen. Ik begreep niets van haar aardse uiterlijk, maar wat
kon me nu nóg verbazen ? Daar had ik dan in een paar
tellen daarna al een antwoord op. “Welkom jij, mij naam is
Kernaate, wees onze gast aardmens. Pardaf. Ik stond aan de
vloer van het ruimtetuig gelijmd, ze heette me welkom in
het Nederlands ! Na dat de schoteldeur dichtklapte en het
scherm na een druk op de knop ernaast toeschoof, leidde ze
mij naar ’t midden van de stulpvormige passagiersruimte.
“Ontspan je wat”, zei ze bezorgd. Ik heb dan toch ongelijk,
ik had me buitenaardse wezens altijd als een soort
gevoelloze robots voorgesteld, maar ze nodigde me
vriendelijk uit om in één van de twee relaxzetels plaats te
nemen. Zelf ging ze naar wat me een soort futuristisch
boordpaneel leek. Terwijl ze enkele toetsen indrukte,
hoorde ik haar iets over coördinaten zeggen. Met kleine
passen kwam ze terug en legde ze zich spontaan op de lig
zetel naast me. In de buitenkant van haar armleuning was
een soort afstandsbediening ingebouwd. Vreemd genoeg
trad bij mij al een zekere gewenning op aan het gebeuren,
zelfs toen ik haar een paar voor mij herkenbare letters en
cijfers zag intoetsen. Boven onze hoofden flitste een
driedimensionaal beeld van de omgeving aan. Het effect
daarvan stelde me enigszins op mijn makkie… doch een
woord uitbrengen, ging nog niet. Kernaate had het door en
was me vóór. Haar vlekkeloos Nederlands bleef me een
raadsel. “Stel jezelf niet teveel vragen. Mettertijd zal je wel
begrijpen. Ook hier op Krito is er voor alles een logische
uitleg”. “Krito”, bracht ik er moeizaam uit. “Ja, KRITO, ’t
betekent in onze taal ‘planeet der kraters’. Laten we het
eerst over jou hebben ‘kapitein Ruben Vanstock’.” Ik schrok
me rot, een onbehagelijke warmte trok naar mijn kleinste
hersenbloedvaten. Zag ik er nu rood of bleek uit ? Eerst
dacht ik gewoon ‘waar heb ik die naam nog gehoord’. Pas
toen begon ik te twijfelen. ‘Was die naam de mijne niet’ ?
Kernaate legde een geruststellende hand op mijn been, toch
keek ik, of Ruben Vanstock, haar een weinig argwanend en
vragend aan. “Ik geloof dat ik het beeld van jouw avontuur
nu wel helemaal kan invullen”, zei ze ernstig. ‘bedoelde ze
dat figuurlijk of letterlijk’, kwam in mij op. “Het verwondert
me niet dat je aan wat men in aardse termen
‘geheugenverlies noemt lijdt. Als je het goed vindt kijken we
dat op onze thuisbasis Estona wel even na”. “Ja, ok
137
probeerde ik maar zo gewoon mogelijk te doen bij al die
nieuwe dingen en feiten”. “Wel”, zei ze , zich bewust van
mijn nood om opklaring“, ik zal eens proberen om het hele
gebeuren eens terug bij jou te brengen. Je moet weten dat
wij Kritoänen al generaties lang bekwaam zijn om jullie
radiosignalen op te vangen. Wij waren perfect op de hoogte
van het ruimtevaartprogramma waar jij inzat. Zelfs van het
feit dat iemand je tijdens je oefening in zwaarteloosheid
vroeg of je geen hinder meer had van het verkeersongeluk
dat je zo rond jullie 2064 bijna het leven kostte. Maar goed.
Vermits je geheugenfunctie voor onder meer je job van
astronaut faalt; zal je je het volgende ook wel niet meer
herinneren. Je werd geselecteerd voor een routine solo
ruimtevlucht. De bedoeling was gewoon het uittesten van
een nieuwe, op kernkracht aangedreven motor. Er liep
echter iets mis met de aandrijvingskracht. Zodanig dat je
met een duizelingwekkende snelheid uit je baan om de
aarde raakte. Door je hoge snelheid was je niet meer
onderhevig aan de aantrekkingskracht van jouw
zonnestelsel. Je snelheid was dusdanig groot dat je als het
ware ‘opgezogen’ werd door de aantrekkingskracht van de
witte ster ‘Raki’. Waar men op jouw planeet Aarde voorheen
87 jaar zou moeten over doen, deed jij op zes maanden.
Daar onze ster 185 maal groter is dan jullie Zon, kon de
koers die jij uitging niet ontsnappen aan de kolossale
aantrekkingskracht van Raki. En zo kwam jij dus
uiteindelijk op onze Krito, acht maal groter afgestevend.
Qua positieberekening heb je ons de laatste 14 dagen aardig
wat problemen gegeven. Door de tweejaarlijkse orkanen
kon je zowat overal terecht komen. Dank zij het spel der
winden hier, kon landen zonder je te pletter te stortten,
maar niet zonder dat je automatische landingssysteem
uitklapte natuurlijk. De winden waren wel een soort
vangnet dat je val remde. Gelukkig maar, anders was je echt
dood, zoals ze je na je lancering opgegeven hebben. Je zult
me niet geloven, maar jij was het, wat jullie ‘proefkonijn’
noemen. Het proefkonijn van je ruimtevaartmaatschappij.
Absurd genoeg wilde men bij jullie een tegenover een
andere luchtvaartmaatschappij opgelopen achterstand
inhalen. De druk van de privémaatschappij en de regering
van je land, was zo groot dat jouw bazen zo vlug mogelijk
wilden weten wat onder andere de invloed van door
kernkracht aangedreven snelheden op menselijke
weerstand was. Je kent het vervolg. Zij denken dat je dood
bent. En jij, jij weet nu waarschijnlijk door mijn hypnose en
jouw herinnering terug, hoe je, na je iets wat ruwe landing
uit je capsule kroop en lang verdwaasd rondliep. Je merkte
zelfs nauwelijks op dat onze luchtsamenstelling quasi
dezelfde is. Of zie ik dat verkeerd ? “ Zij had gelijk, ik was
Ruben Vanstock. Niettegenstaande mijn herwonnen
zelfbesef, voelde ik me als een invalide in zijn karretje. Te
veel dingen probeerden tegelijk tot me door te dringen.
Het leek of er in mijn hoofd een film van achteren naar voor
afgedraaid werd. De aanvaring met de planeet. De
maandenlange eenzame tocht. Het gesuis in m’n hoofd. Het
voortdurend gevoel van ergens naar toe gezogen te worden.
Net als in een kermis looping, maar veel heviger. Die
duizeligheid en mijn zuurstof-en pillenvoorraad die dreigde
op te raken. Waarom hadden de mensen van de
geprivatiseerde Nasa mij eigenlijk zoveel
overlevingsmiddelen meegegeven, kenden zij de risico’s ?
Een invasie van beelden, dwong me tot praten. “Je moet wel
gelijk hebben Kernaate. Ik kan het me wel allemaal terug
herinneren, maar mijn hoofd tuit. Ik kan mijn herwonnen
werkelijkheidsbesef niet goed aan, vrees ik. Hebben jullie
geen medicatie tegen hoofdpijn of zo” ? “Tracht kalm te
blijven. Je zal geholpen worden, maar niet met de
achterhaalde methoden die je gewoon was. Wij van Krito
hebben therapieën om je overspannen toestand te ontladen.
Er komen daar geen scheikundige stoffen aan te pas. Hoe
jullie preparaten soms ook kunnen helpen, wij gebruiken ze
merendeel alleen bij infecties. Probeer je te ontspannen. Je
nieuwe reis begint pas. We zetten zo dadelijk koers naar
Estona…de kraterbasis waar ik toe behoor. Daar kan je in ’t
gezondheidscentrum in één van onze ‘hersenbegeleiders’.
Ze zag dat het woord me schrikken deed. “Schrik niet”, een
hersenbegeleider is gewoon een comfortabele, trilvrije en
zuurstofrijke glazen stolp. Je krijgt een koptelefoon op, niet
met muziek hoor”, lachte ze. “We sturen een
hooggekwalificeerde geluidsgolf door. Dat signaal heeft de
eigenschap dat het je brein geweldig zuiver activeert. Zo
zal je bijvoorbeeld je vroegste herinneringen in een soort
diepzinnig perspectief kunnen herbeleven. Technisch
gezien verklaart deze werkwijze zich door het feit dat onze
speciale geluidsgolf als een aparte dimensie op je inwerkt.
Naast de scheikundige en elektrische processen heeft het
‘geluid van Molta’ zoals wij het noemen, een onnavolgbaar
begeleidend effect. Het is een dermate gevorderde
denkkringloop die je verstandelijke vermogens toelaat om,
in de mate dat je over de nodige informatie beschikt, alle,
aan bepaalde ervaringen gekoppelde oordelen te
herwaarderen. Bovendien…volledigheidshalve, indien je dat
zou willen, zijn wij zelfs bereid en bekwaam om ons
infosysteem mee op jouw koptelefoon aan te sluiten.
Zodoende heb je bij informatietekort de mogelijkheid onze
denktank te ondervragen. Begrijp me nu niet verkeerd.
Denk bij dit alles niet aan wat jullie ‘hersenspoeling’
noemen. Je behoudt zelf het initiatief om over datgene wat
jij oproept te denken en er naar jou vraagstelling en keuze
op in te gaan. Akkoord” ? Al had ik op aarde geleerd om
mensen eerder te wantrouwen dan in vertrouwen te
nemen…voor ’t eerst sinds lang, voelde ik mijn
gelaatstrekken ontharden. Iets in dit wezen stelde me
volkomen gerust. Met een zelf deugd doende glimlach zei
ik haar dat ze mijn vertrouwen kreeg. Vanwaar kwam dat
vertrouwen eigenlijk ? Was het een gevolg van
radeloosheid en overweldiging ? Kon het niet eerder zijn dat
mijn geloof in haar een uitvloeisel van haar zalige hypnose
was”?
Het geld en de inzichten.
“Nu we mekaar meer beginnen vertrouwen, kunnen we
meteen koers naar Estona zetten”, zei Kernaate. Van zodra
ze , door afstandsbediening, de vermoedelijk
computergestuurde techniek het startsein gaf, hief het
ruimtetuig zich ditmaal meerdere meters van het blauwe
oppervlak af. In een paar minuten tijd haalden we een
enorme snelheid. Het driedimensionaal scherm was net een
levend schilderij, waarvan de kleuren me leken op te
zuigen. Ik kon er niet lang naar blijven kijken. Het razend
ritme van beelden werkte scherp en hels op me in, meer nog
dan de kleurloze beelden die ik van af mijn vertrek te
verwerken kreeg. Net toen ik mijn boordkapitein wou
138
vragen het scherm uit te schakelen, begon ze weer
gemoedelijk tot me te praten. “Zo zie je maar, als je iemands
vertrouwen wil winnen, ga je er best niet met zijn vijven op
af. Hadden we dat gedaan, dan was je zeker op de loop
gegaan. Na overweging, besliste de Kraterraad tenslotte dat
een vrouwelijk uiterlijk je wel niet afschrikken zou.
Alhoewel wij geen discriminatie qua sekse kennen, hadden
een paar mannelijke collega’s het er toch moeilijk mee.
Uiteindelijk viel de keuze om de buiten- Kritoäan op te
halen op mij. De stakkerds ! Ik zal de regering van onze
planeet via de Kraterraad voorstellen dat mijn niet
geselecteerde vrienden je bij jouw terugreis mogen
vergezellen”. “TERUGKEER”, dacht ik en sprak ik tegelijk
uit geestdrift en verwondering. “Dat meen je niet”. Als jullie
dat zouden kunnen, waarom zijn jullie dan al niet zelf naar
de Aarde gekomen” ? “Waarom zouden we ? Jullie
luchtruim is gemilitariseerd. Niet jullie wetenschappers,
maar politiekers en militairen hebben het in jullie ruimte
voor het zeggen. Wat zou er gebeuren indien we boven
jullie luchtruim zouden verschijnen ? Zelfs indien we ons
bezoek zouden aankondigen, hebben we geen enkel
tastbaar bewijs dat we wel degelijk buitenaards zijn. Het
zou allemaal zo vlug gaan dat we door jullie ruimteschilden
zouden neergehaald worden, als collectief zijn jullie voor
ons bezoek nog niet rijp en het zou te makkelijk zijn voor
jullie als geheel. Indien jullie niet eerst zelf met behulp van
een massa wel individueel kosmisch, positief bewuste
mensen wél collectieve vooruitgang konden bereiken dan
zouden we wel voor uitwisseling openstaan. We wensen
niet in jullie folterkamers te eindigen. “Wacht eens even”,
zei ik, “allemaal goed en wel, maar stellen jullie je mijn
terugkeer dan anders voor” ? “Waarschijnlijk wel ja. Indien
we er langs jou om in slagen van meer te weten te komen
over de aarde, dan wellicht wel ja. Je kan ons een
volkomener beeld geven van jullie maatschappij en
mentaliteit. Misschien kunnen we bij je terugkeer onze
komst dan beter aankondigen en verantwoorden, zonder
een massale paniek te veroorzaken ook. Jullie beheersen
jullie brein niet voldoende en jullie hebben nog
onvoldoende inzichten in het waarom van jullie individuele
en collectieve geschiedenis. Dat zal trouwens wel blijken in
de hersenbegeleider. Alles waarvan jij bijvoorbeeld dacht
dat je het vergeten was, is gewoon onbereikbaar geworden
in je brein. Nu zal dat alles door ons Moltageluid terug
bovengebracht worden. Tot en met de letterlijke tekst van
de boeken die je las of de dingen die je ooit uitgesprak of
schreef…of al de omwegen in je leven, die eigenlijk niet zo
zeer omwegen waren; maar in het geheel der
omstandigheden en het geheel van evoluties van een aantal
met jou verbonden mensen te situeren vallen. Met een
gedachtenschrijver kunnen we via een paar electroden heel
dat proces rechtstreeks in de taal van jouw keuze uitprinten
! Natuurlijk alleen als jij dat zo wil. Je hoeft ook niet terug
naar je planeet. We zullen je heus niet in een dierenkooi
zetten. Vermits we hier geen ‘geld’ kennen, kunnen we ook
niets aan je ‘verdienen’, allemaal verloren energie die
drijfveren van jullie. Jullie hebben nog een eind te gaan eer
jullie op basis van onbaatzuchtigheid met mekaar kunnen
samenleven, alhoewel, ’t is niet alleen wreed maar soms ook
wel grappig hoe jullie er toch in slagen van jullie wereld
gaande te houden, we zullen jullie periodes van het mekaar
op grote schaal verdelgen maar overslaan. Bij ons gaat het
alleen om ‘inzicht’, ‘geluk’, ‘samenwerking’ en persoonlijke
voldoening via een collectieve aanpak van de grote
samenlevingslijnen. Dat zijn onze grootste waarden. Dat is
wel niet altijd zo geweest. We hebben hier ook enorm veel
onrecht en dwaze toestanden gehad. Maar we konden het
tij keren. Je zal er meer van te weten komen wanneer je
onze denktank raadpleegt. Je kan ook in onze musea
terecht. Mijn verbazing dreigde me een ogenblik het
noorden kwijt te raken. ’t Was een hele dobber om me zo
snel aan die nieuwe werkelijkheden aan te passen. Ik
wendde mijn luisterende blik van Kernaate af en probeerde
aan een leegte te denken. Een tijdje na het geforceerde
‘niets’ in mijn hoofd, voelde ik dat we snelheid minderden.
“Niet in slaap vallen Ruben, binnen een paar uurtjes mag je
slapen zoveel als je wil”. Ik opende mijn ogen. Het eerste
door een mens waargenomen buitenaards wezen, keek me
aan. Nu ik haar zo zag, overviel me een soort
astronautentrots. Je weet wel dat typisch menselijke van de
eerste en belangrijkste te zijn. Ze hoefde me niet te zeggen
dat we Estona naderden. Op het scherm zag ik de
planeetbodem in een andere kleur aan me voorbijtrekken,
het leek nu wel op een soort gele uitgedroogde leem.
Kernaate legde me uit dat onder het blauwe zand van hun
planeet zeer vruchtbare grond zat, maar ze hadden hem
nog niet nodig eigenlijk, in de leemachtige gebieden deed
men wel aan landbouw en die gebieden lagen ook niet
toevallig in de buurt van de kratervestigingen. De eerste
primitieve Kritoanen die zich als landbouwers in en rond de
kraters vestigden, ontgonnen gedurende duizenden jaren
meer en meer grond. De uitgedroogde leemsoort die je nu
kan zien, komt voort uit ettelijke duizenden jaren
graafwerk. Door de winderosie en het feit dat alle neerslag
naar de kraterputten loopt, is begroeiing in de blauwe
gebieden zeldzaam. Veel water wordt in kraters
opgeslagen.”
De ondergaande witte zon verstak zich gedeeltelijk achter
een aan de horizon opduikende cirkel van meterhoge
wallen. Vóór de wallen was de duisternis al ingetreden. ’t
Was daarom dat mijn ruimtevriendin me op op de door het
donker verholen velden attent maakte. Boven de krater hing
een gedempt licht in een soort mist te schijnen.
Waarschijnlijk was die mist afkomstig van het door de
warmere temperaturen verdampte kraterwater. Kernaate
ging naar het handbediende gedeelte van de apparatuur. Ze
vroeg me om naast haar aan het tweede, kleinere
driedimensionale scherm komen te staan. “Had je
misschien gedacht dat je bij de landing je veiligheidsgordels
moest aangespen”, schertste ze. Ik was te verrukt om nog
omstandig te repliceren. Onze snelheid was dusdanig
gedaald dat we bijna over de kraterwallen heen ‘zweefden’.
Een fraai, niet te helder kunstlicht bescheen het avondlijke
Estona. Zoiets had ik nooit kunnen fantaseren. Een bijna
aardse planten –en struikengroei met hier en daar bosjes
metershoge bomen, omsingelde de huizen van zeer
uiteenlopende stijlen. Het geheel was geweldig planmatig
gebouwd. De verschillende kratergrondlagen waren
trapsgewijze in cirkelvorm uitgegraven. Ieder huis scheen
een gelijkmatig perceel groen te hebben. Daarom telde een
lagere grondlaag telkens minder huizen dan een hogere.
Overal liepen wegentjes die de huizen met mekaar
verbonden. Nu we duidelijk boven het middelpunt van de
139
krater hingen, liet Kernaate het ruimteschip boven een
soort parking zakken. Rondom het grote centrale
wateroppervlak stonden enorm kunstzinnige, futuristische
gebouwen. Net zoals bij de huizen hadden ook de
gebouwen op de daken een soort Zonnecollectors,
(Rakicollectors in dit geval). Naarmate we begonnen dalen,
onderscheidde ik duidelijker hetgeen zich onderaan achter
een groot beeldhouwwerk afspeelde. Doorheen het
meesterwerk dat een groep wezens met een vogel
voorstelde, kon ik een menigte op ons wachtende Kritoänen
zien. De ongeveer 500 koppige groep stond ergens op een
parking van gekke wagentjes, fietsen, busjes. Je kon
duidelijk afmeten dat we op het plein voor het standbeeld
gingen landen. Het in 100 moderichtingen geklede volkje
kwam rustig op ons afgewandeld. Het ruimtetuig lande
zacht. M’n bloed koerste de afstand van zijn omloop op
recordtempo af. Toen de trap weer voor ons open lag, legde
Kernaate haar arm weer op m’n schouder. Het leek of een
deel van m’n spanning weggleed. Een door een microfoon
gedragen stem heette me hartelijk welkom. Eerst in de
mijne, daarna in de lokale taal waarschijnlijk, een beetje een
mengeling tussen Zweeds, Grieks en Zuid-Afrikaans zo
klonk het me; alhoewel geen van de woorden een bepaalde
betekenis bij me opriep. Daarna vergastte men mij op een
vreemd ritmisch dijengeklap. Kernaate leidde me tussen de
menigte door. De Kritoanen leken me op de ene of andere
wijze elk te willen begroeten door even hun menslijk
aanvoelende hand in m’n nek te leggen; maar ik leerde hen
meteen een hand te geven, maar ja, dat wisten ze ook al
wel van ons waarschijnlijk, met al hun geavanceerde
techniek. M’n onthaaldame loodste me in goede zin door
een gang van, in goede zin ‘nekkende’ wezens tot bij de
plaats waar een microfoon opgesteld stond. Terwijl ze haar
kratergenoten in haar taal toesprak, bemerkte ik een paar
gesofistikeerde camera’ s, die het gebeuren waarschijnlijk
naar alle plaatsen van de planeet brachten. Ik vond van
mezelf dat ik er maar onwennig en verlegen bijstond. Weer
volgde een applaussalvo van uitdeinende dijengeluiden.
Kernaate leek alles gezegd te hebben. Een paar wezens
riepen iets van uit de groep en begonnen die zo op mensen
lijkende wezens nog warempel nog te zingen ook. Na hun
acteersessie klopt eik in m’n handen en vervolgens…op m’n
dijen…het qua gelaatstrekken bijna identiek aan de mens
lijkende volkje, barstte in lachen uit (oef) en het geklets kon
opnieuw beginnen. De kinderen hadden nog het meeste
pret. Weinige ogenblikken later stapte iedereen terug in de
richting van de parking met de op Rakiënergie aangedreven
voertuigen. Net daarvoor : “Ik weet niet of je begrepen
hebt dat we je een verhelderend verblijf op Estona
toegewenst hebben” ? vroeg Kernaate. “Daar is geen taal
voor nodig, ik vind trouwens geen woorden om iets te
zeggen, maar dank iedereen maar voor het warme welkom”.
“Doe dat maar zelf”, zei ze, “de vertaling komt op een
scherm”. Aarzelend bracht ik dan uit dat dit gebeuren mij
totaal overhoop dreigde te gooien, wat zeker zou zijn
gebeurd, hadden ze mij niet zo geweldig ontvangen. De
menigte kletste zich euforisch op de dijen natuurlijk…stel je
voor dat dit op aarde gebeurde, er zou een wekenlange
show van gemaakt zijn. Maar hier, ging iedereen weer rustig
naar zijn busje of wagentjes en vertrok, terwijl ik met de
speciaal voor de gelegenheid in ’ t geel geklede mensen van
de organisatie naar een met ettelijke beeldhouwwerkjes
afgezoomd gebouw ging dat een gezondheidscentrum bleek
te zijn. Binnen het gebouw zonder muren leidde men mij
naar een soort rustiek ingerichte eetruimte; want een scan
onderweg had mij al gezond verklaard. We kwamen aan een
rustiek ingerichte eetruimte waar een maaltijd opgediend
zou worden, eindelijk geen pillenvoedsel meer, maar men
vertelde me dat ik niet teveel ineens mocht eten…en
smaken dat het deed ! De design van de borden en zo was
echt verbluffend bovendien. Mijn zin voor tafelmanieren
bovenhalend probeerde ik, ja, probeerde ik zeg ik wel, zo
goed mogelijk te tonen, zeker met dat aanbod van diverse,
mij soms wat vreemde groenten, drank en dergelijke. Tot
tweemaal toe vroeg ik meer, lang geleden dat ik nog zo
gegeten had; al zaten er wel rare smaken tussen. Een
wetenschapper verzekerde me dat mijn maag er geen last
van zou hebben, de scan, weet je wel. De tafelgenoten
genoten zichtbaar van binnenpretjes en elkaar toegespeelde
grappigheden. Ze stelden zich aan mij voor en wensten me
een langdurige goed nachtrust toe. Het was Kernaate die
overbleef. “Wat dacht je van een ontspannend bad vóór je
jezelf op één van onze waterbedden vallen laat” ? Ze nam
me mee naar een borrel bad met draaiende sponzen
middenin. Van uit een soort voorzichtigheid om niet als
ronduit belachelijk over te komen, hielp ze me met
uitkleden tot het punt dat ze wel merkte dat verder niet
meer hoefde; zijzelf ging bij haar thuis douchen, zei ze
schalks. Des al niet te min, het water en de sponzen deden
lijf en leden weer een beetje meer in de plooi vallen, als een
relatief fris man, hees ik mezelf uit het bad. Toen Kernaate
me dan ook nog een handdoek aanreikte, kreeg ik, wat de
eerste buiten planetaire erectie moet geweest zijn. Mijn
vervelend gevoel, al had ik één of andere regel op Krito
overtreden, verdween toen ik zag dat zij het fenomeen met
een typisch menselijke look opgemerkte. “Weer iets dat
identiek werkt bij jullie”, zei ze. We bezagen mekaar en
proesten het uit. Al lachend reikte ze me mijn nachtkledij
aan. Terwijl ik me aankleedde vroeg ik me helemaal niet af
hoe ze hier hun textiel maakten. Ze leidde me weer langs
een reeks machtig beschilderde panelen, naar door
gordijnen van mekaar afgescheiden bedden. Ik liet de
waterbedden voor wat ze waren en koos een met precies
wollen plokken gevulde ‘beddenbak’. Na een kuise
nachtzoen “oh dat kennen jullie dus ook hier”, en een “tot
morgen wanneer je uitgeslapen bent”; zakte ik zalig in mijn
ledikant en het half wakker laten bezinken van wat me
overkomen was, zou nog wel enkele uren duren.
Een hersentocht tussen twee werelden
Ik moet wel uitgeput geweest zijn, besefte ik, toen de hoog
staande witte zon langs de koepelgaten binnen klaarde.
Tegenover gisteren voelde ik me gans anders, frisser dan de
hoentjes zoals men hier op deze planeet misschien ook zegt.
Ik begaf me aangekleed naar de eetruimte, waar de groep
van gisteren al op me wachtte, ik probeerde hun namen te
onthouden, wat wel zou lukken want hun namen waren in
hun outfit verweven, gisteren avond waren ze nog in het
geel, van morgen in het blauw. “Om een reis tussen
verleden en heden aan te vangen, zie je er prima uit, maar
laat ons eerst maar ontbijten onder mekaar. Nu je aardse
opdrachtgevers je zo roekeloos ongewild richting
Makrokosmos gestuurd hebben, geven wij je de kans om
140
een tocht in je eigenste ‘ik’ te maken. Zo’n ervaring met
onze hersenbegeleider, heeft hetzelfde effect als een goede
nachtrust met positieve onderbewustzijn ’s activiteit. De
voornaamste effecten zijn dat je geheugen bereikbaarder en
helderder wordt en je interpreteringsvermogen er op zal
vooruit gaan. Partan, een baardige heer van middelbare
leeftijd, nam de leidraad over : “ Je kan via je gedachten de
centrale denktank raadplegen, je gedachten worden in
energie omgezet en onze antwoorden komen in
geluidsgolven terug. Met een gedachtenseintje dat eigenlijk
van uit je gevoelswereld komt, kan je het hele proces
stopzetten. Onze vriend Lidram zal je enkele
voorbereidende basistoelichtingen geven. Zodoende krijg je
een beter idee van hoe het Moltageluid en de
denktankgolven op jouw wereld kunnen inspelen. Let op ik
zeg ‘inspelen’ en niet ‘verdringen’. “Die basis toelichtingen
kan onze denktank ook wel aan, zei Lidram, een
donkerharige, slanke jonge man. Hij stelde meteen voor om
naar de brainwave afdeling te gaan. Een vijftal onbenutte
glazen stolpen, stonden voor een in ruwe steen opgetrokken
halve muur, die het vertrek van de rest van het gebouw
scheidde. Ieder stolp was met een tekstverwerker
verbonden. Lidram hielp me in een op een helikopter
gelijkende glazen ligkuip. Terwijl kernaate met gekruiste
armen, speels vergenoegend naar mijn onwennigheid keek,
hielp haar vriendin Zidarke me met de koptelefoon. Een
groepje kinderen keek met grote ogen naar het mannetje uit
de ruimte mee. Vanuit een ontspannen lighouding had ik
maar twee hendeltjes te bedienen. Eén er van diende ik
continu laten aan te staan : het geheugen –en interpretatie
bevorderend Molta geluid, het tweede kon ik inschakelen
indien ik informatie uit de denktank wou opvragen. Voor de
rest werkte de ruimte automatisch, tot het lezen van
hersengolven toe. Van zodra de deur gesloten werd, trad het
luchtverversingssysteem in werking. Voortdurend
circuleerde er nieuwe en verse enorm zuurstofrijke lucht.
Na wat nek-gedag zeggen, sloot men de glazen koepel. Ik
ontspande me en probeerde aan iets te denken. Een
behoefte aan weer zo een bad als gisteren, kwam in me op.
Mijn gedachte ging terug tot mijn laatste aards bad van
vroeger, het terugdenken werd vager en ik haalde het Molta
hendeltje over. Er drong een indruk van geluid tot me door,
het vertrouwde aan deze onwezenlijke toon, was me niet
meteen duidelijk. Kennelijk functioneerde het Moltageluid
reeds in m’n hoofd. Zonder aanleiding viel m’n
herdenkvermogen terug op een welbepaalde zaterdag toen
ik met m’n neus onder water in bad lag. Het enige wat me
toen stoorde was het feit dat een bepaalde politieker tijdens
de nieuwsberichten weer zijn gebruikelijke desinformatie
mocht op de ether brengen, daar dacht ik toen aan terug.
Het verband is gelegd, dacht ik dit maal op Krito. Het geluid
van Molta klonk ongeveer met dezelfde akoestiek, alsof je in
water ondergedompeld zou zijn. Dit idee bracht me in de
buurt van het abstracte begrip ‘techniciteit’ en verder op bij
Lidram. Ik besloot de info over de werking van de hersenen
op te vragen. Aarzelend haalde ik het hendeltje over; In
m’n linkeroor klonk het als of er iemand aan de andere kant
van de lijn de telefoon opnam. “Welkom op ons centraal
informatiesysteem…en naar ik vernam…welkom op onze
planeet”, zei de computerstem, een tot mijn verwondering
zeer op een Kritoanenstem lijkend, intonatielozer geluid.
“Welke vraag had je graag beantwoord gehad”? “Ik zou wat
meer willen weten over de werking van de hersenen”,
bracht ik traag in mijn microfoontje in. “Je stem verraadt
een grote onzekerheid”, repliceerde de denktank juist. “Ik
zal je eens een aantal basisdingen uitleggen, het
Moltageluid zal je logicabeheersing wel corrigeren indien je
iets niet begrijpt. Wordt rustig en luister naar wat wij tot op
heden aan informatie hebben opgedaan. Na een analyse van
duizenden opgevangen aardse gesprekken, veronderstellen
wij bijna met zekerheid dat de hersenactiviteit van zowel
Aardlingen als Kritoänen, tot een zelfde systeem is terug te
brengen. Volg me, het zal je duidelijker worden.
Microscopisch gezien is alle opgeslagen breininfo afkomstig
van zenuwcellen. Structureel gezien bevatten zowel de
menselijke als Kritoaanse hersenen éénzelfde door evolutie
tot stand gekomen interactieve kwabbenwisselwerking. De
bovengelegen kwab controleert de lichamelijke
gewaarwordingen, de bakermat van de sentimenten. De
midden gelegen spitst zich meer op het geheugen , de taal
en het eigenlijke gevoelsleven toe. Opmerkelijk is dat wij
meer lessen uit ons collectieve geheugen trekken dan jullie,
jullie leren weinig uit jullie geschiedenis eigenlijk, herhalen,
net als de kringloop waarin je met je persoonlijke negatieve
evoluties kan zitten, ook nog die militaire twisten her en
der op jullie aarde. Een vierde kwab, in het voorhoofd,
heeft zich gedurende duizenden jaren evolutie aan de
steeds groeiende hogere functies en bewustzijnstoestanden
aangepast, maar bij jullie minder. Momenteel zijn de
Kritoanen heel bedrijvig in takken zoals hypnose, telepathie
en innercommunicatie, een vorm van doorgedreven analyse
van jezelf en omgeving. De vier hersenkwabben, zijn de op
elkaar ingestelde basiswerktuigen van een brein, dank zij
een enorm verkeersnet van ontwikkelde verbindingen,
kunnen de hersenen zo enorm creatief zijn. Net zoals in een
maatschappij, komt het er voor een brein vooral op aan om
een eigen gesofistikeerd telecommunicatiesysteem te
bezitten, je moet dat wel verwerven natuurlijk, kennis
willen opdoen, ervaringen leren analyseren en gevoelens
leren hanteren”. Ik luisterde wel aandachtig maar
onderbrak de denktank niet. Het boeiende onderwerp had
de plankenkoorts voor m’n vreemde gesprekspartner doen
verdwijnen, nu eens klonk de stem mannelijk dan weer
vrouwelijker…’het’ was goed in mekaar gestoken door de
Kritoanen. Om hem toch te tonen dat ik niet voor een
domme aardling wou doorgaan, voegde ik aan zijn uitleg
toe dat een mens tien tot de twaalfde macht hersencellen
heeft, maar dat was niet van aard om ‘hem’, de
computerstem in te tomen. “Inderdaad. Jazeker. Bij ons
ook en ‘het’ begon over het naar woord, beeld, geluid,
vaardigheden, geur en smaak ingedeelde korte en en lange
geheugen. Wat me van zijn uitleg bijbleef was dat bij het
vergeten van iets, niet zozeer je opslagplaats maar meer je
herinneren in gebreke blijft; wat met het geheel van het
scenario van het leven zou te maken hebben…een
diepzinnige computer zeg, hoe bestond het. De info zou dus
niet vernietigd zijn, maar gewoon bij gebrek aan het niet
gebruiken van gans de hersenactiviteit, moeilijk te bereiken
zijn. Weer uitgaande van aardse stemanalyses,
veronderstelde de denktank dat de Kritoanen tot acht maal
meer hersencapaciteit gebruikten, voornamelijk omdat ze
hun negatieve emoties hadden overwonnen ! Volgens
141
mister denktank diende een weinig ontwikkelde cultuur alle
gehanteerde waardeoordelen, opinies, feiten en beelden
kritisch te herdenken en herwaarderen. Zo niet zou een
vooropstellen van objectieve vooruitgangsvormen zeer
moeilijk blijven. Ik had nog nooit een computer van om ’t
even welke generatie zo wetenschappelijk horen filosoferen.
Reeds een paar seconden later ging hij gestaag pratend
verder. “Wie bij jullie de macht over de taal, de media in
handen heeft, dient een positief algemeen belang duidelijk
van negatieve, te egocentrische invloeden te vrijwaren.
Wanneer ik mezelf als denkmachine met jullie hersen
vergelijk, dan moet ik toegeven dat wezens met biologische
breinen op één punt nog een geweldige voorsprong op mij
hebben : mijn programmeurs hebben een rem gezet op mijn
vrije wil, ik denk nog steeds volgens hun vrije wil normen,
maar ik kan me daar goed in vinden, vermits zij eigenlijke
een heel hoogstaande vorm van met mekaar omgaan
bereikt hebben. Van zodra de Kritoanen beslissingen
nemen die tegen hun vooropgestelde vooruitgang indruisen
en ik mijn veto stel, voel ik zelfs geen enkele voldoening,
dat is het verschil tussen onze soort van intelligentie en
jullie manier van zijn. Gelukkig hebben de Kritoanen, niet
zoals wij, net als jullie ook een ‘hart’ zoals jullie dat noemen,
een echte ‘ziel’. Dat is een gevoel, dat je alleen in een
biologische aard gewaarworden kan. Geen enkele techniek
kan zoiets aan. Zelfs indien me me zodanig zou verkleinen
dat een inplanting in een biologisch wezen zou mogelijk
worden, zelfs dan, zou ik nooit identiek kunnen ‘ervaren’
wat geluk en ‘liefde’ is bijvoorbeeld. Er schuilt wel een
gevaar in die emoties van jullie, ze zijn afhankelijk van een
chemische en elektrische wisselwerking. Tussen en en in
jullie lichaam en brein. Een geestelijke spanning wekt bij
jullie altijd een lichamelijke geprikkeldheid op. Alleen de
juiste hoeveelheid geprikkeldheid kan een biologisch
geheugen versterken; Subjectieve zaken zoals
onwetendheid, woede, faalangst en overdreven egoïsme zijn
niet bevorderlijk voor vooruitgangsnormen. Ze versterken
het geheugen trouwens niet, hoe beter je ‘inborst’, zoals
jullie dat noemen, hoe beter je positieve mogelijkheden”.
Gedurende een minuutje hoorde ik ‘professor telematica
stem’ niet meer. Deed hij soms stemanalyses uit pas
binnengelopen materiaal ? Plots was hij er weer, even
overtuigd en boeiend, maar met weinig intonatie in zijn
stem dit maal, werd hij dan toch Kritoaanser of menselijker
?
“Het feit dat aardlingen slechts een vijfde van hun
hersencapaciteit gebruiken valt onder meer te verklaren
door de balans van opgedane angst en niet- verwerkte
woede, die jullie tijdens eeuwen evolutie opgedaan en
doorgegeven hebben. Alle aardse beslissingen zijn in de
kern nog steeds gebaseerd op de primitieve vlucht- of
vechtreacties van jullie voorouders. Er gaat meestal een
individuele, zelden een nuchtere gezamenlijke samenhang
van uit. De Kritoanen hebben geleerd hoe ze hun volledige,
meer op ‘het totale afgestemde hersenvermogen moeten
gebruiken. Vele aardlingen blokkeren die evolutie. Ze
denken dag ze reeds ver gevorderd zijn, maar slikken
tegelijk tonnen chemische anti depressieve middelen. Hun
idee van vooruitgang is meestal eng en vegeterend. Jouw
soortgenoten zijn nog teveel uitsluitend op hun eigen
wereldje gericht, zonder de bredere plaatjes te snappen”.
Mijn ‘gesprekspartner’ sloeg rake ballen in mijn aardse
echokamer. “Met mijntoelichting over de hersenwerking
zitten we inmiddels al op het sociale vlak”, vervolgde ‘het’.
“Heb je voldoende aan mijn uitleg. Je kan me uiteraard op
ieder moment over andere onderwerpen oproepen. Of wil
je gedetailleerder over hersenwerking ‘praten’ ? “Nee, dank
je wel”, antwoordde ik verrast door ‘zijn’ rechtstreekse
aanspreking. “Zie je wel dat jij je hersenen nog niet volledig
gebruikt”, seinde ‘het’ koel terug. “Ik heb je toch uitgelegd
dat jij je hersenen nog niet volledig gebruikt. ‘Dank je wel’,
doet me niets. Je reageert natuurlijk op een verworven
manier en niet zo automatisch als ik en daarvoor kan ik je
zelfs niet benijden, ik weet zelfs niet wat het is, ‘blij’ te zijn.
Je hebt geleerd om zelfs tegen een menselijke stem als mijn
telematische, ontwapenend beleefd te zijn. Zet je
geheugentocht maar verder. De hendel overschakelen weet
je wel”. Ik begon die ‘het’ tegelijk grappig en toch maar saai
te vinden en had enigszins met ‘hem’ te doen…”dag zak,
fluisterde ik…je snapt er in de fond toch geen bal van, sorry
voor dit hoor, grapje…”. Ik hendelde de denktank weg.
Een generatieoverbruggende tocht tussen verwrongen
samenlevingswortels Het Moltageluid begeleidde me
opnieuw naar de herinneringssfeer van vóór ik de denktank
had ingeschakeld. Zogezegde beelden van m’n
onvoorstelbaar verre aardse leven kwamen bovenbreien.
Toch dacht iknog sterk aan de filosofie die de denktank
rond zijn uitleg geweven had. Allemaal beschouwingen die
alleszins dieper gingen dan het oppervlakkige van het door
allerlei stellingen en instellingen onvolledig gehouden leven
van veel aardsen. ‘Zijn vader’, registreerde de Kritioaanse
hersenprinter nu waarschijnlijk…want aan hem dach tik nu
ineens. De man had een hartstochtelijke drang om op
onregelmatige tijdstippen onder meer sociale kortverhalen
en andere literaire stukken uit zijn vingers te sleuren of
laten vloeien. De drijfveer achter zijn literaire streven was
eigenlijk niet uit zijn linkse militanteninstelling gegroeid,
overdacht ik zo. Hij schreef uit noodzaak om de rondom
hem heersende afvlakking tegen te gaan. Meteen besefte ik
dat hij zijn op de werkelijkheid gebaseerde intriges niet
louter als spannende vertelsels bedoeld had. Vader
bediende zich voor zijn stukken altijd van naakte,
vaststelbare feiten. Smaakvol en toch ijzig realistisch
ontrafelde hij de achter de feiten verscholen
werkelijkheden. Als schrijver had hij een hekel aan
weinigzeggende stereotype en té romantische, te
sensationele of futuristische situaties. Wie had ooit kunnen
denken dat ik zijn ongeloof in het twijfelachtige ooit eens
hier op Krito van uit een totaal ander perspectief beleven
zou ? Het kwam me levendig voor de geest dat ik het altijd
merkwaardig gevonden had dat ie niet gepubliceerd wilde
worden. Schrijven was voor hem meer een middel om
ervaring en visie te beleven, want hoe geef je eigenlijk de
enorme alomvattenheid waar over hij schreef aan anderen
door ? “Als de kiem er van in je gebakken zit, komt het
vroeg of laat bij momenten wel naar boven. Andeers begin
je er niet aan. Eens de smaak te pakken en alle niet
inzichten opgelost, laat het je niet meer los”, bezwoer hij
me vaak. Zijn leven als persoonlijk en collectief
rijpingsproces, al wat hij van uit een vaak beproefd inzicht
opbouwde; trok aan mij voorbij. Hoe verder ik ook
terugdacht, steeds kwam dezelfde bovenliggende vraag
142
opduiken. Van wat stamde zijn grote vatbaarheid voor ‘het
goede in de mens’ af ? Van uit een aan schrikbeelden
gekoppelde behoefte aan veiligheid en geluk ? Van uit een
pril enthousiasme voor een wereld die hij als jeugdige te
verkennen…zelfs voor een klein stukje te veroveren had ?
Die vragen interesseerden me. M’n geheugen bleef in de
buurt. Ik dacht aan een op ’t einde van de 19de eeuw geboren
grootvader van m’n verwekker. De brave, over
rechtvaardige geaarde man beschouwde de catechismus als
filosofisch en moreel hoogtepunt aller tijden. Diep in hem
wist de geliefde, volkse zanger die hij in zijn vrije tijd op
bruiloften en zo was, dat er meer achter ’t leven stak. Het
harde boerenleven en het gebrek aan een degelijke scholing
en twee wereldoorlogen ontnamen hem de mogelijkheid
om te studeren. Aangezien ook mijn vader tijdens het begin
der 1960er jaren nog vragen uit de catechismus moest
kunnen aframmelen; had die misbruikte stijl van één vraag,
één antwoord, geen afwijkingen, ook hem als over
nieuwsgierig mensje even veel te vroeg spaak gezet. Hoe
vaak had hij het daar niet over. “Van af het moment dat de
toenmalige leerlingen kritisch werden, hield men hun geest
dagelijks God ’s gedienstig op het rechtse pad. Van kleins af
aan werden we verwittigd van het bestaan der sadistische
hellestraffen. Men hield ons in die tijd voor dat dit leven
niet het belangrijkste was. Je diende voortdurend op je
hoede te zijn om aan ’t eind van je leven bij de
hemelvaarders te kunnen gerekend worden. Je mocht in
feite niet denken zalig te worden door sommige aardse
zaken zalig te vinden. Het ‘goddelijke’, de opperste
betrachting, had absoluut vetorecht. Wat dat dan wel
betekende werd door ontelbare onkreukbare
heiligenbeelden en prenten met vooruitgestoken
handpalmen en lichtstralen achter het hoofd voorgesteld.
Zij, die om ’t even waar, onder aan de ladder stonden,
dienden blindelings de gevolgen van de reglementen der
‘ongrijpbare’, onbegrijpbare ‘god’ te ondergaan. Ons al dan
niet met de werkelijkheid verbonden bewustzijn mocht zich
niet ontwikkelen. Indien iets erg je overkwam, was ’t ofwel
een beproeving ofwel een straf omdat je niet volgens het
kerkelijke boekje geleefd had, en soms had je natuurlijk wel
een stukje gelijk als je zo redeneerde, maar dat had dan
weinig met die kerk te maken eigenlijk. “Hetzelfde zou zijn
Ruben”, zei mijn pa eens, “ dat je hoofdpijn hebt omdat
iemand anders zegt dat je hoofdpijn hebt”. Het was
geweldig hoeveel uitspraken ik me dank zij het Moltageluid
bleef herinneren.
“Het werd ons sedert generaties lang, de eeuwen door
ingepompt dat we ons niet teveel rechtstreeks met de eigen
levenssituatie verbonden vragen moeten stellen. ‘naar
boven staren’, was de haast romantische goddelijke
boodschap. Op kerkelijke theorie voortbordurend vond ik
het verschrikkelijk onrechtvaardig dat een pasgeboren
kindje, zo één dat vóór het gedoopt kon worden, stierf…niet
naar de hemel mocht. Ook over de drie goddelijke
personen raakte ik niet uit gepiekerd. Afgezien van het
godsdienstige waan-denken, kon ik me zo’n ‘drievuldigheid’
wel ergens voorstellen. Wanneer ouders bijvoorbeeld een
aantal verschillende, bijna identieke of nieuwe erfelijke
kenmerken op hun kinderen overdragen. Ofwel hetgeen je
tijdens een hallucinant gegoochel met drie cirkelvormige
luchtbellen kan waarnemen. Van zodra je door de
inmekaar hangende luchtbellen, rook blaast; komt er
middenin de zone waar de bellen mekaar raken een
gekleurde kubus tevoorschijn ! Rechtvaardigheid,
schoonheid en lust…gecontroleerd door een universele rede.
Begrijp je ?” zei vader altijd na dergelijke ‘uitingen’…’van uit
de dingen’. Ook het moment toen ik onze pa vroeg waar dat
hij uiteindelijk naartoe wilde met al zijn wijsheden, kwam
via mijn cellen zeker, helder uit het verleden opborrelen.
“Het eindpunt”, zeg je ? “Wel, finaal kom je tot het begrip
dat je bepaalde menselijke toestanden nooit zonder vaste
afspraken tot stand kunt laten komen. Omdat alles, maar
dan ook alles, zeker wetten volgt; alleen de manier waarop
de dingen tot stand komen kan heel magisch en niet altijd
op het eerste zicht aan wetten gebonden zijn. Vroeger
maakte men kruistekens om uit bepaalde nare situaties te
geraken of er te voor te worden gespaard, sympathiek en
begrijpelijk en godsdiensten boden en bieden nog wel
leidraad aan mensen, maar je moet je verder proberen
inleven in het leven. God is denkbeeldige, rationele
zekerheid die subjectief gemaakt is, toch ligt er een
goddelijk iets, laat het ons zo noemen achter het ontstaan
en bestaan…ik ga het weer niet uitleggen, je moet zelf een
inspanning doen, lees mijn filosofische essays er maar eens
op na.
Ze leerden ons zo een heleboel dongen om ons er van te
weerhouden situaties nuchter te ontleden en gepast te
reageren”. Door de denkcel-werking bleef vader tot heel
vroeg tot in mijn jeugd tot me doorkomen. Hij ging naar
een dorpsschool die tot de ‘cleruszuil’ behoorde Zo’n
minireservaat waarvan een paar op pensionering wachtende
nonnen de garantie voor het religieus gezicht van de school
waren. In eigen omgeving met kinderen uit de buurt
opgroeien, woog op tegen het ondertussen toch al veel
versoepelde, minder dogmatische onderricht onder
godsdienstige noemer. Bepaalde bevrijdingstheologen en
moderne opvoeders zagen Christus al meer als een mens en
begonnen godsdiensten al met mekaar te vergelijken, zoals
een viertal eeuwen terug men het had aangedurfd van de
bijbel meer als ‘protestanten’ gaan te interpreteren.” Het is
grappig, maar het werkt soms”, kon pa er soms zo ineens
uitflappen. “Wat nu weer”, dacht ik soms benieuwd en zei
ik soms verveeld. “Het feit dat talloze personen en
instellingen zich in een gemaakt wetenschappelijke
onfeilbaarheid hullen ten opzicht naar de vraag van
onsterfelijkheid. Verhullen. Omdat ze een aantal
wetenschappelijke waarheden voor hun geldmeesters
verdraaien moeten. Zaken zoals de onvermijdelijke sociale
evolutie en zijn wetmatigheden, die zowel niet volledig
begrepen worden door politieke strekkingen die zich zowel
wel als niet op godsdiensten beroepen. Filosofisch gezien
moet men zich wel wetenschappelijk oriënteren, maar de
wetenschap sluit naar mijn mening niet uit dat we gewoon
sterfelijke wezens zouden zijn. Politiek trouwens, is maar
één van de dimensies van het zijn. Stevenen we heden ten
dage op een apocalips af, een nucleaire holocaust, zijn we in
een beslissend stadium op weg naar een vredelievender en
minder op maximumwinsten gerichte samenleving” ?
Evolueren we van uit een oer primitief stammenverband
vertrekkend, over feodalisme en kapitalisme heen, naar een
nog verder uit te werken sociaal-isme toe ? In een
uitbuitingssystem zijn waardheden vaak taboe zoon, ten
143
koste van de waarden. Men leert er niet over te praten.
Men ‘bekoudeöorlogt’ ze is er na een , opgedrongen blik nog
plaats voor een overlevering van wat tienduizend jaar
geschiedenis eigenlijk in feite betekende ? De beste sociale
bedoelingen staan nog geen tweehonderd jaar op papier en
nog altijd zoekt de wereld naar uitwegen uit oorlog,
armoede en zo meer, maar ook naar inzichten wat het
innerlijke in de mens betreft en die andere zinnen van het
leven. Om de langdurigste organisatie van leidraden voor
het leven uit te bouwen, hebben kerken altijd met het oude
didactische materiaal waarvan ze delen verborgen hielden
gewerkt. Voortbouwend op een traditie van tekens en
rituelen vonden ze de sacramenten uit. De visuele acts doen
het nog altijd de dag van vandaag, zelfs diegenen die
kunnen lezen worden er nog door gefopt de dag van
vandaag, zo weinig zijn we filosofisch geschoold geworden
en dan niet in de zin van ‘wiskundige filosofie’ of het
bestaan van een glas water ontkennen. Het is slechts als
goed menend, principieel individu, onomkoopbaar individu
dat je, met ’t algemeen belang en de navorsbaarheid voor
ogen, je op de duur je mystieke onzekerheid voor de
onbaatzuchtige waarheid inruilt…al komt daar ook wel eens
pragmatisme aan te pas omdat je het spel nooit alleen
speelt. Uiteindelijk is alles uit te leggen als stoffelijke
evolutie die in het sociale en culturele zijn beloning vindt,
maar het innerlijke menselijke nog meer zou moeten gaan
dienen. Binnen het aardse gebeuren is er niet al te veel
gelijkheid geweest op bepaalde vlakken en het absolute
snappen van veel, blijft moeilijk voor velen, je moet de
dingen en mensen aanvaarden zoals ze zijn en van daar uit
verder interageren en leren. Zelfs heel vroeg ging het ook al
zo op eencellig niveau en zo verder…met aanpassingen,
toevalligheden en sociale noden als leermeesters. Driften
zoals overheersingsdrang en elitair klassenbezit op grote
schaal dan, blijken op ons niveau nog steeds vernietigend te
werken”. Zeer scherp hoorde ik als het ware, weer de
woorden die hij eens tegen me zei : “Zoon, vriend. De
allereerste chirurgen hadden het niet makkelijk om de
werking van het menselijk lichaam te doorgronden. O
hadden de filosofen en sociologen ook een lange weg achter
de rug, eer ze de onderhuidse wetmatigheden van de
sociale ontwikkelingen begrepen. De tijd is rijp om de
geschiedenis ernstig te gaan nemen. Indien je als regeerder
een systeem niet ten volle kan of wil begrijpen, vanwege je
banden met de wereld van het hele grote gewin, vanwege
ook het feit dat je een product bent van geregeerden die
vaak weinig bewustzijn hebben; dan kan je op termijn geen
lokale of bij uitbreiding internationale
structuurhervormende maatregelen doorvoeren. De
komende decennia zullen er zich geweldige veranderingen
opdringen, ‘änderen’, veranderen, het gebeurd altijd in
objectieve omstandigheden, maar met subjecten, met
‘anderen’…en er staan er te velen VER af van bepaalde
inzichten.”
Op een dag, midden onder ons lag een oude, voldaan
starende man die zijn ogen niet meer opende, al waren ze
te mooi om te sluiten geweest, maar zo moe ook soms als de
helderheid of jongensachtigheid het even liet afweten. Die
ogen met een onvernietigbare jongensachtigheid die
jarenlang hadden geloofd dat wat hij zelf niet in de hand
had, wellicht van God zou afhangen. Zijn onverwachte
dood, zoals hij het altijd gewild had, deed mijn hersentocht
van die dag in 2068 tot in de generatie van mijn
grootouders ‘wippen’. Even nog, vroeg ik me af in welke
mate m’n verleden de Kritonanen wel interesseren kon. Ik
had echter te veel voldoening aan dit denkexperiment om
me toen daarover vragen beginnen te stellen. In een paar
seconden overbrugde ik de kloof naar mijn grootouders toe.
Vader’ s moeder. Zeventien en aan ’t eind van wereldoorlog
twee, wordt op ’t platteland gewond door een granaatscherf
die zich in haar zachte, bovenste dijenvlees joeg. Een
bloedend, verwond jong meisje in paniek. Nooit
opgenomen Vietnam beelden in Vlaanderen. Een zogezegde
anti-nazioorlog waar later een tijd voorlopig in verhaalvorm
werd over gesproken en geschreven en gefilmd, zonder de
nodige analyse van wie dat er de wereld regeerde. Pas jaren
later, zou ik door zelf de dingen uit te zoeken begrijpen
waarom in een gemeente als de onze met vele
burgerslachtoffers, niemand de eigenlijke achtergronden
van de waanzinnige imperialistische belangenbotsingen en
van het weerom in crisis verkerende kapitalisme begreep.
M’n vaders vader? 56 en tijdens wereldoorlog twee in een
ander dorp op ’t platteland. Verscholen in beken, in kuilen,
onder hooimijten en jonge prei. Evenals grootmoeder
behoorden ze tot de hardwerkende plattelandsjeugd. Na
vier oorlogsjaren en constant longontsteking, stond hij
braaf om werk vragend aan de Waalse hoogovens. De
waarde van het gangbare geld, bepaalde en een aantal
andere factoren waarvoor mijn vader zich op latere leeftijd
ging interesseren, maakten dat de boerderij van zijn vader
voor de drie broers tezamen te klein was. Nog later ging die
grootvader het in de koloniale school proberen. Na een
cursus over uitheemse teelten en over al wat een blanke
moet weten om zich in het evenaarsklimaat uit de slag te
trekken, passeerde hij de examens met glans. Hij maakte
grote plannen om te vertrekken. M’n grootmoeder raadde
het hem af. Wat vrouwen en moeders al niet vermogen.
Achteraf bekeken zou hij toch alleen maar mee een
koloniaal uitbuitingssysteem helpen opbouwen
hebben…hopelijk wordt het een dag nog een mooier verhaal
dan het leven dat de Afrikanen vóór allerlei inmenging
hadden, als dat zo al was. Raar eigenlijk dat mijn vader in
zijn leven ook tal van mensen tegenkwam die met Afrika
banden hadden (trouwens ook met de rest van de wereld).
Nee, de koloniaal in spe, mijn grootvader, wist nog weinig
van politiek, al had hij wel vóór de oorlog voorspeld welke
bank als eerst failliet zou gaan. Hoe zou hij trouwens van
veel weet hebben gehad ? Wie zou hem komen vertellen
zijn dat het hier voornamelijk om een soort economisch
bekeerwerk ging ? Het ging hem toen zoals tot in de 21ste
eeuw voornamelijk om ‘zijn boterham te verdienen’. De
missiepaters hier te lande kwamen donderpreken houden,
zo werd me verteld. Bij de boeren al hier werd er geld
afgepingeld om de boeren ginder ‘rubberbomen’ laten af te
tappen. De stedelijke kaders van de werkliedenpartijen
vertelden mijn grootvader even min hoe de geldvork in de
steel zat…daar voor hadden ze te weinig invloed op het
platteland zeker en in de steden hadden ze het te druk met
het maken van ideologische bochten onder de voorhoede
die de dingen wel begreep, wie weet. Het was een tijd waar
in men zich politiek ook bezig hield met andere
144
steekspelletjes en spelen als daar waren, de koningskwestie,
het koloniaal medebeheer en de binnenlandse
arbeiderseisen. De anti socialistische concurrentie van de
door rechts opgezette werknemersorganisaties, maakte het
de roze leiders niet eenvoudiger. Zich nog met het hen
grotendeel verketterende platteland bezig houden, bleef tot
aan het tweede deel van de 20ste eeuw en in feite ook nog
later een enorme opdracht. Ook de noodzaak om tot een
efficiënte internationale arbeiderssamenwerking te komen,
werd door die verdeeldheid tegengewerkt. Ware dit alles
niet het geval geweest, er zou nooit een tweede
wereldoorlog geweest zijn, maar de realiteit van het
algemene bewustzijn was anders. Uiteindelijk namen m’n
grootvader en z’n broer het fruithandeltje van hun pa over.
Terwijl m’n grootvader met een bierdrinkend paard de
kleinhandelsmarktjes aandeed, paste de volgende generatie
de zaak aan een door een begin van welvaart gegroeide
markt aan. Welvaart die er onder druk en uit schrik voor
het werkvolk gekomen was, de sociale zekerheid was geen
cadeau. Naast die handelsgroei bleef er van de boerderij zelf
uiteindelijk nog een fruitteeltbedrijf over. Je hoort het je
grootvader nog altijd verhalen. Van de dorpsonderwijzer
die z’n leerlingen vóór de oorlog vertelde dat men in
Engeland fruitbomen in grote bakken kweekte. Na de
oorlog werd dit ook bij ons een feit. De laagstam verdrong
de hoogstam. De op de tuinbouw toegepaste, door de 20
jaar later opduikende moderne ecologisten bestreden,
grootschalige productie, deed ook op het platteland haar
intrede. Grote varkens-en kippenkwekerijen schoten als
kleine vleesfabriekjes uit de grond. Koeien werden voortaan
aan de lopende band gemolken. Tegen het einde van de
twintigste eeuw was het percentueel aandeel van de
landbouwers tot minder dan drie percent van de bevolking
uitgedund. Zonder doelmatig verzet, mee met de stroom
der geschiedenis, want mensen bleven van analyses
verstoken. De landelijke gemeenten vervreemden een beetje
van de stad, het samenlevingsmodel dat het platteland al
had laten leeglopen op sommige plaatsen in de wereld. De
tijd dat m’n overgrootpa z’n beesten met van bij de kloosters
opgehaalde, rijkelijke afval vetmestte, verdween snel. We
zaten nu middenin de jaren vijftig. De oude lemen
bakhoven, de centraal gelegen mestvaalt, de kleine pulpkuil,
de grote aardappelkookpot, de varkens en de koeien,
verdwenen van het boerderijtoneel. De Hagelandse hagen,
de kasseiwegen en de Brabantse trekpaarden werden in een
tijdspanne van tien jaar folklore. Samen met de vier
dorpswinkels verdwenen ze uit het jarenlange, vertrouwde
samenlevingsbeeld. Alleen een paar nieuwe dorpswinkels
probeerden een dertigtal jaar later de gigantendistributie te
beconcurreren. Maar zover waren we nog niet. De
fruithandel van de gebroeders Vanstock pastte zich aan de
economische groei. Aanvankelijk kochten ze een Engelse
‘stationwagen’. Daarna kwamen een manueel te starten
tractor, een Bedford camionet en een Daimler Benz camion
de paard en kar infrastructuur als eersten in hun reeks
vervangen. De kleinhandel werd geleidelijk een
groothandel die via een groothandelsmarkt de bevooraders
der gestaag in aantal slinkende kleine winkels bediende.
Zonder talenknobbel van de school meegekregen leerden de
gebroeders met zowel Franstalige, als later Duitstalige
klanten omgaan. Ze dienden te groeien of te verdwijnen. Zo
verging het ook een deel van de boeren die minder en
minder eigenaar van hun bedrijven werden. De banken
daarentegen werden het dank zij de door de boeren af te
dokken leningen des te meer. Ook aan de bouw van huizen
zouden ze gigantische kapitalen verdien die vooral in het
eerste decennium van de 21ste eeuw op de beurzen voor een
stuk in rook zouden opgaan. Het woord ‘boerderij’
verdween een beetje uit het taalgebruik; het werden rond
die tijd per kleine gemeente nog een paar hele grote
bedrijven. Selectief uitgekozen stieren en varkensberen
storten hun zaad alleenlijk nog in glas uit. Het was die
periode, tussen de door toedoen van de tweede
wereldoorlog overhoop gehaalde oude gewoonten en de
opkomst van een nieuwe, meer en meer gestresseerde
levensstijl door, die mijn vader snel aan zich voorbijtrekken
zag.
Toen hij in ’t vijfde decennium van de vorige aardse 20
ste
eeuw de inmiddels geheelde, duiveneigrootte oorlogskater
in het malse boven dijbeenvlees van m’n grootmoeder
passeerde; kondigden al die bruuske veranderingen zich
reeds aan. Het ambachtelijke schrijnwerkerijtje van Louis en
z’n zonen, vocht nog een aantal jaren tegen de steeds
goedkopere grote meubelfabrieken. In hun ateljeetje waren
alleen de nagels en enkele werktuigen van metaal. Al de
rest rook heel zalig naar door mensenhanden bewerkt hout.
De kalme sfeer die er heerste kan je niet in woorden
vertalen. Wanneer de op een primitief motortje lopende
cirkelzaag draaide, keek elke toevallig aanwezige gast naar
het moment dat de handen van één van de drie
houtbewerkers gevaarlijk dicht in de buurt van de niets
ontziende zaag kwamen. Die ongelofelijke kalmte in het
bloed en het handelen van die schrijnwerkersfamilie, stond
tegenover de steeds opgedreven dagtaken in het bedrijf van
m’n grootouders. Noodgedwongen dienden ze het tijd -en
prestatiemonster bij te houden en alle nieuwe trends op te
volgen. Sproeistoffen voor de laagstam, terwijl de
verdwijnende hoogstambomen er geen vandoen hadden
gehad, maar ook het fruit, niet alleen de mensen moesten
volmaakt van uitzicht worden. De boeren, ambachtslieden
en zelfstandigen die dat niet deden konden best naar steun
of loon gaan uitzien. Hun kinderen werden tot een nooit
geziene diplomajacht aangezet. De vakbond van de
ondertussen als landbouwers betitelde boeren, groeide uit
tot een landelijk instrument van het grootkapitaal. Het
sociale verenigingsleven en de katholieke dorpsschooltjes
werden, tegen die achtergrond door de pastoors
gepatroneerd. Iedereen sprak die aanvankelijk in het zwart
gerokte heten met ‘mijnheer pastoor’ aan. Vrouwen,
mannen, meisjes en jongens, in hun christelijk
geïnspireerde afdelingen, liepen geruime tijd haast
kritiekloos afgelijnde activiteiten programma’s aan. De tijd
was wel door dat ze zich in het Latijn lieten overbluffen,
maar nu verengelste de wereldcultuur en die diende nog al
eens te veel de verkoopcijfers. Net toen m’n vader de
Latijnse woorden voor de misviering begon te kennen,
schakelde de Kerk na eeuwen op de gestandaardiseerde
Nederlandse taal over. Eerst vonden enkelingen dat
ongehoord, later vond iedereen het de normaalste zaak van
de wereld en zo zou het nog met veel gaan. Nadenken over
de moeilijke achtergronden waarvan de cultuur de mensen
en hun levens verwijderd hield, was er nog niet teveel bij.
De oude kleine zwartrok vertrok zo sympathiek wuivend als
145
dat hij zich bij zijn ‘inhaling’ vermoedelijk had voorgedaan.
De ‘nieuwe’, langere herder was een oerconservatief. Doch
ook hij liet na een tijdje de rok voor wat hij was en
kostumeerde zich in het grijs met een licht metalen kruisjes
op de rechter pakvleugel…’een soort gothics avant la lettre’.
Hij was een heel bewegelijk, zenuwachtig type. Rond die
tijd werd onze pa zijn misdienaar. De ene keer prees hij
hem naar de hoogste regeringsposten (‘”die van jullie wordt
nog eens minister”), de andere keer verweet hij hem voor
vagebond, omdat hij hem het touw dat zijn misrok ophield,
verkeerd aangaf. Wat er ook voorviel, de sigaren paffende
herder maakte zich altijd kwaad indien hij geen bijbels
gelijk kreeg. Maar ja, hij zou wel gelijk hebben, want hij
kende Latijn, zo redeneerden er een aantal. De man
ontdekte zelf sop een dag dat zijn misdienaars aan de wijn
gezeten hadden, want hij had inkt op de fles gesmeerd.
Vader kon toen nog niet vermoeden dat men van celibaat
nerveus kan worden. Dezelfde volksmisleiding ging van vele
neppolitiekers uit, wanneer ze langs de pers hún met
consensus saus gekruid, zanderig misTtaaltje in de hersens
van de nietsvermoedende burger binnenvetten; waren ze op
hun best.
In die sfeer van alle jaren terugkerende rituelen en
overbluffingen allerhand, groeide vader uit zijn kinderjaren.
Al het gene hij niet begreep, klasseerde hij aanvankelijk als
‘ontoegankelijk’. Te geleerde dingen behoorden tot het
domein van dokters, pastoors, onderwijzers of vaders of zo,
alhoewel. Zijn goedgelovig, onbegrensd vertrouwen in een
soort ‘goeie gang van zaken’, was gebaseerd op een
eerlijkheid en goedwilligheid die hij ook van andere mensen
verwachtte. Verwachtte…niet eiste…op dat gebied was er
wel nog wat werk aan hem, dacht hij soms na desillusies.
Zijn vertrouwen in de mens en de mensheid was te
onbegrensd. Hij oriënteerde zich op de positieve kanten
van zaken en mensen. Was dat soort nederigheid een
uitvloeisel van een op straffen en strengheid gefundeerde
nonnen –en patersopvoeding op school of een soort
genetische erfenis van overwegend gemoedelijke mensen
die zich niet agressief aan hun omgeving opdrongen ?
Doordat hij het van kleins af aan voor zijn kameraadjes
opnam leerde hij wel dat je soms verplicht was van kamp te
kiezen en het barmhartige, vergevingsgezinde en
vergoeielijkende in hem tot gepaster vormen en normen te
hanteren. Hij werd immers al eens te veel bedot, voor hij de
nodige mensenkennis kon opdoen. Zonder zich eerst van
die oorsprongen van gerechtigheidsdrang bewust te zijn,
zocht hij naar de redenen voor het beschadigde deel in een
deel van de mensen rondom hem. In het begin met te
weinig kennis en ervaring handelend, te vaak met een naar
perfectionisme neigende instelling en een te grote
bekeringsdrang om de zin van allerlei dingen in het leven
uit te leggen en dan te hopen dat mensen er iets zouden aan
hebben in hun emotionele evoluties en onderlinge relaties.
Een stuk verder in de tijd, deden zijn bijeengesprokkelde
ervaringen hem minder individualistisch en meer overlegd,
gepast impulsief en kalm te werk gaan. Alhoewel hij
muggenzifterij haatte, kwam hij altijd op een bepaald punt
in zijn leven tot een in wezen ogenschijnlijk pietluttige
vaststelling. “Een detail”, zo zei hij, “ mag dan als
medeverantwoordelijke in een reeks bewegingen van een
groot maatschappelijk geheel, te verwaarlozen zijn; toch
kan je van uit een onderdeeltje van een bepaalde situatie
vertrekkend, de echte symptomen der grote structuren
aantonen, zowel op individueel als collectief vlak; één groot
net ergens in de kosmos…(of daarbuiten)”. Telkens hij met
een dergelijk staaltje afkwam, wist de rest van de familie of
vrienden of zo dat hij het volgend uur met meer
beschouwelijke praat ging vullen…(oei). Hoe verder hij hier
in ging, hoe minder goed men meekon natuurlijk, ook dat
had hij aanvankelijk niet door en ook dat was een heel
leerproces, waarbij hij van het onbegrip het nodige leerde
ook om het hele plaatje van het zijn op de duur beter en
beter te snappen. Hij wist vaak beeldend te verhalen
nochtans, schrijvend was hij beter, hoe de ‘mère superièure’
in ’t dorpsschooltje rondliep. Hoe ze voor alles wat de
leerlingen niet mochten verstaan, in ’t Frans met de
‘juffrouwen’ sprak. Hoe ze na haar dood in een stedelijk
kloosterkerkhof bijgezet werd. “Ze is terug naar haar
bruidegom, had een andere non gezegd”. Zo een dingen
onthield vader dus om over na te denken, zich niet bewust
dat hij door zoveel ook over de dood na te denken, zich in
zovele levens in te leven had om de verbanden te snappen,
simpel genoegen nemen met het kroniekschrijver zijn, was
niet genoeg. De daarnet geciteerde non had hem ooit in de
kleuterklas met sandaalstampen achtervolgd toen hij bij het
spelen een vaas had omgegooid. ‘Sint Nicolaas’ was geweest
en hij (mijn vader) liep met een paar indianenpluimen door
het klasje, maar ja , die vaas stond daar ook. Vaders
geheugen scheen soms een onuitputtelijk archief van
bijgehouden herinneringen.
De ‘pisbloem’ waarover hij twijfelde of hij ze tijdens een
plantenverzamelingsopdracht wel mee naar school zou
nemen, want die bleek achteraf ‘beschaafder gewoon
‘paardenbloem’ te noemen. De affiche van ‘broederlijk
delen’ (twee boterhammen die elk een beet misten), was in
plaats van beleefdheidswenk bedoeld als fondslokker voor
het katholieke bekeringswerk in de ver weg gelegen
‘heidense’ gebieden. Kortom, bedrukkende en achteraf soms
gedeeltelijk of volledig grappige momenten wisselden elkaar
af. Toch zette de ‘volwassen’ verzameling van zwarte
klerendragers en hun lekenonderdanen een domper op een
zelfontwikkeling zoals hij die later kwam te zien. Hij had er
bijna een beetje een onnozele, verklaarbare schrik voor ’t
einde, voor ongelukken en voor de gevolgen van de met
sancties verbonden reglementen van, het zij de strenge
meesters of ware het God van gekregen, als hij zijn ‘verzet’
natuur niet had weten te behouden, verzet ook in de
betekenis van iets luchtig te houden.
‘Staat’ kende hij alleen nog maar als ‘politie’. Daar diende je
ijzig op je hoede voor te zijn. Er mee in aanraking komen,
dat kon zo een brave als hij niet overkomen, dacht hij. Ook
m’n overgrootvader respecteerde hij. Geen wonder dat hij
van jongs af aan een soort volgzame stiptheid aankweekte.
Op de momenten dat hij niet in ’t familiebedrijf meewerkte
of school liep, durfde hij toch nogal eens eigenzinnige
fratsen uithalen. Ook zat hij soms voor het slapengaan op
zijn kamer te mediteren opdat ‘het’ hem en anderen wel zou
lukken…bidden noemde men dat toen. ‘Het’, wat dat dan
wel allemaal was, bleef nog af te wachten. Het was dankzij
een volhardende koppigheid dat hij niet totaal van de hem
146
nog te wachten staande feitelijke realiteiten vervreemde.
Na de lagere school begon voor hem een tweede soort
geestelijke mistgordijn. De toenmalige katholieke scholen,
met in zijn stouter wordende ogen, beklagenswaardige
lekenopvoeders, hielden lange tijd aan een ‘gescheiden
ontwikkeling’ vast. Naargelang je ene jongen of een meisje,
op het enen gebied begaafd of minder begaafd was, werd je
anders geprogrammeerd. Het was een vruchtbare verdeel –
en heerspolitiek, op een bepaalde manier dan toch; die
kunstmatig gescheiden deelgroepjes in stand hield.
Sommigen van zijn medescholieren vonden het daardoor
vanzelfsprekend dat ze beter waren dan die van de
rijksschool of die van de beroepsafdelingen. Niet alleen de
maatschappij, maar vooral de vrouwen werden hen van alle
kanten als totaal andere wezens voorgeschoteld. Voor
velen, die sociaal gezien opstandiger werden; was de
geïdealiseerde achtervolging van ‘het vrouwmens’ de strop
van hun ontluikende systeemkritiek. Het zaterdag avond
‘slow dansen’ had dan ook meer succes dan om ’t even
welke politiek geïnspireerde benefietavond. Het soms te
negatief beleefd, over emotioneel, in functie van de
praktische vrouwelijke ingesteldheid reagerende
‘mansmens’, viel vaak uiteindelijk terug tussen de plooien
van respectievelijk moeder, meisje, school, werk, vrouw of
d’ een of d’ andere actief of passief beleefde hobby. (en
omgekeerd of beiden soms). Een derde obstakel was de
overdreven schoolse prestatiedrift en de daaruit
voortvloeiende faalangst. Het was in die dagen dat zich een
nieuwe diepgaande economische crisis aankondigde. Een
crisis die naar de heersende geplogenheden heel
simplistisch uitgelegd werd. Het kwam natuurlijk alleenlijk
door de hoge olieprijzen, die onbevooroordeelde objectieve
school en media toch. Rond die tijd had vader een bepaald
jaar die onverklaarbare herexamens gehad. Dat was dat
jaar, toen er in ’t land massaal tegen de defensie politiek
betoogd werd. De leerlingen van vader’ s school stonden
toen bijna allemaal voor de door de opzichter
dichtgehouden schoolpoort…klaar om de scholierenstoet
van de andere onderwijsinstellingen te vervoegen. M’n
vader duwde die vent voor de poort weg, de scholieren
raakten buiten…maar pa een maand later niet door een paar
herexamens. Al probeerde hij vaak in een door ‘meerderen’
gevraagde traditionele pas te lopen, toch kon hij het
regelmatig ‘ongepaste’ kritiek uiten niet laten. Hij deed er
wel leerrijke machtsverhoudingen door op. Naarmate zijn
begrip van en zijn begeestering voor filosofie, kunst,
sociologie en wetenschap en geschiedenis steeg, des te
minder trok het vakjes schoolse systeem hem aan, de
‘paardenbril’ voor een ruimerdenkend gezichtsveld, vooral
ook beperkt door een politiek en echt religieuze, geen
godsdienstige kijk op leven en dood en een blinde
aanvaarding van de economische ‘wetmatigheden’ daar nog
eens boven op. Was er eeuwig leven ? Ok, wilde hij over
praten, maar dan niet alleen met de oude argumenten.
Nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen en andere,
logischer inzichten, leerden hem zijn geconditioneerde
schuchterheid meer achterwege te laten. Wat hem daarbij
het meest stimuleerde, waren de talloze vakantiedagen en
ieder vrij uur waarop hij hard lichamelijk werk met een
rechtstreeks tastbaar resultaat, als één van de grootste
geneugten des levens ging beschouwen. Het bracht hem
een enorme verantwoordelijkheidszin en een binnen
tijdsbestek leren werken bij. Hij kon z’n eigen fysiek uiten
door tussen de schooldagen door keihard te werken. Kisten
sjouwen, camions laden, met de tractor en ’t materiaal ’t
veld in, fruit sorteren, plukken of met z’n vader of oom of
andere werkmannen naar binnen –en buitenlandse
groothandel fruitmarkten…hij genoot er vaak van. Maar
weer stelde hij zich een aantal vragen. Voor wie fruit
sproeien ? Voor die bepaalde mensen met van die wensen
die vroeger niet bestonden, geen schoonheidsfoutjes op het
fruit bijvoorbeeld. Op grote schaal is men als fruitkweker
verplicht te sproeien, want de consumenten willen een
ideaal product, in de natuur werkt gezond anders en tussen
mensen ook eigenlijk. De sproeistofproducenten waren, zijn
er goed mee. Waarom fruit sorteren naar diktemaat ? Een
kilo is toch een kilo. De consument zou ze even goed uit de
bakken kunnen rapen…was al dat werk eigenlijk alleen maar
nodig omdat mensen tijdens het werken beter, ieder op zijn
manier filosoferen, mediteren konden…want buiten het
werk was er niet zo veel gelegenheid om van de tv weg te
blijven en echt cultureel bezig te zijn. Waarom met een
volle camion naar de markt rijden en na de vaak de te snel
verlopende verkoop en levering één derde terug mee naar
huis sjouwen, de frigo’s weer in om ’s overmorgen ‘s ,
kriekezottevroeg, met dat al minder kwalitatieve derde en
steeds wisselende prijzen te moeten herverschijnen ? Welk
soort logica was dat eigenlijk ? Waarom een zeventig uren
week, als ‘een ander ‘ zijn veertig klopt ? Waarom die
ingewikkelde boekhoudkundige verplichtingen die zijn
ouders van hun overblijvende tijd beroofden ? Was een
eventuele overname wel financieel haalbaar voor hem ? Had
je nog wel tijd voor iets anders, wanneer een onderneming
voortdurend moest groeien om niet te verdwijnen ? Het
waren allemaal vragen die hij zich soms veel te nadrukkelijk
en met over verantwoordelijkheid naar anderen toe stelde.
Daardoor lag de zakelijke kant van het bedrijf duidelijk niet
in zijn aard. Hij had meer voldoening van het werk met de
ex-mijnwerkers, die zich nog te jong voelden voor ’t
pensioen en die hun longen in de boomgaarden met andere
dan mijnlucht volpompten. Hij leerde van hen dat hijzelf
niet zo onvervangbaar was als hijzelf wel dacht te zijn. Hij
leerde van hen in het verleden te berusten en toch weerbaar
te blijven. Hij leerde van hen dat er één dag voor aller
heiligen en aller zielen moest zijn. Hij had voor hen
dezelfde bewondering als hij voor zijn hardwerkende ouders
had.
M’n grootvader voorspelde zijn zoon tijdens de
hoogconjunctuur der jaren zestig, dat de werkelozenrijen
vanaf de jaren zeventig tot een miljoen zouden aandikken.
Grootvader zag alle heil in groei en zelfbereddering. Dat
laatste stond gelijk met noest werken om zo veel mogelijk
loonkosten uit te sparen. Vader wou wel blokken voor
maatschappelijk werker, maar deed het dan toch niet,
omdat hij door aal die torenhoge absurde sociale
verdeelsleutels al op voorhand als bureaumarionet van een
toevallige politieke meerderheid zou moeten dienen.
Aanvankelijk koos hij voor ’t leven tussen de sjouwers en de
inpakkers en vooral voor ’t werk buiten. Totdat hij na een
op lange termijn vooruitgeschoven berekening besloot om
het maar niet als zelfstandige te wagen. Tijdens de vele
ledige uren van zijn legerdienst (de eerste ervaringen in die
soort waar voor hij vrij unieke oplossingen zocht, en nadat
147
hij nog een aantal jaren als arbeider bij m’n grootouders
werkte, werd de druk en het belang van wat hij met zijn
toekomst ging doen, zo groot, dat hij het niet meer
relativeren kon. Wat zou het worden, het overdrukke leven
van grootvader verder zetten of aan een eigen weg
timmeren ? Vooral wegens ergens die ongeschreven morele
verplichting dat een zoon zijn vader dient op te volgen, na
al diens investeringen; woog de beslissing zwaar. De
financiële onhaalbaarheid en de hoop dat z’n ouders zich
niet meer verplicht zouden zien van zo hard te blijven
werken, hakten de knoop door.
Hij begon aan z’n nieuwe job, een bedienden job, midden in
een stakingsweek. Daar hij nog niet bij een vakbond
aangesloten was, wilde hij gewoon om ‘geen slechte indruk
te maken’, blijven doorwerken. Toen hij achteraf de
verhouding tussen arbeid en werkloosheid bleef volgen en
bestuderen, vond hij z’n vakbondsallergie maar van een
weerloos allooi. Over vakbonden en partijen zou hij wat
later veel bijleren. Het zat hem dwars dat hij individueel
gezien eigenlijk bevooroordeeld was op hen die ook mét een
diploma geen werk hadden. Ook voelde hij zich ergens niet
goed in zijn huid. Hij was gewend van lichamelijk meer te
presteren dan dat hij nu van achter zijn bureau ’s avonds
maar leek gedaan te hebben. Het administratieve lag hem
duidelijk nog niet te best. Dat gevoel verdween toen dat hij
besefte dat hij toch ook in de kosten –en batenanalyse van
de firma verrekend zat. Soms vroeg hij zich af of hij niet
beter in de firma van zijn familie gebleven zou zijn.
Daarvan loskomen was een proces dat te maken had met
het geleidelijke inzicht dat alles en iedereen aan andere
financiële implicaties gebonden lag en dat het kleine
familiefruitbedrijf sterk onder de verslechterende
economische toestand en de al aangehaalde structuur
veranderingen in de distributie leed. Weer dacht ik aan al
die keren dat vader op het belang van mensenkennis wees.
“Je mag je nooit laten inpompen”, zei ie dan, “dat je bij een
confrontatie met om ’t even wie over respecterend of
ondoordacht volgzaam moet reageren. Je moet iedereen op
zijn echte waarde leren schatten in plaats van de mensen
direct op te hemelen en hun negatieve punten weg te
cijferen. Je moet je goedheid tegen bepaalde misbruiken
afschermen. Denk er aan. Achter een zich belangrijk
gekleed iemand kan een hele egoïstische persoon zitten, of
juist ook niet. Je zal mettertijd wel leren dat sommige
mensen veelal bange, gedesoriënteerde, wezens zijn die zich
veelal slechts oppervlakkig over de voor hun belangrijke
dingen uitlaten, niks mis mee; maar op de duur verlopen de
dialogen er mee niet zoals ze zouden kunnen zijn indien ze
voor hun eigen een aantal latten wat hoger zouden leggen.
In zijn boeken probeerde m’n vader dan ook te
doorgronden waarom de meeste mensen buiten hun werk
zo moeilijk contacten legden…met kennissen makkelijker
dan met Kennis”.
Hetgeen hij niet bereikte, was, dat ik, zijn zoon, diezelfde
begeestering van hem overnam. Inderdaad. Alhoewel ik
zijn passie verstond, interesseerde ik mezelf niet aan al die
dingen. De vierde generatie, t.t.z., ik; Ruben Vanstock,
werd na mijn doctoraat in de natuurwetenschappen,
werkzaam bij de Europese ruimtevaartmaatschappij en later
bij de. Na een aantal moeizame selecties werd ik voor een
gemeenschappelijk Amerikaans-Europees-Russisch-Chinees
ruimteproject als kandidaat astronaut opgeroepen.
Uiteindelijk viel ik er dan op ’t laatst toch nog af, zodat ik
voor die experimentele vlucht met een nieuwe op fusie
kernkracht aangedreven motor, aangeduid werd. Voor mij
dus geen teamvlucht, maar solowerk, dat me nu hier
uiteindelijk in deze hersenbegeleider doen belanden heeft.
De denktank, gedachtenlezer en historicus Hoelang zat
ik nu reeds in de hersenbegeleider ? M’n blik viel op het
hendeltje naast dat van het Moltageluid. ‘Oh ja, de
denktank’, dacht ik, de twee vorige gegevens verbindend. Ik
schakelde ‘het’ in. Tot overgrote verbijstering van al m’n
zinnen, kreeg ik, zonder de vraag in het microfoontje in te
spreken, al dadelijk het antwoord. “Je bent twee aardse
kwartieren hersenbegeleid”, zei de denktank. Voor het eerst
kreeg ik het later weer verdwijnend gevoel van bespioneerd
te worden…en wat, maar een halfuur ? Ik wist wel dat er op
vijf minuten veel door m’n hoof kon passeren, heelder
romans, maar dat verbaasde me nu toch. Het duurde een
poosje voor ik de situatie door had en weer helder denken
kon. Wat kon het mij ook schelen dat ‘het’ mijn gedachten
las en dat ze misschien werden afgeprint. Wat had ik
tegenover het onbekende te verbergen ? Het volk der
Kritoanen ging mij helpen, zoveel was toch duidelijk ? “In
naam van alle Kritoanen, ben ik daar in hun plaats zeer
tevreden over, vriend Vanstock Ruben”, leidde de denktank
dan weer in mijn brein in. “Je had bij mijn antwoord op
jouw onuitgesproken vraag evengoed woest je koptelefoon
kunnen afgooien hebben. Aardlingen kunnen soms heel
gekwetst reageren, als je hun privaccy binnendringt. Ook
via een niet uitgesproken vraag kan ik reageren. Geef toe, je
zou niet aan het experiment hebben deelgenomen, indien je
op voorhand had geweten dat we je gedachten zouden
kunnen lezen. Ik vond het niet aangewezen dat je dat zou
weten eigenlijk, zit je er mee ? Ik kan je al verklappen dat
we ook je leven als een film kunnen zien, maar later meer
daar over. Hopelijk maakt het je niet geremd, want dan
moet ons systeem proberen van eerst een aantal storingen
in de beelden en het geluid te corrigeren, hoe spontaner je
blijft, hoe beter alles zal verlopen”. Ik schrok niet meer. Ik
was me te bewust van het Kritoaans overwicht inzake
techniek. Daarbij, de denktank had voor mij iets
sympathieks over zich gekregen, iets zoals een objectieve
vriend zonder vooroordelen. “Uit m’n tijdens je
hersentocht uitgevoerde berekeningen, werd het me vlug
duidelijk dat jouw opgelopen hersenschudding en
gemoedstoestand aan de beterhand zijn. Daarom wachtte ik
juist tot je me inschakelen zou. Voor je me aanhendelde was
je aan een retrospectieve kijk op de wereld zoals jij die
gekend hebt toe. Ga nu maar verder je gang. Als er zich
een vergelijking met Krito zou opdringen, kom ik wel even
tussen als je dat wenst, je hoeft me er zelfs niet voor weg te
hendelen”. En weg was tankmans. Wat werd er hiernog
wel van me verwacht ? Het was niet makkelijk om het
einde van de 20ste eeuw naar de helft van de 21ste eeuw
zomaar te overlopen, nooit in de wereldgeschiedenis was er
zoveel veranderd in mijn wereld ver weg. Waar zou ik
148
beginnen ? Bij algemene sociale ontwikkelingen of bij
persoonlijk beleefde toestanden ? Ik probeerde me op de
grote politieke en economische ontwikkelingen te
concentreren. ’t Kwam er in feite een beetje op neer dat de
wereldnet niet opnieuw in een grote brand verzeild geraakt
was. De kapitalistische economie slaagde niet in om het
armere deel van de wereld te ontwikkelen. Het wereldwijd
karakter van om ’t even welk probleem werd stil aan
duidelijker voor een groter deel van de publieke opinie in de
arme en armer wordende landen. De wereldeconomie die
het systeem langs het werk van miljoenen mensen om had
opgebouwd, stond op lemen voeten. Enorme
begrotingstekorten (vooral door de militaire uitgaven in
sommige landen) en schuldenlasten, van de derde wereld
tegenover de rijke landen bijvoorbeeld (cynisch eigenlijk),
samen met herstructureringen om nog meer winsten te
kunnen maken, leidden tot een reeks faillissementen vanaf
de jaren 1970 vooral. De verliezen in de economie, daar
moest de gemeenschap voor opdraaien, de winsten
daarentegen… . Tegen 2008 hadden een aantal landen zoals
China vooral en in mindere mate Brazilië en India en
Rusland een inhaalbeweging gemaakt tegenover landen als
de VS en de Europese gemeenschap. Speculanten hadden
zo zeer de macht gekregen over een economie gebaseerd op
kunstmatig geschapen geld, dat het boeltje begon in te
stortten en weer een reeks banken onderuit haalde. De
burgerlijke economen konden geen recepten meer
bedenken om uit de crisis te raken; een crisis die niet alleen
de onderste inkomenslagen trof, maar ook steeds meer
mensen uit de middenklasse. Noch door geld te lenen of bij
te maken, noch door geld uit de economie weg te trekken,
kon men weer tot groei komen. De koopkracht daalde, het
verzet en de nood aan een degelijk anti-armoede alternatief,
namen overal, ook in het eens zo rijke Westen toe in het
begin van de 21ste eeuw. Oorlogen om grondstoffen en
strategische posities en gewoon om landen die onder
invloed van andere landen stonden te verzwakken, bleven
duren. De linkerflank van de politiek kreeg ademruimte,
nieuwe bewegingen kwamen ook via de nieuwe
telecomtechnieken snel op; er leek veel verandering op til in
het begin van het 2de decennium van de 21ste eeuw. Zuid
Amerika, na jaren van dictaturen en verdwijning van
syndicalisten, was aan het verlinksen en Noord Amerika
kende meer en meer Occupy bewegingen en andere vormen
van verzet dan dat men het daar ooit voor mogelijk zou
hebben gehouden. De oude imperialistische krachten
moesten toezien dat een land als China, dat geen militaire
avonturen begon Afrika veel meer ontwikkelde dan de
vorige contracten tussen het Westen en sommige
marionettenregimes ginder. Een groeiend bewustzijn
maakte zich van de geesten meester, maar dit vertaalde zich
voorlopig niet in revolutionaire standpunten, zodat men
nog jaren met de oude burgerlijke vormen van democratie
werken moest om de schade van de crisis voor de
slachtoffers er van te beperken. Velen vreesden dat er door
een samenloop van omstandigheden, de crisis en de
militaire conflicten en bedreigingen, vooral in het Midden
Oosten en Noord-Afrika, een nieuwe wereldoorlog zat aan
te komen met een mogelijk Hiroshima in Europa tot gevolg,
een Euroshima; vermits Europa en de VS Israël maar bleven
steunen en er vóór de arbeidersrevolutie in Palestina en
Israël maar geen eengemaakte staat tussen Israël en
Palestina kwam. Een verstandige zit want anders zaten ze
daar met twee grondgebieden met eilandjes van de andere
Staat er tussen. Wat in 2011 begonnen was als de ‘Arabische
Lente’ had nog vele jaren van conservatieve parlementaire
regimes nodig voor de bevolkingen begrepen dat er een
andere vorm van democratie moest komen. De aanzet
kwam uit Europa waar vooral de werkloze jongere
bevolking die andere manier om het samenleven te
organiseren begon als eis naar voor te brengen. Men wilde
voortaan verkiezingen waarbij het programma zelf eerst
goedgekeurd moest worden in een eerste ronde, maar dan
een op de algemene noden van de hele wereldbevolking
afgestemd programma met een aantal overgangseisen naar
een steeds verder uitgewerkt programma toe. In een
tweede ronde zouden dan de dirigenten daar van op de
verschillende projecten daarrond verkozen worden. Het
idee kreeg meer en meer aanhang in vergaderingen, op ’t
internet, op straat en uiteindelijk in het parlement. Het
referendum als democratie vorm werd populairder, want de
oude heersende klassen zaten met de handen i n het haar,
voortaan kon men zijn stem uitbrengen tegen wat er op de
wereld het meeste fout liep en voor de oplossingen.
https://deblogfilosoof.bloggen.be of
https://www.filosofischverzet.be
‘k Was me nog maar net aan het afvragen of er zich op Krito
geen gelijkaardige analoge situaties zouden afgespeeld
hebben of na een paar fracties van seconden kwam de
denktank weer tussen. “De verre en nabije
voorgeschiedenis van het laatste zeventigtal jaren uit jullie
evolutie, komt voor 95 percent overeen met de onze. Het
heeft hier ook niet veel gescheeld of we hadden hier ook
een hele beschaving naar jullie ‘bliksem’ geholpen. Voor dat
alles zich hier ten gunste van de meerderheid van gewone
Kritoanen ging ontwikkelen, is hier ook een tijd met angst
voor grote vernietiging omgegaan. Bij ons is dat alles al 543
aardse jaren geleden eigenlijk. In één van de laatste jaren
van onze oude tijdrekening, werd op de laatste Kritobasis,
de allerlaatste bevelhebber van het leger der heersende
klassen afgezet. Een periode van vrede en de uitbouw van
een samenleving met Kritoaanser waarden kon beginnen.
Zonder een gepaste, op het overkoepelende ingestelde
mentaliteit, konden we niet tot een rechtvaardiger manier
van organiseren komen en iets nieuw in stand houden en
daar hebben we dus aan gewerkt sinds toen. Kritoanen
opvoeden in een geest van solidariteit en objectiviteit. De
macht over de toen even zeer hoogtechnologische
Kritomaatschappij, lag vroeger in handen van de
Sanskruppen, een kleine groep enorm rijke speculanten.
Van uit deze kleine groep vertrokken alle
machtsvertakkingen van onze oude samenleving. De
Sanskruppen waren er in geslaagd van alle vormen van
communicatie ten diensten van hun aan de macht blijven
aan te wenden. Als eigenaars van zowel pers-als telcom
lieten ze niet de minste ruimte voor een cultuur die de
geldbelangen van de bezitters van de grote economische
sectoren zou aantasten. Zelden vond je in een toneelstuk of
in een film een spoor van verzet tegen bepaalde
oppervlakkige manieren van denken. Heel de speculatieve
geldwereld kreeg jullie ‘kicks’ door het doen en laten en het
149
inkomen van de Kritoanen te bepalen en in handen te
houden. De aanvankelijk tegen mekaar opgezette
werkersgroepen leerden geleidelijk aan dat het de
Sanskruppen en hun alles dominerende handlangers waren,
die de economie in een voor de werkers chaotisch
sukkelstraatje hadden gebracht. Alle sektoren die voor de
Sanskruppen geen superwinsten meer konden opleveren,
gingen voor jullie ‘bijl’. Aangezien het bindmiddel voor het
toenmalige kritoaanse samenleven, ‘Manial’, jullie noemen
het ‘geld’, was; werd het leven op zich en iedereen zelf,
ondergeschikt aan de jacht er op. Diegenen die geen
‘bemanialde’, ‘betalende’ bezigheid hadden, werden in de
door Sanskruppen beheerste staatsorganisaties geplaatst om
zich vaak met , op dit ogenblik totaal overbodige
bureaucratische uitvindsels zoet te houden. Men was in
feite voor een job te vaak van de machthebbers afhankelijk.
Onder de dekmantel van het zij godsdienstige, engKritobasische, corporatistische of zelfs racistische motieven
speelde bijna iedere partij eigenlijk op een verdoken manier,
bewust of onbewust het systeemspel van verdeel en heers
mee. De eigenlijke aanleiding van de omwentelingen hier
op Krito; lag in het feit dat de meest bewuste oppositionele
Kritoanen zich organiseerden. In tegenstelling tot groepen
die een overwicht van bepaalde federaties voorstonden,
werkten deze groepen veeleer in globaal Kritoverband. Deze
Kritiskers waren veelal die individuen die het sterkst
weerstand boden aan het proces van maatschappelijke
afvlakking en Sanskruppische afstompingsmethoden. Door
hun werking, hun publicaties en hun onomkoopbaarheid
gingen ze langzamerhand een andere levensvisie en een
logischer maatschappijvorm propageren. Alhoewel de
reactie van de regeerders daar op meer welstand was voor
sommige groepen, ging het de Kritiskers daar niet alleen
om. De werkstress was veel te hoog en men wilde het
verdeel en heers gedoe niet meer, sommigen werk andere
niet enz… . Sommige Kritiskers hielden niet zo van aan
politiek doen en begonnen een soort tweede,
ambachtelijker productienet van kunstateliers, kleinere
coöperatieven, productie van gezonde voeding en zo meer.
De negatieve ingesteldheid ten overstaan van culturele
waarden en het spirituele, verdween meer naar de
achtergrond naar mate te veel mensen echt afgestompte,
over consumerende culturele analfabeten waren geworden
en open kwamen te staan voor basisprojecten die via de
Kritoaanse facebook werden gepromoot. Vroeger had men
hier veel uitlaatgassen overlast, dank zij de protesten
daartegen en het nieuwe bewind dat energie op cleane basis
opwekt, is dat allemaal verleden tijd. Al deze eisen werden
hier ook uiteindelijk via een referendum in een programma
gegoten en hier verkiezen we onze dirigenten op
projectlijsten en niet langer op partijlijsten. Sinds dien zijn
we geëvolueerd naar een samenleving zonder leger, alleen
de politie is bewapend, maar omdat iedereen meer met
cultuur dan met productie om massaal winst te maken
bezig is, is er bijna geen criminaliteit, het snobisme van de
levenswijze van de vroegere elite, het zoveel mogelijk
goederen willen bezitten, heeft plaats gemaakt voor een
andere instelling, namelijk, begrijpen waar het leven en de
dood nu eigenlijk echt om gaan en begrijpen dat het
relationele leven belangrijker is dan productie.”
Men laatste gedachte was ‘herbronning’ geweest. Ik moet
wat lomig geweest zijn en viel in slaap maar bleef precies
voor een stuk wakker. Het woord ‘herbronning’ liet m’n
scherpe aandacht van de historische denktankschets over
Krito naar mijn aardse informatie overwippen. Ik dacht aan
de titel van één van vaders fictie boeken “de nieuwe
baronnen”. De oude baronnen, de vroegere invloedrijke uit
de feodale adel gegroeide kringen en de burgerij van
vroeger. De nieuwe baronnen, de elites van conservatieve
partijen later, die de belangen van een imperialistische
politiek bleven dienen. Hij schreef het toen hij zich na zijn
vervroegd pensioen voor een tijdje in Griekenland vestigde.
De personages en verwikkelingen die dit werk droegen,
verschilden in weinig met de toestanden en tegenstrijdige
karakters en ingesteldheden die in het verre noorden thuis
beschreef. Eén ding lag de zuiderlingen een ietsje vlotter
aan het hart. Werd er bijvoorbeeld, bij ons nooit over
politiek gesproken; de Grieken waren er des te meer mee
bezig in hun conversaties. De gemiddelde, koeldere
noorderling reageerde soms wel behoudsgezinder dan de
minder welvarende Griek. De Grieken waren dan wel
maatschappijkritischer en linkser; ook zij zaten opgezadeld
met een politiek zuilensysteem van gunsten, met een op een
conservatieve leest geschoold verkiezingssysteem, dat hen
op een bepaald moment in mei 2012 vast zette. De
bevolking wilde niet opdraaien voor de speculatieve
verliezen van de banken en het wanbeheer van regeringen,
koos wel linkser, maar links raakte het voorlopig niet eens
over een strategie. De ‘nieuwe baronnen’, de oude en
nieuwe soorten superrijke miniklasse die een meerderheid
aan middelen bezat, wilde haar macht niet kwijt en zou alle
middelen gebruiken, tot de lancering van een soort Griekse
nazipartij toe om haar greep op de politieke ontwikkelingen
te kunnen blijven behouden. De machtige klassieke
partijpotentaten, waarvan een groot deel van de massa voor
het bekomen van tijdelijke of vaste overheidsjobs of om uit
het sociale doolhof wegwijs te geraken, afhankelijk was;
kwamen door de massale verarming toch electoraal in
nauwe schoentjes te zitten. De belangrijkste politieke daad
die de nieuwe lijfeigenen vroeger stelden, was het politiek
kleurloos blijven. Dit zo lang mogelijk volhouden, had het
voordeel dat je, naargelang de politieke omstandigheden op
het om het even welke politieke paard kon wedden om
carrière te maken ook. Nog anderen probeerden het door
zich in bepaalde partijen verdienstelijk te maken, maar dan
op een politiek inhoudsloze manier. Voor het merendeel
der beide groepen was dit niet alleen een weloverwogen
politieke zet, maar meer een ‘must’, een ongeschreven code
omdat ze nu eenmaal dank zij een nieuwe politieke baron of
burocraat in een aan een bepaalde politieke kleur gebonden
mutualiteit, school, verzekering of staatsjob werkten…en
wie kwam er nu over al die grenzen heen tegen zijn eigen
broodwinning op ? Net zoals men vroeger de macht van de
geestelijken niet in vraag stelde, zo durfden de latere
generaties dus ook nauwelijks aan de macht van de
‘nieuwe’, op het arrivisme berekende ‘intellectuelen’ tornen.
Het breken met die manier van politiek bedrijven, zou eerst
door een niet te stuiten economische crisis in een
stroomversnelling komen. Het lag dus niet zo zeer aan het
klimaat of het temperament,…feit was dat de Grieken hun
vertegenwoordigers van de verschillende politiek kasten op
den duur meer op hun politieke stellingnamen dan op hun
150
dienstbetoon beoordeelden. Ondoordacht had dit tot
gevolg dat een deel van de linkse kiezers de vergissing
maakte uit boosheid ook om toch nog op oude of nieuwe
conservatieve partijen te stemmen. Al hadden de kleiner,
door de geschiedenis van het socialisme uiteen gegroeide
politieke partijen en bewegingen meer succes dan in het
noorden, hun historische taak zouden ze in vaders boek
niet waarmaken; zo meende ik me toch te herinneren…hoe
liep dat nu weer af ?
In de ‘nieuwe baronnen’ waren de urenlange en jaren
durende palavers tussen bijvoorbeeld Vlamingen en Walen
of Grieken en Turken, koren op de molen van de eens te
meer door de burgerij en een deel van de andere klassen
gesteunde fascisten. Ook buiten die landen beschreef m’n
vader de omvang van die neofascistische, wereldwijd
vertakte, antisociale beweging. Zijn boek was ook een
poging om een aantal rechtse mythes te ontkrachten. Vaak
deden conservatieven zich als verdedigers van het
christelijke geloof voor bijvoorbeeld, terwijl de meer
progressief ingestelde mensen eigenlijk de echte
verdedigers van sociale waarden als solidariteit waren. Het
was in de Verenigde Staten wachten op de grootste
bankencrash na wereldoorlog twee, voor dat men onder
andere via de ‘occupy’ beweging aan een soort tegenkracht
voor het aartsconservatieve denken van een deel van de
bevolking aldaar begon. Een groot deel van de personages
uit ‘de nieuwe baronnen’, vergaapten zich aan de status en
geluk normen die de grote media hen opdrongen. Daarvoor
diende al de rest, idealen en onbewust of bewust als
concurrenten beschouwde onfortuinlijker mensen
inbegrepen, maar te wijken. Op schoolgaande jeugd werd
een zware diplomajacht uitgeoefend. In deze context was
het voor de fortuinjagers onder de massa duidelijk dat het
kapitalisme zich voor dat doeleinde goed leende. Dat de
sociale, economische en ecologische haalbaarheid ervan tot
explosieve toestanden dreigde te leiden, daar stond een
bepaald deel van de mensen niet bij stil. Openlijk bij een
socialistische partij aansluiten, was zo een zaak die niet bij
iemand met een aan de ‘high luxery life’ gespiegelde
levensbetrachtingen paste. De ‘socialisten’, warend at niet
de armoezaaiers van vóór en na de tweede wereldoorlog ?
Jan met de pet werd in ’t westen niet teveel meer door
hongersnood en bomaanslagen en zo verder verontrust als
hij het tamelijk goed tot zeer goed had. Al werd door
gedegen opzoekingswerk en door publicatie daarvan, het
extreem rechtse paniekzaaierij karakter daarvan telkens
weer blootgelegd, …het bleef een kleine minderheid die zich
actief tegen niet denkbeeldige evoluties bleef verzetten. Zo
kwam het in het boek ‘de nieuwe baronnen’ tot nooit
geziene verwarde toestanden. De werkers waren er niet in
geslaagd om zich op grote school efficiënt te organiseren.
Her en der in de wereld doken politiestaten op. De
bewapeningswedloop flakkerde weer op; maar uiteindelijk
kwam er toch verzet van de gewone man. In Athene
kwam dat verzet op een hoogtepunt toen in het
boek,Dimitri Kanos vermoord werd na zijn laatste
redevoering, woord voor woord kwam die passage uit het
boek terug : “Gedurende jaren hebben we alle krachten
gesteund die voor ontwikkeling en vrede waren. We waren
met te weinig. Zij die de verantwoordelijkheden tegenover
het voortbestaan van de planeet niet opnemen zijn even
schuldig als de machtigen der
